RoboCop: Rogue City

I'd buy that for a dollar!

To 1987 ακούσαμε πρώτη φορα το όνομα RoboCop στην ομώνυμη ταινία του Edward Neumeier. Ο RoboCop είναι ένας αστυνομικός, o Alex J. Murphy, που σκοτώνεται σε μια ενέδρα από εγκληματίες. Το σώμα του ανακατασκευάζεται και μετατρέπεται σε ένα ρομπότ-αστυνομικό, το οποίο είναι εξοπλισμένο με υπερσύγχρονα όπλα και τεχνολογία. Έχει αποστολή να καθαρίσει τις χαοτικές και επικίνδυνες γειτονιές του Ντιτρόιτ.

Στα πλαίσια της έκθεσης Nacon Connect 2021, η Nacon και η εταιρεία ανάπτυξης Teyon, ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούν με την εταιρεία παραγωγής ταινιών Metro Goldwyn Mayer, για να δημιουργήσουν τον τίτλο. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε. Πρόκειται για ένα FPS που διαδραματίζεται στο Ντιτρόιτ του 2023, όπου η πόλη έχει καταντήσει μια χαοτική και επικίνδυνη έρημος.

Μία καινούργια ιστορία σε ένα γνωστό σενάριο
Η ιστορία ξεκινάει λίγο καιρό, αφού έχει βάλει τα μεταλλικά του παντελόνια ο Alex. Διακόπτουν μία ζωντανή μετάδοση μερικοί τρομοκράτες, με σκοπό να διαφημίσουν το όνομα της συμμορίας τους και να δηλώσουν ότι σπρώχνουν. Σε αυτό το τραγικό γεγονός καλείται ο RoboCop και η συνεργάτης του η Anne Lewis. Αφού καθαρίσει μία πενηνταριά από τρομοκράτες, σαν να είναι χαρτί, φτάνει στο δωμάτιο ζωντανής αναμετάδοσης και εκεί πέρα πρέπει να σκοτώσει τον τελευταίο τρομοκράτη που κρατάει όμηρο μία δημοσιογράφο. Τη στιγμή που πρέπει να τραβήξει τη σκανδάλη παθαίνει ένα glitch το οποίο τον φέρνει πιο κοντά στην ανθρώπινη του πλευρά και αποσπασμένος ποια δεν μπορεί να τραβήξει τη σκανδάλη. Η συνεργάτης του, πάλι καλά, τελευταία στιγμή έρχεται και σώζει την κατάσταση. Μετά από αυτό γυρνούν στο τμήμα, για να μάθουνε τι γίνεται με τις δυσλειτουργίες και να κυνηγήσουν τους τρομοκράτες.

Η ιστορία είναι αρκετά απλή και προβλέψιμη. Δεν έχει ούτε ιδιαίτερες ανατροπές, ούτε κάτι καινούργιο. Παραμένει, παρόλα αυτά, μια πρωτότυπη ιστορία που δε βασίζεται σε καμία από τις ταινίες RoboCop. Ωστόσο, περιέχει αναφορές στις ταινίες και μένει πολύ κοντά στο σύμπαν που έχουνε στήσει. Είναι μια σκοτεινή και αιρετική ιστορία που εξερευνά θέματα, όπως η βία, η τεχνολογία και η φύση του ανθρώπου.

Μία ασταμάτητη δύναμη στους δρόμους του Ντιτρόιτ
Πρόκειται για ένα fps, όπου είσαστε μία ασταμάτητη δύναμη. Οι περισσότεροι εχθροί ενάντια στον RoboCop δεν μπορούνε να κάνουν τίποτα. Συνδυάζει στοιχεία shooting, choice driven game και ατμοσφαιρικό horror. Το gameplay είναι κυρίως επικεντρωμένο στις μάχες.

Για να αντιμετωπίσετε τους αντιπάλους σας σε αυτές τις μάχες θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε το έμπιστό σας πιστόλι και όπλα που θα βρείτε στο πάτωμα. Τα όπλα που θα βρείτε στο πάτωμα, που είναι κατά κύριο λόγο όπλα, τα οποία παίρνετε από τα πτώματα των εχθρών σας, συμπεριλαμβάνουν shotguns, automatic, rifles, snipers και άλλα πολλά. Το shooting κομμάτι ήταν πάρα πολύ ικανοποιητικό, επειδή όλα τα όπλα ήταν αρκετά “ελαφριά” και γρήγορα, πράγμα που βγάζει νόημα, γιατί και εσείς είσαστε μία μεταλλική μηχανή.

Οι εχθροί που πρέπει να κατατροπώσετε χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, ρομπότ και άνθρωποι. Οι άνθρωποι έχουν κάποιες υποκατηγορίες, ανάλογα με τη δυσκολία που έχουν. Χωρίζονται κατά κύριο λόγο ανάλογα με το τι είδους πανοπλία έχουν και τι όπλα χειρίζονται. Συνήθως δεν είναι μεγάλο εμπόδιο στο δρόμο του RoboCop, αλλά τα μεγάλα τους νούμερα τους κάνουν θανάσιμους. Τα ρομπότ είναι πιο μεγάλη πρόκληση, μιας και φτάνουν πιο κοντά στο επίπεδο σκληρότητας του αστυνόμου μας. Τα ρομπότ χωρίζονται κατά κύριο λόγο σε δύο κατηγορίες σε ανθρωπόμορφα ρομπότ και σε πιο μεγάλα War machines. Συνήθως τα ρομπότ έχουν πιο δυνατά όπλα, τα οποία κάνουν σοβαρή ζημιά, αλλά, αφού τα σκοτώσετε, μπορείτε να τα πάρετε από πάνω τους και τα όπλα τους και να κάνετε την ίδια ζημιά και εσείς. Η νοημοσύνη και των δύο τύπων αυτών δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο. Δεν υπήρχε κάποια συνεργασία και στρατηγική από μέρους τους και κινιόντουσαν στο χώρο, ανόητα.

Τα boss fights, παρόλο που ήτανε λίγα, ήταν και αρκετά απλά. Δεν υπήρχε κάποιο μοτίβο ή κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στα boss. Ήταν απλά τεράστια σφουγγάρια που απορροφούσαν σφαίρες. Με μερικές προσπάθειες πάντα έβγαιναν αρκετά εύκολα.

Το πιστολάκι, το οποίο κρατάει ο Murphy, έχει διάφορες αναβαθμίσεις. Θα βρείτε διάφορα τσιπάκια διάσπαρτα στους χώρους που εξερευνείτε, που θα χρησιμοποιήσετε, για να το αναβαθμίζετε. Κατά τη διάρκεια της αναβάθμισης υπάρχει ένα mini-game σαν παζλ, για να βρείτε τη βέλτιστη απόδοση του.

Αναβαθμίσεις μπορείτε να κάνετε και στον ίδιο σας τον εαυτό. Χρησιμοποιώντας skill points μπορείτε να τα βάλετε σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες: Combat, Armor, Vitality, Engineering, Focus, Scanning, Detection και Psychology. Κάθε ένα από αυτά σας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσετε τους εχθρούς σας ακόμα πιο εύκολα και να προχωρήσετε στην ιστορία παίρνοντας τις καλύτερες επιλογές.

Το RoboCop συνδυάζει κάποιες πίστες open world με linear story. Υπάρχουν περιοχές στις οποίες πρέπει να ακολουθήσετε ένα συγκεκριμένο δρόμο στον οποίο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε χιλιάδες εχθρούς προχωρώντας, για να φτάσετε στο τέλος και να τελειώσετε το objective. Υπάρχουν επίσης και περιοχές στις οποίες θα είσαστε ελεύθεροι στην πόλη του Detroit ή στο αστυνομικό τμήμα και θα σας δοθούν πολλές ευκαιρίες, για να κάνετε πολλά πράγματα. Αυτά τα έξτρα πράγματα είναι διάφορα side quest.

Τα side quest ήταν τόσο διασκεδαστικά, όσο διασκεδαστικά είναι και τα main quest. Αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, μιας και τα main δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο, πέρα από το να σκοτώσετε πάμπολλους κακοποιούς και να σκανάρετε κάποια συγκεκριμένα αρχεία. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και στα side quest.

Η διάρκειά του κυμαίνεται στις 8,5 ώρες, και στις 16,5 εάν κάνετε και όλα τα side quest. Το ενδιαφέρον πράγμα είναι ότι, εάν κυνηγάτε μονάχα αυτά τα achievement, δε θα χρειαστεί να κάνετε σχεδόν κανένα sidequest, μιας και το 90% από αυτά έχει σχέση μόνo με το main story και να αναλύπτεται μυστικά τα οποία δεν είναι καθόλου καλά κρυμμένα.

Ένα από τα πράγματα στα οποία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα ο τίτλος είναι οι επιλογές σας. Πολλές από τις επιλογές σας φαίνεται να επηρεάζουν το story. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του δεν ένιωθα ότι έχω πάρει κάποιο πολύ προσωποποιημένο αποτέλεσμα. Σας δίνονται μερικές σημαντικές επιλογές, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο σας επηρεάζει άμεσα. Μπορείτε για παράδειγμα να επιλέξετε ποιος δήμαρχος θα βγει, αν και κάνει σα να έχει πολύ βαρύτητα αυτή η επιλογή, δεν έχει καθόλου. Επίσης, έχετε την επιλογή να κάνετε κάποιες αναμετρήσεις ήρεμα ή βίαια, άλλα αυτό δεν αλλάζει κάτι ανάλογα με τις επιλογές σας. Υπάρχει και το κλασικό σύστημα με τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους. Εάν έχετε καλή σχέση με κάποιον σας δίνονται καλύτερες επιλογές διαλόγου με αυτόν.

Ένας κύριος μηχανισμός του τίτλου είναι το scanning. Ανά πάσα στιμή μπορείτε να κάνετε scan διάφορα αρχεία τριγύρω σας και κατά τη διάρκεια της μάχης, εάν κάνετε scam σας επιδεικνύει τους αντιπάλους σας και τι αδυναμίες που έχουν.

Σημαντικό κομμάτι είναι, επίσης, το κομμάτι του ατμοσφαιρικού horror. Καθώς ο Alex ξαναβρίσκει την ανθρώπινή του πλευρά, εσείς περνάτε σαν παίκτες από τρομακτικές εικόνες. Μετά από τεράστιες δόσεις αδρεναλίνης και δράσης, ξαφνικά υπάρχει ησυχία και μέσα από βλάβες στο οπτικό σύστημα μεταφέρεστε σε σκηνές από ταινίες τρόμου, με πτώματα, τρομακτικό φωτισμό και άβολη μουσική. Αν και το μήνυμα το οποίο θέλουν να περάσουν με αυτές τις σκηνές είναι ξεκάθαρο και το πετυχαίνουν εν μέρει, δεν το πετυχαίνουν στην κλίμακα που θα έπρεπε, μιας και είναι πολύ προβλέψιμο, πότε θα συμβεί μία από αυτές τις σκηνές.

Πέρα από τις βλάβες που αναφέρθηκαν πιο πάνω, υπήρχαν βλάβες και στον τίτλο. Πολλές φορές μέσα στη δράση απλά έκλεινε το πρόγραμμα, αφήνοντας τον παίκτη, σε στιγμές απόλυτης ικανοποίησης και δράσης, με ένα κουτάκι που έλεγε απλά ‘Fatal Error’. Μετά από αυτό έπρεπε να ξανανοίξει το Game και να συνεχίσει από εκεί που έμεινε. Ένα ακόμα πρόβλημα ήταν τα softlocks. Πριν ανοίξω πρώτη φορά το παιχνίδι στο steam, έλεγε ότι έχει γίνει ένα patch την προηγούμενη ημέρα με τίτλο ‘Fixed Softlocks’. Παρόλα αυτά αντιμετώπισα τουλάχιστον δύο φορές που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, πέρα από το να πυροβολήσω. Ήμουν ανίκανος να κινηθώ. Στην περίπτωση αυτή πρέπει πάλι να κλείσετε το παιχνίδι και να συνεχίσετε από εκεί που μείνατε.

Το πρόβλημα είναι ότι δε συνεχίζετε από εκεί που μείνατε. Το check point system του είναι πολύ κακό. Κάποιες φορές σας βγάζει πολύ πιο πίσω και χρειάζεται να παίξετε τουλάχιστον τα τελευταία σας 5 λεπτά, πράγμα που έκανε, κάθε ένα από τα παραπάνω πάρα πολύ κουραστικό, μιας και ξέρετε ότι πρέπει να κάνετε πάρα πολύ backtracking. Υπάρχουν φορές που φοβάστε να βγείτε από το Game και φοβάστε, γιατί δεν ξέρετε πόσο πίσω θα σας πετάξει μετά.

Η καλύτερη αντιπροσώπευση του ασταμάτητου RoboCop σε βιντεοπαιχνίδι

Σαν την ταινία
Τα γραφικά του RoboCop: Rogue City είναι εξαιρετικά και χρησιμοποιούν την τεχνολογία Unreal Engine 4, για να δημιουργήσουν μια ρεαλιστική και εντυπωσιακή εικόνα. Διαθέτει λεπτομερή μοντέλα χαρακτήρων και περιβάλλοντος, καθώς και ρεαλιστικές φωτοσκιάσεις και εφέ. Ο RoboCop ο ίδιος είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Το σώμα του είναι καλυμμένο με λεπτομέρειες και τα όπλα του είναι ρεαλιστικά και εύστοχα. Το περιβάλλον του Ντιτρόιτ είναι, επίσης, πολύ καλά σχεδιασμένο. Οι γειτονιές της πόλης είναι βρώμικες και επικίνδυνες, και οι κάτοικοί της είναι απειλητικοί.

Είναι αλήθεια ότι η ομοιότητα μεταξύ των χαρακτήρων του game και των ταινιών είναι εκπληκτική. Ο RoboCop είναι ένα πιστό αντίγραφο του χαρακτήρα από τις ταινίες, από το κεφάλι μέχρι τα νύχια. Το σώμα του είναι καλυμμένο με μέταλλο. Ακόμη και το βλέμμα του είναι επιβλητικό και αδιάφορο, ακριβώς όπως στην ταινία. Το ίδιο ισχύει και για την αστυνόμο Lewis. Η αίσθηση κλειστοφοβίας που επιτυγχάνεται είναι επίσης αξιοσημείωτη. Η πανοπλία του RoboCop είναι ένα περιοριστικό μέρος και ο παίκτης μπορεί να το νιώσει αυτό καθώς εξερευνά το Detroid.

Η επιστροφή της γνωστής ρομποτικής φωνής
Ο Peter Weller επιστρέφει στο ρολό του RoboCop μετά από 36 χρόνια και μας χαρίζει τη φωνή του. Η ερμηνεία του ήταν και είναι ακριβώς, όπως έπρεπε, αρκετά νεκρή και ρομποτική. Λέγοντας αυτό βέβαια δεν πάει να πει ότι, όταν χρειαζότανε να είναι λίγο πιο πολύ άνθρωπος και όχι ρομπότ, έδινε πραγματικά συναίσθημα.

Οι ήχοι του τίτλου είναι λεπτομερείς και ρεαλιστικοί. Οι σφαίρες που χτυπούν στο μέταλλο, οι εκρήξεις, οι φωνές των χαρακτήρων και οι ήχοι του περιβάλλοντος είναι όλα εξαιρετικά σχεδιασμένα. Η μουσική, παρόλο που δεν είχε κάτι πολύ αξιοσημείωτο, ήταν όπως θα ήταν η μουσική της ταινίας εάν φτιαχνόταν το 2023. Είδαμε επίσης, την επιστροφή μερικών κλασικών κομματιών από τις ταινίες.

Μία νέα προσπάθεια που δεν τα πέτυχε όλα
Από την παρουσίαση που κάνανε, φαίνεται πως το βιντεοπαιχνίδι "RoboCop: Rogue City" επιχειρεί να μεταφέρει την αίσθηση και τον κόσμο της κλασικής ταινίας "RoboCop" στον χώρο των video games. Ο τίτλος διατηρεί τη βασική πλοκή και τα χαρακτηριστικά του πρωτότυπου υλικού, προσφέροντας μια γνώριμη αλλά καινούρια εμπειρία στους παίκτες. Φαίνεται να εστιάζει σε δράση και εξερεύνηση, με έμφαση στις μάχες και τη χρήση όπλων, ενώ περιλαμβάνει και στοιχεία, όπως αναβαθμίσεις του χαρακτήρα και εξοπλισμού.

Παρά τα τεχνικά προβλήματα, που ενδεχομένως να διακόπτουν τη ροή του, καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παίκτη, μέσω της δυναμικής δράσης και της σταθερής αναπαράστασης του σεναρίου της ταινίας. Η ιστορία είναι απλή και προβλέψιμη, χωρίς μεγάλες ανατροπές, αλλά διατηρεί το ύφος και την αισθητική της αρχικής σειράς ταινιών. Προσφέρει μια γενικά ικανοποιητική εμπειρία για τους θαυμαστές της σειράς και τους λάτρεις της δράσης.

Θετικά:
- Πιστότητα στον κόσμο των ταινιών
- Επιστροφή του Peter Weller
- Εστίαση στη δράση και τις μάχες
- Ποιοτικά γραφικά και ηχητική σχεδίαση
- Ποικιλία στο oπλοστάσιο

Αρνητικά:
- Τεχνικά προβλήματα
- Προβληματικό Check Point System
- Απλότητα και προβλεψιμότητα της ιστορίας
- Μονοτονία σε ορισμένα στοιχεία gameplay
- Προβλέψιμο στοιχείο horror

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 6
Gameplay: 7.5
Σενάριο: 7
Αντοχή: 7
Γενικά: 7

Μια νοσταλγική επανεμφάνιση με σύγχρονη τεχνολογική εκτέλεση και δυναμική δράση.

Μιχάλης Τσακίρογλου