Ζωή μετά το θάνατο: Μετεμψύχωση, ανάληψη ψυχών κλπ.

tonyler wrote:

Domine Non Es Dignus wrote: Έτσι κι αλλιώς η σύγχρονη επιστήμη παίζει να μας κάνει να ζούμε αρκετά παραπάνω (200-300 χρόνια) οπότε θα έπρεπε να μας απασχολεί ακόμα λιγότερο (το τι γίνεται μετά, όχι ο θάνατος itself).

Ή είσαι από το μέλλον ή παίρνεις ναρκωτικά ....
Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να ζει 200-300 χρόνια.. :0

Το βασικό πρόβλημα είναι πως γερνάμε, και γερνάμε γιατί τα κύτταρά μας δεν αυτοεπιδιορθώνονται (υπάρχει μέδουσα που το κάνει αυτό btw, και ναι, ζει για πάντα). Αν λυθεί αυτό, είμαστε κομπλέ. Η εναλλακτική είναι τα τεχνητά όργανα (υπάρχουν ήδη αλλά ακόμα είναι στα τελικά στάδια δοκιμών, και νομίζω κάποια συγκεκριμένα). Γίνεται αρκετή έρευνα πάνω στο θέμα ώστε να πιστεύω πως μέσα στα επόμενα 50 χρόνια θα έχει γίνει κάτι. Μην ξεχνάμε και τη νανο(βιο)τεχνολογία και τα παράγωγά της (που είναι πολλά, αξίζει να τσεκάρεις άρθρα).

Rasmo wrote:

Flame13Gr wrote: Δεν έχω δει κάποιον νεκρό να επιστρέφει πίσω. Λίγο δύσκολο να υπάρχει κάτι άλλο. Η Μετεμψύχωση και η ανάληψη ψυχών όλα αυτά είναι θεωρίες κάποιων θρησκειών που "πατούν" πάνω στον φόβο του θανάτου.

Εμένα δεν με πείθουν.

Κάποιους όμως μπορεί, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν αλλιώς. Και είναι σεβαστό.

Μα ίσα-ίσα οι "θρησκειες" που λένε για μετεμψύχωση δεν πατούν στον φόβο μα στο αντίθετο.

Η μετεμψύχωση/μετενσάρκωση παρουσιάζει έναν εναλλακτικό δρόμο, ποιο βατό σε σχέση με τις αβρααμικές , μετά τον θάνατο. Αλλά αυτός ο εναλλακτικός δρόμος δεν "πάτα" πάνω στον φόβο του ανθρώπου για τον θάνατο και την παύση/τέλος της ύπαρξης του; Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως όταν πεθάνουμε παύουμε να υπάρχουμε γιαυτό θεωρώ πως ο άνθρωπος έχει επινοήσει πολλούς τρόπους για να πιστέψει πως θα συνεχίσει να ζει αιωνίως. Αυτό μας κάνει να φαινόμαστε κατά κάποιο τρόπο εγωιστές.

Rasmo wrote: Όταν μιλάμε για μετεμψύχωση(ή μετενσάρκωση) αναφερόμαστε στην ψυχή που φέυγει απο το ένα σώμα και πάει στο επόμενο, άρα, καμία σχέση με τις χριστιανικού τύπου-αμερικανιές και "μεταθανάτιες" εμπειρίες.

Οι μονοθειστικές(Μουσουλμάνοι/Χριστιανοί/Εβραίοι) πατούν στον φόβο του θανάτου και στο δίπολο κόλαση-παράδεισο άρα και την τυφλή υπακοή του ανθρώπου εν ζωή μέσω φόβου ώστε για να καταλήξει στον παράδεισο αλλιώς πας στην κόλαση.

Άλλο πράγμα η τυφλή υπακοή σε κάποια θρησκεία και τις επιταγές της και άλλο οι διδασκαλίες/φιλοσοφίες για τη ζωή μετά το θάνατο. Γιατί οι θρησκείες , πλην του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αναγκάζονται να προσαρμόζονται στα καινούρια δεδομένα οπότε η είσοδος κάποιου στην κόλαση ή στον παράδεισο πάει αναλόγως. Για παράδειγμα οι Καθολικοί και ο Πάπας δεν έχουν θέμα με την ομοφυλοφιλία. Πριν 10 χρόνια είχαν. Τι άλλαξε; Προσαρμόστηκαν για να επιβιώσουν. Αντίστοιχα οι θρησκείες της ανατολής οι οποίες είναι ποιο ευέλικτες δεν είχαν πρόβλημα με τον Χριστιανισμό αλλά καπηλεύτηκαν τις διδασκαλίες του ή κάποια πρόσωπα όπως ο Χριστός. Δεν τον θεωρούν ανύπαρκτο αλλά προτάσσουν την άποψη πως ο Χριστός ήταν ένας από τους πολλούς μύστες οι οποίοι ήρθαν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα όπως και ο Βούδας.

Η μετενσάρκωση/μετεμψύχωση μπορεί να σε οδηγήσει σε άλλο σώμα ή να είσαι κάποιο ζωή ή ακόμη και φυτό (παπαρούνα πχ)
Ο παράδεισος απ την άλλη διαφέρει μεταξύ Χριστιανισμού/Ισλάμ.

Οπότε περί ορέξεως. Αν θέλει κάποιος να δεχτεί την πιθανότητα να γεννηθεί στην επόμενη ζωή του ως αλεπού ή να πάει στον παράδεισο όπου θα τον περιτριγυρίζουν 100 παρθένες ας είναι. Όπως του αρέσει του καθενός. Για τον Χριστιανισμό δεν αναφέρω τίποτα γιατί οι πληροφορίες για τον παράδεισο που λέει είναι λίγες και πολύ γενικές.

Για να εξετάσουμε σωστά ένα θέμα πριν το πιάσουμε πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε και την σημασία της λέξεως για την οποία αναφερόμαστε και μετά βάση αυτού να συνεχίσουμε να το μελετάμε. Γι'αυτό και παραθέτω τον πιο απλοικό ορισμό της λέξης Ψυχή: "Η λέξη «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «φυσώ», «πνέω») κυριολεκτικά σημαίνει την «ψυχρή πνοή», δηλαδή την ύστατη ένδειξη της ζωής στο σώμα που γίνεται αισθητή από την αναπνοή. Εντούτοις, από αρχαιοτάτων χρόνων ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά στις νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και τη μετά θάνατον ζωή, με ειδικά το τελευταίο να έχει κυριαρχήσει στη θρησκεία και τη φιλοσοφία. Λόγω των πολλών απόψεων για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σημασία της «ψυχής», οι ορισμοί που υπάρχουν είναι τουλάχιστον δεκάδες, αλλά ωστόσο ο συνηθέστερος είναι αυτός που ορίζει την ψυχή ως την άυλη ουσία του ανθρώπου η οποία αποτελεί την έδρα της προσωπικότητάς του, επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος, όντας η ίδια αθάνατη, και στη συνέχεια μεταβαίνει είτε σε κάποια άλλη κατάσταση, σε άλλο τόπο, είτε σε κάποιο άλλο σώμα. Είναι γεγονός ότι αυτός ο συνήθης ορισμός βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πλατωνική ψυχολογία, δηλαδή μελέτη της ψυχής, η οποία, παρά τα κενά της, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους στοχαστές, τους φιλοσόφους και τους θεολόγους. Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις που εκτίθενται στα πλατωνικά έργα αποτελούν μια απόπειρα συστηματοποίησης και ανάπτυξης προϋπαρχουσών θεωριών, δεδομένου ότι τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου και τον θάνατο είναι πολύ παλαιότερα του Πλάτωνα και έχουν απασχολήσει ίσως όλους τους πολιτισμούς.

Οι προσεγγίσεις περί ψυχής είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες. Προτιμώ την προσέγγιση από τους Πυθαγόρειους και τους Ορθόδοξους Νηπτικούς πατέρες.

Flame13Gr wrote: Η μετεμψύχωση/μετενσάρκωση παρουσιάζει έναν εναλλακτικό δρόμο, ποιο βατό σε σχέση με τις αβρααμικές , μετά τον θάνατο. Αλλά αυτός ο εναλλακτικός δρόμος δεν "πάτα" πάνω στον φόβο του ανθρώπου για τον θάνατο και την παύση/τέλος της ύπαρξης του; Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως όταν πεθάνουμε παύουμε να υπάρχουμε γιαυτό θεωρώ πως ο άνθρωπος έχει επινοήσει πολλούς τρόπους για να πιστέψει πως θα συνεχίσει να ζει αιωνίως. Αυτό μας κάνει να φαινόμαστε κατά κάποιο τρόπο εγωιστές.

Συμφωνώ ότι η μετενσάρκωση/μετεμψύχωση είναι ένας εναλλακτικός δρόμος διαχείρισης του θανάτου, κυρίως απο τις βουδιστικές/ινδουιστικές φιλοσοφίες, μόνο που έχω μία και μόνο ένσταση, στο γεγονός που είπες ότι πατάνε στον φόβο. Πως πατάνε στον φόβο εφόσον δεν απειλούνε(έμμεσα ή άμμεσα) κανέναν ακόλουθο τους, όπως ακριβώς κάνουν οι αβρααμικές(κατα των κόσμο μονοθειστικές) θρησκείες με το δίπολο κόλαση και παραδεισού? Όταν αναφερόμαστε ότι κάποιος πατάει πάνω στον φόβο του άλλου για κάτι πάει να πεί ότι είναι υποχείριο του και μπορεί να τον κάνει ότι θέλει. Πχ, ζήσε φτωχά, μη ζητάς πολλά, κάνε αυτό και το άλλο, σκυ΄ψε κεφάλι και μεταθάνατον θα πας στην ουράνια βασιλεία, κτλπ. Κατ'εμέ -αν και δεν με προσεγγίζουν οι βουδιστικές και ινδουίστικές φιλοσοφίες- τις θεωρώ πιο πολιτισμικά/φιλοσοφικά αξιότερες και ανθρώπινες αλλά και άξιες προς μελέτη, απο τις μισαλλόδοξες και δογματικές αβρααμικές θρησκείες.

Flame13Gr wrote: Άλλο πράγμα η τυφλή υπακοή σε κάποια θρησκεία και τις επιταγές της και άλλο οι διδασκαλίες/φιλοσοφίες για τη ζωή μετά το θάνατο. Γιατί οι θρησκείες , πλην του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αναγκάζονται να προσαρμόζονται στα καινούρια δεδομένα οπότε η είσοδος κάποιου στην κόλαση ή στον παράδεισο πάει αναλόγως. Για παράδειγμα οι Καθολικοί και ο Πάπας δεν έχουν θέμα με την ομοφυλοφιλία. Πριν 10 χρόνια είχαν. Τι άλλαξε; Προσαρμόστηκαν για να επιβιώσουν. Αντίστοιχα οι θρησκείες της ανατολής οι οποίες είναι ποιο ευέλικτες δεν είχαν πρόβλημα με τον Χριστιανισμό αλλά καπηλεύτηκαν τις διδασκαλίες του ή κάποια πρόσωπα όπως ο Χριστός. Δεν τον θεωρούν ανύπαρκτο αλλά προτάσσουν την άποψη πως ο Χριστός ήταν ένας από τους πολλούς μύστες οι οποίοι ήρθαν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα όπως και ο Βούδας.

Δεν διαφωνώ καθόλου με την πρώτη σου πρόταση(όπως και με όλη αυτή την παράγραφο) και να συμπληρώσω, η θρησκεία είναι δόγμα και έχει να κάνει με τον έλεγχο της μάζας και η φιλοσοφία η συνεχής εξερεύνηση, οι προβληματισμοί, κοκ, του ανθρώπου για τα πάντα γύρω του.
Σχετικά περί μύστες(βλ. απολλωνιος ο τυανευς) που ανέφερες είναι άλλο ένα τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο.'

Flame13Gr wrote: Η μετενσάρκωση/μετεμψύχωση μπορεί να σε οδηγήσει σε άλλο σώμα ή να είσαι κάποιο ζωή ή ακόμη και φυτό (παπαρούνα πχ)

Όπως είπα και πιο πάνω είναι απο πια σκοπιά το βλέπεις. Εγώ ανέφερα το όλο θέμα της μετεμψύχωσης για να μην τις συγχέουμε με τις μεταθανάτιες εμπειρίες που έγραψε ο συντάκτης του θέματος.

Flame13Gr wrote: Ο παράδεισος απ την άλλη διαφέρει μεταξύ Χριστιανισμού/Ισλάμ.

Διαφέρει μόνο στα service facilities που προσφέρει το κάθε ένα.

Flame13Gr wrote: Οι προσεγγίσεις περί ψυχής είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες. Προτιμώ την προσέγγιση από τους Πυθαγόρειους και τους Ορθόδοξους Νηπτικούς πατέρες.

Γι'αυτό λέω, είναι απο πια σκοπιά την βλέπεις.. το θέμα είναι να μελετάς συνέχεια και να μην μένεις στασιμος σε μία θέση μόνο και μόνιμα.

Εμένα προσωπικά μου αρέσει το βίντεο του George Carlin. Έχει μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις. Και είναι αρκετά καυστικό.



Είναι λίγο άκυρο, το ξέρω, αλλά ήθελα να το μοιραστώ

Rasmo wrote: Πως πατάνε στον φόβο εφόσον δεν απειλούνε(έμμεσα ή άμμεσα) κανέναν ακόλουθο τους, όπως ακριβώς κάνουν οι αβρααμικές(κατα των κόσμο μονοθειστικές) θρησκείες με το δίπολο κόλαση και παραδεισού?

Εννοεί πως εκμεταλλεύονται τον ήδη υπάρχον φόβο. Η κόλαση είναι εκεί για να συμμορφώνει, καθώς και αυτή από μόνη της αιώνια ζωή είναι.

Νομίζω ότι όλα είναι επινοήματα του ανθρώπινου εγκεφάλου. Εαν δεν υπήρχαν οι θεωρίες της μετενσάρκωσης/μετεμψύχωσης κτλ, θα νιώθαμε τόσο τρομοκρατημένοι απέναντι στην ιδέα του θανάτου. Θα μας φαινόταν όλα μάταια. Η μετενσάρκωση/μετεμψύχωση προσφέρει διπλό καλο:
παρηγοριά οτι και μετα θάνατον υπάρχει κάτι αλλά και σε κάνει να είσαι σωστός στην τωρινή σου ζωή ώστε το επόμενο σώμα σου να είναι εξίσου "καλο".
'Ολα θεωρίες και επινοήματα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι. Να λέμε ένα παραμυθάκι στον εαυτό μας, για να κοιμόμαστε ήσυχοι το βράδυ.
Και πάνω σε αυτά τα επινοήματα έχουν στηθεί "επιχειρήσεις", έχουν γίνει σφαγές, έχουν εμποτιστεί μίση.
Βολεύει. Απλά βολεύει.

Υπάρχον φόβος του θανάτου? Απο που προκύπτει αυτό? Ίσα-ίσα γνωρίζοντας ότι ο θάνατος είναι μία άλλη "πύλη"(άλλοι το πιστεύουν, άλλοι όχι, δικαίωμα του καθενός) για την μεταφορά της ψυχής σου σε νέο σώμα άρα νέα ζωή τι φόβο έχεις για τον θάνατο? Τον έχεις μόνο ως ΄΄ενα μεταβατικό στάδιο για την νέα ζωή.
Η κόλαση και ο παράδεισος δεν σου προμηνύει την νέα ζωή γιατί προφανώς δεν ξαναγεννίεσαι με σάρκα και οστά αλλά ότι την ψυχή σου την περιμένει, είτε η αιώνια γαλήνη(παράδεισος) άμα είσαι καλό ποίμνιο, είτε η αιώνια τιμωρία(κόλαση) άμα είσαι αμαρτωλός, κατά τας γραφάς.
Που φοβάσαι περισσότερο?

Το θέμα αυτό μου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και το έχω ψάξει αρκετά. Δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα καθώς πιστεύω πως 99% των απόψεων είναι "χρωματισμένες" από διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις. Το μόνο σίγουρο που το πιστεύω 100% είναι πως όσοι μιλάνε για οικεία πρόσωπα, κόλαση, φως στο τούνελ κτλ όταν βρίσκονται σε κομματώδη κατάσταση είναι γιατί αυτές τις εικόνες δημιούργησε ο εγκέφαλος ο οποίος είναι επηρεασμένος από ότι ακούει καθημερινά. Ένα παράδειγμα, τρακάρει κάποιος, έχει near death experience όπου είναι σχεδόν νεκρός, επιστρέφει και λέει ότι είδε την γιαγιά του που του είπε να γυρίσει πίσω στην ζωή. Προφανώς και είδε κάτι τέτοιο εφόσον αυτό το έχει ακούσει άλλες 10 φορές σε εκπομπές και αυτό θα δει εκείνη την στιγμή. Ας μην ξεχνάμε την παρειδωλία, το "ελάττωμα" του μυαλού να βλέπει ότι πιστεύει ότι βλέπει και ότι φοβάται. Με λίγα λόγια, ένα απλό σχοινί, το βράδυ μπορεί να φανεί ως φίδι!

Η κόλαση και ο παράδεισος που λένε οι θρησκείες είναι μέσα στο μυαλό μας. Είναι ο τρόπος που αποφασίζουμε να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα. Είναι όταν στην πρώτη δυσκολία κοιτάς να δεις την θετική πλευρά και να βρεις ήρεμα έναν τρόπο ή να αγχωθείς για ημέρες/εβδομάδες και να δημιουργήσεις μία κόλαση μέσα στο μυαλό σου αλλά και στους άλλος γύρω σου.

Τέλος...δεν θέλω να πω κάτι αλλά από όσο ξέρω επιστημονικά, καμία ενέργεια δεν εξαφανίζεται ούτε δημιουργείται από το πουθενά...Ωραίο thread guys and girls, συνεχίστε το.

Εφόσον μιλάμε για μετεμψύχωση κλπ αυτο σημαίνει αυτομάτως οτι βρισκόμαστε σε εναν φαύλο κυκλο, ''ζωδιακου επιπεδου''.

Rasmo wrote: Συμφωνώ ότι η μετενσάρκωση/μετεμψύχωση είναι ένας εναλλακτικός δρόμος διαχείρισης του θανάτου, κυρίως απο τις βουδιστικές/ινδουιστικές φιλοσοφίες, μόνο που έχω μία και μόνο ένσταση, στο γεγονός που είπες ότι πατάνε στον φόβο. Πως πατάνε στον φόβο εφόσον δεν απειλούνε(έμμεσα ή άμμεσα) κανέναν ακόλουθο τους, όπως ακριβώς κάνουν οι αβρααμικές(κατα των κόσμο μονοθειστικές) θρησκείες με το δίπολο κόλαση και παραδεισού? Όταν αναφερόμαστε ότι κάποιος πατάει πάνω στον φόβο του άλλου για κάτι πάει να πεί ότι είναι υποχείριο του και μπορεί να τον κάνει ότι θέλει. Πχ, ζήσε φτωχά, μη ζητάς πολλά, κάνε αυτό και το άλλο, σκυ΄ψε κεφάλι και μεταθάνατον θα πας στην ουράνια βασιλεία, κτλπ. Κατ'εμέ -αν και δεν με προσεγγίζουν οι βουδιστικές και ινδουίστικές φιλοσοφίες- τις θεωρώ πιο πολιτισμικά/φιλοσοφικά αξιότερες και ανθρώπινες αλλά και άξιες προς μελέτη, απο τις μισαλλόδοξες και δογματικές αβρααμικές θρησκείες.

Domine Non Es Dignus wrote: Εννοεί πως εκμεταλλεύονται τον ήδη υπάρχον φόβο. Η κόλαση είναι εκεί για να συμμορφώνει, καθώς και αυτή από μόνη της αιώνια ζωή είναι.

Με κάλυψε ο φίλος από πάνω.

Rasmo αν δεν καταλαβαίνω λάθος εννοείς το τι λέει η κάθε θρησκεία σε επίπεδο δόγματος.

Ναι προφανώς θρησκείες(και όχι φιλοσοφίες καθώς έχουν οργανωμένο ιερατείο,συγκεκριμένο τρόπο λατρείας/τελετών κ.ο.κ) όπως ο Βουδισμός ή ο Ινδουισμός σου δίνουν έναν πιο εύκολο σχετικά δρόμο απ ότι οι μονοθειστικές.
Αλλά δεν διαφέρουν και τόσο πολύ σχετικά με το τι γίνεται μετά το θάνατο.

Απλά αλλάζει η παράσταση. Τι εννοώ;
Στον Ινδουισμό η κεντρική θεότητα είναι ο Μπράχμαν . Ο Ινδουισμός διδάσκει πως η ψυχή μας (ή κατά τις ανατολικές θρησκείες το άτμαν ) είναι με λίγα λόγια καταδικασμένη να σβήσει στον απέραντο ωκεανό του Μπράχμαν. Δηλαδή ο τελικός προορισμός μας είναι να εξαφανιστούμε κάποια στιγμή.

Εξάλλου το άτμαν είναι το ίδιο με τον Μπράχμαν. Έννοιες αλληλένδετες.

Και , πρόσεξε, δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε. Είμαστε καταδικασμένοι. Όπως , αντίστοιχα, στον Χριστιανισμό είτε θα πάμε στον Παράδεισο είτε στην κόλαση.

Άρα τι γίνεται; Ποια θρησκεία έχει την αλήθεια; Προσωπικά πιστεύω καμία. Ούτε όλες μαζί , ούτε λίγο απ όλα σαλάτα. Οι θρησκείες αποτελούν ένα εργαλείο χειραγώγησης. Είτε είναι άκρως δογματικές είτε εμφανίζονται ποιο "χαλαρές" σε σχέση με άλλες. Προσωπική μου γνώμη βεβαίως. Κάποιοι άνθρωποι πιο ευφυς από εμάς τις έφτιαξαν με άλλο σκοπό. Οπότε δεν μπορώ να καταδικάσω καμία θρησκεία για τα δόγματα της απ την στιγμή που οι διδασκαλίες της αφορούν τους πιστούς της. Κανένα δόγμα δεν είναι καλό ή κακό.Δόγματα δεν εμπεριέχουν μόνο οι αβρααμικές θρησκείες. Δόγματα έχει και ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός και οι παραθρησκείες τους (θεοσοφία κλπ).

Θα κάνεις αυτό. Εκείνο. Το άλλο για να σου έρθει η φώτιση. Αν δεν το κάνεις δεν θα σου ρθει η φώτιση. Αν δεν κάνεις γενικά ότι σου λέει η κάθε θρησκεία δεν θα δεις τίποτα. Γιατί προϋπόθεση είναι η πίστη ή το να ακολουθείς συγκεκριμένα βήματα. Ότι με την γιόγκα θα νιώσεις καλύτερα ή με την προσευχή θα διορθωθούν τα πράγματα.

Όλα λοιπόν είναι στο μυαλό μας. Και οι θρησκείες εκτός από το ότι αντιμετωπίζουν τον θάνατο αποτελούν ταυτόχρονα ισχυρό κίνητρο για να ζήσει κάποιος την ζωή του ήρεμα ή το ακριβώς αντίθετο πολλές φορές. Ωστόσο δεν μπορούν όλοι να ζουν μέσα στα πλαίσια των θρησκειών.

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να υπερασπίζεται το δόγμα της μετεμψύχωσης ή το δόγμα της τριαδικότητας σε κάποιον αλλόθρησκο. Δεν μπορώ να βλέπω τον άλλο μου δίπλα να μην είναι καλά και εγώ να πάω να κάνω διαλογισμό ή προσευχή για κάτι δικό μου (ο εγωισμός που έγραψα στην προηγούμενη απάντηση μου)

Σχετικά περί μύστες(βλ. απολλωνιος ο τυανευς) που ανέφερες είναι άλλο ένα τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο.'

Συμφωνώ. Και έχει ενδιαφέρον από ποιους ξεκίνησε η θεωρία για τους μύστες , ποιοι την προωθούν και γιατί.

Γι'αυτό λέω, είναι απο πια σκοπιά την βλέπεις.. το θέμα είναι να μελετάς συνέχεια και να μην μένεις στασιμος σε μία θέση μόνο και μόνιμα.

Διαφωνώ. Το κακό δεν είναι αν θα μείνεις στάσιμος σε μια θέση γιατί αυτό είναι προσωπική σου επιλογή. Το κακό είναι αν εγώ αύριο γίνω τζιχαντιστής και πάω να ανατινάξω κόσμο επειδή το λέει δήθεν η θρησκεία μου και οι αγιατολάχ της. Αν θέλει ο άλλος να πιστεύει εκεί που θέλει για όλη του τη ζωή ας είναι. Κανένα πρόβλημα. Πρώτα να διορθώσουμε τον εαυτό μας και μετά τον υπόλοιπο κόσμο. Και όσο μεγαλώνεις κάποια στιγμή θα δεις ότι δεν διορθώνεται τίποτα και για κανένα λόγο. Οπότε κάπου θα καταλήξεις. Εκεί που σε βολεύει και όχι εκεί που βολεύει τους άλλους με δήθεν ελευθερίες ή με κίνητρο την αιώνια τιμωρία.