Review Detail

Μπήκα αρκετά αργά στο χορό του Diablo 3. Όταν κυκλοφόρησε ήμουν στο μεταίχμιο να το παίξω ή όχι, και επικράτησε το όχι, να περιμένω να βγει και να κρίνω, καθώς κάποια πράγματα με ξίνιζαν σε σχέση με το 2. Τελικά, είδα σε βίντεο την ιστορία και gameplay, υπήρχαν και οι βλακείες με το auction house κλπ και αποφάσισα να μην ασχοληθώ.

Τελικά έπαιξα το πρώτο chapter στο PS3 σε τετραπλό co-op με παρέα. Δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με ιστορία και lore, μόνο με σφαξίδι, και ήταν ο ορισμός του pure fun. Δυστυχώς δεν το συνεχίσαμε.

Fast forward μερικά χρόνια στο σήμερα. Με έπεισε φίλος που παίζει από Day-1, για το πόσο έχει φτιάξει το παιχνίδι, πόσο γαμάτο είναι το expansion και το adventure mode και το τσίμπησα και το τερμάτισα με Demon Hunter.

Για να νιώσεις ένα βασικό challenge πρέπει να το βάλεις στην τρίτη δυσκολία, αλλιώς είναι πανεύκολο. Στη δεύτερη δυσκολία πέθανα 2 φορές μετά από προσωπική προσπάθεια να πεθάνω. Γενικά πάντως για σοβαρή δυσκολία πρέπει να τερματιστεί μια φορά στην τρίτη δυσκολία, ώστε να ξεκλειδωθούν και άλλες. Και το λέει αυτό άτομο που δεν τον ενδιαφέρει η δυσκολία.

Το gameplay είναι διττό. Από τη μια, καταφέρνει να είναι πολύ πιο γρήγορο και διασκεδαστικό από τον προκάτοχό του (και προσωπική μου λατρεία). Όμως, παραέγινε "κονσολίστικο". Δεν έχεις πλέον να κουβαλάς μαζί σου potion, scrolls κλπ. Επίσης δεν έχεις τη δυνατότητα να φτιάξεις τα stats του χαρακτήρα σου όπως θες. Η μόνη παραμετροποίηση γίνεται καθαρά με τα αντικείμενα.

Μου άρεσε που ξαναείδα το σύστημα των followers και αυτή τη φορά δεν ήταν απλώς hired mercenaries, αλλά χαρακτήρες με δικό τους story και διαλόγους. Προσέθετε επιπλέον γλύκα στο παιχνίδι, που γενικά έδινε πολλή βάση στο lore. Δυστυχώς, όμως, δεν κράτησαν το σύστημα του 2 που είχε παραμετροποίηση σε όλα τα επίπεδα, σαν να ήταν κανονικός χαρακτήρας.

Το σενάριο, όμως, ήταν μέτριο προς κακό. Ήταν σαν να προσπαθούσαν να "διορθώσουν" με κάθε τρόπο το "happy ending" του 2, ώστε να μην εξαφανιστούν τελείως όλοι οι τοπ κακοί. Αν και είχα πορωθεί με την ύπαρξη των αγγέλων, τελικά περιορίστικαν σε ένα support ρόλο προς το τέλος. Κρίμα.

Οι πίστες ήταν μικρές. Πολύ. Ακόμα και με το κόλλημά μου να καθαρίσω όλο το χάρτη πριν συνεχίσω την ιστορία, δεν μου έπαιρνε πολλή ώρα να το κάνω. Και κάποιες από αυτές τις πίστες μου φάνηκαν και κακές. Π.χ. η πίστα του παλατιού στο Act 2 ήταν για τα μπάζα.

Και η αίσθηση που μου άφησε, δεν ήταν 100% Diablo. Και σε αυτό φταίει ξεκάθαρα το πιο φωτεινό στυλ που αποφάσισε να ακολουθήσει το παιχνίδι με γραφικά WoW. Σε σύγκριση πάλι με το 2, ήταν ξεκάθαρα παιδικό. Είχε κάποιες σκηνές που θα έλεγες ότι ήταν "τρομακτικές", αλλά σε κάποιον πιο παλιό φαν της σειράς, ήταν απλά αστείες.

Το τερμάτισα και μου άφησε μια πικρή γεύση. Ευτυχώς το expansion, ήδη από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως γυρίζει στο παλιό στυλ και ήδη φαίνεται καλύτερο.

Δεν μίλησα καθόλου για το adventure mode, γιατί δεν το έχω ξεκλειδώσει ακόμα. Πάντως το να παίζεις σε όλο τον κόσμο του Diablo 3 κάνοντας bounties/side quests δεν ακούγεται καθόλου κακή ιδέα.

Θετικά:

- Διασκεδαστικό gameplay
- Καλοδουλεμένο lore
- Adventure Mode
- Online co-op

Αρνητικά:

- Δεν έχει τη σκοτεινή αισθητική "Diablo"
- Μέτριο προς κακό σενάριο
- Έλλειψη σε βάθος παραμετροποίησης χαρακτήρα και ακόλουθου
- Κονσολοποίηση
- Μικρές πίστες
- Always online