Εργοστάσιο πολέμου στις σκιές

Το τελευταίο διάστημα έχω ξεχωρίσει δύο κατηγορίες παιχνιδιών με τις οποίες θέλω να ασχοληθώ, καθώς τους προηγούμενους δύο μήνες πήρα μια ισχυρότατη δόση από third person action – adventure τύπου GTA. Προσανατολίζομαι κατά βάση σε RPG και platform games, τα οποία μου έχουν κεντρίσει -κάποια εξ αυτών εδώ και πολύ καιρό- το ενδιαφέρον. Πλην όμως, φαντάζει σχεδόν αδύνατο να τηρήσω μια ισορροπία μεταξύ των, καθώς ένα παιχνίδι ρόλων συνήθως κρατά αρκετές δεκάδες ώρες, ενώ ένα platform διαρκεί ελάχιστες συγκριτικά. Έτσι, λοιπόν, μετά το αριστουργηματικό Jade Empire: Special Edition και την… τσόντα του Funk of Titans, στράφηκα σε ένα από τα κορυφαία platform games της τελευταίας δεκαετίας, η remastered έκδοση του οποίου κυκλοφόρησε εσχάτως στα PC και μάλιστα διατιθέμενη δωρεάν από την Epic Games, συνδημιουργό και publisher αυτής. Ο λόγος για το Shadow Complex, μέχρι πρότινος exclusive του Xbox 360 επί έξι συναπτά έτη.

Έχοντας διαβάσει το review του site, ομολογώ ότι με συγκίνησε το γενικότερο concept του, βασισμένο στη νουβέλα του Orson Scott Card με τίτλο «Empire», με την Epic Games να δηλώσει μάλιστα ότι η πλοκή του παιχνιδιού επρόκειτο να ενσωματωθεί με κάποιο τρόπο και στο sequel του βιβλίου, «Hidden Empire», λίγους μήνες αργότερα, το Δεκέμβριο 2009. Ακόμη περισσότερο μου άρεσε ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος, με την εικόνα μου να διαμορφώνεται αποκλειστικά από screenshots εκείνης της έκδοσης. Το Shadow Complex τοποθετεί τον gamer στο ρόλο του Jason Fleming, κάπου στο κοντινό μέλλον, ο οποίος μαζί με τη νέα του κοπέλα, Claire, κάνουν μια εκδρομή στα Olympic Mountains της δυτικής Ουάσιγκτον των Η.Π.Α..

Προσεγγίζοντας κάποιες σπηλιές, η Claire ισχυρίζεται ότι ερχόταν και τις εξερευνούσε όταν ήταν μικρή. Έτσι, αποφασίζει να προπορευτεί, όμως αυτό αποδεικνύεται λάθος, καθώς ο Jason χάνει τα ίχνη της και η ίδια δεν ανταποκρίνεται στη φωνή του. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι η κοπέλα του έχει απαχθεί από άντρες με στρατιωτικές στολές αγνώστων λοιπών στοιχείων, και κάπου εκεί ξεκινά επί της ουσίας η ιστορία του παιχνιδιού. Μάλιστα η εισαγωγή του μου χαρίζει τη δυνατότητα να αναφέρω ακόμη ένα στοιχείο, καθώς στα πρώτα δύο λεπτά, πριν από τα προαναφερθέντα, το game σου δίνει τον έλεγχο ενός αξιωματικού ο οποίος γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας του Αντιπροέδρου των Η.Π.Α..

Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορία συνομωσίας, όπως προκύπτει αρκετά εύλογα εξ αρχής, συνδέοντας τους στρατιώτες, και κατ’ επέκταση τη μυστική στρατιωτική βάση, με την συγκεκριμένη εξέλιξη. Αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση από την πρώτη στιγμή είναι τα εξαιρετικά γραφικά του Shadow Complex, ενός 2.5D side-scrolling action-adventure platform. Το νέο release του παιχνιδιού περιλαμβάνει πολύ βελτιωμένα textures σε σχέση με το παρελθόν, κάνοντας τον τίτλο της Chair Entertainment (θυγατρικής της Epic Games) ένα από τα ομορφότερα ever αυτής της κατηγορίας. Καθώς το παιχνίδι λαμβάνει χώρα τόσο σε κλειστούς όσο και σε ανοιχτούς χώρους, δε μπορεί παρά να θαυμάσει κάποιος την ποιότητα ιδίως των τελευταίων, κάνοντας πολλά 3D games να ωχριούν μπροστά του με την επιμονή του στη λεπτομέρεια.

Οπτικά, αξιοποιεί άψογα το βάθος της εικόνας, καθώς δεν πρόκειται για ένα «παγωμένο» φόντο, αλλά για ένα «ζωντανό» περιβάλλον το οποίο αλληλεπιδρά με τον παίκτη, κατά βάση, βεβαίως, όταν πρόκειται για εχθρούς. Επιπλέον, τα cinematic videos που υπάρχουν ανά διαστήματα, δημιουργούν την αίσθηση ότι αμέσως μετά θα δώσουν τη σειρά τους σε ένα καθαρόαιμο τρισδιάστατο game! Έμεινα «με το στόμα ανοιχτό» όταν είδα το πρώτο video του παιχνιδιού, αναρωτώμενος προς στιγμήν αν όντως πρόκειται για platform! Σε συνδυασμό με το πάρα πολύ καλό gameplay και την αντίστοιχη δουλειά στον ηχητικό τομέα, δεν είναι να απορεί κανείς που το πρωτότυπο Shadow Complex είχε πουλήσει μέσα σε ένα χρόνο περισσότερα από 500.000 digital αντίτυπα, αποσπώντας δε αναρίθμητες διθυραμβικές κριτικές.

Ο Jason εξερευνώντας την τεράστια υπόγεια -και όχι μόνο- στρατιωτική εγκατάσταση θα έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει αμέτρητα μικρά ή μεγαλύτερα μυστικά σχετικό με το ποιόν αυτής, αλλά και για τη δική του αναβάθμιση όπλων. Η έκταση του συγκροτήματος είναι πραγματικά πολύ μεγάλη, με συνοχή, έμπνευση, χωρίς επαναλαμβανόμενα περιβάλλοντα, αλλά και με μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Προσωπικά βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την περιήγησή μου σ’ αυτήν, αν και θα προτιμούσα να μην έκαναν respawn οι εχθροί σε περιοχές που τους είχα ήδη ξεκάνει, κάτι που θεωρώ αρνητικό και ενοχλητικό σε οποιοδήποτε game. Στην πορεία ο ήρωας αποκτά διαφορετικά όπλα και gadgets, που του δίνουν νέες δυνατότητες. Μπορεί να κουβαλά μόνο ένα primary weapon, ενώ τα secondary στην πορεία δύναται να αυξηθούν σε έως τέσσερα, παρέχοντας έτσι πρόσβαση σε περιοχές «απαγορευμένες» μέχρι εκείνο το σημείο. Ο λόγος για χειροβομβίδες, εκτοξευτή ρουκετών, καπνό ο οποίος στερεοποιείται άμεσα (Foam), γάντζο για κράτημα από τοίχους συν το ability της υπερηχητικής ταχύτητας (Friction Dampener).

Αν ξεχώρισα κάτι από το σύστημα μάχης, είναι οι melee επιθέσεις. Οι στιγμές που ο πρωταγωνιστής πλησιάζει τον εχθρό και με το πάτημα του ανάλογου πλήκτρου (Ε) τίθεται σε λειτουργία η closed combat camera μέσω της οποίας βλέπουμε ένα εντυπωσιακό πλάνο στο οποίο ο εχθρός εξολοθρεύεται με κινήσεις οι οποίες, προσωπικά μιλώντας, με παρέπεμψαν άμεσα στο πρόσφατο Metal Gear Solid V. Επιπλέον, με τη χρήση ποντικιού διευκολύνεται σημαντικά (όχι απόλυτα) έναντι του gamepad το ζήτημα της στόχευσης, ειδικά όταν ο αντίπαλος βρίσκεται στο βάθος, ακόμη περισσότερο δε αν παίζεις με απενεργοποιημένα όλα τα aim assistants, όπως ο υποφαινόμενος. Ένα στοιχείο που δε μου άρεσε είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται backtracking για να προχωρήσεις σε ένα νέο επίπεδο, ενώ είναι πολύ εύκολο να χαθείς σε μια τέτοια φάση αν πεις ότι δε θα χρησιμοποιήσεις τον διαθέσιμο χάρτη. Αυτός αποτελεί στην πραγματικότητα ένα πολύτιμο εργαλείο (εφόσον έχεις ξεκλειδώσει κομμάτια του ή και ολόκληρο, στα διάφορα σημεία της πίστας), καθώς μπορείς να ενεργοποιήσεις το objective path το οποίο στη συνέχεια καθοδηγεί τα βήματά σου, για να μη βρεθείς στην άλλη άκρη του συγκροτήματος (και σου δείχνει και τα save rooms).

Το A.I. των εχθρών δε διεκδικεί δάφνες, καθώς αργούν να σε αντιληφθούν, ενώ με εξαίρεση κάποιους που αντέχουν σε περισσότερα hits (ορισμένοι φέρουν ακόμη και mini-gun), στην πλειοψηφία τους δε φτουράνε και πολύ. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα bosses που υπάρχουν στην πορεία του παιχνιδιού, αν και πάλι ο βαθμός πρόκλησης σίγουρα δε μπορεί να θεωρεί… Insane, όπως ονομάζεται το τέταρτο και τελευταίο επίπεδο δυσκολίας στο οποίο έπαιξα. Πιο πολύ δυσκολεύτηκα στο συγχρονισμό κάποιων αλμάτων (υπήρχαν και μερικά glitches), παρά κόλλησα σε εχθρούς. Γενικότερα, η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερη, κι αυτό ήταν ένα από τα ελάχιστα αρνητικά που χαρακτήρισαν και την πρώτη έκδοση του τίτλου.

Όσον αφορά το καθ’ αυτό σενάριο, δε μπορώ να πω ότι πείστηκα σε απόλυτο βαθμό. Μου δόθηκε η εντύπωση μιας τετριμμένης υπόθεσης, με ορισμένα σκηνοθετικά κλισέ που τα προέβλεψα πριν τα δω. Επιπλέον, οι πολεμικές αρετές του πρωταγωνιστή, ο οποίος ξεκινά ως απλός ταξιδιώτης, δεν συνάδουν με το αρχικό του προφίλ. Η μόνη δικαιολογία είναι ένα βίντεο δευτερολέπτων, στο οποίο μαθαίνουμε ότι ο πατέρας του τον είχε εκπαιδεύσει παλαιότερα –και τέλος. Από εκεί και πέρα, εκεί που έχει γίνει επίσης πολύ καλή δουλειά είναι ο ηχητικός τομέας και ειδικότερα αυτός του voice over. Τη φωνή του στον Jason Fleming δίνει ο Nolan North, γνωστός και μη εξαιρετέος από τη σειρά Uncharted στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Nathan Drake και τα Assassin’s Creed games ως Desmond Miles. Ως Claire ακούμε την Eliza Schneider, γνωστότερη ίσως από τους μικρούς της ρόλους στα Assassin’s Creed ως Rebecca Crane, ενώ στο ρόλο του κακού βρίσκεται ο Graham McTavish, πιο αναγνωρίσιμος τότε από την ταινία John Rambo και μετέπειτα την τριλογία Χόμπιτ.

Η διάρκειά του τίτλου κρίνεται αρκετά ικανοποιητική, τουλάχιστον στο Insane difficulty level. Χωρίς να επιχειρήσω speed run, δίχως όμως και να ψάξω τα πάντα, είδα τους τίτλους τέλους μετά από σχεδόν 9,5 ώρες, 1.275 kills και εύρεση του 41% των items. Το… clue του παιχνιδιού είναι ότι λίγες ώρες μετά το ξεκίνημα, ο Jason έχει τη δυνατότητα να… τα παρατήσει όλα και να σηκωθεί να φύγει(!) τερματίζοντας το παιχνίδι με έναν απροσδόκητο και χιουμοριστικό τρόπο! Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και δύο σχετικά achievements, ένα για τερματισμό μέσα σε δύο ώρες σε οποιοδήποτε level και ένα για φινάλε εντός τριών ωρών παίζοντας στο Insane! Καταλήγοντας, το Shadow Complex παραμένει μέχρι σήμερα ένα πολύ ολοκληρωμένο και καλό platform, το οποίο αξίζει να δοκιμάσει κάθε λάτρης αυτής της κατηγορίας.