NBA 2K16

Positive (basketball) vibrations.

Η σειρά NBA 2K φτάνει φέτος αισίως στην 17η έκδοσή της και ζω για την ημέρα (που λέει ο λόγος!) που το μπασκετάκι της Visual Concepts θα καταφέρει να μας απογοητεύσει. Ενώ τα υπόλοιπα Sports simulators (πχ. Τα Fifa ή PES) έχουν τα υπέρ και τα κατά τους αλλά και τις διακυμάνσεις τους στον χρόνο, ενώ ο άμεσος ανταγωνιστής ακόμα ψάχνει τα -νέα- πατήματά του (NBA Live), το NBA 2K στέκεται αγέρωχο στην κορυφή, με την σιγουριά του –κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος- κορυφαίου Sports game της σύγχρονης ιστορίας.

Θεωρώ ότι όσοι έχουν παράπονα από τον τίτλο της Visual Concepts ενδεχομένως ορθά γκρινιάζουν για πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα μου θυμίζουν την έκφραση «ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα», καθώς το NBA 2K πέρα από την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του, είναι από τα λίγα games που η ετήσια κυκλοφορία του δικαιολογείται με νέες προσθήκες και ουσιαστικά αναβαθμισμένο gameplay.

Το αν αρέσουν σε κάποιον οι εκάστοτε αλλαγές ή όχι είναι μάλλον θέμα γούστου, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους developers ότι κοροϊδεύουν τον κόσμο κυκλοφορόντας ένα… DLC του περσινού τίτλου με νέα rosters (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!). Όπως και να έχει, επειδή ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι γνωστός εδώ και αρκετά χρόνια, κυρίως θα επικεντρωθούμε στο παρόν review στις αλλαγές/προσθήκες που υπάρχουν στο καινούριο NBA 2K16.

Η καριέρα μου; Όχι ακριβώς…
Θα ξεκινήσουμε την περιγραφή του NBA 2K16 με το κατά πολλούς πιο ενδιαφέρον και σίγουρα πιο ιδιαίτερο mode της σειράς, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, το MyCareer. Η Visual Concepts έχει εξελίξει το εν λόγω mode τις δύο τελευταίες σεζόν, προσφέροντάς μας την δυνατότητα… να ζήσουμε το όνειρο, μέσα από μια διαδραστική ιστορία που οδηγεί το in-game alter ego μας, τον MyPlayer, από τα «αλώνια» στα «σαλόνια» του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο. Όπως έχω ξαναγράψει, το MyCareer είναι το πρώτο ολοκληρωμένο θα έλεγα single player campaign για τα sports games και ομολογουμένως μας χαρίζει μια ιδιαίτερη εμπειρία που μπορεί να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον.

Και λέω από τώρα «στο μέλλον», διότι φέτος, δυστυχώς, το MyCareer είναι τουλάχιστον περίεργο. Δεν αναφέρομαι στα χαρακτηριστικά του, στο περιεχόμενο ή την ποιότητά του, καθώς και πάλι το MyCareer έχει «ψωμί» για να σας απασχολήσει για καιρό, αλλά η πολυδιαφημισμένη συμμετοχή του Spike Lee στην ιστορία μάλλον δεν ήταν αυτό που χρειαζόμασταν. Ο συμπαθής γνωστός κινηματογραφιστής λοιπόν (και τρελαμένος fan των Knicks!) δημιούργησε για μας μια μικρή in-game ταινία θα έλεγα, το «Livin ‘Da Dream», η οποία μας αφηγείται το ταξίδι του παίκτη μας από το high school μέχρι το τέλος της πρώτης μας χρονιάς στο NBA.

Greek «Freq»
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εδώ είναι λοιπόν πως αντί να υπάρχει μια ακόμη πιο διαδραστική ιστορία που θα δημιουργεί μια ξεχωριστή εμπειρία για τον καθένα μας, πρακτικά απλά παρακολουθούμε την μπασκετική «φαντασίωση» του Spike Lee. Θέλουμε δεν θέλουμε, ο παίκτης μας –με το cool αλλά και γραφικό nickname Frequency Vibrations- είναι παιδί μεγαλωμένο… in da hood στο Harlem και είναι γόνος οικογένειας μαύρων, ασχέτως αν ο MyPlayer μας ίσως και να είναι λευκός -έχει μέχρι και δίδυμη αδερφή μαύρη! Προφανώς δεν έχω κάποιο ρατσιστικής φύσεως πρόβλημα, αλλά το immersion εφόσον δεν είστε Αφροαμερικανός μεγαλωμένος στην Νέα Υόρκη πάει περίπατο, ενώ τα στιγμιότυπα όπου πχ. μιλάτε με την αδερφή σας για την γέννησή σας είναι κάπως αστεία. Μάλλον ο Spike Lee δεν σκέφτηκε ότι το παιχνίδι προορίζεται για παίκτες σε κάθε γωνία της γης…

Ακόμα κι έτσι ωστόσο, θα μπορούσα να παραβλέψω το γεγονός αυτό και να «δεχθώ» να παίξω τον ρόλο στην ιστορία του Spike Lee, ακολουθώντας την σαν το σενάριο ενός οποιουδήποτε single-player campaign. Όμορφα μέχρις εδώ, αλλά δυστυχώς υπάρχουν δύο πολύ βασικά θέματα. Πρώτο και πιο ουσιώδες μάλλον, είναι το γεγονός πως το φετινό MyCareer ρίχνοντας το βάρος στο storytelling, έχασε σε μεγάλο βαθμό τον παράγοντα customization. Πέρα από την –περιορισμένη ωστόσο- επιλογή κολεγίου και την επιλογή της πρώτης σας ομάδας στο NBA, πρακτικά δεν έχετε κανέναν άλλο λόγο στα δρώμενα, κάτι που ενισχύει την αίσθηση ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι η δική μας καριέρα, αλλά η καριέρα που θα ήθελε για εμάς ο Spike Lee.

Negative vibes
Δεύτερο ζήτημα είναι πως η ιστορία αυτή καθ’ αυτή, αν και θα έλεγα πως ίσως αποτυπώνει σε κάποιο βαθμό την ζωή ορισμένων παιδιών όντως μεγαλωμένων σε αυτήν την πραγματικότητα, αγγίζει τα όρια της σαπουνόπερας, σε ορισμένες στιγμές «τραβάει» αρκετά (πολλές φορές έβλεπα τα cut-scenes και άρχισα να αναρωτιέμαι πότε θα παίξουμε και λίγο μπασκετάκι) και –το χειρότερο- με την εξαίρεση του συμπαθούς Frequency Vibrations και των δύο γονιών του, όλοι οι άλλοι χαρακτήρες είναι ολίγον drama queens με υπερβολικές και σπαστικές αντιδράσεις. Η μονίμως τσιτωμένη δίδυμη αδερφή σας Cee Cee, η ψηλομύτα γκόμενά σας, ο ατζέντης σας που έχει το χρήμα για θεό και ο ασόβαρος και άχρηστος κολλητός σας Vic Van Lier συνθέτουν ένα «ενδιαφέρον» μωσαϊκό χαρακτήρων και θα σας πάρουν τα αυτιά, ειδικά όταν τσακώνονται.

Οκ, εν τέλει ίσως δεν μπορώ να κακολογήσω τον Spike Lee, ο οποίος είναι κατά τα άλλα ένας αξιολογότατος δημιουργός και μάλλον μπορώ να κατανοήσω το τι ήθελε να δημιουργήσει. Όμως η ιστορία του, η οποία να σημειώσω πως διαρκεί περίπου 5-6 ώρες, είναι κάπως γραφική και corny, σε διάφορα σημεία οριακά κουράζει και –το χειρότερο από όλα- δεν μας αφήνει να κάνουμε τις επιλογές που θα θέλαμε για να χτίσουμε την δική μας ιστορία, ενώ ότι συμβαίνει είναι εντελώς scripted, ασχέτως της απόδοσής μας στον αγωνιστικό χώρο.

Όπως και να έχει, ένα από τα highlights της υπόθεσης είναι τα ματσάκια που θα παίξετε στο high school, όπου πραγματικά θα σας δοθεί η εντύπωση πως ο παίκτης σας είναι ένα «θηρίο της φύσης», αλλά και τα παιχνίδια - για πρώτη φορά - στο κολεγιακό πρωτάθλημα (προσωπικά πήγα στο Georgetown των αγαπημένων μου παικτών Ewing και Iverson), ενώ μετά την rookie χρονιά στο NBA το «Livin ‘Da Dream» τελειώνει, αφήνοντας σας να ασχοληθείτε ελεύθερα με το MyCareer. Εδώ θα λέγαμε πως το mode αρχίζει να παίρνει την μορφή που θα έπρεπε να έχει εξαρχής.

Επιλέγετε την ομάδα που θέλετε να συνεχίσετε, κάνετε διαπραγματεύσεις στο συμβόλαιό σας, ασχολείστε με off-day (όταν δεν υπάρχουν αγώνες) δραστηριότητες όπως συμφωνίες με σπόνσορες, συναντήσεις με οπαδούς ή συνεννοήσεις με άλλους παίκτες της λίγκας, κάνετε real-time προπονήσεις με την ομάδα σας κλπ. Προφανώς με όλα τα παραπάνω κερδίζετε πόντους και αναβαθμίζετε σιγά-σιγά τον παίκτη σας ανεβάζοντάς του rating, με την χρήση των πιο εύχρηστων ομαδοποιημένων και φέτος στατιστικών. Απώτερος σκοπός σας βέβαια, η ανάδειξή σας σε κορυφαίο παίκτη με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στα χέρια σας κάποια ημέρα!

Που θα παίζει η ομάδα του χρόνου;
Νομίζω ότι αφιέρωσα πολύ χώρο στο MyCareer, αλλά αποτελεί ίσως το κομμάτι στο φετινό NBA 2K16 που ήδη συζητείται περισσότερο. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά τα άλλα, το παιχνίδι δεν παύει να είναι ακόμη μια χρονιά το κορυφαίο Sports simulator που γνωρίζουμε. Παρόλα αυτά, για εμένα η μεγαλύτερη και πιο πωρωτική προσθήκη είναι άλλη, και θα σας την περιγράψω λίγο παρακάτω. Για να οδηγηθώ σε αυτή, θα αναφερθώ στο προσωπικά αγαπημένο μου mode, τον λόγο για τον οποίο λιώνω κάθε χρόνο στο NBA 2K, την εξέλιξη του παλιού καλού Association, το MyLeague. Όπως και πέρσι, αναλαμβάνετε τις τύχες τις ομάδας που επιθυμείτε για ένα ή 80 χρόνια με μεταγραφές, αλλαγές στο ρόστερ, επιλογές στα draft, ρύθμιση του salary cap και πολλές ακόμα δραστηριότητες που θα σας κρατήσουν κολλημένους για πολλές... σεζόν, ένα Master League φανταστείτε για το NBA.

Φέτος λοιπόν, ευχαριστώ την Visual Concepts που μας προσφέρει το «επικό» Team Relocation. Πολύ απλά, αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να μεταφέρετε την ομάδα που έχετε επιλέξει σε κάποια άλλη πόλη των Η.Π.Α. (είτε σε κάποια που έχει ήδη ομάδα είτε όχι), επιλέγοντας από τις διάφορες διαθέσιμες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορείτε να αλλάξετε το logo της ομάδας, το όνομά της, να σχεδιάσετε την νέα φανέλα της, μέχρι και να custom-άρετε το γήπεδό σας! Χάρη σε αυτή την επιλογή, κατάφερα επιτέλους να αποδώσω δικαιοσύνη (για όσους ξέρουν!), μεταφέροντας τους Oklahoma City Thunder πίσω στο Seattle, αναβιώνοντας την ιστορική ομάδα των αγαπημένων από τα 90s SuperSonics και σχεδιάζοντας τη νέα εμφάνιση και το γήπεδό τους. Για του λόγου το αληθές, συνοδεύω το παρόν review με ορισμένα screenshots για να μπείτε στο κλίμα.

Μπορεί να μην είμαστε μεγαλωμένοι στο Harlem, αλλά το’ χουμε και εμείς το μπασκετάκι στο αίμα μας!

Για όλα τα γούστα
Όλα όσα προσφέρει το MyLeague βεβαίως είναι διαθέσιμα και στο επίσης γνωστό MyGM, το οποίο σας βάζει στο ρόλο του «γενικού αρχηγού» της ομάδας που επιλέγετε. Ουσιαστικά το MyGM είναι ένα πιο «επιστημονικό» manager mode, όπου οτιδήποτε αφορά τον σύλλογο περνάει από τα χέρια σας και την εποπτεία σας, από οικονομικά, γηπεδικά, θέματα ρόστερ, συμβόλαια μέχρι σχέσεις παικτών, διοικητικά ζητήματα κλπ. Προφανώς να σημειώσω πως υπάρχει και εδώ η επιλογή Team Relocation, αλλά προσωπικά ασχολούμαι κυρίως με το MyLeague, που αποτελεί την πιο «απλοποιημένη» μορφή του MyGM.

Προφανώς το περιεχόμενο που προσφέρει το NBA 2K16 δεν σταματάει εδώ. Το καρτοπαίχνιδο MyTeam επιστρέφει να σας βοηθήσει να χτίσετε την ομάδα που οραματίζεστε, μέσα από την συλλογή καρτών και αξιοποιώντας το in-game currency (Virtual Currency). Η συλλογή… συναλλάγματος γίνεται και πάλι με αρκετούς ενδιαφέροντες τρόπους, όπως το Challenge mode που σας θέτει διάφορους περιορισμούς στην ομάδα για να κερδίσετε έναν αγώνα, ή το νέο The Gauntlet που σας βάζει αντιμέτωπους με άλλους παίκτες online, με σκοπό να κερδίζετε συνεχόμενα 3-on-3 ματσάκια. Όλες αυτές οι επιλογές και ο «ψυχαναγκασμός» της συλλογής καθιστούν το MyTeam τρομερά εθιστικό.

Το Crew mode έχει φέτος αντικατασταθεί θα λέγαμε από το 2K Pro-Am, ένα mode στο οποίο έχετε την δυνατότητα να «χτίσετε» την δική σας ομάδα αξιοποιώντας τον MyPlayer και κάνοντας customize το logo, τα χρώματα, την εμφάνιση, το γήπεδο κ.ο.κ., παίζοντας 5-on-5 matches με άλλους παίκτες online. Το μενού που μας προσφέρεται δεν σταματάει εδώ, αφού πλαισιώνεται από άλλες γνωστές επιλογές όπως τα «streetball modes» Blacktop και MyPark, την απλή εξάσκηση ή το αμιγώς online στο Play Now κτλ., έτσι συμπεραίνουμε για ακόμη μία χρονιά πως το NBA 2K είναι χορταστικό από άποψης περιεχομένου.

Super-Star level
Κάπου εδώ θα πρέπει να πω και λίγα λόγια για το «ζουμί» της υπόθεσης, που είναι φυσικά το gameplay. Εδώ δεν έχω να κάνω πολλά σχόλια, καθώς ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι εξαιρετικός και πάλι. Θα έλεγα πως το gameplay είναι κάπως πιο «κοντρολαρισμένο» φέτος, με ρυθμούς που θυμίζουν ακόμη περισσότερο πραγματικό μπάσκετ. Σε αυτό βοηθούν τα πολλά εκ νέου καινούρια animations των παικτών (1000 νέα animations με 32 νέα post moves) όντας πιο ρεαλιστικά από ποτέ, ενώ το κομμάτι άμυνα-χειρισμός ακολουθεί τα περσινά πρότυπα, με το pro stick και πάλι να αξιοποιείται για πιο… εξεζητημένες εντολές. Επίσης έχει επιστρέψει το shot meter που σας καθοδηγεί για το release της μπάλας σε κάθε σουτ και είναι σαφώς πιο διακριτικό από πέρσι, επομένως μάλλον πιο πρακτικό.

Όσον αφορά το χειρισμό συγκεκριμένα να πως ότι υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές όσον αφορά το mapping των κουμπιών (πχ. πλέον η back door pass ή οι πάσες πίσω από την πλάτη εκτελούνται με double tap του αντίστοιχου κουμπιού), αλλά δεν θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα να τις συνηθίσετε. Κάποιες γκρίνιες πέρσι και πρόπερσι αφορούσαν τα εξωπραγματικά πράγματα που έκανε η CPU στα προχωρημένα επίπεδα δυσκολίας για να κερδίσει, όπως η φανερή δυσκολία στο να σκοράρουμε και η ευκολία που «χλάτσωνε» τρίποντα ο αντίπαλος σε κάποιο σημείο για να έρθει το παιχνίδι στα ίσια του, κάτι που φέτος νομίζω πως έχει βελτιωθεί αισθητά, δίνοντας στα matches πιο λογική εξέλιξη.

Κάποια άλλα παράπονα αφορούσαν τα υπερβολικά collisions, όπου ο παίκτης μας δυσκολευόταν να κινηθεί και να περάσει στην ρακέτα. Αυτό το θέμα πρώτον θεωρώ πως δεν είναι τόσο πρόβλημα καθώς έτσι είναι και το πραγματικό μπάσκετ (δεν μπορείς να γλιστρήσεις έτσι απλά ανάμεσα στα μεγάλα κορμιά) και δεύτερον αντιμετωπίζεται, καθώς μας βάζει στην λογική να αναπτύξουμε το passing game για να ανοίξουμε διαδρόμους αλλά και να αξιοποιήσουμε τις ντρίπλες και τις ειδικές κινήσεις που μας προσφέρει το pro stick αλλά και τα διάφορα combo moves. Εν κατακλείδι, σε γενικές γραμμές το gameplay μας χαρίζει για μια ακόμη χρονιά το απόλυτο μπασκετικό simulation και το NBA 2K16 είναι ξανά το καλύτερο μέχρι το επόμενο, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Αναμείνατε για σύνδεση
Ένα κλασικό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια της σειράς είναι το online, με τα διάφορα τεχνικά ζητήματα που αναδύονται ενίοτε. Στα θετικά φέτος συγκαταλέγουμε το νέο matchmacking σύστημα Play Now Online που μας βρίσκει πιο εύκολα αντιπάλους αντίστοιχης εμπειρίας, όμως δεν θα λέγαμε πως απουσιάζουν για μια ακόμη φορά τα θέματα δυσκολίας σύνδεσης, αποσυνδέσεων ή lag. Πάντως, αν αναλογιστούμε για παράδειγμα την περσινή online εμπειρία μας, θα συμπεράνουμε πως με την πάροδο του καιρού και όσο περισσότεροι χρήστες αποκτούν το νέο NBA 2Κ, τα προβλήματα θα ελαχιστοποιούνται σταδιακά.

Μάθετε μπαλίτσα στα… Αμερικανάκια!
Όπως ξέρετε επίσης εδώ και δύο χρόνια, το NBA 2Κ παίζει μπαλίτσα και με «Ευρωπαϊκό» αέρα, καθώς οι developers έχουν συμπεριλάβει και ομάδες από την Euroleague. Δυστυχώς εδώ η κατάσταση παρουσιάζεται στάσιμη, καθώς δείχνουν στην Visual Concepts να μην αντιλαμβάνονται την δυναμική που θα είχε μια πιο φροντισμένη τέτοια προσθήκη στην Ευρωπαϊκή αγορά. Ο αριθμός των ομάδων παρέμεινε στάσιμος στις 25, τα rosters είναι για μια ακόμη φορά περσινά και ανενημέρωτα, ενώ πάλι δεν υπάρχει η επιλογή να παίξουμε σε μια κανονική Euroleague.

Τουλάχιστον όπως και πέρσι μπορούμε να custom-άρουμε την αμερικάνικη λίγκα αντικαθιστώντας τις 25 από τις 30 ομάδες με τις Ευρωπαϊκές, ενώ σύντομα τα patches ή τα roster updates (ειδικά των χρηστών) θα συγχρονίσουν τα line-ups των ομάδων με την πραγματικότητα. Όπως και να έχει, για ακόμη μια χρονιά θα είστε στην ευχάριστη θέση να παίξετε με ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η Barcelona, η CSKA, η Ρεάλ, η Fenerbahçe, η Αρμάνι, η Μακάμπι και πολλές άλλες. Ακόμα πιο πολλές είναι και οι κλασικές ιστορικές NBA ομάδες που είναι διαθέσιμες, καθώς έχουν προστεθεί 12 πιο σύγχρονες όπως πχ. οι Heat των Lebron και Wade, οι Boston Celtics του 2007–08 με Paul Pierce, Kevin Garnett και Ray Allen κλπ.

Όπως τα ξέρετε
Περνώντας στο τεχνικό κομμάτι τώρα, το NBA 2Κ16 δείχνει ταυτόχρονα υπέροχο αλλά και λιγάκι στάσιμο. Πριν δυο χρόνια η next-gen εκδοχή του παιχνιδιού μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας, αλλά φέτος, παρόλο που οπτικά το παιχνίδι κινείται εκ νέου σε AAA προδιαγραφές εξαιρετικής ποιότητας, υπάρχουν διάφορες λεπτομέρειες που δείχνουν ολίγον ξεπερασμένες.

Μέσα στο γήπεδο όλα δείχνουν καταπληκτικά, από τις αντανακλάσεις στο παρκέ και τα animations των παικτών μέχρι τα μούσια τους και τις φανέλες που ανεμίζουν, αλλά εκτός αυτού υπάρχουν διάσπαρτα αρκετά πιο χαμηλής ποιότητας textures και μοντέλα χαρακτήρων. Επίσης, το clipping αποτελεί ένα κλασικό θέμα που αντιμετωπίζει το παιχνίδι, κυρίως στα time-outs ή στα μενού. Σε γενικές γραμμές πάντως, in-game και εκεί που παίζεται η μπάλα, το 2Κ16 είναι ξανά πολύ ποιοτικό, ενώ αξίζει να αναφέρουμε πως έχουν αλλάξει αρκετά φέτος και οι οθόνες στα μενού και η συνολική παρουσίαση του τίτλου, ακολουθώντας πάντως και πάλι τηλεοπτικά πρότυπα.

Στον τομέα του ήχου δεν έχουμε να πούμε επίσης πολλά. Όσον αφορά τα εφέ, τους ήχους των γηπέδων και τις περιγραφές των σχολιαστών, το 2Κ16 είναι για μια ακόμη φορά πολύ μπροστά, με τις μεταδόσεις να φαντάζουν πιο real-time από ποτέ, με σχολιασμό ακόμα και των πιο απίθανων περιπτώσεων και με πληροφορίες για κάθε παίκτη, ενώ υπάρχουν ξανά voice-overs πραγματικών αστέρων του NBA. Όσον αφορά τη μουσική, το παιχνίδι καλύπτει μια ευρεία γκάμα ειδών, έτσι ανάλογα με τα γούστα του καθενός κρίνεται. Προσωπικά να πω ότι δυο-τρία κομμάτια r’n’b δεν τα πάλεψα με την καμία!

Slam dunk στην απόλαυση
Το NBA 2Κ16 είναι εδώ λοιπόν, (για κάποιο λόγο πιο σύντομα απ’ ότι συνήθως) και νομίζω πως τελικά ότι και να λέμε, όλοι οι μπασκετόφιλοι σε αυτό πάλι θα… καταλήξουν! Όχι άδικα βεβαίως, αφού αποτελεί για μια ακόμη χρονιά το παιχνίδι-εγγύηση, τον απόλυτο σύγχρονο εξομοιωτή μπάσκετ με πλούσιο περιεχόμενο, δεκάδες επιλογές και απολαυστικό gameplay, παρά τις όποιες ενστάσεις ή τα προβλήματα που θεωρεί κάποιος ότι υπάρχουν. Σίγουρα, το MyCareer είναι αν μη τι άλλο περίεργο φέτος, οι Ευρωπαϊκές ομάδες πάλι περσινές, το online έχει τα θεματάκια του, αλλά μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ το NBA 2Κ16 έχει περάσει την έννοια Sports simulation σε άλλο επίπεδο εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Θετικά:
- Χορταστικό περιεχόμενο
- Πιο πολλά και αληθοφανή animations
- Πιο «κοντρολαρισμένο» και ισορροπημένο gameplay
- Η δυνατότητα για Team Relocation!
- Ανανεωμένα menus
- Ακολουθεί την παράδοση ποιότητας της σειράς

Αρνητικά:
- Ξανά θέματα σταθερότητας στο online
- To MyCareer είναι ουσιαστικά η καριέρα του Spike Lee και όχι η δική μας
- Περσινά Euroleague rosters και πάλι

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 9
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.5

Στην ουσία της υπόθεσης, στο gameplay δηλαδή, το NBA 2Κ είναι κάθε χρόνο όλο και καλύτερο.

Γρηγόρης Βούλγαρης