Μετά από 48 ώρες gameplay στο νέο μας Xbox One, σκέφτηκα να σας γράψω τη γνώμη μου για το αριστούργημα της Bethesda. Τα περισσότερα τα ξέρετε, αλλά δε με ενδιαφέρει, γιατί το παιχνίδι το αγαπώ. Με τι να αρχίσω; Ας αρχίσω με το story.
Λίγα λεπτά πριν να πέσουν οι βόμβες. Character customization, επιλογή άνδρα-γυναίκα (με αρκετά κωμικό τρόπο, αν σκεφτείς πως γίνεσαι μαύρος από λευκός και η γυναίκα σου δεν λέει τίποτα), ωραία κουρέματα (τα εκμορντένισαν τα περισσότερα, ευτυχώς) κτλ κτλ. Μιλάς με τον/την σύζυγο (αναλόγως την επιλογή του καθενός), μιλάς με τον Codsworth που σου βγάζει καφέδες από το πουθενά, πας στο μυξιάρικο που κλαίει και, λιγά λεπτά μετά, τρέχεις για τη ζωή σου γιατί γίνεται πυρηνικός πόλεμος. Τι άλλο θες; Το καλύτερο intro που έχω δει, μέχρι στιγμής, σε παιχνίδι. Σε βάζει κατευθείαν στη δράση, σε γεμίζει με συναισθήματα (σκοτώνουν τον/την σύζυγο, απαγάγουν το παιδί σου, σκοτώνεις τεράστιες κατσαρίδες με γκλομπ γιατί πάντα αυτές την πληρώνουν για να μάθεις εσύ να πολεμάς στο παιχνίδι) και μετά το παρατάς τελείως γιατί όλοι αυτό κάνουν στα παιχνίδια της Bethesda (προσωπικά, πήγα στη Diamond City όταν έφτασα 30 lvl). Βέβαια, το όλο story είναι πολύ καλό, δείχνει την προσπάθεια που θα έκανε κάθε γονιός να πάρει το παιδί του πίσω και που όλοι γνωρίζουμε μέχρι πού θα έφτανε κάποιος και τι θα έκανε (βλέπε Liam Neeson που του έχουν απαγάγει την κόρη και σκοτώνει τη μισή Γαλλία για να την επιστρέψει στη χωρισμένη σύζυγό του). Εγώ, πάντως, το προτιμώ από τα προηγούμενα Fallout.
Fighting System: Φανερά βελτιωμένο από τα άλλα. Πολύ πιο έξυπνο το AI (σωστή χρήση των throwables, όπως χειροβομβίδες/μολότοφ, κάλυψη[cover] πίσω από τοίχους και, γενικά, αντικείμενα, μετακίνηση κατά τη διάρκεια της μάχης κτλ.), μου άρεσε η τακτική των mole rats και των radscorpions που έμπαιναν στο έδαφος και έβγαιναν έξω (αν και, στο σημείο που βρίσκομαι, μικρή σημασία έχει μιας και φεύγουν τα πάντα oneshot), μου άρεσε η ξαφνική εμφάνιση των ghouls από το πουθενά (αν και, στο σημείο που βρίσκομαι, μικρή σημασία έχει μιας και φεύγουν τα πάντα oneshot), μου άρεσει το ντου που κάνουν τα deathclaws όταν σου ορμάνε (αν και, στο σημείο που βρίσκομαι, μικρή...). Μου άρεσε περισσότερο από όσο περίμενα το V.A.T.S., που, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, οι εχθροί κουνιούνται σε slow-mo αντί να μένουν ακίνητοι (μάλιστα, ορισμένες φορές με βοήθησε). Γενικά, το fighting(shooting) system, βελτιώθηκε εκεί που περίμενες ότι δε θα μπορούσε να αλλάξει κάτι.
Crafting System: Το λατρεύω. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Στο New Vegas, για να είμαι ειλικρινής, δεν του έδωσα τη σημασία που έπρεπε, αλλά σε αυτό το Fallout του έδωσα και κατάλαβε. Έκανα rush τα Armorer/Gun Nut/Science (φουλ) και έχω γίνει ένα beast που, από εκεί που έπαιζε με πιστολάκια και αυτόματα που έκανα σχεδόν μηδαμινό damage, να παίζω με ένα assault rifle που σκάει 50+ dmg η σφαίρα με 10 σφαίρες το δευτερόλεπτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: μου πετάχτηκε ένα Savage Deathclaw και δεν αντέδρασα καν, μιας και σε 3 δεύτερα είχε γίνει κομμάτακια. Όπως λέει και μία από τις αγαπημένες μου ατάκες: The hunter becomes the hunted. Έτσι ακριβώς, αγαπημένα μου Deathclaws. Τρέξτε για τη ζωή σας. Βέβαια, το πιο εκνευριστικό; Adhesive. Με το ζόρι να φτιάχνεις ένα-δύο mods γιατί δεν έχεις καθόλου. Να ψάχνεις απεγνωσμένα για ένα duct tape ή ένα wonderglue για να κολλήσεις ένα σκόπευτρο πάνω στο rifle σου. Ευτυχώς, όμως, που ανακάλυψα έγκαιρα το Vegetable starch και τώρα έχω φτάσει 1000+ adhesive και δεν ξέρω τι να το κάνω. Μετά, ήρθαν τα Screws και το Leather, αλλά μάζεψα αρκετά κάποια στιγμή και είμαι μια χαρά τώρα.
Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω μία παράγραφο για ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία του παιχνιδιού: goddamn, super, ultra Power Armor. Νιώθω άσχημα που το snobαρα στην αρχή του παιχνιδιού, γιατί, όταν αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω (είχα φτάσει τα 35+ fusion cores να κάθονται idle στο Inventory), είδα ότι οι BoS κάτι ήξεραν και ήταν όλη την ώρα μέσα στις στολές τους. Το θηρίο με τη σιδερένια στολή (δηλαδή, εσείς), δε φοβάστε τίποτα, δε φοβάστε κανέναν. Από το 150 Armor Resistance/70+ Energy/σχεδόν 40 Radiation, κατέντησα να έχω 1300+ Armor/700+ Energy/1000+ Radiation. Ένα ωραιότατο παράδειγμα της απιστευτότητας της στολής: χρειάστηκαν δύο (δύο!) Super Mutant Suiciders με Mini Nukes για να με κατεβάσουν στο μισό HP. Μιλάμε για το 666 το ίδιο. Μία συμβουλή: όσοι δεν έχετε βάλει το Jet Pack στο Torso, παρατήστε τα όλα και βάλτε το χθες. Τις τελευταίες 2 ώρες δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να πηδάω πάνω σε ταράτσες γιατί, πολύ απλά, μπορώ. Α, και κάτι άλλο. Από το απίστευτα χαμηλό 290 carry weight στην αρχή, τώρα έχω 500 άνετα και κουβαλάω το μισό Commonwealth χωρίς να με πειράζει. Αυτά είναι.
Ας πούμε και κανά αρνητικό, μην μας πουν και one-sided. Caps: δυσκολότερο από τα προηγούμενα να τα μαζέψεις. Μπορεί να μην τα χρειάζεσαι και τόσο (μόνο για σφαίρες τα έχω), αλλά το γεγονός ότι, πολλές φορές, ξέμενα, με εκνεύρισε. Wild Wasteland perk: πού είσαι, πανάθεμά σε; σε έψαχνα, σε πεθύμησα... Γιατί, ρε Bethesda, δεν το έβαλες; Ήθελα να δω εξωγήινους και σκελετούς σε ψυγεία... Companions: Μου φαίνεται πως δεν είναι τόσο χρήσιμοι όσο στα προηγούμενα. Δε λέω, κάνουν καλό damage και, γενικά, βοηθάνε στο combat (ακόμα και το κοπρόσκυλο κάτι κάνει), αλλά, ρε Bethesda, μόνο >150 carry weight; Μας δουλεύεις; Εμείς θα τα κουβαλάμε τα πράγματα; Τι τους έχουμε τους δούλους, δηλαδή; Βέβαια, δεν θα έπρεπε να σχολιάζω το συγκεκριμένο θέμα (μόνο με 3 έχω παίξει, μέχρι στιγμής: Preston-και-χέστον, Paladin Danse-and-dance και τον κόπρο), αλλά μου έλειψε ο Boone με το rifle που έριχνε headίδια από τα 100 μέτρα. Bugs: τα περισσότερα ήταν στα textures/enviroment (π.χ. πτώματα να μπαίνουν μέσα στο έδαφος, ένα αμάξι που, μετά από fast-travel, στάθηκε όρθιο χωρίς λόγο και, μετά, έπεσε κάτω, κάποιες φορές τα saves ψιλομπερδεύονται και άλλα, ασήμαντα μεν αλλά υπάρχουν.
Overall (το παρατράβηξα, νομίζω. Δεν έχω τελειώσει καν το παιχνίδι
), μπορεί να μην είναι το Fallout 4 που περίμενα (ακόμη θυμάμαι την τρέλα που είχα με τις φήμες που είχαν βγει μετά το New Vegas), αλλά είναι το Fallout 4 που με έκανε να κολλήσω 1 εβδομάδα σερί μπροστά από την τηλεόραση και θα με κρατήσει 1 εβδομάδα ακόμα, μέχρι να ξεζουμίσω ό,τι περιέχει. Υποκλίνομαι στη Bethesda, που για μία ακόμη φορά έφτιαξε ένα αριστούργημα. Fallout 4, I love you.