Dying Light 2 Stay Human

Το εμβόλιο για την πανδημία των zombies ονομάζεται "βία".

Όταν ασχολήθηκα για πρώτη φορά με το Dying Light το 2015, η καταιγιστική δράση, η μανία των zombies, η ποικιλία τους, οι διαφορετικές θηρευτικές συνήθειες που άλλαζαν ανάλογα με την στιγμή της ημέρας και, κυρίως, οι εκπληκτικές ικανότητες του πρωταγωνιστή στο parkour, με έκαναν να φάω "κόλλημα" και να μην ξεκολλάω από την οθόνη της τηλεόρασης μου (στο Xbox One το σάρωνα) για ώρες. Ένα χρόνο μετά το Dying Light, ο τεράστιος ανοικτός του κόσμος επεκτάθηκε περισσότερο με το Dying Light: The Following, ένα πολύ ικανοποιητικό expansion που προσέθεσε και driving mechanics στον επικό καμβά του. Επί έξι ολόκληρα χρόνια, η εταιρεία ανάπτυξης Techland, δούλευε μανιωδώς πάνω στο sequel και, πως να μην το κάνει μάλιστα, αφού το Dying Light παίχτηκε από περίπου 25 εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο.

Κρίνοντας από το πρωτότυπο, περιμέναμε πως το Dying Light 2 Stay Human θα αποτελέσει έναν από τους διασκεδαστικότερους τίτλους της χρονιάς και πράγματι δεν πέσαμε έξω. Όπως ήταν αναμενόμενο, βασίζεται στην πρωτοφανή επιτυχία του αυθεντικού παιχνιδιού της Techland, μια εταιρείας που θεωρείται πλέον κορυφαία στο είδος του open world Survival Horror με zombies, μετά το Dying Light και τον πρώτο της θρίαμβο στο είδος, το Dead Island. Την τελευταία δεκαετία, η Techland ανέπτυξε στο έπακρο την φόρμουλα του Dead Island, μετάλλαξε αρκετά στοιχειά της και κατασκεύασε ένα δυναμικό σύστημα κίνησης parkour στο Dying Light, παράλληλα με καλοδομημενη αφήγηση και πολύ ικανοποιητικό σύστημα μάχης. Όλα τα συστατικά που αγαπήσαμε στο πρωτότυπο, επιστρέφουν και κορυφώνονται στο Dying Light 2 – ένα Action/ Survival Horror πρώτου προσώπου που αρχίζει να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με RPG, και αυτό το γουστάρουμε πολύ.

Αστική κόλαση
Τοποθετημένο 20 χρόνια μετά τα γεγονότα του αρχικού παιχνιδιού, το Dying Light 2 μας μεταφέρει στα περίχωρα του Villedor και μας τοποθετεί στην θέση του νέου πρωταγωνιστή, Aiden Caldwell. Είμαστε πλέον σε ένα διαφορετικό μέρος του κόσμου από το περιβάλλον του Harran, σε μια περιοχή οπου οι κάτοικοι της ζουν σε μεσαιωνικές συνθήκες. Είναι ένα κατεστραμμένο από τον πόλεμο πεδίο μάχης, όπου ανθρώπινες φατρίες συναγωνίζονται για την εξουσία εν μέσω συνεχούς μπλακ άουτ και ελλείψεων εφοδιασμού. Α, να μην ξεχάσουμε και τους μολυσμένους ε; Καθημερινά, ορδές από zombies πλημμυρίζουν τους δρόμους, αναζητώντας τρυφερή ανθρώπινη σάρκα για να μασουλήσουν, την δική μας κατά προτίμηση. Ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι αυτά τα ανεγκέφαλα οντά που διαλύονται με μερικές φάπες, προέρχεται από πανουκλιασμένες παραλλαγές τους που ξεμυτίζουν καθώς ο ήλιος δύει. Οι επιζώντες αγωνίζονται για ασφάλεια πίσω από αυτοσχέδιους τοίχους και τα φώτα UV φωτίζουν τους δρόμους του Villedor με μια ψυχρή αλλά καθησυχαστική λάμψη που κρατά τα φρικιά μακριά.

Ένας από τους βασικούς πυλώνες γύρω από τους οποίους χτίστηκε το gameplay, και πολυδιαφημισμένος μάλιστα, είναι η αφήγηση, η οποία μετασχηματίζεται σαν άμορφη μάζα με γνώμονα τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Ποιον θα σκοτώσουμε, με ποιους θα συνταχτούμε, ποιους θα σώσουμε, θα υποστηρίξουμε; Ότι απόφαση και αν λάβουμε, ο κόσμος του Dying Light 2 λοξοδρομεί από την μέχρι τότε πορεία του και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που του θέσαμε. Ωραία ακούγονται όλα αυτά και έχουν πράγματι ανταπόκριση στο gameplay, το πρόβλημα όμως είναι ότι οι χαρακτήρες, από τον Aiden έως κάθε NPC που θα συναντήσουμε, είναι αδιάφοροι.

Άντε, για το κάλο, θα εξαιρέσουμε τον Hakon με τον οποίο συνάπτουμε καλές φιλικές σχέσεις και ταυτιζόμαστε κάπως με το όνειρο του για μια κατοικία δίπλα στον ωκεανό αλλά και με την (για τα δεδομένα) αισιόδοξη οπτική του για την ζωή. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ απολαμβάνουμε τα cinematics για την οπτική τους ποιότητα, αδιαφορούμε εντελώς για τους διάλογους και την εντύπωση που θα κάνουμε στους συνομιλητές μας. Το σενάριο προοδευτικά δυναμώνει σε ένταση, συνωμοσίες και ανατροπές έρχονται στην επιφάνεια και ικανοποιεί εν πολλοίς τις αφηγηματικές μας ανάγκες. Ευτυχώς δηλαδή γιατί μας προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η αποκάλυψη του ρολού του ατόμου που αναζητούσε ο Aiden, μέσα στην πρώτη ώρα παιχνιδιού.

“Απελευθερώστε το Κρακ… το parkour ήθελα να πω”
Το Dying Light 2 απογειώνεται όταν απελευθερώνουμε τον Aiden στον λαβυρινθώδη κόσμο του. Με πολύ μεγαλύτερο βάθος και καθετότητα από το γνώριμο Harran, το Villedor είναι μια πόλη που παρακαλάει να την εξερευνήσουμε, από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό μέχρι τους πανύψηλους ουρανοξύστες της. Μπορούμε να φτάσουμε σχεδόν οπουδήποτε χρησιμοποιώντας τις εκπληκτικές ικανότητες parkour του Aiden και νέα εργαλεία στην διάθεση μας, όπως το αλεξίπτωτο πλαγιάς. Η περιήγηση σε αυτόν τον τεράστιο αστικό ιστό είναι μακράν το πιο ευχάριστο μέρος του παιχνιδιού και μόνιμα ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν πολλά μονοπάτια για να φτάσουμε στον προορισμό μας, είτε πηδώντας ανάμεσα σε φανοστάτες, είτε ακροβατώντας σε σκαλωσιές, είτε σκαρφαλώνοντας σε μια διαφημιστική πινακίδα, σε σκάλες, εκτελώντας μια αδιάλειπτη ακολουθία από κινήσεις parkour. Όσοι τερματίσαμε το φανταστικό Mirror' s Edge στο παρελθόν, αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας, λατρεύουμε τις κινήσεις, την ταχύτητα, το motion blur, την επικινδυνότητα των αλμάτων.

Σε σύγκριση με το αρχικό παιχνίδι, έχουμε πλέον ένα ευρύτερο φάσμα επιλογών όταν συμπλεκόμαστε με τους εχθρούς μας. Διδασκόμαστε γρήγορα να μπλοκάρουμε και να αποφεύγουμε επιθέσεις καθώς ξεκλειδώνουμε πιο προηγμένες κινήσεις για να ξεπεράσουμε τόσο τους ανθρώπινους όσο και τους σαπισμένους εχθρούς. Αυτοσχέδιες εκτελέσεις όπως η εκτόξευση και η έκρηξη φιαλών και το φουντάρισμα εχθρών στο κενό από ένα κτίριο, προσθέτουν σημαντική ποικιλία σε όλες τις συγκρούσεις. Οι πιο διασκεδαστικές κινήσεις είναι όσες συνδυάζουν parkour με ξύλο δηλαδή κάτι απίθανα άλματα πάνω από χτυπημένους εχθρούς, άγριες κλωτσιές ενώ πετάμε στον αέρα, προσγείωση σαν οβίδα στα κεφάλια τους και πολλά ακόμα. Οι μάχες είναι εύκολες εκτός και αν είμαστε σε κατάσταση φυγής επειδή ένας howler μας πήρε είδηση και κάλεσε μια ορδή μολυσμένα φρικιά στο κατόπι μας, ενεργοποιώντας το gameplay feature Chase. Μόνο όταν είμαστε πάνοπλοι μας αρέσει το chase γιατί μόνο τότε έχουμε κάποια πιθανότητα να επιβιώσουμε από την ανελέητη επίθεση ταχύτατων τεράτων.

Το σύστημα μάχης μοιάζει βαρετό, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε αργά zombies με το πάσο μας. Στην πραγματικότητα, γίνεται απολαυστικό γιατί η κάθε πετυχημένη επίθεση μας, όπως και η κάθε κίνηση στο parkour, είναι συνδεδεμένα με τα δυο skill trees που αποτελούν τον πυρήνα της ενδυνάμωσης του χαρακτήρα μας, το κεντρικό RPG στοιχείο του Dying Light 2. Θα περάσει πολύς χρόνος έως ότου γεμίσουμε όλα τα skills των δυο trees και, μέχρι τότε, θα νιώθουμε σχετικά αδύναμοι αλλά η διαδικασία της ενδυνάμωσης είναι σταδιακή, οι διάφορες γίνονται ολοένα και πιο αισθητές και η στιγμή οπού θα ζήσουμε την φαντασίωση της παντοδυναμίας μας, αποζημιώνει για όλους τους κόπους και το grinding.

Στον νεο ψηφιακο εφιαλτη της Techland, ο συντελεστης δρασης και αιματος εχει ανεβει κατακορυφα.

Το πιο ενοχλητικό στοιχείο της δράσης για εμάς υπήρξε αναπόφευκτα η φθορά των όπλων και τα περιορισμένα πυρομαχικά. Αληθεύει ότι βρίσκουμε παρά πολλά όπλα στο διάβα μας, μπόλικα συστατικά για να τα συντηρήσουμε και άφθονη σκαρταδούρα για να πουλήσουμε και να αγοράσουμε καλύτερα. Εντούτοις, γουστάρουμε πολύ τα εφέ που έχουν μερικά όπλα στα σαπισμένα κορμιά, τα κομμένα κεφάλια που πετάγονται σαν μπάλες ποδοσφαίρου, το slow motion όταν τα διαμελίζουμε κ. τ. λ. συνεπώς θα προτιμούσαμε να αποφασίζουμε εμείς ποιο όπλο θα χρησιμοποιούμε την εκάστοτε στιγμή, και όχι η ανθεκτικότητα του.

Πέρα από το πρωτότυπο
Το Dying Light 2 είναι πολύ καλύτερο από τους προκατόχους του, τόσο οπτικά όσο και τεχνικά. Στα απαλά μπεζ και καφέ του αρχικού Dying Light έχει προστεθεί ζωή, φως και χρώμα, απαλύνοντας κάποια τραχιά σημεία. Τούτου λεχθέντος, υπάρχουν ορισμένες οπτικές ιδιαιτερότητες που ξεχωρίζουν. Οι μολυσμένες ζώνες είναι επιχρισμένες με μια άσχημη ουσία που μοιάζει με κρύσταλλο, ενώ οι άκρες του χάρτη οριοθετούνται από μια τοξική κίτρινη απόχρωση που θα μας σκοτώσει εάν βγούμε πολύ μακριά από την περιοχή του παιχνιδιού. Εν τω μεταξύ, οι χαρακτήρες φαίνονται που και που αδέξιοι και δύσκαμπτοι ενώ δεν λείπουν και κάμποσα bugs. Κάθε παιχνίδι ανοιχτού κόσμου τέτοιας κλίμακας είναι σχεδόν εγγυημένο ότι θα διαθέτει κάποια bugs στις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του. Το πιο αστείο που αντικρίσαμε ήταν ένας εχθρός που κοπανήσαμε, εκτοξεύθηκε πάνω σε ένα τσιμεντένιο πάτωμα, άρχισε να στριφογυρίζει σαν αρνάκι στην σούβλα και τινάχτηκε στον αέρα σαν μπαλόνι.

Όσοι "κολλήσουμε" με το παιχνίδι θα ανακαλύψουμε ότι, το Dying Light 2, διαθέτει πολλά συναρπαστικά επίπεδα, από το βελτιωμένο σύστημα crafting και τον νέο εξοπλισμό, έως την αύξηση του αριθμού των factions και τα διάφορα μπόνους που ξεκλειδώνουμε ανάλογα με την φήμη που αποκτούμε στο καθένα. Οι νυχτερινές εξορμήσεις είναι άρτια δομημένες και προσφέρουν μεγάλες ανταμοιβές, με την προϋπόθεση να αποφεύγουμε τις παραλλαγές των μολυσμένων κουφαριών και να διατηρήσουμε την ανοσία του χαρακτήρα. Στο τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό του gameplay κολλάει και η φράση stay human στον τίτλο. Είμαστε αναγκασμένοι να αναζητάμε τα φώτα υπεριώδους ακτινοβολίας και να καταναλώνουμε αντικείμενα για να παραμείνουμε άνθρωποι καθώς οι τιμές του χρονοδιακόπτη που μας χωρίζουν από το να μεταβληθούμε σε σαπακι, μειώνονται επικίνδυνα.

Το χαρακτηριστικό του Dying Light 2 που μας άρεσε περισσότερο είναι η ελευθεριά που μας παρέχει, να ασχοληθούμε με τους τομείς του gameplay που γουστάρουμε περισσότερο. Είμαστε τρελαμένοι με τα σενάρια, τους διάλογους και την πλοκή; Πέφτουμε με τα μούτρα στα main missions και πάμε σφαίρα όλη την διαδρομή μέχρι το φινάλε. Γουστάρουμε την εξερεύνηση και το μυστήριο που υπόσχονται τα πιο απομακρυσμένα μέρη του παιχνιδιού; Ξεχνάμε τα objectives και αρχίζουμε την ανίχνευση των περιοχών, ελπίζοντας να ξεθάψουμε θησαυρούς και να βιώσουμε εκπλήξεις. Αντίστοιχα, αν ψοφάμε για βια, επιτιθεμεθα σε όποιον εχθρό συναντήσουμε, αν μας αρέσει το parkour, περνάμε σαν σίφουνες από παντού, δίχως να δίνουμε σημασία σε κινούμενα πτώματα.

Η τετράδα του ολέθρου
Παίζοντας το Dying Light 2 ενδέχεται να θεωρήσουμε ότι το σολαρισμα δεν είναι και πολύ του γούστου μας, ότι, σε κάποια σημεία, θα ήταν καλό να είχαμε μια χείρα βοηθείας. Το παιχνίδι μας προσφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ έξι... χείρες βοηθείας, δηλαδή αλλά τρία άτομα για να οργώσουμε παρέα το Villedor και οποίο τέρας πάρει ο... χάρος. Για να ξεκλειδώσουμε το Co-Op play πρέπει να ολοκληρώσουμε την αποστολή Markers of Plague. Κατόπιν καλούμε τρεις φίλους για την αιματηρή βόλτα η λαμβάνουμε μέρος σε παιχνίδι που έχει στήσει άλλος σε ρόλο οικοδεσπότη (host).

Κατά τη διάρκεια του Co-Op παιχνιδιού, κάθε παίκτης είναι ελεύθερος να περιπλανηθεί στο Villedor όπως κρίνει κατάλληλο, αν και πρέπει να σημειώσουμε ότι όλοι πρέπει να στέκονται σχετικά κοντά στον οικοδεσπότη κατά τη διάρκεια των αποστολών (ο οικοδεσπότης μπορεί να τηλεμεταφέρει τους παίκτες σε αυτές εάν το επιθυμεί). Σημειωτέον, οι αποστολές δεν προχωρούν για κανέναν άλλον εκτός από τον οικοδεσπότη, οπότε αν έχουμε μια αποστολή που θα θέλαμε να ολοκληρώσουμε με τους φίλους μας, πρέπει να το πράξουμε σε συνεδρία που ξεκινήσαμε εμείς. Σε περιπτώσεις όπου οι αποστολές διαθέτουν επιλογές διαλόγου με NPC, κάθε συμμετέχοντας στο Co-Op μπορεί να ψηφίσει ποια επιλογή προτιμά, αν και ο οικοδεσπότης έχει τη δυνατότητα να παρακάμψει τις ψήφους.

Τα Loot drops και τα περιεχόμενα των κοντέινερ αποδίδονται σε κάθε παίκτη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να τσακωνόμαστε για το ποιος πήρε το καλύτερο αντικείμενο, τα περισσότερα υλικά για crafting κ. ο. κ. Οι παίκτες που είναι συνδεδεμένοι στο παιχνίδι του οικοδεσπότη μπορούν να διατηρούν μόνιμα όλα όσα κέρδισαν ή βρήκαν παίζοντας στο Co-Op — συμπεριλαμβανομένων των XP. Αυτό το καθιστά ένα από τα καλύτερα multiplayer games που είναι διαθέσιμα αυτήν τη στιγμή, καθώς πολλά άλλα multiplayer modes δεν επιτρέπουν στα άτομα που είναι συνδεδεμένα με τον host να κρατούν τα λάφυρα ή τα XP που συγκεντρώνουν ενώ βοηθούν τους φίλους τους. Αυτό είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι βεβαία γιατί, εάν χρησιμοποιήσουμε ή χάσουμε αντικείμενα ενώ παίζουμε στο Co-Op, θα εξαφανιστούν και όταν επιστρέψουμε στο single player. Κάθε παίκτης στο Co-Op εισέρχεται σε ημιθανή κατάσταση όταν το health του πέσει στο μηδέν, οπότε ένας άλλος παίκτης πρέπει να τον αναβιώσει σε 20 δευτερόλεπτα διαφορετικά θα πεθάνει. Οι παίκτες μπορούν να αναβιώσουν τρεις φορές. την επόμενη φορά που θα εξαντληθεί το health τους μετά από αυτό, θα πεθάνουν αμέσως και θα αναγεννηθούν στην πλησιέστερη ασφαλή ζώνη.

Δεν έτυχε, πέτυχε
Το Dying Light 2 επεκτείνει και βελτιώνει μια φόρμουλα που η Techland εξελίσσει διαρκώς από την εποχή του Dead Island. Οι developers έριξαν πολύ δουλειά για να βελτιώσουν το AI και να δημιουργήσουν έναν τεράστιο κόσμο με sandbox περιβάλλον. Ωστόσο, το Dying Light 2 παρουσιάζει κάποια σεναριακα προβλήματα μαζί με μια αδιάφορη γκάμα χαρακτήρων τα οποία εμποδίζουν την ολοκληρωτική μας απορρόφηση στην εμπειρία του. Άντε, επειδή περιλαμβάνεται η αγαπημένη μας Rosario Dawson στο voice cast, είμαστε διατεθειμένοι να αγνοήσουμε μερικές ατέλειες. Στο δε AI σκεφτείτε ότι υπάρχει ο εντοπισμός μας και η ανακατεύθυνση όλων των δυνάμεων του στο σημείο που βρισκόμαστε.

Το παρόν sequel έχει ένα τεράστιο τεράστιο sandbox περιβάλλον που ξεχειλίζει από αντικείμενα και αντιπάλους. Διασχίζοντας τα οικοδομικά τετράγωνα της μεγαλούπολης με ταχύτητα και φινέτσα ανάλογη του Mirror' s Edge και λιώνοντας κορμιά με ένα σωρό ποίκιλες μεθόδους, διασκεδάζουμε αφάνταστα.  Η Techland υποστηρίζει ότι το παιχνίδι της έχει 500 ώρες περιεχόμενο, το αν αληθεύει θα το διαπιστώσουμε στον δρόμο προς τον τερματισμό του. Οι πιο high tech gamers μεταξύ μας αποκλείεται να αγνοήσουν τα πολύ υψηλά στάνταρ που θέτει το παιχνίδι σε hardware για να πιάσει την, συνηθισμένη πλέον, ανάλυση των 1080p με 30 και 60 frames. Με όλα τα σύγχρονα video games να έχουν προβλέψει αναλύσεις που αγγίζουν τα 4K, μοιάζει περίεργη αυτή η επιλογή των δημιουργών του, κατά πάσα πιθανότητα προτίμησαν να χώσουν πρόσθετο περιεχόμενο παρά να αυξήσουν την ανάλυση εις βάρος του.


Θετικά:
- Ιλιγγιώδες parkour gameplay
- Πολύπλοκο και δυναμικο σύστημα μάχης
- Άφθονο περιεχόμενο και τεράστιος κόσμος για εξερεύνηση
- Ικανοποιητική ανάπτυξη χαρακτήρα με κάθε πράξη μας να μετρά
- Κόσμος διαμορφωμένος από τις επιλογές μας
- Καλό multiplayer

Αρνητικά:
- Μέτριο σενάριο με αδιάφορους χαρακτήρες και διαλόγους
- Κάμποσα bugs
- Πολύ grinding μέχρι να γίνει πανίσχυρος ο χαρακτήρας για να τον χαρούμε

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8
Σενάριο: 5
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.5

Η νέα δυστοπία της Techland είναι “λουκούμι” για τους επιβιωτιστές παίκτες.

Γιάννης Μοσχονάς