Call of Duty 4: Modern Warfare

Το Call of Duty έρχεται στο παρόν.

Η τέταρτη συνέχεια της πασίγνωστης και πετυχημένης σειράς Call of Duty έχει εδώ και λίγο καιρό κάνει την εμφάνιση της στα ράφια των καταστημάτων. Ας είναι αυτό το review το τελευταίο πράγμα που θα διαβάσουν πριν το αγοράσουν και οι τελευταίοι λάτρεις των First Person Shooters που δεν το έχουν κάνει ήδη.

Σενάριο
Όσοι δεν έχουν βαρεθεί τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ίσως απογοητευτούν από το CoD 4, καθώς όπως υποδεικνύει και το όνομα, η πλοκή του λαμβάνει χώρα στο παρόν. Η ιστορία διαδραματίζεται σε δύο παράλληλα επίπεδα. Στο πρώτο, αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός νεοεισαχθέντα στην βρετανική ειδική μονάδα SAS, που ως κύρια αποστολή έχει να ανακαλύψει τα ίχνη μιας ρωσικής παραστρατιωτικής οργάνωσης η οποία, απογοητευμένη από την φιλοδυτική στάση της ρωσικής κυβέρνησης, προσπαθεί να «απλώσει χέρι» στο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο. Στο δεύτερο μπαίνουμε στα παπούτσια ενός αμερικανού πεζοναύτη που συμμετέχει σε επίθεση κατά χώρας της μέσης ανατολής (χωρίς όνομα), προκειμένου να εντοπιστεί και να συλληφθεί δικτάτορας ο οποίος πραξικοπηματικά κατέλαβε την εξουσία. Οι δύο αυτές ιστορίες περιπλέκονται όταν αποκαλύπτεται ότι ο τελευταίος έχει προμηθευτεί πυρηνική κεφαλή από την προαναφερθείσα ρωσική οργάνωση.

Το σενάριο και την πλοκή του θα την ζήλευαν πολλές κινηματογραφικές παραγωγές και το φινάλε του είναι από τα καλύτερα φινάλε που υπήρξαν ποτέ σε video game, πράγμα που οφείλεται κυρίως στο δέσιμο του παίκτη με τους άλλους χαρακτήρες της ομάδας του που τόσο αριστουργηματικά έχουν πετύχει οι δημιουργοί.

Γραφικά
Οι τοποθεσίες στις οποίες θα κληθούμε να πολεμήσουμε ποικίλουν. Η αρχή γίνεται με έφοδο σε φορτηγό πλοίο κατά τη διάρκεια νυκτερινής καταιγίδας. Αργότερα το παιχνίδι θα μας οδηγήσει μέσα από προαστιακές συνοικίες της δυτικής Ρωσίας, την παγωμένη και εγκαταλελειμμένη Pripyat της Ουκρανίας, μέχρι υπόγεια ρωσικά σιλό και πυκνοκατοικημένες πρωτεύουσες της μέσης ανατολής (λέγε με Βαγδάτη). Τα πάντα έχουν αποδοθεί τέλεια και λεπτομερέστατα, μέχρι και ο τόνος των χρωμάτων αλλάζει προκειμένου να εγκλιματιστεί ο παίκτης ανάλογα με το που βρίσκεται. Έτσι στις αμερικάνικες αποστολές τα χρώματα παίρνουν ένα πιο κιτρινωπό χρώμα που θυμίζει έρημο και ζέστη, ενώ στις βρετανικές αποστολές το χρώμα είναι πιο ψυχρό και αντικατοπτρίζει το κρύο που επικρατεί στα βάθη της Ρωσίας.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων ικανοποιούν πλήρως καθώς έχουν αποδοθεί πιστά όλες οι προβλεπόμενες εξαρτήσεις των στρατιωτών. Το animation ξεφεύγει από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, καθώς είναι πλέον motion captured. Τέρμα το καρτουνίστικο τρέξιμο του Call of Duty 1-2. Πλέον οι στρατιώτες τρέχουν και περπατάνε όπως στις ταινίες!

Οι εκρήξεις εκτός από εντυπωσιακές, επηρεάζουν το τριγύρω περιβάλλον με το οστικό τους κύμα πολύ ρεαλιστικά. Για παράδειγμα αν σκάσει μια χειροβομβίδα ανάμεσα σε καφάσια με φρούτα, γεμίζει ο τόπος με καρπούζια και πορτοκάλια που κατρακυλούν στο έδαφος. Ειδικά τα καρπούζια, κόβονται και φέτες! Αν γίνει έκρηξη σε κάποιο δωμάτιο, τα διπλανά δωμάτια την νιώθουν εξίσου, με πληκτρολόγια, οθόνες, καρέκλες, χαρτικά, να πετάγονται και να πέφτουν από τις θέσεις τους.

Η μοναδική ένσταση στον χώρο των γραφικών είναι ίσως ο ουρανός, για τον οποίο έχει χρησιμοποιηθεί ένα χαμηλής -αρκετές φορές- ανάλυσης texture, αντί να υπάρχουν κινούμενα σύννεφα όπως θα περίμενε κανείς από παιχνίδι του 2007.

Σε γενικές γραμμές πάντως, δεν θα μπορούσε να ζητήσει κανείς τίποτα άλλο από τον τομέα των γραφικών. Είναι με μία λέξη: αψεγάδιαστα!

Το Call of Duty 4 επιτέλους δίνει την δυνατότητα σε όσους κουράζονται από tactical-FPS games που απαιτούν δεξιοτεχνία πιανίστα, να βιώσουν από κοντά τον μοντέρνο πόλεμο που μόνο τα προηγούμενα προσέφεραν μέχρι τώρα.

Ήχος
Το CoD 4 δεν θα ήταν αυτό που είναι αν είχε μόνο καλά γραφικά. Ο λόγος γίνεται για τον ήχο, ο οποίος κάνει ακόμα και τον πιο αδιάφορο για το θέμα να συνειδητοποιήσει το πόσοι άνθρωποι έχουν δουλέψει και να παραδεχτεί την φανταστική δουλειά που έχει γίνει πάνω στην μουσική, τα εφέ και τις ομιλίες.

Σε stealth αποστολές η μουσική απουσιάζει, για να κάνει την αγωνιώδη εμφάνιση της σε στιγμές που πραγματικά χρειάζεται, δηλαδή σε έντονες ανταλλαγές πυρών, σε αποστολές στις οποίες ο εχθρός είναι ο χρόνος και σε άλλα κρίσιμα σημεία. Το ύφος της είναι μία μείξη από ορχηστρική και industrial και μπορεί να χαρακτηριστεί απολύτως κινηματογραφική.

Το voice acting είναι το άλλο δυνατό σημείο, με φωνές που είναι κυριολεκτικά μέσα στο κλίμα και τόσο χαρακτηριστικές που δένουν με τους αντίστοιχους χαρακτήρες και εκτός του ότι γίνονται μέρος της πραγματικότητας σας μέσα στο πεδίο της μάχης, συνεισφέρουν στο δέσιμο του παίκτη μαζί τους.

Gameplay
Το gameplay ακολουθεί την συνταγή που ξεκίνησε το CoD 2 και έχουν ζηλέψει καινούρια παιχνίδια όπως το Gears of War. Αντί για «μπάρα ενέργειας» που μειώνεται με κάθε χτύπημα ώσπου να αδειάσει τελείως, ο παίκτης πρέπει απλά να φροντίσει να μην δεχτεί απανωτά χτυπήματα το ένα μετά το άλλο. Με κάθε σφαίρα που δέχεται, το πλαίσιο της οθόνης κοκκινίζει δείχνοντας το πόσο κοντά στον θάνατο βρίσκεται. Αν ο παίκτης επιζήσει και προφυλαχτεί από τον κίνδυνο, τότε σιγά σιγά η αντοχή του ανακάμπτει και η κοκκινάδα της οθόνης υποχωρεί.

Αυτό ήταν το πρώτο στοιχείο που εισήγαγε το CoD 2 και συνεχίζει να υπάρχει και στο CoD 4. Το άλλο είναι ο τρόπος προώθησης του παίκτη και των συμμάχων του εις βάρος των εχθρών. Ο αριθμός των τελευταίων δεν είναι σταθερός σε κάθε μάχη και συνεχώς ανανεώνεται από διάφορα spawn points τα οποία απενεργοποιούνται όταν ο παίκτης τα πλησιάσει αρκετά. Αυτό αναγκάζει τον παίκτη να αποκτήσει το θάρρος να βγει από την κάλυψη του και να κερδίσει έδαφος έναντι των εχθρών, αντί να μείνει πίσω εκ του ασφαλούς με ένα sniper και να σκοτώσει όλους μέχρι και τον τελευταίο, καθώς κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα.

Η επιλογή επιπέδου δυσκολίας έχει αντικατασταθεί με ένα σύστημα αξιολόγησης στο οποίο αναλόγως του πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά ολοκληρώσετε ένα μικρό εκπαιδευτικό σενάριο, ξεκλειδώνεται και το αντίστοιχο επίπεδο. Έχετε υπόψιν σας ότι στο τελευταίο επίπεδο δυσκολίας θα βαρεθείτε τα load. Κι αυτό διότι όπως και στο CoD 2 αντί για saves υπάρχουν μόνο checkpoints, πράγμα που θα εκνευρίσει όσους προτιμούν quicksave κάθε 5 δευτερόλεπτα, αλλά που αντικειμενικά αυξάνει την ποιότητα της εμπειρίας και της περηφάνιας που αποκομίζει ο παίκτης μετά από κάθε σωστή κίνηση που κάνει.

Εκτός από τις καθαρά FPS αποστολές, θα κληθείτε σε ορισμένες περιπτώσεις να χειριστείτε τα όπλα ελικοπτέρων. Επίσης υπάρχει και μία αποστολή «κερασάκι» στην οποία λαμβάνετε το ρόλο χειριστή των οπλικών συστημάτων ενός αεροπλάνου AC-130, οι οποίες αποτελούν κάποιου είδους φόρου τιμής σε διάφορα βιντεάκια από αμερικάνικους βομβαρδισμούς που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς στο ίντερνετ. Όσοι έχουν παρακολουθήσει κάποιο από αυτά θα αναγνωρίσουν αμέσως την αναφορά, καθώς έχουν αναπαραχθεί πιστά, από την ασπρόμαυρη νυχτερινή όραση μέχρι τα καυστικά σχόλια εντυπωσιασμού των συγκυβερνητών του αεροπλάνου που ακολουθούν κάθε επιτυχές πλήγμα πολλαπλών στόχων.

Το οπλοστάσιο του παιχνιδιού δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο, αν και στο single player σπάνια θα χρειαστείτε άλλο όπλο από αυτό που σας δίνεται στην αρχή κάθε αποστολής καθώς οι γεμιστήρες με τους οποίους ξεκινάτε είναι υπεραρκετοί. Έχει εφαρμοστεί κι εδώ το σύστημα της διατρητικότητας των όπλων, η οποία δεν εξαρτάται μόνο από το υλικό και το πάχος των επιφανειών, αλλά και από το διαμέτρημα και την ορμή των βλημάτων. Επίσης δεν θα μπορούσε να λείπει και η δυνατότητα του να σημαδεύετε μέσα από το σκόπευτρο. Το μόνο μειονέκτημα που θα εντοπίσουν οι σκληροπυρηνικοί του είδους, είναι ότι δεν υπάρχει η επιλογή αλλαγής firing mode στα όπλα, δηλαδή η αλλαγή μεταξύ single shot, semi-automatic και full-automatic.

Στο τομέα του multiplayer, εκτός από τα κλασικά deathmatch, team-deathmatch και search and destroy, υπάρχουν αρκετά πρωτότυπα modes, όπως το sabotage που είναι μια παραλλαγή του search and destroy μόνο που η βόμβα είναι μία στην πίστα και οι δύο ομάδες μάχονται για την κατοχή της και τελικά την χρήση της, καθώς επίσης το headquarters, στο οποίο οι δύο πλευρές μάχονται για τον έλεγχο ενός laptop το οποίο εμφανίζεται σε διαφορετικά σημεία της πίστας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Για τους φίλους του Quake υπάρχει η επιλογή «old-school» η οποία πετάει τον ρεαλισμό από το παράθυρο, μειώνοντας την ζημιά που προκαλούν τα όπλα και αραδιάζοντας power-ups στο πάτωμα σε στυλ Unreal Tournament. Αντίστοιχα υπάρχει το hardcore mode το οποίο είναι ακριβώς το αντίθετο, η ζημία των όπλων αυξάνεται κατακόρυφα και εξαφανίζεται το interface του παίκτη.

Ένα άλλο στοιχείο του multiplayer που πρέπει να αναφερθεί είναι η χρήση του experience, των ranks και των unlockable rewards που έχει πλέον γίνει της μόδας στα FPS. Έτσι οι παίκτες ξεκινώντας από το rank 1 και με περιορισμένο αρχικά οπλοστάσιο, μπορούν παίζοντας online να αναρριχηθούν σε ένα σύνολο από 55 ranks, ξεκλειδώνοντας αμοιβές στην πορεία όπως νέα όπλα, νέα αξεσουάρ και χρώματα για όπλα όπως διόπτρες και σιγαστήρες και κάποια ειδικά skills. Τα skills είναι αυτά που ουσιαστικά διαφοροποιούν τον ένα παίκτη από τον άλλον και τους δίνει την δυνατότητα να «ράβουν» το παιχνίδι στα μέτρα τους. Υπάρχουν τα απλά, τα οποία αυξάνουν την ζημιά και την διατρητικότητα των βλημάτων, άλλα τα οποία επιτρέπουν στον παίκτη να γεμίζει γρηγορότερα, που τον καθιστούν αόρατο στα εχθρικά ραντάρ, μέχρι και πιο ύπουλα όπως το Martyrdom το οποίο κάνει τον παίκτη να αφήνει μία χειροβομβίδα κάτω όταν πεθαίνει, με αποτέλεσμα όποιος βρίσκεται δίπλα του εκείνη την στιγμή να βρίσκει την ίδια τύχη, εκτός αν είναι παρατηρητικός και προλάβει να καλυφτεί.

Τελειώνοντας το single player κομμάτι ξεκλειδώνεται το arcade mode, το οποίο ανεβάζει επιπλέον την αντοχή του παιχνιδιού. Σε αυτό το mode δίνεται η δυνατότητα επανάληψης των αποστολών, μόνο που τώρα ο παικτής διαθέτει περιορισμένο αριθμό «ζωών» και παλεύει για highscore το οποίο εξαρτάται την ταχύτητα του.

Επίλογος
Αν και μικρό σε διάρκεια, το Call of Duty 4 είναι το παιχνίδι που θα παίξετε ξανά και ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να το βαρεθείτε, ακόμα και στο single player. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς θα πρέπει να είναι η επόμενη συνέχειά του για να ξεπεραστεί. Μην το χάσετε για κανένα λόγο!

Θετικά:
- Τέλεια γραφικά, μουσική, σενάριο και gameplay
- Πλούσιο multiplayer
- Μεγάλη αντοχή στον χρόνο λόγω του multiplayer και του arcade mode.

Αρνητικά:
- Μικρό σε διάρκεια story mode.
- Μικρές λεπτομέρειες όπως η απουσία αλλαγής firing mode στα όπλα.

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 10
Gameplay: 9
Αντοχή: 9
Γενικά: 9.2

Το Call of Duty 4 θα είναι το καλύτερο μοντέρνο FPS, για πολύ καιρό ακόμη.

Άγγελος Τσιμιδάκης