Review Detail

Το sequel ενός τίτλου που ανακάλυψα τυχαία και ερωτεύτηκα με το που ξεκίνησα. Αυτό εδώ το πήρα και ξεκίνησα κολλητά μετά τον τερματισμό του πρώτου και...το παράτησα για 5 χρόνια. Με αφορμή την ανακοίνωση του τρίτου παιχνιδιού το έπαιξα και το τερμάτισα.

Ακολουθούμε μια παράλληλη ιστορία που λαμβάνει χώρα ανάμεσα στον πρόλογο και στο βασικό παιχνίδι του 1. Ο Death προσπαθεί να αναστήσει την ανθρωπότητα ώστε να αθωώσει τον αδερφό του, War. Σαν ιστορία έχει ενδιαφέροντα σημεία και κάποιες αρκετά κουλ σκηνές. Δυστυχώς, μετά το αρκετά απότομο τέλος, σαν συνολική εμπειρία δεν μπορώ παρά να πω πως μου φάνηκε σαν filler. Κάτι που απλά θα γεμίσει το χρόνο μας μέχρι κάποιο sequel.

Σαν gameplay ήταν εξίσου διπολικό για μένα. Από τη μια μου άρεσε πολύ η απτή διαφορά σε στυλ μεταξύ του Death τώρα και του War από το πρώτο παιχνίδι. Ο Death είναι πιο ευκίνητος και γρήγορος. Επίσης πεθαίνει αρκετά πιο εύκολα. Αυτό που με ενόχλησε αρκετά ήταν το loot και inventory system που έβαλαν μέσα. Συζήτησα πολλές ώρες με φίλο που το λατρεύει και δεν βγάλαμε κάποια άκρη. Αυτός θεωρεί πως βοηθά τέρμα στη διαφοροποίηση του gameplay, εγώ πιστεύω πως μπορούσαν να πετύχουν αυτό το πράγμα με άλλο τρόπο και ότι στην τελική η όλη λογική του loot μου έχανε χρόνο με το να κάθομαι να τσεκάρω στατιστικά επί στατιστικών ενώ απλώς ήθελα να σφάξω. Όπως είχε ειπωθεί σε άλλη συζήτηση που είχα, και καλά να μην ασχολιόμουν και να προχωρούσα. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στην πράξη. Θα έχεις έναν τρόπο gameplay και θα πρέπει κάθε φορά να τσεκάρεις ποια ακριβώς αντικείμενα προτιμάς να έχει equipped που βοηθούν το στυλ παιχνιδιού σου, σαν κλασικό RPG. Μόνο που αυτό το παιχνίδι δεν ήθελα να ήταν RPG. Τώρα που ξαναπαίζω το πρώτο (είχαν περάσει 5 χρόνια από τότε που ασχολήθηκα και είχα ξεχάσει πολλά) παρατηρώ πως έχει μια κάποια επαφή με στατιστικά RPG, μόνο που είναι υποβόσκουσα παρά εμπρός στη μούρη του παίκτη και απαραίτητη να ασχοληθείς μαζί της.

Σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό παιχνίδι, που όμως είχε πολλά θέματα για μένα. Ψιλοαδιάφορη ιστορία, που κυρίως βοηθούσε σε ανάπτυξη του κόσμου, στοιχεία RPG που δεν ήταν απαραίτητο να υπάρχουν, ωραίο και γρήγορο σύστημα μάχης, side quests που δεν πολυασχολήθηκα. Και, στην τελική, ένα sequel κατώτερο του προκατόχου του. Ο Death τυπάρα πάντως.

Θετικά:

- Ο πρωταγωνιστής
- Κάποιοι από τους κόσμους είναι γαμάτοι
- Κάποιες κουλ σκηνές
- Γρήγορη μάχη με την αδρεναλίνη στα ύψη...

Αρνητικά:

- ...που όμως για υψηλή ανταγωνιστικότητα απαιτείται down-time ελέγχου στατιστικών αντικειμένων
- Ο αρχικός κόσμος είναι μεχ
- Αίσθηση ότι κάνεις αγγαρείες
- Fillerίζουσα ιστορία