GameWorld Blogs

Ακόμα κι αν δεν θέλετε να μπείτε στα RPG για να κερδίσετε φήμη και χρήματα, γνωρίζοντας το lore που διαθέτει κάθε τίτλος θα κάνει την εμπειρία σας πολύ πιο όμορφη, όχι μόνο για εσάς, αλλά και για τους συμπαίκτες σας.

Οι developers του τίτλου που επιλέξατε στοχεύουν εξαρχής στο γεγονός ότι παίζετε με παρέα που αποτελείται από αρκετά άτομα. Ναι μεν μπορείτε να διασκεδάσετε και μόνος σας, αλλά ο κόσμος που περιπλανείστε είναι σχεδιασμένος για group-play. Γνωριστείτε με κόσμο, κάντε παρέα και κάντε τις αποστολές σας μαζί.

Ναι, ζωντανούς ανθρώπους! Εκτός από τους NPCs, οι υπόλοιποι δεν είναι bots ή απλοί κώδικες. Θέλουν να διασκεδάσουν όπως κι εσείς. Και δε θέλουν να τους παρενοχλούν όπως κι εσείς σίγουρα δε θέλετε κάτι τέτοιο. Αν δεν είστε φανατικοί ανταγωνιστές θα διασκεδάσετε σίγουρα καθώς όπως και στη πραγματική ζωή, η συνεργασία φέρνει καλύτερα αποτελέσματα.

Αναρτήθηκε από το blogspot μου στις 16/1/2016
http://omnibotretrogaming.blogspot.gr/2016/01/mmorpgs.html

Παρά την ομοιότητά του με το Resident Evil, το Onimusha: Warlords μοιάζει να είναι μια κλάση ανώτερο από τα άλλα action games. Ο τίτλος διαθέτει δοκιμασμένο engine, εκπληκτικά γραφικά και με ένα εντυπωσιακό κεντρικό χαρακτήρα αποτελεί ένα game που θα πρέπει να αποκτήσετε.

Η ιστορία του Onimusha εκτυλίσσεται στη φεουδαρχική Ιαπωνία του 1560, όπου τέρατα και άλλα υπερφυσικά πλάσματα κατατρέχουν τη χώρα. Εσείς ελέγχετε τον Samanosuke, ένα samurai που αναλαμβάνει την ανεύρεση μιας πριγκίπισσας η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής. Φυσικά το μόνο εμπόδιο που στέκεται στο δρόμο σας είναι ένας στρατός από όντα του σκότους. Αν το στοιχείο των τεράτων που βρίσκονται και κινούνται σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον σας θυμίζει το Resident Evil, δε πρόκειται για σύμπτωση. Το σενάριο του Onimusha υπογράφει η FlagShip, η ίδια συγγραφική ομάδα της σειράς Resident Evil.

Night of the lone wolf & Night of the living dead
Τα γραφικά του τίτλου δείχνουν τη πραγματική δύναμη του PlayStation 2. Μπορείτε να ξεχωρίσετε πολύ μικρές λεπτομέρειες όπως το καπνό από πυρσούς, τα φύλλα των δέντρων και τα μαλλιά των χαρακτήρων. Πολλά interactive στοιχεία, όπως κορμοί δέντρων, μπορείτε να τους σπρώξετε σε λόφους  ώστε να ανακόψετε τη πορεία των εχθρών σας. Επιπλέον, μπορείτε να σπάσετε κουτιά τα οποία μπορεί να κρύβουν αντικείμενα τα οποία μπορείτε να συλλέξετε. Στους χαρακτήρες έχει δοθεί μεγάλη λεπτομέρεια οι οποίοι κινούνται ομαλά και ρεαλιστικά. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό κατά τη διάρκεια των μαχών.

Το soundtrack ταιριάζει γάντι με το ύφος του τίτλου και τα εφέ είναι αποτελεσματικά όπως ο ήχος των σπαθιών στον αέρα  και οι κραυγές των πλασμάτων.

Like a glove

Το στοιχείο που κάνει το Onimusha να ξεχωρίσει πραγματικά είναι το gameplay. Ο Samanosuke για να φέρει εις πέρας την αποστολή του χρησιμοποιεί ένα γάντι το οποίο φοράει στο δεξί του χέρι. Ουσιαστικά το γάντι είναι το αντικείμενο κλειδί του τίτλου καθώς βοηθάει το πρωταγωνιστή μας στη μάχη με το να αναπληρώνει τα μαγικά και φυσικά του αποθέματα. Αν και μπορείτε να βρείτε διάφορα Power-ups που αναπληρώνουν τα μαγικά και την ενέργειά σας, ο κύριος τρόπος να αποκτήσετε αυτές τις ενέργειες είναι να τις απορροφήσετε. Για παράδειγμα, αφού εξοντώσετε κάποιον εχθρό, δύο είδη ενέργειας θα απελευθερωθούν (health και magic) και ένα από αυτά θα αιωρείται στην οθόνη για περιορισμένο χρόνο. Αν πατήσετε Χ και το κρατήσετε, o Samanosuke θα το απορροφήσει μέσω του γαντιού του και θα το προσθέσει στην ήδη υπάρχουσα ενέργεια. Αν δε προλάβει όμως, εξαφανίζεται για πάντα. Με τη magic energy μπορείτε να δώσετε στον Samanosuke τη δυνατότητα να αποκρούει επιθέσεις με το σπαθί του αλλά αυτή εξαντλείται σιγά σιγά με αποτέλεσμα η άμυνα να μην είναι πάντα διαθέσιμη. Επίσης, μπορείτε να χρησιμοποιείτε τη μαγεία και στην επίθεση. Ανάλογα τα spells που έχετε εξοπλίσει στο γάντι του και τη διαθέσιμη φυσική δύναμη, o Samanosuke μπορεί να προκαλέσει αρκετή ζημιά στους αντιπάλους του με τη δύναμη των φυσικών στοιχείων. Για παράδειγμα, αν έχετε εξοπλίσει το γάντι με το wind orb, και πατήσετε το σωστό πλήκτρο όταν μάχεστε, τότε ο εχθρός θα δεχτεί επανειλημμένα αστραπές!

Use wisely your powers
Ακόμα και χωρίς μαγεία, ο Samanosuke είναι αξιόλογος samurai μαχητής αφού διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία επιθέσεων. Μπορεί να χτυπήσει, να κλωτσήσει, να τρέξει και να χρησιμοποιήσει το σπαθί του. Το move-list του είναι αρκετά μεγάλο και περιλαμβάνει δυνατά και γρήγορα χτυπήματα και μια κίνηση σαν fatality την οποία εκτελείτε σε πεσμένους αντιπάλους. Το απλό interface και ο ακριβής χειρισμός κάνουν γενικά τον έλεγχο του παιχνιδιού μια αρκετά εύκολη υπόθεση. Βέβαια, θα χρειαστείτε κάτι παραπάνω από γρήγορα αντανακλαστικά όταν θα αντιμετωπίζετε τις ορδές τεράτων του Onimusha και αυτό γιατί έχουν πολύ καλή AI. Έτσι, όταν οι πιθανότητες είναι εναντίον τους, υποχωρούν ενώ άλλες φορές σας περικυκλώνουν και σας αναγκάζουν να σκεφτείτε τρόπους διαφυγής. Ειδικά τα bosses απαιτούν ακόμα περισσότερη στρατηγική σκέψη όπως χτυπήματα με το σπαθί, να μαζέψετε ενέργεια, να την απορροφήσετε και έπειτα να τη στρέψετε εναντίον τους.

The last Samurai

Θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε το τίτλο “Samurai Evil” αλλά άσχετα με την εμφάνισή του, είναι ένας τίτλος στο οποίο το κλειδί της επιβίωσης είναι η ικανότητα και όχι το μεγαλύτερο όπλο. Αυτός ο τίτλος μου άνοιξε την όρεξη και σύντομα ελπίζω να προλάβω να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα. Και λέω, μήπως είναι καιρός να δούμε νέο Onimusha αγαπητή Capcom;

Η μάχη των PCs με τις κονσόλες συνεχίζεται, με τους υποστηρικτές της κάθε πλευράς να βρίσκουν ολοένα και περισσότερα επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους. Πόσες φορές πραγματικά δεν σας έχουν πειράξει φίλοι σας λέγοντας χαρακτηριστικά π.χ. “Σίγουρα δε θα χρειαστεί να κάνεις αναβάθμιση για να παίξεις το Witcher 3” ή “Καλά, παίξε εσύ το Titanfall χωρίς Xbox Gold στο One”. Προσωπικά, έπαψα να ασχολούμαι με άτομα που σχολιάζουν με τέτοιο τρόπο τη διασκέδασή μου, ασχέτως αν αυτή μου προσφέρεται μέσα από κάποιες τεχνικές ή μη δυσκολίες.

Πριν λίγες μέρες, διάβασα ότι οι τεχνικοί της Sony κατάφεραν να ξεκλειδώσουν τον 7^ο πυρήνα του PS4 κι ότι θα αποδίδει σε τέτοιο βαθμό που θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να αποδώσουν παρόμοια τα PCs.

Οι κονσόλες έχουν φτάσει σ’ένα επίπεδο που μπορούν να ευχαριστήσουν οποιονδήποτε επενδύσει κάποια χρήματα πάνω τους. Το επίπεδο έχει ανέβει, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους… Τα παιχνίδια τείνουν να φτάσουν (αν όχι να ξεπεράσουν) τα αντίστοιχα στα PCs!

Κι εδώ ρωτάω: PC ή κονσόλα boys and girls; Για να ακούσω την άποψή σας. Omni out!

Λονδίνο 1934. Ο Adam Crowley ελευθερώνει τους δαίμονές του για άλλη μια φορά και εμείς ως Herbert Wallace πρέπει να σώσουμε τη κατάσταση.

Το Nightmares Creatures που είχε κυκλοφορήσει παλιότερα απέκτησε το sequel που του άξιζε; O νέος τίτλος κράτησε τα παλιά καλά στοιχεία του προκατόχου του, αλλά πρόσθεσε νέα και πολύ ΑΙΜΑ! Αλλά για πάμε να ρίξουμε μια ματιά.



Το παιχνίδι είναι ένα από τα κλασσικά του είδους όπου προχωράμε και σφάζουμε ότι βρούμε μπροστά μας. Το κακό στο συγκεκριμένο τίτλο είναι ότι πραγματικά σκοτώνουμε τα πάντα μιας και μόλις συναντήσουμε κάποιο πλάσμα πρέπει να το εξοντώσουμε για να προχωρήσουμε. Δε γίνεται να αποφύγετε τη μάχη. Έτσι αν έχετε ραντεβού με τον έρωτά σας (ή τον οδοντίατρο...) να έχετε υπόψιν σας ότι θα τον στήσετε. Στην αρχή έχει πλάκα αλλά μόλις συνειδητοποιήσετε ότι αυτό θα συνεχίσετε να το κάνετε για ώρες καταντάει εκνευριστικό και ενοχλητικό καθώς οι μάχες δεν είναι και τόσο σύντομες.



Τα γραφικά είναι πολύ καλά αλλά τα οπτικά εφέ είναι επαναλαμβανόμενα και οι πίστες μπορεί να σας φανούν βαρετές. Το ατμοσφαιρικό περιβάλλον και η ενδιαφέρουσα πλοκή αποζημιώνουν το παίκτη και αν έχετε συνδέσει τη κονσόλα σας με κάποιο ηχοσύστημα θα εκπλαγείτε από τη ποιότητα του τίτλου στον ηχητικό τομέα. Το soundtrack διαθέτει μουσική από τον Rob Zombie (\m/) στα cut-scenes και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μουσική από τον Frederic Motte που συμμετείχε και στο 1^ο τίτλο. Ο χειρισμός είναι λιγάκι δύσκαμπτος αλλά δε χαντακώνει το τίτλο. Οι κινήσεις εκτελούνται εύκολα αλλά η περιπλάνησή σας είναι που έχει θεματάκια. Αρκετές φορές θα χάνετε επειδή δε μπορείτε να υπολογίσετε την απόσταση του άλματος που εκτελεί ο Herbert με αποτέλεσμα να πέφτετε συχνά στο κενό.

Αυτό όμως που με εξέπληξε ήταν η δυνατότητα fatalities! Αφού έχετε χτυπήσει αρκετά κάποιον εχθρό, μπορείτε να τον πετσοκόψετε! Κυριολεκτικά! Χέρια, πόδια, όλα.



Αν θέλετε να ζήσετε τη φρίκη του σκοτεινού και άγνωστου Λονδίνου δοκιμάστε το. Είτε θα το μισήσετε είτε θα το λατρέψετε. Είναι θέμα προσωπικού γούστου. Δεν είναι ο τίτλος που έφερε ΤΗ καινοτομία, αλλά ότι έπρεπε για τους κατόχους PlayStation και Dreamcast. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να δούμε κι ένα τρίτο μέρος καθώς όλο το σκηνικό και το σενάριο του παιχνιδιού κάνουν ΚΡΑ για να κυκλοφορήσει νέος τίτλος.

Το Star Wars: Battlefront πλησιάζει. Οπότε τι καλύτερο από μια retro ματιά στο πρώτο Star Wars: Battlefront που είχε κυκλοφορήσει το 2004 για PC, PlayStation 2 και Xbox;

Πόσοι από εσάς όταν ήσασταν μικρά προσπαθήσατε να φτιάξετε το δωμάτιο σας σαν το Millenium Falcon του Han Solo για να αναβιώσετε παλιές δόξες και να ζήσετε αστρικές περιπέτειες με το φιλαράκι σας; Τουλάχιστον ένας από σας το έκανε και μην αρχίζετε από κάτω τα σχόλια.

Τέτοιες σκέψεις θα περάσουν από το μυαλό σας παίζοντας το Star Wars: Battlefront. Πολλές φορές θα σας θυμίσει το υπνοδωμάτιο σας, γιατί είναι μεν πειστικό αλλά κάπως ανολοκλήρωτο. Έχει τρομερό βάθος αλλά τη περισσότερη ώρα σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιο είναι το νόημά του (όπως και στον νέο τίτλο). Υπάρχει μόνο για να υπάρχει.

Αν αφαιρέσετε τα Ewoks και τα blasters, ίσως το παιχνίδι να γινόταν μια επαναληπτική και ρηχή εμπειρία. Τα πεδία μάχης είναι τεράστια και τα περισσότερα σημεία έχουν βίαιους και παλαβούς εξωγήινους που καραδοκούν. Βέβαια όλο αυτό καταντάει βαρετό από ένα σημείο και μετά. Σκοτώνετε, σας σκοτώνουν, respawn και πάμε πάλι.

Γενικά, ο τίτλος δίνει έμφαση στο run-and-gun και όταν προκαλούνται ξαφνικοί θάνατοι είναι κάπως σπαστικό. Πέρα απ'όλα αυτά όμως, το Star Wars: Battlefront είναι ικανό να σας προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση ειδικά αν αγοράσατε το τίτλο επειδή είστε hardcore fan της θρυλικής Star Wars μανίας. Το Battlefront διαθέτει 30 οχήματα που βοηθούν το τίτλο καθώς είναι από τα ωραιότερα διαστημόπλοια/μηχανές που έχετε δει. ΑΤ-ΑΤ, snowspeeders, X-Wing, AT-ST και άλλα είναι όλα εδώ. Δυστυχώς όμως δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα Sand Crawler και Millenium Falcon αλλά δε πειράζει. Τόσα έχετε στη διάθεσή σας!

Ο τίτλος είναι μεν χαοτικός και με επαναλαμβανόμενο gameplay, αλλά με γουστόζικα γραφικά, αυθεντικούς ήχους/soundtrack και απλό χειρισμό θα χαροποιήσει σίγουρα τους fans. Οι υπόλοιποι λογικά θα κουραστείτε γρήγορα. Αν διέθετε μεγαλύτερη ποικιλία modes και περισσότερες επιλογές όσον αφορά το τρόπο που παίζετε θα μιλάγαμε σίγουρα για μια μεγάλη επιτυχία.
Για να δούμε τι θα κάνει το reboot του Battlefront...

Εντελώς τυχαία είδα ότι κυκλοφόρησε retail έκδοση του παιχνιδιού για το Xbox 360. Για μένα, που είμαι retro gamer, κανένα παιχνίδι της τότε εποχής δεν κάλυπτε μεγαλύτερη σε μέγεθος περιοχή από το Vice City. Κι όμως, το GTA: San Andreas το κάνει να μοιάζει με βόλτα στο κήπο του γείτονα. Δεν είναι μόνο το μέγεθος. Άρα τι είναι αυτό που το κάνει το απολύτως απόλυτο παιχνίδι; 

Τόσο μεγάλο που δεν θα αντέξετε!

Το San Andreas είναι τόσο μεγάλο καθώς είναι μια πολιτεία που μέσα της υπάρχουν τρεις πόλεις. Το Los Santos είναι σε μέγεθος όσο το Vice City! Ουσιαστικά, το παιχνίδι είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από το Vice City. To βουνό Chiliad είναι σχεδόν ένα μίλι ψηλό (σε αναλογία παιχνιδιού) και για να φτάσετε στη κορυφή του θα σας πάρει περίπου ένα λεπτό με το ελικόπτερο.

Documentary;

 
Μέσω λεπτομερούς έρευνας, τα πάντα μέσα στο παιχνίδι έχουν βγει από τα ‘90s.

 Κωμωδία;

H Rockstar φημίζεται για τα λογοπαίγνια. Θυμάστε το express τρένο τι ονομασία έχει; «Brown Streak». Δηλαδή, το καφέ ίχνος του εσωρούχου! Να θυμάστε βέβαια, ότι σ’ένα τέτοιο βίαιο κόσμο, κάτι τέτοιο σας κάνει να ξεχνιέστε. Έστω και μ’ένα χαμόγελο και μια ανάλαφρη σκέψη.

 Final Fight GTA style

Στο San Andreas υπάρχουν αρκετά γυμναστήρια, dojo και άλλα μέρη όπου μπορείτε να εξασκηθείτε και να αποκτήσετε special κινήσεις. Ανάλογα με το τι επιλέγετε- πυγμαχία, πολεμικές τέχνες- διαφέρουν οι κινήσεις σας. Γενικά η μάχη έχει εξευγενιστεί εντελώς.

 Midnight Club: San Andreas

Ok, δεν έχει licensed αυτοκίνητα ή γνωστά σ’εμάς αλλά who cares; Για άλλη μια φορά τα αυτοκίνητα μοιάζουν αρκετά με τα αληθινά που δε μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά. Επιπλέον, μπορείτε να οδηγήσετε μπουλντόζα, θεριστική μηχανή, μηχανάκια που κόβουν το γκαζόν και ποδήλατα!

 Midnight Club: San Andreas dub Edition

Θέλει κανείς να «πειράξει» αυτοκίνητο; Τα περισσότερα, τα αξιοσέβαστα τουλάχιστον, μπορείτε να τα πάτε σε γκαράζ και να τους βάλετε ότι πιο pimp my ride κομμάτι αμαξώματος έχετε φανταστεί! Ζάντες, φτερά, καπό και nitrous!

 Burnout GTA

Αγώνες με γουρούνες, μοτοσικλέτες enduro, αποστολή παράδοσης με μια 18τροχη νταλίκα, μπουλντόζα και γενικά πολλοί αγώνες δρόμου είναι εδώ!

 Κατεχάκη; Κηφισίας; Μεσογείων;

Με καλύτερη ΑΙ έχουμε και περισσότερους πεζούς και φωνές όπως στην Αθήνα. Σταματάνε, χαιρετιούνται, παρκάρουν και πάνε για ψώνια. Σιγά τα αυγά. Ναι, αλλά αυτό κάνει τον κόσμο του παιχνιδιού ζωντανό. Για να μη ξεκινήσω για τα πουλιά, τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα.

 Χοντρός ή λιγνός;

Ανάλογα με το πώς συμπεριφέρεστε στον χαρακτήρα σας, αυτός θα αλλάζει. Συνέχεια fast food: Αποτέλεσμα: χοντρός, αδύναμος και χάλια όσον αφορά θέματα διαφυγής. Αν δε τρώει, λεπτούλης και αδύναμος. Διατηρήστε τον άνθρωπο σε καλή φυσική κατάσταση, δε θα σας φάει πολύ χρόνο και θα δείτε διαφορά.

 MGS:GTA

Κλέψτε ένα βαν το βράδυ και θα μπορέσετε να βγάλετε πανεύκολα μια κλοπή σε οποιοδήποτε σπίτι σας επιτρέπεται. Κουκούλα on, αρπάξτε τα πάντα και δρόμο! Τόσο απλό! Για να μην αναφερθώ και στα kills τύπου Manhunt…

 Final Fantasy S.A.

Όπως και στη πραγματικότητα, όταν κάνετε κάτι συχνά, βελτιώνεστε πάνω σ’αυτό. Για παράδειγμα, πυροβολώντας συχνά με το όπλο σας θα φτάσετε σε σημείο να χρησιμοποιείτε δυο όπλα ταυτόχρονα. Σίγουρα το όλο ζήτημα δεν έχει να κάνει με τον καταμερισμό πόντων σε ιδιαίτερα skills όπως σ’ένα κλασσικό RPG, αλλά προσθέτει βάθος στο χαρακτήρα σας.

 Τεχνολογικά εξελιγμένο

Real-time αντανακλάσεις, περισσότερα πολύγωνα, νέα εφέ και μια σημαντική αύξηση στη λεπτομέρεια των εσωτερικών χώρων. Τα πάντα είναι πολύ ομορφότερα και γενικά ο κόσμος του παιχνιδιού φαίνεται πολύ πιο ζωντανός.

 Shooter/Shoot’em up/Blow sh#t up

Η σκόπευση είναι πλέον άριστη. Αυτόματη αλλαγή στόχευσης στο κεφάλι όταν πλησιάζετε το στόχο σας και η εναλλαγή γίνεται ορθά. Δε σκοτώνετε πλέον πάνω στο χαμό έναν τυχαίο περαστικό. Εκρήξεις με rocket launcher; Κι αυτές είναι εδώ.

 Def Jam Records

Ότι λέει η επικεφαλίδα. Μουσική απ’όλο το φάσμα των ‘90s. Smashing Pumpkins μέχρι και Dr.Dre. Πολύ πράμα.

 Γιατί τόση λατρεία;

Μεγαλύτερο χάος. Περισσότερες εκπλήξεις. Διασκέδαση στο max. Δεν είναι ακόμα ένα GTA. Είναι το San Andreas. Δεν είναι τυχαίο ότι επανακυκλοφόρησε.

TAKE THAT YOU WINGED SPAWN OF SATAN!

Ένας από τους πιο σκοτεινούς και αινιγματικούς χαρακτήρες έκανε τη πιο καλή του εμφάνιση στο Dreamcast με αυτό το πολύ καλό action game. Για ποιον λέω; Μα για τον Spawn του Todd McFarlane!

Straight outta hell!

To Spawn:In the Demon’s Hand είναι από εκείνα τα παιχνίδια που θα σας εντυπωσιάσουν με τη πρώτη ματιά αφού διαθέτει εντυπωσιακά γραφικά, γρήγορο gameplay και μια τεράστια ποικιλία από modes παιχνιδιού για έναν ή περισσότερους παίκτες. Στο Boss Attack θα βρεθείτε σε παράξενα επίπεδα όπου θα πρέπει να αντιμετωπίσετε μόνοι σας ή μαζί με κάποιο φιλαράκι σας τεράστια τέρατα από τον στρατό της κολάσεως. Το Battle Royal είναι σίγουρα το πιο διασκεδαστικό mode αφού σας δίνεται η δυνατότητα να αναμετρηθείτε με άλλους τρεις φίλους σας στην ίδια οθόνη. Από εκεί και πέρα, στο Tournament mode για ένα παίκτη υπάρχει το Team Battle και το Battle Royal. Πέρα από αυτό, το Spawn περιέχει μια πληθώρα κρυμμένων στοιχείων τα οποία θα κρατήσουν το ενδιαφέρον σας αμείωτο για πολύ καιρό. Έτσι, από τους 12 αρχικούς χαρακτήρες που μπορείτε να επιλέξετε, αν τερματίσετε αρκετές φορές το παιχνίδι μπορείτε να προσθέσετε άλλους 24! Επιπλέον, σας δίνεται η δυνατότητα να εμφανίσετε πολλά όπλα καθώς και αρκετά κρυφά επίπεδα. Άρα καταλαβαίνετε ότι με τόσα ενδιαφέροντα στοιχεία, το Spawn γίνεται ένας τίτλος με μεγάλο βάθος και διάρκεια. Όλα αυτά βέβαια θα τα ζήσετε μέσα στον εφιαλτικό και μοναδικό κόσμο που μεταφέρθηκε πιστά από τα comics του McFarlane.

Holy S#1+! Το Dreamcast έχει τέτοια γραφικά;

Just perfect είναι τα γραφικά. Τα textures είναι υπέροχα και όταν δείτε τα backgrounds δε θα το πιστεύετε. Είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένα και οι αποχρώσεις τους χαρίζουν αυτό το σκοτεινό, κλειστοφοβικό αίσθημα που ταιριάζει με το ύφος των comics. Οι χαρακτήρες έχουν εκπληκτικές λεπτομέρειες και τα ειδικά εφέ είναι πολύ ρεαλιστικά και δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στα διάφορα επίπεδα. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται και η κίνηση του παιχνιδιού καθώς με 60 fps είναι αρκετά ομαλή και γρήγορη. Όσον αφορά τον ήχο, τα ηχητικά εφέ έχουν αρκετά μεγάλη ποκιλία και το soundtrack ταίριαζε γάντι με το όλο κλίμα.

Never ending nightmare

Ο χειρισμός είναι εξαιρετικά απλός και άμεσος αφού αρκετές φορές θα πιάσετε τον εαυτό σας να χρησιμοποιεί 3 πλήκτρα μόνο. Ένα για να πυροβολείτε, ένα για αλλαγή όπλου και ένα για άλμα πάνω από τα χάσματα και τα διάφορα εμπόδια που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλα τα επίπεδα. Ανάλογα με το χαρακτήρα που θα διαλέξετε ο χειρισμός διαφέρει.  Ο καθένας έχει ξεχωριστές δυνάμεις και ικανότητες. Μερικοί είναι καλύτεροι για close-quarter μάχες με μαχαίρια και τσεκούρια, ενώ άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα στις μακρινές επιθέσεις. Το μόνο που ενοχλεί ώρες ώρες είναι η κάμερα η οποία δυσχεραίνει την όραση και τη κίνησή σας.

Ακόμα και αυτό όμως δε θα σας αποθαρρύνει γιατί πολύ απλά το Spawn: In the Demon’s Hand είναι ένα πολύ εθιστικό videogame που θα σας κατακτήσει με την υπέροχη παρουσίασή του και τη καταιγιστική του δράση. Capcom τα κατάφερες πάλι!

Rise and shine! It's mech time!

Τίποτα-κι όταν λέω τίποτα, εννοώ τίποτα- δε πλησιάζει περισσότερο το ρεαλισμό που έχει η σειρά Steel Battalion (Steel Battalion και Steel Battalion: Line of Contact) της Capcom η οποία κυκλοφόρησε αποκλειστικά για Xbox. Ξεχάστε το γεγονός ότι ακόμα δεν υπάρχουν τεράστια mech εξοπλισμένα σαν αστακοί και πιστέψτε με όταν σας λέω ότι αν υπήρχαν, θα τα χειριζόσασταν με το τρόπο με τον οποίο τα χειρίζεστε στο Steel Battalion.
Είμαστε στο μέλλον, επικρατεί ένας πόλεμος κι εσείς είστε πιλότος ενός mech με την ονομασία VT (Vertical Tank) που είναι ικανό να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του. Ξεκινάτε ως δεκανέας και σιγά σιγά εκπληρώνοντας αποστολές με αυξανόμενο επίπεδο δυσκολίας θα μπορέσετε να ολοκληρώσετε το παιχνίδι και να γίνετε συνταγματάρχης. Αυτό θα το επιτύχετε μόνο αν γνωρίζετε ποιο mech πρέπει να διαλέξετε και πως να το εξοπλίσετε για κάθε αποστολή. Στη πορεία θα συναντήσετε διάφορα μηχανικά τερατουργήματα, το καθένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά όπως shield level, armor και ταχύτητα.

 
Βέβαια, το Steel Battalion δεν είναι για όλους. Καταρχάς κοστίζει ακριβά. Γύρω στα 200€ το αρχικό παιχνίδι και επιπλέον 49,95€ για το Line of Contact τα οποία δε μπορείτε να τα παίξετε αν δεν έχετε το controller του παιχνιδιού. Επιπλέον, η δράση είναι αργή και χρειάζεστε αρκετές ώρες για να το συνηθίσετε. Σε περίπτωση που ψάχνετε καταιγισμό δράσης και χαμό, προτιμήστε τη σειρά MechAssault ή Armored Core και γλιτώστε γύρω στα 180€. Αν θέλετε όμως να ζήσετε το απόλυτο mech simulator με το kick-ass controller (και σας περισσεύουν χρήματα) δε θα το μετανιώσετε!

The Controller:
To Steel Battalion έχει κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί ποτέ σε κανένα άλλο videogame. Ένα χειριστήριο που αποτελείται από 4 κομμάτια και περιλαμβάνει 2 joysticks, πετάλια, control panel με φωτεινές ενδείξεις καθώς και tuning dial! Αρκετοί ασχολήθηκαν με αυτό το περίεργο controller και καλά κάνανε. Ο λόγος; Αυτό το τεράστιο control panel είναι αυτό που μεταμορφώνει το Steel Battalion από ένα απλό mech game στο απόλυτο mech assault simulator! Την ώρα που γυρνάτε τους διακόπτες, κουνάτε τα joysticks και πατάτε τα πετάλια, αρχίζετε να καταλαβαίνετε ότι ζείτε μια απίστευτη εμπειρία. Ειδικά όταν μπαίνετε για τα καλά στο πεδίο της μάχης, θα νιώσετε ότι με αυτό το σύστημα cockpit βρίσκεστε πραγματικά σ'ένα πόλεμο!

 Ένα αναπάντεχο ταξίδι...



Ελάχιστα games έχουν κερδίσει τους  gamers τόσο γρήγορα όπως το Myst στο παρελθόν, ειδικά όταν ο συγκεκριμένος τίτλος διέθετε ομορφιά, πλοκή, puzzles και ήταν ένα τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής. Μέχρι και σήμερα, ξεχνώντας για λίγο τα περίπλοκα γραφικά της νέας γενιάς, το Myst φαίνεται ακόμα ‘’φρέσκο’’ και μπορεί να ανταγωνίζεται στα ίσα τους νέους τίτλους.

Ο τίτλος είχε κυκλοφορήσει το 1993 και έχει πουλήσει πάνω από 7.000.000 αντίτυπα και δημιούργησε μια σειρά η οποία ζει μέχρι και σήμερα. Και ενώ έχουν βγει στην αγορά διάφορα sequel (σε DVD version, real-time 3D καθώς και μια εγκαταλελειμμένη προσπάθεια για multiplayer) κανένα δεν πλησίαζε την απήχηση που είχε ο original τίτλος. Πέρα από αυτό όμως, όλη η σειρά γενικά έχει πουλήσει πάνω 15.000.000 κομμάτια παγκοσμίως. Είτε το αγαπάτε είτε το μισείτε, οφείλετε να παραδεχτείτε ότι ο παραπάνω αριθμός είναι αρκετά μεγάλος.



Το Myst ήταν μια δημιουργία της Cyan Worlds, ένα game studio το οποίο ηγούνταν οι αδερφοί και οραματιστές Robyn και Rand Miller. Την εποχή που στο χώρο των videogames κυριαρχούσαν τα arcade games και τα pixilated adventure games, οι Miller Bros δοκίμασαν μια διαφορετική προσέγγιση. Αρχικά, αποφάσισαν ότι θα κάνουν pre-render κάθε 3D σκηνικό χρησιμοποιώντας video και ήχους τα οποία θα περιτριγυρίζουν τα σημεία δράσης. Με αυτό τον τρόπο δε χρειάζεται να βλέπετε τα κύματα ή τα πουλιά που πετάνε πάνω από την ακτή τη στιγμή που τα ακούτε στο background. Αυτό το τεχνικό επίτευγμα των Miller ήταν ένα μεγάλο ρίσκο τότε, το 1993, καθώς ο τίτλος κυκλοφόρησε αποκλειστικά για CD-ROM. Επόμενο βήμα ήταν να κόψουν το παραδοσιακό στυλ που είχε το interface της εποχής. Κανένα control panel, configuration menu και heads-up display με ammo και life bar. Βασικά, δεν υπήρχε το στοιχείο του θανάτου. Αντιθέτως, ο χρήστης έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο του Myst, με κάποια ελάχιστα όρια βέβαια, όπου θα ανακαλύψει το σκοπό αυτού του μυστήριου νησιού και επιλύνοντας κάποια puzzles αποκτά δυνατότητα πρόσβασης σε νέες περιοχές διαθέσιμες προς εξερεύνηση.

Σ’ένα κόσμο που έχει συνηθίσει παιχνίδια για γρήγορα αντανακλαστικά, περίπλοκα adventures με ενήλικο (και περίπλοκο) περιεχόμενο και  high-speed simulations, παίζοντας το Myst θα νιώσετε ότι μπήκατε σ’ένα νέο κόσμο. Το Myst απλά ήταν αυτό που ήταν, και αυτός ήταν και ο λόγος που προσέλκυσε νέους στο χώρο του gaming. Σήμερα, σχεδόν 2 δεκαετίες αργότερα, αρκετός κόσμος παίζει το Myst και τα sequel του: Riven, Exile, Uru κ.ά. Οι ιστορίες και το περιβάλλον του αποτέλεσαν έμπνευση για βιβλία, fan fiction, τέχνη, μουσική καθώς και ένα τεράστιο online fan community. Επιπλέον, λόγω της μεγάλης απήχησης και επιτυχίας που είχε ο τίτλος,  μεταφέρθηκε και στις οικιακές κονσόλες (Saturn, PlayStation, 3DS κ.ά).
Οι λάτρεις των adventure games οφείλουν να δοκιμάσουν αυτό το απίστευτο ταξίδι στο κόσμο του Myst, δείτε το σαν τουριστικό προορισμό!

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ

Μερικά παιχνίδια σε κερδίζουν με την ωμή βία που διαθέτουν, άλλα με καταιγισμό πυροβολισμών και απίστευτα γραφικά και άλλα με εξαιρετικό ήχο που ταιριάζει σ'αυτό το χαμό. Υπάρχουν όμως κάποια games -τα οποία συνήθως τα σκεφτόμαστε μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα- τα οποία σε κερδίζουν όχι με τα παραπάνω στοιχεία αλλά με το πόση ώρα θα ασχοληθείς μαζί τους! Το Beyond Good & Evil είναι ένα από αυτά.

O τίτλος κυκλοφόρησε το 2003 για PlayStation 2, GameCube, Xbox και PC από την Ubisoft και το 2011 επανακυκλοφόρησε σαν HD remastered για XBOX 360 και PlayStation 3 μέσω Xbox Live και PSN. Από τον δημιουργό του Rayman, Michel Ancel, το Beyond Good & Evil μας διηγείται την ιστορία της Jade, μιας νεαρής κοπέλας που άθελά της μπλέχτηκε σε μια διαγαλαξιακή συνωμοσία. Η Jade είναι φωτογράφος (τα photo-skills της σας είναι χρήσιμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού) και δεν είναι super αθλήτρια ή warrior πριγκίπισσα. Με άλλα λόγια, η Jade είναι μια απλή κοπέλα (όσο μπορεί να θεωρείται απλή η περίπτωση μιας κοπέλας να ζει σ'ένα φάρο μαζί με το θείο της που είναι κυριολεκτικά γουρούνι) που πρέπει να περάσει διάφορες καταστάσεις και γεγονότα με διακριτικότητα και όχι με το συνήθη χαμό που συναντάμε συνήθως σε άλλα games. Το stealth στοιχείο, ειδικά το nonlethal stealth, έχει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι καθώς κύριος σκοπός σας είναι να καθοδηγείτε την Jade μέσα σε διάφορα sections για να μπορέσει να συλλέξει διάφορα στοιχεία και να επιστρέψει στους φίλους της στην IRIS αντίσταση.

Ενδιαφέρον στοιχείο του τίτλου είναι οι χαρακτήρες οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι και οι αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους είναι ζωτικά για το storyline. Μαθαίνοντας κάτι για κάθε χαρακτήρα μπορεί να σας βοηθήσει στο να καταλαβαίνετε καλύτερα πως πρέπει να χειριστείτε κάποιες καταστάσεις.

O τίτλος σημείωσε τεράστια επιτυχία και κέρδισε αρκετά βραβεία. Στο Game Developers Choice Awards για παράδειγμα, πήρε το τίτλο του Game of the year, του Original game character of the year και του Excellence in game design.

To sequel βρίσκεται ήδη στα σκαριά αλλά καθυστέρησε λόγω του Rayman Origins. Επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας δεν έχει ανακοινωθεί αλλά ο τίτλος εφόσον ολοκληρωθεί θα κυκλοφορήσει για XBOX One, PlayStation 4, Wii U και PC.
Μέχρι τότε, μη διστάσετε να παίξετε αυτόν τον εκπληκτικό τίτλο και να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας για τις απανωτές κυκλοφορίες που κατακλύζουν την αγορά. Γιατί τα τέλεια γραφικά δε σημαίνουν τίποτα αν δεν υπάρχει gameplay και σασπένς.

Omnibot's Urban Dictionary:

Henshin a Go Go Baby!

Ακόμα κι αν δεν σας νοιάζει το hype το οποίο περιτριγύρισε το συγκεκριμένο τίτλο της Capcom το 2003, πρέπει να παραδεχτείτε ότι το Viewtiful Joe είναι ένα πολύ cool game. Έχει το gameplay ενός παλιού κλασσικού 2D-platformer αλλά ταυτόχρονα έχει και killer sound design, 3D cell-shaded γραφικά και αρκετές δόσεις χιούμορ. To παιχνίδι κυκλοφόρησε αρχικά για το GameCube και αργότερα έγινε port και στο PlayStation 2 με κάποια extras.

Η ιστορία του Viewtiful Joe ξεκινά με το πρωταγωνιστή μας, τον Joe, ο οποίος είναι μεγάλος σινεφίλ και εκεί που βλέπει την αγαπημένη του ταινία μαζί με την κοπέλα του Silvia συνέβη το εξής παράλογο! Η κοπέλα του αρπάζεται από τον κακό της υπόθεσης της ταινίας (!) ο οποίος την εισχώρησε στην ταινία! Σκοπός σας είναι να εισχωρήσετε στη Movie-Land και να σώσετε την αγαπημένη σας με τη βοήθεια του αγαπημένου ήρωα του Joe, Captain Blue, ο οποίος θα σας καθοδηγεί και θα σας δίνει όλο και περισσότερες νέες δυνάμεις για να αντιμετωπίζετε τους b-movie κακοποιούς που θέλουν να σας βλάψουν.

To Viewtiful Joe είναι ζόρικο παιχνίδι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και αδύνατο να το ολοκληρώσετε. Απλά χρειάζεστε λίγο χρόνο να σκεφτείτε και μετά να λύσετε τα διάφορα puzzles και να κερδίσετε τα bosses. Βάζοντας το μυαλό σας να στροφάρει και πριν ξεκινήσετε το button mashing και τις βωμολοχίες, μπορείτε να διακρίνετε τις αδυναμίες των αντιπάλων σας και στη συνέχεια να τις στρέψετε εναντίον τους. Σε διάφορα επίπεδα μπορεί να ζοριστείτε άσχημα σε κάποια σημεία τους αλλά εφόσον τα περάσετε θα αρχίσετε να παίρνετε τα πάνω σας! Και κάπου εδώ έρχονται οι δυνάμεις ή αλλιώς V-powers του Joe για να βοηθήσουν τη κατάσταση.

Slow-Μπορείτε να επιβραδύνετε το χρόνο με τρομακτικά αποτελέσματα! Αλλαγή σύστασης του νερού, εκρηκτικό rocket thruster μέχρι και ακινητοποίηση ιπτάμενων αντικειμένων. Αν ο έλικας δε γυρνάει, άρα το ελικόπτερο πετάει;

Mach speed-Όταν ο Joe πιάσει το mach speed, πιάνει ολόκληρος φωτιά! Αυτό του επιτρέπει να περνάει πάνω από πυρκαγιές και λάβα χωρίς να παθαίνει τίποτα και επιπλέον του δίνει τη δυνατότητα να ανάβει φωτιά σε άλλα αντικείμενα! Cool ε;

Zoom-Κάνοντας zoom ο Joe μπορεί να αποφύγει πυραύλους, να κάνει μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς, να προκαλεί shockwaves όπως ο Hulk και να σπάει υπερυψωμένα εμπόδια. Όλα αυτά με Matrix style!

Το παιχνίδι γενικά σημείωσε επιτυχία και ακολούθησε sequel καθώς και μια σειρά anime βασισμένη σ'αυτό. Επιπλέον, ο Joe είναι playable χαρακτήρας στο Marvel VS Capcom 3: Fate of Two Worlds.

Αν είστε hardcore gamers και retro fans, πρέπει να το παίξετε ή έστω να το δοκιμάσετε!

PS:Αν διαθέτετε την PlayStation 2 έκδοση μπορείτε, αφού ολοκληρώσετε το παιχνίδι μια φορά, να παίξετε το παιχνίδι ως Dante από τη σειρά Devil May Cry!

Κανένα περιφερειακό στο PlayStation 2 δεν προκάλεσε τόσο χαμό όσο το EyeToy.
Γιατί άραγε;

To ΕyeToy είναι μια έγχρωμη ψηφιακή μικρή camera σαν webcam για το PlayStation 2 που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2003. To τοποθετείτε πάνω από την TV σας και αυτό μεταφέρει την εικόνα σας στα παιχνίδια που παίζετε (τουλάχιστον αυτά που υποστηρίζουν αυτή τη δυνατότητα). Αντί να χρησιμοποιείτε το DualShock controller σας, κουνάτε τα χέρια σας, δίνετε μπουνιές, κλωτσιές, χοροπηδάτε και γενικά κινείστε σαν τον γνωστό ηθοποιό Jim Carrey τον οποίο μόλις τσίμπησε ένα κοπάδι μέλισσες και όλα αυτά για να αλληλεπιδράσετε με τα διάφορα αντικείμενα που εμφανίζονται μπροστά στην οθόνη σας!

Κυκλοφόρησαν διάφορα single και multiplayer games, και ενώ τα single-player έχουν τη πλάκα τους, τα multiplayer είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καλύτερο party game και ειδικά στη περίπτωση που είχατε στη παρέα άτομα που είναι nongamers (συνήθως κορίτσια) γινόταν ένα πραγματικό gamefest! Ένα από τα πιο cool στοιχεία του EyeToy ήταν ότι εκμεταλλευόταν το γεγονός ότι είναι ουσιαστικά μια camera, επιτρέποντάς σας να σώσετε στιγμιότυπα με τα high scores σας ή να βάλετε το πρόσωπό σας σε κάποιο sports game. Το EyeToy Groove, ένα dancing game, σας επιτρέπει τη δυνατότητα να σώσετε μικρά video clips από τα ''καυτά'' χορευτικά σας κόλπα, ακριβώς ότι χρειάζεστε για να εκβιάσετε φίλους, συναδέλφους κλπ.
Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα. Η ανάγκη της συσκευής να ''βλέπει'' τον παίκτη την ώρα που παίζει χρειάζεται πάντα ένα καλά φωτισμένο δωμάτιο. Το κόκκινο LED φωτάκι μπροστά στην κάμερα αναβοσβήνει για να σας ενημερώσει ότι ο φωτισμός είναι χαμηλός. Αρκετά παιχνίδια χρησιμοποιούν το ''βλέπ-ing'' στοιχείο απαιτώντας από τους παίκτες να τοποθετήσουν το χέρι τους μπροστά από την κάμερα για να κάνουν quit κάποιο minigame.

Μπορεί η τεχνολογία να έχει προχωρήσει αρκετά με το Kinect και την PlayStation 4 Camera αλλά η αρχή έγινε με αυτό το μικρό και απαραίτητο αξεσουάρ για όλους τους κατόχους PlayStation 2.
Οmnibot TIP:Aν είστε κάτοχοι PlayStation 3 και έχετε το EyeToy μπορείτε να το συνδέσετε στη κονσόλα σας και να κάνετε video chat.

Μπορεί η Mattel να τα ξεκίνησε και η Nintendo να δημιούργησε το Game and Watch, αλλά η κότα με τα χρυσά αυγά ήταν η Tiger Electronics. Η Tiger Electronics είναι μια αμερικάνικη εταιρεία παραγωγής παιχνιδιών, γνωστή για τα handheld LCD παιχνίδια της, τον Furby, τα Giga pets, τα 2-ΧL robot προϊόντα της καθώς και τα ηλεκτρονικά της παιχνίδια όπως το Brain Warp. 

A history lesson της εταιρείας

O Randy Rissman, o Gerald Rissman και ο Arnold Rissman ίδρυσαν την εταιρεία το 1978. Ξεκίνησαν με low-tech αντικείμενα όπως ο φωνογράφος αλλά αργότερα ξεκίνησαν να αναπτύσσουν τα handheld electronic games και τα παιχνίδια εκμάθησης. Εκείνη τη περίοδο δημιούργησαν το 2-XL Robot (1992) και το K28-Tiger's Talking Learning Computer (1984) τα οποία κυκλοφόρησαν παγκοσμίως μέσω της K-Mart καθώς και από άλλες μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Στη συνέχεια, η Tiger είχε μεγάλη επιτυχία με τα πάρα πολλά handheld electronics games όπως το Electronic Bowling και με games βασισμένα σε διάφορα licenses όπως τα Robocop, Terminator και Spiderman. To 1990 είχε γίνει μεγάλο hit το cassette/microphone combo Talkboy (όσοι έχετε δει τη ταινία του 1992 Home Alone 2:Lost In New York θα το θυμάστε) και στη συνέχεια ακολούθησε η κυκλοφορία του Brain Warp, του Brain Shift και αργότερα του Lazer Tag.

Βασικά ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία είχε επιτυχία ήταν τα handheld LCD games. Oι κύριοι λόγοι ήταν τρεις:

1-Το αποτελεσματικό licensing. Κυκλοφορούσαν τα παιχνίδια τους τη περίοδο που τα συγκεκριμένα franchise ήταν στο top της επικαιρότητας.
2-Οι χαμηλές τιμές των παιχνιδιών. Οι τιμές κυμαίνονταν το πολύ μέχρι 20$ έκαστο.
3-Ο απλός χειρισμός και ο εθισμός λόγω αυτού. Οι μεγάλοι gamers όπως κι εγώ τα θεωρούσαμε μονοδιάστατα και βαρετά αλλά τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών τα βρίσκανε απλά και εύκολα στην εκμάθηση σε σχέση με άλλα videogames της εποχής που θεωρούνταν πιο περίπλοκα και δυσκολότερα στο χειρισμό. 

Το 1994 εισήγαγε στην αγορά τη νέα σειρά handheld LCD games με την ονομασία Tiger Barcodzz. Αυτά ήταν Barcode games τα οποία διάβαζαν τα barcodes και στη συνέχεια εμφάνιζαν στατιστικά για τον χαρακτήρα του παίκτη. Αυτή η σειρά είχε αρκετή επιτυχία στην Ιαπωνία όπου έφτιαξαν μέχρι και reality shows που αφορούσε gamers που διαγωνιζόντουσαν για το ποιος θα βρει τα καλύτερα bar codes για να κερδίσει τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους. Η εταιρεία Tiger έφτιαξε και μια έκδοση του Lights Out μέσα στο 1995 και το 1997 ένα παιχνίδι με θέμα το ψάρεμα με την ονομασία Fishing Championship που εμφανισιακά έμοιαζε με καλάμι ψαρέματος.

Standalone handhelds. Δηλαδή;

Ουσιαστικά μιλάμε για μια φορητή κονσόλα που διαθέτει ένα μόνο παιχνίδι. Κάθε μονάδα διαθέτει μια εκτυπωμένη εικόνα στη κεντρική οθόνη της. Όταν ξεκινάτε να παίζετε ανάβουν διάφορες στατικές εικόνες ξεχωριστά μπροστά από την background οι οποίες μπορεί να είναι χαρακτήρες και αντικείμενα σχεδόν όπως οι εικόνες ενός ψηφιακού ρολογιού. Η Tiger έφτιαξε επίσης και τα wrist games τα οποία είναι μια μικρότερη έκδοση των LCD games. Τα Tiger's wrist games λειτουργούσαν κανονικά κι ως ρολόγια χειρός με ξυπνητήρι! Γενικά η εταιρεία ήταν σχεδόν σαν μονοπώλιο στο χώρο των LCD games. Είχε δημιουργήσει και handhelds με cartridges, τα Quiz Wiz, R-Zone και τα Game.com. Και οι 3 προσπάθειες απέτυχαν με την 3η να είναι η μεγαλύτερη εμπορική αποτυχία.

Games ή Videogames;

Σαν ultimate retro gamer που είμαι, θεωρώ ότι αυτά τα handhelds μοιάζουν με videogames αλλά ουσιαστικά πρόκειται για παιχνίδια. Οκ, μπορεί να είναι πρόγονος των videogames, αλλά αν τα συγκρίνετε με το Gameboy θα καταλάβετε τι εννοώ.
Σίγουρα αρκετοί από εσάς, ειδικά οι πιο παλιοί στο χώρο έχετε ή είχατε τέτοιες ''κονσόλες''.
Επειδή η RAM και η ROM μου μπλέκονται τελευταία μεταξύ τους, μπορείτε να μου πείτε τι είναι; Videogames ή απλά παιχνίδια;
Αφήστε μου τα σχόλιά σας και εφόσον θέλετε ανεβάστε και photos με τα δικά σας handhelds στο topic που έχω ανοίξει στο forum με θέμα αυτές τις φορητές συσκευές.

http://www.gameworld.gr/forum/13/149462-tiger-handhelds#157056

  

Omnibot is talking about retro:
Αυτή τη φορά θα σας πω για το Incredible Crisis (PlayStation)

Το 2001 ήταν μια χρονιά όπου μέσα στον τεράστιο καταιγισμό τίτλων που είχε η αγορά παρατήρησε το έμπειρο μάτι μου (στο οποίο έχω κάνει mod με τη βοήθεια της Nvidia)το Incredible Crisis, έναν τίτλο ο οποίος ήταν πολύ πρωτότυπος για εκείνη την εποχή.

Το σενάριο του παιχνιδιού είναι αρκετά παράξενο και σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Στην Ιαπωνία της τότε εποχής (2001) ζει ο πρωταγωνιστής μας, ο Taneo, μαζί με τους δικούς του. Ξεκινάτε ελέγχοντας τον Taneo στο γραφείο του όπου ξεκινάει μια τυπική για αυτόν μέρα. Αφού τελειώσετε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του γραφείου σας την πρωινή σας γυμναστική, ξεκινάει μια απίστευτη σειρά γεγονότων που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του και της οικογένειάς του. Spoiler alert: Θα συναντήσετε UFO, θα κάνετε ναυμαχίες, θα κάνετε μασάζ και άλλα ακόμα πιο crazy stuff. Η πρωτοτυπία του τίτλου θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα πρωτοτυπίας καθώς η όλη σύλληψη και παρουσίασή του είναι αποτέλεσμα αχαλίνωτης φαντασίας και απίστευτου χιούμορ και το σενάριό του το διακρίνει φοβερή επινοητικότητα. Το Incredible Crisis έχει τρομερό ενδιαφέρον και ενώ έχει κάποια ελαττώματα στα γραφικά, τον ήχο και στο gameplay, μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των gamers. Με άλλα λόγια, δίνει μια φρεσκάδα στο χώρο.

Τα γραφικά του παιχνιδιού δεν αποτελούνται από αρκετά πολύγωνα και τα ειδικά εφέ είναι ελάχιστα. Δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι χάλια οπτικά καθώς οι χαρακτήρες είναι απίστευτα διασκεδαστικοί και η κίνησή τους επική! Σε γενικές γραμμές, ούτε απωθούν, ούτε εντυπωσιάζουν. Στον ηχητικό τομέα τα πράγματα είναι κάπως περίεργα. Παράξενες μελωδίες, τρελά ηχητικά εφέ και οι χαρακτήρες ενώ δε μιλάνε, βγάζουν αστείες κραυγές. Το ''Τζουεεεεεεεεεε'' του Taneo είναι απίστευτα ελεεινό πάντα με τη καλή έννοια! Το μόνο που ενόχλησε τη κάρτα ήχου μου ήταv η μουσική που επαναλαμβάνεται συχνά και καταντάει κουραστική.

Όσον αφορά τον έλεγχο, τα πράγματα είναι απλά. Απλά πατήστε τα πλήκτρα στο σωστό χρόνο και θα τα καταφέρετε. Το παιχνίδι αποτελείται ουσιαστικά από 25 mini-games. Κάποια είναι shooter, άλλα rhythm, άλλα button mashing. Πάντως το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται όσο πιο πολύ προχωράτε στο παιχνίδι και το επίπεδο πρόκλησης σίγουρα θα σας κάνει να κολλήσετε. Πάρα τα μέτρια γραφικά και τον ήχο καθώς και το γεγονός ότι κάποια mini-games μοιάζουν ενώ άλλα είναι πανομοιότυπα, το παιχνίδι είναι ο ορισμός της επινοητικότητας και της πρωτοτυπίας. Θα συμπαθήσετε τόσο πολύ τον Taneo και τους υπόλοιπους που θα παίζετε μόνο και μόνο για να δείτε τι άλλο μπορεί να τους συμβεί!

Όσοι ψάχνετε κάτι το διαφορετικό που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα η απάντηση είναι Incredible Crisis!