Ζωή μετά το θάνατο: Μετεμψύχωση, ανάληψη ψυχών κλπ.

nikolaidis_v wrote: Εφόσον μιλάμε για μετεμψύχωση κλπ αυτο σημαίνει αυτομάτως οτι βρισκόμαστε σε εναν φαύλο κυκλο, ''ζωδιακου επιπεδου''.

Μεταξυ σοβαρου και αστειου δεν πιστευω οτι εχεις αδικο σ'αυτο που λες. Καπως ετσι ειναι τα πραγματα, αν πιστεψουμε στην συνεχιση της ζωης τοτε μπαινουμε σε loop ανακυκλωσης του χαρακτηρα μας. Μεγαλη συζητηση αυτη και θελει διεξοδικη αναλυση για να το τεκμηριωσω. Αφηνω προς το παρον ετσι, ισως επανελθω με σκεψεις στο μελλον.

Flame13Gr wrote: Με κάλυψε ο φίλος από πάνω.
Rasmo αν δεν καταλαβαίνω λάθος εννοείς το τι λέει η κάθε θρησκεία σε επίπεδο δόγματος.

Ναι προφανώς θρησκείες(και όχι φιλοσοφίες καθώς έχουν οργανωμένο ιερατείο,συγκεκριμένο τρόπο λατρείας/τελετών κ.ο.κ) όπως ο Βουδισμός ή ο Ινδουισμός σου δίνουν έναν πιο εύκολο σχετικά δρόμο απ ότι οι μονοθειστικές.
Αλλά δεν διαφέρουν και τόσο πολύ σχετικά με το τι γίνεται μετά το θάνατο.

Απλά αλλάζει η παράσταση. Τι εννοώ;
Στον Ινδουισμό η κεντρική θεότητα είναι ο Μπράχμαν . Ο Ινδουισμός διδάσκει πως η ψυχή μας (ή κατά τις ανατολικές θρησκείες το άτμαν ) είναι με λίγα λόγια καταδικασμένη να σβήσει στον απέραντο ωκεανό του Μπράχμαν. Δηλαδή ο τελικός προορισμός μας είναι να εξαφανιστούμε κάποια στιγμή.
Εξάλλου το άτμαν είναι το ίδιο με τον Μπράχμαν. Έννοιες αλληλένδετες.
Και , πρόσεξε, δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε. Είμαστε καταδικασμένοι. Όπως , αντίστοιχα, στον Χριστιανισμό είτε θα πάμε στον Παράδεισο είτε στην κόλαση.

Αναφέρομαι καθαρά στο ότι οι μεν(μονοθειστικές) είναι δόγμα εκμεταλευόμενοι το φόβο του ανθρώπου πατώντας τον κάτω ώστε να τον υποτάσσουν δείχνοντας του μία και μόνο αλήθεια, ενώ έχουμε και τους δε(βουδιστικές,κλπ) που ναι μεν μπορεί να θεωρούνται "θρησκεία" με την ευρύτερη έννοια αλλά δεν παύει να είναι φιλοσοφία και όχι δόγμα που με εκβιαστικό τρόπο σου λέει θα κάνεις αυτό και το αλλό αλλιώς θα έρθει η τιμωρία και τέλος. Για μένα αυτό και μόνο δείχνει την τεράστια πολιτισμική διαφορά μεταξύ τους. Μην συγχέουμε λοιπόν το γεγόνος του φόβου του θανάτου γενικά και αόριστα γιατί αυτό είναι κάπως εύκολο και μονομερές.
Όπως είπα και στο post πιο πάνω(δεν ξέρω αν το διάβασες), οι μεν σε ελέγχουν με αυτό(φόβο) και οι άλλοι σου λένε ψάχτην και μην φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πύλη για μία νέα ζωή. Αυτό και μόνο για μένα δείχνει πολλά. Ισχύει δεν ισχύει αυτό που λένε, δεν παύει να αφήνει τον άνθρωπο πολύ πιο "ελεύθερο" και όχι φοβικό.

Flame13Gr wrote: Άρα τι γίνεται; Ποια θρησκεία έχει την αλήθεια; Προσωπικά πιστεύω καμία. Ούτε όλες μαζί , ούτε λίγο απ όλα σαλάτα. Οι θρησκείες αποτελούν ένα εργαλείο χειραγώγησης. Είτε είναι άκρως δογματικές είτε εμφανίζονται ποιο "χαλαρές" σε σχέση με άλλες. Προσωπική μου γνώμη βεβαίως. Κάποιοι άνθρωποι πιο ευφυς από εμάς τις έφτιαξαν με άλλο σκοπό. Οπότε δεν μπορώ να καταδικάσω καμία θρησκεία για τα δόγματα της απ την στιγμή που οι διδασκαλίες της αφορούν τους πιστούς της. Κανένα δόγμα δεν είναι καλό ή κακό

Καμία θρησκεία που είναι δόγμα (και κατα κόρον αύτες που εχουν δόγματα είναι οι μονοθειστικές άρα μονόπλευρες και μονοδιάστατες) δεν δυνάται να κατέχει την αλήθεια, έστω και πολύ μικρό μέρος της. Κατ'εμέ, την αλήθεια δεν την έχεις ποτέ, πάντα την ψάχνεις. Άρα δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα σου. Ακόμα και το καμία για μένα είναι λάθος και απόλυτη απάντηση.

Flame13Gr wrote: .Δόγματα δεν εμπεριέχουν μόνο οι αβρααμικές θρησκείες. Δόγματα έχει και ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός και οι παραθρησκείες τους (θεοσοφία κλπ). Θα κάνεις αυτό. Εκείνο. Το άλλο για να σου έρθει η φώτιση. Αν δεν το κάνεις δεν θα σου ρθει η φώτιση. Αν δεν κάνεις γενικά ότι σου λέει η κάθε θρησκεία δεν θα δεις τίποτα. Γιατί προϋπόθεση είναι η πίστη ή το να ακολουθείς συγκεκριμένα βήματα. Ότι με την γιόγκα θα νιώσεις καλύτερα ή με την προσευχή θα διορθωθούν τα πράγματα.

Είδες που κάνεις λάθος εδώ? Δεν μπορείς να λες ως δόγμα κάτι που δεν σου επιβάλλει καν να έρθεις σε φώτιση. Άν θες το κάνεις, αν δεν θες δεν το κάνεις με την επιλογή σου να μην έρθεις σε φώτιση. Σου αφήνει λοιπόν την επιλογή αύτη. Όπως ακριβώς είναι η ίδια επιλογή που κάνεις αν θες να γίνεις κάπου καλός. Θα "λιώσεις" σε αυτό το κάπου για να γίνεις, αν δεν "λιώσεις" δεν θα γίνεις αλλά και ουτε θα σε τιμωρήσει κανείς γι'αυτό παρά μόνο στο μέλλον -ίσως- ο εαυτός σου.
Δόγμα λοιπόν θα ήταν όπως ακριβώς με τις μονοθειστικές. Δεν ακολουθάς τον δρόμο και εντολές -σε όλα τα μήκη και πλάτη της ζωής σου- του θεού? Εκτός απο χίλια δύο που μπορεί να σου κάνουν εν ζωή(αυτό εξαρτάται πόσο θεοκρατικό είναι το κάθε κράτος) σε απειλούν και στην αιώνια τιμωρία, την κόλαση. Εκδίκηση με λίγα λόγια.

Flame13Gr wrote: Όλα λοιπόν είναι στο μυαλό μας. Και οι θρησκείες εκτός από το ότι αντιμετωπίζουν τον θάνατο αποτελούν ταυτόχρονα ισχυρό κίνητρο για να ζήσει κάποιος την ζωή του ήρεμα ή το ακριβώς αντίθετο πολλές φορές. Ωστόσο δεν μπορούν όλοι να ζουν μέσα στα πλαίσια των θρησκειών.

Οι μονοθειστικές θρησκείες δεν αντιμετωπίζουν τον θάνατο αλλά τον έχουν σαν εργαλείο φόβου, ως φόβητρο. Αυτές που τον αντιμετωπίζουν είναι αυτές που το φιλοσοφούν, μερικές μέσα απο την σκέψη, άλλες μέσα απο την επιστήμη, άλλες μέσα απο την πνευματικότητα, κοκ. Ποτέ όμως σαν εργαλείο φόβου. Και εδώ ακριβώς είναι η χαώδης διαφορά.

Flame13Gr wrote: Διαφωνώ. Το κακό δεν είναι αν θα μείνεις στάσιμος σε μια θέση γιατί αυτό είναι προσωπική σου επιλογή. Το κακό είναι αν εγώ αύριο γίνω τζιχαντιστής και πάω να ανατινάξω κόσμο επειδή το λέει δήθεν η θρησκεία μου και οι αγιατολάχ της. Αν θέλει ο άλλος να πιστεύει εκεί που θέλει για όλη του τη ζωή ας είναι. Κανένα πρόβλημα. Πρώτα να διορθώσουμε τον εαυτό μας και μετά τον υπόλοιπο κόσμο. Και όσο μεγαλώνεις κάποια στιγμή θα δεις ότι δεν διορθώνεται τίποτα και για κανένα λόγο. Οπότε κάπου θα καταλήξεις. Εκεί που σε βολεύει και όχι εκεί που βολεύει τους άλλους με δήθεν ελευθερίες ή με κίνητρο την αιώνια τιμωρία.

Όταν μένεις για πολύ ώρα στάσιμος δείχνει αδράνεια. Όταν είσαι αδρανής γίνεσαι ασθενής και αδύναμος, σταματάει η ζωή στον ζωντανό οργανισμό και νεκρώνεις. Προφανώς και είναι προσωπική σου επιλογή και απολύτως σεβαστή να παραμείνεις νεκρός, δεν αντιλέγω.
Είμαι σε μία ηλικία τέτοια που εδώ και πολλά χρόνια έχω συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος δεν αλλάζει αν δεν αλλάξεις τον εαυτό σου πρώτα και αυτό ακριβώς εδώ συμβάλει αυτό που είχα πει, το να μην μένεις στάσιμος. Συνέχεια να ψάχνεσαι και να εξελίσσεσαι προς το καλύτερο, να αναθεωρείς, να αμφιβάλλεις, κοκ. Άμα έχεις αυτό το μικρόβιο λοιπόν δεν "βολέυεσαι" ποτέ σε μία στάση/κατάληξη. Κι άπαξ και γίνει αυτό νέκρωσες.