Επίπεδα δυσκολίας και πράσινα τέρατα

Έχουμε όλοι συναντήσει παιχνίδια, το οποία είχαν ανεβασμένο βαθμό δυσκολίας και προκαλούν τον παίκτη να δοκιμάσει τις ικανότητές του. Σε άλλες περιπτώσεις, υπάρχουν παιχνίδια που το επίπεδο δυσκολίας ανέβαινε με την πρόοδο του παιχνιδιού και αυτό προκαλούσε τον παίκτη να ακολουθήσει το ρυθμό. Μετά υπάρχουν τα Dark Souls, τα οποία δεν έχω ακούσει κανέναν να μιλάει για ιστορία ή ο,τιδήποτε άλλο τα περιβάλει, παρά μόνο για το πόσο δύσκολο είναι. Άρα θα υποθέσω ότι δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει, πέραν του ότι σου αλλάζει τα πετρέλαια για να το τερματίσεις. Επομένως το ερώτημα είναι το εξής: ποιο το νόημα σε όλο αυτό το τουρλουμπούκι;

Το θέμα με το επίπεδο δυσκολίας είναι κάτι που με απασχολούσε γενικότερα. Γιατί να έχει άλλο επίπεδο δυσκολίας ένα παιχνίδι; Η απάντηση ήρθε γρήγορα από το θείο μου, ο οποίος τότε είχε μια Amiga500. Έπαιζα ένα Captain Planet θυμάμαι εκεί πέρα. Μου είπε τότε ότι υπήρχαν άτομα για τους οποίους το κανονικό εππίπεδο δυσκολίας, απλά ήταν πολύ εύκολο. Δε θυμάμαι ακριβώς τι εντυπώσεις μου άφησε η απάντηση αυτή. Ήμουν και 5-6 ετών τότε. Ενδεχομένως να ήταν αρκετή, ώστε να μη δώσω συνέχεια. Αυτό που με προβληματίζει τώρα, όμως, είναι κάτι διαφορετικό.

Μπορεί για κάποιους πράγματι να είναι πολύ εύκολο το μέτριο επίπεδο δυσκολίας. Τι σημαίνει όμως για τον μέσο άνθρωπο αυτό; Δεν έχω διαβάσει κάποια έρευνα που να το επιβεβαιώνει, αλλά έχω την εντύπωση ότι σίγουρα έχει να επισημάνει κάτι για τον τρόπο που σκέφτεται κανείς, την αντίληψή του, το επίπεδο νοημοσύνης του. Οι γνωστικές ικανότητες του καθενός εξαρτώνται και από τον τρόπο που θα τις ακονίσει κάποιος. Οι γνωστικές αυτές ικανότητες, μπορούν να επεκταθούν επιπλέον με διάφορα ερεθίσματα. Όπως με το σκάκι. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όσοι ασχολούνται με το σκάκι, αποκτούν την ικανότητα να σκέφτονται πιο πολύπλοκα, καθώς και να ελίσσονται περισσότερο σε διάφορες καταστάσεις. Επιπλέον είχα δει για μια έρευνα, η οποία απέδειξε ότι τα παιχνίδια στρατηγικής αναπτύσουν περισσότερο τις γνωστικές ικανότητες σε σχέση με παιχνίδια τύπου προσομοίωσης. Και πάλι, το ερώτημα μένει: τι θέλει να πει ο ποιητής;

Αν και δεν είμαι κάνας επιστήμονας (ποιον κοροϊδεύω, εννοείται πως είμαι :P ), έχω παρατηρήσει κάτι παρόμοιο. Όταν κάποιος ασχολείται με ένα παιχνίδι σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας, αυτό τον αναγκάζει να σκεφτεί διαφορετικά. Πολλά παιχνίδια χρειάζονται διαφορετική προσέγγιση για το ίδιο πράγμα όταν αλλάζει το επίπεδο δυσκολίας. Έτσι, ένα boss fight το οποίο κέρδισες με τον Χ τρόπο, θα πρέπει τώρα να σκεφτείς έναν Ψ τρόπο για να το κερδίσεις. Αυτό δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλους. Κάποιοι χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια για να βρουν τον τρόπο που απαιτείται. Παρόλα αυτά, το παιδεύουν και το βρίσκουν. Και είναι αξιέπαινο.

Το πρόβλημα τώρα είναι παιχνίδια που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι. Δεν σε προκαλούν να στίψεις το μυαλό σου, απλά σε ταλαιπωρούν γιατί μπορούν. Ελάχιστα έχω ασχοληθεί με τη σειρά Souls. Είδα ότι δεν είχε κάτι το ουσιαστικό. Ήταν απλά μια προσπάθεια να σε κάνει να μισήσεις την αγαπημένη σου συνήθεια. Δεν ήταν σαν το Legacy of Kain, στο οποίο έπρεπε να βρίσκεις τις διάφορες δυνάμεις για να μπορέσεις να νικήσεις το boss fight. Ήταν απλή σπατάλη χρόνου. Και αυτό το έκρινα από το χρόνο που αφιέρωσα στο παιχνίδι, παίζοντας σε κατάστημα που έτυχε να το έχουν σε έκθεμα. Οπότε, αναρωτιέμαι σαν το μέσο καθημερινό gamer (που δεν είμαι): γιατί να θέλει κανείς να ταλαιπωρείται απλά και μόνο για να ταλαιπωρείται; Το παιχνίδι ήταν καθαρά θέμα συντονισμού. Κάτι που δεν με ενοχλεί απαραίτητα, αλλά ως λάτρης των strategy, stealth και RPG παιχνιδιών, δε βρήκα νόημα. Ναι, ένα δύσκολο παιχνίδι, θα σε προκαλέσει. Αλλά διαφορετικά σε προκαλεί το Guns of the Patriots στα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας και αλλιώς το  Warlords Battlecry.

Κάποια πράγματα στο gaming είναι μελετημένα. Θεωρώ πως και το θέμα του επιπέδου δυσκολίας, είναι ένα από αυτά. Θυμάμαι μάλιστα αυτή την εικόνα:

Αναρωτιέμαι κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που θυμάμαι το θείο μου να νευριάζει ο ίδιος με κάποια παιχνίδια, τα οποία ήμουν πολύ μικρός για να παίξω. Τι έχει άραγε αλλάξει στο θέμα της δυσκολίας και ποια είναι η όλη αλήθεια γι' αυτό; Πρέπει να μιλήσουμε με κάποιους από τους ειδήμονες για το θέμα αυτό, ώστε να μας δώσουν μια ικανοποιητική εξήγηση. Ακούω τις δικές σας απόψεις.

TR