Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω να προσθέσω πολλά για το Halo 5, καθώς έχω γράψει συνολικά για αυτό 11 σελίδες του τελευταίους μήνες, τρεις στο preview της multiplayer beta, δύο στο campaign preview και έξι στο review. Αυτό που θα κάνω όμως εδώ είναι να σας μεταφέρω την δική μου εμπειρία, ξεκινώντας το campaign μου πέφτει το σαγόνι από τα γραφικά, λέω εδώ είμαστε, στην πορεία προσπαθώ να εξοικοιωθώ με τους team based μηχανισμούς, αλλά διαπιστώνω ότι τα καταφέρνω μια χαρά και μόνος μου (έπαιζα στο Normal) οπότε τους αφήνω στην άκρη. Το πρώτο στοιχείο που μου κάνει εντύπωση και με κερδίζει είναι το level design και η open ended προσέγγιση στις μάχες, ούτε λίγο ούτε πολύ με το αυξημένο mobility μου άρχισα να σκαρφαλώνω σε βράχια, λόφους και ότι άλλο εύρισκα κάνοντας flank τους αντιπάλους μου.
Για το gunplay και την iron sights οπτική επίσης δεν έχω να πω κάτι νέο. Εμένα μου αρέσει, σαφώς και κάποιοι θα γκρινιάξουν και θα πουν το Halo έγινε Call of Duty, αλλά διαφωνώ κάθετα μαζί τους και θεωρώ ότι η 343 Industries σε αυτό το κομμάτι έπραξε σωστά. Στα πρώτα τρία levels του campaign όπου και γίνεται διαδοχική αλλαγή κεντρικών πρωταγωνιστών ο Agent Locke δεν μπορώ να πω ότι με ξενέρωσε. Σταδιακά όμως το αίσθημα ενθουσιασμού που μου δημιούργησε το Halo 5 άρχει να φθίνει για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι το σενάριο, καθώς άλλα περίμενα να δω και άλλα είδα και ο δεύτερος είναι ότι ο Master Chief καταντά κομπάρσος αφού τον χειρίστηκα σε 4-5 αποστολές από τις 15 που υπάρχουν συνολικά. Το φινάλε με ξενέρωσε και άρχισα να ασχολούμαι με τα multiplayer modes.
Προσωπικά από την E3 κιόλας το Warzone μου είχε προκαλέσει εντύπωση και πράγματι όταν άρχισα να ασχολούμαι μαζί του οι προσδοκίες μου δεν διαψέυστηκαν. Νομίζω πως είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει το Halo 5 τα τελευταία χρόνια και προβλέπω να καίγομαι τους προσεχείς μήνες. Να επανέλθω όμως στο campaign, καθώς για τις ανάγκες του review οδηγήθηκα σε ένα δεύτερο playthrough για να τσεκάρω καλύτερα τους team based μηχανισμούς και το σενάριο, το οποίο για να είμαι ειλικρινείς δεν το έπιασα με την πρώτη. Στο δεύτερο playthrough επέλεξα το Heroic επίπεδο δυσκολίας και εκεί άρχισα να διαπιστώνω πόσο πορωτικό αλλά και απαιτητικό είναι να συντονίσεις τα τρία υπόλοιπα μέλη του party. Υπήρχαν φορές που ένιωσα ότι έπαιζα άλλο παιχνίδι, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό.
Για τις δεκάδες ελλείψεις σε features δεν θα επεκταθώ περισσότερο, προσωπικά με ενοχλεί μόνο η απουσία του matchmaking στο co-op και το γεγονός ότι δεν θα δούμε δεύτερη σεζόν Spartan Ops. Κατανοώ τα παράπονα κάποιων αλλά εγώ ουδέποτε έπαιξα split-screen co-op, ούτε σε lan. Εν τέλει, αυτό που με χάλασε κυρίως ήταν το σενάριο και ο "απρόσωπος" Agent Locke.
Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε το review του Halo 5: Guardians
κάνοντας κλικ εδώ