Review Detail

Το 2009, όταν και βγήκε το εν λόγω παιχνίδι, ήταν μια χρονιά με αρκετά δυνατούς τίτλους. Ανάμεσα στα Batman: Arkham Asylum, Tomb Raider: Underworld, Burnout Paradise και πολλούς άλλους αξιόλογους τίτλους, το Uncharted 2 ήταν αυτό που ανακυρήχθηκε από πολλούς ως Game of the Year. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα αποφασίζει κανείς σε έναν μόνο τίτλο για το βραβείο αυτό. Παρόλα αυτά, το Uncharted 2 επάξια διεκδίκησε αυτή τη θέση και δεν μπορούσε κανείς εύκολα να φέρει αντίλογο σε αυτό το γεγονός.

Η ιστορία μας ξεκινά σε ένα χιονισμένο βουνό, όπου ο Nathan είναι αιμόφυρτος μέσα σε ένα τραίνο, για λόγους που αποκαλύπτονται αργότερα. Αφού καταφέρουμε να αποδράσουμε από το τραίνο πριν πέσει στο γκρεμό, μεταφερόμαστε πίσω στο χρόνο, σε ένα ζεστό μπαρ, όπου απολαμβάνοντας τη μπύρα του, ο Nathan δέχεται επισκέψεις από δύο παλιούς γνωστούς για ένα νέο θησαυρό που ανακάλυψε στα ταξίδια του ο Marco Polo. Από εκεί και πέρα, η περιπέτεια ξεκινά.

[b]Gameplay[/b]

Ξεκινώντας από κάποια βασικά πράγματα, υπάρχουν κάποιες προσθήκες στο παιχνίδι που μόνο ευχάριστες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Μία από αυτές είναι το stealth κομμάτι του παιχνιδιού. Και λέγοντας αυτό, εννοώ τη δυνατότητα να πλησιάσεις έναν εχθρό από πίσω και να τον αφήσεις αναίσθητο. Εάν εκτελεστεί σωστά, υπάρχει η δυνατότητα να καθαριστεί ένα επίπεδο χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψετε ούτε μια σφαίρα. Ακούγεται πιο εύκολο απ'ότι είναι, όμως.

Οι υπόλοιποι χειρισμοί έχουν μείνει περίπου ίδιοι, πέραν κάποιων διορθώσεων με τις χειροβομβίδες και το σημάδι. Προστέθηκαν μάχες σώμα με σώμα, όπου μπορείτε να ξυλοκοπήσετε κάποιον εχθρό ή αντίστοιχα να αποφύγετε μια επίθεση εχθρού εναντίον σας και να γυρίσετε τη μάχη.

Μια άλλη μεγάλη αλλαγή είναι η χρήση companions. Σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού έχετε καποιον μαζί σας για να σας βοηθάει στη μάχη ή να περάσετε κάποιο άλλο σημείο (σκάλες κυρίως). Αν και κατά την άποψή μου ήταν πολύ μεγάλο το κομμάτι του παιχνιδιού στο οποίο ακολουθούσε κάποιος επιπλέον, δεν με έκανε να δυσανασχετίσω ιδιαίτερα με το παιχνίδι. Αντιθέτως, εκτίμησα περισσότερο τα μέρη του παιχνιδιού στα οποία ήμουν μόνος.

[b]Εικόνα - Ήχος[/b]

Στο οπτικοακουστικό μέρος του παιχνιδιού, δεν υπήρξε κάτι το δραματικό. Τα γραφικά θεωρούνταν από τα καλύτερα εκείνης της εποχής, υπάρχουν καλοσχεδιασμένα περιβάλλοντα και η χρωματική παλέτα ήταν κατάλληλη για την εκάστοτε περίπτωση. Τα χρώματα στα περιβάλλοντα της ζούγκλας ήταν ζωντανά και ζεστά, ενώ τα ψυχρά χρώματα ήταν κατάλληλα για τη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας και τη μεταφορά του κλίματος στο μάτι.

Ο ήχος από την άλλη συνοδεύει επάξια αυτή την πανδαισία χρωμάτων και είναι ανάλογος των περιστάσεων. Ενδεχομένως να υπήρχε χώρος για βελτίωση, αλλά ακόμη κι έτσι το αποτέλεσμα παραμένει υψηλών προδιαγραφών και ευχάριστο.

[b]Multiplayer[/b]

Είναι ένα κομμάτι το οποίο, λόγω χρονολογίας, παραμέλησα επι τούτου. Για ο,τιδήποτε πληροφορία θέλει κανείς σχετικά με το θέμα αυτό, μπορεί να διαβάσει κανείς το κεντρικό κείμενο, αν και πλέον δε νομίζω να βρίσκονται παίκτες ακόμη που να ασχολούνται με το online αυτού του παιχνιδιού.

[b]Εν κατακλείδι[/b]

Το Uncharted 2: Among Thieves ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν το 2009. Η ιστορία του ήταν όμορφα συνυφασμένη, ο ήχος και η εικόνα είχαν ιδιαίτερα καλή αρμονία και το gameplay βελτιώθηκε σε σύγκριση με τον πρώτο τίτλο της σειράς.

Εκεί που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, είναι η διάρκεια του παιχνιδιού, η οποία φάνηκε μάλλον μικρή. Επιπλέον, το γεγονός ότι σε ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού έχεις κάποιον να σε ακολουθεί (ή κάποιους για ορισμένες περιπτώσεις), μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα του τύπου "που κάθεται τώρα, εκεί που θέλω να περάσω και δεν κουνιέται;!", κάτι που όμως πιστεύω ότι θα μπρούσε να βελτιωθεί. Γενικά φάνηκε ότι η ΑΙ, έμεινε στάσιμη σε σχέση και με άλλα παιχνίδια, αλλά και με το προηγούμενο μέρος της σειράς.

Παρόλα αυτά, παραμένει ένα ευχάριστο και ολοκληρωμένο παιχνίδι. Και για τους λόγους που αναλύθηκαν παραπάνω, η βαθμολογία του κατά την άποψή μου είναι [b]8.5[/b]