Επιλέγω PC και οι λόγοι είναι διάφοροι. Δεν ήμουν πάντα όμως PC gamer,μπήκα σχετικά αργά,το 2009 στο κόλπο,και μέχρι πριν ήμουν αποκλειστικά console gamer.
Αυτό που θεωρώ κυριότερο αυτή τη στιγμή στο PC είναι η ιδιότητά του να μπορεί να κάνει τα πάντα,και να είναι άμμεσο,και βολικό.
Ξέρεις παλαιότερα σκεφτόμουν αυτό που λεν διάφοροι παίκτες κονσολών,ότι προτιμάν να παίζουν από καναπέ παρά να κάθονται σε ένα γραφείο λόγο βολικότητας.
Αλλά πλέον έχω αντιληφθεί πως ναι μεν αυτό είναι κάτι που ισχύει,αλλά η βολικότητα που προσφέρει το PC σε άλλα πράγματα είναι τέτοια που υπερνικάει (για εμένα πάντα) τη βολικότητα της κονσόλας.
Για παράδειγμα,στον ίδιο υπολογιστή που θα παίξω το Battlefield 4,το οποίο είναι "next gen",μπορώ και με δύο κλικ να παίξω και το Duke Nukem 3D του 1996.
Όσο σκέφτομαι τη ταλαιπωρία που θα τράβαγα αν δεν είχα PC και είχα παραμείνει console gamer,νιώθω πως τυραννούσα για χρόνια τον εαυτό μου. Κάθε φορά που θέλω να παίξω ένα παιχνίδι να πρέπει να σηκώνομαι,να ψάχνω συρτάρια, να αλλάζω καλώδια,να ψάχνω σε κουτιά τα παιχνίδια... Ολόκληρη διαδικασία και κόπος! Ενώ τώρα ? Τα χω τα παιχνίδια μου και κάθονται στον ίδιο σκληρό δίσκο και είναι μόνο μερικά κλικ μακρυά,ούτε να συνδέω-ξεσυνδέω καλώδια όλη την ώρα,ούτε να ψάχνω σε συρτάρια... ησύχασα.
Απ την άλλη πάλι μου αρέσει το ότι μπορεί το PC να κάνει και άλλες εργασίες όπως π.χ. internet,με την ευκολία που μπορεί.
Πριν κάποιο καιρό έπαξα το Zelda στο Wii. Σε κάποιο σημείο κόλλησα. Τριγυρνούσα γύρω γύρω τους διαδρόμους του dungeon,πρέπει να έψαξα το κάθε δωμάτιο και διάδρομο 13-15 φορές,και δεν έβρισκα με τίποτα τη λύση. Χρειάστηκε να πατήσω pause,να σηκωθώ απ το καναπέ,να πάω να ανοίξω το PC,για να μπω στο youtube και να δω ένα let's play για δω πως περνιέται εκείνο το σημείο. Και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα "Τι ωραία και βολικά που θα ήταν να υπήρχε το Zelda για το PC". Άμα το παιχνίδι έτρεχε στο PC,θα πατούσα απλά ALT και TAB ταυτόχονα,και θα μίκραινε το παράθυρο του παιχνιδιού,κάνωντας χώρο στον chrome που θα είχα ανοιχτό από πίσω. Ούτε πέρα δόθε στο δωμάτιο,ούτε να περιμένω να ανοίξει νέο μηχάνημα... Απλά και γρήγορα θα είχα κάνει τη δουλειά μου.
Άλλο πράμα είναι οι τιμές των παιχνιδιών. Άλλο να δίνεις από 1.5 ευρώ εως 50 το πολύ και σε σπάνιες περιπτώσεις για να αγοράσεις ένα παιχνίδι,άλλο να δίνεις 60 με 75 ευρώ για το κάθε παιχνίδι.
Και τέλος αφήνω το reliability που έχει ο υπολογιστής. Ξέρω πως αν κάποια στιγμή τα φτύσει η κάρτα γραφικών μου ή ο σκληρός δίσκος του PC μου,αν είναι μέσα στην εγγύηση θα μου το αλλάξουν πολύ πιο γρήγορα από ότι θα μου άλλαζε η Microsoft ένα 360 με RROD,ενώ άμα ήταν εκτός εγγύησης,σε οποιοδήποτε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών θα μπορούσα να βρω να αγοράσω νέο εξάρτημα για να αντικαταστήσω το παλιό.
Τι θα γίνει όμως στη περίπτωση που σου χαλάσει π.χ. ο σκληρός δίσκος μιας κονσόλας ? Τρέχα γύρευε. Έτσι μου χάλασε ο δίσκος του πρώτου xbox,και αχρηστεύτηκε τελείως το μηχάνημα και πλέον μετά δεν μπορούσα να παίξω τα παιχνίδια μου με τίποτα. Χιλιάδες ευρώ που πλήρωσα για την κονσόλα και τα παιχνίδια,πήγαν στα σκουπίδια. Έπαθα και το έμαθα το μάθημα μου,και για αυτό πλέον δεν εμπιστεύομαι κονσόλες.
Από την εποχή των N64 - PS1 και μετά,το quality control των εταιριών δυστυχώς έχει πέσει ΠΟΛΥ. Το Dreamcast μου χάλασε και έβγαζε ασπρόμαυρη εικόνα αντί για έγχρωμη. Του Gamecube χάλασε το μοτέρ που γυρνάει τα δισκάκια. Του Xbox χάλασε ο σκληρός δίσκος. Το 360 ψόφησε με το κόκκινο δαχτυλίδι του θανάτου. Ε όταν σου χαλάν σερί 4 κονσόλες,κάποια στιγμή ξενερώνεις. Τουλάχιστον άμα μου χαλάσει το dvd drive ή ο σκληρός του PC, με ελάχιστα χρήματα θα πάρω ανταλλακτικό - χωρίς να χρειάζεται να αγοράσω εξ ολοκλήρου ξανά όλο το πακέτο του συστήματος - και θα μπορώ να συνεχίσω να παίζω τα παιχνίδια μου σαν να μη συνέβει τίποτα...
υ.γ. το SNES μου ακόμα λειτουργεί άψογα,24 χρόνια μετά την κατασκευή του....