Review Detail

Prologue
Έχοντας φτάσει κοντά στο 80% του παιχνιδιού, αποφάσισα να γράψω το user review που ήθελα να γράψω τόσο καιρό για το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Βλέπω πως δεν έχει πολλά καινούρια πράγματα να δείξει (μιας και δεν το έχω τερματίσει ακόμα), αλλά πιστεύω πως μπορώ να το περιγράψω χωρίς να το τελειώσω.

Story mode
Σε αυτόν τον τομέα, δεν έχω να σχολιάσω πολλά, μιας και είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς που έπαιξα. Θυμάμαι, πριν ξεκινήσω να παίζω, είχα ρωτήσει την Χριστιάνα (την κυρία Θάνου, για όσους δεν κατάλαβατε) αν χρειάζεται να παίξω ή, τουλάχιστον, να διαβάσω το story των προηγούμενων παιχνιδιών για να καταλάβω τι γίνεται. Μου είπε, χαρακτηριστικά: "Μπορεί και να μην καταλάβεις τίποτα, αλλά θα σου αρέσει". Δεν χρειάστηκα κάτι παραπάνω, οπότε έπεσα με τα μούτρα στο παιχνίδι. Απ' όσα κατάλαβα, γίνεται το εξής: ο Snake, ή αλλιώς John ή Jack ή Naked Snake ή Vic Boss ή Ishmael ή Big Boss (thank you, Metal Gear Wiki), ξυπνάει, μετά από ένα πολύχρονο κώμα, σε ένα νοσοκομείο της αγαπητής μας Κύπρου. Ο ντόκτορ κάνει ό,τι μπορεί για να τον φέρει up to date, όπως και να του πει πως έχασε το χέρι του και πως πολλά κομμάτια μετάλλου κτλ. (κοινώς shrapnel) έχουν χωθεί βαθιά στη σάρκα του, πράγμα που κάνουν μια εγχείριση για να βγουν αδύνατη. Λίγες μέρες μετά την "ανάρρωσή" του και πάνω που είναι έτοιμος να δεχθεί ένα ωραιότατο lifting & botox από τον ντόκτορ, το νοσοκομείο δέχεται επίθεση από μισθοφόρους, ελικόπτερα, ένα κοριτσάκι (ή αγοράκι, πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ) που πετάει και μετακινεί πράγματα με το μυαλό του or some shit και έναν τυπά που, αν και καίγεται ολόκληρος, δεν σκαμπάζει από τίποτα. Πάνω που όλα μοιάζουν χαμένα και μία κοπελιά/δολοφόνος είναι έτοιμη να τον κάνει να δει τα ραδίκια ανάποδα, ένας από τους άλλους ασθενείς καταφέρνει και την εξουδετερώνει και βοηθάει τον πρωταγωνιστή μας να αποδράσει από το νοσοκομείο. Κάποια στιγμή, όπως έχουν απομακρυνθεί από το νοσοκομείο με ένα φορτηγό, αυτό ανατρέπεται και, λίγο πριν ο Mr.Burn-your-girl και ο φλεγόμενος Πήγασός του κάνουν τον Snake μπάρμπεκιου, εμφανίζεται ο παλιόφιλός του, Revolver Ocelot, ή αλλιώς Adamska ή Adam ή Shalashaska ή Liquid Ocelot ή Ocelot (really, Kojima?), ο οποίος, καβάλα στο πιστό του άλογο (λες και βγήκε από παραμύθι, ξέρω 'γω), τον βοηθάει να δραπετεύσουν από τον τυπά που ακόμα καίγεται αλλά φοβάται ένα ποταμάκι και λίγη βροχούλα. Από 'κει, ο Snake αρχίζει την "προπόνηση", για να ξαναγίνει η μηχανή θανάτου που ήταν, ενώ, μαζί με τον Ocelot και τον Miller, ή αλλιώς McDonell Benedict Miller ή Master Miller (πραγματικά, βαρέθηκα), τον οποίο απελευθερώνετε στην πρώτη αποστολή (μετά τον πρόλογο) του παιχνιδιού, στήνει από την αρχή την στρατιωτική του οργάνωση, τους Diamond Dogs (ή DD), την ομάδα μισθοφόρων που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, και ξεκινάει την αποστολή του, δηλαδή να πάρει εκδίκηση για ό,τι έκανε η νέμεσις της ομάδας Πύραυλος (aka Diamond Dogs), η Cipher, led by the man called Cipher, ή αλλιώς Zero ή David Oh ή O ή Major Tom ή Major Zero (...), που, με τη δικιά του ομάδα μισθοφόρων (λες και παίζουμε τίποτα UltrasOnline και μαλώνουν οι hooligans μεταξύ τους) χρηματοδοτούν τις εγκληματικές οργανώσεις ανά τις ηπείρους, δίνοντας, για δώρο, πυρηνικές βόμβες. Μπορεί να πέφτω λίγο έξω στο σενάριο, γιατί, όπως είπα, δεν έχω παίξει κανένα από τα προήγουμενα της σειράς, αλλά, ρε παιδιά, τι γίνεται; Σας παρακαλώ, ας μου πει κάποιος.


Fighting mode
Όντας ένα Open-World, Third-Person shooter, το TPP περιέχει ένα ελεύθερο σύστημα μάχης. Θες να πυροβολήσεις τον τύπο με το sniper που με μία σφαίρα σε κομματιάζει (γκρρρρρρρ) ή το ντούκι με τις 500 χειροβομβίδες που θυμίζει κινητό οπλοστάσιο; Διάλεξε και shoot away. Επίσης, η γκάμα των όπλων είναι στα χέρια σας. Ειδικά αν αρχίσετε την ανάπτυξη της Mother Base (next paragraph, wait for it) και μπορέσετε να ξεκλειδώσετε νέα όπλα και modifications. Με τα άπειρα scopes, barrels, stocks, silencers/muzzles, magazines κτλ., μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας BFG 9000 (χιουμοριστικό το όνομα, δε μπορείτε να το κάνετε αυτό κυριολεκτικά) και να σκοτώσετε τους πάντες όπως θέλετε. Ωραία αλλαγή (για μένα, τουλάχιστον, μιας και έχω συνηθίσει με "κανονικά" όπλα) είναι το μηχανικό χέρι του Snake, το οποίο δέχεται και αυτό upgrades, όπως ρουκετόχερο, taserόχερο κτλ. Ρίξτε σφαλιάρες από τα 20 μέτρα, they'll never see it coming. Φυσικά, και η τακτική που θα ακολουθήσετε είναι, καθαρά, δικιά σας επιλογή. Είτε θέλετε να προσεγγίσετε όσους λιγότερους εχθρούς θέλετε με silenced όπλα και αθόρυβο ξυλίκι, είτε να φωνάξετε "ΑΕΡΑ" όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (όχι τόσο αρχαίοι, αλλά καταλαβαίνετε ποιους εννοώ) και να μπουκάρετε στις βάσεις τους με τα Heavy MG's, διαλέξτε και πάρτε. Προσωπικά, πήγα με την πρώτη επιλογή, μιας και ήταν, σαφώς, πιο δύσκολο να "καθαρίσεις" τα outposts χωρίς να σε καταλάβει κανένας, αλλά και πιο rewarding, μιας και ένιωθα ένα κύμα ικανοποίησης να με κατακλύζει όταν έπαιρνα το heroism αβέρτα, όπως παίρνουν donations οι female streamers στο Twitch.tv . Ως loadout, χρησιμοποιούσα non-lethal όπλα, για να μπορώ να τους ανακρίνω/κάνω extract.


Mother base and its upgrades ( ή αλλιώς "Pimp my Ride: Metal Gear Solid edition")
Πρώτα, ας καλύψουμε την ίδια τη Mother Base. Αποτελεί τη βάση των Diamond Dogs (αν δεν το καταλάβατε από το όνομα που έχω αναφέρει ήδη 3 φορές, τότε η επεξήγηση που μόλις σας έδωσα πρέπει να ήταν άκρως συγκλονιστική). Από εκεί ξεκινάνε όλες οι αποστολές των διαμαντόσκυλων, είτε αυτές εκτελούνται από τον ίδιο τον Snake, είτε από τους πιστούς στρατιώτες του. Για να κάνετε, λοιπόν, τον Μπιγκ Μπος και τους μισθοφόρους του πιο δυνατούς, θα πρέπει να αναπτύξετε τις πτέρυγες που αναλαμβάνουν τη βελτίωση των όπλων του, την ασφάλεια της βάσης, την περίθαλψη των τραυματισμένων (σωματικά αλλά και ψυχολογικά) στρατιωτών κτλ. Για όλα αυτά, θα χρειαστείτε GMP (Gross Military Product = το currency του παιχνιδιού), resources (Fuel, Common Metal, Precious Metal, Minor Metal, Biological Material) και διάφορα είδη φυτών. Τα ίδια θα χρειαστείτε και για το research καινούριων όπλων, όπως και για την χρήση τους (όταν ετοιμάζετε το loadout σας, μπορείτε να δείτε πόσο GMP και resources θα "χαλάσετε" για να το κάνετε equip, οπότε να το προσέχετε). Το παιχνίδι περιέχει άπειρα researches, όπως και δεύτερες βάσεις (περιέχονται στο online κομμάτι του παιχνιδιού), τα οποία έρχονται αργότερα στο παιχνίδι. Γι' αυτό, ετοιμαστείτε να ξοδέψετε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ώρες. Ευχάριστες ώρες, όμως.


Multiplayer στο campaign? Nice!
Μετά την 21η κύρια αποστολή, ξεκλειδώνετε την πρώτη σας FOB (=Forward Operating Base), η οποία λειτουργεί σαν τη Mother Base. Δηλαδή, μπορείτε να αναπτύξετε τις πτέρυγές της για να δυναμώσετε περαιτέρω τις ομάδες R & D κτλ, να θέσετε τα μέτρα ασφαλείας της κ.α. Το καλύτερο κομμάτι, όμως, είναι τα PF (=Private Forces) wars. Από αυτή την αποστολή και μετά, λοιπόν, ξεκινάει το "PvP" του campaign. Μπορείτε να εισβάλετε στις βάσεις άλλων παικτών και να τους κλέψετε τα resources (σε μορφή containers) και τους στρατιώτες τους, να εξοπλίσετε όσο περισσότερο μπορείτε την βάση σας για να νικάτε τα ratings των αντιπάλων και να παίρνετε PF points, τα οποία μπορείτε να αντάλλαξετε για resources, staff με πολύ δυνατά stats και να συμμετέχετε σε events που διοργανώνει η ίδια η Konami! Αυτό το feature θα κάνει το παιχνίδι πολύ πιο διασκεδαστικό, μιας και θα συλλέγετε πιο εύκολα resources, οι ομάδες ανάπτυξης θα γίνουν ακόμα πιο δυνατές και, προπαντώς, θα μπορείτε να μπαίνετε στις βάσεις των αντιπάλων σας, να τους ληστέυετε ό,τι έχουν και δεν έχουν και να γελάτε με τη μιζέρια και τον πόνο τους. Πολύ κακό; Μπορεί. Ικανοποιητικό; Σίγουρα.


Ξαναδώσε tips στον λαό!
Το παιχνίδι είναι τεράστιο, οι επιλογές απίστευτα πολλές. Ο καθένας μπορεί να το προσεγγίσει με πάμπολλους τρόπους που ταιριάζουν με το στυλ παιχνιδιού του. Τα tips που θα δώσω είναι λίγα, αλλά γενικά, οπότε μπορείτε να τα συμπεριλάβετε στο δικό σας στυλ, ασχέτως ποιο είναι αυτό. Μπορείτε και να μην το κάνετε. Δεν σας αναγκάζω. Δεν έχω κανά μαχαίρι στο λαιμό σας. Ή έχω; Δεν ξέρω. Εσείς ξέρετε; Δεν ξέρετε. Το παρατράβηξα, συνεχίζω στα tips:
1) Μην πουλήσετε ποτέ resources και φυτά! Έκανα το λάθος, όταν είχα ξεκινήσει το παιχνίδι, να πουλάω ό,τι extra resources, φυτά και όπλα (mounted weapons, όπως πολυβόλα, mortars, AA guns κτλ.) για GMP, χωρίς να ξέρω ότι, στο "late-game", οι ποσότητες των resources που θα χρειαστείτε είναι εξωπραγματικά τεράστιες. Αν χρειάζεστε GMP, κάντε όλα τα side-quests και κάντε extract όποιο όχημα βρείτε, διότι αυτά μπορείτε να τα πουλήσετε ελεύθερα, εκτός εάν θέλετε, όντως, να τα χρησιμοποιήσετε. Το GMP δεν θα είναι μεγάλο πρόβλημα, πάντως. Τα resources θα σας δυσκολέψουν παραπάνω, οπότε, ό,τι και να κάνετε, αφήστε τα ήσυχα.
2) Go for the non-lethal way! Αν θέλετε να σκοτώσετε τους κακόμοιρους εχθρούς σας, κάντε το. Προτείνω, πάντως, να εξουδετερώνετε όποιον βρείτε χωρίς να του φυτέψετε μια σφαίρα (κανονική, τουλάχιστον) στο κεφάλι ή 10-15 στο σώμα. Πλησιάστε τους, ανακρίνετέ τους και μετά "βάλτε τους για ύπνο", έτσι ώστε να μπορέσετε να τους κάνετε extract και να τους κάνετε δικούς σας. Όταν φτάσετε στο "late-game" που ανέφερα πριν, θα χρειαστείτε πάρα πολλούς για να γεμίσετε όλες τις πτέρυγες της Mother Base.
3) Διώξτε όσους έχουν το "Troublemaker" skill! Δεν έχει σημασία πόσο καλά είναι τα στατιστικά τους. Αν έχουν το Troublemaker trait, τότε να πάρουν πόδι το συντομότερο από τη βάση σας, γιατί η ζημιά είναι μεγαλύτερη από το καλό που προσφέρουν. Για να τους βρείτε, μπορείτε να πάτε στο "All staff" και να τους ταξινόμησετε αναλόγως τα skills τους.
4) Αφιερώστε χρόνο στο open-world roaming! Μην κάνετε όλες τις κύριες αποστολές μονομιάς. Κάθε φορά που παίζετε μία από αυτές, ασχοληθείτε και με τα side quests. Τα rewards είναι ικανοποιητικά, ειδικά στην αρχή του παιχνιδιού που τα χρειάζεστε για να ξεκινήσετε να κάνετε τη Mother Base το θηρίο που πρέπει να είναι.
5) Χρησιμοποιήστε τα κυάλια και κάντε tag τους εχθρούς σας! Όποιο στυλ παιχνιδιού και να ακολουθείτε, το να κάνετε tag τους εχθρούς σας με τα κυάλια είναι must, διότι, όχι μόνο γνωρίζετε ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονται και μπορείτε να σκεφτείτε ποια στρατηγική θα ακολουθήσετε, αλλά βλέπετε και τα stats και skills (αν έχετε κάνει upgrade τα κυάλια) του κάθε στρατιώτη, βοηθώντας σας να διαλέξετε αν θα τον βάλετε στο crew σας ή όχι.


And the final score is...
Ως τεράστιος fan των open-world παιχνιδιών, το The Phantom Pain δε με απογοήτευσε. Έχεις απίστευτα πολλά πράγματα να κάνεις, μέρη να εξερευνήσεις, κόσμο και κοσμάκη να σκοτώσεις. Μπορεί να μην το απόλαυσα όσο θα το απόλαυσαν οι γνώστες και λάτρεις της σειράς, αλλά, σαν μεμονομένο παιχνίδι, μου άρεσε αρκετά. Θα συμφωνήσω με τις θετικές βαθμολογίες/κριτικές που έχει λάβει και θα του βάλω ένα 8.8, βάζοντάς το στα top του είδους του.