The Division: Εντυπώσεις
Είμαι κάπου στο level 9 του The Division. Θεωρώ ότι είναι ένα παιχνίδι που είτε θα το βαρεθείς από την αρχή, είτε θα το λατρέψεις.
Θα το βαρεθείς γιατί το story ίσως φανεί σε πολλούς αδιάφορο. Τα cutscenes είναι ελάχιστα, το pathfinding ακριβέστατο, αλλά ο χάρτης κακοσχεδιασμένος και χωρίς σαφήνειες ως προς τα main missions. Για παράδειγμα βρίσκομαι σε σημείο όπου πρέπει να μιλήσω σε NPC οι οποίοι δεν συμβολίζονται καν στο χάρτη. Επίσης, είναι κουραστικό το να βρίσκεις τυχαίους εχθρούς ανώτερου level στο δρόμο, να σε καθαρίζουν και να γυρνάς χιλιόμετρα πίσω γιατί δεν έχεις ξεκλειδώσει το Safe House της εκάστοτε περιοχής. Εν ολίγοις τρέξιμο τρέξιμο και πάλι τρέξιμο. Μακάρι να υπήρχαν οχήματα.
Δείτε εδώ τις πρώτες αποστολές:
Αρχικά η όρεξη ανοίγει καθώς πιάνουμε κουβέντα με τους NPC και φέρνουμε σε λειτουργία τις εγκαταστάσεις αναβαθμίζοντάς τες (κάτι που έχω κάνει στο τωρινό μου game ξοδεύοντας credits και resources).
Μου αρέσει πολύ η πληθώρα όπλων που υπάρχει. Έχει πολλά όπλα και ξεχωριστή συμπεριφορά στο καθένα. Στα ευχάριστα επίσης το γεγονός ότι ξεκλειδώνεις συνεχώς νέα, τα gadgets (αν και τόσο αυτά όσο και τα abilities θα μπορούσαν να είναι περισσότερα). Θετικό το ότι υπάρχουν ατελείωτες προαιρετικές αποστολές, βοηθάς NPC, γενικά σου δίνει missions με το τσουβάλι. Αλλά επί του θέματος, οι αποστολές αυτές είναι αδιάφορες, του στυλ "Σκότωσε αυτή την ομάδα", "Σώσε τους ομήρους" και "Διερεύνησε αυτή την εξαφάνιση κάποιου ακούγοντας ηχητικά αποσπάσματα". Σε αυτό το τελευταίο ειλικρινά μπερδεύτικα χάνοντας αρκετό χρόνο. Μόνο οι βασικές αποστολές του story έχουν ενδιαφέρον και πολύ περισσότερο xp.
Πλησιάζω προς το level 10 και όπως είδατε και στο Live, η Dark Zone είναι για κάτι παραπάνω από Level 10. Συστήνεται για 30άρηδες παίκτες που έχουν maxάρει τα πάντα. Ωστόσο βλέπω στο εξωτερικό ότι αν είστε άτυχοι, ειδικά οι ευρωπαίοι, μπορεί να βρεθείτε στην Dark Zone για πολλές ώρες και να μην σας χτυπήσει κανένας αντίπαλος παίκτης. Οι περισσότεροι δεν ρισκάρουν να γίνουν rogue. Απλά μαζεύουν το loot για να δυναμώσουν.
Στο voice acting έμεινα ικανοποιημένος, στα γραφικά μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Επί της ουσίας όμως, ενώ το setting φάνηκε στην αρχή να έχει ενδιαφέρον, το ατελείωτο τρέξιμο στο χάρτη, τουλάχιστον μέχρι να ξεκλειδώσετε τα πρώτα safe houses και το σενάριο που δεν ξεδιπλώνεται ευπαρουσίαστα, εμένα προσωπικά με κούρασαν. Συστήνεται μόνο στους φανατικούς των Online Third-Person Shooters και όχι τόσο στους λάτρεις των RPGs. Σίγουρα τα όποια RPG στοιχεία υπάρχουν μέσα του με τράβηξαν αλλά όχι στο βαθμό που περίμενα.
Κλείνοντας, δείτε και το όμορφο press kit που μας έστειλε η Ubisoft.