[center:rawjzxv8]Φιέστα με ρεκόρ θέλει την Κυριακή ο Ολυμπιακός[/center:rawjzxv8]
[center:rawjzxv8]
[/center:rawjzxv8]
Απαντες στις τάξεις του Ολυμπιακού φιλοδοξούν να κλείσουν τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στον αγώνα της ακροτελεύτιας αγωνιστικής με τη Λάρισα στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Εκεί, όπου θα προσπαθήσουν για τη νίκη προκειμένου να αξιοποιήσουν στον απόλυτο βαθμό την έδρα τους, για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας του Πειραιά. Η ήττα απ’ τον Ατρόμητο στο Περιστέρι και κυρίως η απογοητευτική εμφάνιση των παικτών του Βαλβέρδε, φαντάζει ως εξαίρεση στη φετινή εξαιρετική πορεία τους στη Σούπερ Λιγκα. Ηδη, ο Ισπανός τεχνικός έχει στρέψει το βλέμμα του στην επόμενη ημέρα: «Τώρα έχουμε μία εβδομάδα μπροστά μας για να προετοιμάσουμε το επόμενο ματς. Θέλουμε να κερδίσουμε για να έχουμε το απόλυτο στο Καραϊσκάκη, πράγμα που δεν έχει καταφέρει ποτέ ο Ολυμπιακός. Θα προσπαθήσουμε να παίξουμε με περισσότερη ένταση απ’ ό,τι είχαμε κόντρα στον Ατρόμητο». Ο αγώνας με τη Λάρισα είναι πολύ ιδιαίτερος για τον Αντώνη Νικοπολίδη, καθώς θα είναι ο τελευταίος στην επαγγελματική του καριέρα. Επιπλέον, υπερασπιζόμενος την Κυριακή την εστία του Ολυμπιακού, θα γίνει ο μεγαλύτερος ηλικιακά ποδοσφαιριστής που θα έχει αγωνιστεί στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία. Της αναμέτρησης με τη Λάρισα θα ακολουθήσει η απονομή του 38ου πρωταθλήματος στην ιστορία του Ολυμπιακού.
kathimerini.gr
[center:rawjzxv8]Επιστρέφει και απαντάει[/center:rawjzxv8]
[center:rawjzxv8]
[/center:rawjzxv8]
Αγωνία για την απάντηση του Βάσκου. "Πρώτα ο Ολυμπιακός" δήλωσε στον "ΓΑΥΡΟ" ο μάνατζερ και φίλος του, Τόμας Ντουράν. Στην Ελλάδα έως το Σάββατο και ο Ιμπάνιεθ.
Η επιστροφή του Ερνέστο Βαλβέρδε από την Ισπανία και το αποτέλεσμα της συζήτησης με την οικογένειά του είναι ύψιστης σημασίας για τον Ολυμπιακό, ενόψει του αυριανού ραντεβού του με τον πρόεδρο Βαγγέλη Μαρινάκη, στο οποίο δεδομένα θα ανακοι9νώσει την απόφασή του.
Στον "ΓΑΥΡΟ" της Τετάρτης μπορείτε να διαβάσετε για την επιστροφή του προπονητή των "ερυθρολεύκων" από την πατρίδα του, όπως και το ταξίδι του Ινιάκι Ιμπανιεθ, που το Σάββατο θα βρίσκεται στην Ελλάδα, όπως έβγαινε από συνεργάτες του.
Ακόμη, σε δηλώσεις στον "ΓΑΥΡΟ" του Τόμας Ντουράν, συνεργάτη του Ιμπάνιεθ και φίλου του Βαλβέρδε, διαψεύστηκε το ρεπορτάζ της "La Razon" (με ημερομηνία 5 Απριλίου) που ανέφερε συνάντηση toy Βαλβέρδε με ανθρώπους της Σεβίλλης. Όπως εξήγησε: "Ο Βαλβέρδε πρώτα θα ξεκαθαρίσει με τον Ολυμπιακό".
gavros.gr
[center:rawjzxv8]ΚΑΙ ΚΡΑΝΙΤΣΑΡ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΙΜΠΑΓΑΣΑ![/center:rawjzxv8]
[center:rawjzxv8]
[/center:rawjzxv8]
Πριν λίγες μέρες αποκαλύψαμε ότι ο Ολυμπιακός εξετάζει σοβαρά την περίπτωση του Ολλανδού άσου της Τβέντε, Τέο Γιάνσεν ως αντικαταστάτη του Αριέλ Ιμπαγάσα. Μια περίπτωση άκρως δελεαστική και κυρίως εγγυημένη καθώς μιλάμε για παίκτη που βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του.
Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής σύμφωνα με το ρεπορτάζ μας είναι αυτός που έχουν ξεχωρίσει οι ερυθρόλευκοι όχι μόνο λόγω αξίας, αλλά και λόγω συνθηκών. Θεωρούν ότι με ένα λογικό ποσό μπορούν να τον κάνουν δικό τους. Όμως δεν είναι η μόνη περίπτωση την οποία παρακολουθούν στενά.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «rednews» το τελευταίο διάστημα στον Ολυμπιακό… γλυκοκοιτάζουν μια ακόμη πιο δύσκολη περίπτωση. Πρόκειται για τον Κροάτη διεθνή Νίκο Κράνιτσαρ! Ο 26χρονος άσος της Τότεναμ έχει χάσει την θέση του βασικού στην ομάδα του Λονδίνου και θέλει να αποχωρήσει.
Ο ίδιος έχει τονίσει ότι θέλει να βρει νέο σταθμό στην καριέρα του και μάλιστα πρόλαβε να πει όχι σε πρόταση της Βέρντερ Βρέμης. Ο λόγος ήταν η μη συμμετοχή της Γερμανικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου. Θεωρεί την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση βασικό παράγοντα στην μετακίνησή του…
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι είναι μια πολύ ακριβή περίπτωση. Άνθρωπος που γνωρίζει την υπόθεση λέει ότι οι τιμές, λόγω της κρίσης, δεν είναι αυτές που ήταν πριν δύο χρόνια και άφησε να εννοηθεί ότι ο Ολυμπιακός είναι σε θέση να τον διεκδικήσει. Μας έφερε ως παράδειγμα την υπόθεση του Ριέρα…
rednews.gr
[center:rawjzxv8]Για πάντα Νο1[/center:rawjzxv8]
[center:rawjzxv8]
[/center:rawjzxv8]
Ακολούθησε τον "ταπεινό" και συνάμα δύσκολο δρόμο... Δεν έκανε από την αρχή το γκελ, ούτε υπήρξε αυτό που λέμε "ταλέντο από τα γενοφάσκια του". Κάθε άλλο μάλιστα, αφού η καριέρα του ξεκίνησε από τα χαμηλά, με γεωμετρική πρόοδο έπαιρνε την ανιούσα και κάποια στιγμή, όταν τα μαλλιά είχαν ήδη γκριζάρει, ήρθε η εκτόξευση.
Πόσο ονειρεμένο μπορεί τελικά να ήταν εκείνο το καλοκαίρι του 2004... Πρώτα απ' όλα πρωταθλητής Ευρώπης με την γαλανόλευκη στα γήπεδα της Πορτογαλίας, σε ένα μυθικό ταξίδι που το στόρυ του θα ζήλευε μέχρι και ο Αίσωπος και εν συνεχεία η υπογραφή συμβολαίου στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας. Δεν δίστασε μάλιστα να κάνει και την "αιώνια" μετακίνηση, φανερώνοντας ότι όσο περνούσαν τα χρόνια του, οι φιλοδοξίες του γίνονταν ολοένα και μεγαλύτερες. Τί λέτε; Το μετάνιωσε; Ένα μειδίαμα ως απάντηση, φτάνει και περισσεύει...
Ο ένας και μοναδικός Αντώνης Νικοπολίδης -περί ου ο λόγος- αποτέλεσε την επιτομή της all time classic και εκάστοτε κλισέ ατάκας "σαν το παλιό καλό κρασί...". Μια καριέρα δίχως φανφάρες και λάμψη στο ξεκίνημά της, πάντα στο κατόπι του -όντως εξαιρετικού- Γιόζεφ Βάντσικ, αλλά μονίμως έτοιμος να αποδείξει ότι ήταν έτοιμος να αποτελέσει την διάδοχη κατάσταση. Περίμενε υπομονετικά για μια εξαετία, πήρε την ευκαιρία και την άρπαξε από τα μαλλιά. Το αν τα κατάφερε, ας το κρίνουν όσοι έχουν λίγη μυρωδιά από την θέση του τερματοφύλακα και όχι αυτοί θέλησαν να τον βγάλουν σκάρτο μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν τους λόγους που δεν αποδέχτηκε το "ξεροκόμματο" που του προσέφεραν έπειτα από 15 συναπτά έτη (με το "τριφύλλι" είχε πέντε πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα και δυο Σούπερ Καπ) και εντέλει συνέχισε στον Ολυμπιακό.
Ας τα αφήσουμε όμως αυτά, διότι ο Αντώνης (μας) πέτυχε πάρα πολλά στον Θρύλο τα επτά χρόνια που τον υπηρέτησε. Τόσα όσα θα χρειαζόταν δυο καριέρες αντιστοίχως στον αιώνιο αντίπαλο, όπου οι αποτυχίες έρχονταν με την ίδια συχνότητα που μας μπαστακώνονται κάθε λίγο και λιγάκι οι Τροϊκανοί για τους ελέγχους τους... Έδωσε πολλά στον Ολυμπιακό, πήρε πολλά και εν ολίγοις αυτή η σχέση ήταν καθ' όλα αρμονική σε όλα της τα επίπεδα. Ο κόσμος τον λάτρεψε, ο ίδιος υπηρέτησε επάξια τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, μια ζωή "κέρβερος" κάτω από τα δοκάρια και δικαιωματικά φόρεσε και το τιμημένο περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το μοιράστηκε με τον Ντουντού; Ω Χριστέ και Παναγιά...
Για τα επιτεύγματα του 40χρονου Αρτινού γκολκίπερ (γεννημένος στις 14 Ιανουαρίου 1971), τι να πρωτοπείς. Έξι πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ σε μια επταετία στον Ολυμπιακό, τα δοκάρια του οποίου υπερασπίστηκε από το πρώτο ματς στο νεότευκτο "Γ. Καραϊσκάκης" την σεζόν 2004-05. Μια νέα αρχή για την ομάδα, μια νέα αρχή και για τον ίδιο στη μεγάλη "ερυθρόλευκη οικογένεια".
Το "Αντωνάκη είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα" δονούσε σε κάθε αγώνα το φαληρικό γήπεδο, ειδικά τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του, ενώ όσο περνούσε ο καιρός, τόσο σε έκανε να νομίζεις πως μια ζωή έπαιζε σε αυτή την ομάδα. Λες και το πράσινο παρελθόν ήταν απλά μια παρένθεση. Ήταν τέτοια η "χημεία", ώστε έγινε νωρίς... delete στις μνήμες. Άντε να άκουγε κανένα... πικάρισμα από τις γκολάρες που είχε δεχτεί ως αντίπαλος του Ολυμπιακού, αλλά μέχρι εκεί. Μετά, ήταν ο "ένας από εμάς". Έτσι θα παραμείνει για πάντα, διότι ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι κομμάτι της ένδοξης ιστορίας του Ολυμπιακού και το μέλλον δεν θα τον βρει μακριά από την ομάδα που τον τίμησε και την τίμησε.
Η προσφορά του στην Εθνική ομάδα
Πέρα από την συλλογική προσφορά του όμως, ο Νικοπολίδης έκανε μια λαμπρή πορεία και στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Φυσικά, κορυφαία του στιγμή αποτέλεσε το Euro 2004, αλλά στα 90 παιχνίδια που φόρεσε την "γαλανόλευκη", έδωσε τον καλύτερο του εαυτό και δικαιωματικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο Νο1 σε προσφορά γκολκίπερ στην Εθνική. Μέλος της ομάδας που έφτασε και στην τελική φάση του Euro 2008, ήταν και αρχηγός μετά το τέλος του Θοδωρή Ζαγοράκη, ενώ ο ίδιος ανακοίνωσε την αποχώρησή του ύστερα από την ήττα με 1-0 από τη Ρωσία (15/6/2008). Για την ιστορία, ντεμπούτο είχε κάνει στις 18 Αυγούστου 1999 κόντρα στο Ελ Σαλβαδόρ.
Το comeback μετά το 1-4 με τους Τούρκους
Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτό το "διαμάντι" των ελληνικών γηπέδων. Ναι μεν δίχως την απαραίτητα ευφράδεια και άνεση στο λόγο, αλλά πάντα "αποστομωτικός" εκεί που έπρεπε, πάνω στο χορτάρι και δη κάτω από τα γκολπόστ. Ειδικά το "βούλωμα" σε όσα κοράκια έσπευσαν να τον τελειώσουν έπειτα από το γενικότερα κακό ματς της Εθνικής με τους Τούρκους στις 24 Μαρτίου 2007 για τα προκριματικά του Euro (ήττα με 1-4 στο Φάληρο), ήταν όλα τα λεφτά. Επανήλθε δριμύτερος, έβαλε τους μηχανισμούς αυτοσυντήρησης να δουλέψουν στο φουλ και με πίστη στις δυνατότητές του και όπλο την τεράστια ψυχραιμία του, κατάφερε να αποδείξει (ξανά) ότι σαν αυτόν δεν υπήρχε άλλος. Ας μην είχε πλαστικότητα στο σώμα όπως άλλοι, ας μην ήταν ο πιο εντυπωσιακός για το φιλεθεάμον κοινό, άφηνε όμως τους πάντες με την αιώνια απορία "μα καλά, μαγνήτη έχει και είναι πάντα εκεί που πηγαίνει η μπάλα;". Ναι ρε μάγκες, μαγνήτη είχε...
Highlights by thrylos.gr
1. Η εκπληκτική του επέμβαση στην εξ επαφής κεφαλιά του Κλέιτον στο Καλαμαριά-Ολυμπιακός 1-2. Μισό πρωτάθλημα ήταν εκείνη η απόκρουση. Την βλέπεις στο βίντεο και νομίζεις ότι σε κάποιο από τα ριπλέι η μπάλα θα μπει μέσα, τόσο δεδομένο ήταν το γκολ. Αλλά κάπου εκεί, πετάχτηκε ο Αντώνης και κράτησε όρθια την ομάδα του Πειραιά και στη ζωή όσους ήταν έτοιμους να υποστούν το "έμφραγμα".
2. Η μυθική του εμφάνιση στο "Emirates" με την Άρσεναλ. Έπαιζε μόνος του με τους επιθετικούς των Λονδρέζων, το ματς παιζόταν μεταξύ κέντρου και ερυθρόλευκης περιοχής, αλλά κρατούσε με νύχια και με δόντια τους αντιπάλους του μακριά από το γκολ ως το 80'. Το ένα ήταν οφσάιντ πάντως, μην το ξεχνάμε...
3. Η απόκρουσή του στο "πάρτο, βάλτο" πλασέ του Λάκη στο 3-0 του "Γ. Καραϊσκάκης" με την ΑΕΚ την περίοδο 2005-06. Με το σκορ στο 2-0 και ενώ το σουτ του Λυμπερόπουλου είχε βρει το δοκάρι, η μπάλα έφτασε στον παίκτη της "Ένωσης", ο οποίος πλάσαρε σε άδειο τέρμα, αλλά ξάφνου πετάχτηκε η χερούκλα του Αντώνη και άφησε... παγωτό τους πάντες. Πως το έβγαλε ρε παιδιά; Έλα ντε...
4. Ο τελικός Κυπέλλου με την ΑΕΚ το 2009. Στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι και αφού άπαντες (εκατέρωθεν) έχουν στην κυριολεξία... κουραστεί να πανηγυρίζουν τις εύστοχες εκτελέσεις, γίνεται ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Αφού πρώτα "ψωνίζει" τον Πελετιέρι, στην συνέχεια στήνει την μπάλα απέναντι από τον Σάχα, την στέλνει συστημένη στην δεξιά του γωνία και οδηγεί τον Ολυμπιακό σε ένα ανεπανάληπτο νταμπλ.
5. Το πέναλτι που αποκρούει στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο την περίοδο 2007-08, όταν με το σκορ στο 1-1 και τον Καλόπουλο να έχει... δει παράβαση στο "χέρι" του Παρασκευά Άντζα, νίκησε τον Παπαδόπουλο από τα 11 βήματα και διατήρησε την ισοπαλία. Τρεις μέρες μετά, ακολούθησε το 4-0 για το Κύπελλο. Τι βραδιά και εκείνη...
6. Το Euro 2004, όπου έκανε ένα καταπληκτικό τουρνουά. Κράτησε όρθια την Εθνική στο "σφυροκόπημα" των Ισπανών στο 1-1 για την φάση των ομίλων, εκπληκτικός με τους Τσέχους στον ημιτελικό, μεγάλα παιχνίδια με τους Πορτογάλους στην πρεμιέρα και τον τελικό. Άλλωστε, ομάδα του βεληνεκούς της Εθνικής να πάρει ευρωπαϊκό χωρίς σπουδαίο γκολκίπερ, δεν υπάρχει ούτε στην σφαίρα του φανταστικού. Όλα είχαν λειτουργήσει στην εντέλεια εκεί, με τον Αντώνη να είναι "το Α και το Ω".
7. Η στιγμή που θα φορέσει για τελευταία φορά τα γάντια του στο ματς με τη Λάρισα και θα χειροκροτηθεί από 33.000 φιλάθλους μέσα στο γήπεδο και από εκατομμύρια έξω απ' αυτό. Φινάλε όπως αρμόζει σε έναν πρωταθλητή.
Αντώνη, σε ευχαριστούμε για όλα...
[center:rawjzxv8][youtube:rawjzxv8]
[/youtube:rawjzxv8][/center:rawjzxv8]
thrylos.gr