I Am Alive… for now

Στη σύγχρονη εποχή είναι πολλές οι περιπτώσεις games που κυκλοφορούν και κατά βάση προσφέρουν εντυπωσιακά γραφικά, και άρτιο τεχνικό τομέα γενικότερα, που μπορούν να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό, όμως το gameplay τους δεν καταφέρνει να σταθεί σε αντάξια επίπεδα, σαν ένα πλούσιο περιτύλιγμα ενός σαφώς κατώτερου αντικειμένου. Ή πάλι, παιχνίδια το συγκεκριμένο στοιχείο των οποίων είναι μια πιστή αντιγραφή ή έστω παραλλαγή όσων έχουμε ήδη δει σε άλλους τίτλους. Παρά ταύτα, δεν απουσιάζουν και οι πρωτότυπες δημιουργίες, τα games που είναι ικανά να σε συνεπάρουν, όχι τόσο γι’ αυτό που αντικρίζεις στην οθόνη, όσο για το στιβαρό, έξυπνο και εν τέλει απολύτως εθιστικό gameplay, καθώς και την ολοκληρωτικά καθηλωτική τους ατμόσφαιρα. Στην κατηγορία αυτή ανήκει το I Am Alive, το οποίο σε μεταφέρει στον κόσμο του από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα αποφασίσεις να σε τυλίξει το καταθλιπτικό του περιβάλλον.

Πρόκειται για ένα third person survival action-adventure το οποίο κυκλοφόρησε το 2012, με το οποίο αποφάσισα να ασχοληθώ μόλις διάβασα το review του site, που με κέρδισε αμέσως. Η μάχη για την επιβίωση λαμβάνει σάρκα και οστά, εκεί που μόνο ο νόμος της ζούγκλας βρίσκεται σε ισχύ και οι πιο αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας είναι καταδικασμένοι να αφανιστούν. Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά από ένα αδιευκρίνιστο κατακλυσμιαίο γεγονός το «Event», το οποίο μεταξύ άλλων, έχει προκαλέσει πανίσχυρους σεισμούς με συνέπειες οι οποίες παραπέμπουν άμεσα στη γνωστή ταινία «2012», έτσι όπως αποτυπώνονται στον post-apocalyptic κόσμο του παιχνιδιού. Ο πρωταγωνιστής, το όνομα του οποίου δε μαθαίνουμε ποτέ, επιστρέφει στη φανταστική πόλη Haventon της Αμερικής με στόχο να ξαναβρεί τη γυναίκα του, Julie, και το παιδί του, τη μικρή Mary. Η αναζήτησή του ξεκινά, ενώ στην πορεία θα πάρει και μια άλλη στροφή καθώς θα βρεθεί να διασώζει ένα μικρό κορίτσι, τη Mei, στην ηλικία της κόρης του. Γενικότερα, η ιστορία έχει μια συγκεκριμένη αφετηρία, αλλά στη συνέχεια δίνει την αίσθηση ότι χάνει κάπου τον προσανατολισμό της. Ή μήπως όχι;

Ποιος μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σε μια τέτοια πρωτοφανή συμφορά; Απέναντι στην επέλαση του Αρμαγεδδώνα, την καθημερινή πάλη με την οργή της φύσης και τις συμμορίες που παραμονεύουν οπουδήποτε, τι μπορεί να αντιτάξει ένας απλός άνθρωπος όπως ο ήρωας, ο οποίος αναγκαστικά έμαθε να χειρίζεται όπλα για να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να αναζητά τους πόρους που θα τον συντηρούν και διατηρούν στη ζωή για μία ακόμη μέρα; Μπορεί να υπάρξει ανθρωπιά σ’ έναν κόσμο όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχτείς επίθεση και να κάνεις το μεγάλο ταξίδι; Μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη και βοήθεια στα θύματα που θα συναντήσεις στο δρόμο σου, όταν ξέρεις ότι αυτό μπορεί εμμέσως να στερήσει τη δική σου ζωή όταν θα χρειαστείς το resource που θα έχεις προσφέρει νωρίτερα; Αμέτρητα ερωτήματα που γεννά το I Am Alive και στα οποία ο ήρωας, ο κάθε gamer, καλείται να απαντήσει προσδιορίζοντας τα επόμενα βήματά του.

Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται ο πρωταγωνιστής μέσα σ’ αυτό το απέραντο χάος είναι πραγματικά εκπληκτικός και το παιχνίδι εκτυλίσσεται με οριακά αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας συνδυάζοντας με ομαλότατο τρόπο τόσο την εξερεύνηση όσο και τη μάχη. Ως προς το πρώτο σκέλος, ο ήρωας θα έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί σταδιακά σε ολόκληρη την πόλη, η οποία μπορεί να μην είναι πολύ μεγάλη, όμως… γίνεται λόγω των αμέτρητων εμποδίων που υπάρχουν από την ανυπολόγιστη καταστροφή. Και όχι μόνο μεγάλη, αλλά και πολύ επικίνδυνη, καθώς σε μια ευρεία περιοχή έχει κατακαθίσει ένα πυκνό σύννεφο τοξικής σκόνης, το οποίο σταδιακά μειώνει την αντοχή του και για να το αντιπαρέλθει θα πρέπει να σκαρφαλώσει αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος. Πολλές φορές για μια απόσταση που σε ευθεία γραμμή μπορεί να μην είναι μεγαλύτερη από 50 μέτρα, ο ήρωας μπορεί να κάνει πάνω από 15 λεπτά λόγω των παρακάμψεων που θα είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει προκειμένου να φτάσει στον προορισμό του.

Παίζοντας στο Survivor επίπεδο δυσκολίας, η εμπειρία παρουσιάζεται σε όλο της το μεγαλείο, καθώς τα resources δεν… περισσεύουν, με αποτέλεσμα η χρήση τους να καθίσταται ένα μεγάλο στοίχημα τακτικής και προγραμματισμού, ούτως ώστε να μη λείψουν από τον πρωταγωνιστή όταν θα τα έχει πραγματικά πολύ μεγάλη ανάγκη. Άλλωστε σ’ αυτό το level δεν υπάρχουν saves και σε περίπτωση θανάτου υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα ο παίκτης να επιστρέψει στην αρχή του κεφαλαίου(!) έχοντας να καλύψει μια σημαντική απόσταση έως το σημείο που βρισκόταν. Το εμπόδιο αυτό μπορεί να υπερκεραστεί σε περίπτωση που ο ήρωας βοηθήσει κάποιο από τα 20 θύματα που υπάρχουν στον κόσμο του παιχνιδιού. Τότε ως επιβράβευση λαμβάνει πληροφορίες που σχετίζονται με την εκάστοτε αποστολή του αλλά και ένα retry, που θα του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία από το τελευταίο checkpoint, πολύ κοντά ή και ακριβώς στο σημείο που βρισκόταν. Επιπλέον, σε συγκεκριμένα σημεία, κάποια εξ αυτών αρκετά δυσπρόσιτα, υπάρχουν και κάποιες μικρές κάμερες, που επίσης χαρίζουν άλλο ένα retry.

Ο πρωταγωνιστής καλείται να επιδείξει τις αρετές του στην αναρρίχηση, όπου και τα καταφέρνει αρκετά καλά ακόμη κι αν δεν είναι… Assassin, παρά ταύτα οι αντοχές του δεν είναι απεριόριστες. Μια λευκή μπάρα στο πάνω μέρος της οθόνης αρχίζει να αδειάζει κάθε φορά που σκαρφαλώνει και θα πρέπει να έχει πατήσει στα πόδια του πριν εξαντληθεί και παρασυρθεί ο ίδιος στο κενό. Στην πορεία του παιχνιδιού θα χρειαστεί να αναρριχηθεί σε πολύ δύσκολα σημεία, τα πλέον επιβλητικά εκ των οποίων είναι οι κατεστραμμένοι ουρανοξύστες, κάποιοι εκ των οποίων έχουν πέσει μάλιστα επάνω σε άλλους δημιουργώντας ένα απίστευτο σκηνικό, ενώ στο μενού συμπεριλαμβάνονται υπόγειοι σιδηρόδρομοι, το υπέργειο ολοσχερώς κατεστραμμένο μετρό, συρμοί που ισορροπούν επικίνδυνα πάνω από απύθμενα χάσματα και… πλοία που ένας Θεός ξέρει ποια στοιχειωμένη δύναμη της φύσης έφερε εκεί!

Ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο ήρωας είναι αυτό της έλλειψης… ammo. Σφαίρες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και θα πρέπει να αισθάνεται πολύ ικανοποιημένος αν έχει μία περασμένη στο πιστόλι του. Παρά ταύτα, ακόμη κι ένα άδειο προτεταμένο όπλο είναι ικανό να κάνει τους εχθρούς να διστάσουν να επιτεθούν προσωρινά, όχι όμως όσους έχουν κι εκείνοι πιστόλι. Ανάλογη έλλειψη παρατηρείται και στο τόξο που θα αποκτήσει αργότερα, καθώς τα βέλη είναι πάρα πολύ σπάνια και θα χρειαστεί να χρησιμοποιεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ένα και μοναδικό ξανά και ξανά. Και καθώς ο πρωταγωνιστής δεν είναι παρά ένας φυσιολογικός άντρας, στις μάχες σώμα με σώμα με πολλούς εχθρούς είναι απλά καταδικασμένος, καθώς το machete του δεν είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει έστω έναν εξ αυτών, διότι μέχρι να του καρφώσει το σπαθί με button mashing (left click), οι υπόλοιποι θα τον έχουν περικυκλώσει μαχαιρώνοντάς τον ή θα τον πυροβολούν εξ αποστάσεως. Το AI είναι πολύ υψηλό και όλα αυτά είναι στοιχεία που θα πρέπει να συνυπολογίσει ο gamer για να καταφέρει να βγει… ζωντανός από τη δοκιμασία.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι άκρως ατμοσφαιρικά και η έννοια του χρώματος, πέραν του απέραντου γκρίζου λόγω σκόνης, μοιάζει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων λησμονημένη από καιρό, ενώ ακόμη και η ορατότητα είναι ιδιαίτερα έως πολύ περιορισμένη όταν ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο δρόμο. Ο ήχος κλέβει την παράσταση με μια απόκοσμη ατμοσφαιρική μουσική, η οποία γίνεται έντονη και αγχώδης όσο η αντοχή του ήρωα μειώνεται καθώς σκαρφαλώνει και ψάχνει απελπισμένα να ισορροπήσει κάπου την ύστατη στιγμή. Επ’ αυτού θα έλεγα μάλιστα ότι η μπάρα του stamina προκαλεί πολύ μεγαλύτερο άγχος από αυτήν του health, καθώς η δεύτερη αν είναι να… αδειάσει, αδειάζει με δύο σπαθιές ή σφαίρες, συνεπώς δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να κάνεις, εκτός κι αν αναπληρώσεις ενέργεια με κάποιο resource επί τόπου, αν και κατά πάσα πιθανότητα ούτε αυτό θα είναι αρκετό για να σε γλυτώσει. Η πρώτη μπάρα, όμως, συνιστά όλη την πρόκληση και την πίεση όταν, επί παραδείγματι, κρέμεσαι στο δυσθεώρητο ύψος ενός ουρανοξύστη και πρέπει να φτάσεις τρεις ορόφους ψηλότερα, όπου υπάρχει μια εσοχή, αλλά δεν έχεις άλλη αντοχή και πολεμάς με button mashing να προλάβεις να φτάσεις!

Το game δεν είναι τέλειο. Τα γραφικά έχουν ψεγάδια, ενώ υπάρχουν κάποια πράγματα στο gameplay που θα μπορούσαν να προσεχθούν περισσότερο. Οι stealth μηχανισμοί ήθελαν περισσότερη δουλειά, ενώ θα έπρεπε να δίνεται η δυνατότητα να επιστρέψεις στους NPC τα resources που ίσως άθελά σου έκλεψες, διότι βρέθηκες μπροστά τους και τα πήρες, καθώς στη συνέχεια ακούς τη δικαιολογημένη τους απογοήτευση που σου πρόσφεραν απλόχερα τροφή ή/και νερό κι εσύ πήρες και τα δικά τους αποθέματα. Εκεί στεναχωρήθηκα. Παρά ταύτα, το I Am Alive είναι ένας πολύ ολοκληρωμένος τίτλος, ο οποίος δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα από άλλους αντίστοιχους που κυκλοφορούν. Θα μπορούσε ίσως να διαρκεί περισσότερο, πάντως όσοι το παίξουν στο Survivor θα δυσκολευτούν σίγουρα σε κάποια σημεία. Προσωπικά, το τερμάτισα σε 8 ώρες και 45 λεπτά έχοντας κάνει το 72.5%, με 39 kills και 83% total score. Θα μπορούσα να βοηθήσω περισσότερα victims από 9/20, όμως σε τέσσερα – πέντε που συνάντησα επιπλέον, δεν είχα εκείνη τη στιγμή τα resources που χρειάζονταν, ενώ τα υπόλοιπα δεν τα ανακάλυψα. Αξιολογότατος τίτλος, ο οποίος προσφέρει μια αυθεντική survival εμπειρία. Δοκιμάστε τον.