Στην εποχή του που τα indie games βασιλεύουν και τα shooters βγαίνουν κυριολεκτικά με το τσουβάλι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις.Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν το budget είναι περιορισμένο σε σχέση με τους ισχυρούς ανταγωνιστές του genre.Ωστόσο στα περισσότερα παιχνίδια αυτού του τύπου σπανίως δίνεται ιδιαίτερη βάση στο σενάριο.Συνήθως βλέπουμε έξυπνα features,διασκεδαστικά modes κλπ. και όπως έχει αποδειχθεί..δουλεύει.Το παιχνίδι για το οποίο θα μιλήσω σήμερα κατάφερε να ξεχωρίσει εφαρμόζοντας ακριβώς αντίθετη τακτική.

Ο λόγος γίνεται για το Spec Ops - The Line ένα Third Person Shooter που πέρασε "under the radar" to 2012.Το παιχνίδι βγήκε στην αγορά στις 26 Ιουνίου του 2012 με δημιουργό την Yager Developement και publisher την 2k games.Τί είναι αυτό που το έκανε λοιπόν "διαμάντι" και γιατί αξίζει τουλάχιστον ένα playthrough;

Gameplay:
Θα το πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ.Σε αυτό τον τομέα δεν θα βρείτε απολύτως τίποτα ενδιαφέρον ή πρωτοποριακό.Είναι ένα Third Person Shooter που χρησιμοποιεί cover system και τρέχει ακριβώς όπως κάθε άλλο παιχνίδι της κατηγορίας του,σε πολλές περιπτώσεις ίσως και χειρότερα.Συνεπώς,μιλάμε για κακό gameplay κάκιστο AI και ίσως τα χειρότερα και πιο προβλέψιμα spawnpoints εχθρών που έχουμε δει εν έτη 2012.Βέβαια στον τίτλο λέω ξεκάθαρα "διαμάντι" οπότε γιατί ήδη έχω αρχίσει και "θάβω" το παιχνίδι;



Story:
  Σας καλωσορίζω στο "ζουμί" του παιχνιδιού και τον λόγο για τον οποίο θεωρώ το Spec Ops "διαμάντι".Όσοι από εσάς έχετε παίξει το παιχνίδι ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να μιλήσω για το πόσο καλό είναι το σενάριο και η ιστορία του χωρίς να πυροβολήσω με spoilers αλλά θα προσπαθήσω.Στο Spec Ops - The Line παίρνετε το ρόλο το του Martin Walker ένα υψηλόβαθμο μέλος του Delta Squad.Η αποστολή σας;Να ερευνήσετε την Dubai που βασανίζεται από τρομερές αμμοθύελλες,αφήνοντας εκατοντάδες νεκρούς και την πόλη κυριολεκτικά θαμμένη στο χώμα.Όπως πάντα τα πράγματα σύντομα θα πάρουν άλλη τροπή.Έτσι θα ανακαλύψετε ότι βρίσκεστε στη μέση ενός πολέμου και το τί είναι σωστό και τί λάθος θα γίνουν σχετικά.Μέχρι τώρα όμως όλα ακούγονται "κλισέ" σωστά;
  Ναι,και μάλιστα αυτός είναι ο σκοπός του παιχνιδιού.Με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι καταφέρνει να εντυπωσιάσει και εκπλήσει σε κάθε cutscene όσο εξελίσεται η ιστορία του παιχνιδιού.Ωστόσο καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού,η οποία δεν ξεπερνά τις 6-7 ώρες,θα αισθάνεστε ότι κάτι πάει στραβά.Αυτό το συναίσθημα είναι ένα "build up" για το τέλος του παιχνιδιού όπου γίνεται και η τελική "αποκάληψη".
  Μέχρι τώρα όμως είμαι σίγουρος πως δεν έχετε καταλάβει τίποτα σχετικά με την ιστορία του παιχνιδιού.Γι' αυτό λοιπόν αντί να πάρω το γνωστό spoiler gun και να αρχίσω να θερίζω θα προτιμήσω να αναφερθώ στα θέματα τα οποία πραγματεύεται το Spec Ops.Μερικά από αυτά λοιπόν είναι:Η σχετικότητα της λέξης "ήρωας",Ο λευκός φώσφορος και η εφαρμογή του στους πολέμους,προστασία ή όχι του άμαχου πληθισμού και πολλά άλλα.Λογικά συνεχίζετε να μην καταλαβαίνετε περί τίνος πρόκειται ακόμα και μετά από τρεις παραγράφους κείμενο.Επομένως, αντιλαμβάνεστε για το βάθος του σεναρίου και τη δυσκολία παρουσίασης του χωρίς spoilers.



Το Spec Ops - The Line είναι ένα παιχνίδι που κανένα review,gameplay,preview ή οτιδήποτε άλλο δε μπορεί να σας πείσει να παίξετε.Πρέπει απλά να εμπιστευτείτε κάποιον και να το παίξετε.Μιλώντας ως άτομο που "παρακαλά" για καλά σενάρια στα παιχνίδια του, μπορώ να πω ότι μετά το πρώτο playthrough δεν ξαναείδα ποτέ ένα shooter με τον ίδιο τρόπο.

Το Spec Ops - The Line μπορείτε να το βρείτε στο Steam στη τιμή των 20 ευρώ

Εκεί που καθόμουν, λοιπόν, και σκεφτόμουν με ποιο παιχνίδι θα συνεχίσω τη μοναχική μου πορεία στο single player gaming, και προσπαθώντας να αφήσω πίσω μου το Ryse: Son of Rome, αποφάσισα κάτι πρωτότυπο: Να… ακολουθήσω την πεπατημένη. Σε μια έξαρση μπογδάνειου αυτοτρολαρίσματος έκρινα σκόπιμο, καθώς η φετινή σεζόν -που ξεκίνησε για μένα περίπου από τον Ιούλιο 2014- φτάνει σιγά - σιγά στο τέλος της, να ασχοληθώ με ακόμη ένα παλαιότερο game θέλοντας να καλύψω μια… νεκρή (από games) περίοδο κάποιων ετών. Είδα κι αποείδα, που λες, φανατικέ μου αναγνώστη, και σκέφτομαι: «Έχεις παίξει φέτος την complete edition του GTA IV, τα δύο Just Cause και το Wheelman. Δεν πιάνεις κι εκείνο το παραπεταμένο το Mafia II, ειδικά από τη στιγμή που το πρώτο σου είχε αρέσει τόσο»;

Για να το σοβαρέψω, όμως, ασχολήθηκα λοιπόν με το Mafia II, καθώς το πρώτο ήταν πραγματικά ένα παιχνίδι το οποίο είχε μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου. Και αυτό είχε ακόμη μεγαλύτερη σημασία διότι είχε κυκλοφορήσει μόλις λίγους μήνες μετά το επαναστατικό Grand Theft Auto III, πίσω στο 2002, και το να καταφέρει να σταθεί σ’ ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι αυτού του τύπου, συνιστούσε από μόνο του επίτευγμα. Αυτό που είχε κάνει, κατά την άποψή μου, το Mafia: The City of Lost Heaven τόσο επιτυχημένο ήταν το τρομερά ατμοσφαιρικό του ύφος το οποίο διαμορφωνόταν μέσα από μια καταπληκτική ιστορία ως προς τον τρόπο παρουσίασης και εξέλιξης, μέσω flashbacks, όλα αυτά βεβαίως αποδιδόμενα από έναν υπέροχο τεχνικό τομέα σε συνολικό επίπεδο, και με γραφικά που θα ζήλευαν ουκ ολίγα μεταγενέστερα παιχνίδια.

Πριν ξεκινήσω το δεύτερο μέρος της σειράς είχα διαβάσει αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog περί της εμπειρίας των games με έμφαση στα sequels τους, με συνέπεια να μπω σε σκέψεις σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Το γεγονός ότι το παιχνίδι εκτυλίσσεται μεταξύ 1943 – 1951 (επί της ουσίας από την ολοκλήρωση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) ήταν από μόνο του ένα θετικό στοιχείο, ως διάδοχος του προηγουμένου το οποίο εξελίσσετο μεταξύ 1930 – 1938. Πλην όμως, κάτι δε μου «κολλούσε» σε σχέση με όσα θυμόμουν από το πρώτο μέρος, παρά ταύτα αποφάσισα να μην είμαι προκατειλημμένος και να του δώσω απλόχερα την ευκαιρία να με πείσει.

Εν τέλει, σε καμία περίπτωση δεν το μετάνιωσα, δίχως όμως να μείνω και απολύτως ικανοποιημένος. Αποδείχθηκε ένα παιχνίδι το οποίο έκανε φιλότιμη προσπάθεια να αποτελέσει άξιο διάδοχο του προκατόχου του κυκλοφορώντας οκτώ χρόνια αργότερα, αλλά περιορίστηκε σε ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα… ίσως και δύο. Ήταν μια κλασική ιστορία μαφίας στην οποία ο πρωταγωνιστής, Vito Scaletta, ξεκινούσε από τα χαμηλά όντας άρρηκτα συνδεδεμένος με τον ήδη μπασμένο στη δουλειά παιδικό του φίλο, Joe Barbaro, για να καταλήξει σε έναν υπόγειο -ή και όχι τόσο- πόλεμο «νονών». Είδα στοιχεία πλοκής της ιστορίας δανεισμένα από το πρώτο Mafia (“You broke the omerta, Tommy”… κι άντε να δούμε πώς θα τα μπαλώσεις), που προσέδωσαν έναν κάπως επαναλαμβανόμενο τόνο, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσα στο μέγεθος του σεναρίου του παιχνιδιού.

Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό που διάβασα στο review του site, ότι οι σελίδες του σεναρίου του Mafia II ανήλθαν στις 700 έναντι 400 που ήταν στο πρώτο παιχνίδι, κάτι το οποίο διαπίστωσα στην πράξη από το ξεκίνημα. Το αρνητικό ήταν ότι αυτό, όπως αποδείχθηκε, δεν έκανε το παιχνίδι ιδιαίτερα μεγαλύτερο από τον προκάτοχό του, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον έκοψε χρόνο από το καθαρό gameplay. Κι όλα αυτά τα ισχυρίζομαι έχοντας τις αναμνήσεις του «τότε». Ο διάδοχος ήταν σίγουρα… ατμοσφαιρικός, αλλά όχι καθηλωτικός όπως ο προκάτοχος, πιστεύω. Αυτό όμως δε με εμπόδισε να ζήσω μια συγκλονιστική στιγμή στις αρχές του 9ου part (σε σύνολο 11) του playthrough που έκανα, και να υποβάλω νοερώς τα άπειρα respect μου στους developers και σεναριογράφους του παιχνιδιού. Μια στιγμή άμεσα συνδεδεμένη με το πρώτο Mafia, για την οποία όμως, συνειδητά, δε θα πω τίποτα.

Ανεξαρτήτως όσων σημείωσα μέχρι τούδε, δεν αλλάζει το γεγονός ότι, κατά την άποψή μου, το Mafia II είχε καλύτερο story σε σχέση τόσο με το -Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου- Grand Theft Auto IV, όσο τα δύο Just Cause και φυσικά το Wheelman, τα οποία ανέφερα στο ξεκίνημα. Ξεκινώντας από τον απόλυτο «βασιλιά», το GTA IV, μπορώ να πω ότι για πρώτη φορά έπιασα κάπου τον εαυτό μου να κουράζεται από την υπόθεση, χωρίς να φταίει γι’ αυτό σε καμία των περιπτώσεων ο -συμπαθής κατά τα άλλα- Niko Bellic. Ομοίως και το expansion, The Lost and Damned, ενώ μπορώ να πω ότι βρήκα πιο ενδιαφέρον και θεαματικό το The Ballad of Gay Tony. Όσον αφορά τα δύο Just Cause, το σενάριο, πέρα από παρόμοιο, ήταν κατά βάση… αναγκαίο και η λογική θύμιζε το ελληνοπρεπές «Rico, προχώρα, γά***έ τα όλα». Παρεμπιπτόντως, να υπογραμμίσω εδώ ότι το Just Cause 2 ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά games -αν όχι το πιο διασκεδαστικό- που έχω παίξει ποτέ μου. Τώρα, για το Wheelman, δεν ήταν παρά ένα άκρως συμβατικό gta clone, εν τούτοις χαβαλετζίδικο και διασκεδαστικό. Vin Diesel είσαι στην τελική και το hijack των οχημάτων ήταν όλα τα λεφτά, καίτοι μη ρεαλιστικό.

Υ.Γ.: …και πολύ τους είναι. Μόνο εδώ μπορούν να τοποθετηθούν τα τρία DLC που είχαν συνοδεύσει το Mafia ΙΙ εντός του 2010. Ο λόγος για τα The Betrayal of Jimmy, Jimmy’s Vendetta και Joe’s Adventures, που με κράτησαν μόνο για να με ξενερώσουν σε σχέση με το βασικό story. Με έναν πρωταγωνιστή στα δύο πρώτα ερχόμενο από το πουθενά, με αποστολές σκόρπιες, επαναλαμβανόμενες και στερούμενες ουσιαστικού νοήματος, με υποτιθέμενους εχθρούς εκ του μη όντως εντός της ίδιας πόλης, και briefing με δύο γραπτές αράδες -κι αυτές λειψές- πριν από κάθε mission. Ούτε λόγος βεβαίως για εισαγωγικά videos. Ακόμη και στο τρίτο DLC, όπου ήλεγχα τον γνώριμο και αγαπημένο Joe, μολονότι το ξεκίνημα ήταν πολλά υποσχόμενο, η συνέχεια έμελλε να κυμανθεί σε ανάλογα επίπεδα, με ασυνάρτητη ροή της ασθμαίνουσας ιστορίας. Το μόνο θετικό ήταν ότι τα DLC έδιναν βάση σε περιοχές του χάρτη που δεν είχαν αναδειχθεί τόσο από την κεντρική ιστορία του Mafia II.

Ειναι ευρεως γνωστο οτι η γενια του ps3 και xbox360 θεωρηθηκε απο τους πιο ''εμπειρους gamers'' χειροτερες απο αυτες του ps2/xbox και psx.Πολλες φορες συναντω σε διαφορα forums στο internet σχολια οπως :''Παλια επαιρνα ενα game και ηξερα οτι θα το ευχαριστηθω,τωρα το παιρνω και ξερω οτι θα ξενερωσω'',''παιχνιδια του επιπεδου the last of us θα'πρεπε να''ναι του μετριου,αφου η τεχνολογια εξελιχθηκε,οι δημιουργοι ξερουν τι θελουμε κ.ο.κ''... 

Ωστοσο,πιστευω οτι η γενια που μας περασε ηταν ανταξια των δυο γενεων πριν απο αυτη. 

Θεωρω οτι οι gamers πλεον,επιλεγουν να αγοραζουν games για αριθμους(π.χ στο ταδε review πηρε τοσο η κοστιζει 40 ευρω-πρεπει να'ναι επος,ενα video η ακομα και για τ'ονομα(π.χ cod-για να το παιζουν πολλοι και να βγαινει καθε χρονο θα ειναι τρομερο παιχνιδι).

Oι gamers πρεπει να ξεκινησουν μια ''επανασταση''.Να ''αντισταθουν'' στα σκουπιδια εκατομμυριων που μας πλασαρονται και να επιλεγουμε παιχνιδια που πιστευουμε οτι θα μας ευχαριστησουν!Δηλαδη μας δινουν μια νεα εμπειρια που μας κανει να χαιρομαστε,να φοβομαστε,να φαναταστουμε και να δημιουργησουμε!

Ο gamer ο σωστος με κριτικη σκεψη δεν παιζει games ετσι απλα...Γουσταρει ενα παιχνιδι και επιλεγει αυτο εναντι αλλων 

Δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω επιλεξει να παιξω απο αυτα τα παιχνιδια που οι μοντερνοι-καγκουρες gamers ονομαζουν σκουπιδια-πατατες(βλ. little big planet,rayman,pokemon(!!!),minecraft,prince of persia(ε ναι,τωρα εχουμε ac),watch dogs(δε θα ξεχασω ποτε το ποσο υποτιμηθηκε και ποσο κραξιμο εφαγε λογω του hype που δημιουργησε) και πραγματικα τα εχω ευχαριστηθει!Αλλες φορες,επαιξα παιχνιδια που ειχαν καλες κριτικες ,ειχαν σαρωσει βραβεια και εγω απλα τα βαρεθηκα(π.χ uncharted 3,ac black flag,σε μια περιοδο gta V).........

Θελω να σκεφτειτε και να μου πειτε:

Τα τελευταια ac οπως unity,rogue,black flag(οκ,αυτο ισως),ΙΙΙ σας φανονται ανταξια των προηγουμενων ,ωστε να ακουμπατε το 60ευρω καθε φορα?

Τα cod ισως?

Τα resident evil??

Ο gamer που ειναι fan μιας σειρας και τυχαινει να ειναι hypeαρισμενος με ενα video που ειδε και η εταιρεια θα τον απογοητευσει (μια φορα ειναι οκ) και θα πει : Θα κατσω να παιξω κατι αλλο και Δεν προκειται να δωσω τα λευτα μου για κατι τετοιο,αξιζει respect...

Δεν χρειαζεται καν να αναφερω οτι το θεμα pre-order ειναι η επειδη εισαι αρρωστος με κατι η επειδη εισαι full αφελης η εχεις λευτα για πεταμα....Μα καλα,τοσο δυσκολο ειναι να περιμενεις 2 μερουλες να δεις κανα 2 review και κανα videακι να δεις αν το παιχνιδια αξιζει τα λευτα του? 

Το gaming εχει στραβωσει τα τελευται 3 χρονια.....πολυ   

Αυτο που εχω να πω ειναι : 

1)Σταματηστε τα preorder

2)Μη δινετε βαση σε 1 μονο review -δειτε πολλα σχολια και απο αλλους gamers

3)Αγνοηστε το ονομα

4)Να ειστε ειλικιρινεις με τους εαυτους σας και πειτε αν το παιχνιδι θα σας ευχαριστησει σαν συνολο!!!!

5)Πιστευω δεν χρειαζεται να το αναφερω καν(Ελλαδα ειμαστε αλλωστε),μην αγνοειτε την τιμη!!!Σκεφτειτε αν το ταδε αξιζει 60ευρω η θα περιμενετε να το τσιμπησετε με 5-20 ευρω... 

Υ.Γ Το gaming ειναι ενας απο τους καλυτερους τροπους ψυχαγωγιας -αν σας αρεσει κατι,αγοραστε το(μη δινετε σημασια στο κραξιμο η στο οτι ''δεν το ξερει ουτε η μανα του'' η στο οτι εγω το λεω σκουπιδι εκατομμυριων)  

Πειτε μου τη γνωμη σας στα σχολια!!!

                                  ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ DSL

Μια που είναι και επίκαιρο το θεμα αυτό, παραθέτω το παρακάτω blog

Όταν ξεκίνησε το ADSL στην Ελλάδα, η ελάχιστη ταχύτητα σύνδεσης ήταν 384Kbps. Σήμερα, η μικρότερη σύνδεση είναι 2Mpbs, η μεγαλύτερη είναι 24Mbps, ενώ στο πρωτόκολλο VDSL οι ταχύτητες φτάνουν μέχρι και τα 50Mbps. Το συμβόλαιο οποιουδήποτε παρόχου Internet για σύνδεση ADSL, θα δείτε πως αναφέρεται στην εκάστοτε ταχύτητα ως τη "μέγιστη δυνατή" ή να λέει πχ "Μέχρι 24Mbps". Για να συνδεθούμε στο Internet μέσω ADSL, η τηλεφωνική γραμμή που ξεκινάει από το σπίτι μας καταλήγει με μια συσκευή δικτύου που ονομάζεται Digital Subscriber Line Access Multiplexer (DSLAM).

Ο παρακάτω πινακας δείχνει ενδεικτικά την απόσταση από DSLAM Line attenuation σε ταχύτητα download

Έλεγχος ταχύτητας μιας ADSL σύνδεσης

http://www.speedtest.net/

Όλοι οι router έχουν την πληροφορία για την ταχύτητα συγχρονισμού, και την αναγράφουν στο web interface τους. Για να μπούμε στο Web Interface αρκεί να γράψουμε στο browser τη διεύθυνση IP του router (συνήθως 192.168.1.1 ή 192.168.2.1). Αναλογα με τον παροχο που δινετε το modem. Για cyta είναι (192.168.1.1:8080),

Αφου είμαστε στην login screen του modem εδώ γράφουμε user name – pass. Συνήθως περιλαμβάνετε στο manual, που περιέχεται στο κουτι του modem

Από κει και περα αναλογα με το Modem, ψαχνουμε να βρουμε εκει που λεει (Line Attenuation, Noise Margin και Output Power)

Line attenuation(εξασθένηση γραμμής σε dB) : Δείχνει πόσο σήμα χάνεται πάνω στη γραμμή (απώλεια σήματος) από αυτό που στέλνεται προς κάποια κατεύθυνση – Αυτό πρέπει να είναι χαμηλό νούμερο και όχι μεγαλύτερο από 60-65 dB.

Ενδεικτικές τιμές
20dB και κάτω: τέλειο
20dB-30dB: εξαιρετικό
30dB-40dB: πολύ καλό
40dB-50dB: καλό
50dB-60dB: φτωχό με πιθανά προβλήματα σύνδεσης
60dB και πάνω: σίγουρα προβλήματα σύνδεσης

Noise Margin ή SNR (Signal to Noise Ratio) (σε dB) : Εδώ μετράμε τη σχέση που έχει το ωφέλιμο σήμα της γραμμής (signal – αυτό που μεταφέρει τα data μας) με το θόρυβο της (noise) γι αυτό λέγεται και S/N δηλ. Signal/Noise. Αυτό σημαίνει ότι όσο μεγαλύτερο είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης «οφέλειμο σήμα» / «θόρυβος» τόσο καθαρότερο σήμα έχουμε. Πρακτικά ένα snr μικρότερο από 6 σε συνδιασμό με μεγάλο Line Attenuation (εξασθένιση γραμμής), δημιουργεί προβλήματα συγχρονισμού με αποτέλεσμα συχνές αποσυνδέσεις της γραμμής και φυσικά λάθη στο modem/router.
Παράδειγμα – το πολύ συχνό S/N = 30dB είναι πολύ καλή τιμή μέτρησης και σύμφωνα με τα παραπάνω σημαίνει ότι το ωφέλιμο σήμα είναι 1000 φορές μεγαλύτερο από το θόρυβο.
Αρα το όριο των 12db σημαίνει ότι το ADSL καλό είναι να παίζει όταν το σήμα είναι 15,85 φορές μεγαλύτερο από το θόρυβο.
Ενδεικτικές τιμές
dB: κακό, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν προβλήματα συγχρονισμού και αποσυνδέσεων
6dB-6.9dB: οριακό, είναι το εξ ορισμού όλων των ISP για να επιτύχουν τις μέγιστες ταχύτητες συγχρονισμού
7dB-10dB: μέτριο αλλά δεν αφήνει πολύ χώρο για διακυμάνσεις
11dB-20dB: καλό χωρίς προβλήματα συγχρονισμού
20dB-28dB: εξαιρετικό
29dB και πάνω: κορυφαίο

Output Power (σε dBm): Δείχνει πόση ισχύ βάζει το modem στη γραμμή για να διατηρήσει το συγχρονισμό (πόσο παιδεύεται το Modem δηλαδή για να διατηρήσει τη γραμμή). Υψηλά νούμερα μεγαλύτερα από 15-16 dBm δείχνουν πιθανά προβλήματα. To dBm σημαίνει ισχύς ανά milliwatt άρα ουσιαστικά με τον τύπο των dB υπολογίζουμε το νούμερο και αυτό που βρίσκουμε το ονομάζουμε mW.
Παράδειγμα – το output power (downstream) = 3dBm είναι μια καλή τιμή μέτρησης και σύμφωνα με τα παραπάνω σημαίνει ότι η ισχύς που βάζει το modem στη γραμμή για το downsteam είναι 2mW. Αρα το όριο των 15dbm σημαίνει ότι το ADSL καλό είναι να παίζει με ισχύ όχι μεγαλύτερη από 30mW.]

τέλος υπάρχου και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ταχύτητα μας, όπως αυτο ειναι το φυσικό μέσο (καλώδια χαλκού). Να είναι είτε παλιά, είτε χαλασμένα 

Σε παλαιότερο blog, αναδείξαμε την ιστορία του Halo όπως αυτή εμφανίζεται μέσα από το main story των παιχνιδιών. Εδώ θα ασχοληθούμε με όλο το story που μπορούμε να δούμε μέσω των υπόλοιπων πτυχών των παιχνιδιών. Συγκεκριμένα θα παρουσιαστεί το story του Halo 4: Spartan Ops το οποίο είναι αρκετά σημαντικό καθώς περιέχει σημαντικές πληροφορίες για την βασική ιστορία του  Halo 5. Επίσης θα παρουσιαστεί η αφήγηση των domain terminals, και τέλος το story του Halo 3: ODST, το οποίο επιλέχτηκε να είναι εδώ και όχι στο προηγούμενο blog, αφού δεν έχει κάποιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Halo. Major spoiler alert!

Halo 4: Spartan Ops

Εικόνα: Μπροστά Dr. Halsey, πίσω της αριστερά Cpt. Lasky και δεξιά του Spartan Palmer.

Τα γεγονότα του Spartan Ops λαμβάνουν χώρα 6 μήνες μετά τα γεγονότα του Halo 4. Το Infinity επιστρέφει στον Requiem όπου «απόστρατοι» των Covenant, που έχουν ηγέτη τους τον Jul ‘Mdama, -ο οποίος αυτοπαρουσιάζεται ως «Το χέρι του Didact»- και Promethians δραστηριοποιούνται ακόμη. Η Sarah Palmer διοικητής όλων των μονάδων Spartan στο Infinity, στέλνει ομάδες Spartan για να καθαρίσουν Covenant και Promethians στο εσωτερικό του Requiem, έτσι ώστε να στήσουν εκεί βάσεις για μελέτη. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, η ομάδα Spartan, Crimson, ανακαλύπτει ένα μυστηριώδες αντικείμενο των Forerunners, το οποίο όμως ανέσκαβαν οι Covenant. Το φέρνουν στο Infinity όπου το εξετάζει ο Doctor Glassman ο οποίος είναι ειδικός σε αυτή τη δουλειά. Ο Glassman, απορροφάται από το αντικείμενο αυτό και εξαφανίζεται.

Αμέσως, με εντολή του Cpt Lasky, έρχεται στο πλοίο η Catherine Halsey η οποία έχει τεράστιες γνώσεις περί του θέματος, έχοντας μελετήσει για πολλά χρόνια τους Forerunners. Έρχεται με συνοδεία από φρουρούς, φορώντας χειροπέδες, και με συνοδεία από Spartans, ένας εκ των οποίων είναι ο Gabriel Thorne, ο οποίος έχασε την οικογένειά του από την επίθεση του Didact στο New Phoenix. Η Halsey έχει χειροπέδες γιατί είναι προφυλακιστέα για το Spartan Project αφού θεωρήθηκε παράνομη η κίνηση της να στρατολογεί μικρά παιδιά.  Καθώς εξετάζει και αυτή το αντικείμενο, λαμβάνει μηνύματα στον υπολογιστή της από κάποιον άγνωστο αποστολέα, ο οποίος αποκαλύπτεται ότι είναι ο ‘Mdama, ο οποίος αιχμαλωτίζει τον Glassman, που βρέθηκε στα μέρη του μέσω του αντικειμένου των Forerunners. Ο ‘Mdama αναγκάζει τον Glassman να εργαστεί πάνω σε μια άλλη συσκευή των Forerunners η οποία εικάζεται, ότι περιέχει την Librarian (σ.σ. την έχει αιχμαλωτίσει ο Didact, αφού έμαθε πως βοήθησε τον John δίνοντάς του ανοσία στον Composer). Καταδιώκοντας τα στρατεύματα του ‘Mdama, η ομάδα Crimson εντοπίζει ένα άλλο αντικείμενο, το οποίο και μεταφέρει στο Infinity. Στην ανάλυση του, η Halsey βλέπει πως απεικονίζει εικόνες, τις οποίες ο Thorne αναγνωρίζει ότι απεικονίζουν το New Phoenix. Ο Lasky αποκαλύπτει στη Halsey και στους Spartans, πως το UNSC γνωρίζει, ή μάλλον, έχει βάσιμες υποψίες πως οι Promethians ήταν άνθρωποι. Πλησιάζοντας το πρώτο αρχικό αντικείμενο, ο Thorne απορροφάται όπως ακριβώς και ο Glassman και τηλεμεταφέρεται στον Requiem, όπου και αμέσως συλλαμβάνεται από τους Covenant. Η Palmer συλλαμβάνει εκ νέου τη Halsey με την κατηγορία ότι επικοινώνησε με τον ‘Mdama. Ο Thorne απελευθερώθηκε από τον ‘Mdama, και απέδρασε μαζί με τον Glassman. Περιπλανώμενοι στον Requiem θα διασωθούν από την ομάδα Spartan Majestic που είχαν σταλεί με σκοπό να τους σώσουν.

Η Halsey φυλάσσεται κλειδωμένη και προστατευόμενη σε δωμάτιο φυλασσόμενη από το AI του πλοίου Roland, το οποίο όμως παρακάμπτει μέσω override εντολής που μόνο αυτή ξέρει (τα ΑΙ ήταν δικά της δημιουργήματα άλλωστε). Αναγκάζει το ΑΙ σε υποταγή μέσω της εντολής και το διατάζει να τη βοηθήσει. Εκείνη τη στιγμή το ΑΙ «ενημερώνει» τους φρουρούς πως έπαυσαν οι κατηγορίες εναντίον της Halsey και οι φρουροί της βγάζουν τις χειροπέδες και την οδηγούν στην καμπίνα του Lasky. Εκεί παίζοντας με τους υπολογιστές, ανακαλύπτει πως ο Master Chief είναι ζωντανός, και μάλιστα πάνω στο πλοίο! Επικοινωνεί με τον ‘Mdama και προσπαθεί να επιτύχει συμφωνία αφού και οι δυο θέλουν το ίδιο πράγμα… τη Librarian. Ο Roland καταφέρνει να ξεπεράσει τα δεσμά της Halsey και αποκαλύπτει σε όλη τη φρουρά του πλοίου τι έκανε. Ο Lasky εισβάλλει αμέσως μέσα, τη συλλαμβάνει και σκοπεύει να την τοποθετήσει σε cryo-tube για να αποφύγει εκ νέου προβλήματα, αλλά εκείνη την ώρα, Promethians εισβάλλουν στο Infinity και προκαλείται χάος, πανικός και πιστολίδι. Μέσα στην αναταραχή η Halsey αιχμαλωτίζεται από τους Promethians παρά τις προσπάθειες του Thorne και της Palmer να την κρατήσουν. Οι Promethians τη μεταφέρουν απευθείας στον  ‘Mdama.  Η Serin Osman, γενικός γραμματέας του ONI (Office of Naval Intelligence) διατάσσει τον Lasky να σκοτώσει τη Halsey. Ο Lasky φανερά αποδέχεται τη διαταγή από την ανώτερή του, αλλά αρνείται να δώσει εντολή. Η Palmer, σπεύδει αυτοβούλως να εξολοθρεύσει τη Halsey, και ο Lasky δίνει εντολή στην ομάδα Majestic να διασώσει τη Halsey από τον ‘Mdama και την Palmer.

Η Halsey ξεκλειδώνει τη συσκευή του ‘Mdama και μπαίνει μέσα (μόνο άνθρωποι μπορούσαν να μπουν). Εκεί βρίσκει τη Librarian, που της δίνει δύο κομμάτια του “Janus Key” εργαλείο το οποίο παρέχει άμεση πρόσβαση στην τοποθεσία κάθε κομματιού Forerunner τεχνολογίας στον γαλαξία. Η Librarian συνιστά να χρησιμοποιηθεί το κλειδί για να προχωρήσει η ανθρωπότητα. Μόλις παίρνει το κλειδί, η Halsey βγαίνει από τη συσκευή και ο ‘Mdama της παίρνει από τα χέρια το ένα κομμάτι του κλειδιού. Η Halsey προλαβαίνει να πετάξει το δεύτερο κομμάτι στον Thorne καθώς εκείνη την ώρα μόλις είχε φτάσει η ομάδα Majestic. Αμέσως καταφθάνει και η Palmer η οποία προλαβαίνει να καταφέρει μια πιστολιά στον ώμο της Halsey πρωτού ένας Promethian κάνει teleport τη Halsey και τον ‘Mdama από το σημείο. Ο ‘Mdama στέλνει τον Requiem να συγκρουστεί με τον κοντινό Ήλιο και διατάσσει όλες τις δυνάμεις του να απομακρυνθούν με slip-space. Oι Crimson και Majestic καταστρέφουν κάποια αντικείμενα που δένουν το Infinity στον Requiem μέσω της βαρύτητας, και γυρίζοντας στη φρεγάτα ακολουθούν το slip-space των πλοίων του ‘Mdama και ο Requiem καταστρέφεται. Εν τω μεταξύ, η Halsey που έχασε το χέρι της λόγω του τραυματισμού της από την Palmer, λέει στον ‘Mdama πως προδόθηκε από το UNSC και πως δέχεται να συμμαχήσει μαζί του απλά και μόνο για εκδίκηση.

Halo 3: ODST

(2009/Χbox 360)

Εικόνα: Από αριστερά προς τα δεξιά: Rookie, Dutch, Mickey, Dare, Buck, Romeo.

To παιχνίδι αφορά την ιστορία μιας ομάδας ΟDST, και εξελίσσεται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του Halo 2 και Halo 3. Ξεκινάει με τον Dutch, τον Romeo, τον Mickey να συζητούν για το πλοίο των Covenant πάνω από τη New Mombasa. Tότε καταφθάνει ο αρχηγός της ομάδας, Buck και συστήνει την Dare.  H oμάδα, θα έμπαινε σε ειδικά κουβούκλια για να προσγειωθεί από το πλοίο τους, πάνω στο πλοίο των Covenant. Η Dare, τελευταία στιγμή σκόπιμα αλλάζει την πορεία τους για να μη πέσουν πάνω στο πλοίο, το οποίο κάνει slip-space και το ενεργειακό κύμα που προκαλεί στέλνει τους στρατιώτες μας διάσπαρτους στη New Mombasa. Εμείς ελέγχουμε τον Rookie, ένα νεοφερμένο μέλος στην ομάδα, ο οποίος προσγειώνεται πάνω σε μια οροφή. Για έξι ώρες θα παραμείνει αναίσθητος, και όταν ξυπνήσει θα προσπαθήσει να δει τι γίνεται με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

Ο Buck είχε επίσης ένα άσχημο πέσιμο, και μόλις ξυπνάει βρίσκεται αντιμέτωπος με  Covenant τους οποίους και πολεμάει. Προσπαθεί να βρει την Dare, αλλά αντί αυτής βρίσκει τον Romeo, και ενώνονται για να βρουν τους υπόλοιπους. Ο Dutch πέφτει σε ένα θέρετρο όπου και βοηθάει κάποιους Marines που πολεμούν εκεί. Ο Mickey ανεβαίνει σε ένα tank και πολεμάει στην κεντρική οδό της New Mombasa. Οι τελευταίοι δύο συναντιώνται, και πολεμούν μαζί για να προστατεύσουν ένα κτήριο του ΟΝΙ, το οποίο και εν τέλει αναγκάζονται να ανατινάξουν για να μην καταληφθεί από Covenant. Φεύγουν με ένα Pelican, και μετά από τόση φασαρία εντοπίζονται από τον Buck με τον οποίο δίνουν ραντεβού στα κεντρικά κτήρια της αστυνομίας αλλά εκεί καταδιώκονται από Covenant. Buck και Romeo σώζουν Dutch και Mickey αλλά ο Romeo τραυματίζεται σοβαρά. Η ομάδα κλέβει ένα ιπτάμενο πλοίο των Covenant αλλά αντί να φύγουν από την πόλη, ο Dutch αποφασίζει να γυρίσει και να ψάξει την Dare.

O Rookie, με τη βοήθεια του Virgil, ένα ζώο βαθμού Superintendent, μεταφορέα γνώσεων, οδηγείται στο σημείο που βρίσκεται η Dare, και κατόπιν προσπαθούν να φτάσουν και οι δύο στον χώρο του πυρήνα των δεδομένων του Virgil, για να μάθουν τι ψάχνουν οι Covenant πάνω στη New Mombasa ή για την ακρίβεια… κάτω από αυτή! Ψάχνοντας κάτω από την πόλη εντός του πυρήνα, βρίσκουν έναν Engineer των Covenant. Η Dare εξηγεί πως οι Engineers είναι βιολογικοί σούπερ-υπολογιστές, (όπως και ο Virgil άλλωστε) οι οποίοι σκλαβώθηκαν από τους Covenant και για αυτό λειτουργούσαν ελαττωματικά ως προς τους ανθρώπους. Με τη βοήθεια των Engineers και του Superintendent, η αποστολή της Dare είναι τώρα να διασώσει το τελευταίο! Ο Rookie, η Dare και το ζώο ενώνονται με τον Βuck πολεμούν για να βγουν από την πόλη. Καθώς φτάνουν στο κλεμμένο πλοίο και φεύγουν από την πόλη, βλέπουν τα πλοία των Covenant να καταστρέφουν την πόλη.

Ένα μήνα μετά, η ομάδα μας φροντίζει και προσέχει τον Superintendent. Τότε καταφθάνει ο Sgt Johnson, ο οποίος συνομιλεί μαζί του και ρωτάει τι είναι αυτό που ψάχνουν οι Brute και ο Prophet και εν γένει, τι σχεδιάζουν οι Covenant, προετοιμάζοντας το έδαφος για το Halo 3. O ίδιος ο Prophet of Truth φαίνεται εν τέλει να επιβλέπει μια ανασκαφή από ένα αντικείμενο των Forerunners στο χώρο του πυρήνα πληροφοριών του Superintendent.

Σημείωση: Η σειρά των γεγονότων (στα αρχικά στάδια) μπορεί να αλλάξει, καθώς στο Halo 3: ODST ο χρήστης έχει την ελευθερία να κινηθεί μέσα στην New Mombasa και να αναζητήσει τους squadmates του κατά πως νομίζει.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κάπου εδώ  τελειώνει το Story του Halo όπως αυτό εμφανίζεται μέσα από τα παιχνίδια της σειράς. Φυσικά, για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο, υπάρχουν και βιβλία που πλαισιώνουν την ιστορία και την αναλύουν περισσότερο.  Οι τίτλοι των βιβλίων μπορούν να βρεθούν στο Halo Nation στην τοποθεσία halo.wikia.com και συγκεκριμένα εδώ. Τα βιβλία διατείθενται και για αγορά σε pdf μορφή. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως όποιος δεν είναι κάτοχος του Xbox 360, μπορεί να αποκτήσει το Halo 4: Spartan Ops και το Halo 3: ODST* με την Halo: The Master Chief Collection στο Xbox One.

*Δείτε εδώ.

Αντί προλόγου

Το συγκεκριμένο κείμενο επρόκειτο να δημοσιευθεί ως post, αλλά αποφάσισα να το κάνω blog για να μοιραστώ με όσο το δυνατόν περισσότερους τις σκέψεις μου. (Δώσε και μένα xp, καλέ κύριε)!

Ryse, Son of Rome!

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το Ryse: Son of Rome, η δημιουργία της Crytek, είναι ένα από τα πιο ΟΜΟΡΦΑ παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ και μια από τις κορυφαίες εμπειρίες που έχω δοκιμάσει στα games. Ένα παιχνίδι που μου προκάλεσε συναισθήματα που είχα να νιώσω από την εποχή του πρώτου Syberia. Δε χρειάζεται να είστε λάτρεις των hack & slash games, απλώς παίξτε αυτό το παιχνίδι όσοι δεν το έχετε δοκιμάσει.

Οι όποιες ατέλειές του στο κομμάτι του gameplay ωχριούν μπροστά στην πληρότητα του, ακόμη και μέσα από τον τομέα του gameplay και θα εξηγηθώ για το αντιφατικόν του πράγματος. Τι να πει κάποιος για τον τεχνικό τομέα, ο οποίος αγγίζει την τελειότητα. Τα γραφικά είναι από άλλο πλανήτη και το motion capture θα μπορούσε να σταθεί αυτούσιο σε μια κανονική ταινία. Οι εκφράσεις των προσώπων των πρωταγωνιστών αποτυπώνουν τις πραγματικές τους σε πρωτοφανή βαθμό, ενώ το voice acting που γίνεται από τους ίδιους ηθοποιούς, και όχι με ντουμπλάρισμα, είναι απλά ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟ, με εξαίρεση μια-δυο περιπτώσεις. Ο Marius Titus, ο Vitalion, ο Commodus, ο Leontius, ερμηνεύουν για Όσκαρ!

Τα ηχητικά εφέ καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, παρότι το μυαλό συνεπαίρνουν αυτά που διαδραματίζονται επί της οθόνης, ενώ το υπέροχο soundtrack σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ο Borisav Slavov δεν έχει γράψει μουσική για ταινίες, και η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό ως -φτωχό, αλλά με δόσεις αλήθειας- επιχείρημα είναι "γιατί είναι Βούλγαρος".

Who will protect you from me?

Και έρχομαι στο κομμάτι της ιστορίας, η οποία δε μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει review οπουδήποτε στο διαδίκτυο που να αποτυπώσει με λόγια το πόσο πλήρης, πόσο τέλεια είναι η πλοκή του παιχνιδιού, πόσο ενδιαφέρουσα και πόσο ικανή να σε κρατήσει μέχρι να δεις τα credits. Δε θα κάνω διαχωρισμούς για την αρχή, το φινάλε του παιχνιδιού ή περιστατικά κατά τη διάρκειά του, το μόνο που θα πω είναι ότι όσο πιο πολύ βυθίζεσαι στο παιχνίδι, τόσο πιο πολύ θέλεις να δεις τι θα συμβεί αμέσως μετά.

Η ιστορία του Ryse: Son of Rome είναι ένας συγκερασμός ιστορικών και φανταστικών γεγονότων και ομολογώ ότι πολύ γρήγορα, ενώ έπαιζα, άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ για να βρω περισσότερα στοιχεία για τη χρονική περίοδο στην οποία λαμβάνουν χώρα τα του game, και τούτο από μόνο του λέει πολλά καθώς είναι κάτι που γενικά δεν το κάνεις για ένα παιχνίδι. Αυτά αφορούν την περίοδο αυτοκρατορίας του Νέρωνα (54 - 68 μ.Χ.) και ξεκινούν περίπου από το 58, μέσω των σχετικών flashbacks (H ταινία Boudica, του 2003, έχει έμμεση σχέση με το παιχνίδι και τα γεγονότα της εποχής).

Ναι, το gameplay είναι γραμμικό, ναι, δε μπορείς να ξεστρατίσεις ούτε μισό μέτρο από το μονοπάτι που σου καθορίζει το παιχνίδι, ναι, ο εξοπλισμός του Marius σε σταθερή βάση δεν είναι παρά ο τυπικός ρωμαϊκός -και άρα ρεαλιστικός, χωρίς επιπλέον σπάθες ή τόξα. Ναι, το σύστημα μάχης είναι απλοϊκό (αυτό κατ' εμέ είναι θετικό και όχι επιλήψιμο). Nαι, τα μοντέλα των εχθρών δεν υπερβαίνουν τα 6-7. Αλλά, πώς να πεις ότι το gameplay είναι μονότονο ή επαναλαμβανόμενο όταν δεν χορταίνεις να πετσοκόβεις τους αντιπάλους και ανυπομονείς πότε θα ριχτείς στην επόμενη μάχη! Πώς να πεις κάτι τέτοιο όταν δε θέλεις να σταματήσεις να πραγματοποιείς τα execution hits και να κόβεις τα άκρα των εχθρών σου ή να βυθίζεις το σπαθί σου στο κορμί ή το λαιμό τους!

Θα πεθάνεις για να… νικήσεις!

Το playthrough που έκανα ήταν το πρώτο και ήταν στο legendary επίπεδο δυσκολίας, εκεί όπου τα πράγματα ήταν απελπιστικά δύσκολα σε κάποια σημεία και οπωσδήποτε στην αρχή, ξεκινώντας με ελάχιστη μπάρα ζωής και μηδαμινούς πόντους για upgrades. Όποιος θέλει μια hardcore εμπειρία του συστήνω ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσει σ' αυτό το level, χωρίς να έχει δυναμώσει τον χαρακτήρα του από προηγούμενα playthroughs. Συν τοις άλλοις, θα του πάρει σαφώς περισσότερο χρόνο να ολοκληρώσει το παιχνίδι, που σε γενικές γραμμές έχει έτσι κι αλλιώς μικρή διάρκεια.

Πιστεύω ότι έχει αδικηθεί βάναυσα από τις βαθμολογίες του διαδικτύου, που του βάζουν πολύ χαμηλότερο βαθμό απ' ό,τι τα δύο πολύ ολοκληρωμένα reviews του Gameworld. Εγώ το βαθμολογώ με 8 και πιστεύω ότι αν δεν είχε τις αδυναμίες που ανέφερα, θα μιλούσαμε για έναν AAA title που θα ήταν ένα από τα κορυφαία games της δεκαετίας. Για μένα ήταν μια σχετικά σύντομη, αλλά υπέροχη διαδρομή.

Το call of duty αποτελεί την καλύτερη και πιο πετυχημένη σειρά παιχνιδιών που έχει ποτέ κυκλοφορήσει ανεξαρτήτως κονσόλας.Ιδιαίτερες συστάσεις για την φύση του παιχνιδιού δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να γίνουν αφού και ο τελευταίος gamer σίγουρα θα έχει παίξει κάποιο παιχνίδι της σειράς. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με την ιστορία του call of duty απο το πρώτο παιχνίδι ως την απόλυτη καταξίωση.

Call of Duty .

Το πρώτο παιχνίδι της σειράς (Call of Duty) κυκλοφόρησε το 2003 για pc, από την activision και λάμβανε χώρα στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.Αναπτύχθηκε από την Infinity Ward και αποτέλεσε την αρχή της αυτοκρατορίας στον χώρο των fps games αλλά και γενικότερα στon xώρο του gaming.

Call of Duty 2

Το Call of Duty 2 κυκλοφόρησε το 2005 από την Infinity Ward, ενώ η διανομή έγινε μέσω της activison και της konami. Στο παιχνίδι παίρνεις και πάλι μέρος στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο πολεμώντας τους ναζί, ενώ είχαμε και ένα εξαιρετικό multiplayer με πολλά game modes που εξελιγμένα βεβαίως, υπάρχουν ακόμα και σήμερα.

Call of Duty 3 

To Call of Duty 3 κυκλοφόρησε το 2006 από την  Treyarch για xbox 360,xbox,ps2,ps3,wii.To παιχνίδι λαμβάνει χώρα στην απόβαση στην Νορμανδία, ενώ το online multipayer ήταν καλύτερο από ποτέ, περνώντας ουσιαστικά το παιχνίδι  σε άλλο επίπεδο.

Call of Duty 4: Modern Warfare

Κυκλοφόρησε στις 7 Νοεμβρίου του 2007 για PC,Xbox 360, Playstation 3 και Nintendo DS από την εταιρία Activision. To παιχνίδι αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του cod με καταπληκτικά γραφικά, φοβερή ρεαλιστικότητα στα όπλα, καθώς και κατά πολύ ανεπτυγμένη τεχνητή νοημοσύνη στο gameplay.Το μεγάλο ατού του παιχνιδιού ήταν το online multiplayer με την συμμετοχή πολλών παικτών. Το Call Of Duty 4: ModernWarfare  τοποθετείται στο παρόν σε αποστολές σε όλες τις άκρες της Γης.

Call of Duty: World at War

Το Call of Duty: World at War (5) κυκλοφόρησε το 2008 από την Treyarch. Η ιστορία εξελίσσετε κατά των 2ο παγκόσμιο πόλεμο, με μάχες  κυρίως, μεταξύ των Αμερικανών και των Ιαπώνων στον Ειρηνικό, και του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης και των Γερμανών, στα ανατολικά. Ήταν το πρώτο βιντεοπαιχνίδι της Treyarch, το οποίο ήταν διαθέσιμο στην αγορά για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Κυκλοφόρησε για ps3,pc,x-box360,wii,nintendo DS.

Call of Duty: Black Ops

Το Call of Duty: Black Ops βγήκε το 2010 από την Treyarch για xbox 360.ps3,windows,wii,nintendo ds,mac. To ΄σενάριο περιλαμβάνει τον ψυχρό πόλεμο, και εσείς έχετε στον έλεγχο σας έναν κομάντο των ειδικών δυνάμεων και έναν πράκτορα της cia. To μεγάλο θετικό τους παιχνιδιού είναι το τεράστιο οπλοστάσιο που έχει, καθώς και η ανεπτυγμένη A.I .Επίσης πρέπει να τονιστεί η προσθήκη του zoombie mode.

Call of Duty: Modern Warfare 2

Το Call of Duty: Modern Warfare 2 κυκλοφόρησε από την εταιρία Activision χάρη στην ομάδα Infinity Ward με επικεφαλής τον Jason West το 2009. Η πλοκή λαμβάνει χώρα το 2016 με τους Ultranationalists (Υπερεθνικιστές) να παίρνουν τον έλεγχο της Ρωσίας, κάνοντας έτσι ήρωα τον πρώην αρχηγό τους Imran Zakhaev, για τον οποίο χτίστηκε άγαλμα στην Κόκκινη Πλατεία (Red Square) της Μόσχας.

Call of Duty: Black Ops 2

Το call of Duty: Black Ops 2 βγήκε στην αγορά το 2012 από την  Treyarch για xbox 360.ps3,wii U,windows. Το παιχνίδι αποτελεί  sequel του προκάτοχού του με ανεπτυγμένο multipalyer και zombie mode  και με την προσθήκη του Combat Training που απευθύνεται στους παίχτες που είναι από levels 1 έως 10.

Call of Duty: Modern Warfare 3

Το Call of Duty: Modern Warfare 3  κυκλοφόρησε το 2011 από την Activision για Microsoft Windows, Xbox 360, PS3, Wii σε συνεργασία με την Sledgehammer Games και την Raven Software να δουλεύει το multiplayer.Τα γεγονότα του gameplay διαδραματίζονται στη Σιβηρία, το Βερολίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι, και τη Νέα Υόρκη. Το παιχνίδι αποτελεί sequel του προηγούμενου της σειράς.

Call of Duty: Ghosts

Το Call of Duty: Ghosts αναπτύχθηκε από την Infinity Ward, με βοήθεια από την Raven Software, Neversoft, Certain Affinity, και  βγήκε το 2013.για  Microsoft Windows, PlayStation 3, Xbox 360, Wii U και μετέπητα για ps4 και xbox one. Στην ιστορία η οργάνωση Federation είχε το πάνω χέρι, και μία ομάδα αμερικανών  Έπρεπε να σώσει την κατάσταση. Το multipayer ήταν εξαιρετικό ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι επρόκειτο για έναν επιτυχημένο τίτλο.

Call of Duty: Advanced Warfare

Το Call of Duty: Advanced Warfare αποτελεί τον τελευταίο τίτλο που έχει κυκλοφορήσει. Βγήκε το 2014 για pc,ps3,ps4,xbox 360.xbox one. To παιχνίδι έχει ένα ενδιαφέρον campain χωρίς κ΄στι το φοβερό. Το νέο στοιχείο είναι η δυνατότητα double jump καθώς και exo zombie mode. Τέλος το παιχνίδι είχε μακράν τα καλύτερα γραφικά στην ιστορία της σειράς.

Αυτά λοιπόν για το call of duty και μην ξεχνάτε 6-11-15 έρχεται το 

Call of Duty Black Ops III

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ GENARIC

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τα καλύτερα basketball games που έχουν βγει. Δεν θα μιλήσουμε ομως για 2k και nba live αλλά για τα άλλα εναλλακτικά παιχνίδια μπάκετ που άχουν βγει και συνεχίζουν να βγαίνουν.

1-NBA STREET HOMECOURT

2-NBA Jam-1993/94

3-NBA Street 1,2,3

4-nba ballers chosen one- phenom-rebound

5-NBA Street Showdown

6-World Basketball Manager

7-nba jam (new)-one fire edition

8-basketballmanager

9-buzzerbeater 

10-ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ NBA JAM

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ GENARIC

Ναι παιδιά!
Μπορεί και να μη το πιστέψετε αλλά κάποτε τα καλύτερα παιχνίδια για PC δεν είχαν καν γραφικά!



Ναι, ήταν πλήρως text-based. Παίζοντας αυτά τα παιχνίδια ήταν εντελώς διαφορετική εμπειρία σε σχέση με ένα τυπικό FPS του σήμερα. Αντί να σκοτώνετε zombies ή aliens, να εκτοξεύετε τρομοκράτες σε τοίχους και να κλέβετε αυτοκίνητα, οι παλιοί gamers σπαταλούσαν αρκετές ώρες σε games όπου έγραφαν το πολύ δυο λέξεις-εντολές και διάβαζαν αρκετά text descriptions.

To gameplay αυτών των text-adventures αφορά κυρίως τη λύση περίπλοκων αλλά λογικών puzzles, αν και αρκετά από τα πρώτα αυτά games είχαν πιο πολύ να κάνουν με το «Πώς θέλει να του γράψω το ρήμα; Ενεστώτα; Aόριστο;» που είχε το διεστραμμένο μυαλό του δημιουργού. Τα αντανακλαστικά δεν παίζουν κανένα ρόλο εδώ. Και να μη ξέρετε τι να κάνετε, η οθόνη περιμένει υπομονετικά τη καταχώρηση της εντολής σας.

Με το πέρασμα του χρόνου βέβαια, τα arcade-ποιότητας γραφικά φτάσανε στις οθόνες των σπιτιών μας και όλοι ασχολήθηκαν με τα απίστευτα shoot’em up arcade games και παράτησαν τα Slowpoke (!) text adventures. Αλλά τα text adventures δεν πέθαναν. Το Interactive Fiction Archive (http://www.ifarchive.org/ ) λειτουργεί ως κόμβος του interactive fiction community και διαθέτει χιλιάδες αρχεία, games, emulators και άλλα για να μπείτε για τα καλά στο κόσμο των text adventures. Τα περισσότερα είναι free και μπορείτε να τα κατεβάσετε στο laptop ή το tablet σας αν θέλετε να ξεκουραστείτε μετά από άπειρες ώρες ανατινάζοντας τα πάντα.


Γνωρίζατε ότι ένα από τα πρώτα text games ήταν ένα simulation για τη σπηλιά Μαμούθ στο Kentucky;

Κυριολεκτικά,μια !




Για να βρει κανείς τα πρώτα videogames πρέπει να ταξιδέψει στο παρελθόν, στο 1951 για είμαι πιο σαφής. Τότε, ο Ralph Baer, ένας μηχανικός που εργαζόταν σε μια καταδικασμένη εταιρεία TV, τη Loral, είχε τη φαεινή ιδέα να φτιάξει μια παιχνιδομηχανή η οποία θα συνδέεται με τη τηλεόραση. Ο Baer παρουσίασε το concept στα αφεντικά του οι οποίοι τον απέλυσαν.

10 χρόνια αργότερα, ο Baer ήταν πλέον ο chief engineer και manager of equipment design της Sanders Electronics. Σκεπτόμενος τα παλιά του σχέδια, συνεργάστηκε με τον Bob Tremblay, ένα τεχνικό της Sanders, και ανέπτυξαν ένα απλό παιχνίδι με την ονομασία Fox and the Hounds στο οποίο μια τελεία κυνηγάει μια άλλη τελεία.

Περίπου στα μέσα του 1967, το επαναστατικό μυαλό του Baer είχε φτάσει στην ακμή του καθώς ξεκίνησε την ανάπτυξη διάφορων καινοτομιών που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα. Πρώτο ήταν το light-gun, ένα παιχνίδι-όπλο που σας επιτρέπει να χτυπάτε τελείες στην οθόνη. Δεύτερο ήταν μια συσκευή που έπαιζε κασέτες ήχου μέσω της TV την ώρα που παίζετε games, δημιουργώντας για πρώτη φορά αυτό που λέμε τώρα custom soundtrack. O Baer έκανε μια επίδειξη στα αφεντικά του τα οποία εντυπωσιάστηκαν αυτή τη φορά και τον χρηματοδότησαν.

 Μέχρι αυτό το σημείο, το παιχνίδι του Baer ήταν απλά δυο κινούμενες τελείες σε μια οθόνη. Το breakthrough έγινε όταν ο Baer πρόσθεσε μια τρίτη κουκκίδα. Η τρίτη αυτή κουκκίδα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσω του εξοπλισμού και σε συνδυασμό με τις άλλες δυο που ελέγχουν οι παίκτες, δημιούργησε ένα πρωτόγονο παιχνίδι ping pong.

 Η προσπάθεια του Baer για κυκλοφορία του παιχνιδιού στην αγορά είχε σχεδόν μηδαμινή επιτυχία μέχρι που το 1970 η Magnavox ενδιαφέρθηκε για το project όταν είδε μια επίδειξη. Το 1971, δημιουργήθηκε το prototype και το 1972 κυκλοφόρησε το Odyssey στο ανυποψίαστο κοινό.

 Επειδή το Odyssey δε χρησιμοποιούσε υπολογιστή για τη λειτουργία του, οι game cartridges που χρησιμοποιούσε ήταν ουσιαστικά ηλεκτρονικά κυκλώματα τα οποία ήταν συνδεδεμένα διαφορετικά έτσι ώστε το μηχάνημα να εκτελεί διαφορετικά πράγματα. Όλα τα παιχνίδια ήταν ασπρόμαυρα (χαμηλότερο κόστος) και οι παίκτες τοποθετούσαν διάφορες χρωματιστές διαφανής επιφάνειες τις οποίες τοποθετούσαν πάνω στην οθόνη για να παίξουν διαφορετικά παιχνίδια όπως τένις και ποδόσφαιρο. Το απλό κύκλωμα που διέθετε η κονσόλα δεν της επέτρεπε ούτε καν να κρατήσει έστω το σκορ με αποτέλεσμα η Magnavox να συμπεριλάβει διάφορα chips και game cards. To Odyssey κυκλοφόρησε με 2 controllers και 6 cartridges τα οποία σας επέτρεπαν να παίξετε 12 παιχνίδια.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Odyssey όταν πρωτοκυκλοφόρησε ήταν το γεγονός ότι το κοινό θεώρησε ότι ήταν αξεσουάρ συμβατό μόνο για τηλεοράσεις της Magnavox! Κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα, η Magnavox δεν εκπαίδευσε και δεν ενημέρωσε σωστά τους πωλητές των καταστημάτων, με αποτέλεσμα οι πελάτες που έμπαιναν και ενδιαφερόντουσαν για αυτό το πρωτοποριακό κομμάτι τεχνολογίας να μη μπορούν να καταλάβουν πως λειτουργεί και τι κάνει ακριβώς. Το 1974, η Magnavox επισήμως το παράτησε.

Ο Baer συνέχισε να καινοτομεί και δημιούργησε μια εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών με την ονομασία R.H.Baer Consultants (www.ralphbaer.com). Δημιούργησε το handheld game SIMON το 1975 και το Smarty Bear Video το 1987, ένα ολίγον τι ανατριχιαστικό (αλλά τεχνολογικά πρωτοποριακό) αρκουδάκι το οποίο αλληλεπιδρούσε με την τηλεόραση όταν σε αυτή έπαιζε μια special VHS κασέτα.



O Baer έφυγε σχετικά πρόσφατα από τη ζωή το 2014 σε ηλικία 92 ετών αλλά οι gamers παγκοσμίως θα τον θυμόμαστε για πάντα.

Αν θέλετε πραγματικά να νιώσετε τις πρώτες μέρες των videogames, τσεκάρετε το Odyemu (www.pong-story.com/odyemu.htm), ένα Odyssey emulator στο οποίο μπορείτε να παίξετε tennis, table-tennis, volleyball και football στο PC σας. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο εξομοιωτής τρέχει όλα τα παιχνίδια του Odyssey αλλά αυτά που σας ανέφερα μπορούν να παιχτούν και χωρίς τις διαφάνειες.

Το ξεχασμένο APB Reloaded επιστρέφει. Καθοδόν και στις νέες κονσόλες. 

Η Reloaded Productions ανακοίνωσε ότι μεταφέρει το APB Reloaded στα PS4 και Xbox One και αν όλα πάνε καλά το παιχνίδι θα βγει στα μέσα του 2015. Το APB Reloaded είναι free-to-play MMO shooter τρίτου προσώπου με εκτενές σύστημα εξατομίκευσης χαρακτήρα. Στο παιχνίδι αστυνομικοί και εγκληματίες μάχονται για τον έλεγχο της πόλης του San Paro. Εσείς έχετε ασχοληθεί με το APB Reloaded; Το θέλετε στις κονσόλες;

Mπορεί το shooter MMO APB Reloaded να είναι διαθέσιμο δωρεάν (F2P), αλλά από αυτή την εβδομάδα μπορείτε να το βρείτε και στα καταστήματα, με μπόλικο περιεχόμενο. Συγκεκριμένα, η συσκευασία περιλαμβάνει DVD με τον game client και περιεχόμενο αξίας 35€: μόνιμο όπλο Magnum, Cisco αυτοκίνητο, 500 G1 credits και 30 μέρες VIP - όλα αυτά με τιμή 20€. 

Aν σας ενδιαφέρει το F2P shooter MMO APB Reloaded, έχετε υπόψη ότι το παιχνίδι πλέον είναι διαθέσιμο και στο Steam.

Rise and shine! It's mech time!

Τίποτα-κι όταν λέω τίποτα, εννοώ τίποτα- δε πλησιάζει περισσότερο το ρεαλισμό που έχει η σειρά Steel Battalion (Steel Battalion και Steel Battalion: Line of Contact) της Capcom η οποία κυκλοφόρησε αποκλειστικά για Xbox. Ξεχάστε το γεγονός ότι ακόμα δεν υπάρχουν τεράστια mech εξοπλισμένα σαν αστακοί και πιστέψτε με όταν σας λέω ότι αν υπήρχαν, θα τα χειριζόσασταν με το τρόπο με τον οποίο τα χειρίζεστε στο Steel Battalion.
Είμαστε στο μέλλον, επικρατεί ένας πόλεμος κι εσείς είστε πιλότος ενός mech με την ονομασία VT (Vertical Tank) που είναι ικανό να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του. Ξεκινάτε ως δεκανέας και σιγά σιγά εκπληρώνοντας αποστολές με αυξανόμενο επίπεδο δυσκολίας θα μπορέσετε να ολοκληρώσετε το παιχνίδι και να γίνετε συνταγματάρχης. Αυτό θα το επιτύχετε μόνο αν γνωρίζετε ποιο mech πρέπει να διαλέξετε και πως να το εξοπλίσετε για κάθε αποστολή. Στη πορεία θα συναντήσετε διάφορα μηχανικά τερατουργήματα, το καθένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά όπως shield level, armor και ταχύτητα.

 
Βέβαια, το Steel Battalion δεν είναι για όλους. Καταρχάς κοστίζει ακριβά. Γύρω στα 200€ το αρχικό παιχνίδι και επιπλέον 49,95€ για το Line of Contact τα οποία δε μπορείτε να τα παίξετε αν δεν έχετε το controller του παιχνιδιού. Επιπλέον, η δράση είναι αργή και χρειάζεστε αρκετές ώρες για να το συνηθίσετε. Σε περίπτωση που ψάχνετε καταιγισμό δράσης και χαμό, προτιμήστε τη σειρά MechAssault ή Armored Core και γλιτώστε γύρω στα 180€. Αν θέλετε όμως να ζήσετε το απόλυτο mech simulator με το kick-ass controller (και σας περισσεύουν χρήματα) δε θα το μετανιώσετε!

The Controller:
To Steel Battalion έχει κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί ποτέ σε κανένα άλλο videogame. Ένα χειριστήριο που αποτελείται από 4 κομμάτια και περιλαμβάνει 2 joysticks, πετάλια, control panel με φωτεινές ενδείξεις καθώς και tuning dial! Αρκετοί ασχολήθηκαν με αυτό το περίεργο controller και καλά κάνανε. Ο λόγος; Αυτό το τεράστιο control panel είναι αυτό που μεταμορφώνει το Steel Battalion από ένα απλό mech game στο απόλυτο mech assault simulator! Την ώρα που γυρνάτε τους διακόπτες, κουνάτε τα joysticks και πατάτε τα πετάλια, αρχίζετε να καταλαβαίνετε ότι ζείτε μια απίστευτη εμπειρία. Ειδικά όταν μπαίνετε για τα καλά στο πεδίο της μάχης, θα νιώσετε ότι με αυτό το σύστημα cockpit βρίσκεστε πραγματικά σ'ένα πόλεμο!

 Ένα αναπάντεχο ταξίδι...



Ελάχιστα games έχουν κερδίσει τους  gamers τόσο γρήγορα όπως το Myst στο παρελθόν, ειδικά όταν ο συγκεκριμένος τίτλος διέθετε ομορφιά, πλοκή, puzzles και ήταν ένα τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής. Μέχρι και σήμερα, ξεχνώντας για λίγο τα περίπλοκα γραφικά της νέας γενιάς, το Myst φαίνεται ακόμα ‘’φρέσκο’’ και μπορεί να ανταγωνίζεται στα ίσα τους νέους τίτλους.

Ο τίτλος είχε κυκλοφορήσει το 1993 και έχει πουλήσει πάνω από 7.000.000 αντίτυπα και δημιούργησε μια σειρά η οποία ζει μέχρι και σήμερα. Και ενώ έχουν βγει στην αγορά διάφορα sequel (σε DVD version, real-time 3D καθώς και μια εγκαταλελειμμένη προσπάθεια για multiplayer) κανένα δεν πλησίαζε την απήχηση που είχε ο original τίτλος. Πέρα από αυτό όμως, όλη η σειρά γενικά έχει πουλήσει πάνω 15.000.000 κομμάτια παγκοσμίως. Είτε το αγαπάτε είτε το μισείτε, οφείλετε να παραδεχτείτε ότι ο παραπάνω αριθμός είναι αρκετά μεγάλος.



Το Myst ήταν μια δημιουργία της Cyan Worlds, ένα game studio το οποίο ηγούνταν οι αδερφοί και οραματιστές Robyn και Rand Miller. Την εποχή που στο χώρο των videogames κυριαρχούσαν τα arcade games και τα pixilated adventure games, οι Miller Bros δοκίμασαν μια διαφορετική προσέγγιση. Αρχικά, αποφάσισαν ότι θα κάνουν pre-render κάθε 3D σκηνικό χρησιμοποιώντας video και ήχους τα οποία θα περιτριγυρίζουν τα σημεία δράσης. Με αυτό τον τρόπο δε χρειάζεται να βλέπετε τα κύματα ή τα πουλιά που πετάνε πάνω από την ακτή τη στιγμή που τα ακούτε στο background. Αυτό το τεχνικό επίτευγμα των Miller ήταν ένα μεγάλο ρίσκο τότε, το 1993, καθώς ο τίτλος κυκλοφόρησε αποκλειστικά για CD-ROM. Επόμενο βήμα ήταν να κόψουν το παραδοσιακό στυλ που είχε το interface της εποχής. Κανένα control panel, configuration menu και heads-up display με ammo και life bar. Βασικά, δεν υπήρχε το στοιχείο του θανάτου. Αντιθέτως, ο χρήστης έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο του Myst, με κάποια ελάχιστα όρια βέβαια, όπου θα ανακαλύψει το σκοπό αυτού του μυστήριου νησιού και επιλύνοντας κάποια puzzles αποκτά δυνατότητα πρόσβασης σε νέες περιοχές διαθέσιμες προς εξερεύνηση.

Σ’ένα κόσμο που έχει συνηθίσει παιχνίδια για γρήγορα αντανακλαστικά, περίπλοκα adventures με ενήλικο (και περίπλοκο) περιεχόμενο και  high-speed simulations, παίζοντας το Myst θα νιώσετε ότι μπήκατε σ’ένα νέο κόσμο. Το Myst απλά ήταν αυτό που ήταν, και αυτός ήταν και ο λόγος που προσέλκυσε νέους στο χώρο του gaming. Σήμερα, σχεδόν 2 δεκαετίες αργότερα, αρκετός κόσμος παίζει το Myst και τα sequel του: Riven, Exile, Uru κ.ά. Οι ιστορίες και το περιβάλλον του αποτέλεσαν έμπνευση για βιβλία, fan fiction, τέχνη, μουσική καθώς και ένα τεράστιο online fan community. Επιπλέον, λόγω της μεγάλης απήχησης και επιτυχίας που είχε ο τίτλος,  μεταφέρθηκε και στις οικιακές κονσόλες (Saturn, PlayStation, 3DS κ.ά).
Οι λάτρεις των adventure games οφείλουν να δοκιμάσουν αυτό το απίστευτο ταξίδι στο κόσμο του Myst, δείτε το σαν τουριστικό προορισμό!

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ

Μερικά παιχνίδια σε κερδίζουν με την ωμή βία που διαθέτουν, άλλα με καταιγισμό πυροβολισμών και απίστευτα γραφικά και άλλα με εξαιρετικό ήχο που ταιριάζει σ'αυτό το χαμό. Υπάρχουν όμως κάποια games -τα οποία συνήθως τα σκεφτόμαστε μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα- τα οποία σε κερδίζουν όχι με τα παραπάνω στοιχεία αλλά με το πόση ώρα θα ασχοληθείς μαζί τους! Το Beyond Good & Evil είναι ένα από αυτά.

O τίτλος κυκλοφόρησε το 2003 για PlayStation 2, GameCube, Xbox και PC από την Ubisoft και το 2011 επανακυκλοφόρησε σαν HD remastered για XBOX 360 και PlayStation 3 μέσω Xbox Live και PSN. Από τον δημιουργό του Rayman, Michel Ancel, το Beyond Good & Evil μας διηγείται την ιστορία της Jade, μιας νεαρής κοπέλας που άθελά της μπλέχτηκε σε μια διαγαλαξιακή συνωμοσία. Η Jade είναι φωτογράφος (τα photo-skills της σας είναι χρήσιμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού) και δεν είναι super αθλήτρια ή warrior πριγκίπισσα. Με άλλα λόγια, η Jade είναι μια απλή κοπέλα (όσο μπορεί να θεωρείται απλή η περίπτωση μιας κοπέλας να ζει σ'ένα φάρο μαζί με το θείο της που είναι κυριολεκτικά γουρούνι) που πρέπει να περάσει διάφορες καταστάσεις και γεγονότα με διακριτικότητα και όχι με το συνήθη χαμό που συναντάμε συνήθως σε άλλα games. Το stealth στοιχείο, ειδικά το nonlethal stealth, έχει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι καθώς κύριος σκοπός σας είναι να καθοδηγείτε την Jade μέσα σε διάφορα sections για να μπορέσει να συλλέξει διάφορα στοιχεία και να επιστρέψει στους φίλους της στην IRIS αντίσταση.

Ενδιαφέρον στοιχείο του τίτλου είναι οι χαρακτήρες οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι και οι αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους είναι ζωτικά για το storyline. Μαθαίνοντας κάτι για κάθε χαρακτήρα μπορεί να σας βοηθήσει στο να καταλαβαίνετε καλύτερα πως πρέπει να χειριστείτε κάποιες καταστάσεις.

O τίτλος σημείωσε τεράστια επιτυχία και κέρδισε αρκετά βραβεία. Στο Game Developers Choice Awards για παράδειγμα, πήρε το τίτλο του Game of the year, του Original game character of the year και του Excellence in game design.

To sequel βρίσκεται ήδη στα σκαριά αλλά καθυστέρησε λόγω του Rayman Origins. Επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας δεν έχει ανακοινωθεί αλλά ο τίτλος εφόσον ολοκληρωθεί θα κυκλοφορήσει για XBOX One, PlayStation 4, Wii U και PC.
Μέχρι τότε, μη διστάσετε να παίξετε αυτόν τον εκπληκτικό τίτλο και να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας για τις απανωτές κυκλοφορίες που κατακλύζουν την αγορά. Γιατί τα τέλεια γραφικά δε σημαίνουν τίποτα αν δεν υπάρχει gameplay και σασπένς.

Omnibot's Urban Dictionary:

Henshin a Go Go Baby!

Ακόμα κι αν δεν σας νοιάζει το hype το οποίο περιτριγύρισε το συγκεκριμένο τίτλο της Capcom το 2003, πρέπει να παραδεχτείτε ότι το Viewtiful Joe είναι ένα πολύ cool game. Έχει το gameplay ενός παλιού κλασσικού 2D-platformer αλλά ταυτόχρονα έχει και killer sound design, 3D cell-shaded γραφικά και αρκετές δόσεις χιούμορ. To παιχνίδι κυκλοφόρησε αρχικά για το GameCube και αργότερα έγινε port και στο PlayStation 2 με κάποια extras.

Η ιστορία του Viewtiful Joe ξεκινά με το πρωταγωνιστή μας, τον Joe, ο οποίος είναι μεγάλος σινεφίλ και εκεί που βλέπει την αγαπημένη του ταινία μαζί με την κοπέλα του Silvia συνέβη το εξής παράλογο! Η κοπέλα του αρπάζεται από τον κακό της υπόθεσης της ταινίας (!) ο οποίος την εισχώρησε στην ταινία! Σκοπός σας είναι να εισχωρήσετε στη Movie-Land και να σώσετε την αγαπημένη σας με τη βοήθεια του αγαπημένου ήρωα του Joe, Captain Blue, ο οποίος θα σας καθοδηγεί και θα σας δίνει όλο και περισσότερες νέες δυνάμεις για να αντιμετωπίζετε τους b-movie κακοποιούς που θέλουν να σας βλάψουν.

To Viewtiful Joe είναι ζόρικο παιχνίδι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και αδύνατο να το ολοκληρώσετε. Απλά χρειάζεστε λίγο χρόνο να σκεφτείτε και μετά να λύσετε τα διάφορα puzzles και να κερδίσετε τα bosses. Βάζοντας το μυαλό σας να στροφάρει και πριν ξεκινήσετε το button mashing και τις βωμολοχίες, μπορείτε να διακρίνετε τις αδυναμίες των αντιπάλων σας και στη συνέχεια να τις στρέψετε εναντίον τους. Σε διάφορα επίπεδα μπορεί να ζοριστείτε άσχημα σε κάποια σημεία τους αλλά εφόσον τα περάσετε θα αρχίσετε να παίρνετε τα πάνω σας! Και κάπου εδώ έρχονται οι δυνάμεις ή αλλιώς V-powers του Joe για να βοηθήσουν τη κατάσταση.

Slow-Μπορείτε να επιβραδύνετε το χρόνο με τρομακτικά αποτελέσματα! Αλλαγή σύστασης του νερού, εκρηκτικό rocket thruster μέχρι και ακινητοποίηση ιπτάμενων αντικειμένων. Αν ο έλικας δε γυρνάει, άρα το ελικόπτερο πετάει;

Mach speed-Όταν ο Joe πιάσει το mach speed, πιάνει ολόκληρος φωτιά! Αυτό του επιτρέπει να περνάει πάνω από πυρκαγιές και λάβα χωρίς να παθαίνει τίποτα και επιπλέον του δίνει τη δυνατότητα να ανάβει φωτιά σε άλλα αντικείμενα! Cool ε;

Zoom-Κάνοντας zoom ο Joe μπορεί να αποφύγει πυραύλους, να κάνει μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς, να προκαλεί shockwaves όπως ο Hulk και να σπάει υπερυψωμένα εμπόδια. Όλα αυτά με Matrix style!

Το παιχνίδι γενικά σημείωσε επιτυχία και ακολούθησε sequel καθώς και μια σειρά anime βασισμένη σ'αυτό. Επιπλέον, ο Joe είναι playable χαρακτήρας στο Marvel VS Capcom 3: Fate of Two Worlds.

Αν είστε hardcore gamers και retro fans, πρέπει να το παίξετε ή έστω να το δοκιμάσετε!

PS:Αν διαθέτετε την PlayStation 2 έκδοση μπορείτε, αφού ολοκληρώσετε το παιχνίδι μια φορά, να παίξετε το παιχνίδι ως Dante από τη σειρά Devil May Cry!

Κανένα περιφερειακό στο PlayStation 2 δεν προκάλεσε τόσο χαμό όσο το EyeToy.
Γιατί άραγε;

To ΕyeToy είναι μια έγχρωμη ψηφιακή μικρή camera σαν webcam για το PlayStation 2 που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2003. To τοποθετείτε πάνω από την TV σας και αυτό μεταφέρει την εικόνα σας στα παιχνίδια που παίζετε (τουλάχιστον αυτά που υποστηρίζουν αυτή τη δυνατότητα). Αντί να χρησιμοποιείτε το DualShock controller σας, κουνάτε τα χέρια σας, δίνετε μπουνιές, κλωτσιές, χοροπηδάτε και γενικά κινείστε σαν τον γνωστό ηθοποιό Jim Carrey τον οποίο μόλις τσίμπησε ένα κοπάδι μέλισσες και όλα αυτά για να αλληλεπιδράσετε με τα διάφορα αντικείμενα που εμφανίζονται μπροστά στην οθόνη σας!

Κυκλοφόρησαν διάφορα single και multiplayer games, και ενώ τα single-player έχουν τη πλάκα τους, τα multiplayer είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καλύτερο party game και ειδικά στη περίπτωση που είχατε στη παρέα άτομα που είναι nongamers (συνήθως κορίτσια) γινόταν ένα πραγματικό gamefest! Ένα από τα πιο cool στοιχεία του EyeToy ήταν ότι εκμεταλλευόταν το γεγονός ότι είναι ουσιαστικά μια camera, επιτρέποντάς σας να σώσετε στιγμιότυπα με τα high scores σας ή να βάλετε το πρόσωπό σας σε κάποιο sports game. Το EyeToy Groove, ένα dancing game, σας επιτρέπει τη δυνατότητα να σώσετε μικρά video clips από τα ''καυτά'' χορευτικά σας κόλπα, ακριβώς ότι χρειάζεστε για να εκβιάσετε φίλους, συναδέλφους κλπ.
Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα. Η ανάγκη της συσκευής να ''βλέπει'' τον παίκτη την ώρα που παίζει χρειάζεται πάντα ένα καλά φωτισμένο δωμάτιο. Το κόκκινο LED φωτάκι μπροστά στην κάμερα αναβοσβήνει για να σας ενημερώσει ότι ο φωτισμός είναι χαμηλός. Αρκετά παιχνίδια χρησιμοποιούν το ''βλέπ-ing'' στοιχείο απαιτώντας από τους παίκτες να τοποθετήσουν το χέρι τους μπροστά από την κάμερα για να κάνουν quit κάποιο minigame.

Μπορεί η τεχνολογία να έχει προχωρήσει αρκετά με το Kinect και την PlayStation 4 Camera αλλά η αρχή έγινε με αυτό το μικρό και απαραίτητο αξεσουάρ για όλους τους κατόχους PlayStation 2.
Οmnibot TIP:Aν είστε κάτοχοι PlayStation 3 και έχετε το EyeToy μπορείτε να το συνδέσετε στη κονσόλα σας και να κάνετε video chat.

Μπορεί η Mattel να τα ξεκίνησε και η Nintendo να δημιούργησε το Game and Watch, αλλά η κότα με τα χρυσά αυγά ήταν η Tiger Electronics. Η Tiger Electronics είναι μια αμερικάνικη εταιρεία παραγωγής παιχνιδιών, γνωστή για τα handheld LCD παιχνίδια της, τον Furby, τα Giga pets, τα 2-ΧL robot προϊόντα της καθώς και τα ηλεκτρονικά της παιχνίδια όπως το Brain Warp. 

A history lesson της εταιρείας

O Randy Rissman, o Gerald Rissman και ο Arnold Rissman ίδρυσαν την εταιρεία το 1978. Ξεκίνησαν με low-tech αντικείμενα όπως ο φωνογράφος αλλά αργότερα ξεκίνησαν να αναπτύσσουν τα handheld electronic games και τα παιχνίδια εκμάθησης. Εκείνη τη περίοδο δημιούργησαν το 2-XL Robot (1992) και το K28-Tiger's Talking Learning Computer (1984) τα οποία κυκλοφόρησαν παγκοσμίως μέσω της K-Mart καθώς και από άλλες μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Στη συνέχεια, η Tiger είχε μεγάλη επιτυχία με τα πάρα πολλά handheld electronics games όπως το Electronic Bowling και με games βασισμένα σε διάφορα licenses όπως τα Robocop, Terminator και Spiderman. To 1990 είχε γίνει μεγάλο hit το cassette/microphone combo Talkboy (όσοι έχετε δει τη ταινία του 1992 Home Alone 2:Lost In New York θα το θυμάστε) και στη συνέχεια ακολούθησε η κυκλοφορία του Brain Warp, του Brain Shift και αργότερα του Lazer Tag.

Βασικά ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία είχε επιτυχία ήταν τα handheld LCD games. Oι κύριοι λόγοι ήταν τρεις:

1-Το αποτελεσματικό licensing. Κυκλοφορούσαν τα παιχνίδια τους τη περίοδο που τα συγκεκριμένα franchise ήταν στο top της επικαιρότητας.
2-Οι χαμηλές τιμές των παιχνιδιών. Οι τιμές κυμαίνονταν το πολύ μέχρι 20$ έκαστο.
3-Ο απλός χειρισμός και ο εθισμός λόγω αυτού. Οι μεγάλοι gamers όπως κι εγώ τα θεωρούσαμε μονοδιάστατα και βαρετά αλλά τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών τα βρίσκανε απλά και εύκολα στην εκμάθηση σε σχέση με άλλα videogames της εποχής που θεωρούνταν πιο περίπλοκα και δυσκολότερα στο χειρισμό. 

Το 1994 εισήγαγε στην αγορά τη νέα σειρά handheld LCD games με την ονομασία Tiger Barcodzz. Αυτά ήταν Barcode games τα οποία διάβαζαν τα barcodes και στη συνέχεια εμφάνιζαν στατιστικά για τον χαρακτήρα του παίκτη. Αυτή η σειρά είχε αρκετή επιτυχία στην Ιαπωνία όπου έφτιαξαν μέχρι και reality shows που αφορούσε gamers που διαγωνιζόντουσαν για το ποιος θα βρει τα καλύτερα bar codes για να κερδίσει τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους. Η εταιρεία Tiger έφτιαξε και μια έκδοση του Lights Out μέσα στο 1995 και το 1997 ένα παιχνίδι με θέμα το ψάρεμα με την ονομασία Fishing Championship που εμφανισιακά έμοιαζε με καλάμι ψαρέματος.

Standalone handhelds. Δηλαδή;

Ουσιαστικά μιλάμε για μια φορητή κονσόλα που διαθέτει ένα μόνο παιχνίδι. Κάθε μονάδα διαθέτει μια εκτυπωμένη εικόνα στη κεντρική οθόνη της. Όταν ξεκινάτε να παίζετε ανάβουν διάφορες στατικές εικόνες ξεχωριστά μπροστά από την background οι οποίες μπορεί να είναι χαρακτήρες και αντικείμενα σχεδόν όπως οι εικόνες ενός ψηφιακού ρολογιού. Η Tiger έφτιαξε επίσης και τα wrist games τα οποία είναι μια μικρότερη έκδοση των LCD games. Τα Tiger's wrist games λειτουργούσαν κανονικά κι ως ρολόγια χειρός με ξυπνητήρι! Γενικά η εταιρεία ήταν σχεδόν σαν μονοπώλιο στο χώρο των LCD games. Είχε δημιουργήσει και handhelds με cartridges, τα Quiz Wiz, R-Zone και τα Game.com. Και οι 3 προσπάθειες απέτυχαν με την 3η να είναι η μεγαλύτερη εμπορική αποτυχία.

Games ή Videogames;

Σαν ultimate retro gamer που είμαι, θεωρώ ότι αυτά τα handhelds μοιάζουν με videogames αλλά ουσιαστικά πρόκειται για παιχνίδια. Οκ, μπορεί να είναι πρόγονος των videogames, αλλά αν τα συγκρίνετε με το Gameboy θα καταλάβετε τι εννοώ.
Σίγουρα αρκετοί από εσάς, ειδικά οι πιο παλιοί στο χώρο έχετε ή είχατε τέτοιες ''κονσόλες''.
Επειδή η RAM και η ROM μου μπλέκονται τελευταία μεταξύ τους, μπορείτε να μου πείτε τι είναι; Videogames ή απλά παιχνίδια;
Αφήστε μου τα σχόλιά σας και εφόσον θέλετε ανεβάστε και photos με τα δικά σας handhelds στο topic που έχω ανοίξει στο forum με θέμα αυτές τις φορητές συσκευές.

http://www.gameworld.gr/forum/13/149462-tiger-handhelds#157056

  

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που προγραμματίστηκε από την Σουηδική εταιρία EA Digital Illusions το 2008,κατά την διάρκεια "break" που έκανε από την γνωστή πολεμική σειρά βιντεοπαιχνιδιών Battlefield.

Σκοπός του εν λόγω παιχνιδιού είναι να διαχειριστεί ο player έναν θηλυκό χαρακτήρα την Faith (η οποία βέβαια δεν είναι τόσο θηλυκός από την άποψη πως δεν έχει τα χαρακτηριστικά που έχουν άλλοι χαρακτήρες σε videogames όπως η Lara Croft) και να περάσει διάφορα εμπόδια για να ανακαλύψει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την σύλληψη της αδερφής της Kate η οποία κάνει δουλειά γραφείου με την αστυνομία της ουτοπικής πόλης. 

Το περιβάλλον στο οποίο κινείται η Faith δίνει την ψευδαίσθηση πως ο παίκτης έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων. Όμως η ελευθερία που έχει είναι αρκετά περιορισμένη και αρκετές φορές θα πρέπει και να βιαστεί για να αποφύγει την "αστυνομία" η οποία προσπαθεί να την εμποδίσει να εκτελέσει τον σκοπό της,καθώς είναι με το συγκεκριμένο καθεστώς της ουτοπικής πόλης όπου υπάρχει η εντύπωση της ηρεμίας και της ευδαιμονίας ενώ στην ουσία παρακολουθούνται τα πάντα.

Επιπλέον αυτό που μπορεί να πειράξει ορισμένους είναι πως δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα χρώματα,καθώς κυριαρχεί το λευκό,το μπλε και το κόκκινο το οποίο όμως καθοδηγεί τον παίκτη για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει καθώς σκαρφαλώνει σε σωλήνες,πηδάει από οροφή ουρανοξύστη σε άλλη, και περνάει διάφορα ποικίλα εμπόδια σε διαφορετικά περιβάλλοντα καθώς ξετυλίγεται η ιστορία καθώς περιλαμβάνει εσωτερικούς χώρους και εξωτερικούς ουρανοξυστών,τούνελ,μετρό,πλοία κ.λ.π

Το στοιχείο του shooter όμως δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου καθώς ο παίκτης μπορεί κάλλιστα να ξεπεράσει την "police" και λίγες φορές θα αναγκαστεί να παλέψει εφόσον το επιθυμεί αλλά απλά είναι μια προαιρετική προσθήκη της εταιρίας που δημιούργησε τα Battlefield.

Το παιχνίδι δεν είναι αρκετά μεγάλο,αλλά με το τέλος της ιστορίας Story Mode ο παίκτης μπορεί να επαναλάβει τις ίδιες αποστολές απλά αντίπαλος αυτή την στιγμή θα είναι ο χρόνος το λεγόμενο Time Trial.

Πολύ καλή η ηχητική επένδυση και το soundtrack,κατά την διάρκεια του παιχνιδιού πέρα από τις συνομιλίες με τον Mercury,ο οποίος την καθοδηγεί,ακούγονται ρεαλιστικά οι κραυγές της Faith κάθε φορά που ξεπερνά κάποιο εμπόδιο αλλά και διάφοροι ήχοι απο το περιβάλλον αλλά και οι συνομιλίες των αντιπάλων. 

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλή προσθήκη στην λίστα των παιχνιδιών της εταιρίας που προγραμμάτισε τα δημοφιλή Battlefield.Μάλιστα αναμένουμε και sequel το 2016 από την ίδια εταιρία.

Χαιρετώ όλους τους gamers! Dodo εδώ με νέο blog post!
To είχα αναφέρει και παλιότερα στο forum (fighting section) αλλά επειδή το λατρεύω το συγκεκριμένο franchise, αποφάσισα να του φτιάξω αυτό το blog ως φόρο τιμής για τις ατέλειωτες ώρες διασκέδασης που μου προσέφερε.

To Bloody Roar είναι μια σειρά fighting που δημιουργήθηκε από τη Hudson Soft και αναπτύχθηκε από κοινού με την Eighting. Η σειρά ξεκίνησε το 1997 με την επωνυμία Beastorizer. Αυτό που έκανε τη διαφορά σε σχέση με άλλα παιχνίδια του είδους είναι το σύστημα Beast του παιχνιδιού, όπου ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει τον χαρακτήρα του σε μισό άνθρωπο, μισό ζώο ή πλάσμα, γνωστό ως Zoanthrope. To fighting system του παιχνιδιού είναι μια μίξη μεταξύ Street Fighter και Tekken και έχει βάθος. Τα combos πραγματοποιούνται εύκολα και η λειτουργία της μεταμόρφωσης αυξάνει τη ποικιλία των κινήσεων που διαθέτει ο κάθε χαρακτήρας. Γενικά είναι αρκετά φιλικό προς τους αρχάριους των fighting games. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε τελικά με το όνομα "Bloody Roar" στο PlayStation το 1998. Υπάρχουν τρεις συνέχειες, συν ένα παιχνίδι που βασίζεται σε ένα σύνολο sidestory το οποίο κυκλοφόρησε στο GameCube και αργότερα μεταφέρθηκε και στο Xbox. Πολύ υποτιμημένη σειρά και πραγματικά, ένα διαμαντάκι για τους φαν του είδους. 

Χρονολογικά η σειρά έχει ως εξής:

Η σειρά έγινε και manga από τον Maruyama Tomowo και κυκλοφόρησε μόλις σε δυο volumes το 2001. Οι χαρακτήρες που παρουσιάζονταν βέβαια ήταν εντελώς διαφορετικοί απ'αυτούς των games αλλά μερικοί, τουλάχιστον εμφανισιακά, τους μοιάζουν.

Αξίζει να σας αναφέρω και το εξής. Αρκετοί από εσάς πιθανόν να γνωρίζετε το ιταλικό eurodance συγκρότημα Eiffel 65. Στο single τους με την ονομασία ''My Console", αναφέρουν το Bloody Roar μαζί με άλλους διάσημους τίτλους του PlayStation στα lyrics του τραγουδιού.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 2011 είχε αποκαλυφθεί ότι ένας νέος τίτλος της σειράς ήταν ήδη υπό ανάπτυξη αλλά δυστυχώς, όταν η Hudson Entertainment έκλεισε, ο τίτλος ακυρώθηκε. Πάνω που η εταιρεία έψαχνε σπόνσορες για να προωθήσει το νέο της παιχνίδι στις κονσόλες νέας γενιάς δεν υπήρχε η δυνατότητα marketing και οικονομικής ενίσχυσης από την ίδια...

Σαν ώριμος gamer απαιτώ να κυκλοφορήσει νέος τίτλος Bloody Roar στις next-gen κονσόλες. Έστω ένα remake που είναι και της μόδας!!!

Εσείς γνωρίζετε τη σειρά; Ποια είναι η άποψή σας;

Αναμένω τις απόψεις σας και τα σχόλια σας. 

Μέχρι το επόμενο blog, unleash the beast within u!!!

ΥΓ:Μπορείτε να γραφτείτε και στην ομάδα Bloody Roar που υπάρχει στο site:

http://www.gameworld.gr/community/groups/viewgroup/730-bloody-roar