- Reviews
- Darksiders II
Darksiders II
HotΟ θάνατος…έρχεται να μας σώσει.
Ο θάνατος…έρχεται να μας σώσει.
Η Vigil Games σίγουρα πέτυχε τον στόχο της το 2010 μιας και κατάφερε να “πορώσει” εκατομμύρια παίχτες για τα καλά με το πρώτο Darksiders. Επειδή όμως ότι αρχίζει καλά δεν είναι σίγουρο ότι θα τελειώσει με τον ίδιο τρόπο, μας κρατούσε σε αγωνία για δύο χρόνια, καθώς αναμέναμε το sequel.
Επιτέλους το Darksiders ΙΙ ανακοινώθηκε και τελικά έφτασε στα καταστήματα αυτή την εβδομάδα. Φαίνεται διαφορετικό, είναι πιο ατμοσφαιρικό και πιο πλούσιο σε περιβάλλοντα, ενώ αποτελεί την συνέχεια που περιμέναμε. Με καινούρια στοιχεία στο gameplay αλλά με τα ίδια πρότυπα, η Vigil Games έχτισε έναν κόσμο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια πληθώρα από games, αφού κάθε τοποθεσία είναι τελείως διαφορετική και οι διαστάσεις αρκετά μεγάλες. Το Darksiders ΙΙ διαθέτει υπερδιπλάσιο σε μέγεθος χάρτη και υπόσχεται ότι θα σας κρατήσει 20-30 ώρες σε εγρήγορση έως ότου το τερματίσετε και πάνω από πέντε ώρες πριν σηκώσετε για πρώτη φορά κεφάλι από το PC ή την κονσόλα σας.
Η μάχη της αποκάλυψης
Το πρώτο Darksiders μας έδωσε την ευκαιρία να νιώσουμε λίγη από την ευθύνη, την δόξα και την σοβαρότητα του να είναι κάποιος καβαλάρης της αποκάλυψης. Όλα αυτά μαζί τα αρπάξαμε και ξεκινήσαμε ένα συναρπαστικό ταξίδι. Μια περιπέτεια με μεγάλη ελευθερία κινήσεων, αλλά παράλληλα εχθρούς που δεν αντιστέκονταν ούτε 10 δευτερόλεπτα μπροστά στο μεγάλο σπαθί του War. Με εξαίρεση τα bosses φυσικά.
Στο νέο επεισόδιο του Darksiders, παρατηρούμε ότι στις φλέβες του νέου πρωταγωνιστή τρέχει μία από τις μεγαλύτερες αρετές, η αδελφική αγάπη. Η ιστορία των δύο επεισοδίων εξελίσσεται παράλληλα, καθώς ο αδερφός του War, ο Death, κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να απελευθερώσει τον αδελφό του και να σώσει την ανθρωπότητα από την αποκάλυψη. Ελέγχοντας τον Death ξεκινάτε ένα μακρύ ταξίδι, από παγωμένα κι ερημικά μέρη σε –φαινομενικά- ήρεμα δάση, για να ζητήσετε βοήθεια από άτομα που μπορούν να αποδείξουν ότι ο αδερφός σας είναι αθώος.
Ο Death μαθαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να ανατρέψει το χάος είναι να επισκεφθεί το Tree of Life. Στο ταξίδι του θα πρέπει να κάνει χάρες και να βοηθήσει άλλους χαρακτήρες έτσι ώστε να αποκτήσει συμμάχους, ενώ δεν θα πρέπει να δείξει έλεος σε όποιον τολμήσει να τον σταματήσει ή έστω να τον καθυστερήσει. Είναι ένας καβαλάρης της αποκάλυψης με δύο ιερούς σκοπούς, που μπορεί να είναι δύσκολοι αλλά τίποτα δεν τον σταματάει από το να τους υλοποιήσει.
Η αρχική σκηνή ανοίγει με τον Death να καβαλάει τον Despair και να κατευθύνεται προς μια παγωμένη τοποθεσία που θυμίζει το Icecrown Citadel. Καθώς οδεύει προς τους πάνω ορόφους έρχεται αντιμέτωπος με λίγα τέρατα τα οποία σφάζει με ευκολία. Σύντομα θα βρεθεί μπροστά στο πρώτο boss του παιχνιδιού, τον Crowfather, με τον οποίο θα έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα μάχη. Η ειρωνεία είναι ότι το boss παίρνει την μορφή του War. Σύντομα ο ήρωάς μας καταλαβαίνει ότι ο δρόμος για την επιτυχία δεν θα έρθει με απλά παρακάλια και χάρες αφού ακόμα και όσοι μπορούν να τον βοηθήσουν, είτε θα έχουνε εχθρικές διαθέσεις, είτε θα ζητούν κάποιο ακριβό αντάλλαγμα.
Στοιχεία από άλλα games
Από την πλευρά του κυρίως παιχνιδιού, το Darksiders 2 ουσιαστικά κρατάει όλα τα σημεία που ήταν προσεγμένα στο πρώτο παιχνίδι, ενώ προστέθηκαν και στοιχεία RPG κάνοντάς το έτσι ένα πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε παρατηρήσει την ομοιότητα του Darksiders με άλλα παιχνίδια ίδιας φύσεως. Η προσέγγιση στην εύρεση των όπλων και των σεντουκιών προερχόμενη απ’ τη σειρά Zelda, η βαρβαρότητα στη μάχη βγαλμένη από το God of War και το τρέξιμο στους τοίχους αλά Prince of Persia, τα portals από το γνωστό Portal και το Deathgrip κλεμμένο από τους Death Knights του WoW συγκεντρώνονται όλα μαζί προσφέροντας μια σύνθετη εμπειρία.
Level up
Ο Death κερδίζει XP και skill points σφάζοντας τέρατα, είτε για να ολοκληρώσει κάποια αποστολή, είτε απλώς ενώ περιπλανείται στον χάρτη. Φυσικά όμως η κύρια πηγή XP έρχεται από την ολοκλήρωση των quests και τις νίκες ενάντια στα bosses. Ολοκληρώνοντας τα quests, έρχεται και η ώρα της επιβράβευσης. Ανεβαίνετε level και ξεκλειδώνετε skill points τα οποία μπορείτε να ξοδέψετε όπως επιλέξετε. Το σύστημα θυμίζει λίγο τα talent trees του World of Warcraft οπότε όσοι είστε εξοικειωμένοι με το MMORPG της Blizzard δεν θα πασχίσετε πολύ να τα κατανοήσετε.
Τα skill trees είναι δύο. Το Harbinger Skill Tree που εξειδικεύεται στην ζημιά που προκαλεί ο ήρωας και το Necromancer Tree, το οποίο εστιάζει στην άμυνα του Death και του δίνει την ικανότητα να βγάζει minions για να τον βοηθήσουν στη μάχη. Η Vigil αποφάσισε να σας αφήσει πλήρη ελευθερία στο ποιο skill tree θα επιλέξετε. Μπορείτε ακόμα και να βάλετε τα skill points και στα δύο, δημιουργώντας έναν πιο balanced χαρακτήρα. Πάντως αν μετανιώσετε μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να ανακατανείμετε τα hit points σας, κάτι που κοστίζει 1.000 gold.
Loot everything
Ότι άσχημο κι να βρείτε στο gameplay του Darksiders II, για ένα δεν μπορείτε να παραπονεθείτε. Την ποσότητα του loot. Από τα πρώτα πέντε λεπτά του παιχνιδιού μέχρι το τέλος του τα λάφυρα της μάχης στην κυριολεξία δεν τελειώνουν ποτέ. Τα τέρατα που καλείστε να σφάξετε, τα bosses και τα σεντούκια, σας πνίγουνε στα items, από τα πιο άχρηστα γκρι αντικείμενα μέχρι τα εξαιρετικά σπάνια πορτοκαλί.
Βέβαια θα πρέπει να χαίρεστε πραγματικά μόνο όταν δείτε κάποιο μπλε ή μωβ αντικείμενο γιατί ξέρετε ότι τα συγκεκριμένα θα σας δώσουν σημαντική ενίσχυση και πολύ καλύτερη επίδοση από ότι τα πράσινα ή τα γκρι. Όμως επειδή φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, ακόμα και τα άχρηστα αντικείμενα δεν είναι ανάγκη να πετιούνται. Μπορούν να πωληθούν στους vendors. Θα πρέπει ούτως ή άλλως να πουλήσετε αντικείμενα γιατί θα γεμίσει το inventory σας, όπου καλό είναι να διατηρείτε μόνο τα όπλα που χρειάζεστε.
Το σύστημα μάχης
Η μάχη στο Darksiders 2 δεν ξεφεύγει πολύ από το πρότυπο του πρώτου τίτλου της σειράς. Παίζοντας το παιχνίδι αυτό ευχαριστηθήκαμε ξύλο, ωμή βία και μεγάλη βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα μόνα επίθετα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να περιγράψει το σύστημα της μάχης, είτε πρόκειται για τέρατα και συμμάχους, είτε για bosses. Τα τελευταία είναι δύσκολα στο να τα αντιμετωπίσετε, αλλά η μάχη είναι διασκεδαστική και κρατάει αρκετά ώστε να χρησιμοποιήσετε όλα τα ενδιαφέροντα skills σας.
Τα δυσκολότερα bosses του παιχνιδιού είναι τέσσερα και σίγουρα θα πεθάνετε μια δύο φορές μέχρι να τα νικήσετε. Οι μορφές τους θυμίζουν φίδια, πολεμιστές ή ακόμα και τον Cthulhu. Κι όπως τα περισσότερα μυθικά games δανείζονται ελληνικά στοιχεία, έτσι και το Darksiders II διαθέτει ένα «ελληνικό» boss, τον…Karkinos, που όπως μπορείτε εύκολα να μαντέψετε, έχει την μορφή ενός γιγάντιου καβουριού. Κάθε boss έχει τον δικό του τρόπο αντιμετώπισης. Συνήθως θα πρέπει να τα ζαλίσετε με κάποιο τρόπο ώστε να μπορέσετε να τα χτυπήσετε, ενώ το damage που κάνουν θα σας κατεβάσει κατά πολύ το health.
Η απίστευτη γρηγοράδα του Death και το γεγονός ότι κρατάει δύο δρεπάνια, τον κάνουν πιο επιδέξιο και πιο ακροβατικό πολεμιστή απ’ ότι ήταν ο αδερφός του. Τρέχει ανάμεσα στους εχθρούς και εκτελεί περίπλοκα και αλυσιδωτά combos που σας κάνουν να απορείτε και οι ίδιοι για το πότε προλάβατε και σκοτώσατε τους γύρω σας. Οι βασικές επιθέσεις με το κύριο όπλο γίνονται με το αριστερό κλικ ενώ για το δευτερεύον όπλο χρησιμοποιείτε το δεξί κλικ. Στο PS3 πατάτε το τετράγωνο και το τρίγωνο αντίστοιχα.
Το Darksiders II είναι πολύ μεγαλύτερο σε διάρκεια από το πρώτο μέρος και με τα RPG στοιχεία του υπόσχεται να σας προσφέρει μια τελείως διαφορετική εμπειρία.
Σημαντικό χαρακτηριστικό είναι το lock που γίνεται με το Shift ή το L2 και κλειδώνει τον πιο κοντινό εχθρό δείχνοντας την ζωή που του απομένει και ταυτόχρονα κάνει τις κινήσεις πιο epic. Το dodge γίνεται κρατώντας πατημένο το alt και ένα από τα WASD ή με το L1 και το analog. Βέβαια δεν είναι σοφό να χρησιμοποιήσετε το lock παντού, μιας και μειώνει το βήμα σας σε περίπτωση που θέλετε να πηδήξετε και δεν θα μπορέσετε να κάνετε άνετα dodge. Το lock είναι χρήσιμο στα ανώτερα levels, όταν π.χ. ο Death αποκτάει πιστόλι, το Redemption, του οποίου οι σφαίρες είναι μετρημένες και θα πρέπει να χρησιμοποιείται πολύ έξυπνα και προσεκτικά. Αργότερα θα πάρετε το Salvation, ένα Two-handed ranged όπλο, που είναι δώρο από την Uriel όταν επισκέπτεστε την Γη.
Dungeons και puzzles
Ακόμα και αν στο παιχνίδι υπάρχει μια πληθώρα από quests, δεν θα γλιτώσετε τα dungeons αφού θα περάσετε τουλάχιστον τις μισές ώρες του παιχνιδιού εκεί. Είναι σχεδιασμένα με την παραμικρή λεπτομέρεια και θέλουνε μεγάλη προσοχή και συγκέντρωση αλλιώς δεν θα μπορέσετε να συνεχίσετε το εκάστοτε quest. Σε κάθε δωμάτιο υπάρχουν σχισμές στους τοίχους όπου ο Death μπορεί να τρέχει, δοκάρια για να σκαρφαλώσει, κληματσίδες για να πιαστεί, μέχρι και σφαιρικές μάζες τις οποίες πετάει προκειμένου π.χ. να πατηθούνε οι λεβιέδες που είναι μακριά σας και να ανοίξετε πόρτες. Άλλα puzzles είναι πιο εύκολα, όπως το να κινήσετε δύο τεράστιες μπάλες στις κατάλληλες εσοχές ή να γυρίσετε μοχλούς.
Εκτός από το να τρέχετε στους τοίχους των dungeons, θα περάσετε ώρες ακόμα και μπροστά από έναν απλό βράχο, προκειμένου να βρείτε τρόπο να συνεχίσετε. Οι ασάφειες είναι γεγονός κι ευτυχώς που σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού θα λάβετε βοήθεια μέσω του NPC Azrael που σας δίνει ένα γάντι, το Voidwalker. Μέσω αυτού μπορείτε να ανοίγετε δύο portals και να κάνετε teleport ανάμεσά τους. Προσοχή όμως γιατί αν ανοίξετε τρίτο portal τότε το πρώτο θα κλείσει. Φαίνεται ότι το παιχνίδι σας ανταμείβει όσο ανεβαίνετε level γιατί αργότερα θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε το Soul Splitter, ένα αντικείμενο που επιτρέπει στον Death να είναι σε δύο μέρη ταυτόχρονα, κάτι που είναι χρήσιμο για παράδειγμα όταν χρειαστεί να πατήσετε δύο πέτρες ώστε να ανοίξει κάποια πύλη.
Menu και User Interface
Το Darksiders 2 θα σας απογοητεύσει στα λάθη των ενδείξεων του χάρτη και στα objectives των quests, αλλά κυρίως στο user interface που έχει μέτριο σχεδιασμό και δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτό του πρώτο μέρους. Αν και κατανοούμε την προσπάθεια της εταιρίας να μας αφήσει χώρο για να παλέψουμε, το να φαίνεται μόνο ο χάρτης κάτω δεξιά είναι κάτι απαράδεκτο. Για να ακριβολογούμε, στην οθόνη θα δείτε μόνο τις μπάρες για wrath και health και από κάτω τα potions κι όλα αυτά για πολύ λίγο. Μετέπειτα εξαφανίζονται και ξαναεμφανίζονται όταν ξαναμπείτε σε μάχη, εκεί όπου ένας αθροιστής μετράει τα χτυπήματα που κάνατε και τα combos.
Ο χάρτης είναι πολύ δυσλειτουργικός καθώς για να τον ανοίξετε και να τον δείτε όλο θα πρέπει να πατήσετε το κουμπί που ανοίγει όλο το μενού, οπως ακριβως στα Skyrim, Dragon Age και Witcher 2. Στην εκδοση για PS3 η διαδικασία αυτή διαρκεί περίπου έξι δευτερόλεπτα, ενώ στο Xbox 360 τέσσερα (μόλις δύο αν έχετε εγκαταστήσει στο σκληρό σας δίσκο το παιχνίδι).
Καρτούν χαρακτήρες, ρεαλιστικό περιβάλλον
Η Vigil Games σίγουρα βελτίωσε τα γραφικά της αλλά επικεντρώθηκε πιο πολύ στο να αναπτύξει το περιβάλλον και να το κάνει μαγικό και πιο ρεαλιστικό. Παρόλα αυτά, όπως ακριβώς και στον προκάτοχό του, έτσι και εδώ συναντάμε πολλά glitches στον τεχνικό τομέα. Φαινόμενα texture popping παρατηρούνται συνεχώς όποτε ταξιδεύετε πάνω στην πλάτη του αλόγου σας, καθώς το γρασίδι στην κυριολεξία φυτρώνει από το πουθενά. Επίσης ιδιαίτερα έντονο είναι και το clipping που παρατηρήσαμε. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείτε να περάσετε μέσα από τοίχους ή κλειστές πόρτες, ενώ αρκετές φορές ενώ εκτοξεύτε τους εχθρους σας πάνω σε έναν τοίχο, τα μοντέλα τους περνάνε μέσα από αυτών!
Η έκδοση για PC είναι ουσιαστικά ένα port από τις κονσόλες και σε καμία περίπτωση δεν εκμεταλλεύται το σαφώς καλύτερο hardware. Μοναδική βελτίωση είναι ότι το παιχνίδι τρέχει στα 60fps σε αντίθεση με τα 30fps της έκδοσης για PS3 και Xbox 360.Τα χρώματα είναι καταπληκτικά, αλλά οι χαρακτήρες θυμίζουν World of Warcraft. Γενικά ο σχεδιασμός με εξαίρεση το μοντέλο του κεντρικού πρωταγωνιστή στερείται λεπτομέρειας και φαντασίας. Ο Death είναι κάτασπρος και κρύος σαν…. τον θάνατο, έχοντας μια τρομακτική όψη, ιδιαίτερα στη μωβ ραχοκοκαλιά του που ανατριχιάζει όποιον τον αντικρίζει. Πάντως με τα μακριά μαύρα μαλλιά του και την μάσκα, μας μοιάζει περισσότερο για έναν σκληροπυρηνικό heavy metal τύπο παρά για ήρωα.
Οπτικά και οι τρεις εκδόσεις παρουσιάζουν ελάχιστες διαφορές, με την αντίστοιχη για Xbox 360 να έχει πιο έντονους χρωματισμούς. Η ποιότητα των textures είναι ελαφρώς καλύτερη στο PS3, αλλά υστερεί στον τομέα των particle effects. Δυστυχώς και οι τρεις εκδόσεις παρουσιάζουν αρκετά bugs , τα οποία μάλιστα είναι πιθανόν να μπλοκάρουν την πρόοδό σας. Γι' αυτό το λόγο καλό θα είναι να κάνετε save σε αρκετά σημεία και να μην βασίζεστε μόνο στο autosave του παιχνιδιού.
Epic μουσική
Το πιο δυνατό χαρτί του Darksiders II είναι η τρομερή επιλογή μουσικής. Κάθε μέρος και κάθε κατάσταση έχουν από ένα συγκεκριμένο κομμάτι να παίζει. Ξεκινάτε το παιχνίδι στο παγωμένο τοπίο με τα gothic κομμάτια που φτιάχνουν την κατάλληλη ψυχρή ατμόσφαιρα, ενώ αργότερα στο δάσος το ύφος είναι πιο χαλαρό και λίγο πιο εύθυμο. Στις μάχες σας με τα τέρατα αυτή η μουσική θα αντικατασταθεί με ένα κομμάτι που εμπνέει φόβο αλλά από την άλλη προκαλεί επιθετικότητα. Τα ηχητικά εφέ είναι επικά, παρότι πάσχουν από ορισμένες επαναλήψεις. Στο δε voice acting, πάνω από 20 ηθοποιοί συγκροτούν ένα αξιόλογο cast, με τον Michael Wincott (Halo 2, Syndicate) στο ρόλο του Death να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Τελευταίες παρατηρήσεις
Το Darksiders II υπόσχεται ότι θα σας συντροφεύσει για πάνω από 20 ώρες, με το gameplay του να παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της εισαγωγής του RPG χαρακτήρα. Είναι ένα παιχνίδι που προσφέρει ότι λέει. Περιπέτεια, καθαρή δράση και σας βάζει να σκεφτείτε με τα διάφορα puzzles του. Παρόλο που η ιστορία ήταν το κεντρικό κομμάτι του παιχνιδιού, θα παρασυρθείτε ακόμα κι από τις τοποθεσίες που θα σας καθοδηγήσουν στα επόμενα quests, απ’ το soundtrack και κυρίως από το σαφώς πιο ευχάριστο gameplay.
Θετικά:
- Άριστη επιλογή μουσικών κομματιών
- Μεγαλύτερο σε διάρκεια campaign απ’ ότι το πρώτο μέρος
- Ασύγκριτες σκηνές μάχης λόγω των ειδικών εφέ και των combos
- Πολλά και γεμάτα γρίφους quests που σας βάζουν σε εγρήγορση
Αρνητικά:
- Κακοφτιαγμένο user interface
- Δύσκολα boss fights
- Ενοχλητικά bugs
Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8.5
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 9
Γενικά: 8
Η συνταγή του πως μπορείς να φτιάξεις ένα εξίσου επιτυχημένο sequel.
Χριστιάνα Θάνου
NEWS VIEW ALL
User reviews
Ακολουθούμε μια παράλληλη ιστορία που λαμβάνει χώρα ανάμεσα στον πρόλογο και στο βασικό παιχνίδι του 1. Ο Death προσπαθεί να αναστήσει την ανθρωπότητα ώστε να αθωώσει τον αδερφό του, War. Σαν ιστορία έχει ενδιαφέροντα σημεία και κάποιες αρκετά κουλ σκηνές. Δυστυχώς, μετά το αρκετά απότομο τέλος, σαν συνολική εμπειρία δεν μπορώ παρά να πω πως μου φάνηκε σαν filler. Κάτι που απλά θα γεμίσει το χρόνο μας μέχρι κάποιο sequel.
Σαν gameplay ήταν εξίσου διπολικό για μένα. Από τη μια μου άρεσε πολύ η απτή διαφορά σε στυλ μεταξύ του Death τώρα και του War από το πρώτο παιχνίδι. Ο Death είναι πιο ευκίνητος και γρήγορος. Επίσης πεθαίνει αρκετά πιο εύκολα. Αυτό που με ενόχλησε αρκετά ήταν το loot και inventory system που έβαλαν μέσα. Συζήτησα πολλές ώρες με φίλο που το λατρεύει και δεν βγάλαμε κάποια άκρη. Αυτός θεωρεί πως βοηθά τέρμα στη διαφοροποίηση του gameplay, εγώ πιστεύω πως μπορούσαν να πετύχουν αυτό το πράγμα με άλλο τρόπο και ότι στην τελική η όλη λογική του loot μου έχανε χρόνο με το να κάθομαι να τσεκάρω στατιστικά επί στατιστικών ενώ απλώς ήθελα να σφάξω. Όπως είχε ειπωθεί σε άλλη συζήτηση που είχα, και καλά να μην ασχολιόμουν και να προχωρούσα. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στην πράξη. Θα έχεις έναν τρόπο gameplay και θα πρέπει κάθε φορά να τσεκάρεις ποια ακριβώς αντικείμενα προτιμάς να έχει equipped που βοηθούν το στυλ παιχνιδιού σου, σαν κλασικό RPG. Μόνο που αυτό το παιχνίδι δεν ήθελα να ήταν RPG. Τώρα που ξαναπαίζω το πρώτο (είχαν περάσει 5 χρόνια από τότε που ασχολήθηκα και είχα ξεχάσει πολλά) παρατηρώ πως έχει μια κάποια επαφή με στατιστικά RPG, μόνο που είναι υποβόσκουσα παρά εμπρός στη μούρη του παίκτη και απαραίτητη να ασχοληθείς μαζί της.
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό παιχνίδι, που όμως είχε πολλά θέματα για μένα. Ψιλοαδιάφορη ιστορία, που κυρίως βοηθούσε σε ανάπτυξη του κόσμου, στοιχεία RPG που δεν ήταν απαραίτητο να υπάρχουν, ωραίο και γρήγορο σύστημα μάχης, side quests που δεν πολυασχολήθηκα. Και, στην τελική, ένα sequel κατώτερο του προκατόχου του. Ο Death τυπάρα πάντως.
Θετικά:
- Ο πρωταγωνιστής
- Κάποιοι από τους κόσμους είναι γαμάτοι
- Κάποιες κουλ σκηνές
- Γρήγορη μάχη με την αδρεναλίνη στα ύψη...
Αρνητικά:
- ...που όμως για υψηλή ανταγωνιστικότητα απαιτείται down-time ελέγχου στατιστικών αντικειμένων
- Ο αρχικός κόσμος είναι μεχ
- Αίσθηση ότι κάνεις αγγαρείες
- Fillerίζουσα ιστορία
Comments
Πολύ καλό review πάντως και φαίνεται ότι είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι. Θα το δοκιμάσω σίγουρα όταν γυρίσω απο τις διακοπές.
Ξεκιναμε καλα την νεα σεζον με εναν πολυ καλο τιτλο -must play για μενα-
Η για να το πάρουμε ως καθαρόαιμο Action που ήταν το πρώτο, πάλι ανάλογα games τις περισσότερες φορές δεν διαθέτουν multiplayer (God of War 1 έως 3) και κάποιες φορές έχουν, όπως το Dante's Inferno στο οποίο προστέθηκε Co-Op ως DLC, οπότε όλα να τα περιμένετε.
Nice review Christiana BTW.