Θάνατοι μουσικών: Γενική συζήτηση

Domine Non Es Dignus wrote: Ah, κατάλαβα τι εννοείς. Αναφερόμουν αποκλειστικά στη μουσική που έπαιζαν, η οποία δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Σίγουρα ήταν κάτι, αλλά όχι Ξενάκης, για να το θέσω έτσι. Τουλάχιστον παικτικά/συνθετικά και όσον αφορά τη νοοτροπία του κάθε κομματιού. Όχι πως αυτό είναι απαραίτητα κακό, just a fact (ίσα ίσα που ακούγεται και πιο εύκολα έτσι. Και αφού δεν είναι και επιτηδευμένο, ακούγετα ακόμα πιο ευχάριστα).

Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα και είναι λάθος αυτό. Άλλο είδος μουσικής δημιουργούσε ο Ξενάκης και άλλο ο Lemmy και οι Motorhead.
Btw, καλή χρονιά εύχομαι σε όλους!

Η πρώτη μου απόπειρα να ξεφύγω από τους Iron Maiden ήταν με τον Lemmy και τους Motorhead. R.I.P.. Άκουσα τα πρώτα έξι άλμπουμ και μετά έκανα παύση. Ο ήχος τους δε μου ήταν ιδιαίτερα οικείος, ίσως πολύ σκληρός για τα γούστα μου, αλλά πάντοτε γούσταρα με τρέλα το στυλ του Lemmy on stage. Γέμιζε τη σκηνή μόνος του, ήταν μορφή.

Απευθείας η τελετή αποχαιρετισμού:

Rasmo wrote: Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα και είναι λάθος αυτό. Άλλο είδος μουσικής δημιουργούσε ο Ξενάκης και άλλο ο Lemmy και οι Motorhead.

Βασικά εσύ κάνεις λάθος, δε σύγκρινα τα είδη της μουσικής αλλά την καινοτομία που αυτά εισήγαγαν/διαιώνησαν.

Έφυγε απο τη ζωή και ο David Bowie παίδες, άσχημα νέα για τη μουσική αυτό τον καιρό! Πρώτα "κοιμήθηκε" ο Lemmy, που και να μην ακους Motorhead είναι ένα σεβαστό άτομο στο χώρο της μουσικής και τώρα, ο David! Ξέρω ότι δεν είναι εδώ το Topic για να γραψώ και να με συγχωρέσει ο Μάνος, αλλά πίστευα πως θα θέλατε να το μάθετε και να το συζητήσουμε, αν ήδη δεν το γνωρίζετε..

Ο γνωστός μουσικό έφυγε από την ζωή στα 69. "O David Bowie έφυγε ήρεμος από την ζωή έχοντας ως το τέλος στο πλευρό του την οικογένεια του μετά από 18 μήνες γενναίας μάχης με τον καρκίνο", δήλωσε ο γιος του και σκηνοθέτης της κινηματογραφικής μεταφοράς του Warcraft, Duncan Jones. Η 50χρονη μουσική καριέρα του Bowie χαρακτηρίζεται από πολλές επιτυχίες και δίσκους που συχνά χρησιμοποιούνται και για soundtrack γνωστών παιχνιδιών. Επίκαιρο παράδειγμα αποτελεί το The Man Who Sold the World το οποίο ακούγεται στο Metal Gear Solid V.

Στο επίσημο twitter του ο Hideo Kojima ανέβασε την παρακάτω εικόνα

Πολύ κρίμα. Ένας εκκεντρικός και ταλαντούχος καλλιτέχνης, με πρωτότυπες ιδέες που άλλαξαν τη μουσική σκηνη των 70s και 80s. Αγαπημένα album το Hunky Dory, το Aladdin Sane και φυσικα το έπος Ziggy Stardust. Επίσης ενδιαφέρον το αλμπουμ Low, στο οποίο πειραματίζεται με electronic και ambient ηχους με τη συνεργασια του Brian Eno. To νέο άλμπουμ δεν το έχω ακούσει, διότι ακόμα περιμένω τον δίσκο απο εξωτερικό.

Είναι κρίμα όταν τόσο δημιουργικοί άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από το τέρας που θερίζει ζωές στην εποχή μας, τον τρισάθλιο καρκίνο. Ο χαμός του Bowie από την μια μας γεμίζει θλίψη για το μεγάλο ταλέντο που έσβησε και από την άλλη αποδεικνύει ότι τα λεφτά και η δόξα δεν είναι συνώνυμα της υγείας και της καλής ζωής. Ας ελπίσουμε να παραδειγματιστούν από τον χαμό του τα υπόλοιπα μέλη της παγκόσμιας καλλιτεχνικής οικογένειας και να κόψουν την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά τους αν και δεν το βλέπω να γίνεται πολύ σύντομα.

Domine Non Es Dignus wrote: Ah, κατάλαβα τι εννοείς. Αναφερόμουν αποκλειστικά στη μουσική που έπαιζαν, η οποία δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.Σίγουρα ήταν κάτι, αλλά όχι Ξενάκης, για να το θέσω έτσι. Τουλάχιστον παικτικά/συνθετικά και όσον αφορά τη νοοτροπία του κάθε κομματιού. Όχι πως αυτό είναι απαραίτητα κακό, just a fact (ίσα ίσα που ακούγεται και πιο εύκολα έτσι. Και αφού δεν είναι και επιτηδευμένο, ακούγετα ακόμα πιο ευχάριστα).

Εγώ εδώ βλέπω σύγκριση μουσικής, που παράλληλα είναι τελείως διαφορετική η μία με την άλλη(ως genre). Άν κάνω λάθος σόρρυ αλλά αυτό διαβάζω.

Αν δώσεις βάρος στο «κάτι το ιδιαίτερο» part (γιατί εκεί πάει το «δεν ήταν και Ξενάκης»), ίσως το διαβάσεις διαφορετικά

TLDR version: πολύ λιγότερη μουσική αξία, καθώς δεν ήταν καινοτόμο.

Τώρα θα μου πεις (όχι εσύ απαραίτητα, σχήμα λόγου) «ομφγ φαγ δον'τ λιστεν ιφ γιου δον'τ λικε» - το θέμα είναι πως μου αρέσει. Σίγουρα ακούγεται πιο εύκολα από Ξενάκη (και ατονική in general) πάντως, χε. That's the whole point.