Review Detail

Απογοητευμένος από την τροπή που έχει πάρει η σειρά με την τελευταία της τριλογία, αποφάσισα να επισκεφτώ ξανά το Unity, που θεωρείται από πολλούς το τελευταίο «αληθινό» Assassin’s Creed. 

 

To παιχνίδι διαδραματίζεται στην Γαλλία, κατά την διάρκεια την Γαλλικής επανάστασης (1789). Παίζετε τον χαρακτήρα Arno Dorian, oπου κατηγορείτε για τον φόνο του De La Serre, Grand Master των Templars εκείνης την εποχής και θετός του πατέρας. Αποφασισμένος να «καθαρίσει» το όνομα του και να βρει τους υπευθύνους πίσω από τον φόνο , ο Arno κάνει join το Brotherhood των Assassins.

 

Η Ubisoft κατάφερε να πάει τον τομέα των γραφικών ένα βήμα παραπέρα, απεικονίζοντας το Παρίσι πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Θεωρείται μέχρι και σήμερα ως το πιο όμορφο Αssassin’s Creed όλων των εποχών. Μην ξεχνάμε ότι το παιχνίδι κυκλοφόρησε στην αγορά το Νοέμβριο του 2014. Σε πολλά σημαντικά monuments εκείνης της εποχής όπως την Notre Dame, έχουν καταφέρει να τα απεικονίσουν 1:1, brick by brick. Υπάρχουν παρά πολλά NPCs, τα περισσότερα κάνοντας διαφορετικές δραστηριότητες, δίνοντας στον παίχτη την αίσθηση ότι βρίσκεται σε μια πραγματική πόλη. Επίσης όπως και στο Black Flag, σας δίνεται η δυνατότητα να μπείτε μέσα σε πολλά κτήρια, το καθένα με σχεδόν διαφορετικό interior χώρο από τον προηγούμενο.

 

Σε θέμα gameplay, το παρκούρ είναι το καλύτερο που έχει αποδώσει η σειρά μέχρι στιγμής. Υπάρχουν ξεχωριστά buttons για free run up και free run down. Μπορείτε να πάτε από την σκεπή ενός κτιρίου σε ένα ledge, να σκαρφαλώσετε και να κάνετε leap of faith χωρίς καθόλου pause. Το combat του παιχνιδιού είναι πολύ πιο αργό και μεθοδικό. Οι περισσότεροι εχθροί τώρα χρειάζονται παραπάνω από ένα hit για να πέσουν, καθώς και οι φορές που κάνουν parry τις επιθέσεις είναι πολύ πιο συχνές. Σε πολλές αποστολές είναι προτιμότερο να τελειώσετε την αποστολή μέσω stealth παρά μέσω combat μιας και οι πιθανότητες να βγείτε ζωντανός από τα encounter θα είναι πολύ λιγότερες.

 

Αν και στην έκδοση 1.5.0, που είναι και η τελευταία, το παιχνίδι έχει ακόμα παρά πολλά bugs. Έχοντας παίξει περίπου 100 ώρες και κάνει σχεδόν τα περισσότερα από όσα έχει να προσφέρει το παιχνίδι, αντιμετώπισα αρκετά graphical popups, χαρακτήρες ή objects να αιωρούνται, animations στο combat να κολλούν και εχθρούς που συνέχιζαν να με χτυπούνε ενώ έδειχνε στην οθόνη μου ότι ο χαρακτήρας είχε πεθάνει.

 

 Ένα μειονέκτημα που κατά την γνώμη μου αντιμετώπισα στο παιχνίδι ήταν το grind. Τα items (gear/weapons) ήταν locked πίσω από χρηματικά ποσά με ασύλληπτες τιμές. Για παράδειγμα ένα από τα καλυτέρα head pieces κόστιζε 125.000 coins. Υπήρχαν τρόποι για να βγάλεις χρήματα κάνοντας main missions, side quests ή renovating της καφετερίας (passive income ανά 15-30 λεπτά) αλλά τα rewards ήταν μηδαμινά. Επίσης, πολλά από αυτά τα quests ήταν repetitive και σε αναγκάζανε να κανείς το ίδιο πράγμα απλά με μεγαλύτερη δυσκολία (assassinate a target, steal from a target, protect a target κλπ.). Ένα άλλο σημείο που δεν μου άρεσε στο παιχνίδι ήταν η εισαγωγή του helix store. Με 60 ευρώ (6000 credits) είχες την δυνατότητα να αγοράσεις weapons και το αγαπημένο σου itemset χωρίς να χρειαστείς να κανείς καθόλου side content, δίνοντας σου την δυνατότητα να κανείς focus μονό στο main story. Μπορούσες να τα αγοράσεις από την αρχή του παιχνιδιού, κάνοντας τον χαρακτήρα σου overpowered σε όλο το παιχνίδι. Για παίκτες βεβαία που δεν έχουνε χρόνο να κάνουνε grind θεωρείται μια καλή επιλογή.

 

Οverall, το Unity μπορεί να θεωρείται ακόμα από πολλούς ως το καλύτερο visual/graphics παιχνίδι του franchise, με το καλύτερο παρκουρ και μεθοδικό combat όμως δεν παύει να στοιχειώνεται από τα bugs, glitches καθώς και το repetitive side content που προσφέρει. Αν προσπεράσετε τα τεχνικά προβλήματα του παιχνιδιού καθώς και το grind που σε αναγκάζει να κανείς για να αποκτήσεις καλύτερο εξοπλισμό, το Unity χωρίς αμφιβολία είναι ένα από τα καλυτέρα installments στο Assassin’s Creed universe.