Nightmare Creatures 2 (PSOne, Dreamcast)

Λονδίνο 1934. Ο Adam Crowley ελευθερώνει τους δαίμονές του για άλλη μια φορά και εμείς ως Herbert Wallace πρέπει να σώσουμε τη κατάσταση.

Το Nightmares Creatures που είχε κυκλοφορήσει παλιότερα απέκτησε το sequel που του άξιζε; O νέος τίτλος κράτησε τα παλιά καλά στοιχεία του προκατόχου του, αλλά πρόσθεσε νέα και πολύ ΑΙΜΑ! Αλλά για πάμε να ρίξουμε μια ματιά.



Το παιχνίδι είναι ένα από τα κλασσικά του είδους όπου προχωράμε και σφάζουμε ότι βρούμε μπροστά μας. Το κακό στο συγκεκριμένο τίτλο είναι ότι πραγματικά σκοτώνουμε τα πάντα μιας και μόλις συναντήσουμε κάποιο πλάσμα πρέπει να το εξοντώσουμε για να προχωρήσουμε. Δε γίνεται να αποφύγετε τη μάχη. Έτσι αν έχετε ραντεβού με τον έρωτά σας (ή τον οδοντίατρο...) να έχετε υπόψιν σας ότι θα τον στήσετε. Στην αρχή έχει πλάκα αλλά μόλις συνειδητοποιήσετε ότι αυτό θα συνεχίσετε να το κάνετε για ώρες καταντάει εκνευριστικό και ενοχλητικό καθώς οι μάχες δεν είναι και τόσο σύντομες.



Τα γραφικά είναι πολύ καλά αλλά τα οπτικά εφέ είναι επαναλαμβανόμενα και οι πίστες μπορεί να σας φανούν βαρετές. Το ατμοσφαιρικό περιβάλλον και η ενδιαφέρουσα πλοκή αποζημιώνουν το παίκτη και αν έχετε συνδέσει τη κονσόλα σας με κάποιο ηχοσύστημα θα εκπλαγείτε από τη ποιότητα του τίτλου στον ηχητικό τομέα. Το soundtrack διαθέτει μουσική από τον Rob Zombie (\m/) στα cut-scenes και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μουσική από τον Frederic Motte που συμμετείχε και στο 1^ο τίτλο. Ο χειρισμός είναι λιγάκι δύσκαμπτος αλλά δε χαντακώνει το τίτλο. Οι κινήσεις εκτελούνται εύκολα αλλά η περιπλάνησή σας είναι που έχει θεματάκια. Αρκετές φορές θα χάνετε επειδή δε μπορείτε να υπολογίσετε την απόσταση του άλματος που εκτελεί ο Herbert με αποτέλεσμα να πέφτετε συχνά στο κενό.

Αυτό όμως που με εξέπληξε ήταν η δυνατότητα fatalities! Αφού έχετε χτυπήσει αρκετά κάποιον εχθρό, μπορείτε να τον πετσοκόψετε! Κυριολεκτικά! Χέρια, πόδια, όλα.



Αν θέλετε να ζήσετε τη φρίκη του σκοτεινού και άγνωστου Λονδίνου δοκιμάστε το. Είτε θα το μισήσετε είτε θα το λατρέψετε. Είναι θέμα προσωπικού γούστου. Δεν είναι ο τίτλος που έφερε ΤΗ καινοτομία, αλλά ότι έπρεπε για τους κατόχους PlayStation και Dreamcast. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να δούμε κι ένα τρίτο μέρος καθώς όλο το σκηνικό και το σενάριο του παιχνιδιού κάνουν ΚΡΑ για να κυκλοφορήσει νέος τίτλος.