Ο δολοφόνος του αλφαβήτου

Η περίπτωση της Agatha Christie είναι από εκείνες για τις οποίες δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Γεννημένη το 1890 στο Τόρκι της κομητείας του Ντέβον, στη νοτιοδυτική Αγγλία, εξελίχθηκε στη σπουδαιότερη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων όλων των εποχών και μία από τις σημαντικότερες γενικότερα κατά τον 20ό αιώνα. Με 66 νουβέλες και συνολικά περισσότερα από 100 έργα στο ενεργητικό της, υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχει πουλήσει περισσότερα από δύο δις αντίτυπα, υπολειπόμενη μόνο της… Βίβλου και του William Shakespeare! Έχοντας παραλάβει άτυπα τη σκυτάλη από τον Σκωτσέζο Arthur Conan Doyle (1859-1930), δημιουργό του Sherlock Holmes, η Christie εξακολουθεί να γράφει ιστορία μέχρι σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά το θάνατό της (1976). Προκειμένου να δοθεί μια τάξη μεγέθους, τα επτά Χάρι Πότερ βιβλία της J. K. Rowling, που κυκλοφόρησαν μέσα σε μια δεκαετία (1997-2007) και έκτοτε έχουν σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά τους, το 2018 ξεπέρασαν σε πωλήσεις τα 500 εκ. αντίτυπα.

Παρά την ασύγκριτη επιτυχία του Hercule Poirot, του δημοφιλέστερου χαρακτήρα της Christie, στο χώρο της λογοτεχνίας, σ’ αυτόν της gaming βιομηχανίας έχει βρει λιγοστές φορές διέξοδο σε βάθος αρκετών δεκαετιών. Σε αντίθεση με τη μακρά και συστηματική παράδοση που έχουν δημιουργήσει τα παιχνίδια με πρωταγωνιστή τον Sherlock Holmes, ιδίως κατά την τελευταία 20ετία υπό την επιμέλεια της ουκρανικής Frogwares, οι τίτλοι υπό τη διακριτική ονομασία “Agatha Christie” ανέρχονται σε μόλις πέντε πλέον. Μάλιστα ουδείς εξ αυτών έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να εισπράξει κάτι περισσότερο από αξιοπρεπείς κριτικές, στην καλύτερη περίπτωση. Τα πρώτα τρία games κυκλοφόρησαν διαδοχικά κατά την περίοδο 2005-2007, ως μεταφορά-προσαρμογή των ιστοριών της Αγγλίδας συγγραφέως, And Then There Were None (1939), Murder on the Orient Express (1934) και Evil Under the Sun (1941), αντίστοιχα. Μέσα στα επόμενα 15 χρόνια παρουσιάστηκαν μόλις δύο ακόμη παιχνίδια, το δεύτερο εκ των οποίων πέρυσι (2021), όντας μάλιστα το πρώτο του franchise που διηγείται μια πρωτότυπη ιστορία και δε μεταφέρει απλώς στην οθόνη μια προϋπάρχουσα. Ο λόγος για το Agatha Christie - Hercule Poirot: The First Cases, το οποίο όμως δε θα μας απασχολήσει εν προκειμένω.

Τα Agatha Christie games, πάγια point & click adventures, επανήλθαν στο προσκήνιο εν έτει 2016, μετά από εννιά χρόνια απουσίας, μέσα από την τέταρτη προσαρμογή νουβέλας της ομώνυμης δημιουργού. Την ανάπτυξη της άτυπης τριλογίας, που είχε υπάρξει κατά το παρελθόν, είχε αναλάβει η άσημη AWE Productions με publisher την κραταιά, κατά τη δεκαετία εκείνη, Adventure Company. Αυτή τη φορά, με τα δικαιώματα του brand να έχουν περάσει πλέον στη Microids, το development δόθηκε στην Artefacts Studio, μια ανεξάρτητη επίσης γαλλική εταιρία ανάπτυξης, με έδρα τη Λυών, έτος ίδρυσης το 2003 και δυναμικό περίπου 50 ανθρώπων. Η συγκεκριμένη, πάντοτε σε συνεργασία με τη Microids, εντός του ίδιου έτους παρουσίασε επίσης το Moto Racer 4, δίνοντας συνέχεια σε μια ιστορική racing σειρά η οποία ξεκίνησε το 1997, αλλά μετά το 2001 και για 15 ολόκληρα χρόνια είχε παραμείνει ανενεργή. Κάπως έτσι, το Agatha Christie - The ABC Murders κατέστη το νέο κεφάλαιο του franchise, το επόμενο ομώνυμο αστυνομικό θρίλερ που γίνεται παιχνίδι. Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί με τα προηγούμενα, καθώς αποφάσισα ότι δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα στην αισθητική μου, ούτε καλύπτουν κάποια συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση διαπίστωσα περιθώρια ικανά ώστε να του δώσω μια ευκαιρία.

Σε τέτοιου είδους μεταφορές είναι αλήθεια ότι μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ίδια η υλοποίησή τους και βεβαίως οι όποιες αλλαγές προκύπτουν σε σχέση με το πρωτότυπο, στα πλαίσια του περιβόητου… adaptation. Όσοι γνωρίζουν την υπόθεση των ABC Murders από το βιβλίο, ξέρουν ασφαλώς τι περίπου να περιμένουν, ομοίως και όσοι έχουν παρακολουθήσει το σχετικό επεισόδιο (1992) της τηλεοπτικής σειράς Poirot (1989-2013), με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό David Suchet. Βάσει αυτής, είναι Παρασκευή 21 Ιουνίου 1935 και ο ήρωας με τον χαρακτηριστικό τσιγκελωτό μύστακα ερευνά την υπόθεση δολοφονίας της Alice Ascher στο Andover της κομητείας του Hampshire, στη νότια Αγγλία. Τρεις μέρες νωρίτερα, ο ίδιος είχε υποδεχτεί ανώνυμο γράμμα που τον προκαλούσε ενώπιον ενός συμβάντος, το οποίο επρόκειτο να λάβει χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή, κατά την επίμαχη μέρα. Ο μυστηριώδης αποστολέας υπέγραφε ως A.B.C.. Το μυστήριο, ωστόσο, αποκτά νέες διαστάσεις όταν, λίγες μέρες αργότερα, η παραλαβή ενός δεύτερου γράμματος δείχνει να δημιουργεί συγκεκριμένους συσχετισμούς… Ασφαλώς, ένα παιχνίδι που βασίζεται σε έργο της Agatha Christie θέτει αυτομάτως πολύ ψηλά τον πήχη της ποιότητας του σεναρίου του. Σε ό,τι αφορά το πρώτο καθ’ αυτό, αποδεικνύεται ένα απολύτως casual adventure, με ιδιαιτέρως χαμηλό βαθμό δυσκολίας, εξαιρουμένων κάποιων puzzles που αφορούν το ξεκλείδωμα ορισμένων μηχανισμών, οι οποίοι υπάρχουν σε έπιπλα ή άλλες συσκευές και απαιτούν λίγο μεγαλύτερη προσοχή.

Το gameplay περιστρέφεται κατ’ ουσίαν γύρω από την ανάκριση μαρτύρων, υπόπτων και βεβαίως την ανακάλυψη στοιχείων από τον τόπο του εκάστοτε εγκλήματος, των γύρω περιοχών και όχι μόνο, ενώ στο inventory σπανίως υπάρχουν περισσότερα από δύο αντικείμενα, αν όχι ένα ή κανένα. Όταν έχουν συγκεντρωθεί οι κατάλληλες πληροφορίες, ο Poirot θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα στον εαυτό του, τα οποία βεβαίως καλείται να απαντήσει, και κατ’ επέκταση ο ίδιος ο gamer, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δεδομένα· μια «παιδική» διαδικασία, καθώς οι απαιτούμενες παράμετροι σπανίως είναι περισσότερες από τρεις. Ο παίκτης έχει σε αρκετές περιπτώσεις τη δυνατότητα να απευθύνεται με διαφορετικό τρόπο προς τους συνομιλητές του πρωταγωνιστή, συνυπολογίζοντας τη συναισθηματική κατάσταση και το γενικότερο παρουσιαστικό τους. Ο detective παρατηρεί τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω του, αντιλαμβανόμενος ανά πάσα στιγμή τον τρόπο με τον οποίο αποκρίνεται ο καθένας, κάτι που σημειώνεται με την ανάλογη λέξη επί της οθόνης. Η έρευνα επί παντός επιστητού και οι καταλληλότερες -σύμφωνες προς το original ύφος του Poirot- απαντήσεις επιβραβεύουν με “ego points”, δίχως όμως αυτοί να μεταφράζονται σε κάτι περισσότερο. Προσωπικά, από τους 600 διαθέσιμους συγκέντρωσα 470. Πλην όμως, η ελάχιστη πρόκληση του παιχνιδιού συρρικνώνει μοιραία και τη συνολική διάρκειά του, με αποτέλεσμα να χρειαστώ οριακά πάνω από επτά ώρες προκειμένου να δω τους τίτλους τέλους.

Το εικαστικό του ABC Murders είναι ξεκάθαρα ένα από τα δυνατά σημεία του. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι πολύ προσεγμένος, στα πλαίσια του γενικότερου art direction, με έντονα χαρακτηριστικά των αρκετά εκφραστικών προσώπων, μεγάλα μάτια και ανάλογης έντασης «γραμμές» στις ενδυματολογικές επιλογές τους. Ατυχώς, το lip sync είναι υποτυπώδες, κι αυτό δεν περνά απαρατήρητο. Η χρωματική παλέτα είναι έντονη, συμβάλλοντας στη δημιουργία καρτουνίστικης αίσθησης σε μια δεόντως σκοτεινή ιστορία κατά τα άλλα, η οποία παρουσιάζει βεβαίως εξαιρετικό ενδιαφέρον και μια σειρά ανατροπών στις διάφορες εικασίες μέχρι την τελευταία στιγμή. Το voice acting κυμαίνεται από συμβατικά έως σχετικά ικανοποιητικά επίπεδα, με εξαίρεση τον Poirot, στον οποίο δανείζει με πολύ καλό τρόπο τη φωνή του ο άσημος Julien Dutel. Το δε soundtrack είναι εξαιρετικά λιτό και περιορίζεται εν πολλοίς σ’ ένα πιάνο, που συνοδεύει απαλά, αλλά ατμοσφαιρικά, όσα διαδραματίζονται.

Σε γενικές γραμμές, το Agatha Christie - The ABC Murders είναι ένα adventure το οποίο δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική από έναν hardcore gamer, καθώς δεν απευθύνεται σ’ αυτόν. Το εξαιρετικά απλό gameplay και η όλη… cruise mode αίσθηση που αποπνέει καθ’ όλη τη διάρκεια, το καθιστούν σίγουρα ένα συμπαθητικό παιχνίδι, που αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση για κάθε casual παίκτη, ιδίως από τη στιγμή που κυκλοφορεί και σε Android. Για τους πιο σκληροπυρηνικούς είναι μάλλον προτιμότερη η θέαση του σχετικού τηλεοπτικού επεισοδίου, το οποίο αναφέρθηκε νωρίτερα, κι από εκεί και πέρα η αναζήτηση κάποιου καταλληλότερου point & click adventure. Άλλωστε το 2016 ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά στην κατηγορία. Ενδεικτικά, ένα μήνα μετά το ABC Murders κυκλοφόρησε το Deponia Doomsday της Daedalic Entertainment, τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο της δημοφιλούς σειράς, στο σύνολο της οποίας αναφερθήκαμε εκτενώς σε προηγούμενες ευκαιρίες. Μέχρι το τέλος του έτους ακολούθησαν αρκετά ακόμη ενδιαφέροντα παιχνίδια, όπως το Sherlock Holmes: The Devil's Daughter, όγδοο παιχνίδι του franchise της Frogwares, το Yesterday Origins της Pendulo Studios, sequel του από το 2012 τίτλου, στα οποία έχουμε επίσης επεκταθεί στο παρελθόν, καθώς επίσης το Silence: The Whispered World II, και πάλι της Daedalic, sequel του από το 2009 game.

Ανεξαρτήτως των προαναφερθέντων, η σύμπραξη Artefacts και Microids αφορούσε ανέκαθεν racing παιχνίδια κατά κύριο λόγο, καθώς πριν από το Moto Racer 4 προϋπήρξε το Garfield Kart (2013), το οποίο μετά από έξι χρόνια ακολούθησε ένα sequel. Περαιτέρω, το 2017 παρουσιάστηκε το ATV Drift & Tricks, ενώ δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το Offroad Racing - Buggy X ATV X Moto. Εν ολίγοις, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Γάλλοι publishers ανέθεσαν την ανάπτυξη του επόμενου Agatha Christie videogame σε άλλο studio. Ο λόγος για τη σκωτσέζικη Blazing Griffin, η οποία, μετά από μια σειρά projects ανάλογου βεληνεκούς και μέτριων κριτικών, ανέλαβε το development του Agatha Christie - Hercule Poirot: The First Cases (2021), που φαντάζει αυτή τη στιγμή ως η πλέον αξιόλογη δημιουργία της, αν όχι και της ίδιας της σειράς. Παρά ταύτα, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα δώσω και νέα ευκαιρία στο franchise επί του παρόντος. Δε μπορώ όμως να πω το ίδιο για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά των 70 επεισοδίων σε ορίζοντα 25ετίας…