Μια μέρα που δεν είχα τι να κάνω έτυχε να ανοίξω την τηλεόραση. Εκεί έπαιζε μια πολύ "καλή" και "σοβαρή" εκπομπή
που ως θέμα αυτής της ημέρας είχε την τεχνολογία, τα παιχνίδια, το Διαδίκτυο κ.α. Βλέποντας λίγο, αυτό που μου έμεινε
στο μυαλό ήταν ένα πράγμα "Τα παιχνίδια αποβλακώνουν και απομονώνουν τους νέους". Έκπληκτος και εγώ, που περνάω τόσες ώρες στο υπολογιστή, πετάχτηκα από τον καναπέ και άρχισα σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να έχω αποβλακωθεί ή απομονωθεί ή ακόμα χειρότερα και τα δυο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο. Ποιος ήταν? Ήταν ένας φίλος που είχαμε κανονίσει με παρέα να πάμε σε ένα gaming event, σε ένα μέρος που γνώρισα και άλλα άτομα που μας συνδέουν κοινά ενδιαφέροντα. "Ωραία" είπα δεν είμαι απομονωμένος αφού έχω φίλους αλλά είμαι και ικανός να αποκτήσω καινούριους.
Τι γίνεται με το άλλο θέμα όμως, μήπως έχω αποβλακωθεί και δεν το ξέρω?
Για αυτό σκέφτηκα να αναλύσω τα παιχνίδια και να δω αν όντως επηρεάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Κατά αρχάς ας ασχοληθούμε με τα srategy, ένα πολύ απαιτητικό είδος που θέλει συγκέντρωση, έξυπνες και μεθοδικές κινήσεις. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να αναπτύσσουν τις ηγετικές και στρατηγικές ικανότητες του παίχτη εφόσον τον βάζουν να ελέγχει στρατούς, πολιτισμούς, χώρες, αγαθά, εμπόριο, οικονομία, εγκαταστάσεις και άλλα. Εδώ στο Empire Earth ελέγχεις ένα πολιτισμό από την δημιουργία του μέχρι εποχές πιο σύγχρονες και από την δική μας.
Εντάξει μπορεί και αυτοί που είπαν ότι μας αποβλακώνουν τα games να μην εννοούσαν τα strategy. Για αυτό ας πάμε στα first person shooter, παιχνίδια που μας βάζουν συχνά σε ρεαλιστικές μάχες και μας μεταφέρουν τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι στρατιώτες και καταφέρνουν να μας περάσουν τη λογική του να παίρνουμε αποφάσεις σε μικρό χρόνο κάτι που εξασκεί την κριτική μας ικανότητα. Για το συγκεκριμένο μάλιστα έχει γίνει και σχετική έρευνα που το αποδεικνύει.
Ας πάμε καλύτερα στα racing που όπως λένε χαρακτηριστικά κάποιοι επηρεάζουν τους νέους για αυτό έχουμε τόσα τροχαία. Αυτή η λάθος άποψη υπάρχει γιατί στα μάτια πολλών τα racing παιχνίδια είναι κάτι σε Hot Wheels. Λοιπόν τα racing ενάγονται σε μια κατηγορία που λέγεται simulator= προσομοιωτής, κοινώς προσομοιώνουν σε ρεαλιστικές συνθήκες. Δηλαδή εσύ τι νομίζεις πως ο Alonso και ο Raikkonen είναι όλη μέρα στην πίστα και από πίσω η Ferrari πληρώνει τόνους καύσιμα μόνο για προπόνηση; Μεγάλο μέρος της προπόνησης αυτών των οδηγών είναι η προσομοίωση. Τώρα πήγαινε παίξε "βρες τις διαφορές" μεταξύ των προσομοιώσεων αυτών και του Test Drive Unlimited.
Καλά λοιπόν, το gameplay μπορεί να μας δίνει κάτι, αλλά τι γίνεται με τις γνώσεις;Υπάρχει ένα παιχνίδι που λέγεται God of War, δεν είναι η πιο ακριβή αναπαράσταση μυθολογίας αλλά είναι κάτι που μπορεί να μας εξοικειώσει με αυτήν. Και καλά εμείς την διδασκόμαστε στο σχολείο, αλλά σε άλλες χώρες είναι το μόνο ερέθισμα που μπορεί να κάνει τα παιδιά να ασχοληθούν με αυτήν. Αντίστοιχα εγώ έμαθα την μυθολογία των Βίκινγκς και των Αιγυπτίων παίζοντας Smite.
Θα μου πεις βέβαια πως η μυθολογία δεν είναι τόσο σημαντική. Η απάντηση είναι Assassin's Creed. Ένα παιχνίδι που η βάση του είναι η ιστορία αλλά και τα σημαντικά ιστορικά πρόσωπα. Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ έχω μάθει από το Assassin's για τις Σταυροφορίες, την Αναγέννηση, την Χρυσή Εποχή της Πειρατείας , την Αμερικάνικη και την Γαλλική επανάσταση, αλλά και για πρόσωπα όπως ο Robert de Sable, οι Βοργίες, ο Μακιαβέλι, ο Charles Lee και πολύ άλλοι.
Ένα παιχνίδι για να σου δώσει γνώσεις δεν είναι απαραίτητο καν να είναι ρεαλιστικό. Πάρε παράδειγμα τα Bioshock και Deus ex. Παιχνίδια με ώριμο σενάριο που θίγουν κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα, όπως ο αντικειμενισμός, η τυποποίηση της καθημερινότητας μας, η ηθική πλευρά της χρήσης της τεχνολογίας και οι κοινωνικές διακρίσεις. Παρουσιάζοντας φανταστικές περιοχές και καταστάσεις καταφέρνουν να θέτουν επίκαιρα ηθικά δίλημματα. Επιπλέον συχνά παρουσιάζονται πρωταγωνιστές με ολοκληρωμένες κοινωνικές απόψεις και θέσεις.
"Οι άνθρωποι δημιουργούν τέρατα για να φαίνονται οι ίδιοι λιγότερο τερατώδεις", Geralt of Rivia (Witcher)
"Όταν κάποιος φέρεται στους ανθρώπους σαν ζώα αυτοί όντως αρχίζουν να φέρονται σαν ζώα", Adam Jensen (Deus Ex)
Εδώ μέχρι χημεία έμαθα και τι είναι το στοιχείο E99, γνωστό και ως αϊνστάνιο, παίζοντας Singularity.
Και ας μην ξεχνάμε στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε οι ξένες γλώσσες είναι ένα απαραίτητο προσόν. Τα παιχνίδια έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν στην εκμάθηση τους. Σχεδόν κανένας τίτλος δεν κυκλοφορεί με ελληνική μετάφραση οπότε όλα τα παιχνίδια μας εξοικειώνουν κυρίως με αγγλικό λεξιλόγιο, προφορά και βασικούς κανόνες σύνταξης.
Επίσης τα τελευταία χρόνια λόγω Wii, Kinect και Move, γνωρίζουν άνθιση και τα γυμναστικά και χορευτικά παιχνίδια. Παιχνίδια που μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε το σώμα μας και κατ' επέκταση την υγεία μας, αλλά και να μας δώσουν τις γνώσεις για ασκήσεις γυμναστικής και χορευτικές κινήσεις.
Επιπλέον μην ξεχνάμε ότι τα games αποτελούν και μια σύγχρονη μορφή τέχνης. Πραγματικά σκέψου το λίγο.Η ζωγραφική έχει την εικόνα, η λογοτεχνία έχει σενάριο, η μουσική ήχο, το θέατρο και ο κινηματογράφος και σενάριο και ήχο αλλά και εικόνα. Ε, τα games έχουν σενάριο, ήχο, εικόνα και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, διαδραστικότητα. Ειδικά παιχνίδια σαν το Prince of Persia του 2008 που σου φαίνεται λες και είναι ζωγραφισμένο στο χέρι από τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη που υπάρχει, εγώ μόνο ως τέχνη μπορώ να τα χαρακτηρίσω.
Ένα ακόμα σημαντικό θέμα είναι ότι η ενασχόληση με τα παιχνίδια και κατ' επέκταση με την τεχνολογία οδηγεί όλο και περισσότερα παιδιά να ασχολούνται με την πληροφορική, και μάλιστα να την επιλέγουν για να τη σπουδάσουν. Ξέρεις, "σπουδάσουν", δηλαδή να πάνε σε ένα μεγάλο κτήριο με πολλά άτομα και να μάθουν πράγματα που δεν τα ξέρει ο κοινός άνθρωπος.
Έλεγα να μην το βάλω γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται αλλά θα το πω και θα χρησιμοποιήσω μόνο μια λέξη Portal.
Θα ήθελα να προσθέσω πως το μέτρο είναι κάτι σημαντικό. Δεν είναι καλό και υγιές να βρισκόμαστε πάνω από μια οθόνη για άπειρες ώρες. Αυτό που θέλω να πω είναι πως τα games μπορούν να προσφέρουν ικανότητες και γνώσεις είτε άμεσες είτε με την κίνηση της περιέργειας και την περαιτέρω ενασχόληση με κάποιο θέμα. Το παιχνίδι είναι χόμπι, και όταν σου δίνει ερεθίσματα σε κάνει να μαθαίνεις πράγματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα ασχολιόσουν ποτέ, επίσης επειδή σε χαλαρώνει πάντα ότι μαθαίνεις από εκεί μένει στο μυαλό σου και δεν το ξεχνάς ποτέ (σε αντίθεση με ότι διαβάζεις στα σχολικά βιβλία). Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά διακεκριμένα σχολεία στις μέρες μας εισάγουν την χρήση και την ενασχόληση με τον υπολογιστή ακόμα και σε τάξεις του νηπιαγωγείου. Γιατί μέσω της διασκέδασης και του παιχνιδιού η αποκόμιση γνώσης γίνεται βιωματική και η εκπαίδευση πιο αποτελεσματική.
Αυτά κάθομαι και σκέφτομαι και αρχίζω να πιστεύω πως τα games δεν αποβλακώνουν αυτούς που τα παίζουν αλλά όλους τους υπόλοιπους.
