Κυοφορία υπό θανάσιμη απειλή

Όταν το 2015 η νεοσύστατη Brotherhood παρουσίασε το Stasis, συστήθηκε στους gamers ως μια πολλά υποσχόμενη εταιρία στην κατηγορία των adventures, υιοθετώντας το παραδοσιακό point & click gameplay αλλά και ισομετρική προοπτική της κάμερας, η οποία επρόκειτο να χαρακτηρίσει συνολικά την πορεία της μέχρι στιγμής. Εμπνεόμενο από ταινίες επιστημονικής φαντασίας αλλά και games, το Stasis διαμόρφωσε ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό sci-fi σκηνικό, με horror στοιχεία, διηγούμενο μια ιστορία που διαδραματιζόταν σε ένα γιγαντιαίο διαστημόπλοιο, στα μέσα του 22ου αιώνα, και της οποίας ο πρωταγωνιστής ξυπνούσε από νάρκη, διαπιστώνοντας ότι το σκάφος φαντάζει εγκαταλειμμένο, την ίδια στιγμή που ο ίδιος δεν το αναγνώριζε καν. Καθώς όμως στον παρθενικό τίτλο των developers από τη Νότια Αφρική έχουμε αναφερθεί στο πρόσφατο παρελθόν, μπορούμε να προχωρήσουμε, υποσημειώνοντας ωστόσο ότι η τότε προσπάθειά τους αναγνωρίστηκε δεόντως από κριτές και παίκτες.

Σε μια απόπειρα να διατηρήσει «ζεστό» αυτόν τον κόσμο και ενδεχομένως να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για το πρώτο παιχνίδι της, η Brotherhood επανήλθε με νέα πρόταση μόλις 17 μήνες αργότερα, την οποία μάλιστα διέθεσε δωρεάν, κερδίζοντας τις εντυπώσεις, ενώ θα μπορούσε εύκολα να προσθέσει αυτό το υλικό ως DLC στο προηγούμενο εγχείρημά της. Το 2017, λοιπόν, κυκλοφόρησε το Cayne, ως ένα άτυπο sequel του Stasis, το οποίο μπορεί να παιχθεί και ανεξάρτητα από το τελευταίο, αλλά κρούει όλα τα «καμπανάκια» όσων έχουν βιώσει την εμπειρία του. Πρόκειται για ένα game των αδερφών Bischoff, οι οποίοι θέλησαν να παρουσιάσουν, με ακόμη πιο συνοπτικό τρόπο αυτή τη φορά, μια σύντομη ιστορία και ορισμένα επιπλέον επίπεδα προς εξερεύνηση, μάλιστα μέσα από νέα μηχανή γραφικών, τη Unity. Ο τίτλος του συγκεκριμένου project προκύπτει ασφαλώς από την Cayne Corporation, πολυεθνική εταιρία, συμφερόντων της οποίας είναι το διαστημόπλοιο Groomlake, εντός του οποίου, κατά τα φαινόμενα, λαμβάνει χώρα η δράση για μία ακόμη φορά.

Το Cayne παρουσιάζει ένα νέο πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τη Hadley, η οποία στο εισαγωγικό βίντεο έχει επισκεφθεί ένα ιατρείο προκειμένου να κάνει έκτρωση. Μετά τη νάρκωση, ωστόσο, θα ξυπνήσει σε άγνωστο γι’ αυτήν μέρος, ενώ πλέον το έμβρυο στην κοιλιά της έχει αναπτυχθεί πλήρως και η ίδια τελεί κατά τα φαινόμενα μόλις λίγες στιγμές μακριά από τον τοκετό. Τρομοκρατημένη από το γεγονός, κι ενώ μια θηριώδης φιγούρα βηματίζει στον ίδιο χώρο, περιφρουρώντας την αυτοματοποιημένη διαδικασία αφαίρεσης του παιδιού από την κοιλιά της, πρώτιστο μέλημά της, και κατ’ επέκταση του ίδιου του gamer, είναι η απόδρασή της από την εφιαλτική συνθήκη και, σε δεύτερο βαθμό, η εγκατάλειψη της ζοφερής εγκατάστασης, που όλα δείχνουν ότι εγκυμονεί και μεγαλύτερους κινδύνους, ακόμη και για όσους βρίσκονται ή βρέθηκαν με τη θέλησή τους σ’ αυτή.

Η δημιουργία της Brotherhood είναι πολύ μικρή σε διάρκεια. Προσωπικά, χρειάστηκα κάτι λιγότερο από έξι ώρες προκειμένου να δω τους τίτλους τέλους, όμως τουλάχιστον οι δυόμισι εξ αυτών αναλώθηκαν σε ένα και μόνο γρίφο, τον οποίο δεν κατανόησα πλήρως ούτε μετά την επίλυσή του. Αν στον υπόλοιπο χρόνο συνυπολογιστεί ακόμη μία ώρα περίπου, που αφιερώθηκε στην… ανάγνωση, γίνεται αντιληπτό ότι το καθαρό gameplay διάστημα είναι αισθητά περιορισμένο. Όπως στο Stasis έτσι και τώρα, ο gamer πληροφορείται περισσότερα πράγματα για το σεναριακό υπόβαθρο μέσα από διάφορα τερματικά και, κυρίως, τα PDA’s εργαζομένων που πλέον έχουν εξαφανιστεί. Τηρουμένων των αναλογιών, τα κείμενα είναι και πάλι πολλά, «σπάζοντας» σημαντικά τη ροή του παιχνιδιού, όπως και την προηγούμενη φορά. Από αυτές τις προσωπικές σημειώσεις, όσοι έχουν ασχοληθεί με το Stasis νωρίτερα, εντοπίζουν αμέσως κοινά σημεία πέριξ όσων αφορούν γεγονότα σε συγκεκριμένους μήνες, ενώ όλα συγκλίνουν στο ότι πρόκειται για το ίδιο ακριβώς έτος με του προκατόχου του.

Ο οπτικός τομέας είναι αναβαθμισμένος σε όλους τους τομείς, με τη μεγαλύτερη διαφορά πάντως να εντοπίζεται συγκρίνοντας τα λιγοστά cinematics με τα αντίστοιχα του παρελθόντος. Ο ήχος δεν φτάνει τα επίπεδα του Stasis, καθώς τα ανατριχιαστικά εφέ του προηγούμενου project έχουν υποχωρήσει αυτή τη φορά, ενώ το soundtrack, παρότι διατηρεί τον ίδιο υποβλητικό χαρακτήρα, έστω και δίχως τη συμμετοχή του Mark Morgan πλέον, δεν ακούγεται πάντοτε, με συνέπεια αυτών η σιωπή να προκύπτει κάπως άδεια και όχι τεταμένη. Κάπως έτσι η απόδοση της ατμόσφαιρας του Cayne αποδεικνύεται λίγο κατώτερη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν ικανοποιεί. Σε άλλα χαρακτηριστικά, υπάρχει backtracking σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ αρκετές φορές η Hadley δεν ανταποκρίνεται στις εντολές του παίκτη ή… αρνείται να τρέξει.

Σε κάθε περίπτωση, το Cayne αποδείχθηκε μια αξιόλογη προσθήκη στο σύμπαν του Stasis, πολλώ δε μάλλον λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι προσφέρθηκε εξ αρχής δωρεάν, ως μια σύντομη, αλλά περιεκτική περιπέτεια, που ομολόγησε τη διάθεση της Brotherhood να επεκτείνει τον κόσμο που δημιούργησε. Παραμένοντας στο ίδιο genre, αλλά ανοίγοντας μια παρένθεση, οι developers με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ παρουσίασαν το Beautiful Desolation εν έτει 2020, στο οποίο θα αναφερθούμε διεξοδικά στο άμεσο μέλλον. Έκτοτε, ωστόσο, στράφηκαν εκ νέου στο franchise που τους έκανε γνωστούς στη gaming βιομηχανία, εργαζόμενοι πλέον επάνω σ’ ένα νέο Stasis, υπό το διακριτικό υπότιτλο Bone Totem. Αυτό αναμένεται να κυκλοφορήσει σχεδόν έξι χρόνια μετά το Cayne και επτά από τον original τίτλο της σειράς, με όσους την εκτίμησαν να ελπίζουν οπωσδήποτε ότι η εταιρία θα κεφαλαιοποιήσει την έως τώρα εμπειρία της, παρουσιάζοντας κάτι ακόμη καλύτερο.