Thimbleweed Park

Ένα Adventure ήρθε απόψε από τα παλιά.

Υπήρχε μια εποχή που τα Adventures μεσουρανούσαν και αποτελούσαν το δημοφιλέστερο genre στις τάξεις των PC gamers. Τα τελευταία χρόνια κάποιες εταιρείες, όπως η Telltale Games και η Frogwares μας έχουν χαρίσει αρκετές αξιόλογες δημιουργίες σε αυτό τον χώρο και είναι υπεύθυνες ως ένα βαθμό για την αναβίωση του Adventure genre. Στις εταιρείες αυτές έρχεται να προστεθεί και η Terrible Toybox, στο δυναμικό της οποίας συναντάμε δύο... ιερά τέρατα του χώρου, τον Ron Gilbert και τον Gary Winnick. Αμφότεροι αποτελούσαν δύο από τα σημαντικότερα στελέχη της LucasArts (πρώην Lucasfilm Games) και στο βιογραφικό τους συναντάμε δημιουργίες, όπως το The Secret of Monkey Island, το Maniac Mansion και το Indiana Jones and the Last Crusade: The Graphic Adventure, δηλαδή τρία από τα καλύτερα Adventures όλων των εποχών.

Η συνεργασία των δύο developers προέκυψε από την αμοιβαία νοσταλγία τους για τα Adventures της δεκαετίας του '80, καθώς αμφότεροι αναπολούσαν την εποχή που εργάζονταν μαζί στο Maniac Mansion και στα υπόλοιπα αριστουργήματά τους. Οι δύο τους θέλησαν να αναβιώσουν αυτή την εποχή αναπτύσσοντας ένα Adventure με τα δεδομένα που επικρατούσαν τότε και όχι με βάση τις σύγχρονες τάσεις της βιομηχανίας. Όπως θα διαπιστώσετε και εσείς οι ίδιοι στην πορεία το Thimbleweed Park δεν λαμβάνει χώρα μόνο στο 1987, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κυκλοφορήσει την συγκεκριμένη χρονιά.

Για την υλοποίηση αυτής της ιδέας βέβαια απαιτούνταν και τα ανάλογα κεφάλαια, οπότε οι Ron Gilbert και Gary Winnick στράφηκαν στο Kickstarter. H crowdfunding εκστρατεία διήρκεσε ένα μήνα και στο διάστημα αυτό οι δύο developers κατάφεραν να συγκεντρώσουν περισσότερα από 600.000 δολάρια, καταφέροντας μάλιστα να ξεπεράσουν και αρκετά stretch goals (προσθήκη voice acting, localization σε περισσότερες γλώσσες κτλ). Δύο περίπου χρόνια μετά την επιτυχημένη αυτή εκστρατεία, το Thimbleweed Park φτάνει στα PC και στο Xbox One (σύντομα αναμένεται να διατεθεί στα Windows 10 PC, PS4, iOS και Android) και όπως είναι φυσικό τα ερωτήματα γύρω από αυτό είναι πολλά, ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι εδώ και χρόνια οι Ron Gilbert και Gary Winnick δεν έχουν καταφέρει να μας παρουσιάσουν ένα Adventure αντάξιο της φήμης τους. Θα καταφέρουν άραγε με το Thimbleweed Park να μας χαρίσουν μοναδικές στιγμές, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση των Maniac Mansion και The Secret of Monkey Island; Η απάντηση ακολουθεί παρακάτω.

Φόνος στο ποτάμι
Το Thimbleweed Park εκτυλίσσεται στην ομώνυμη φανταστική πόλη των Η.Π.Α, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί και ως πόλη-φάντασμα. Ο πληθυσμός της έχει ελαττωθεί στους 80 κατοίκους, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν κλείσει και γενικώς επικρατεί μια ατμόσφαιρα σήψης και παρακμής. Χρονικά βρισκόμαστε στο 1987, αφού όπως προαναφέραμε ο βασικός στόχος των developers ήταν να μας παρουσιάσουν ένα point and click Adventure παλιάς κοπής. Η ιστορία ξεκινά με την έλευση ενός Γερμανού επιχειρηματία στα περίχωρα της πόλης, ο οποίος σκοπεύει να παραστεί σ' ένα επαγγελματικό ραντεβού. Ο επιχειρηματίας σύντομα δολοφονείται και στην πορεία οι ομοσπονδιακοί πράκτορες Angela Ray και Antonio Reyes καταφτάνουν στον τόπο του εγκλήματος με στόχο να το εξιχνιάσουν.

Οι Angela Ray και Antonio Reyes αποτελούν τους δύο πρώτους εκ των πέντε συνολικά playable χαρακτήρων και όπως είναι φυσικό η πρώτη σας αποστολή είναι να βρείτε ποιος σκότωσε τον επιχειρηματία. Σταδιακά θα αποκτήσετε τον έλεγχο και των υπολοίπων τριών χαρακτήρων της Delores, του Franklin και του Ransome. To πρώτο στοιχείο που οφείλουμε να σημειώσουμε είναι ότι και οι πέντε χαρακτήρες είναι αξιομνημόνευτοι, διαθέτουν ξεχωριστή προσωπικότητα και ατζέντα και ως εκ τούτου είναι απίθανο να μην τους συμπαθήσετε και να ταυτιστείτε μαζί τους. Για παράδειγμα, η Delores είναι ένα νεαρό κορίτσι που αγαπά την οικογένειά της, αλλά αισθάνεται καταπιεσμένη από το περιβάλλον της, καθώς δεν θέλει να κληρονομήσει την επιχείρηση του θείου της. Το όνειρο της είναι να γίνει game designer και να εργαστεί στην πασίγνωστη... MmucasFlem games (o παραλληλισμός με την Lucasfilm Games είναι κάτι παραπάνω από εμφανής) φτιάχνοντας τα δικά της Adventures.

Θετικές εντυπώσεις αφήνουν και οι διάφοροι NPC που απαρτίζουν τους -μετρημένους στα δάκτυλα- κατοίκους της ερειπωμένης Thimbleweed Park. Στο νου μας έρχονται πρόχειρα οι Pidgeon Brothers (μην σας γελά το όνομά τους πρόκειται για αδερφές και όχι για αδέρφια), δύο μαστροχαλαστές που ασχολούνται παράλληλα με το μεταφυσικό, ο σερίφης-ιατροδικαστής-ρεσεψιονίστ που μοιάζει σαν να πάσχει από σύνδρομο διχασμένης προσωπικότητας (τα φαινόμενα βέβαια καμιά φορά απατούν) και ο Chuck, το εξέχων πρόσωπο της πόλης που είναι παθιασμένος με την κατασκευή... μαξιλαριών.

Μια απίστευτη ιστορία
Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες έχει αναμφισβήτητα ένα θετικό αντίκτυπο στο σενάριο και στην γενικότερη εξέλιξη της ιστορίας. Στο τελευταίο κομμάτι οι Ron Gilbert και Gary Winnick ξεπέρασαν τον εαυτό τους, αφού το Thimbleweed Park θα καταφέρει να σας καθηλώσει με τις αλλεπάλληλες ανατροπές του. Δεν τολμούμε να επεκταθούμε περισσότερο σε αυτό το κομμάτι για να μην πέσουμε στην παγίδα των spoilers, οφείλουμε να σημειώσουμε πάντως ότι σε καθένα από τα εννιά κεφάλαια της ιστορίας έχετε διαφορετικούς στόχους. Όταν μάλιστα φτάσετε στο τέλος θα γίνετε μάρτυρες μιας πραγματικά ολικής ανατροπής του όλου σκηνικού, η οποία μάλιστα είναι εντελώς απρόβλεπτη.

Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι το χιουμοριστικό στοιχείο είναι πολύ έντονο, καθώς υπάρχουν δεκάδες αναφορές στην ποπ κουλτούρα των '80s, στα Adventures, στην “κόντρα” της Lucasfilm Games με τη Sierra On-Line, ενώ ενίοτε οι χαρακτήρες σπάνε τον “τέταρτο τοίχο” και σας απευθύνονται προσωπικά. Εμείς γελάσαμε με την ψυχή μας όταν είδαμε την Delores να απευθύνεται στην αφίσα του Billy Idol που κοσμεί το δωμάτιό της και να του λέει “Billy you are a rebel” (σαφής αναφορά στην κομματάρα Rebel Yell) ή όταν την είδαμε να εκστασιάζεται με το PC της, ένα... state of the art Commodore 64.

Ο ορισμός του cult
Όσον αφορά αυτό καθεαυτό το gameplay, το Thimbleweed Park μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο πνευματικός απόγονος των Maniac Mansion και The Secret of Monkey Island. Οι νεότεροι σε ηλικία gamers θα πάρουν ένα πολιτισμικό σοκ, όταν αντικρίσουν το user interface, το οποίο απαρτίζεται από εντολές του τύπου “Give”, “Use”, “Open”, “Push”, “Pull” κ.ο.κ. Για να λύσετε τους γρίφους λοιπόν και γενικώς για να μετακινηθείτε στην Thimbleweed Park θα χρειαστεί να δώσετε τις κατάλληλες εντολές στους χαρακτήρες σας, όπως “Open the door” και “Push button”. Με άλλα λόγια το Thimbleweed Park σας τοποθετεί με μαεστρικό τρόπο στο πετσί των χαρακτήρων και σας ωθεί να σκεφτείτε τι ακριβώς θα κάνατε αν βρισκόσασταν στην θέση τους στην πραγματικότητα.

Μια δημιουργία που δεν διστάζει να ασπαστεί τα κλισέ των Adventures και να τα μετουσιώσει σε προτερήματα χαρίζοντάς μας μια αξιομνημόνευτη εμπειρία.

Ο βαθμός δυσκολίας είναι πολύ υψηλός με βάση τα δεδομένα που επικρατούν στα σύγχρονα Adventures, καθώς πολλές φορές θα χρειαστεί να επιστρατεύσετε όλη την φαντασία και την παρατηρητικότητά σας για να λύσετε τους γρίφους. Για παράδειγμα, θα πρέπει να βρείτε τον τρόπο να πάρετε ένα δείγμα αίματος από ένα πτώμα χωρίς να διαθέτετε σύριγγα ή να παίξετε έναν συγκεκριμένο δίσκο στον ραδιοφωνικό σταθμό της περιοχής, ενώ ο DJ έχει κλειδαμπαρωμένες τις πόρτες τους. Οι πιο δύσκολοι γρίφοι γενικώς είναι αυτοί που απαιτούν να παραπλανήσετε κάποιον NPC για να αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα από τα αντικείμενα που έχουν στην κατοχή τους. Ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι θα χρειαστεί να επιστρατεύσετε και την εφευρετικότητα σας και να δώσετε μεγάλη προσοχή στα λεγόμενά τους, έτσι ώστε να συλλάβετε με το μυαλό σας τον τέλειο αντιπερισπασμό.

Παράλληλα, έχετε να διαχειριστείτε όχι έναν, αλλά πέντε ξεχωριστούς χαρακτήρες και κατ' επέκταση πέντε διαφορετικά inventories. Η εναλλαγή μεταξύ των χαρακτήρων είναι άμεση, αλλά μέχρι να ξεκλειδώσετε το fast travel θα χρειαστεί να καταναλώσετε αρκετό χρόνο στην μετακίνηση (θα πρέπει να μετακινήσετε ξεχωριστά τον κάθε χαρακτήρα σε μεγάλες αποστάσεις). Να σημειωθεί εδώ ότι κάποιοι χαρακτήρες έχουν συγκεκριμένες δεξιότητες και κατ' επέκταση κάποιοι γρίφοι μπορούν να λυθούν μόνο από αυτούς. Για παράδειγμα, η Delores φοβάται τα ύψη και δεν μπορεί να ανέβει σκάλες, ενώ αντίθετα ο Ransome, ο αθυρόστομος κλόουν της παρέας, δεν το έχει σε τίποτα να πηδήξει πάνω σε ένα τραμπολίνο ή να σκαρφαλώσει στην κεραία του ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης. Ο πιο ιδιαίτερος χαρακτήρας, όσον αφορά τις δεξιότητές του, είναι αναμφισβήτητα ο Franklin, αφού πρακτικά είναι φάντασμα και μπορεί να περάσει μέσα από κάθε πόρτα ή να τρομάξει τους NPC.

Ένα στοιχείο που θα σας ξενίσει κάπως είναι το γεγονός ότι ενώ οι πέντε playable χαρακτήρες έχουν εντελώς ξεχωριστή ατζέντα και διαφορετικές επιδιώξεις, κατά κάποιο περίεργο τρόπο συνεργάζονται αρμονικά. Για παράδειγμα, οι δύο ομοσπονδιακοί πράκτορες δίνουν την εντύπωση ότι ο ένας τρέφει μίσος για τον άλλο, αλλά την ίδια στιγμή συνεργάζονται. Ακόμη πιο περίεργη περίπτωση είναι αυτή του Ransome, ο οποίος έκανε καριέρα με το να βρίζει, να ειρωνεύεται και να χλευάζει όλον τον κόσμο. Ο μισάνθρωπος αυτός όμως συνεργάζεται αρμονικά με τους υπόλοιπους χαρακτήρες επειδή το επιβάλλει το σενάριο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει εξήγηση για αυτή την περίεργη στάση των πέντε playable χαρακτήρων, αλλά θα χρειαστεί να φτάσετε μέχρι το τέλος της ιστορίας. Όπως προαναφέραμε το φινάλε είναι απρόβλεπτο και φέρνει εντελώς τα πάνω κάτω (με την καλή έννοια) στα όσα ζήσατε κατά την διάρκεια του playthrough σας.

Το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα που σχετίζεται με το gameplay είναι ο σαφής προσανατολισμός προς το pixel hunting. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και τα collectables του Thimbleweed Park απεικονίζονται με την μορφή ενός λευκού pixel στην οθόνη σας και όπως είναι αναμενόμενο θα χρειαστεί να καταβάλετε σημαντική προσπάθεια και παρατηρητικότητα για να τα διακρίνετε, ιδίως να βρίσκονται στην κάτω πλευρά της οθόνης, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν οι διάφορες εντολές και τα κελιά του inventory.

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιότεροι
Όπως αναφέραμε παραπάνω, το Thimbleweed Park διακρίνεται για τον υψηλό βαθμό πρόκλησης που προσφέρει, στα πρότυπα των παλιών καλών Adventures της αγοράς. Κακά τα ψέμματα η εν λόγω δημιουργία απευθύνεται πρωτίστως σε όσους μεγάλωσαν με τα Adventures της Lucasfilm Games και δευτερευόντως σε όσους απολαμβάνουν τις σύγχρονες κυκλοφορίες τους είδους. Οι developers πάντως κάνουν σαφή την πρόθεσή τους να απευθυνθούν σε ένα ευρύτερο κοινό και για να επιτύχουν τον σκοπό τους, φρόντισαν να “εφοδιάσουν” το Thimbleweed Park με δύο modes, το Casual και το Hard.

Οι διαφορές μεταξύ των δύο αυτών modes είναι χαοτικές και προσφέρουν μια εντελώς ξεχωριστή εμπειρία, πάντα κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες σας. Στο Casual mode για παράδειγμα απουσιάζουν ορισμένοι από τους πιο δύσκολους γρίφους, αφού μπορείτε να συλλέξετε απευθείας τα αντικείμενα που σχετίζονται με την επίλυσή τους, χωρίς να χρειαστεί να αποσπάσετε την προσοχή κάποιου NPC ή να καταναλώσετε πολύ φαιά ουσία. Από το mode αυτό απουσιάζει και το pixel hunting, καθώς αν πατήσετε το κουμπί RB ο κέρσορας θα μετακινηθεί απευθείας στο κοντινότερο αντικείμενο ή στο εκάστοτε hotspot του περιβάλλοντος, με το οποίο μπορείτε να αλληλεπιδράσετε. Επιπροσθέτως, υπάρχουν και αρκετά tutorials που σας επιτρέπουν να εξοικειωθείτε πλήρως με τους βασικούς μηχανισμούς του gameplay, ακόμη κι αν δεν έχετε σημαντική εμπειρία στα Adventures.

Το δικό μας playthrough βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο Hard mode (αφιερώσαμε μια περίπου ώρα στο Casual για να δούμε τις διαφορές) και κατ' επέκταση όσα έχετε διαβάσει μέχρι στιγμής αφορούν κατά βάση το δυσκολότερο mode του παιχνιδιού. Η συνολική διάρκεια του Thimbleweed Park κυμαίνεται στις 15-20 ώρες και όπως είναι φυσικό ο χρόνος που θα αφιερώσετε εξαρτάται άμεσα από τις ικανότητες σας στην επίλυση των γρίφων. Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς στην δική μας περίπτωση χρειάστηκε μερικές φορές να καταφύγουμε στην βοήθεια κάποιου walkthrough έτσι ώστε να επισπεύσουμε την διαδικασία συγγραφής του review. Όπως και να έχει πάντως το Thimbleweed Park προσφέρει μεγάλο value for money, καθώς με 20 ευρώ μπορεί κάλλιστα να σας κρατήσει συντροφιά για 20 ώρες ή ακόμη και παραπάνω αν αποφασίσετε να κάνετε δύο playthroughs (ένα στο Casual και ένα στο Hard) και να ασχοληθείτε με την συλλογή των collectables.

Αγκιστρωμένο στο παρελθόν
O οπτικός τομέας δεν επιδέχεται πολλά σχόλια, αφού στην προκειμένη περίπτωση τα screenshots μιλούν από μόνα τους. Το Thimbleweed Park είναι σχεδιασμένο για να θυμίζει τα Adventures της δεκαετίας του '80 και ως εκ τούτου τα γραφικά του απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν εντυπωσιακά. Για την ακρίβεια οι developers δεν εκμεταλλεύτηκαν ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες του Xbox One, ενώ μια ματιά στις ελάχιστες προτεινόμενες απαιτήσεις για τα PC είναι αρκετή για να διαπιστώσετε ότι το Thimbleweed Park τρέχει απρόσκοπτα ακόμη και σε ένα low-end σύστημα δεκαετίας. Τα pixels του πάντως είναι αρκετά γοητευτικά, αφού η Terrible Toybox έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στο εικαστικό επίπεδο.

Σε ότι αφορά τον ηχητικό τομέα οι developers συνεργάστηκαν με τον Steve Kirk, έναν Αμερικανό μουσικό γνωστό από την δουλειά του στο FarmVille, στο Star Wars: The Old Republic και στο Voodoo Vince, ένα από τα exclusives του Xbox που μάλιστα σύντομα αναμένεται να επανακυκλοφορήσει στο Xbox One. To soundtrack αφήνει πολύ θετικές εντυπώσεις και βοηθά στην απόδοση της γενικότερης παρακμής που μαστίζει την πόλη Thimbleweed Park. Το voice acting σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικό, καθώς οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν τους playable χαρακτήρες και τους βασικότερους NPC δίνουν πειστικές ερμηνείες.

Επιστροφή στις επιτυχίες
Τα τελευταία χρόνια ο Gary Winnick είχε συμμετάσχει στην ανάπτυξη διαφόρων -επιεικώς- μέτριων κυκλοφοριών (Meet the Robinsons, Bolt), ενώ ο Ron Gilbert μας είχε παρουσιάσει το συμπαθητικό The Cave. To Thimbleweed Park αποδεικνύει περίτρανα ότι οι δύο developers έχουν ακόμη αρκετά πράγματα να προσφέρουν και όσοι τους θεωρούσαν ξεγραμμένους, συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανίας των video games, καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Η εν λόγω κυκλοφορία καταφέρνει να αποτίσει φόρο τιμής στα Adventures της δεκαετίας του '80 και να μας θυμίσει για ποιους ακριβώς λόγους οι δημιουργίες αυτές ήταν τόσο δημοφιλείς στο παρελθόν. Ως εκ τούτου οι λάτρεις του genre μπορούν να το αποκτήσουν χωρίς κανένα απολύτως ενδοιασμό.

Θετικά:
- Υπέροχο σενάριο με αλλεπάλληλες ανατροπές που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον
- Πέντε playable ήρωες με ξεχωριστή ατζέντα και προσωπικότητα
- Άφθονο αγνό χιούμορ
- Δύο επίπεδα δυσκολίας με σημαντικές διαφορές στο gameplay
- Έξυπνοι γρίφοι που απαιτούν σκέψη, φαντασία και παρατηρητικότητα
- Υψηλός βαθμός πρόκλησης
- Μεγάλη διάρκεια
- Αξιόλογο soundtrack που εναρμονίζεται απολύτως με το κλίμα της δημιουργίας
- Λειτουργικό user interface που παράλληλα συμβάλλει και στο immersion
- Χαμηλή τιμή διάθεσης

Αρνητικά:
- Απαρχαιωμένος τεχνικός τομέας
- Απαιτεί αρκετό pixel hunting
- Αργή μετακίνηση στην πόλη πριν ξεκλειδώσει το fast travel

Βαθμολογία
Γραφικά: 5
Ήχος: 8
Gameplay: 9
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8.2

Άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς των Adventures της Lucasfilm Games.

Παντελής Δασκαλέλος