Senua’s Saga: Hellblade II

Νέα ψυχική...εξασθένιση.

Από το σχετικά μακρινό πλέον 2000 γνωρίζουμε την Ninja Theory και το πόσο ποιοτικούς τίτλους μπορεί να παράξει. Οι αξέχαστες εμπειρίες μας από τα Heavenly Sword και DmC: Devil May Cry την καθιέρωσαν στην συνείδησή μας σαν μια εταιρεία ανάπτυξης που γνωρίζει πολύ καλά πως να χτίσει ένα Action game με Hack n’ Slash mechanics. Το 2017 η Ninja Theory αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της και σε ένα είδος που, ναι μεν περιλαμβάνει την λέξη Action στον χαρακτηρισμό του, αλλά στην ουσία η δεύτερη λέξη χαρακτηρίζει περισσότερο το gameplay του, η λέξη Adventure.

Το Hellblade: Senua's Sacrifice ήταν περισσότερο Interactive Movie με στοιχεία Hack n’ Slash παρά οτιδήποτε άλλο, μια καινοτόμος εμπειρία που ασχολήθηκε με το μείζων θέμα της ψύχωσης και των ψυχικών ασθενειών γενικότερα. Η απροσδόκητη (για τους δημιουργούς του τουλάχιστον) εμπορική επιτυχία που ακολούθησε την κυκλοφορία του, εξασφάλισε την συνέχεια του έπους της Senua, η οποία επέστρεψε φέτος στις οθόνες μας με το πολυαναμενόμενο Senua’s Saga: Hellblade II.

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά στην Ισλανδία
Για τους αμύητους στα βάσανα που αντιμετωπίζει η πρωταγωνίστρια του έπους, Senua, επιβάλλεται η θέαση της ταινίας μικρού μήκους The Story So Far ώστε να γνωρίζουν από που προέρχεται η ηρωίδα και προς τα που βαδίζει πλέον. Με το μίσος να κρυφοκαίει ακόμα στην καρδιά της για τους Βίκινγκ εισβολείς που της στέρησαν τον Dillion, τον μοναδικό έρωτα στην ζωή της, η Senua αφήνεται να απαχθεί από τους βόρειους εισβολείς με στόχο να την μεταφέρουν στον καταυλισμό τους ώστε να πάρει την εκδίκησή της. Μια σφοδρή καταιγίδα καταστρέφει ολοσχερώς το δουλεμπορικό που επέβαινε και την ξεβράζει στις ακτές της Ισλανδίας. Εκεί αρχίζει η νέα περιπέτειά της στην οποία καλείται να αντιμετωπίσει αδίστακτους δουλέμπορους, αιμοβόρους ιθαγενείς και μυθικά πλάσματα ασύλληπτης δύναμης.

Το Senua’s Saga: Hellblade II είναι προσβάσιμο και σε νεοφερμένους στον σκοτεινό κόσμο της πρωταγωνίστριάς του αλλά και σε όσους έχουν συμμετάσχει από την αρχή στους αγώνες της, παίζοντας το Hellblade: Senua's Sacrifice. Αναπόφευκτα η οπτική γωνία αμφότερων οδηγεί και σε εντελώς διαφορετική αντίληψη και αντιμετώπιση της εμπειρίας. Θα φέρω για παράδειγμα τον εαυτό μου και έναν πολύ καλό φίλο. Ο φίλος βίωσε εξαρχής το sequel με υψηλές προσδοκίες (λογικό), εκτίμησε το μεγαλείο του ως interactive movie αλλά δεν εντυπωσιάστηκε στο παραμικρό από την εμπειρία σε κανένα της επίπεδο, περιμένοντας πολύ περισσότερα όσον αφορά το gameplay. Τελικό του πόρισμα είναι ότι μοιάζει περισσότερο με DLC του πρωτότυπου παρά με ολοκληρωμένο τίτλο. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι που τερμάτισαν το πρωτότυπο θα συμφωνήσουν με την αποψή του απόλυτα.

Σε ένα τρελό κόσμο μόνο οι τρελοί είναι τελικά λογικοί
Πάμε στο δικό μου βίωμα τώρα. Μη έχοντας βιώσει το πρωτότυπο δράμα, λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο της εμπειρίας και δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στον τεχνικό τομέα τον οποίο δεν μπορεί να αγνοήσει ουδείς gamer. Αναφέρομαι στο εσωτερικό δράμα της ηρωίδας, στα πολύ έντονα συναισθήματα που κατόρθωσε να μου βγάλει στην επιφάνεια κατά καιρούς καθώς και στην πλήρη απόλαυση της ιστορίας η οποία αντιμετωπίζει το κακό στην ολότητά του όπως ακριβώς το περιγράφουν και οι φίλοι μας οι Yogi, μια πνευματική ασθένεια την οποία συνήθως προκαλούν συγκεκριμένες τραυματικές εμπειρίες, μεταδίδοντας και διαιωνίζοντάς την. Στην αντιμετώπιση του πρώτου “boss” θα λέγαμε της ιστορίας, μετά βίας ένας παίκτης που έχει ενσυναίσθηση θα μπορέσει να συγκρατήσει τα δάκρυά του με την κατάντια ενός άλλοτε υγιούς πλάσματος, αντικρίζοντας τις συνθήκες που το κατάντησαν έτσι.

Αντίστοιχα, όλες οι εσωτερικές συγκρούσεις της πρωταγωνίστριας, η αδιάκοπη προσπάθειά της να ισορροπήσει μεταξύ της εσωτερικής ψυχολογικής της κατασκευής και της αντικειμενικής πραγματικότητας, η ικανότητά της να μετατρέπει την ασθένειά της σε πλεονέκτημα, αναγνωρίζοντας συμβολισμούς και σημάδια που δεν βλέπει κανένας άλλος, με αποτέλεσμα έτσι να μπορεί να ακτινογραφεί τον ψυχισμό των όσων συναντά αλλά και το θάρρος της μπροστά σε φυσικές και ψυχικές προκλήσεις είναι ένας παιάνας στην δύναμη του ανθρώπου να πολεμά το σκοτάδι και να βγαίνει στο φως. Λατρεύοντας κάθε γραμμή του σεναρίου, κάθε ψυχολογική μετάπτωση των χαρακτήρων και κάθε ιδέα που υποστηρίζει, δεν μου διέφυγε καθόλου το ότι, σε επίπεδο gameplay, είναι εντελώς απλοϊκό.

Επικίνδυνο να δίνεις σε τρελό σπαθί εκτός και αν το χρησιμοποιεί για να καθαρίσει την σαπίλα όπως η Senua.

Σε ένα μεγάλο κομμάτι του νιώθουμε σαν να παίζουμε Walking Simulator, διανύοντας ατελείωτες αποστάσεις με τα πόδια και απολαμβάνοντας το εξωτικό τοπίο, τις κολασμένες τοποθεσίες της εξωτερικευμένης ασθένειας της ηρωίδας μας και τις εσωτερικές τις φωνές οι οποίες χορεύουν ασταμάτητα εντός του κρανίου της. Στις εν λόγω σεκανς, αν αφεθούμε στην αισθητική απόλαυση της εμπειρίας η οποία είναι τεράστια, θα τις εκτιμήσουμε. Αν τις αντιμετωπίσουμε με βιασύνη περιμένοντας πότε θα ξεκινήσει η επόμενη μάχη ή ο επόμενος γρίφος για να αρχίσει να “βράζει το αίμα στις φλέβες μας”, τότε θα τις βαρεθούμε εντελώς και θα τις βιώσουμε σαν “κοιλιά” στο game.

Μόλις ανέφερα τους δύο βασικούς πυλώνες του gameplay στο Senua’s Saga: Hellblade II, τους γρίφους και τις μάχες. Οι γρίφοι είναι λιγοστοί αλλά συναρπαστικοί και εύστοχοι καθώς προσαρμόζονται στην ικανότητα της ηρωίδας να αναγνωρίζει μοτίβα εκεί που οι υγιείς συνάνθρωποί της δεν βλέπουν τίποτα. Με το απλό game mechanic του focus, η Senua άλλοτε εστιάζει σε ιπτάμενες σφαίρες και αλλάζει κατά βούληση την διάταξη του υλικού κόσμου γύρω της και άλλοτε ευθυγραμμίζει το βλέμμα της σε συγκεκριμένα σημεία του τοπίου, σχηματίζοντας μυστικιστικά σύμβολα που επιτρέπουν την διέλευση σε μπλοκαρισμένες περιοχές. Οι γρίφοι είναι τρομερά εύκολοι συνεπώς δεν πρόκειται να διεγείρουν το ενδιαφέρον των παικτών των Puzzles και των Adventures, είναι όμως εναρμονισμένοι με το θέμα και προσφέρουν ικανοποίηση όταν τους συντρίβουμε.

“Δουλέμπορε… φέτες είσαι βλέπω”
Οι μάχες στο Senua’s Saga: Hellblade II είναι εξίσου εύκολες αλλά και εγκεφαλικές με το κομμάτι των γρίφων διότι απαιτούν αρκετή προσαρμογή αν δεν θέλουμε να βλέπουμε την Senua καταματωμένη, μπρούμυτα και με τα μούτρα στην λάσπη. Οι εχθροί επιτίθενται πάντοτε ένας ένας επιτρέποντάς μας έτσι να αφοσιωθούμε στον αντίπαλο, μαθαίνοντας τις τακτικές που χρησιμοποιεί και αναπτύσσοντας σωστά τις αντεπιθέσεις μας. Κάθε εχθρός έχει συγκεκριμένες αντοχές οι οποίες δεν εντοπίζονται πουθενά στο heads – up display και καλώς χάρην ρεαλισμού. Έχει επίσης και συγκεκριμένα επιθετικά χαρίσματα τα οποία κυμαίνονται από την απλή επίθεση με σπαθιά και τσεκούρια έως το ξέρασμα φωτιάς με ένταση φλογοβόλου και ισοπεδωτικά χτυπήματα σαν να έχει περάσει σε κατάσταση berserk.

Η Senua διαθέτει μόνο την κολασμένη λεπίδα της (τι Hellblade θα ήταν άλλωστε ε;), το Gramr, που εμείς το γνωρίζουμε με το πιο διάσημό του όνομα ως Balmung, το μαγικό ξίφος του θρυλικού Siegfried από το έπος των Nibelungen. Η μάχη απαιτεί μια ευπρόσδεκτη ρυθμικότητα κατά την οποία συνδυάζουμε αποφυγή με κατάλληλους συνδυασμούς απλών και δυνατών χτυπήμάτων του ξίφους έως ότου δούμε την Senua να δίνει την “χαριστική βολή”, εκτελώντας έναν αυτόματο συνδυασμό κινήσεων που κορυφώνεται με τον βίαιο χαμό του αντιπάλου. Εκτός από την αποφυγή και τους συνδυασμούς χτυπημάτων διαθέτουμε και το mechanic του παγώματος του χρόνου που βάζει τους εχθρούς σε slow motion και μας αφήνει ελεύθερους να τους καταφέρουμε τουλάχιστον τέσσερα δυνατά χτυπήματα προτού αντιδράσουν. Απλό, ρευστό και εξαιρετικά εύκολο το σύστημα μάχης, προσθέτει μια όμορφη νότα δράσης στα interactive movie πλαίσια του Senua’s Saga: Hellblade II.

Τρικυμία εν κρανίω
Οδηγούμαστε αναπόφευκτα και στον τεχνικό τομέα του Senua’s Saga: Hellblade II, έναν τομέα πολυδιαφημισμένο δοθέντος του ότι αξιοποιεί πλήρως τις δυνατότητες της Unreal Engine 5. Για να πιάσουμε τα ultra settings και framerate rate από 60 fps και πάνω στα 1080p πρέπει να διαθέτουμε τουλάχιστον GeForce 3060 ή αντίστοιχης δυναμικότητας Radeon. Κατά αυτό τον τρόπο θα χαρούμε πλήρως τα υπέροχα ισλανδικά τοπία (αληθινές τοποθεσίες) που περιέχει το Senua’s Saga: Hellblade II, τα μοντέλα των χαρακτήρων και τις νοητικές κατασκευές της ασθένειας της πρωταγωνίστριας οι οποίες διαθέτουν έναν μαγικό χαρακτήρα.

Ακουστικά το Senua’s Saga: Hellblade II είναι πραγματικό αριστούργημα. Δεν αναφέρομαι μόνο στους απίθανους περιβαλλοντικούς ήχους που έχουν αντληθεί από τα φυσικά ισλανδικά τοπία ούτε και στο φανταστικό voice acting των πρωταγωνιστών Melina Juergens, Chris O’ Reilly κ.ο.κ. Η αποθέωση του ηχητικού τοπία είναι η σφαιρικότητα των εσωτερικών φωνών που βομβαρδίζουν αδιάκοπα το εσωτερικό του κρανίου της Senua. Οι Ερινύες καθώς και η φωνή του πατέρα της ηρωίδας η οποία αντιπροσωπεύει το υποσυνείδητο σκοτάδι της, περιστρέφονται διαρκώς σχολιάζοντας ασταμάτητα (θετικά ή αρνητικά) τις ενέργειές της αλλά και τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Ο ηχητικός στρόβιλος δεν περιορίζεται μόνο στην κυκλικότητά του αλλά συνδυάζει και αυξομειώσεις στην ένταση δημιουργώντας μια βασανιστική αλλά άκρως αποκαλυπτική κατάσταση του διαρκούς μαρτυρίου που αντιμετωπίζει ο σχιζοφρενής. Με τον τρόπο αυτό το Senua’s Saga: Hellblade II κατορθώνει να μας ευαισθητοποιήσει στα θέματα της ψυχικής υγείας, προσφέροντας ταυτόχρονα μια μοναδική ακουστική εμπειρία. Κερασάκι στην τούρτα δύο μουσικά θέματα που μας μένουν στο μυαλό, το ένα να θυμίζει τους λαρυγγισμούς που μας έκοψαν την χολή στο πρόσφατο φιλμ Dune και το άλλο να αποπνέει μια, πάντα ευπρόσδεκτη, επικότητα.

Πολύ σύντομη η τρέλα σου Senua
Είναι φανερό από τα προλεγόμενα ότι το Senua’s Saga: Hellblade II μας άρεσε ιδιαίτερα παρά τις όποιες ατέλειές του. Αυτές θα τις συνοψίσουμε στην μικρή χρονική διάρκεια της εμπειρίας (ένα οκτάωρο στην καλύτερη περίπτωση και κοντά στο δωδεκάωρο αν ήμαστε κυνηγοί των achievements) και στο απλοϊκό gameplay. Οι αρετές του είναι σαφώς περισσότερες. Καταπληκτικός οπτικοακουστικός τομέας (voice acting, motion capturing, binaural audio, dynamic lighting κ.τ.λ.). Εξαιρετικό σενάριο που ευαισθητοποιεί πάνω στο μείζων ζήτημα των ψυχικών ασθενειών οι οποίες μαστίζουν καθημερινά την ανθρωπότητα, ειδικά κατά την Μετά - Covid εποχή. Χαρακτήρες και καταστάσεις που πυροδοτούν έντονη συναισθηματική φόρτιση. Ταξίδι στην πανέμορφη ύπαιθρο της Ισλανδίας, έστω και εξ’ αποστάσεως.

Πάμε τώρα και στο θέμα της τιμής. 50 ευρώ για 8 ώρες απόλαυσης μέσω Steam; Την τιμή αυτή την δικαιολογεί μόνο το υπέρογκο κόστος της παραγωγής του Senua’s Saga: Hellblade II και η ποιότητα του περιεχομένου αλλά η διάρκεια είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Η προτασή μας είναι είτε να αγοράσουμε το Xbox Game Pass για PC ώστε να παίξουμε το παιχνίδι με ελάχιστα χρήματα (μαζί με πολλά ακόμα κορυφαία video games) ή να περιμένουμε λίγο για να το αποκτήσουμε σε κάποιο sale στο Steam.

Θετικά:
- Πρώτης τάξεως γραφικά με τέλειο motion capture, οπτικά εφέ κ.ο.κ.
- Voice acting, ηχητική και μουσική επένδυση παγκόσμιας κλάσης
- Συγκλονιστική αναπαράσταση της ψυχικής ασθένειας

Αρνητικά:
- Χαμηλό επίπεδο δυσκολίας
- Υψηλή τιμή για την μικρή διάρκεια
- Απλοϊκό gameplay με περιορισμένη δράση

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 7
Σενάριο: 7
Αντοχή: 5
Γενικά: 8

Το έπος της Senua συνεχίζεται με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά που αγαπήθηκαν στο αρχικό.

Γιάννης Μοσχονάς