Ήταν ένας μάγος, μια κλέφτρα κι ένας Pontius…

Οι τρεις τους ήταν αναγνωρισμένοι ως ήρωες σ’ ολόκληρο το βασίλειο που ζούσαν, καθώς πριν από κάποια χρόνια το είχαν απαλλάξει από ένα μεγάλο κακό που είχε εξαπλωθεί: Έναν στρατό σκελετών υπό την ηγεσία του τελευταίου και καταραμένου βασιλιά, η ψυχή του οποίου είχε αλλοιωθεί από πλεονεξία και απληστία κλέβοντας δύο από τα τρία πανάρχαια κειμήλια που διατηρούσαν την ισορροπία στον κόσμο. Πλέον ο καθένας συνέχιζε τη ζωή του στους δικούς του ρυθμούς. Ο μάγος, Amadeus, έχοντας παντρευτεί και αποκτήσει τρίδυμα(!), πασχίζοντας δε ακόμα για την υλοποίηση του fireball spell. Η κλέφτρα, Zoya, αξιοποιώντας τους τίτλους τιμής και ιδιοκτησίας που της δόθηκαν μετά τον κοινό τους θρίαμβο. Και ο ιππότης, Pontius, ο οποίος πλέον ασχολούταν με το πραγματικό του πάθος, να πίνει ασταμάτητα(!), έχοντας εξελιχθεί στον νέο βασιλικό προμηθευτή μπύρας. Πλην όμως, το τρίτο Artifact του βασιλείου, το Trine, που είχε κυριολεκτικά ενώσει τις ζωές και τις προσωπικές τους ιστορίες στο παρελθόν, ήταν αυτό που για άλλη μια φορά τους κάλεσε δένοντάς τους στη μαγεία του, αλλά και πάλι για το καλό του βασιλείου.

Η ιστορία αρχίζει να εκτυλίσσεται σταδιακά, καθώς οι τρεις πρωταγωνιστές ρίχνονται σχεδόν αμέσως στα βαθιά αντιμετωπίζοντας μια ορδή από τελώνια-καλικάντζαρους (goblins) τα οποία ξεπηδούν αιφνιδιαστικά μέσα από τις φυλλωσιές. Το Trine τους έχει μεταφέρει σε μια περιοχή που θυμίζει έντονα τροπική ζούγκλα, κι αυτό θα αποδειχθεί μόνο η αρχή. Όπως φαίνεται, η σταθερότητα και γαλήνη του βασιλείου έχει διαταραχθεί για μία ακόμη φορά. Τα goblins μοιάζουν να κερδίζουν συνεχώς έδαφος απειλώντας τη ζωή των απανταχού κατοίκων και όχι μόνο, δείχνοντας να εκμεταλλεύονται αυτή την αναστάτωση που επιτρέπει μεταξύ άλλων σε φυτά να αναπτύσσονται σε τεράστιες διαστάσεις. Πού οφείλονται όλα αυτά τα παράξενα; Τι σχέση μπορεί να έχουν διάφορα αποσπάσματα παιδικών ποιημάτων και άλλων κειμένων που ανακαλύπτουν σταδιακά οι ήρωες; Μοιάζουν να αφορούν δύο μικρά κορίτσια. Είναι φρόνιμο να μην αποκαλυφθούν περισσότερα γύρω από την υπόθεση, καθώς ο τρόπος παρουσίασής της είναι ενδεχομένως πιο σημαντικός ακόμη κι από την ίδια!

Η μεγαλύτερη πρόκληση ενός videogame franchise είναι να καταφέρει να παρουσιάσει ένα επόμενο κεφάλαιο το οποίο θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο, ειδικά όταν ο προκάτοχός του έχει επιτύχει σε απόλυτο βαθμό θέτοντας υψηλά στάνταρ για τη συνέχεια. Το δεύτερο παιχνίδι της σειράς Trine μοιάζει να υπολείπεται σεναριακά ελαφρώς έναντι του πρώτου, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η διαφορετική προσέγγιση πέραν της πλοκής αυτής καθ’ αυτής. Κυκλοφόρησε το 2011, δύο χρόνια μετά το πρώτο, ενώ το 2012 διατέθηκε στην αγορά ένα εξαιρετικό expansion όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην Complete Story Edition, που κυκλοφόρησε με τη σειρά της το 2013.

Πρόκειται για το Goblin Menace που σχετίζεται με την επίθεση που εξαπολύουν τα goblins στο βασίλειο και το οικογενειακό δράμα που βιώνει ο μάγος της παρέας. Οι ήρωες έχουν πάρει το δρόμο της επιστροφής μετά τις περιπέτειες της κεντρικής ιστορίας, όταν δέχονται επίθεση σε μια ταβέρνα. Την ίδια στιγμή, στο σπίτι του Amadeus πραγματοποιείται μια άλλη έφοδος, στη διάρκεια της οποίας αιχμαλωτίζεται η γυναίκα του, Margaret. Οι τρεις πρωταγωνιστές εξακολουθούν να βρίσκονται «δεμένοι» στο Trine, και φυσικά μπαίνουν από κοινού σε μία ακόμη περιπέτεια για να σώσουν το βασίλειο και την απαχθείσα σύζυγο επιχειρώντας αρχικά να απαντήσουν στο αιφνιδιαστικό χτύπημα.

Στην πρώτη μου επαφή με τη σειρά έμεινα εντυπωσιασμένος από το level design της Enchanted Edition του παρθενικού Trine, με τα υπέροχα χρώματα και την παραμυθένια ατμόσφαιρα σε όλους τους τομείς. Αυτό που αντίκρισα όμως στο Trine 2 ξεπέρασε απόλυτα την προηγούμενη εμπειρία αναβαθμίζοντάς την συνολικά. Η σχεδίαση των επιπέδων ξεφεύγει ακόμη περισσότερο σε έμπνευση και λεπτομέρειες, μεταφέροντας τη δράση σε πανέμορφα μαγεμένα δάση και τροπική βλάστηση με κρυμμένα μυστικά, δεντρόσπιτα τεραστίων διαστάσεων, θαλάσσιες περιοχές, ολίγη από μπουντρούμια και άλλες ακόμη πολύ ενδιαφέρουσες «πινελιές». Οι παγίδες έχουν αυξηθεί σε αριθμό και ποικιλία, ενώ η σημαντικότερη προσθήκη είναι ξεκάθαρα οι γρίφοι που απουσίαζαν στο πρώτο μέρος της τριλογίας. Αυτή τη φορά, για να καταφέρουν να προχωρήσουν οι τρεις ήρωες, ο κάθε gamer, καλούνται να επιστρατεύσουν σαφώς τη σκέψη τους για την επίλυση αρκετών puzzles, η δυσκολία των οποίων πάντως δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, ειδικά για τους μυημένους. Τα goblins παίρνουν τη σκυτάλη από του σκελετούς του πρώτου τίτλου ως οι βασικοί εχθροί, ενώ τα boss fights -mini και μη- είναι σαφώς περισσότερα.

Ο κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του δυνατότητες, οι οποίες έρχονται αυτούσιες από το προηγούμενο παιχνίδι. Ο Amadeus μπορεί να μετακινεί αντικείμενα σε μια παραλλαγή του «Wingardium Leviosa», καθώς και να δημιουργεί κιβώτια και πλατφόρμες, ενώ αυτή τη φορά έχει προστεθεί η ικανότητά του να σηκώνει από το έδαφος αράχνες και goblins και να τα πετά στο νερό, σε καρφιά ή άλλες παγίδες. Η Zoya είναι ιδανική για ranged επιθέσεις με το τόξο της, από το οποίο εκτοξεύει εξ αρχής σχεδόν βέλη που παγώνουν -εν πρώτοις- τους εχθρούς. Για μία ακόμη φορά μπορεί να εκτοξεύσει το σχοινί της και να αιωρηθεί από ξύλινες επιφάνειες αρκετά πάνω από το έδαφος. Ο δε Pontius είναι βεβαίως το θωρηκτό της συντροφιάς, με το σπαθί, την ασπίδα και το σφυρί του, το οποίο μπορεί να εκσφενδονίσει σε μεγάλη απόσταση προκαλώντας το σημαντικότερο damage. Στο Trine 2 επίσης έχει προστεθεί από ένα skill tree για τους τρεις προαναφερθέντες, στο οποίο ξεκλειδώνονται σταδιακά νέα abilities που παρουσιάζουν το δικό τους ενδιαφέρον. Τα levels έχουν μειωθεί σε 13 από 15+1 του πρώτου game, είναι όμως μεγαλύτερα και πιο ενδιαφέροντα.

Επιπλέον, το Goblin Menace expansion καταφέρνει όχι απλώς να διατηρήσει το υψηλό ποιοτικό επίπεδο του παιχνιδιού, αλλά να το πάει ακόμη παραπέρα. Είναι πασιφανές ότι οι developers είχαν κι άλλα πράγματα να διηγηθούν στην ιστορία αυτή, κι άλλες ιδέες να υλοποιήσουν αναφορικά με την ποικιλία των επιπέδων και τα κατάφεραν περίφημα όπως αποδεικνύει το τελικό αποτέλεσμα. Μαζί με το δέκατο level του κεντρικού game, το πρώτο από τα 6+1 του expansion πιστεύω ότι είναι από τα πιο όμορφα του τίτλου, σε μια περιπέτεια που θα οδηγήσει τους ήρωές μας από ερήμους και κατακόμβες έως ψηλά στον ουρανό, και σχεδόν πάντοτε σε υπέροχα τοπία. Τα γραφικά εντυπωσιάζουν μεταφέροντας ιδανικά τον καθένα μέσα σ’ ένα παραμυθένιο περιβάλλον, συνοδευόμενα από αντίστοιχης ποιότητας ή και καλύτερη μουσική σε σχέση με το πρώτο game, με πιο έντονα ακούσματα σε στιγμές μάχης και ηπιότερα, αλλά εξίσου μελωδικά, στις υπόλοιπες περιπτώσεις. Το voice over υλοποιείται από τους ίδιους ηθοποιούς και πλαισιώνεται και πάλι από τον Terry Wilton στον εξαιρετικό ρόλο του αφηγητή.

Όσον αφορά το βαθμό δυσκολίας, υπάρχουν και πάλι τρία επίπεδα (easy, medium, hard) και η επιλογή του hardcore mode. Κακά τα ψέματα, τα πραγματικά ζόρια είναι μόνο όταν έχεις ενεργοποιημένο το τελευταίο και παίζεις συγχρόνως στο hard. Σκοτώνεσαι στο δεύτερο χτύπημα και δεν έχεις δυνατότητα revive μέχρι να καταφέρεις να φτάσεις στο επόμενο checkpoint με τους δύο ή τον ένα χαρακτήρα που σου έχει απομείνει. Αν χάσεις και τους τρεις, επιστρέφεις στην αρχή του κεφαλαίου, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί τρομερά χρονοβόρο, εκνευριστικό και πέρα για πέρα ψυχοφθόρο. Προσωπικά έβγαλα έτσι όλο το βασικό παιχνίδι με εξαίρεση το προτελευταίο κεφάλαιο, καθώς οι αντοχές μου είχαν εξαντληθεί και πλέον αδυνατούσα να το απολαύσω όπως θα έπρεπε.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η ιστορία βγαίνει «νεράκι» και σίγουρα πιο ευχάριστα. Ακόμη και στο hard χρειάζονται αρκετά χτυπήματα για να πέσεις, ενώ μπορείς να κάνεις διαδοχικά revive περνώντας από το ίδιο checkpoint ξανά και ξανά. Επιπλέον, για όσους δυσκολευτούν σε κάποιο puzzle, υπάρχει η επιλογή της αποκάλυψης hints από τους ήρωες για την επίλυσή του μετά το πέρας δύο ή πέντε άκαρπων λεπτών. Ως προς τη διάρκεια του τίτλου, εξαρτάται βεβαίως από το difficulty level και τη διάθεση για ανακάλυψη των κρυμμένων μυστικών κάθε επιπέδου. Οι περισσότεροι στο διαδίκτυο μιλούν για περίπου 8,5 ώρες (όχι βεβαίως σε hard και hardcore mode), ενώ είναι πολύ σημαντικό ότι το expansion δίνει σίγουρα ένα 40% επιπλέον στο συνολικό χρόνο.

Καταλήγοντας, το Trine 2: Complete Story αποδείχθηκε ένα εξαιρετικό και πανέμορφο 2.5D action puzzle-platform, πανάξιος συνεχιστής ενός παιχνιδιού που κατάφερε δικαιολογημένα να επιτύχει σε μια κομβική στιγμή για τους Φινλανδούς developers της Frozenbyte, οι οποίοι τότε βρίσκονταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Βελτιωμένο σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς, με μεγαλύτερη ποικιλία σε abilities, εχθρούς, παγίδες, περιβάλλοντα, γραφικά, ιδέες και την προσθήκη ουσιαστικών γρίφων, απολαμβάνει δικαιολογημένα υψηλών βαθμολογιών και εξαιρετικών κριτικών. Πρόκειται για μια νέα, εντελώς διαφορετική ιστορία των τριών ιδιαιτέρως συμπαθών ηρώων, ένα καινούριο παραμύθι, στο οποίο η φράση «they lived happily ever after» δε μπορεί να βρει εφαρμογή, καθώς οι περιπέτειές τους δε σταματούν εδώ!