Απόδραση από τους εφιάλτες

Το genre των 2D ή 2.5D -όπως έχει επικρατήσει εδώ και αρκετά χρόνια- platform games αποτελεί κατά κανόνα το πιο «βατό», προκειμένου να ξεκινήσει μια νεοσύστατη ομάδα developers, ή ακόμη και ένας μόνος του, να πειραματίζεται στην ανάπτυξη ενός παιχνιδιού. Το γεγονός επαληθεύεται από τους αναρίθμητους τίτλους του είδους, που έχουν αναδυθεί ιδίως την τελευταία δεκαπενταετία, κατά την οποία οι ψηφιακές πλατφόρμες προσέφεραν νέες δυνατότητες και την προοπτική ασυγκρίτως μεγαλύτερων εσόδων σε ανεξάρτητους δημιουργούς, σε σύγκριση με τα ποσά που δέσμευαν από τις πωλήσεις οι publishers των retail εκδόσεων παλαιότερα. Στο -πρόσφατο και μη- παρελθόν έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίες λειτουργούν συχνά ως ευχάριστα μικρά διαλείμματα μεταξύ παιχνιδιών πολύ μεγαλύτερων παραγωγών. Games, τα οποία μέσα σε ελάχιστες -ή λίγο περισσότερες- ώρες προσπαθούν να διηγηθούν μια ιστορία, να δοκιμάσουν πράγματα στο gameplay τα οποία μπορεί να είναι πρωτότυπα, ίσως και όχι, ή απλώς να διατεθούν ως ένα μικρό, αλλά ολοκληρωμένο project στον κόσμο, γεγονός διόλου ευκαταφρόνητο για κάθε νέο developer.

Κάπως έτσι ένας Πολωνός μουσικός με έδρα το Λος Άντζελες των Η.Π.Α., ο Wlad Marhulets, αποφάσισε να βυθιστεί στον κόσμο του game development. Ανακαλύπτοντας τη Unity engine, η διαδικασία ανάπτυξης του παρθενικού project του διήρκησε περισσότερο από 3,5 χρόνια, έως τη στιγμή που το 2019 το Darq διατέθηκε στην αγορά. Επρόκειτο κατά βάση για ατομική δουλειά, με την περιστασιακή βοήθεια ορισμένων συνεργατών στη νεοσύστατη εταιρία του, Unfold Games. Το παιχνίδι ακούστηκε αρκετά έντονα προ της κυκλοφορίας του, καθώς ο δημιουργός του αρνήθηκε ένα αποκλειστικό release στην ψηφιακή πλατφόρμα της Epic Games, με το θέμα να παίρνει έκταση προσωρινά. Παρότι ενδεχόμενη συνεργασία με τον αμερικανικό κολοσσό θα μπορούσε να του αποφέρει άμεσα -και πιθανότατα περισσότερα- χρήματα, ο λόγος της απόρριψης από τον ίδιο τον Marhulets είχε να κάνει με την αξιοπιστία της εταιρίας του σε βάθος χρόνου και το γεγονός ότι μόλις τρεις μέρες νωρίτερα είχε ανακοινωθεί ημερομηνία κυκλοφορίας στο Steam, με το παιχνίδι να κεντρίζει το ενδιαφέρον των gamers, αλλά, όπως αποδείχθηκε, και της Epic. Ο τίτλος διατέθηκε τελικώς τόσο στην πλατφόρμα της Valve όσο και -μάλλον αναμενόμενα- στο GOG, ψηφιακή πλατφόρμα και θυγατρική εταιρία της πολωνικής CD Project, ενώ, δύο χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε και στο store της Epic, μέσα από την Complete Edition πλέον.

Το Darq είναι ένα συμπαθητικό και πολύ ιδιαίτερο 2.5D puzzle-platform, διανθισμένο με horror στοιχεία και ένα αίσθημα συνεχόμενης αβεβαιότητας, αν όχι απειλής, που έρχεται να αποτυπώσει ανάγλυφα τα περίεργα παιχνίδια που παίζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος εν ώρα ύπνου, γεννώντας εφιάλτες από τους οποίους μπορεί να ξεφύγει κάποιος μόνο διά του φωτός. Ο Alan Wake θα είχε να πει μια-δυο κουβέντες επ’ αυτού… Πρόκειται για ένα καταφανώς πειραματικό, αλλά εξαιρετικά προσεγμένο εγχείρημα, με υπέροχο art direction και υποβλητική ατμόσφαιρα, η οποία χαρακτηρίζει την περιπλάνηση στα σκοτεινά επίπεδα του παιχνιδιού, του ίδιου του μυαλού σε τελική ανάλυση, περιβάλλοντας επί μονίμου βάσεως την προσπάθεια επίλυσης των γρίφων που παρουσιάζονται. Πρωταγωνιστής είναι ένα αγόρι, το οποίο in-game δεν κατονομάζεται, αλλά η εταιρία το αποκαλεί Lloyd. Το όλο παρουσιαστικό του παραπέμπει σε άτομο με σοβαρά κλονισμένη υγεία, που πιθανώς κάνει χημειοθεραπείες, μολονότι αυτό συνιστά δική μας ανάγνωση. Όλα αρχίζουν κάθε φορά που ξαπλώνει να κοιμηθεί, όπου μεταφέρεται σε εξίσου αποθαρρυντικούς χώρους με αυτούς του σπιτιού του, με τη μόνη διαφορά ότι για να αποδράσει από τους εφιάλτες του πρέπει να βρει απάντηση σε αινίγματα, κινούμενος ωστόσο με προσοχή παράλληλα, καθώς τα τερατώδη πλάσματα της φαντασίας του είναι πολύ γρηγορότερα και πολύ δυνατότερα από τον ίδιο, συνεπώς θα πρέπει να περάσει απαρατήρητος.

Δεν υπάρχει αφήγηση, ούτε κάποια ιστορία. Το Darq αποτελείται από έξι μικρά επίπεδα, στα οποία το μοτίβο διατηρείται σταθερό και πάγια δυναμικό, αλλά το concept είναι εξ ολοκλήρου διαφορετικό κάθε φορά. Επενδύει πολύ σημαντικά στη δημιουργία έντασης και αγωνίας, εν τούτοις δεν ενδιαφέρεται να τρομοκρατήσει τον παίκτη. Σημείο αναφοράς στο gameplay είναι η δυνατότητα του αγοριού να περπατάει επάνω στους τοίχους ή ακόμη και στο ταβάνι, με ολόκληρο το επίπεδο να περιστρέφεται αναλόγως στις περιπτώσεις αυτές, συμμορφούμενο προς τη γωνία 90 μοιρών. Ο μηχανισμός αυτός αποτελεί βασικό πυλώνα και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συνοδευόμενος από υποδειγματικά ηχητικά εφέ, τα οποία κάνουν θραύση σε όλα τα επίπεδα. Το soundtrack, διάρκειας σχεδόν μισής ώρας, δε θα μπορούσε να έχει επιμεληθεί άλλος από τον ίδιο τον Marhulets, ο οποίος, γνωρίζοντας επ’ ακριβώς τι χρειάζεται το παιχνίδι του, δημιουργεί άκρως ατμοσφαιρικές συνθέσεις, που ερμηνεύονται υπέροχα από τη συμφωνική Budapest Scoring Orchestra. Η τελευταία έχει συμμετοχές σε ουκ ολίγες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, με σημεία αναφοράς να είναι οπωσδήποτε το πολυβραβευμένο με Oscar, Parasite (2019), αλλά και το Squid Game (2021)! Η παρουσία της εκτείνεται επίσης στα videogames, μέσα από τα Total War: Attila (2015), Total War: Warhammer (2016), Injustice 2 (2017), The Elder Scrolls Online: Morrowind (2017), και όχι μόνο.

Ατυχώς, το Darq πάσχει σε μια συνήθη πληγή των παιχνιδιών αυτών των προδιαγραφών: τη διάρκειά του. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό game, το οποίο ολοκλήρωσα μέσα σε μόλις 2,5 ώρες(!), καθώς το μικρό των επιπέδων του και οι σχετικά εύκολοι γρίφοι, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, περιορίζουν δραματικά το… προσδοκώμενο ζωής του. Παρά ταύτα, το 2020, ήτοι 14 μήνες μετά την αρχική κυκλοφορία του, ακολούθησε ένα νέο release, ως Complete Edition πλέον. Αυτό περιλαμβάνει δύο DLCs που είχαν ήδη γίνει διαθέσιμα, υπό την ονομασία The Tower και The Crypt, προσθέτοντας ισάριθμα επίπεδα. Το πρώτο απαιτεί περίπου μισή ώρα για την ολοκλήρωσή του, ωστόσο το δεύτερο είναι εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει κατακόρυφα και απότομα εν προκειμένω, σε σχέση με όλα τα προηγούμενα. Τα puzzles είναι αισθητά πιο σύνθετα και απαιτητικά, προσφέροντας επιτέλους πραγματική πρόκληση, που κράτησε τον υπογράφοντα για δύο ακόμη ώρες στο καταχνιασμένο περιβάλλον ενός τίτλου, στον οποίο μοναδική νότα «αισιοδοξίας» συνιστά ένα δυσοίωνο γκρίζο, που διακόπτει το απόλυτο σκοτάδι. Darq: μικρό, ζοφερό, «άβολο», υποσχόμενο, όμορφο.