Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μακρινό βασίλειο…

Το βασίλειο αυτό ευημερούσε για αμέτρητα χρόνια μέχρι τη στιγμή που ο τελευταίος βασιλιάς του πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Και καθώς η ματαιοδοξία των ανθρώπων πάντοτε υποβόσκει, σε τέτοιες στιγμές συνήθως έρχεται στην επιφάνεια. Ο θάνατος του βασιλιά είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν διαμάχες για τη διαδοχή, οι οποίες με τη σειρά τους εξελίχθηκαν σε σφοδρές συγκρούσεις. Οι υποψήφιοι διάδοχοι του στέμματος άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους με συνέπεια το βασίλειο να παρακμάσει και να έρθουν σκοτεινές μέρες. Ένας στρατός απέθαντων πλασμάτων έκανε αιφνιδίως την εμφάνισή του επωφελούμενος από τις ταραχές, προκειμένου να αποτελειώσει ότι είχε μείνει όρθιο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όσοι γλύτωσαν τον αφανισμό, εγκατέλειψαν το βασίλειο φεύγοντας μακριά για να σωθούν, εκτός από λίγους αρκετά γενναίους ή αρκετά ανόητους.

Σ’ έναν παραμυθένιο κόσμο, λοιπόν, εκτυλίσσεται η Enchanted Edition του Trine, του πρώτου παιχνιδιού της τριλογίας, έκδοση η οποία κυκλοφόρησε μόλις το 2014 έναντι της αρχικής του 2009. Το Trine είναι ένα πανέμορφο 2.5D action puzzle platform το οποίο πρώτα απ’ όλα θα λατρέψουν όσοι αγαπούν τα παραμύθια που άκουγαν από μικροί, για μαγεμένα βασίλεια, άρχοντες και ιππότες, μάγους και γητειές. Ένα παιχνίδι γεμάτο χρώματα και ζωντάνια, με εκπληκτική αφήγηση, όπως επιτάσσει κάθε καλό παραμύθι που ξεκινάει όπως όλα: «Once upon a time…». Όταν πληροφορήθηκα την ύπαρξή του, το concept του, και είδα λίγα screenshots, είχα ήδη όλα όσα χρειαζόμουν προκειμένου να θέσω όλη τη σειρά στις προτεραιότητές μου. Άλλωστε γενικότερα απουσιάζει η λογική των παραμυθιών στα games κι ακόμη περισσότερο οι καλοί τίτλοι με το συγκεκριμένο υπόβαθρο.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον καταστροφής λαμβάνει χώρα, λοιπόν, το Trine. Στο παραμύθι μας τα πράγματα περιπλέκονται, όπως συμβαίνει πάντοτε σε μια καλή ιστορία όπου οι ήρωες συναντούν δυσκολίες και εμπόδια τα οποία μερικές φορές φαντάζουν ανυπέρβλητα, αλλά πάντοτε βρίσκουν τρόπο να τα καταφέρουν. Η μοίρα φέρνει τρεις εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες στον ίδιο χώρο, για επίσης άσχετους λόγους τον καθένα. Στο βασίλειο αυτό επικρατούσε η ειρήνη και η ευημερία για αμέτρητες εποχές λόγω τριών πανίσχυρων Κειμηλίων (Artifacts) τα οποία είχαν κατασκευαστεί ώστε να διατηρούν την ισορροπία μεταξύ καλού και κακού στον κόσμο. Το πρώτο σχετίζεται με την ψυχή και τη δικαιοσύνη, το δεύτερο με το μυαλό και τη δύναμη και το τρίτο με το σώμα και την ύλη. Όταν ο στόχος είχε επιτευχθεί, τα κειμήλια αυτά διασκορπίστηκαν προκειμένου να διαφυλαχθούν σε συγκεκριμένα σημεία του βασιλείου, προστατευμένα από Φρουρούς που δημιούργησαν ισχυρά ξόρκια για το σκοπό αυτό.

Πλην όμως, στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του, η ψυχή του τελευταίου βασιλιά (Old King) είχε διαφθαρεί. Του είχε δημιουργηθεί έμμονη ιδέα να αποκτήσει για τον εαυτό του τα τρία Artifacts και τα κατάφερε όσον αφορά τα Κειμήλια του σώματος και του μυαλού. Χωρίς όμως αυτό της δικαιοσύνης και της ψυχής, η δική του απέκτησε δαιμονικό χαρακτήρα μετά το θάνατό του και επέστρεψε ως Sarek, πλέον, ηγέτης του στρατού των απέθαντων, για να σπείρει την καταστροφή και τον όλεθρο. Και κάπου εκεί μπαίνουν οι τρεις ήρωες του παραμυθιού και του παιχνιδιού, οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα συναντιούνταν ποτέ: Ένας μάγος, ένας ιππότης και μια κλέφτρα! Με το βασίλειο εγκαταλελειμμένο επί της ουσίας, η Αστρική Ακαδημία εντός της οποίας φυλασσόταν το τρίτο Artifact βρισκόταν πλέον εκτεθειμένη. Κάπως έτσι, λοιπόν, η κλέφτρα, ονόματι Zoya, σκέφτηκε ότι θα ήταν ιδανική ευκαιρία να αναζητήσει ένα αρχαίο αντικείμενο ανυπολόγιστης αξίας για το οποίο είχε ακούσει.

Τη στιγμή όμως που αυτή το είχε ήδη εντοπίσει, ένας μάγος, ο Amadeus, που κοιμόταν επί 15 μέρες μετά από μια αποτυχημένη του προσπάθεια να υλοποιήσει το fireball spell, ξύπνησε. Βλέποντας την καταστροφή του βασιλείου από το τηλεσκόπιό του, διέκρινε στη συνέχεια ένα φως από το ιερό όπου φυλασσόταν το Artifact, και το οποίο για αιώνες δε μπορούσε να προσεγγίσει κανείς, λόγω των ξορκιών που το προστάτευαν. Φτάνοντας στο χώρο βλέπει την κλέφτρα να αγγίζει το Κειμήλιο και για να το προστατέψει κάνει το ίδιο, αλλά το χέρι του κολλά σ’ αυτό όπως έχει κολλήσει και το χέρι της διπλανής του, συνειδητοποιεί εκ των υστέρων.

Κάπου εκεί κάνει την εμφάνισή του κι ένας ιππότης, με όνομα που παραπέμπει στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Pontius! Ο συγκεκριμένος έχει θεωρήσει ιερό του καθήκον να προστατέψει την -ανυπεράσπιστη, πλέον- Αστρική Ακαδημία στο σύνολό της αποδεικνύοντας τη γενναιότητά του. Παρατηρώντας επίσης το φως που προερχόταν από το ιερό, έσπευσε να εντοπίσει τον κλέφτη… όμως τη στιγμή που άγγιξε κι αυτός το Artifact, ξαφνικά τόσο ο ίδιος όσο ο Amadeus αλλά και η Zoya εξαφανίστηκαν! Βλέπετε, το Κειμήλιο αυτό είχε τη δυνατότητα να δένει ψυχές μεταξύ τους και να επιτρέπει σε θνητούς να ανασταίνονται όταν πεθάνουν! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δεθούν με μια κατάρα υπό την οποία αδυνατούσαν να υπάρχουν συγχρόνως ως τρεις ξεχωριστές φυσικές οντότητες. Μόνο ένας τους μπορούσε να έχει αυτή τη δυνατότητα κάθε φορά, ενώ τα πνεύματα των άλλων δύο συμπιέζονταν εντός του πρώτου Artifact, του Trine.

Η συγκεκριμένη είναι ακριβώς η βάση του gameplay του παιχνιδιού: Η εναλλαγή των χαρακτήρων για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των εχθρών και βεβαίως τη συνεργασία τους ώστε να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο που συναντούν στο διάβα τους. Στόχος τους φυσικά δεν είναι άλλος από τη λύση της κατάρας, αν και στην πορεία η σημασία των προσπαθειών τους θα αποκτήσει ευρύτερες διαστάσεις. Κάθε ήρωας έχει διαφορετικές ιδιότητες και ικανότητες, όλοι μαζί όμως ενώνουν τις δυνάμεις τους για να τα καταφέρουν. Το… tank της παρέας δεν είναι άλλος από τον ιππότη, τον Pontius, που ξεκινά εφοδιασμένος με το σπαθί και την ασπίδα του, η οποία αποδεικνύεται πολύτιμη σύμμαχος, έτοιμος να εξοντώσει τις ορδές των σκελετών που εξαπολύονται κατά πάνω τους! Η Zoya είναι «άσσος» στο τόξο και διατηρώντας μια απόσταση από τους εχθρούς, μπορεί να τους εξολοθρεύει με άνεση. Επιπλέον, δύναται να αιωρείται από ξύλινες επιφάνειες εκτοξεύοντας ένα grappling hook, ιδανικό για την προσέγγιση δυσπρόσιτων σημείων, αν και όχι πάντοτε αρκετό από μόνο του.

Κι εδώ αποδεικνύεται η χρησιμότητα του σοφού της ιδιότυπης ομάδας, του μάγου Amadeus, ο οποίος μπορεί να μην είναι ικανός να πολεμήσει -όχι άμεσα τουλάχιστον, αλλά η παρουσία του είναι κομβική στη δημιουργία και μετακίνηση αντικειμένων για τη μετάβαση σε σημεία που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να υλοποιήσει μεταλλικά κιβώτια μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, ιδανικά για σκαρφάλωμα, καθώς και επίπεδες πλατφόρμες ικανές να γεφυρώσουν δύο σημεία πάνω από ένα χάσμα. Βεβαίως, μπορεί να φέρει πάντοτε τα αντικείμενα αυτά κατακέφαλα των σκελετών, που αποτελούν τον συνηθέστερο εχθρό (υπάρχουν και κάποιες αράχνες), διαλύοντάς τους με τη μία, κάτι που κανείς εκ των δύο πολεμιστών δε μπορεί να πετύχει, παρά μόνο ίσως σε πολύ προχωρημένο επίπεδο και αν. Και οι τρεις ήρωες στην πορεία της περιπέτειάς τους στα 15 επίπεδα του παιχνιδιού (συν ένα που ξεκλειδώνει με την ολοκλήρωσή του) θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν νέα όπλα ή να αναβαθμίσουν τις ήδη υπάρχουσες ικανότητές τους βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Αυτό θα το πετύχουν συγκεντρώνοντας xp υπό τη μορφή… δοχείων με ένα πράσινο φίλτρο, το οποίο συχνά θα lootάρουν και από τους εχθρούς, μεταξύ mana και health, ή ανακαλύπτοντας διαφόρους θησαυρούς σε φυλαγμένα σεντούκια.

Πολύ θετικό στοιχείο του Trine είναι ότι κάθε στιγμή σου προσφέρει απόλυτη ελευθερία ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσεις στα επίπεδα. Αν θα επιλέξεις κιβώτια για να αναρριχηθείς ή θα προτιμήσεις να κρεμαστείς από ένα ξύλινο δοκάρι, αν θα συνδυάσεις κιβώτια με πλατφόρμες και ούτω καθ’ εξής. Και πάλι, αν θα επιλέξεις να δώσεις κάθε μάχη ξεχωριστά ή να τρέξεις προς τα εμπρός αποφεύγοντας τις εμπλοκές στο μέτρο του δυνατού. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν δύο διαθέσιμοι δρόμοι για να συνεχίσεις, είτε από ψηλά -ακροβατώντας σε δοκάρια, ισορροπώντας σε πλατφόρμες και πραγματοποιώντας άλματα- είτε από χαμηλά -αποφεύγοντας καρφιά, μπάλες φωτιάς, και σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζοντας τους σκελετούς-εχθρούς. Αυτοί διακρίνονται κατά βάση στους στρατιώτες με σπαθί και τους τοξότες, ενώ ίσως πιο μεγάλη προσοχή χρειάζονται οι Firebreather Skeletons, που εκπνέουν φωτιά και μπορούν να προκαλέσουν damage σε μέση απόσταση. Τα mini-bosses είναι μόλις δύο ειδών, αν και απαντώνται περισσότερες φορές. Το καθένα θέλει τον… τρόπο του, τον οποίο θα ανακαλύψει όποιος ασχοληθεί με το παιχνίδι.

Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του τίτλου είναι ότι ακόμη κι αν κάποιος από τους τρεις πρωταγωνιστές πεθάνει, μπορείς να συνεχίσεις να παίζεις με τους άλλους δύο μέχρι το επόμενο checkpoint, απ’ όπου θα τους έχεις και πάλι όλους στη διάθεσή σου. Άλλωστε αυτή είναι μια από τις δυνάμεις του Artifact! Το Trine είναι θεωρητικά μικρό σε διάρκεια καθώς υπολογίζεται λίγο πάνω από έξι ώρες από τους περισσότερους. Αυτό όμως αλλάζει πολύ εύκολα αν επιλέξεις να παίξεις σε hard difficulty level κι ακόμη περισσότερο προσθέτοντας το hardcore mode. Στο τελευταίο, τα checkpoints έχουν χαρακτήρα αποκλειστικά αναβίωσης ενός ή δύο χαρακτήρων που έχουν σκοτωθεί και σε κάθε περίπτωση αναπλήρωσης της υγείας όλων. Αν όμως στη διάρκεια της μάχης σκοτωθούν και οι τρεις, τότε το hardcore mode (που είναι διαθέσιμο ακόμη και σε medium, easy difficulty) σε υποχρεώνει να ξαναπαίξεις όλο το επίπεδο από την αρχή. Μ’ αυτό ενεργοποιημένο και παίζοντας στο hard, χρειάστηκα περίπου 14 ώρες μέχρι να δω τους τίτλους τέλους. Εν προκειμένω, ελάχιστα λάθη συγχωρούνται και συνήθως αρκούν μόλις δύο χτυπήματα για να βρεθείς… τέζα! Βρήκα το βαθμό δυσκολίας των επιπέδων αυξομειούμενο, αλλά τα δύο τελευταία κορύφωσαν το βαθμό πρόκλησης.

Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε σίγουρα ο εκπληκτικός οπτικοακουστικός τομέας, ο οποίος πλαισιώνει ιδανικά το εξαιρετικό σε σύλληψη gameplay με τα αξιοθαύμαστα physics των αντικειμένων, της κίνησης των χαρακτήρων και όλων των προαναφερθέντων. Ο κόσμος του Trine είναι κυριολεκτικά παραμυθένιος, δικαιολογώντας απόλυτα την υπόστασή του. Τα περιβάλλοντα ποικίλουν από μπουντρούμια, δάση, ερείπια, λίμνες και όχι μόνο. Κάθε επίπεδο έχει να παρουσιάσει και κάτι καινούριο ανανεώνοντας το ενδιαφέρον. Τα γραφικά μεταφέρουν με ιδανικό τρόπο στο σύνολό τους την ατμόσφαιρα του παραμυθιού εισάγοντας άψογα τον gamer στον κόσμο του. Στον ήχο την παράσταση κλέβει το υπέροχο soundtrack, πιστό στο κλίμα του παιχνιδιού, που θα ακουγόταν άνετα ειδικά σε στιγμές χαλάρωσης, ενώ το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί ο καταπληκτικός αφηγητής του παραμυθιού, ονόματι Terry Wilton, που λαμβάνει το λόγο μεταξύ των επιπέδων πραγματοποιώντας τη μεταξύ τους σύνδεση στην εξέλιξη της ιστορίας. Οι ήρωες συνομιλούν συνήθως στην αρχή των κεφαλαίων και σε συγκεκριμένα σημεία εντός αυτών, με τους voice actors να επιτελούν σωστά το έργο τους.

Καταλήγοντας, η Enchanted Edition του Trine ήρθε πέντε χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του τίτλου για να υπενθυμίσει την επιτυχία του και ενδεχομένως να ανοίξει την όρεξη των fans της σειράς ενόψει του τρίτου παιχνιδιού, που διατέθηκε πέρυσι στην αγορά. Πρόκειται για έναν «must have» τίτλο όσων αγαπούν τα action puzzle platforms, τα παραμύθια που μας ακολουθούν από την παιδική μας ηλικία και το γενικότερό του ύφος που δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο μπορούμε να συναντήσουμε στα games. Είναι μια όμορφη ιστορία στην οποία οι τρεις ήρωες, ο καθένας από εμάς, καλούμαστε να αναλάβουμε δράση και να στείλουμε το στρατό των σκελετών πίσω στην Κόλαση όπου ανήκει!