Bayonetta 3

Η εκθαμβωτική μάγισσα επιστρέφει για να δώσει πόνο.

Περίπου πέντε χρόνια αναμονής χρειάστηκαν για να έχουμε στα χέρια μας το sequel ενός από τα καλύτερα action games του Wii U.Αν και πρόκειται για αποκλειστικότητα του Switch,ο πρώτος τίτλος της σειράς δεν είχε κυκλοφορήσει στην εποχή του σε καμία κονσόλα της Nintendo.

Χωρίς να γνωρίσει μεγάλη εμπορική επιτυχία, το Bayonetta(2009)απόκτησε γρήγορα ένα φανατικό fanbase το οποίο πάντα ανυπομονούσε για μια συνέχεια. Η ανάπτυξη του sequel ξεκίνησε σύντομα, αλλά δυστυχώς η SEGA,η τότε εταιρία παραγωγής του project αποφάσισε την διακοπή της ανάπτυξης.

Κάπου εδώ έρχεται η Nintendo η οποία έβαλε πλάτες και αναβίωσε ξανά το όραμα του Hiddeki Kamiya.Και αν το συγκεκριμένο όνομα δεν σας θυμίζει κάτι, πολύ πιθανόν να σας θυμίζουν κάποια από τα games που έχει σκηνοθετήσει, όπως το Resident Evil 2 και το Devil May Cry,το οποίο και αντλεί την κύρια επιρροή του το Bayonetta.

Με τις δύο αντίπαλες στο παρελθόν εταιρείες να συνεργάζονται πλέον,η τρίτη έκδοση της σειράς ανακοινώθηκε στα The Game Awards 2017. Με την Platinum Games να εμφανίζεται όλο και συχνότερα σε τίτλους δράσης με μεγάλη επιρροή στο ευρύ κοινό. το Bayonetta 3 επιστρέφει ως την μεγαλύτερη παραγωγή του franchise μέχρι σήμερα, ποντάροντας σε μια δυνατή αποκλειστικότητα.

Η ουσία και η ψυχή του Bayonetta 3 κρύβεται στο σύστημα μάχης και την αισθητική του.
Βαθιά επηρεασμένο από τα παραδοσιακά hack n slash στο gameplay και την κουλτούρα των anime,αυτή η Japan αισθητική υπάρχει στην αφήγηση, τους χαρακτήρες,την μουσική μέχρι και την ιστορία.

You have to save the world(s)
Αρχίζοντας από το σενάριο, έχουμε μια πολύ γρήγορη και αυθαίρετη πολλές φορές μεταβολή των καταστάσεων οπού βρίσκεται η ηρωίδα μας με σκοπό να μετακινούμαστε από την μια μάχη στην άλλη χωρίς να επενδύει εις βάθος η ιστορία στους χαρακτήρες της.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξέλιξη των χαρακτήρων, αλλά ως μονόπλευροι χαρακτήρες είναι δύσκολο να δεθείς μεταξύ τους. Το σύμπαν του Bayonetta ονομάζεται Trinity of Realities το οποίο αποτελείται από τρία μέρη, το Paradiso τον κόσμο των αγγέλων, το Inferno τον κόσμο των δαιμόνων και τον World of Chaos των ανθρώπων. Η απειλή αυτή την φορά δεν είναι ούτε άγγελοι, ούτε δαίμονες αλλά μια οντότητα ονόματι Singularity η οποία αφανίζει τους διάφορους κόσμους που υπάρχουν στο multiverse,με σκοπό να αποκτήσει απεριόριστη δύναμη για να κατακτήσει ολόκληρο το Trinity of Realities.

Το σενάριο μπορεί να φαίνεται generic και να μην πρωτοτυπεί αλλά μέσω του setting του ξεκινάμε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο με μεγάλη ποικιλία σε περιβάλλοντα και τοπία.
Η κινηματογραφικότητα ξεπερνάει τα προηγούμενα παιχνίδια με τα cutscenes να παρουσιάζουν σκηνές οι οποίες ξεφεύγουν εύκολα σε υπερβολή, όπως το να βλέπεις την πρωταγωνίστρια να εξοντώνει ορδές εχθρών με τα όπλα της ενώ εκτελεί πιρουέτες γύρω από τον χαμό της μάχης.

Το UI δείχνει πιο μοντέρνο και άμεσο, με προσθήκες και εξτραδάκια που δίνουν λεπτομερείς πληροφορίες στην ιστορία και τους χαρακτήρες για όσους θέλουν να βυθιστούν και άλλο στο αλλόκοτο lore του Bayonetta.

Για όσους παρακολουθούν anime μπορούν πολύ γρήγορα να μπουν σε αυτή την αισθητική καθώς ξέρουν τι να περιμένουν, για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι σε πολλά σημεία δεν θα “cringe-αρουν”.

Μην μας χαλάτε την κρουαζιέρα
Ξεκινώντας την περιπέτεια και αφού περάσουν τα πρώτα 10 λεπτά σε μια άλλη “πραγματικότητα” όπως θα καταλάβουμε στην συνέχεια, μεταφερόμαστε στον κύριο κόσμο της πρωταγωνίστριας όπου συναντάμε το πλέον γνώριμο δίδυμο, με την Bayonetta και τον ακόλουθο-τσιράκι της Enzo να βρίσκονται σε μια μεγάλη πόλη μέσα ένα κάμπριο αυτοκίνητο πηγαίνοντας προς ένα κρουαζιερόπλοιο για το ραντεβού της μάγισσας.

Η Bayonetta ξαφνικά ακούει μια γυναικεία φωνή να της μιλάει μέσω τηλεπάθειας και τα πράγματα ξεκινάνε να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, ξεσπά καταιγίδα, σηκώνεται τεράστιο τσουνάμι και τέρατα αρχίζουν να βγαίνουν από διάφορες πύλες ,ενώ εκείνη την στιγμή μια νεαρή κοπέλα πέφτει από τον ουρανό στο αμάξι του Enzo και ημιλυπόθημη φωνάζει “Bayo...netta”.Αφού βρισκόμαστε περικυκλωμένοι από αυτά τα παράξενα πλάσματα η πρωταγωνίστρια αποφεύγει κάθε τους επίθεση με φινέτσα που ταιριάζει στον ρυθμό της μουσικής υπόκρουσης και κάπου εκεί παίρνουμε τον έλεγχο του χαρακτήρα και ξεκινάει η μάχη. 

Witching Hour
Η ουσία ωστόσο κάθε action παιχνιδιού και ειδικά ενός τίτλου της Platinum είναι στο σύστημα μάχης. Το κάθε κουμπί αντιστοιχεί σε μια εντολή, καθώς η Βayonetta χτυπάει με γροθιές, κλωτσιές, με ranged επιθέσεις, βρίσκεται στον αέρα και αποφεύγει επιθέσεις του αντιπάλου, ενώ με το RZ τα μαλλιά της πρωταγωνίστριας μεγαλώνουν ανοίγοντας ένα portal από όπου βγαίνει ο σύμμαχος-δαίμονας της μάγισσας για να παλέψει στο πλευρό της.

Όταν συγχρονίσετε σωστά την αποφυγή από ένα χτύπημα, τότε ενεργοποιείται το witch time όπου θέτει το υπόλοιπο περιβάλλον σε slow motion για λίγα δευτερόλεπτα αφήνοντας εκτεθειμένους τους αντιπάλους σας.

Έχοντας φτάσει ταβάνι στην προηγούμενη έκδοση, αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένας πειραματισμός και μια μίξη δύο ταχυτήτων. Ενός άμεσου, ταχύτατου, με πολλά combos που κρίνονται στα κλάσματα του δευτερολέπτου και ενός πιο έμμεσου όπου χειριζόμαστε τα summons της πρωταγωνίστριας, τους infernal demons, τα οποία την υπακούν σε κάθε της κίνηση. Αυτά τα πλάσματα χτυπάνε αρκετά δυνατά και ο χρόνος που βρίσκονται στην μάχη εξαρτάται από το magic gauge και την δική τους ζωή, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου φαίνονται χρήσιμα και εκτός μάχης, λύνοντας γρίφους και βοηθώντας μας να περάσουμε απροσπέλαστες περιοχές. Τόσο ο ευφάνταστος σχεδιασμός τους, όσο και η προσωπικότητα τους δένουν πολύ καλά με το υπόλοιπο ύφος του τίτλου. Τόσο με αυτή την προσθήκη, όσο και με την εναλλαγή των πολλών όπλων που αποκτάμε στην πορεία οι μάχες μπορούν να γίνουν τόσο ποικιλόμορφες και περίπλοκες όσο τους το επιτρέπουν οι ικανότητες και η φαντασία σας.

Το σύστημα μάχης είναι προσβάσιμο για αρχάριους και τελειοποιημένο για τους απαιτητικούς του είδους. Όσο βελτιώνεστε γίνεται όλο και πιο απολαυστικό, ενώ στο τέλος κάθε μάχης ανταμείβεστε αναλόγως την απόδοση, η οποία εξαρτάται από το συνδυασμό του combo και του χρόνου, δίχως να χάσετε ζωή.

Μπορεί τα quick time events να είναι ξανά παρόντα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση που αποτελειώνετε κάποιο boss, εντός της μάχης όμως τo button-mashing δεν ανταμείβει και θα πρέπει να προσεγγίσετε την κάθε πρόκληση μεθοδικά και με τον οπλισμό που γνωρίζετε ώστε να πάρετε μεγάλο σκορ, το οποίο θα σας προσφέρει orbs (το in-game currrency).

Έπειτα με αυτά τα orbs αναβαθμίζονται οι κινήσεις σας, τόσο οι δικές σας όσο και των τεράτων που καλείτε. Τα αντικείμενα που καταναλώνονται και σας προσφέρουν τα διάφορα perks ή buffs αυτή τη φορά βρίσκονται εντός του inventory και θα χρειαστεί να διακόψετε τη δράση για να τα επιλέξετε. Αυτό συμβαίνει καθώς στο d-pad πλέον έχουμε την εναλλαγή του δαίμονα που καλούμε σε αντίθεση με τα προηγούμενα οπού υπήρχαν τα shortcuts των αντικειμένων, τα οποία μπορούμε να κάνουμε και crafting.

Το user interface δείχνει πιο μοντέρνο και άμεσο, με προσθήκες και εξτραδάκια που δίνουν λεπτομερείς πληροφορίες στην ιστορία και τους χαρακτήρες για όσους θέλουν να βυθιστούν και άλλο στο αλλόκοτο lore του Bayonetta. Πέρα από την Bayonetta,το γυναικείο δυναμικό δεν σταματάει εδώ καθώς χειριζόμαστε και άλλους δύο χαρακτήρες,την Viola και την παλιά φίλη και συν-μάγισσα Jeane.

Ένα Action game σε μια “μικρή” κονσόλα που θα ζήλευαν ακόμα και οι “μεγάλοι”.

Τo gameplay της Viola μοιάζει αρκετά με το κλασσικό με την κύρια διαφορά ότι μπορούμε να αποκρούσουμε επιθέσεις χρησιμοποιώντας το katana. Η Viola δεν διαθέτει επιπλέον όπλα και έχει μόνο έναν δαίμονα αλλά όσο προχωράει η αφήγηση αποκτάει και περισσότερες ικανότητες τόσο στην μάχη όσο και στο traverse.

Για τον χαρακτήρα της Jeane τον οποίο χειριζόμαστε σε κάποιες (αναγκαστικές) side missions,το game αλλάζει τελείως οπτική και γυρνάμε σε 2D.Το gameplay εδώ παντρεύει action με stealth και προσπαθεί να κάνει κυρίως μια επίκληση στην νοσταλγία με επιρροές από Metroid και Metal Gear χωρίς να πρωτοτυπεί. Η ιστορία και η έλλειψη ιδεών στο 2D gameplay δεν δικαιολογεί αυτή την προσθήκη και σε πολλούς πιθανόν να φανεί σαν αγγαρεία η διεκπεραίωση αυτών των αποστολών, ωστόσο η διάρκεια τους δεν ξεπερνά τις δύο ώρες.

Οι βασικοί εχθροί πέρα από τον σχεδιασμό τους δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου από τους προηγούμενους τίτλους ούτε στο AI ούτε στον τρόπο που τους αντιμετωπίζουμε. Στα bosses όμως η κλίμακα είναι τεράστια και ο σχεδιασμός τους καλύτερος από ποτέ με διάφορες φάσεις το καθένα που καταλήγουν σε εντυπωσιακά sequences τελείως διαφορετικά από το υπόλοιπο κορμό του παιχνιδιού.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να αναφερθεί είναι το platforming. Ο κόσμος του Bayonetta έχει αρκετά collectibles, τα οποία για να τα αποκτήσεις χρειάζεται να συντονίσεις αρκετά καλά τις εναέριες κινήσεις σου πάνω σε κινούμενες πλατφόρμες ή ακόμα και να χρησιμοποιήσεις τις ικανότητες που σου δίνουν οι δαίμονες για να πετάξεις και να αρπάξεις στον αέρα τα αντικείμενα. Αυτές οι δυνατότητες είναι που κάνουν το traverse πιο διασκεδαστικό ειδικά στις μεγάλες περιοχές που συναντάμε.

Οπτική πανδαισία
Η ανάλυση του παιχνιδιού κυμαίνεται από 720p έως 810p σε docked mode,ενώ σε φορητό βρίσκεται κάτω από 720p αναλόγως την πίστα και τις συνθήκες που επικρατούν στην οθόνη. Όσον αφορά την απόδοση, ο στόχος είναι τα 60fps με την κονσόλα να ζορίζεται τις περισσότερες φορές να κρατήσει σταθερό το frame rate, καθώς στις μάχες τα fps κυμαίνονται από 40-60,ενώ στα μεγάλης κλίμακας set pieces το framerate είναι στα 30fps.

Αν και το hardware του Switch δεν ανταπεξέρχεται με συνέπεια στις απαιτήσεις της μηχανής γραφικών, ο οπτικός τομέας είναι αρκετά καλός στο σύνολο του με την OLED έκδοση να εντυπωσιάζει με τα χρώματα και την αντίθεση στο απόλυτο μαύρο της οθόνης . Καθώς παίζουμε, θα συναντήσουμε διάφορα τοπία, από αστικά περιβάλλοντα, ανοιχτούς χώρους με μεγάλο draw distance μέχρι ερήμους και τοπία βγαλμένα από δυστοπικό παραμύθι. Το animation των χαρακτήρων φαίνεται αρκετά ομαλό και τα particle effects δίνουν ένα παραπάνω τόνο στην χαοτική ατμόσφαιρα της μάχης. Τέλος τα cutscenes είναι ολοκληρωμένα cinematics χωρίς slides(εικόνες) και φθηνά κοψίματα τις περισσότερες φορές, ξεπερνώντας σε παραγωγή τους προηγούμενους τίτλους.

Κάθε μάγισσα έχει τα δικά της μουσικά γούστα
Οι μουσικές επιλογές του Bayonetta 3 διαφέρουν αναλόγως με την πίστα και με ποιον χαρακτήρα χειρίζεστε, όταν έχετε στον έλεγχο σας την Viola παίζουν πιο ροκ κομμάτια που ταιριάζουν πιο πολύ στον πανκ χαρακτήρα της σε αντίθεση με τα πιο pop και μελωδικά που ακούμε όταν χειριζόμαστε την Bayonetta και θυμίζουν κάτι από animation της Disney ή Final Fantasy.

Οι ήχοι του περιβάλλοντος (ambient) κάνουν πιο ζωντανό των κόσμο, ενώ το voice acting παραμένει παρών τόσο στην πρωταγωνίστρια όσο και στους δαίμονες κατά τη διάρκεια της μάχης. Η νέα ηθοποιός (Jennifer Hale) που υποδύεται την Bayonetta προσαρμόζεται αντάξια στον ρόλο, μένοντας πιστή στον χαρακτήρα εκπέμποντας τον δυναμισμό και την φινέτσα της μάγισσας. Πέρα όμως από τον βασικό χαρακτήρα το voice acting παραμένει αδιάφορο, με τους ηθοποιούς να παίζουν έναν ξύλινο ρόλο. Η μουσική υπόκρουση ωστόσο σε κάποια cutscenes και set pieces εντυπωσιάζει συνθετικά, ενώ αλλού κουμπώνει σε κάποια sequences σαν ένα rhythm game.

Love it or Hate it
Το Bayonetta 3 παρά τον περιορισμό του στο είδος, κάνει τις απαραίτητες βελτιώσεις σε όλους τους τομείς ώστε να φέρει κάτι φρέσκο τόσο σε παλιό όσο και νέο κοινό. Το σύστημα μάχης του είναι απλό αλλά προσφέρει μεγάλο βάθος σε όποιον ασχοληθεί και θέλει να έχει μια μεγαλύτερη πρόκληση ανεβάζοντας την δυσκολία. Η ποικιλία στα όπλα και τις κινήσεις είναι από τις μεγαλύτερες που έχουμε δει σε hack n' slash και οι διάφοροι δαίμονες δημιουργούν πολύ μεγάλο αριθμό συνδυασμών και playstyle. Η παραγωγή του παρά της αδυναμίες του τεχνικού τομέα είναι ενός AAA τίτλου που δεν φοβάται να πειραματιστεί με νέες ιδέες και να βάλει και το retro στοιχείο στο gameplay.

Πρόκειται για έναν τίτλο που είτε θα λατρέψει κανείς είτε θα περάσει αδιάφορος λόγω του έντονου χαρακτήρα του που διαφέρει πολύ με τα δυτικά games. Προκλητικό και υπερβολικό αισθητικά, με μια ιστορία που δανείζεται αρκετά από superhero ταινίες χωρίς να πρωτοτυπεί. Oι fans των προηγούμενων games και όσων θα τολμήσουν να βυθιστούν στον κόσμο του, παίζοντας το Bayonettta 3 θα περάσουν αρκετά ευχάριστα περίπου 13 ώρες βιώνοντας ένα από τα καλύτερα combat systems που έχουμε δει σε Action-Adventure.

Θετικά:
- Εθιστικό σύστημα μάχης
- Μεγάλη ποικιλία σε όπλα και επιθέσεις
- Επιβλητικά boss fights
- Η προσθήκη των summons
- Ενδιαφέρουσες μουσικές επιλογές

Αρνητικά:
- Ξύλινοι διάλογοι
- Τα side missions θα μπορούσαν να είναι προαιρετικά
- Ασυνεπής τεχνικός τομέας
- Ορισμένα κολλήματα του χαρακτήρα σε “αόρατους” τοίχους

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 9.5
Gameplay: 9.5
Σενάριο: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.5

Ένα από τα καλύτερα Action-Adventures για φέτος με απαραίτητο το δεύτερο playthrough για όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν όλα τα όπλα και τους μηχανισμου του.

Κώστας Χατζόγλου