...ή μήπως Templar's Creed;

Πόσους προλόγους άραγε μπορούμε να γράψουμε για την σειρά Assassin's Creed, χωρίς να λέμε τα ίδια και τα ίδια; To franchise πλέον το γνωρίζουν και οι... πέτρες, το βασικό gameplay θεωρώ πως είναι πάνω κάτω παρόμοιο από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε ο Altaïr στις ζωές μας, πολλοί γκρινιάζουν ότι η Ubisoft αρμέγει την αγελάδα εδώ και χρόνια, όμως όλοι τελικά παίζουν κάθε χρόνο το εκάστοτε νέο AC και βυθίζονται λίγο έως πολύ στον κόσμο που μας μεταφέρει στα άδυτα της ανθρώπινης ιστορίας!

Τελικά η Ubisoft όχι μόνο δεν πτοείται από τα παράπονα, αλλά μου φαίνεται πως το πάει σιγά-σιγά στο να βγάζει όχι ένα, αλλά δύο Assassin's Creed games κάθε χρόνο (σκεφτείτε και το περσινό "πείραμα" του Assassin's Creed III: Liberation), πατώντας πάνω στο gameplay-εγγύηση της σειράς. Και όταν λέω gameplay-εγγύηση, εννοώ πάνω-κάτω αυτό που συμβαίνει και στο νέο "last-gen" Assassin's Creed Rogue: Το παιχνίδι είναι αυτό που λέμε... σιγουράκι!

Λειτουργώντας κάπως σαν "σφήνα" ανάμεσα στα Assassin's Creed IV: Black Flag, Assassin's Creed III και το Assassin's Creed Unity -για να μην μείνουν με παράπονο οι χρήστες PS3 και Xbox 360 που δεν θα παίξουν το τελευταίο- η νέα δημιουργία της Ubisoft Sofia έρχεται χωρίς καμία σχεδόν έκπληξη να μας προσφέρει μια ακόμη δόση από ένα παιχνίδι που γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πλέον.

Δύσκολοι καιροί για Templars
Το Assassin's Creed Rogue λειτουργεί κάπως σαν sequel του Assassin's Creed IV: Black Flag και μας μεταφέρει σε μία ακόμα ξεχωριστή πτυχή της ιστορίας, καθώς διαδραματίζεται στα μέσα του 18ου αιώνα, στην διάρκεια του Γαλλοϊνδιανικου Πόλεμου. Πρωταγωνιστής είναι ο Shay Patrick Cormac και για πρώτη φορά η σειρά μας δίνει τον έλεγχο ενός από τους "κακούς" Templars, κάτι που κρίνεται θετικό καθώς όλοι πιστεύω κάποια στιγμή θα θέλαμε να συμβεί αυτό!

Ο ήρωάς μας λοιπόν άνηκε στο τάγμα των Assassins, όμως μετά από μια περιπετειώδη αποστολή προδίδει την πίστη του στην Αδελφότητα και συντάσσεται με την πλευρά των Templars. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτή η προδοσία εγείρει το μένος των πρώην συντρόφων του, οι οποίοι πλέον αναλαμβάνουν να τον εξολοθρεύσουν και φυσικά εσείς καλείστε να βγάλετε τα κάστανα από τη φωτά.

Η ιστορία του Assassin's Creed Rogue είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Διαθέτει ένα ελαφρύ "άρωμα" αρχαίας τραγωδίας καθώς τα πιστεύω του πρωταγωνιστή μας κλονίζονται, σωστή ροή με όμορφες διακυμάνσεις και δίνει μια εναλλακτική διάσταση στην εικόνα και την ηθική των Templars, που εδώ φλερτάρουν σχεδόν με την δικαιολόγηση των πράξεών τους. Ενδεχομένως να μην συμφωνήσουν όλοι με αυτή την προσέγγιση, αλλά σίγουρα έχουμε κάτι διαφορετικό που εν τέλει λειτουργεί μια χαρά μέσα στο παιχνίδι και για μένα προσωπικά είναι όμορφο να βλέπουμε τα πράγματα από πολλές πλευρές!

Ως εκ τούτου θα λέγαμε πως το Assassin's Creed Rogue είναι πιο σκοτεινό στην γενική του αισθητική, ενώ θα σας ταξιδέψει σε διάφορα μέρη για να συνδεθεί σεναριακά με τα games της σειράς που αναφέραμε παραπάνω και θα συναντήσετε πολλά γνώριμα πρόσωπα. Υπό αυτή την έννοια αποτελεί ένα αρκετά ξεχωριστό κεφάλαιο στο χρονολόγιο της σειράς.

Τι είχες Γιάννη...
Ο πυρήνας του gameplay στο Assassin's Creed Rogue δεν κρύβει μεγάλες εκπλήξεις καθώς επιστρατεύει γνωστούς μηχανισμούς, με έμφαση στα πιο κοντινά του χρονικά στοιχεία των Assassin’s Creed III και Black Flag. Το μενού της γενικότερης δράσης, πέρα από το γνωστό και αναμενόμενο Third-person action/stealth/exploration κομμάτι, περιλαμβάνει ένα πλήθος δραστηριοτήτων που έχουν αντληθεί από τα προηγούμενα games. Nαυμαχίες στην ανοιχτή θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού, εξερεύνηση στα δάση και την φύση της κοιλάδας του ποταμού Hudson, πιο κλασικό AC gameplay στο αστικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης, αγορές και ανακαινίσεις κτιρίων, side-missions και διάφορες δραστηριότητες συνθέτουν το "ψηφιδωτό" της νέας περιπέτειας της Ubisoft.

Παρά την επανάληψη ωστόσο που πλανάται πάνω από τον τίτλο, το στούντιο της Σόφια έχει πετύχει κάτι αξιοθαύμαστο. Έχει ενώσει όλα αυτά τα στοιχεία με τόσο αρμονικό τρόπο που δείχνουν πιο ισορροπημένα από ποτέ. Το δοκιμασμένο στον χρόνο gameplay του AC εδώ εναλλάσσεται πολύ όμορφα χωρίς να κουράζει, εκτός και αν δεν σας συγκινούν όλα αυτά εξαρχής. Τη μία στιγμή θα αναβαθμίζετε και θα πολεμάτε με το πλοίο σας, το Morrigan, την άλλη θα προσπαθείτε να εισχωρήσετε σε κάποιο οχυρό, την επόμενη θα σκαρφαλώνετε σαν τον Ezio σε καθεδρικούς ναούς ή θα κυνηγάτε στα δάση σαν τον Connor και όλα αυτά με μια τόσο προσεγμένη έναλλαγή που δεν θα σας κάνει να βαρεθείτε σε καμία στιγμή, αποφεύγοντας τις παγίδες των προηγούμενων παιχνιδιών.

Το Assassin's Creed Rogue θα καταφέρει να κρατήσει τους χρήστες PS3 και Xbox 360 για μια τελευταία ίσως φορά συνδεδεμένους με το Animus."

Πολλές οι ευθύνες ενός Templar
Το ενδιαφέρον επίσης διατηρείται και με τις διάφορες δραστηριότητες όπως την συλλογή collectibles, εάν φυσικά σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο (προσωπικά με κουράζουν αυτά σε γενικές γραμμές, αλλά anyway), όπως fragments του Animus, χάρτες των Templars, προμήθειες ή prosperity gems που δίνουν boost στην αξία άλλων rewards. Να σημειώσουμε εδώ πως ο κόσμος παραμένει open-world λογικής, με μεγάλες εκτάσεις για εξερεύνηση.

H Ubisoft Sofia επαναφέρει και το fleet combat minigame που δείχνει την ανάμειξη του πρωταγωνιστή μας Shay στον Επταετή Πόλεμο. Γενικώς νομίζω αντιλαμβάνεστε πως όλα τα στοιχεία είναι "ξεσηκωμένα" από τα προηγούμενα games αλλά πραγματικά δείχνουν τόσο καλά συνδεδεμένα και αλληλοσυμπληρούμενα στην ροή του παιχνιδιού που θα λέγαμε πως το Rogue... βάζει τα γυαλιά στα μεγαλύτερα "αδελφάκια" του.

Tables turned
Τα ελάχιστα νέα στοιχεία gameplay εισέρχονται μετά από μερικές ώρες στο κύριο campaign, το οποίο σημειωτέον θα σας πάρει γύρω στις 15 ώρες εάν ασχοληθείτε και με αρκετά side missions-collectibles, διάρκεια που μπορεί να σας φαίνεται μικρή για ένα AC game, αλλά θεωρώ πως είναι ικανοποιητική και δεν κουράζει. Η πιο ενδιαφέρουσα αλλαγή είναι ο τρόπος που αλλάζει η σχέση θύτη-θηράματος από την στιγμή που έχετε τον ρόλο ενός Templar πλέον. Όλα όσα κάνατε στα προηγούμενα παιχνίδια ως assassins τώρα στρέφονται εναντίον σας κατά κάποιον τρόπο, αφήνοντάς σας μια αίσθηση "διαφορετικού" κινδύνου και συμβάλλοντας στην πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα που αναφέραμε.

Φυσικά δεν λείπουν και τα κομμάτια gameplay εκτός του Animus, όπου καλείστε και εδώ να κάνετε ορισμένα πραγματάκια στον πραγματικό κόσμο. Αν και η παρουσία των σημείων αυτών είναι διακριτική, δεν θα λέγαμε ότι παρουσιάζουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ούτε δένουν τρομερά με το υπόλοιπο σενάριο. Εκτός ροής επίσης κρίνονται τα διάφορα tutorials, αν και για κάποιον νέο παίκτη στον κόσμο του παιχνιδιού (υπάρχουν τέτοιοι άραγε;) υποθέτουμε θα φανούν χρήσιμα.

Ξίφη, μαχαίρια και κουμπούρια
Oι κινήσεις του ήρωα και οι melee μηχανισμοί δεν παρουσιάζουν καμία καινοτομία. Όλα φαντάζουν τόσο γνώριμα, από τον χειρισμό, τα physics, το parkour και το free-flow σύστημα μάχης που δεν θα σας προβληματίσουν ούτε μία στιγμή. Το τελευταίο παραμένει διασκεδαστικό, αν και μετά από τίτλους όπως το Shadow of Mordor που πήγαν ένα βήμα παραπέρα, αρχίζει θα λέγαμε να δείχνει κάπως την ηλικία του και θα νιώσετε πως τa έχετε κάνει όλα αυτά δεκάδες φορές πλέον. Μοναδική προσθήκη είναι ένα νέο rifle, με το οποίο μπορείτε να χτυπήσετε από απόσταση χωρίς να γίνετε εύκολα αντιληπτοί.

Στα γνωστά επίπεδα
Οπτικά το Assassin's Creed Rogue κρίνεται εξαιρετικό, υπό την έννοια ότι αξιοποιεί 100% αυτά που του δίνονται, τα οποία προφανώς έχουν πλέον ένα last-gen ταβάνι. Η μηχανή AnvilNext έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της τόσα χρόνια στο AC "κουρμπέτι" και το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα περιμένατε, με όλα τα καλά και τα κακά του, ανάλογο της ποιότητας που μας έχει συνηθίσει η Ubisoft και φυσικά εντός των δυνατοτήτων του... γερασμένου hardware.

Τα textures είναι ποιοτικά αλλά δείχνουν πλέον τα χρονάκια τους, ενώ αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός πως το παιχνίδι καταφέρνει να τρέχει κυρίως στα 30fps, με ελάχιστες πτώσεις του frame rate σε μεμονωμένα σημεία. Φυσικά, περιμένουμε να το δούμε και στην έκδοση για PC, όπου λογικά θα υπάρχει η δυνατότητα για καλύτερα ακόμη γραφικά.

Ο ήχος επίσης στέκεται στα γνωστά υψηλού επιπέδου κινηματογραφικά επίπεδα στα οποία μας έχει καλομάθει η σειρά. Η μουσική είναι πλήρως ενταγμένη στην ατμόσφαιρα και ντύνει εξαιρετικά το gameplay, ενώ τα εφέ δεν υστερούν σε καμία περίπτωση και θα σας ικανοποιήσουν πλήρως. Ενδεχομένως το voice acting θα μπορούσε να είναι πιο προσεγμένο.

7 χρόνια Assassin's Creed
Το Assassin's Creed Rogue θα έλεγα πως είναι ένας "επετειακός" τίτλος, μια best-of συρραφή των καλύτερων στοιχείων του gameplay της σειράς ως ένα τελευταίο αντίο στις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς. Δεδομένου αυτού, η Ubisoft Sofia έχει κάνει πολύ καλή δουλειά δείχνοντας μεράκι και αγάπη για το υλικό της, συνθέτοντας μάλιστα τα επιμέρους στοιχεία χωρίς να τα "κουράζει". Από την άλλη μεριά, δεν έχει να παρουσιάσει απολύτως τίποτα νέο και εάν κάποιος έχει ήδη κουραστεί από τα προηγούμενα games, εδώ δεν θα βρει κάτι να του αλλάξει γνώμη.

Η ιστορία από τα μάτια ενός Templar, η πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα, το διαφορετικό σενάριο και η σωστή ροή της δράσης είναι τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του ενός εκ των δύο νέων AC. Το Assassin's Creed Rogue μας θυμίζει τους λόγους για τους οποίους η σειρά αγαπήθηκε από εκατομμύρια παίκτες παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, αλλά δυστυχώς μας υπενθυμίζει -ξανά- πως κάτι πρέπει να αλλάξει επειγόντως για να ανανεωθεί και να εξελιχθεί. Όπως και να έχει, επειδή πολλοί θα αποκτήσουν έτσι κι αλλιώς και τα δύο νέα games, τους προτείνουμε να ξεκινήσουν με το Rogue το οποίο θα μπορούσε να είναι το Assassin's Creed 3.5!

Θετικά:
- Όμορφο, εναλλακτικό σενάριο από τα μάτια ενός Templar
- Σωστή εναλλαγή στα set pieces της δράσης
- Κάπως πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα
- Διαθέτει όλα τα γνωστά καλά στοιχεία, δεν είναι "ξεπέτα"

Αρνητικά:
- Ακόμα μία επανάληψη της γνώριμης συνταγής
- Μας θυμίζει πως η σειρά χρειάζεται ανανέωση
- Μέτριο voice-acting

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.6

Θα μπορούσε να είναι το κορυφαίο Assassin's Creed game, εάν είχε κυκλοφορήσει το... 2012!

Γρηγόρης Βούλγαρης