GameWorld Blogs

Λοιπόν όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαίρι. Ήταν η περίοδος της Ε3 και οι απανταχού gamers είχαν κλειδωθεί στο δωμάτιό τους και έβλεπαν σε live streaming τις παρουσιάσεις της έκθεσης. Κάπως έτσι είδα το trailer του Assassin's Creed Unity.

Ως συνήθως για trailer της Ubisoft μου φάνηκε πολύ ωραίο. Και έτσι όπως καθόμουν, είπα "ας δω και τα σχόλια των υπολοίπων, άρεσε σε όλους όσο άρεσε σε μένα άραγε?"(Διερωτήθηκα). Προς έκπληξη μου τα περισσότερα σχόλια αφορούσαν την έλλειψη γυναίκας ως playable χαρακτήρα, με την γνωστή σοβαρότητα και ωριμότητα που διακατέχει τους χρήστες του Διαδικτύου και σχόλια του τύπου "να πεθάνουν", "να τους κάψουμε" και άλλα παρόμοια που οι όροι χρήσης του site μου απαγορεύουν να γράψω.  Παραβλέπω το γεγονός ότι ήδη υπήρχε παιχνίδι Assassin's Creed με γυναίκα πρωταγωνίστρια (Aveline de Grampre στο AC:Liberation) και την σχετική (παράλογη) απέχθεια πολλών gamers προς την Ubisoft και με απλά και κατανοητά λόγια θα εξηγήσω γιατί οι γυναίκες πρωταγωνίστριες σε games είναι ελάχιστες (εξαιρούνται τα fighting και τα moba).

Κατ' αρχάς το μεγαλύτερο ποσοστό των gamers είναι άντρες. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν και γυναίκες προς Θεού, αλλά όπως και να το κάνουμε οι άντρες είναι περισσότεροι. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια μόνο έχουν αρχίσει να περνάν σε αυτό τον τομέα. Που θέλω να καταλήξω? Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους οπότε θα μιλήσω για τον εαυτό μου και ελπίζω να είναι και άλλοι εκεί έξω που συμφωνούν. Γενικώς το μυστικό για έναν καλό πρωταγωνιστή είναι να μπορεί ο παίχτης να ταυτιστεί
μαζί του ή να θέλει κατά κάποιο τρόπο να του μοιάσει (ή και τα δυο), αυτό κάνει και ολόκληρο το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον, γιατί νοιάζεσαι περισσότερο για τον ήρωα και θέλεις πάση θυσία να ακολουθήσεις το ταξίδι του μέχρι το τέλος. Η ιστορία αποκτά άλλο ενδιαφέρον και άλλο νόημα για εσένα που παίζεις. Επίσης ο χαρακτήρας καταφέρνει να γίνεται κάποιου είδους πρότυπο για εσένα.
Εντάξει μου αρέσει και η Lara και η Faith, αλλά φίλτατε αναγνώστη στην περίπτωση που δεν είσαι γυναίκα και θέλεις να μοιάσεις σε αυτές τις δυο κάτι δεν πηγαίνει καλά. Το θεωρώ αυτονόητο οι άντρες να ταυτίζονται περισσότερο με χαρακτήρες όπως ο Ezio ή o Geralt, γιατί τους καταλαβαίνουν καλύτερα και κατά βάθος θέλουν να τους μοιάσουν. Και το καταλαβαίνω απόλυτα ότι και η γυναίκες το ίδιο ακριβώς ψάχνουν στους πρωταγωνιστές. Σίγουρα θέλουν μια κοπέλα δυναμική, όμορφη και γενικώς να αντικατοπτρίζει το πως θα ήθελαν να είναι ή το πως φαντάζονται τους εαυτούς τους στο κόσμο του παιχνιδιού και άλλα τέτοια.

Όμως δυστυχώς ζούμε στην εποχή του χρήματος. Και αν αναρωτιέσαι τη σχέση έχει αυτό. Η απάντηση είναι "μεγάλη"!

Η εταιρίες ως εταιρίες έχουν ένα στόχο, το κέρδος. Οπότε μάντεψε με βάση τα ποσοστά των παιχτών και τον παραπάνω συλλογισμό
ποιο από τα δυο φίλα πουλάει περισσότερο. Και θα μου πεις "μα οι γυναίκες δεν πουλάνε?" ή "τι ποιο όμορφο από μια όμορφη γυναίκα να ομορφαίνει το παιχνίδι (όμορφα)". Ναι οι γυναίκες πουλάνε αλλά κατά κύριο λόγο σαν δευτερεύοντες χαρακτήρες όπως η Triss Merrigold ή η Elizabeth από το Bioshock. Κάτι που δεν είναι κακό γιατί αν μη τι άλλο οι καλύτερες γυναίκες σε games κατά την γνώμη μου εμφανίστηκαν ως δευτερεύοντες χαρακτήρες, με πρώτες στην λίστα τις προαναφερθείσες. Και για να προλάβω και αυτούς που προτιμούν γυναίκες πρωταγωνίστριες γιατί αυτές αποτελούν γι αυτούς τις πιο τρελές τους φαντασιώσεις, παιδιά σας καταλαβαίνω και εμένα ο έρωτας της ζωής μου είναι η Triss.

Όλοι μας εκτιμούμε το ωραίο, πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται στην αγαπημένη μας ενασχόληση, κοινώς στα παιχνίδια.
Το θέμα είναι ότι και εγώ και όλοι ναι μεν θα απολαύσουμε ένα game με γυναίκα πρωταγωνίστρια (βλέπε το τελευταίο Tomb Raider) αλλά ποτέ δεν θα γίνει ο αγαπημένος μας τίτλος και η πρωταγωνίστρια δεν θα γίνει ο αγαπημένος μας χαρακτήρας. Αυτό γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη συναισθηματική ταύτιση. Εγώ ας πούμε στο Assassin's Creed Syndicate αναλογικά έπαιζα περισσότερο με την Evie. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα χαρακτήρα και σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου. Όχι όμως την αγαπημένη μου. Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας παραμένει ο Ezio. Κοινώς απόλαυσα το game και τον χαρακτήρα της Evie, αλλά μέχρι εκεί, δεν μου έδωσε το κάτι παραπάνω που μου έδωσε το AC 2, γιατί τον Ezio τον καταλαβαίνω και προφανώς θα ήθελα να είμαι αυτός άμα επέλεγα  ένα χαρακτήρα από games. Είναι έξυπνος, δυνατός, έχει skills και έχει και τον τρόπο του με τις γυναίκες.
Ρώτα όποιο gamer θες να σου πει για τoν αγαπημένο του χαρακτήρα, θα ακούσεις ονόματα όπως Kratos, MasterChief, Altair.

Α, κάτι που θυμήθηκα εσύ που διαβάζεις τώρα σκέψου και πες δυνατά το όνομα από τον πρώτο αρχαιολόγο που σου έρχεται στο μυαλό...

Κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Indiana Jones ή ο Nathan Drake και όχι η Lara. Τυχαίο. Όχι αυτοί οι 2 χαρακτήρες απλά πουλάνε περισσότερο από την Lara και ως αποτέλεσμα είναι περισσότερο αναγνωρίσιμοι. (Εδώ ο Nathan που σου ήρθε στο μυαλό δεν είναι καν αρχαιολόγος).

Λοιπόν για να τελειώνει όλο αυτό οι εταιρίες δεν προωθούν τους άντρες πρωταγωνιστές επειδή είναι σεξιστές και μισογύνηδες, τους προωθούν γιατί αυτοί πουλάνε. Σ' αρέσει δεν σ' αρέσει οι εταιρείες δεν βγάζουν παιχνίδια για το καλό της ψυχής τους, τα βγάζουν για να βγάλουν πολλά ΛΕΦΤΑ. Ό,τι φέρνει λεφτά το χρησιμοποιούν, ό,τι δεν φέρνει όχι, άμα οι γυναίκες σαν πρωταγωνίστριες έφερναν λεφτά θα τις είχαν χρησιμοποιήσει ήδη.  Κάτι που προς το παρών γίνεται μόνο με την χρήση του fan service,
(Ναι σε σένα μιλάω που έχεις το βλέμμα "τι μου θύμησες τώρα" θες να μου πεις πως η Bayonetta σου αρέσει για την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά της).

Πέρα από το γεγονός ότι σε αυτήν την περίπτωση είναι εξαιρετικά δύσκολο
να φτιαχτεί ένας σοβαρός ΑΑΑ τίτλος με γυναίκα πρωταγωνίστρια, αυτό είναι άλλο ένα είδος παιχνιδιών που στοχεύει στο αντρικό κοινό γιατί αυτό είναι μεγαλύτερο. Ψάξε και βρες ένα παιχνίδι αντίστοιχου περιεχομένου (fan service) που στοχεύει στο γυναικείο κοινό. Θα βρεις το πολύ ....κανένα.

Βέβαια να μην ξεχνάμε πως οι πιο γνωστοί δημιουργοί παιχνιδιών είναι άντρες όπως ο Ken Levine ή o Hideo Kojima, οπότε είναι λογικό να σχεδιάζονται περισσότεροι άντρες πρωταγωνιστές. Όπως και να το κάνουμε άντρες και γυναίκες σκέφτονται διαφορετικά οπότε ο πιο αρμόδιος για να σχεδιάσει μια γυναίκα χαρακτήρα είναι μια γυναίκα. Ένας άντρας θα σχεδιάσει μια γυναίκα με βάση την εικόνα που έχει αυτός στο μυαλό του ή με βάση το πως θα ήθελε ο ίδιος να είναι οι γυναίκες.

Ίσως βέβαια η λύση να είναι κάτι ενδιάμεσο όπως το Assassin's Creed Syndicate και το επερχόμενο Dishonored 2,που σε αφήνουν ως ένα σημείο να επιλέξεις χαρακτήρες με διαφορετικά φίλα ώστε όλοι να είναι χαρούμενοι. Ο καιρός θα δείξει.

Και για να μην τολμήσει κάποιος και μου δείξει την πρόσφατη έρευνα που λέει 48% γυναίκες gamers 52% άντρες και μου πει "σιγά την διαφορά". Όταν λέω games εννοώ games, δεν εννοώ τα παιχνίδια στο facebook ούτε την πασιέντζα. Η καταγραφή αναφέρει ως μεγάλο αριθμό  gamers της γιαγιάδες που παίζουν Candy Crash, άμα το πάρουν χαμπάρι οι μεγάλες εταιρίες σε λίγο θα δούμε sequel με τη γιαγιά του Darth Vader.

Τοξικός Ιός Τραγικό Λάθος Όπου Σιχαίνεσαι

Έχοντας συμμετάσχει στη ζωή μου σε πολλές κοινότητες, ομάδες, συνδέσμους και σε όλα τα συναφή συνειδητοποιώ ένα πράγμα. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που για κάποιο λόγο θέλουν να στην σπάσουν. Έτσι αρχίζουν προσβολές, λάθος συμπεριφορές, βρισιές και γενικώς τοξικότητα που θα έκανε μέχρι και τον Geralt of Rivia να λιποθυμήσει. Και φυσικά ο χώρος του gaming δεν την έχει γλιτώσει από αυτό το φαινόμενο. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε και όρος Toxic Community. Γιατί όμως γίνεται αυτό? Γιατί τα site, τα communities και τα games πάσχουν τόσο από αυτό το πρόβλημα? Θα λυθεί ποτέ?

Κατά την γνώμη μου το toxic community είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου gaming και ας μην σχετίζεται άμεσα με αυτό. Δυστυχώς πολλές φορές θες απλά να απολαύσεις ένα online game αλλά κάποιοι "έξυπνοι" προσπαθούν να στο χαλάσουν. AFK(Away From Keyboard), harassment( παρενόχληση), Intentiοnal feeding είναι μόνο μερικά από τα δεινά που πρέπει να ανέχεται ο μέσος gamer. Να μην κάνει κάποιος ένα λάθος όλοι πέφτουν να τον φάνε λες και διακυβεύεται το Champions League. Ήθελα να ήξερα όλοι αυτοί οι επαγγελματίες ξεκίνησαν κατευθείαν από τo level 30?  Αλλά και πάλι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αρχάριος ή έστω να έχει μια κακή μέρα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν που έμπαινε στη μέση του χάρτη και καθόταν για να τον σκοτώσουν και να τελειώσει νωρίτερα το game. Τέτοια πράγματα κάνουν τους περισσότερους να απομακρύνονται από συγκεκριμένα παιχνίδια και λογικό. Άμα θες να παίξεις λίγο για να χαλαρώσεις ή απλά να περάσεις καλά και εν τέλι καταλήγεις με χειρότερη ψυχολογία και νεύρα, τότε το game χάνει όλο το νόημα του, που είναι πάνω από όλα η ψυχαγωγία. Δυστυχώς αυτές η καταστάσεις δείχνουν την ωριμότητα πολλών gamers και μετά περιμένουμε να αναγνωριστεί το χόμπι μας και να γίνει πιο mainstream όταν εμείς έχουμε τέτοια συμπεριφορά.

Η τοξικότητα ωστόσο δεν είναι "προσόν" μόνο των παιχνιδιών, είναι και των περισσότερων ιστοσελίδων. Θες ένα τρανό παράδειγμα δες ένα gaming video στο Youtube και μετά διάβασε τα σχόλια. Πραγματικά κάτω από κάποια βίντεο η οξύτητα αγγίζει τα 0pH. Γενικώς εγώ δεν κάνω συχνά σχόλια, και αυτά τα λίγα που κάνω είναι κυρίως για πράγματα που θέλω να επαινέσω και όχι να κράξω. Παρόλα αυτά στα περισσότερα gaming βίντεο θα δεις κάποιοι να λένε πόσο ωραίο είναι το συγκεκριμένο παιχνίδι (φυσιολογικό), και από κάτω άλλοι να τους βρίζουν επειδή τους αρέσει αυτός ο τίτλος (αφύσικο). Πιο κάτω θα δεις να λένε πολλοί πόσο χάλια είναι το παιχνίδι σε σχέση με κάποιο άλλο και σε απάντηση να τους βρίζουν επειδή δεν τους αρέσει το game του trailer. Δηλαδή πλέον φοβάσαι να πεις την άποψη σου γιατί ξέρεις ότι θα σε κράξουν ότι και να πεις. Και εκεί που το πράγμα χειροτερεύει είναι όταν οι βρισιές πηγαίνουν σε προσωπικό επίπεδο προς άτομα όπως reviewers, cosplayers και όλα τα άτομα σχετικά με την gaming κουλτούρα. Για θύμισέ μου άμα μπεις και κράξεις ένα παιχνίδι, μια εταιρία, ένα άτομο από το βίντεο ή ένα από τα σχόλια τι ακριβώς θα κερδίσεις? Εντάξει άμα είσαι ανταγωνιστής έχεις κάτι να κερδίσεις αλλά και πάλι είσαι τόσο άχρηστος και δεν μπορείς να κερδίσεις δίκαια αλλά έστω, αλλά όλοι οι υπόλοιποι τι κερδίζουν από αυτό? Κατάλαβες εμείς να προσπαθούμε να δείξουμε πως το gaming είναι ένα ώριμο και σοβαρό χόμπι και να έρχονται κάτι τέτοιοι και να καταστρέφουν το gaming community σαν έννοια. Δηλαδή εμείς που ήμαστε gamers και ακολουθούμε ένα πολύ σύγχρονο τρόπο διασκέδασης, θεωρούμαστε ανοιχτόμυαλοι αλλά καθόμαστε και στήνουμε λαϊκό δικαστήριο σε κάποιον που π.χ. του αρέσει κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι ή ξεκινάμε νέο εμφύλιο με πλευρές το PS και το Xbox.

 Να χαρώ εγώ ανοιχτά μυαλά που δεν αφήνουν κάποιον ούτε να πει την γνώμη του. Εντάξει ο καθένας μας είναι διαφορετικός αλλά οι διαφωνίες δεν λύνονται με προσβολές και βρισιές, αλλά μέσα από έναν ώριμο διάλογο.

"ώριμος: άτομο που ενεργεί με ωριμότητα, δηλαδή έχει συγκροτημένη προσωπικότητα και ισορροπημένη συμπεριφορά"

Το βασικό πρόβλημα προέρχεται από το γεγονός ότι κάποιοι είναι ανεγκέφαλοι, έχουν ψυχολογικά προβλήματα και θέλω να ... 

Όπα, όπα συγκρατήσου.

 Είδες τι φταίει? όλοι έχουν εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο και κανένα περιορισμό στο τι θα πουν, κάτι που πολλές φορές γίνεται δελεαστικό. Έτσι μπαίνουν και τα ανώριμα άτομα που είτε το κάνουν επίτηδες είτα σε εκνευρίζουν εν αγνοία τους απλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας τους. Η ανωνυμία δίνει σε όλους την ασφάλεια να κάνουν και να πουν ότι τους έρθει χωρίς καμία επίπτωση στην πραγματική τους ζωή. Δυστυχώς το gaming community είναι αυτό που συγκεντρώνει τα περισσότερα ανώριμα άτομα. Αυτό γιατί τα παιχνίδια πολλές φορές προορίζονται και για άτομα  μικρότερης ηλικίας ( ή και να μην προορίζονται είναι προσιτά σε αυτά) αλλά και γιατί το gaming υπάρχει χάρη στον υπολογιστή (και τις κονσόλες) οπότε αυτό είναι το κατεξοχήν community του διαδικτύου και έχει περισσότερα άτομα. Οι σκακιστές θα πάνε στην λέσχη, οι ποδοσφαιριστές γήπεδο, και οι gamers θα είναι online.

Ποιο είναι το πρόβλημα μου εμένα? Πραγματικά κανένα. O καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ότι θέλει, γιατί όπως είπα δεν κάνω συχνά σχόλια οπότε δεν ασχολούμαι και με αυτά. Το θέμα μου εμένα είναι πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσβάλει κάποιον άλλο ή να του στερήσει την χαρά να παίξει ένα παιχνίδι που του αρέσει.

Το μεγάλο ερώτημα είναι "Το φαινόμενο αυτό διορθώνεται?"

Η απάντηση είναι και "ναι" και "όχι". Ναι γιατί με αρκετά αυστηρούς περιορισμούς ως προς το θέμα προσβολών (στα sites) και γενικότερα συμπεριφορών (στα παιχνίδια) μπορούν σίγουρα τα κρούσματα να περιοριστούν και γιατί όχι και να εξαλειφθούν. Αλλά, και το υπογραμμίζω αυτό (απλά αντί να το κάνω το γράφω με λέξεις για έμφαση) αυτό θα έχει και σοβαρές επιπτώσεις. Βάζοντας μια εταιρία πολλούς περιορισμούς στην κοινότητα μπορεί να προκαλέσει μεγάλη μείωση στα μέλη της. Και εδώ είναι το σημαντικό, τι είναι καλύτερο:

α)πολλά άτομα με κακό κλίμα μεταξύ τους ή

β)λίγα και ώριμα με καλύτερη και πιο αρμονική συνύπαρξη.

Εγώ προφανώς ψηφίζω το 2, και χαίρομαι που στον τομέα των sites και τον forums υπάρχουν αρκετά που υποστηρίζουν το ίδιο. Όμως σε ένα παιχνίδι αυτό είναι δύσκολο. Μια gaming εταιρία πρέπει να σκεφτεί πως θα βγάλει κέρδος και συνήθως το κέρδος συνεπάγεται με περισσότερα άτομα που θα παίζουν το  προϊόν της. Οπότε η επιλογή που μειώνει τους παίχτες τις περισσότερες φορές αποκλείεται. Δεν λέω πως και εκεί δεν γίνονται προσπάθειες για την μείωση του φαινομένου, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι μικρές και τα μέτρα που παίρνουν αυτές οι εταιρίες δεν είναι αρκετά δραστικά για να εξαφανίσουν το πρόβλημα.

Το παράδοξο σε όλο αυτό είναι πως με όποιο άτομο και να το συζητήσεις σου λέει "Ναι εγώ ποτέ δεν προσβάλω κάποιον ούτε χαλάω τα games". Ωραία μεγάλε δεν το έχεις κάνει, δεν το έχω κάνει, βρε λες να το είδα χθες στον ύπνο μου? Λοιπόν μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας έστω μια φορά το έκανα, το έκανες, το έκανε, το κάναμε (σταματάω εδώ, φάνηκε πως ξέρω γραμματική). Έστω μια φορά έβρισες κάποιον ή απάντησες σε κάποιον που σε έβρισε και έστω μια φορά έφυγες στη μέση ενός game γιατί βαριόσουν. Οπότε πριν αρχίσουμε να κράζουμε ο ένας τον άλλο σε σχόλια, βίντεο, φόρουμ και blog, κάτι μου θυμίζει αυτό...

Anyway ας διορθώσουμε πρώτα την πάρτη μας και το πρόβλημα θα φτιάξει σταδιακά.

Τα τελευταία χρόνια, χάρις στο κίνημα indie παιχνιδιών που έχει επικρατήσει στο Steam, έχουμε δει μια αύξηση στους τίτλους παιχνιδιών tycoon. Ένα προσφιλές θέμα πλέον είναι η δημιουργία studio παραγωγής βιντεοπαιχνιδιών. Έχουμε δει πολλούς τίτλους του συγκεκριμένου θέματος, όπως Game Dev Tycoon κλπ. Ένας νέος τίτλος είναι το Game Corp DX, το οποίο παρουσιάζω παρακάτω στο αγγλικό review που έγραψα στη σελίδα του παιχνιδιού στο Steam.

I saw it from a friend and was intrigued by the fact that it allowed you to do multiple projects at the same time. The price was really low so I bought it. While playing it (no more than half an hour) I noticed the similarities with my favourite management game to date, The Movies. Especially the awards were a nice reference to that game. 

I only did up to a small scale game and have some thoughts about the gameplay (perhaps they are better later on, but I do not know it yet).

I feel that the multiple project (especially micro) is a bit weird. I understand that we start small and go big, and the system micro = 2 people etc is intriguing, but I believe I had a slightly better time while playing Game Dev Tycoon, only for the fact that I never thought I was a mobile game dev, as I am thinking while micro-projecting in this game. Perhaps it is only the fact that GDT is set on the '80s? Well, not really a con this one, more like something to get off my chest.

I liked the micromanagement in the fact that there are 4 different game options (sound, story, code, art) and the programs you use for each.

I also liked the fact that you have competitors. You are not alone in there!

What I disliked and perhaps will never be solved due to being a major aspect to the game, is the quest for money system. I managed to fullfill an objective and got instant cash, while in GDT I had to pass the phase where I prayed for my project to earn back at least my investment money. It makes this game to feel unnaturally easy.

One thing that I disliked is the fact that I didn't manage to find a key where I would say that a new project is a sequel to a previous one. This is a major point for me, as I love to have sequels upon sequels of games (and IRL I say I hate Ubisoft? Damn, I am Ubisoft.)

Another thing I learned and thought it was missing was MMOs and expansions. It was my dream while playing GDT to have a team managing an ever growing MMO, while the rest did more diverse projects. And expansions to existing games plus the MMO. And I find this game which has multiple project possibilities, without MMO and expansion capabilities.

Another thing I think should be checked is in placement of items in the office. I wanted to have the training box towards the wall, facing left, but I could not find a rotation button. It would be good to have one.

Also, I would like to not be able to continue with a random name and have an extra screen about it. Had to scrap a couple of projects because I forgot to name them as I wished.

One more point is the fact that there is no actual market. As I learned the games only sell for a year and then die out, while there are no other factors, like "people want RPGs" or "they crave for Adventures", like in GDT or The Movies (in the latter certain events happened and changed the mood of the audience). That takes away from the realism of the game and the whole "gamble" aspect where a perfect developed game not always sell accordingly.

After playing half an hour more, I noticed that, contrary to my earlier belief, when a guy finishes his work on a project, he sits and waits. He cannot train nor join a new project. I believe this is another thing that should change. If a sound designer finishes his work early on a project low on sound, why shouldn't he be able to join immediately a new project based on sound?

All in all, I want to really, really say yes to this game. But the things I saw and learned that it lacked, make me say no. I believe in the developer and really want to make these changes. If he does make at least some of them, it is an instant yes for me. I cannot talk about the endgame since I've not played it. Once again, I say that this is a half-hour gameplay review. If any update happens or discover a feature I've missed, I'll edit the review accordingly. 


+ Extremely low price
+ Multiple simultaneous projects
+ Competitors
+ Has micromanagement...

-...though not deep as far as I could tell
- Lack of "sequel" option
- Lack of MMOs and expansions
- Lack of rotation in build mode
- Should have an accept screen to remind you whether you have customly named a project or not
- The objectives' rewards make the game seem a bit easier than it should be
- Games always sell for a year and no external factors seem to challenge the success
- Finished designers cannot join new projects or train until the whole project is finished

Αξίζει να σημειωθεί πως το παιχνίδι βρίσκεται σε early access και ο developer ασχολείται ενεργά τόσο στα φόρουμς του παιχνιδιού όσο και στο steam, ώστε να κάνει το παιχνίδι όσο καλύτερο γίνεται. 

Το παιχνίδι μπορείτε να το αγοράσετε με λιγότερο από τρία ευρώ εδώ:

http://store.steampowered.com/app/399670