Το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα.
Υπάρχουν πολλά παιχνίδια που ξεχωρίζω από άλλα,αλλά παίζει μεγάλο θέμα και ο παράγωντας γούστου.
Αντί να πω ένα παιχνίδι που θεωρώ κορυφαίο,θα πω μερικά διάφορα ονόματα παιχνιδιών που θεωρώ από τα καλύτερα,και μαζί και μια μικρή περιγραφή για το γιατί.
Duke Nukem 3D: Αυτό το παιχνίδι είναι από τα fps που είχαν τον πιο interactive κόσμο που έχω δει,και για την εποχή του πρόσφερε τεράστιο immersion. Το να πυροβολάς π.χ. σωλήνες φυσικού αερίου και να βλέπεις να τρυπάν και να βγαίνει το αέριο,να πυροβολάς τουαλέτες και να σπαν οι σωληνώσεις βλέποντας να πετάγεται νερό,να μπορείς να πατήσεις τον διακόπτη των φωτών ενός δωματίου και να ανοίξεις ή κλείσεις...
Πράγματα σαν και αυτά έκαναν την αίσθηση ρεαλισμού πολύ δυνατή και μοναδική,άσχετα από τα χοντροκομμένα γραφικά και το καρτουνιστικό στυλ τους. Απλά ο κόσμος αντιδρούσε σε αυτά τα 'κουλά' που θα έκανε ο παίχτης όπως θα περίμενες να αντιδράσει,και αυτό ήταν κάτι μοναδικό.
Perfect Dark: Αυτό το παιχνίδι με είχε εντυπωσιάσει τότε για πολλούς λόγους. Για την εποχή του ήταν από τα λίγα console games που ήταν full σε voice overs,είχε cinematic cutscenes,κάτι άλλο σπάνιο για τα console FPS της εποχής,και τέλος ήταν ίσως και το πιο πλήρες παιχνίδι από άποψης modes/unlockables που έχω παίξει. Πάρα πολλά πράγματα να ξεκλειδώσεις,πολλά customization options,απλά πολύ από οτιδήποτε.
Quake 3 Arena: Από τους βασιλιάδες του online για εμένα. Και αυτό γιατί κατάφερε να βρει ένα balance που δεν έχω ξαναβρεί σε άλλο online FPS.Υπέρ-απλό και εύκολο στο να κατανοήσεις τις βασικές λειτουργείες και να αρχίσεις να παίζεις,ανοίγει δηλαδή πολύ ρηχά,για να μπορούν να κάνουν πλατσουρίσματα και παιδάκια που φοράν μπρατσάκια,αλλά στη συνέχεια μεγαλώνει πολύ και το βάθος γίνεται άβυσσος αν θέλεις να μάθεις πως να εκτελείς τέλεια τις εξειδικευμένες τεχνικές όπως rocket jumping,strafe walking κτλπ. Στα περισσότερα παιχνίδια είτε βομβαρδίζεσαι από πληροφορίες πολύ νωρίς όταν αρχίζεις να το παίζεις και μπουχτίζεις,είτε είναι τόσο απλά καθ' όλη τη διάρκεια που γρήγορα νιώθεις πως δεν υπάρχει κάτι νέο να μάθεις,και χάνεις ένα κομμάτι του challenge. Το Quake 3 arena αξίζει να αναφερθεί απλά και μόνο επειδή πέτυχε αυτό το κομμάτι σωστά: Με τη πρώτη ματιά είναι πολύ απλό και άρα εύκολο να ξεκινήσεις να το παίζεις,αλλά στη πορεία ανακαλύπτεις ότι έχεις πολλά να μάθεις.
Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory: Ίσως το FPS στο οποίο έχω σπαταλήσει τις περισσότερες online ώρες μου. Από το 2003 που βγήκε εως το 2009 το έπαιζα φανατικά.
Πριν βγει το battlefield,το rtcw:et ήταν το πρώτο που είχε φέρει το gameplay με κλάσσεις και experience points,και levels στα FPS,και για την εποχή του ήταν μοναδικό. Τα modding tools της id Software έδωσαν έξτρα ζωή στο παιχνίδι καθώς υπήρχε μια συνεχή ροή από maps,και ίσως να υπάρχει ακόμα. Από τα ελάχιστα FPS που ξέρεις ότι όποτε και να ασχοληθείς μαζί του θα βρεις κάτι καινούριο.
Halo 1: Απλά φοβερό.