The Vanishing of Ethan Carter

Θα σας κάνει να… παραμιλάτε! 

Δεν νομίζω στο εγγύς μέλλον να πάψω να θαυμάζω την ευρηματικότητα και την ευφυΐα των game developers που κατάγονται από τις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης. Τελευταία προσθήκη στην λίστα των εταιρειών ανάπτυξης που έχουν πολλά να προσφέρουν στην λατρευτή μας κουλτούρα είναι η The Astronauts, ένα gaming studio γέννημα θρέμμα της Πολωνίας.

Οι άνθρωποι που την δημιούργησαν είναι παθιασμένοι με την πρώιμη λογοτεχνία τρόμου που ξεπήδησε από την πέννα γιγάντων του πνεύματος σαν τον Edgar Allan Poe και τον Howard Phillips Lovecraft. Η κλίση τους προς τις ιστορίες που τείνουν να σηκώνουν την τρίχα του εκάστοτε αναγνώστη τους οδήγησε στην απόφαση να φτιάξουν ένα adventure game με ομιχλώδη υπόθεση, μυστηριώδεις καταστάσεις και τοποθεσίες και ασυνήθιστο gameplay. Το αποτέλεσμα ονομάζεται The Vanishing of Ethan Carter και εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους τίτλους του τρέχοντος έτους.

Αίμα στους Λόφους
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι για την καταπολέμηση του εγκλήματος υπάρχουν οι αστυνομικοί, οι κρατικοί λειτουργοί που εργάζονται για το κοινό όφελος και πληρώνονται από το κράτος. Παράλληλα, υφίστανται και οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ που αναλαμβάνουν υποθέσεις οι οποίες βρωμάνε έγκλημα από μακριά, για λογαριασμό ατόμων που τους πληρώνουν αδρά. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας και μοναδικός playable χαρακτήρας Paul Prospero ανήκει στους τελευταίους αλλά η συμπεριφορά του ξεφεύγει εντελώς από τις παραπάνω προδιαγραφές.

Ο ντετέκτιβ μας αποφασίζει να ταξιδέψει στην γραφική περιοχή Red Creek Valley, δραστηριοποιημένος όχι από πιθανή χρηματική αμοιβή αλλά από το περίεργο γράμμα ενός παιδιού, του Ethan Carter. Από το γράμμα ο Prospero αντιλαμβάνεται ότι ο Ethan βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο και έτσι, αδιαφορώντας για τα έξοδα και τα κέρδη, παίρνει το πρώτο τρένο και καταφθάνει στην μαγευτική κοιλάδα. Πέραν της περίεργης έλλειψης απληστίας που τον χαρακτηρίζει, ο Prospero διαθέτει και ένα ακόμα ασυνήθιστο χαρακτηριστικό, τις υπερφυσικές ικανότητες ενός μέντιουμ. Αγγίζοντας αντικείμενα και νεκρούς μπορεί να οραματιστεί το που βρίσκονται και το τι τους συνέβη αντίστοιχα. Λίγη ώρα μετά την άφιξη του στην Red Creek Valley, ο Prospero συνειδητοποιεί ότι αρκετά φρικαλέα γεγονότα έχουν λάβει πρόσφατα χώρα εκεί, γεγονότα με έντονο το υπερφυσικό στοιχείο.

Από το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα γίνεται αισθητή η επιρροή των αγαπημένων μας συγγραφέων στο σενάριο του παιχνιδιού (Prospero ονομάζεται ο βασικός ήρωας του μυθιστορήματος Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου του Poe). Αν είστε οπαδοί της λογοτεχνίας του φανταστικού τότε ετοιμαστείτε για την πώρωση της ζωής σας όταν θα αντικρίσετε μια σειρά από πασίγνωστα μυθιστορήματα συγγραφέων του είδους στο πρώτο σπίτι που θα μπουκάρετε.

Η ασυνήθιστη πλοκή του The Vanishing of Ethan Carter ξεδιπλώνεται σταδιακά διαμέσου μιας αλυσίδας οραμάτων που πυροδοτούνται από ανατριχιαστικά ερεθίσματα του στυλ «μια ματωμένη γραμμή αίματος στο χώμα», «ένα σφαγμένο κουφάρι πεταμένο στην άκρη», «θανατηφόρες παγίδες στο δάσος» κ.ο.κ. Παρότι έχετε την δυνατότητα να επιλύσετε όλα τα οράματα με την σειρά, εντούτοις μπορείτε να παραλείψετε ένα όραμα και να συνεχίσετε με το επόμενο ή με το μεθεπόμενο.

Εδώ εμφανίζεται και ένα από τα ελάχιστα προβλήματα που παρουσιάζει το παιχνίδι. Αν δεν ολοκληρώσετε τα οράματα με την σειρά και αφήσετε ή ξεχάσετε κάποιο, θα φτάσετε στο τελευταίο μέρος της περιπέτειας και θα αναρωτιέστε τι πρέπει να κάνετε για να συνεχίσετε. Πράττοντας τα παραπάνω, ήρθα αντιμέτωπος με ένα αστείο bug. Έφτασα στο τέλος, αντιλήφθηκα ότι μου έλειπε μια ιστορία του Ethan, γύρισα πίσω, την τελείωσα και, ξαναγυρίζοντας στο έσχατο σημείο, δεν είδα καμία αλλαγή, το παιχνίδι δεν έλεγε να μου αποκαλύψει την τελική οθόνη! Επέστρεψα πάλι στην πρώτη περιοχή της περιπέτειας, ξαναπέρασα από όλες τις ιστορίες και επανήλθα στο τελευταίο μέρος όπου επιτέλους «ξεκλείδωσε» το φινάλε. Αυτό σημαίνει ότι αν αφήσετε κάτι ανολοκλήρωτο, μετά δεν αρκεί μόνο να επιστρέψετε και να το τελειώσετε, πρέπει να ξαναπεράσετε από όλες τις σκηνές για να τις «σώσει» το παιχνίδι. Συνεπώς έχουμε να κάμουμε με ένα άκρως κάκιστο bug!

Κατάδυση σε ένα αλλόκοτο κόσμο
Το The Vanishing of Ethan Carter χρησιμοποιεί σοφά την προοπτική πρώτου προσώπου για να επιβάλλει την πλήρη απορρόφηση σας από το μαγευτικό του περιβάλλον. Από το πρώτο λεπτό που το ξεκίνησα βυθίστηκα απόλυτα στον κόσμο του σε σημείο να αισθάνομαι ότι περπατώ κυριολεκτικά στο δάσος, στις σιδηροτροχιές, στα ρημαγμένα σπίτια και στις υπόλοιπες συναρπαστικές τοποθεσίες του. Την ψευδαίσθηση ενισχύουν τα καταπληκτικά γραφικά, οι φυσικοί ήχοι των τοποθεσιών και η παράξενη μουσική επένδυση.

Μετά την απορρόφηση σας στο απίθανο τοπίο της Red Creek Valley θα σας χτυπήσει σαν σφυρί η αναπόφευκτη εντύπωση ότι βιώνετε μια εξωσωματική εμπειρία, δηλαδή θα νοιώσετε ότι το πνεύμα σας βγήκε από το υλικό του κέλυφος και περιπλανιέται στον χώρο! Η εντύπωση θα δυναμώσει έντονα αν κοιτάξετε το έδαφος και παρατηρήσετε ότι δεν μπορείτε να δείτε τα πόδια σας ενώ ακούτε τα βήματα όταν περπατάτε. Τύφλα να έχει ο Casper το φαντασματάκι δηλαδή!

Τον δικαιολογημένο εντυπωσιασμό χάρη στα προαναφερθέντα θα αντικαταστήσει η συνειδητοποίηση του πρωτοποριακού συστήματος γρίφων που περιέχει το The Vanishing. Inventory δεν υπάρχει οπότε ξεχάστε την συσσώρευση αντικειμένων που συνηθίζεται στα περισσότερα adventures, εδώ ότι βρεθεί στο δρόμο σας το χρησιμοποιείτε επιτόπου για να αναπαραστήσετε διαμέσου οράματος τα γεγονότα που οδήγησαν στην δολοφονία κάποιου από τα μέλη της οικογένειας του Ethan. Μόλις συγκεντρωθούν όλα τα στοιχεία και μπουν στην θέση τους, το όραμα είναι έτοιμο να ξεκινήσει και εσείς δεν έχετε παρά να τοποθετήσετε στην σωστή χρονολογική σειρά τα γεγονότα. Η διαδικασία είναι πανεύκολη διότι, αν δεν μπορέσετε να καταλάβετε την σειρά των συμβάντων από την θέση που έχουν οι εικόνες στον χώρο, θα την ολοκληρώσετε με την κλασική προσέγγιση του trial and error.

Διαλευκαίνοντας την υπόθεση
Εκτός από την ατμοσφαιρική και εύκολη ανασύνθεση οραμάτων, το The Vanishing έχει δύο γρίφους που θα δοκιμάσουν για τα καλά τις συλλογιστικές ικανότητες σας. Ο πρώτος λαμβάνει χώρα σε ένα σπίτι γεμάτο portals. Στόχος σας είναι να σταθείτε μπροστά από κάθε portal, να ανακαλύψετε ποιο δωμάτιο αντιστοιχεί πίσω από το portal (όλα τα portals σας οδηγούν στα αντίστοιχα δωμάτια των ορόφων ενός παρακείμενου σπιτιού) και να μπείτε μέσα στο portal. Μιλάμε για ένα γρίφο όπου, αν δεν διαθέτετε φωτογραφική μνήμη, θα επιστρατεύσετε μια τακτική που γνωρίζουν καλά όσοι ασχολήθηκαν με τα παλιά RPG σαν το Eye of the Beholder. Θα βγάλετε στυλό και μπλοκάκι δηλαδή για να σχεδιάσετε την τοποθεσία κάθε δωματίου.

Ένας ακόμη δύσκολος γρίφος αποτελεί την τρομακτικότερη εμπειρία που σας επιφυλάσσει το The Vanishing, βάζοντάς σας να αναζητήσετε...κουφάρια σκοτωμένων ανθρώπων και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσετε σύμβολα που θα σας αποκαλύψουν...τα πνεύματά τους. Γενικά οι game designers έπαιξαν κάπως περίεργα με τις αισθήσεις μας καθόλη την διάρκεια του playthrough, βάζοντας μέσα πολλά σημεία τρόμου. Είναι εμφανές ότι η πραγματική μαγεία στο The Vanishing of Ethan Carter βρίσκεται στην ανίχνευση στοιχείων μέσα στα καταπληκτικά του τοπία: Σε πάρα πολλές περιπτώσεις αισθάνθηκα σαν λαγωνικό, με την μύτη κολλημένη στο έδαφος μήπως και πάρω μυρωδιά κανένα ματωμένο αντικείμενο, τίποτα χαρτιά με μυστηριώδη σύμβολα πάνω τους κ.ο.κ. Τα κείμενα που θα διαβάσετε είναι άκρως απολαυστικά και περιέχουν ανατριχιαστικές αναφορές στο Νεκρονομικόν και σε θεότητες που το όνομα τους θυμίζει έντονα Κθουλιανή μυθολογία και η εκφορά του είναι ψωμοτύρι για… ψευδούς! Δυστυχώς παρατηρείται ενίοτε ένας σχετικός αχταρμάς όσον αφορά τις επικλήσεις που θα διαβάσετε όπου χρησιμοποιούνται ελληνικά και λατινικά για να επικαλεστούν τον όποιο θεό τους, έχουν χαβαλέ πάντως.

Χτυπώντας το κεφάλι σε αόρατο τοίχο
Φτάσαμε αισίως στο εξοργιστικότερο σημείο του παιχνιδιού κατ’ εμέ. Tον περιορισμό της κίνησης σας στον χώρο. Παίζετε ένα video game που βασίζεται στην ατμόσφαιρα και στην ταύτιση σας με τον playable χαρακτήρα. Εκεί που περπατάτε λοιπόν στις όχθες του ποταμού που διασχίζει την Red Creek Valley και σκέφτεστε να κολυμπήσετε για πλάκα, αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορείτε να προχωρήσετε στον ποταμό σαν να σας εμποδίζει ένας αόρατος τοίχος. Αντίστοιχη φρίκη θα φάτε αν προσπαθήσετε να κατεβείτε σε βραχώδεις περιοχές, να πέσετε από γκρεμό κτλ.

Η τακτική αυτή του αόρατου τοίχου μας είναι γνωστή σε πολλά games. Το ζήτημα είναι ότι στο συγκεκριμένο διαλύει μεμιάς την απίστευτη ατμόσφαιρα, σας αποσπά βίαια από την αφομοίωση σας σε υπερφυσικό ντετέκτιβ Prospero και ακυρώνει όλη την εμπειρία. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν ένας developer να κάνει τέτοια τραγικά λάθη όταν έχουν προηγηθεί αριστουργήματα τύπου Skyrim που δίδαξαν ορισμένα πράγματα αναφορικά με την ρεαλιστική κίνηση στον χώρο.

Ο όρος «δυσλειτουργική οικογένεια» πρέπει να έχει την φωτογραφία της οικογένειας Carter στο λεξικό. Τόσα ενδοοικογενειακά δράματα περιμένεις να δεις μόνο σε ελληνικές σαπουνόπερες!

Αν ανοίγετε τον υπολογιστή σας για να παίξετε κάθε δεκαπενθήμερο ή σε αργίες και γιορτές τότε το The Vanishing of Ethan Carter είναι ότι πρέπει για εσάς με τις 4–5 συνολικά ώρες gameplay του. Αν αντίθετα απαιτείτε από τα video games να σας απασχολούν για περισσότερη ώρα από ότι μια βόλτα στην γειτονική καφετέρια τότε αμφιβάλλω αν θα σκάσετε τα λεφτά σας σε αυτό.

Το Twin Peaks σε video game μορφή
Πρωτοαντικρίζοντας τον πανέμορφο κόσμο του The Vanishing μπήκα αυτόματα σε κατάσταση έκστασης! Καθόμουν και χάζευα το μεγαλείο του απογευματινού ήλιου πάνω στην γέφυρα, το λίκνισμα των δέντρων από το φύσημα του αέρα, τις πολυκαιρισμένες σιδηροδρομικές ράγες, τον τιτάνιο τοίχο του ντόπιου φράγματος κ.ο.κ. Όταν σας λέω ότι θα νοιώσετε κυριολεκτικά σαν να έχετε πάει εκδρομή σε ορεινό παράδεισο παίζοντας το The Vanishing κυριολεκτώ. Η εμπειρία είναι φανταστική. 

Η τελειότητά της φυσικά προϋποθέτει πανίσχυρο υπολογιστή και κάρτα γραφικών για να τρέξει στην μέγιστη ανάλυση, εγώ με κάρτα 512MB αναγκάστηκα να κόψω φίλτρα στα 1280x768 και δεν ήταν λίγες οι φορές στις οποίες η πτώση των frames ήταν κατακόρυφη. Επίσης κάποια μοντέλα χαρακτήρων ανοιγοκλείνουν το στόμα τους σαν ψάρια όταν μιλάνε, τα μέλη τους κρέμονται σαν αν είναι… χιμπατζήδες και γενικά παρουσιάζουν ατέλειες.

Με τόσα θετικά οπτικά ερεθίσματα ήταν αναπόφευκτο να παρουσιαστεί και εκείνο που θα σπιλώσει την οπτικοακουστική τελειότητα. Αυτό δεν είναι άλλο από τα κλαδιά των δεκάδων δέντρων που καλύπτουν μεγάλο μέρος της κοιλάδας. Τα κλαδιά μπορεί να απεικονίζονται υπέροχα στο μάτι αλλά μόλις τα πλησιάζετε, αντί να λυγίσουν για να περάσετε, ο Prospero περνά από μέσα τους σαν να είναι...άυλος, συνεπώς έχουμε να κάνουμε με άλλο ένα σημαντικό glitch.

Η μελαγχολική μουσική που θα σας συντροφεύει στο μεγαλύτερο τμήμα της περιπέτειας αντικατοπτρίζει το λυπητερό κλίμα που δημιουργεί η εξαφάνιση και τα βάσανα ενός μικρού παιδιού. Σε λιγοστές περιπτώσεις έντασης, η μουσική αποκτά δραματικό τόνο για να τονίσει το κλίμα. Το voice acting των μελών της οικογένειας Carter και του Prospero κινείται σε υψηλά επίπεδα, δίνοντας έμφαση στην αμορφωσιά και στην πνευματική σύγχυση των πρώτων και κάνοντας τον δεύτερο να ακουστεί σαν ντετέκτιβ βγαλμένος από film noir.

Ελευθερία E than(ατος)
Το The Vanishing of Ethan Carter δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους οπαδούς των Αdventures αλλά σε οποιονδήποτε επιθυμεί να βιώσει μια ασυνήθιστη εμπειρία, να «καταδυθεί» σε έναν κόσμο γεμάτο απρόοπτα που μοιάζει βγαλμένος από την Ζώνη του Λυκόφωτος. Αντί για δράση, σας προσφέρει ατμόσφαιρα, πανέμορφα τοπία, συναρπαστικούς γρίφους και μυστηριώδη εγκλήματα που κορυφώνονται σε ένα δραματικό φινάλε. Αντιλαμβάνομαι ότι η κατασκευή ενός τόσο όμορφου κόσμου είναι εξαιρετικά δύσκολη και δαπανηρή διαδικασία αλλά η τιμή των 19 ευρώ στο Steam φαίνεται υπερβολική για μερικές ωρίτσες ψηφιακής ικανοποίησης.

Θετικά:
- State of the art γραφικά
- Ατμόσφαιρα που καθηλώνει από το πρώτο λεπτό
- Πρωτοποριακός τεμαχισμός της ιστορίας σε οράματα
- Ενδιαφέροντες γρίφοι που θυμίζουν αξέχαστα βιβλία της φανταστικής λογοτεχνίας

Αρνητικά:
- Αστεία διάρκεια
- Περιορισμοί στην ελεύθερη κίνηση του χαρακτήρα από «αόρατους τοίχους»
- Άσχημο bug με τις ιστορίες του Ethan

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 8 
Gameplay: 8
Αντοχή: 4
Γενικά: 7.8

Ένα εξαίσιο Adventure με σύντομη διάρκεια.

Γιάννης Μοσχονάς