Όταν η τρέλα πάει στα βουνά, τότε τα βουνά πάνε στο Steelport.
(Updated: February 25, 2017)
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
8.5
Πρόλογος
Έχω παίξει δύο παιχνίδια της σειράς (Saints Row: The Third και το IV), αλλά μπορώ να πω ότι είναι από τ' αγαπημένα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Γιατί; Νομίζω πως η απάντηση είναι ολοφάνερη και φαίνεται απ'τον τίτλο του review. Οι Volition και High Voltage αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία σειρά παιχνιδιών που σκοπεύει όχι απλά να σε ψυχαγωγήσει, μέσω του RPG-Shoot 'em Up στοιχείου, αλλά να σε κάνει να σκάσεις στα γέλια απ' τις απίστευτες ατάκες και τα ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα που φτιάχνουν ένα κράμα γέλιου μέχρι δακρύων, μερικής συγκίνησης και τρελού ξύλου και πυροβολισμών. Εάν θέλεις να περάσει ευχάριστα η ώρα σου σκοτώνοντας κόσμο και ακούγοντας συνομιλίες που μόνο σε βιντεοπαιχνίδια θα μπορούσαν να γίνουν, παίξε τώρα Saints Row. Και όταν λέω τώρα, εννοώ ΤΩΡΑ!
Σενάριο
Η δράση ξεκινάει απ' το πρώτο δευτερόλεπτο (φυσικά, μετά από τα πρώτα cutscenes, duh), όπου ο κεντρικός χαρακτήρας, συνοδευόμενος από τους πιστούς του καθόλη τη διάρκεια της σειράς ακόλουθούς του, Shaundi και Pierce, και την Asha Odekar (πράκτορας της MI-6, που συνεργάζεται με την συμμορία των 3rd Street Saints, μία από τις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές οργανώσεις στον πλανήτη [μην με ρωτήσετε γιατί, σε κάποια σημεία η σειρά χάνει από λογική, πράγμα διόλου κακό]), διεισδύουν σε μία μυστική βάση για να αποτρέψουν έναν από τους κακούς που είχε εισηγηθεί σε προηγούμενο παιχνίδι της σειράς να καταστρέψει την Ουάσινγκτον με πυραύλους. Όταν, όπως είναι ολοφάνερο, το καταφέρνουν, ο κεντρικός χαρακτήρας (πάντα λέγεται "The Boss") γίνεται Πρόεδρος των ΗΠΑ (όπως είπα, χάνει λιγάκι σε λογική...Λιγάκι μόνο) και, κατά τη διάρκεια της θητείας του, κάνουν μία ωραιότατη εισβολή οι εξωγήινοι (ΕΙΠΑΜΕ, ΧΑΝΕΙ ΣΕ ΛΟΓΙΚΗ, ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΠΕΙΤΕ) και όλοι καταλήγουν να γίνονται πειραματόζωα του ηγέτη τους, ονόματι Zinyak. Από εκεί, τα μέλη των Saints κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταστρέψουν τη δυναστεία του Zinyak, κυρίως μέσω των προσομοιώσεων, στις οποίες ο Zinyak τούς έχει τοποθετήσει, μάλλον για να σπάει την πλάκα του, σίγουρα γιατί είναι σαδιστής και γουστάρει. Δράση, πιστολίδι, επικές ατάκες (όπως προείπα), απίστευτο γέλιο (όπως προείπα πολλές αλλά όχι αρκετές φορές) και τρελό σενάριο, που θα σας κάνει να ευχαριστηθείτε τις όσες ώρες που θα σας πάρει να το τερματίσετε με την ψυχή σας.
Lots and lots of side missions
Όπως και στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, έτσι κι εδώ, έχετε απίστευτα πολλά side missions που μπορείτε να κάνετε, για να πάρετε το επιθυμητό EXP (=experience) και τα χρήματα για να κάνετε level-up και να γίνετε ακόμα πιο δυνατός. Τώρα που το είπα αυτό, ξέχασα ν' αναφέρω (επίτηδες ή καταλάθος; χεχεχε) το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού: Όπως προανέφερα, ο Zinyak έχει τοποθετήσει τους φυλακισμένους του σε προσομοιώσεις δικιάς του έμπνευσης. Έλα, όμως, που ένα εκ των μελών των Saints είναι η καλύτερη χάκερ σ' όλο τον πλανήτη και, on top of that, τους βοηθάει ο δεύτερος καλύτερος χάκερ στον πλανήτη. Οι 2 τους, λοιπόν, καταφέρουν και "αλλάζουν" τον κώδικα αυτών των προσομοιώσεων και δίνουν στο Αφεντικό... σούπερ δυνάμεις (ΔΕΝ.ΕΧΕΙ.ΛΟΓΙΚΗ.ΤΙ.ΔΕΝ.ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ.). Ναι, καλά διαβάσετε. Τρέχει σαν αστραπή, χοροπηδάει σαν καγκουρώ που αντί για αίμα έχει Red Bull και πετάει μπάλες φωτιάς/πάγου κτλ κτλ από τα χέρια του, λες και παίζετε Skyrim (δεν είναι τυχαία η παρομοίωση, υπάρχει skill που θυμίζει απίστευτα το περίφημο fus ro dah). Όπως έλεγα λοιπόν, με το EXP και τα χρήματα βελτιώνετε διάφορα skills, όπως το πόσο EXP θα παίρνετε από τους εχθρούς και τα πόσα λεφτά θα σηκώνετε από τα πτώματα ή θα κερδίζετε από τις αποστολές, θα κάνετε πιο δυνατά τα όπλα σας (damage, fire rate κτλ.), ενώ τις σούπερ δυνάμεις σας θα τις κάνετε καλύτερες μέσω των data clusters (collectibles του παιχνιδιού, που δεν είναι, όπως καταλάβετε, optional να τα μαζέψετε, μιας και χρειάζονται). Για να ολοκληρώσετε τα side missions στον καλύτερο βαθμό, θα χρειαστείτε τις εν λόγω αναβαθμίσεις, όποτε το grinding δεν θα αποφευχθεί τόσο εύκολα. Όσοι δεν είστε φαν της εν λόγω τακτικής, μην απογοητεύεστε, διότι αυτές οι δευτερεύουσες αποστολές θα σας ανταμείψουν με το παραπάνω. Θέλετε να καταστρέψετε ό,τι βρείτε μπροστά σας με tanks (εξωγήινα, φυσικά), RPGs (εξωγήινα, φυσικά) ή με τις σούπερ δυνάμεις σας για να βγάλετε λεφτά; Ω ναι, μπορείτε να το κάνετε. Θέλετε να κάνετε hack διάφορα μαγαζιά για να παίρνετε περισσότερα λεφτά; Ακόμα και οι Anonymous θα σας ζηλέψουν. Θέλετε να κάνετε αγώνες μετ'εμποδίων με ταχύτητες που ούτε ο Flash δεν ήξερε ότι υπάρχουν, για να βγάλετε ακόμα περισσότερα λεφτά; Βγάλτε τον Bolt από μέσα σας και τρέξτε! ΘΕΛΕΤΕ ΛΕΦΤΑ; ΒΓΑΛΤΕ ΛΕΦΤΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ!
Good and bad
Μέχρι στιγμής, ανέφερα τα θετικά πράγματα του παιχνιδιού. Υπάρχουν, φυσικά, και κάποια (λίγα, αλλά υπάρχουν) αρνητικά, τα οποία, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, πρέπει ν' αναφερθούν. Πρώτο και χειρότερο: τα γραφικά. Η Volition χρησιμοποίησε την ίδια engine με εκείνη του τρίτου παιχνιδιού της σειράς και το αποτέλεσμα είναι πασιφανές. Το παιχνίδι χάνει απίστευτα στον τεχνικό τομέα, καταλήγοντας να απογοητεύσει έναν gamer που δεν τον ένοιαζαν και τόσο τα γραφικά, αρκεί το παιχνίδι να σε καλύπτει σε άλλους τομείς. Δεύτερο κακό: το grinding. Δεν έχω πρόβλημα αν ένα παιχνίδι χρειάζεται grinding για να εξελιχθείς. Έχω πρόβλημα, όμως, όταν αυτό το grinding καταντάει κουραστικό, πόσο μάλλον όταν το επιτυγχάνεις μόνο μέσω λίγων και επαναλαμβανόμενων αποστολών. Αποφάσισα (κατάλαβα αργά ότι ήταν λάθος) να κυνηγήσω το 100αρι (μιλάω για το ποσοστό ολοκλήρωσης). Αυτό σήμαινε gold απόδοση σε όλες τις αποστολές και εύρεση όλων των collectibles. Μου πήρε κοντά στις 20 ώρες για να το καταφέρω αυτό, μιας και κουραζόμουν εύκολα. Ξέρω, το 100αρι δεν θα 'πρεπε να συγκαταλέγεται στην κατηγορία του grinding. Έλα, όμως, που, για να γίνεις πολύ δυνατός και, κατ' εμέ, ν' απολαύσεις το παιχνίδι στο μάξιμουμ, χρειάζεται να φτάσεις κοντά στο 100αρι. Μπορεί να έχω άδικο και να το κατάλαβα λάθος, αλλά αυτή την εντύπωση απέκτησα, μέσω των 2 playthrough μου (PC και Xbox One). Κάποια καλά, όμως, που δεν ανέφερα και αξίζει να σημειωθούν, είναι τα εξής: ήχος, references, οπλοστάσιο. Στον ήχο, έχουμε μεγάλα ονόματα στο voice acting (Nolan North, Neil Patrick Harris κτλ.), ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗ (αναφέρομαι, φυσικά, στους ραδιοσταθμούς που μπορείτε ν ακούσετε και χωρίς να βρίσκεστε μέσα σε όχημα) και καλοδουλεμένα ηχητικά εφέ. References; Τι The Matrix (όλο το παιχνίδι είναι ένα reference, μιας και βρίσκεστε σε ανάλογες προσομοιώσεις της πραγματικότητας), τι MGS (τα περίφημα κουτιά που χρησιμοποιεί ο Snake κάνουν την εμφάνισή τους σε μία εκ των κυρίως αποστολών), τι Marvel και DC (παιδιά, σούπερ ήρωας είστε, δεν χρειάζεται να το εξηγήσω περαιτέρω), τι Mortal Kombat, Star Wars, Harry Potter, Star Trek, Minecraft! Μιλάμε για την απόλυτη nerdίλα που θα την ευχαριστηθούν μέχρι το τέλος όσοι γουστάρουν αυτό το πράγμα. Τέλος, τα όπλα. Εκτός από τις σούπερ δυνάμεις που είπα πριν, μπορείτε, φυσικά, να χρησιμοποιήσετε και "κανονικά" όπλα, είτε αυτά είναι SMGs, καραμπίνες, πιστόλια, εξωγήινα όπλα που θυμίζουν τα γήινα κτλ. Δεν είναι εκεί το ωραίο, όμως. Το ωραίο βρίσκεται στο customization των εν λόγω όπλων. Θέλετε το SMG σας να θυμίζει Tommy Gun; Θέλετε η καραμπίνα σας να θυμίζει μουσκέτο; ΘΕΛΕΤΕ ΤΟ ΡΟΠΑΛΟ ΣΑΣ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ DILDO; Το Saints Row IV είναι το παιχνίδι σας.
Επίλογος
Το κωμικό στοιχείο, όπως και στο προηγούμενο, έτσι κι εδώ, κυριαρχεί σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πολιτική σάτιρα, references σε ταινίες και άλλα βιντεοπαιχνίδια (Matrix, Metal Gear Solid κτλ.), sci-fi και nerdίλα μέχρι το κόκκαλο, κάθε είδους χιούμορ και σούπερ ήρωες. Ε, αν αυτό το μείγμα δεν σας κάνει να γελάσετε, τότε συγγνώμη που το λέω αλλά κάτι πάει στραβά, παιδιά... Ο κύριος σκοπός του παιχνιδιού, όπως το έχω καταλάβει εγώ, είναι να σας κάνει να γελάσετε με την ψυχή σας, δίνοντάς σας, ταυτόχρονα, ένα δυνατό σενάριο, πολλές επιλογές (όσον αφορά το σύστημα μάχης και αντιμετώπισης των εχθρών) και ό,τι χρειάζεστε για να "σκοτώσετε" τον χρόνο σας (τυχαία η χρήση του συγκεκριμένου ρήματος ή καταλάθος; χεχεχεχεχε). Το βαθμολογώ, λοιπόν, με ένα ωραιότατο 8μιση, το προτείνω σε όσους αρέσουν τα open-world RPG με αρκετή δόση καφρίλας και σκοπεύω να το ξαναπαίξω, γιατί, όπως και να το κάνουμε, ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ SAINTS ROW ΓΕΛΑΣ ΠΟΛΥ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ! Ευχαριστώ για την ανάγνωση, καλή συνέχεια. :)