Η Telltale Games είναι μια εταιρία που έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των gamers ιδίως στην τρέχουσα δεκαετία μέσα από τα αφηγηματικού τύπου adventures που εισήγαγε, προσθέτοντας στοιχεία διαδραστικότητας και κυρίως τη δυνατότητα επιλογής των απαντήσεων σε πραγματικό χρόνο, ενώ η συζήτηση των πρωταγωνιστών εξελίσσεται, προσδίδοντας ζωντάνια και αμεσότητα, η οποία ποτέ μέχρι τότε δεν ήταν τόσο οικεία στα videogames. Εν τούτοις δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν κατηγορήσει τα παιχνίδια της για το γεγονός ότι οι ιστορίες που διηγούνται, παρά τις επιλογές που προσφέρονται, είναι ανεπτυγμένες έτσι ώστε να διατηρούν ένα βασικό κορμό ο οποίος δε μπορεί να αλλάξει, οδηγώντας κατά συνέπεια στο ίδιο αποτέλεσμα, απλώς μέσα από διαφορετικά μονοπάτια.
Η λογική των episodic τίτλων ακολουθήθηκε πιστά από την πρώτη στιγμή, ωστόσο η Telltale κατάφερε να αυξήσει κατακόρυφα τις πωλήσεις της ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια. Εν πρώτοις, για να συμβεί αυτό, εκμεταλλεύτηκε χρονικά στο έπακρο την τεράστια επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς The Walking Dead. Αμέσως μετά το τέλος της δεύτερης σεζόν, κυκλοφόρησε το πρώτο ομώνυμο παιχνίδι (Απρίλιος-Νοέμβριος 2012), εμπνευσμένο από τα comics και την παραγωγή της AMC, σαρώνοντας στην αγορά με περισσότερα από 28 εκ. επεισόδια πουλημένα, αριθμός που -μόνο θεωρητικά, βεβαίως- αντιστοιχεί σε 5,6 εκ. αντίτυπα του τίτλου, ο οποίος χωρίζεται σε πέντε επεισόδια. Στην πορεία ακολούθησαν και άλλα επιτυχημένα games της εταιρίας, αν και κανένα δεν κατόρθωσε να αγγίξει τις πωλήσεις του συγκεκριμένου.
Έχοντας όμως αποκτήσει κεκτημένη ταχύτητα από την επιτυχία της πρώτης προσπάθειας, η συνέχεια του The Walking Dead δεν άργησε να έρθει, αρχής γενομένης 13 μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση της πρώτης σεζόν, με την κυκλοφορία του πρώτου επεισοδίου της δεύτερης (Δεκέμβριος 2013 - Αύγουστος 2014). Αυτή τη φορά πρωταγωνιστεί η ίδια η μικρή Clementine, την οποία γνωρίσαμε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς ως προστατευομένη του Lee Everett, κι αυτό προσδίδει αμέσως ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καλούμενη να επιβιώσει στον κόσμο των Ζωντανών Νεκρών, όπου η Γη βιώνει στιγμές Αποκαλύψεως. Η ιστορία του παιχνιδιού εκκινεί οκτώ μήνες μετά το τέλος του πρώτου παιχνιδιού, ωστόσο αυτό δεν αφορά παρά τον πρόλογο, καθώς η κυρίως δράση λαμβάνει χώρα 16 ακόμη μήνες αργότερα.
Στο διάστημα αυτό η Clementine έχει ψηλώσει αρκετούς πόντους, όντας πλέον έντεκα ετών, ενώ η καθημερινή μάχη για επιβίωση την έχει σκληραγωγήσει ακόμη περισσότερο, οπλίζοντάς τη με το απαραίτητο θάρρος και την -απότομη- ωριμότητα που θα της επιτρέψει να προχωρήσει. Σ’ έναν κόσμο κατεστραμμένο μετά την εξάπλωση του θανατηφόρου ιού που επαναφέρει στη ζωή τα πτώματα, μόνο όσοι είναι αρκετά δυνατοί μπορούν να αντεπεξέλθουν, έχοντας να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τους Περιπατητές, αλλά και τους επιζώντες ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων πλέον εφαρμόζουν κανόνες ζούγκλας, έτοιμοι να σκοτώσουν, να λεηλατήσουν και τελικά να κυριαρχήσουν έναντι των ασθενεστέρων. Η ηθική του παρελθόντος, το οποίο μοιάζει τόσο μακρινό πλέον, έχει δώσει τη θέση της στους νόμους της φύσης, στην πιο άγρια, βάρβαρη και απάνθρωπη μορφή τους. Το παραμικρό λάθος, ένα άστοχο βήμα, μια απρόσεκτη ματιά ή ένας δυνατότερος θόρυβος, μπορούν να σημάνουν το τέλος. Ως εχθρός αντιμετωπίζεται κάθε άγνωστος που θα συναντήσεις στο δρόμο, είτε οπλισμένος είτε άοπλος.
Το δεύτερο παιχνίδι της σειράς ακολουθεί πιστά το ύφος του πρώτου συνεχίζοντας την ιστορία. Η Clementine είναι τώρα πολύ πιο ικανή να προστατέψει τον εαυτό της, ειδάλλως δε θα μπορούσε να έχει φτάσει μέχρι εδώ. Έχοντας εγκαταλείψει πλέον τη Savannah μετά τα γεγονότα του προηγουμένου τίτλου, ο δρόμος της την οδηγεί -όχι μόνη της- μακριά από εγκαταλελειμμένα πολεοδομικά συγκροτήματα που κάποτε ήταν πόλεις, αλλά τώρα ανοιχτά στρατόπεδα Περιπατητών. Στην εξοχή υπάρχει θεωρητικά μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, αν δεν στο περιορίζουν δέντρα, και προφανώς περισσότεροι τρόποι διαφυγής. Αυτό δε μειώνει βεβαίως τον κίνδυνο, αλλά δίνει μια καλύτερη αίσθηση του χώρου. Κάπως έτσι φαίνεται πως σκέφτηκε και η μικρή πρωταγωνίστρια, σε συνεργασία με τη μικρή ομάδα επιζώντων της Savannah. Στη δεύτερη σεζόν επιστρέφουν ορισμένοι χαρακτήρες που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος αυτού του μαραθωνίου για την επιβίωση, ενός προστίθενται πολλοί καινούριοι.
Μάλιστα, σε αντίθεση με την πρώτη σεζόν όπου η υπόθεση αποκτούσε σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το μέσο του παιχνιδιού και εξής, αυτή τη φορά η ένταση υπάρχει από το ξεκίνημα, κάτι που προδιαθέτει για ένα σαφώς πιο δυνατό σενάριο συνολικά. Στην πράξη, πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δε συμβαίνει τελικά. Παρότι η ιστορία μου άρεσε περισσότερο από την αντίστοιχη του προκατόχου του, στο δεύτερο παιχνίδι του franchise τα πράγματα κυλούν για αρκετό διάστημα χωρίς τις μεγάλες συγκινήσεις ή ανατροπές. Η αίσθηση αυτή επιτείνεται από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη σεζόν θυμίζει κανονική ταινία περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε παιχνίδι της Telltale, με λιγότερες στιγμές δράσης αλλά και δυνατότητα απαντήσεων στη διάρκεια των στιχομυθιών. Αρκετοί διάλογοι συνεχίζονται χωρίς την ευχέρεια παρέμβασης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όταν συμβαίνει αυτό, η επιλογή δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τελικά, σε σχέση με τον πρώτο τίτλο της σειράς. Ενδεχομένως αυτό συμβαίνει γιατί εν προκειμένω πρωταγωνιστεί ένα μικρό κορίτσι κι όχι ένας μεγάλος άντρας, όπως ο Lee Everett, ο οποίος μπορούσε να μιλήσει διαφορετικά με τους υπολοίπους ενηλίκους, διατηρώντας τις αντίστοιχες ισορροπίες σε επίπεδο συμπαθειών και αντιπαθειών.
Ένα αρνητικό στοιχείο το οποίο πρέπει να επισημανθεί, αφορά την πολύ μικρή διάρκεια του παιχνιδιού που κυμαίνεται στις 7,5 ώρες, καθώς το κάθε επεισόδιο είναι διάρκειας μόλις 90 λεπτών περίπου. Στην πρώτη σεζόν τα τέσσερα πρώτα επεισόδια διαρκούσαν 2,5 ώρες κατά μ.ο. και μόνο το τελευταίο αποτελούσε την εξαίρεση που έγινε κανόνας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Για να είμαι ειλικρινής, τα παιχνίδια που λανσάρει η Telltale μπορεί να διαθέτουν καλή έως εξαιρετική ιστορία, ωστόσο πάντα θα απέχουν παρασάγγας από την έννοια του «value for money», ακριβώς λόγω της φύσης τους, που θυμίζει περισσότερο interactive ταινία παρά παιχνίδι. Τα γραφικά διατηρούν και πάλι το γνωστό cel-shaded ύφος των τίτλων της εταιρίας αυτής, ενώ στον ήχο έχει γίνει για μία ακόμη φορά εξαιρετική δουλειά στο voice acting. Στο ρόλο της 11χρονης Clementine επιστρέφει η 39χρονη Melissa Hutchison, ενώ για πρώτη φορά στο franchise ξεχωρίζει ένα μεγάλο όνομα από το χώρο του σινεμά, πολύ μεγάλο για videogame. Ο λόγος για τον Michael Madsen, πασίγνωστο για τη συμμετοχή του στις ταινίες του Quentin Tarantino, Reservoir Dogs, Kill Bill 1 & 2 και The Hateful Eight, καθώς επίσης στο Donnie Brasco, με συμπρωταγωνιστές τους Al Pacino και Johnny Depp.
To Walking Dead: Season Two αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής της σειράς, ακόμη κι αν δεν κατόρθωσε να σημειώσει αντίστοιχη εμπορική επιτυχία. Παρουσιάζοντας μια ιδιαιτέρως αξιόλογη ιστορία, με ορισμένες πολύ έντονες στιγμές, και έχοντας το «πλεονέκτημα» της μικρής Clementine σε ρόλο πρωταγωνίστριας πλέον, επιτυγχάνει να διατηρήσει σε αρκετά υψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον του παίκτη από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή, υπερτερώντας εν προκειμένω έναντι του προκατόχου του, αν και το τέλος έρχεται αρκετά νωρίς. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε το υπέροχο The Wolf Among Us και πάλι της Telltale φυσικά, το οποίο διαρκούσε άλλες 7,5 ώρες. Στην περίπτωσή μας, το κλίμα διατηρείται πιστό γύρω από οτιδήποτε σχετίζεται με τον κόσμο του The Walking Dead: η αγωνία μπροστά στο άγνωστο, ο φόβος απέναντι στον κίνδυνο, αλλά και η αποφασιστικότητα της ηρωίδας, η οποία ωρίμασε απότομα καταφέρνοντας έτσι να επιβιώνει δύο χρόνια μετά την απώλεια των γονέων και του απρόσμενου προστάτη της…
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.
Comments 2
Από τα πιο ενδιαφέροντα blogs που έχεις γράψει με βάση το περιεχόμενο !
Η δεύτερη σεζόν θεωρείται καλύτερη γιατί πολύ απλά σε κρατάει σε αγωνία.
Δεν έχει τόσες στιγμές που θα σε συνταράξουν, παρόλα αυτά σε καθηλωνει μέχρι το τέλος.
Επίσης όποιος έπαιξε και την πρώτη σεζόν καταλαβαίνει απο ένα σημείο και μετά ότι ο πρωταγωνιστής δεν είναι ο Lee, παρότι τον ελέγχουμε, αλλά η Clem, οποτε είναι βασικοι παράγοντες στην καθιέρωση της Δεύτερής σεζόν ως καλύτερης.