Οι Άρχοντες των Σιθ

Είναι απολύτως φυσιολογικό και προκύπτει άμεσα, αν αποφασίσει κάποιος να ρίξει μια γενική ματιά, ότι τα μεγαλύτερα RPG που κυκλοφορούν εκεί έξω ως κεφάλαια των εκάστοτε franchises διατίθενται μετά από αρκετά χρόνια αναμονής το ένα από το άλλο. Είτε γιατί είναι τέτοιο το βάθος της κεντρικής ιστορίας και των επιμέρους μικρότερων που θέλουν να διηγηθούν, είτε διότι η ποικιλία των gameplay μηχανισμών τους επιτάσσει προσέγγιση τέτοια που θα αναδεικνύει το story και δε θα το υπονομεύει, είτε γιατί η δημιουργία τεράστιων κόσμων, πλούσιων, με ουσιαστικό περιεχόμενο και όχι generic χαρακτήρες και quests, απαιτεί μεστή διαχείριση που θα διατηρεί το ενδιαφέρον του παίκτη σε όλα τα επίπεδα, είτε γιατί οι απαιτήσεις ως προς την ανταπόκριση του τεχνικού τομέα σε όλα αυτά αυξάνονται δραματικά, τα παιχνίδια «ρόλων» -όπως επικράτησαν ελληνιστί- προϋπέθεταν πάντοτε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ανάπτυξη ενός videogame σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα genres.

Είτε πρόκειται για τα κλασικά RPGs που ξεχώρισαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τις αρχές της επόμενης, ενώ αναβίωσαν στα ‘10s, είτε η συζήτηση αφορά τα πιο σύγχρονα, στα οποία η δράση πέρασε σε προοπτική πρώτου ή τρίτου προσώπου, αντί της ισομετρικής του παρελθόντος, αποκτώντας αυτομάτως πολύ πιο έντονα action χαρακτηριστικά, οι εταιρίες ανάπτυξης πάντοτε χρειάζονταν το μέγιστο δυνατό χρονικό διάστημα για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Το αντίβαρο σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποτελούν πάγια οι publishers των παιχνιδιών, οι οποίες απαιτούν την τήρηση συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων, που με τη σειρά τους πολλές φορές δεν επαρκούν για την παρουσίαση ενός άρτιου τελικού αποτελέσματος. Τραγικότερη περίπτωση, ασφαλώς, το πρόσφατο παράδειγμα του Cyberpunk 2077 της CD Projekt Red, η οποία γκρέμισε όσα σπουδαία είχε χτίσει μέσα από τα Witcher games και δη το τρίτο της σειράς.

Σε σχέση με το εισαγωγικό σχόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί το παράδειγμα των The Elder Scrolls, οι κύριοι τίτλοι των οποίων κυκλοφόρησαν με διαφορά τεσσάρων έως έξι ετών από τους προκατόχους τους, από την εποχή του Morrowind (2002 έναντι 1996 του Daggerfall) έως το Oblivion (2006) και βεβαίως το Skyrim (2011). Το τρίτο και τέταρτο main κεφάλαιο της σειράς Fallout κυκλοφόρησαν σε διάστημα δέκα και επτά ετών μετά τα προηγούμενά τους (1998, 2008, 2015), ενώ ακόμη και η τριλογία Mass Effect κυκλοφόρησε σε διάστημα πέντε ετών (2007, 2010, 2012), πριν από το Andromeda, το οποίο ακολούθησε μόλις το 2017. Κι όταν το franchise «βιάστηκε» για το τρίτο μέρος κατ’ απαίτηση της publisher Electronic Arts, είχε ως αποτέλεσμα τα πολλά παράπονα των παικτών για το «λειψό» -σύμφωνα με αρκετούς- φινάλε του. Το πρώτο Witcher έγινε διαθέσιμο το 2007, ενώ τα δύο επόμενα ήρθαν μόλις το 2011 και 2015, αντίστοιχα. Τα Pillars of Eternity κυκλοφόρησαν σε απόσταση τριών ετών (2015, 2018). Τα σχετικά παραδείγματα είναι αμέτρητα και εν προκειμένω ενδεικτικά μιας πραγματικότητας.

Έτσι, λοιπόν, όταν η LucasArts αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα sequel του Star Wars: Knights of the Old Republic -ενός τεράστιου RPG με συνολική διάρκεια τουλάχιστον 65 ωρών- μόλις ένα χρόνο αργότερα, το στοίχημα ήταν εξίσου μεγάλο. Ήταν φανερό ότι ένα παιχνίδι αντίστοιχου μεγέθους ήταν σχεδόν αδύνατο να υλοποιηθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, κι αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος για τον οποίο η Bioware απέρριψε το ενδεχόμενο ανάπτυξής του, παρότι είχε ήδη αναλάβει το πρώτο, αντιπροτείνοντας τους developers της Obsidian Entertainment. Η εταιρία αυτή μετρούσε ελάχιστους μήνες από τη δημιουργία της, εν τούτοις τα ιδρυτικά στελέχη της είχαν σπουδαία παρουσία στο χώρο, προερχόμενα από τη Black Isle Studios, η οποία εκείνη την περίοδο τελούσε υπό διάλυση λόγω οικονομικών δυσχερειών. Μια εταιρία, που είχε να επιδείξει σχεδόν όλα τα κλασικά RPG του πρόσφατου -τότε- παρελθόντος, συμπεριλαμβανομένων των δύο Fallout, των δύο Icewind Dale, του Planescape: Torment και του δεύτερου Baldur’s Gate, ενώ το πρώτο, με publisher την ίδια, είχε αναπτύξει η Bioware.

Ακόμη όμως και η Obsidian δεν είχε παρά ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή της για το sequel του KotOR. Ξεκινώντας την ανάπτυξή του τον Οκτώβριο 2003, αποδείχθηκε ότι μετρούσε αντίστροφα μόλις 14 μήνες προκειμένου να έχει έτοιμο το δεύτερο πολύ μεγάλο παιχνίδι του franchise, από κάθε άποψη. Μάλιστα ήταν τέτοιες οι συνθήκες, που όταν ξεκίνησε να δουλεύει επάνω στο σενάριο, ο πρώτος τίτλος δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη, με συνέπεια το σενάριο να υποστεί ραγδαίες αλλαγές αργότερα, καθώς η LucasArts διατηρούσε τα στελέχη της πρώτης στο σκοτάδι. Ακόμη περισσότερο, ενώ το παιχνίδι προγραμματιζόταν αρχικά για το 2005, τελικά η publisher το ζήτησε μέχρι το Δεκέμβριο 2004, όταν και διατέθηκε πράγματι στα καταστήματα. Αυτό είχε ως συνέπεια ένα αποτέλεσμα το οποίο κρίθηκε κατώτερο του αναμενομένου. Ο ίδιος ο Chris Avellone, lead designer και writer του sequel, μόλις το 2013 παραδέχτηκε ότι το τελικό προϊόν παραδόθηκε στην πραγματικότητα ημιτελές, αποδίδοντας ωστόσο ευθύνες επ’ αυτού και στην ίδια την εταιρία του, καθώς θέλησαν τότε να συμπεριλάβουν στο game όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα μπορούσαν, γνωρίζοντας τα περιορισμένα χρονικά περιθώρια. Ενδεικτικό της κατάστασης πάντως είναι ότι, ελέω του συγκεκριμένου παράγοντα, απαλείφθηκε ένας ολόκληρος πλανήτης, με διαδικασίες που θα ζήλευε και το… Death Star!

Το Star Wars: Knights of the Old Republic II - The Sith Lords κυκλοφόρησε στα τέλη του 2004 στο Xbox και δύο μήνες αργότερα στα PC. Οι όποιες ατέλειές του, ωστόσο, δεν ήταν ικανές ούτε να αναιρέσουν το πόσο καλό παιχνίδι αποδείχθηκε και αυτό, ούτε την εμπορική επιτυχία που σημείωσε, με πωλήσεις οι οποίες κυμαίνονταν στο 1,5 εκ. ήδη από τις αρχές του 2006. Αν και αξιόλογος συνεχιστής του προκατόχου του, ο ελάχιστος χρόνος που είχαν οι developers στη διάθεσή τους, προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι τόσο μεγάλο, συνεπήχθη αναπόφευκτα την υιοθέτηση μιας σειράς βασικών χαρακτηριστικών τα οποία μεταφέρθηκαν σχεδόν αυτούσια από τον original τίτλο στο sequel· αρχής γενομένης από τους gameplay μηχανισμούς, που είναι απαράλλακτοι ως προς το σύστημα μάχης, στη διάρκεια της οποίας ο χρόνος παγώνει και ο παίκτης δίνει τις εντολές του στους έως τρεις χαρακτήρες που ελέγχει κάθε φορά, με βάση τα abilities, τα feats και τα powers που έχει ο καθένας, όπως τα διαμορφώνει ο ίδιος ο gamer στην πορεία του παιχνιδιού. Σε σχέση με την πρώτη φορά, έχουν προστεθεί ορισμένα νέα features σε καθεμία εξ αυτών των κατηγοριών, δίχως όμως η εικόνα να αλλάζει δραματικά σε σχέση με το KotOR.

Το user interface εμφανίζεται αισθητά βελτιωμένο, ιδιαίτερα όσον αφορά την εύκολη μετάβαση από δύο προεπιλεγμένα όπλα σε δύο άλλα, ενώ έχει προστεθεί και η δυνατότητα άοπλης μάχης, με «αγνές» μπουνιές και κλωτσιές! Περαιτέρω, η προοπτική της αναβάθμισης του εξοπλισμού έχει εξελιχθεί σημαντικά, καθώς ο παίκτης δύναται στα σχετικά workbenches είτε να πραγματοποιεί αυτά τα upgrades είτε να καταστρέφει αντικείμενα που δεν του χρειάζονται και να αξιοποιεί τα σχετικά components για τη δημιουργία νέων, είτε όπλων είτε items. Το ίδιο ισχύει και για τα νεοεισαγόμενα lab stations, στα οποία, μέσα από μια ανάλογη διαδικασία, αλλά με chemicals αυτή τη φορά, προσφέρεται η δυνατότητα παρασκευής medpacks, implants, stimulants και όχι μόνο, πάντοτε σε συνάρτηση με τα skills του εκάστοτε χαρακτήρα, είτε του πρωταγωνιστή είτε των συντρόφων του.

Παρότι το KotOR 2 εξακολουθεί να δείχνει ιδιαίτερα όμορφο για την εποχή του, είναι γεγονός ότι τα γραφικά διατηρήθηκαν σχεδόν αναλλοίωτα σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, ίσως με κάποιες βελτιώσεις στο φωτισμό και την απόδοση των καιρικών φαινομένων. Πολλοί NPCs θυμίζουν αντίστοιχους που είδαμε και την πρώτη φορά, ενώ οι φωνές κάποιων εξ αυτών ανήκουν στους ίδιους voice actors, κάτι που γίνεται και πάλι αντιληπτό. Στον τεχνικό τομέα γενικότερα, σε κάποιες περιπτώσεις αντιμετώπισα κρασαρίσματα που με πέταξαν στην επιφάνεια εργασίας -αν και μάλλον λιγότερες φορές απ’ ό,τι συνέβη στο original, ενώ πολύ περισσότερες βρέθηκα μπροστά σε ορισμένα bugs που με υποχρέωσαν να κλείσω το παιχνίδι και να το ξανανοίξω (όπως να μην ανταποκρίνεται το ποντίκι μετά από cutscenes ή να ελαχιστοποιείται το παράθυρο του παιχνιδιού και στη συνέχεια να μην επανέρχεται!). Υπάρχουν, δε, περιπτώσεις κατά τις οποίες οι διάλογοι προχωρούν πριν προλάβουν να διαβαστούν, πόσο μάλλον να ακουστούν οι γραμμές των ηθοποιών-χαρακτήρων. Όλα αυτά αφορούν σημερινές εμπειρίες και όχι των πολυάριθμων θεμάτων που υπήρχαν όταν ο τίτλος πρωτοκυκλοφόρησε.

Πέραν των νέων κόσμων που προσφέρονται προς εξερεύνηση από κάποιο σημείο και έπειτα, υπάρχουν κάποια κοινά σημεία αναφοράς με το αυθεντικό Knights of the Old Republic, αν κι αυτό από μόνο του δεν αποτελεί απαραίτητα ούτε αρνητικό ούτε είδηση. Εν προκειμένω, τις όποιες επαναλήψεις καλύπτει ως ένα βαθμό η εξαιρετικά βαθιά ιστορία του παιχνιδιού, στην οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Αν κάτι έχει αλλάξει στον τομέα του gameplay, αφορά το infiltration κομμάτι σε σχέση με τον προκάτοχό του, καθώς πλέον οι περιπτώσεις που μπορεί ο παίκτης να χακάρει κονσόλες και εχθρικά οπλικά συστήματα, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα πιο αναίμακτο πέρασμα, έχουν ελαχιστοποιηθεί. Περαιτέρω, παρότι το loot είναι άφθονο και πάλι, η χρήση χειροβομβίδων και ναρκών φαντάζει κάπως περιορισμένη.

Το πιο ενδιαφέρον μέρος του KotOR 2 είναι αναμφίβολα η υπόθεσή του, η οποία αναγνωρίστηκε αυτομάτως ως τμήμα του Extended Universe του Star Wars, όπως ακριβώς συνέβη και με την αντίστοιχη του προηγούμενου τίτλου. Τα δύο αυτά games έδωσαν τη δυνατότητα στους fans του σύμπαντος να μάθουν μέσα από δύο σπουδαίες αφηγήσεις για ισάριθμες κορυφαίες φάσεις που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του γαλαξία, περίπου 4.000 χρόνια πριν από την ανάδυση της Galactic Empire, όπως την παρακολούθησαν άπαντες μέσα από τις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές της Lucasfilm. Στην πρώτη περίπτωση «χτίστηκε» το υπόβαθρο γύρω από τους Revan και Malak, δύο Jedi οι οποίοι, αψηφώντας τις εντολές του Jedi Council, ηγήθηκαν της αντεπίθεσης της Galactic Republic εναντίον των Mandalorians, που απειλούσαν άμεσα την ύπαρξη της πρώτης. Η καταστροφή του στόλου των τελευταίων στον Malachor V, πλανήτη του Outer Rim στο Malachor system, σήμανε και το τέλος του πολέμου, με τους δύο Jedi να γίνονται ήρωες, αλλά στη συνέχεια να εξαφανίζονται στις Άγνωστες Περιοχές (Unknnown Regions), επιστρέφοντας αργότερα ως Darth Revan και Darth Malak.

Τα γεγονότα του sequel λαμβάνουν χώρα περίπου πέντε χρόνια μετά τα αντίστοιχα του προκατόχου του και όσα διαδραματίστηκαν εκεί. Τώρα εισάγεται νέος πρωταγωνιστής και παρουσιάζεται μια ιστορία που θέλει το Jedi Order στα πρόθυρα της κατάρρευσης, καθώς οι Sith προσπαθούν να αφανίσουν και τα τελευταία υπολείμματά του από προσώπου του γαλαξία, ιδίως μετά τα όσα συνέβησαν στον Dantooine, όπως γνωρίζουν όσοι έπαιξαν το πρώτο KotOR, και όχι μόνο. Ξεκινώντας, έχει σημασία να ασχοληθεί κάποιος με το tutorial, το οποίο δεν συνεισφέρει μόνο στην εκμάθηση των gameplay μηχανισμών -οι οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ήδη γνωστοί στους μυημένους της σειράς, αλλά αποτελεί κομμάτι της ιστορίας που θέλει να διηγηθεί ο τίτλος.

Στη φάση αυτή ο gamer αναλαμβάνει τον έλεγχο του T3-M4, ενός droid το οποίο γνωρίσαμε στο παρθενικό Knights of the Old Republic, όντας μεταξύ των συντρόφων του ήρωα εκείνης της περιπέτειας. Μαζί με το επίσης playable 3C-FD, τα δύο droids είναι τα μοναδικά -έστω και μηχανικά- όντα σε λειτουργική κατάσταση επάνω στο Ebon Hawk -ένα light freighter που θυμίζει πολύ το κινηματογραφικό θρυλικό Millennium Falcon, αν και λίγο μικρότερο- με το οποίο ο πρωταγωνιστής και η ομάδα του μεταφέρονταν από πλανήτη σε πλανήτη στο πρώτο game. Τώρα το διαστημόπλοιο πλέει ακυβέρνητο σ’ ένα επικίνδυνο πεδίο αστεροειδών, το οποίο περιβάλλει τον κατεστραμμένο πλανήτη Peragus II, στο Peragus system του Εξώτερου Δακτυλίου (Outer Rim) του γαλαξία. Αστεροειδών, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από μια, κατά τα φαινόμενα, έκρηξη κολοσσιαίων διαστάσεων, που έχει διαλύσει σχεδόν τον μισό πλανήτη!

Ενώ τα περισσότερα μέλη του πληρώματος είναι νεκρά ή καταλήγουν οσονούπω, ο κεντρικός χαρακτήρας μας κείτεται αναίσθητος εντός του Ebon Hawk, χρήζοντας άμεσης ιατρικής βοήθειας για να μην πεθάνει. Το freighter έχει περιέλθει σ’ αυτήν την απελπιστική κατάσταση έχοντας δεχτεί πολύ ισχυρά πυρά, την προέλευση των οποίων αγνοούμε εν προκειμένω. Ως εκ τούτου, επί του παρόντος δύο είναι οι αποστολές του T3-M4: αφενός να παράσχει την απαραίτητη περίθαλψη στον πρωταγωνιστή μας, αφετέρου να καταφέρει να αποκαταστήσει κάποιες από τις βασικές λειτουργίες του διαστημοπλοίου, οι οποίες θα του επιτρέψουν να προσγειωθεί στην εγκατάσταση εξόρυξης καυσίμου που υπάρχει σε έναν από τους αστεροειδείς, σε μια δεύτερη προσπάθεια των ιθυνόντων μετά την καταστροφική κατάληξη του πρώτου εγχειρήματος στον ίδιο τον Peragus.

Μετά την επιτυχημένη έκβαση των προσπαθειών του droid, το κυρίως παιχνίδι ξεκινά με τον χαρακτήρα μας να ανακτά τις αισθήσεις του σε ένα θάλαμο αποκατάστασης του περί ου ο λόγος mining facility. Από το Ebon Hawk δεν έχει την παραμικρή ανάμνηση, καθώς το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρισκόταν ως επιβάτης στο Harbinger, ένα warship της Republic 300 και πλέον μέτρων. Το μυστήριο βαθαίνει όταν ανακαλύπτει άμεσα ότι τόσο σ’ αυτόν όσο και σε τέσσερεις τραυματίες εργάτες της εγκατάστασης χορηγήθηκε θανατηφόρα δόση φαρμάκου, η οποία μόνο στον ίδιο δεν είχε τα αποτελέσματα που επιθυμούσε ο θύτης. Ο ένας εξ αυτών είχε προλάβει νωρίτερα να καταγγείλει ένα droid ως υπεύθυνο για το εργατικό ατύχημα που συνέβη.

Άμεσα ο πρωταγωνιστής έρχεται σε επαφή με μια μυστηριώδη ηλικιωμένη γυναίκα, ονόματι Kreia, η οποία επίσης επέβαινε στο Ebon Hawk, αλλά μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο από τους υπεύθυνους της εγκατάστασης, καθώς δεν έδειχνε σημεία ζωής. Όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα, το παρελθόν του χαρακτήρα μας με το Jedi Order είναι πολύπλοκο. Πλέον, είτε θεωρεί τον εαυτό του ως μέλος του είτε όχι, η πληροφορία ότι έχει εντοπιστεί κάποιος, ο οποίος μάλλον είναι Jedi, έχει κινητοποιήσει πολλούς μηχανισμούς. Είτε συμπτωματικά είτε όχι, το Harbinger δέχτηκε επίθεση, ενώ πολύ γρήγορα ο χαρακτήρας μας ανακαλύπτει ότι κάποιοι εργάτες του facility, γνωρίζοντας ότι παραμένει αναίσθητος για την ώρα, προτίθενται να τον πουλήσουν στον Exchange, έναν οργανισμό με εγκληματικές δραστηριότητες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γαλαξία, ο οποίος φαίνεται ότι πληρώνει αδρά για… ζωντανούς Jedi.

Τα ερωτήματα που γεννώνται στον παίκτη είναι εξ αρχής πολλά και σε διαφορετικά επίπεδα. Ποιος επιτέθηκε στο Harbinger; Πώς ο χαρακτήρας μας κατέληξε ως ο μοναδικός επιζών από αυτήν την επίθεση, ενώ δε θυμάται τίποτα; Πώς ο ίδιος και η Kreia βρέθηκαν στο Ebon Hawk; Ποιος επιτέθηκε στο Ebon Hawk; Ποιος σκότωσε τους εργάτες που περιθάλπονταν μαζί με τον ίδιο; Ποιοι θέλουν να τον… κάνουν «πακέτο» για τον Exchange, ιδίως εφόσον ο επικεφαλής του facility έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει κάτι τέτοιο, όπως διαπιστώνεται πολύ σύντομα; Γιατί σημειώνονται διαδοχικά εργατικά ατυχήματα και εκρήξεις στους αγωγούς καυσίμου, που θέτουν σε σοβαρότατο κίνδυνο όχι μόνο την εγκατάσταση, αλλά ολόκληρο τον αστεροειδή; Όλα αυτά είναι ζητήματα που προκύπτουν εντός του πρώτου ημιώρου μετά το tutorial, ενός παιχνιδιού με δεκάδες ώρες συνολικής διάρκειας, όπως και ο προκάτοχός του. Η Kreia ξεκαθαρίζει εξ αρχής στον ήρωά μας ότι θα πρέπει πάση θυσία να επιβιβαστούν στο Ebon Hawk και να εγκαταλείψουν τον αστεροειδή όσο πιο γρήγορα μπορούν, καθώς όποιος τους επιτέθηκε την πρώτη φορά δε θα αργήσει να το πράξει και δεύτερη.

Όπως συμβαίνει στο σύνολο των RPGs, ωστόσο, είναι σαφές ότι όλα αυτά δεν αποτελούν παρά την εισαγωγή μιας ιστορίας, η οποία σύντομα ξεφεύγει από τα πολύ στενά όρια του Peragus και επεκτείνεται σε ολόκληρο το γαλαξία. Ο ίδιος ο τίτλος του παιχνιδιού, άλλωστε, προοιωνίζει κάτι πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο σκοτεινό, το οποίο εξυφαίνεται στις σκιές του κόσμου αυτού. Ενώ οι Jedi κρύβονται προκειμένου να γλυτώσουν από το καταδιωκτικό μένος των Sith, στην πραγματικότητα αμφότεροι κινούνται στο παρασκήνιο, με τους δεύτερους να είναι σαφέστατα σε θέση ισχύος, σε ένα κρυφοκυνηγητό όπου κανείς δεν αποκαλύπτει τις κινήσεις και τα βαθύτερα σχέδιά του και δεν αποκαλύπτεται. Εκ των πραγμάτων, ο δρόμος του πρωταγωνιστή θα τον οδηγήσει σε ό,τι έχει απομείνει από το Jedi Order. Άλλωστε η Δύναμη κάθε άλλο παρά άγνωστη του είναι, αν και, όπως παραδέχεται σε μια πιθανή απόκριση σ’ έναν από τους πρώτους διαλόγους, είχε να την αισθανθεί περίπου μια δεκαετία. Στο επίπεδο αυτό, το γεγονός ότι, πριν ακόμη ξεκινήσει το παιχνίδι, ο gamer διαμορφώνει έναν Jedi χαρακτήρα, μαρτυρεί εμμέσως πλην σαφώς και τη σχέση του τελευταίου με τη Δύναμη, ασχέτως του προσανατολισμού του προς τη Light ή τη Dark Side, αναλόγως των επιλογών του.

Στη δημιουργία χαρακτήρα ισχύουν όσα ακριβώς και στο πρώτο παιχνίδι της σειράς. Προσωπικά επέλεξα πρωταγωνίστρια, την οποία ονόμασα… Liara T'Soni, αν θυμίζει κάτι σε κάποιους εκεί έξω, όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία πέραν της περιστασιακής εμφάνισης του ονόματός της σε κάποιους διαλόγους. Οι τελευταίοι εμπλουτίζονται και πάλι με περισσότερες απαντήσεις εάν ο παίκτης επενδύσει σε attributes όπως τα wisdom, charisma και intelligence και skills όπως τα persuade και awareness. Περισσότερες ουσιαστικές αποκαλύψεις σχετικά με το παρελθόν της ηρωίδας -η οποία πράγματι έχει αναγνωριστεί κανονικά στο σύμπαν του Star Wars ως τέτοια, εν αντιθέσει προς τον χαρακτήρα του original KotOR, ο οποίος λογίζεται αρσενικός- γίνονται περίπου με τη συμπλήρωση τριών ωρών συνολικού gameplay, συνεπώς εδώ δε θα ειπωθούν περισσότερα, παρά μόνο κάτι που ήδη υπάρχει ως πιθανή απάντηση στις αρχικές συζητήσεις της, για μία ακόμη φορά: το παρελθόν της δεν είναι άσχετο των Mandalorian Wars, οι οποίοι προηγούνται των γεγονότων του παρθενικού Knights of the Old Republic.

Η ιστορία του sequel συνολικά είναι πολύ «δυνατή». Παρότι, δε, πολλά πράγματα κινούνται στο παρασκήνιο, σε σημείο που κάποιες φορές το παιχνίδι δείχνει να χάνει τον προσανατολισμό του, ιδίως με αποστολές που δεν είναι και τόσο… to the point -και δεν αναφερόμαστε μόνο στα side quests, υπάρχουν αρκετές στιγμές στις οποίες η δράση και το ενδιαφέρον κορυφώνονται, σε βαθμό που να ενθαρρύνεται κατά κάποιον τρόπο η εγκατάλειψη του ατελείωτου loot και της εξερεύνησης των RPGs, όπως υπάρχει και εδώ, και η άμεση προέλαση προς την πρόκληση η οποία βρίσκεται μπροστά. Σε ό,τι αφορά τους playable χαρακτήρες που πλαισιώνουν σταδιακά τον κεντρικό, παρότι πλέον ανέρχονται έως δέκα έναντι των οκτώ του πρώτου τίτλου, βρήκα σχετικά αδιάφορους τους μισούς εξ αυτών, παρότι οι υπόλοιποι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε σχέση με τους companions του original KotOR, οι οποίοι εν τούτοις στην πλειοψηφία τους παρουσιάστηκαν πολύ καλύτερα. Παρά ταύτα, αν κάποιος ασχοληθεί περισσότερο με τους συντρόφους αυτής της περιπέτειας και κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, μπορεί να μάθει περισσότερα.

Ένα σημείο το οποίο χαρακτηρίζει το σύνολο του παιχνιδιού είναι ο αισθητά χαμηλότερος βαθμός πρόκλησης σε σχέση με τον προκάτοχό του, και ένας επιπλέον λόγος που δεν επένδυσα κάπως περισσότερο στις σχέσεις με τους companions μου, σε αντίθεση με τα πεπραγμένα μου στο πρώτο game. Φτιάχνοντας τον Jedi χαρακτήρα μου σκόπευα να του δώσω άλλα χαρακτηριστικά συγκριτικά με το προηγούμενο Knights of the Old Republic, δημιουργώντας έναν Jedi Guardian ή Jedi Sentinel. Όταν όμως είδα ότι δίπλα στον Jedi Consular υπήρχε η υποσημείωση «recommended for advanced players only», κατέληξα και πάλι στην ίδια επιλογή, όπως την πρώτη φορά. Στην πράξη, όμως, τα πράγματα αποδείχθηκαν εξαιρετικά εύκολα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και παρότι έπαιζα στο difficult. Είναι ενδεικτικό ότι τη συντριπτική πλειοψηφία των boss fights τις έβγαλα με την πρώτη προσπάθεια, συμπεριλαμβανομένου κάθε boss στην τελική ευθεία. Αντιθέτως, στο original KotOR τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα μετά το μέσο του παιχνιδιού, έχοντας ενδυναμώσει σημαντικά πλέον τους χαρακτήρες μου.

Σε άλλους τομείς, mini games όπως το card game pazaak αλλά και τα swoop races επανέρχονται μεν, αλλά σε μικρότερο βαθμό, ενώ το επίπεδο δυσκολίας -ειδικά του πρώτου- έχει μειωθεί επίσης αισθητά. Το ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικό original score του παιχνιδιού υπογράφει ο Mark Griskey, οι μισές δουλειές του οποίου στην κατηγορία αφορούν games που διαδραματίζονται στο σύμπαν του Star Wars· μελωδίες, οι οποίες με τη σειρά τους πλαισιώνονται για δεύτερη φορά από τα σχετικά κινηματογραφικά διαμάντια του John Williams. Το voice act είναι και πάλι καλό, δίχως όμως να εντυπωσιάζει, ενώ η συνολική διάρκεια του παιχνιδιού κατά το δικό μου playthrough αποδείχθηκε κατά εννέα-δέκα ώρες μικρότερη του προκατόχου του. Εξαντλώντας τους διαλόγους, εξερευνώντας τον κόσμο όσο περισσότερο μπορούσα και πραγματοποιώντας τη συντριπτική πλειοψηφία των προαιρετικών αποστολών, χρειάστηκα περίπου 58 ώρες προκειμένου να φτάσω στον τερματισμό.

Παρά τις όποιες αδυναμίες του, οι οποίες το φέρνουν πράγματι στη δεύτερη θέση, το Star Wars: Knights of the Old Republic II - The Sith Lords αποδείχθηκε ικανός διάδοχος του πρώτου, μόλις ένα χρόνο αργότερα. Εν συνεχεία, ωστόσο, το franchise εγκαταλείφθηκε για αρκετά χρόνια, μέχρι την επάνοδό του τελικά το 2011 ως ένα MMORPG αυτή τη φορά. Ο λόγος βεβαίως για το Star Wars: The Old Republic, το οποίο μέχρι το 2019 έχει παρουσιάσει συνολικά πέντε storyline expansions. Εσχάτως έχει διαρρεύσει μια φήμη που θέλει την Aspyr Media να αναπτύσσει ένα remake του πρώτου KotOR, μια εταιρία η οποία κατά κανόνα ειδικεύεται στα ports. Η συγκεκριμένη μάλιστα το 2004 είχε αναλάβει την έκδοση του ίδιου παιχνιδιού για MacOS. Σε μια εποχή που ιδίως τα remasters αλλά και τα remakes… δίνουν και παίρνουν, ενδεχόμενη αναβίωση του Knights of the Old Republic, έστω κι αν παρουσιάσει ένα τροποποιημένο -υπέρ της αμεσότερης δράσης- σύστημα μάχης, όπως έχει ακουστεί, είναι βέβαιο ότι θα επενδύσει στη νοσταλγία όσων έπαιξαν το original, ενώ θα αναθερμάνει το ενδιαφέρον των νεότερων. Οι περισσότεροι βεβαίως θα προτιμούσαν ένα ολοκαίνουριο Star Wars RPG…