A Plague Tale: Requiem

Η αθωότητα θυσιάζεται για την επιβίωση.

Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του 2019 ήταν το A Plague Tale: Innocence από την Asobo Studio. Η Γαλλική αυτή εταιρεία ήταν μέχρι τότε γνωστή για movie tie-ins όπως τα Toy Story 3 και Wall-E. Με το A Plague Tale απέδειξε ότι όχι μόνο το ταλέντο της αλλά και ότι μπορεί να φτιάξει άνετα την δική της σειρά χωρίς να βασίζεται σε ήδη υπάρχοντα ονόματα. Επιπλέον ο εν λόγω τίτλος ανέδειξε και την κατηγορία των ΑΑ games, δηλαδή μικρότερης κλίμακας κυκλοφορίες με χαμηλότερες τιμές, αλλά με ΑΑΑ προδιαγραφές.

Η περιπέτεια της Amicia και του Hugo αγαπήθηκε από αρκετό κόσμο ενώ έκανε πάνω από 1 εκατομμύριο πωλήσεις. Το sequel ανακοινώθηκε στην E3 2021 και από το πρώτο κιόλας τρέιλερ υποσχόταν μεγάλες βελτιώσεις στα γραφικά και στον τεχνικό τομέα. Μετά από συνολικά 3 χρόνια αναμονής, το A Plague Tale: Requiem κυκλοφορεί τον Νοέμβριο του 2022 και είναι από τους λίγους, ως τώρα, τίτλους που αφήνουν πίσω τις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς και θα έρθει μόνο στα PS5 και Xbox Series X.

Ως που φτάνουμε για όσους αγαπάμε;
Η ιστορία ακολουθεί την Amicia και τον Hugo de Ruine, έξι μήνες μετά τα γεγονότα του A Plauge Tale: Innocence. Τα δύο αδέρφια και οι λίγοι κοντινοί άνθρωποι που τους έχουν απομείνει προσπαθούν ακόμα να αντιμετωπίσουν την αρρώστια του Macula, από την οποία βασανίζεται ο Hugo. Σε κάποια οράματα ο Hugo βλέπει ένα νησί να τον καλεί, στο οποίο αν πάει μπορεί να θεραπευτεί και μαζί με την αδερφή του αποφασίζουν να ταξιδέψουν εκεί έχοντας μία τελευταία ελπίδα για την σωτηρία του.

Το σενάριο είναι καλογραμμένο, σκληρό και συγκινητικό και δείχνει πετυχημένα το πως αλλάζουν ως άνθρωποι οι πρωταγωνιστές μας σε αυτόν τον ατελείωτο αγώνα για την επιβίωση. Οι νέοι χαρακτήρες που συναντούν τα αδέρφια είναι επίσης καλογραμμένοι και συνεισφέρουν και στην ιστορία, αλλά και στο gameplay. Η ιστορία ίσως αργεί λίγο στην αρχή για να πάρει μπρος αλλά από εκεί και πέρα δεν κάνει κοιλιές. Επιπλέον παρότι η ιστορία ολοκληρώνεται ως ένα σημείο, το τέλος μας αφήνει και μερικά ερωτηματικά για μια πιθανή συνέχεια. Το A Plague Tale: Requiem αποτελείται σχεδόν από τον ίδιο αριθμό chapters με το Innocence, όμως κάθε chapter χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο, με αποτέλεσμα να έχει την διπλάσια διάρκεια. Για να το ολοκληρώσουμε χρειαστήκαμε κάτι λιγότερο από 20 ώρες.

Πόσοι αρουραίοι χωρούν σε μία οθόνη;
Το βασικό gameplay του Requiem παραμένει σε γενικές γραμμές το ίδιο με του Innocence αλλά με αρκετές προσθήκες και βελτιώσεις. Θα χρησιμοποιήσετε δηλαδή αρκετό stealth για τους ανθρώπινους εχθρούς και θα λύσετε διάφορα είδη από puzzles για να αποφεύγετε τις ατέλειωτες ορδές των αρουραίων. Κύριος playable χαρακτήρας είναι για άλλη μία φορά η Amicia, η οποία πλέον είναι μία κανονική πολεμίστρια και όχι το αθώο κορίτσι που γνωρίσαμε στην αρχή του Innocence.

Βασικό μας όπλο παραμένει η σφεντόνα με την οποία ρίχνουμε πέτρες για να σπάμε κυρίως αλυσίδες και… κεφάλια. Το νέο βασικό όπλο που θα αποκτήσετε είναι μία βαλλίστρα, η οποία εξουδετερώνει εχθρούς με μία βολή, αλλά τα βέλη της είναι εξαιρετικά σπάνια και περνάει αρκετό χρόνο ως αξεσουάρ στην πλάτη της Amicia. Για τα παραπάνω όπλα μπορείτε να φτιάξετε πυρομαχικά για να ανάψετε και να σβήσετε φωτιές, να τυφλώσετε προσωρινά εχθρούς αλλά και δολώματα για τους αρουραίους. Πέρα από τις πέτρες, οι οποίες πλέον είναι απεριόριστες, για όλα τα πυρομαχικά χρειάζεστε υλικά, τα οποία βρίσκετε διάσπαρτα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και σχεδόν πάντα στα σημεία όπου είναι πιο απαραίτητα.

Οι αρουραίοι για άλλη μία φορά κλέβουν την παράσταση και είναι οι πιο θανατηφόροι εχθροί που θα συναντήσετε. Δεν μπορείτε να τους αντιμετωπίσετε με κάποιο από τα όπλα σας και η μόνη τους αδυναμία είναι η φωτιά και το φως. Όποτε βρίσκεστε αντιμέτωποι με μία ορδή θα πρέπει ουσιαστικά να λύσετε puzzles για να ξεφύγετε. Κάθε puzzle έχει αρκετά μέρη και, αν και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα, θα χρειαστεί να πειραματιστείτε για να τα λύσετε. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως είναι τόσοι πολλοί που το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να τρέξετε. Με τον Hugo όμως στο πλευρό σας, μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε και προς όφελός σας. Αρχικά ο Hugo μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να δει που βρίσκονται οι εχθροί, κάπως σαν το γνωστό Eagle Vision. Επιπλέον μπορείτε να πάρετε προσωρινά τον έλεγχο μία ορδής και να την κατευθύνετε πάνω σε εχθρούς για να τους φάει ή απλά για να ανοίξετε τον δρόμο για να περάσετε.

Τους ανθρώπινους εχθρούς μπορείτε να τους αποφύγετε εύκολα με stealth αν κρύβεστε ανάμεσα σε ψηλά χόρτα ή πίσω από σημεία κάλυψης, όπως κιβώτια και τοίχους. Επιπλέον μπορείτε να του σκοτώσετε μία πέτρα στο κεφάλι, αν δεν φορούν κράνη, με ένα βέλος από την βαλλίστρα, η ακόμα και να τους κάψετε ζωντανούς. Φυσικά μπορείτε απλά να σβήσετε την φωτιά που τους προστατεύει και να τους κάνετε σνακ για τους αρουραίους. Τέλος θα διαθέτετε κάποια μαχαιράκια μίας χρήσης, με τα οποία μπορείτε να τους σκοτώσετε κρυφά. Κάποιοι κάνουν γύρες και σας ψάχνουν, ενώ άλλοι κάθονται σε πιο ψηλά σημεία και σας ρίχνουν βέλη ή ακόντια.

Το Α.Ι. δεν ήταν ιδιαίτερα λαμπρό στο Innocence, και ενώ έχει βελτιωθεί ως ένα σημείο στο Requiem, πάλι μπορείτε να κοροϊδέψετε τους εχθρούς και να τους ξεφύγετε αρκετά εύκολα. Το μόνο σημείο που ίσως θα δυσκολευτείτε είναι στους τρόπους που θα αντιμετωπίσετε τον καθένα, καθώς αν κάποιος για παράδειγμα φοράει πανοπλία, είναι άτρωτος στις πέτρες σας ή στις φλόγες. Καθώς πλέον η κάθε τοποθεσία είναι τεράστια σε μέγεθος, έχετε πολλές επιλογές για το πως θα κινηθείτε κάθε φορά και δεν υπάρχει κάποια σωστή διαδρομή ή μέθοδος. Αν οι εχθροί καταφέρουν να σας φτάσουν, δεν έχετε κάποια melee επίθεση για να αμυνθείτε, όμως αντέχετε περισσότερα από ένα χτύπημα (όπως γινόταν στο Innocence) και μπορείτε εύκολα να τους ξεφύγετε. Ανάλογα με τον τρόπο που παίζετε δηλαδή stealth ή καταμέτωπο ή αν σκοτώνετε ή όχι τους εχθρούς, ξεκλειδώνονται και τα αντίστοιχα skills, τα οποία μπορείτε να αναβαθμίζετε. Παρότι έχουν μια ποικιλία, δεν αλλάζουν ιδιαίτερα την εμπειρία και μας πέρασαν σχεδόν αδιάφορα, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Η πιο όμορφη…πανούκλα
Στον τομέα των γραφικών το A Plague Tale: Requiem είναι εξαιρετικό και με εμφανείς βελτιώσεις από τον ήδη αρκετά όμορφο προκάτοχό του. Η παλέτα του είναι αρκετά πιο πολύχρωμη με αρκετές λαμπερές και φωτεινές τοποθεσίες χωρίς βέβαια να λείπουν και οι αηδιαστικές φωλιές των αρουραίων ή οι πεδιάδες γεμάτες πτώματα. Κάθε δάσος, εγκαταλελειμμένο κτήριο ή πυκνοκατοικημένη πόλη είναι πανέμορφα, με τεράστια κλίμακα και γεμάτα λεπτομέρειες.

Σε κάθε chapter βρισκόμασταν σε μία καινούργια τοποθεσία, η οποία ήταν πιο εντυπωσιακή από την προηγούμενη. Οι φωτισμοί είναι επίσης εξαιρετικοί και ειδικά την ημέρα με το φως του ήλιου, το οποίο κάνει το συνολικό οπτικό αποτέλεσμα ακόμα πιο ελκυστικό. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι επίσης πολύ καλοφτιαγμένα με αρκετή λεπτομέρεια από τα ρούχα μέχρι τις εκφράσεις των προσώπων και δεν μας άφησαν παράπονα. Το lip sync, το οποίο ήταν από τα πιο αδύναμα σημεία του Innocence έχει βελτιωθεί αισθητά αλλά πάλι υπάρχουν σημεία όπου είναι άστοχο, χωρίς όμως να ενοχλεί τόσο πολύ. Τα animations είναι συνολικά αρκετά ικανοποιητικά αλλά παραμένουν σχεδόν τα ίδια με πριν και η αλήθεια είναι ότι επιδέχονταν περισσότερων βελτιώσεων.

Αποκορύφωμα είναι φυσικά οι τεράστιες ορδές των αρουραίων, οι οποίες γίνονται κυριολεκτικά κύματα και τις βλέπουμε να καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις σε πραγματικό χρόνο. Αν πριν ήταν χιλιάδες εδώ πλέον είναι αμέτρητοι. Όλα τα παραπάνω τρέχουν ικανοποιητικά στο PS5, με κάποια αλλά όχι ιδιαίτερα αισθητά frame drops και παρότι η Asobo Studio μας είχε προειδοποιήσει για κάποια πιθανά bugs στην pre launch έκδοση, δεν τα συναντήσαμε. Το συνολικό αποτέλεσμα δείχνει επιτέλους έναν από τους λίγους τίτλους, ο οποίος όντως θα δυσκολευόταν σε ορισμένα σημεία να τρέξει στις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς. Το παράπονο που έχουμε είναι ότι δεν υπάρχει performance mode και το όριο είναι τα 30fps, τουλάχιστον στο λανσάρισμα.

Η μουσική είναι επίσης εξαιρετική με πολύ καλοφτιαγμένα κομμάτια σε κάθε περίσταση και απόλυτα ταιριαστά στην ιστορία και στον συγκεκριμένο κόσμο. Ο συνθέτης Olivier Deriviere (Dying Light 2, Vampyr, Life is Strange) επιστρέφει κάνοντας για μία ακόμη φορά πολύ καλή δουλειά εμπλουτίζοντας πολύ την μελαγχολική ατμόσφαιρα του Requiem.Ο συνολικός ήχος είναι επίσης πολύ προσεγμένος με πολύ ικανοποιητικά εφέ. Οι ηθοποιοί Charlotte McBurney και Logan Hannan επιστρέφουν στους ρόλους της Amicia και του Hugo και είναι πολύ καλοί για άλλη μία φορά. Όλες οι ερμηνείες των voice actors είναι παραπάνω από ικανοποιητικές. Στην δε McBurney αξίζει τουλάχιστον μία υποψηφιότητα στα φετινά Game Awards για την ερμηνεία της.

Άξιζε και με το παραπάνω την αναμονή
Το A Plague Tale: Requiem είναι ένα εξαιρετικό sequel, το οποίο προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους όσους άρεσε το A Plague Tale: Innocence. Το σενάριο μας συγκίνησε και μας κράτησε σε αγωνία μέχρι το τέλος, ενώ, η μεγάλη του διάρκεια, οι βελτιώσεις στον τεχνικό τομέα και οι προσθήκες στο gameplay επισκιάζουν τα μικρά του παραπατήματα, όπως είναι το A.I.. Δεν το προτείνουμε φυσικά σε όποιον φοβάται τα ποντίκια. Η Asobo Studio έχει πλέον αποδείξει το ταλέντο της και αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις επόμενες δουλειές της, είτε είναι κάποια προσθήκη στη συγκεκριμένη σειρά είτε κάτι διαφορετικό. Αν είστε fans του πρώτου τίτλου ή απλά σας αρέσουν τα Single Player games με μεγάλη διάρκεια, ενδιαφέρουσα ιστορία και διασκεδαστικό gameplay, τότε οφείλετε να του δώσετε μία ευκαιρία.

Θετικά:
- Καλογραμμένο, έντονο και συγκινητικό σενάριο
- Πανέμορφα γραφικά και τεχνικός τομέας
- Εξαιρετική μουσική και ερμηνείες
- Διασκεδαστικό gameplay με αρκετές προσθήκες
- Ικανοποιητική διάρκεια

Αρνητικά:
- Το A.I. θα μπορούσε να βελτιωθεί περισσότερο
- Άστοχο lip-sync σε ορισμένες περιπτώσεις
- Κάποια animations δεν είναι το ίδιο πετυχημένα με άλλα

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Σενάριο: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.2

Το sequel του αγαπημένου τίτλου έρχεται με αρκετές βελτιώσεις και πολλούς περισσότερους αρουραίους.

Ερμής Δερβίσης