Review Detail

Το Far Cry Primal αποτελεί το δεύτερο (τρίτο, αν μετρήσουμε και το πρώτο Far Cry που πέρασα ελάχιστη ώρα μαζί του) παιχνίδι της σειράς που παίζω, μετά το απίστευτο, κατ' εμέ, Far Cry 3. Οι προσδοκίες μου ήταν αρκετά υψηλές, από τις πρώτες, κιόλας, φήμες/ειδήσεις σχετικά με το παιχνίδι. Τα γεγονότα να διαδραματίζονται στην εποχή του Λίθου (=Stone Age), η γλώσσα των ανθρώπων που συναντάς να είναι ολοκαίνουρια, φτιαγμένη μόνο και μόνο για τους σκοπούς για του παιχνιδιού. Ως μεγάλος λάτρης των Open-world παιχνιδιών, είχα λατρέψει το Primal πριν καν κυκλοφορήσει. Όταν το έπιασα στα χέρια μου, επιβεβαιώθηκα και με το παραπάνω.

Story mode: Πρώτη σκηνή; Σκυμμένοι, μια ομάδα κυνηγών εξετάζουν προσεκτικά μία αγέλη από μαμούθ. Λίγα λεπτά αργότερα, απομονώνουν ένα κακόμοιρο μικρό και το κυνηγάνε σαν τρελοί. Όλο χαρά που, στο τέλος, το καταφέρνουν, τσουπ! Ένα ωραίο sabretooth αρχίζει και σπέρνει θάνατο, με τον μόνο που να ξεφεύγει να είναι ο Takkar, Ο βασικός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού (και αυτός που ελέγχει ο παίχτης). Βρίσκει μία κοπελιά της φυλής του, η οποία του μεταφέρει τα κακά μαντάτα: η φυλή τους ξεκληρίζεται, σιγά σιγά, από δύο αντίπαλες φυλές, οι οποίες σκοτώνουν όποιον Wenja (η φυλή του φίλου μας Takkar) βρουν στο διάβα τους, κοντεύοντας να τους οδηγήσουν σε αφανισμό. Όπως ο Bruce Wayne ορκίστηκε εκδίκηση για τον θάνατο των γονιών του και έγινε ο Batman, έτσι και ο Takkar ορκίστηκε εκδίκηση για τον θάνατο της φυλής του και έγινε ένα μείγμα Batman, Superman και όλης της DC Universe μαζί. Δηλαδή, one mean, MEAN KILLING MACHINE!

Fighting mode: Όπως και στο Far Cry 3 (από δω και στο εξής, θα συγκρίνω το Primal με το Far Cry 3, μιας και, όπως είπα πιο πριν, αυτά τα δύο έχω παίξει και για όσα παιχνίδια έχω παίξει/δοκιμάσει μου αρέσει να σχολιάζω/συγκρίνω), το σύστημα μάχης είναι ελεύθερο, ακριβώς όπως μου αρέσει. Φυσικά, μιας και βρισκόμαστε κάτι χιλιάδες χρόνια πριν, ο Takkar χρησιμοποιεί, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, clubs (μικρά τσεκούρια προς σφυριά, δηλαδή), τόξα (με ένα βέλος, δύο βέλη, βέλη φωτιάς κτλ.) και spears (δόρατα, που, για μένα, αποτέλεσαν το πιο used weapon σε όλο το παιχνίδι, διότι έχουν το μεγαλύτερο damage όταν τα πετάς). Σίγουρα, όμως, ο συνδυασμός των όπλων, αλλά και των λοιπών "βοηθημάτων" (ναι, υπάρχουν αρχέγονες μολότοφ, δεν είναι καθόλου περίεργο), κάνει την αντιμετώπιση των εχθρών, όποιοι και να είναι αυτοί, πανεύκολη έως "a walk in the park" ή "stealing candy from a baby". Το stealth, για μία ακόμη φορά, αποτελεί μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και συνιστώ να το χρησιμοποιήσετε (αν και είμαι λάτρης του "ντου και ξύλο"), γιατί, με αυτό το στυλ, μπορείτε να νικήσετε τον οποιοδήποτε, να καθαρίσετε όποιο camp/bonfire θέλετε και να κυνηγήσετε όποιο ζώο γουστάρετε να κάνετε ταπετσαρία στη σπηλιά σας.

Hunting mode]: Ειδική κατηγορία, μιας και, όπως είναι φυσικό αφού βρίσκεστε σε αυτή την χρονολογική περίοδο, ξοδεύετε αρκετό χρόνο καταδιώκοντας αλύπητα τα ελαφάκια και τα λυκάκια που ζουν ήρεμα και γαλήνια στο περιβάλλον που βρίσκεστε. Τα pelts πάνε για crafting, το κρέας πάει για την κατανάλωσή σας (μούρλια με λίγα πράσινα φυλλαράκια, σαν το μαγειρευτό της μαμάς) και το υπόλοιπο γίνεται παράδειγμα προς τα υπόλοιπα ζωάκια. Μη βρεθείτε στον δρόμο του Takkar, του έχει στρίψει... Είναι τρελός! Ένα tip: μην κάνετε το λάθος και ορμήσετε σε μαμούθ, αν δεν είναι απόλυτη ανάγκη. Κάτι παρόμοιο έκανα στον πρώτο giant που συνάντησα στο Skyrim και ακόμα πετάει στον ουρανό το πτώμα του χαρακτήρα μου από την ροπαλιά που έφαγε. Α, και μία χάρη: όποιο bitefish πετύχετε, σκοτώστε το και μετά βαρέστε το 2-3 φορές ακόμα. Τα μισώ τα αναθεματισμένα ψάρια!

Taming the wild beasts: Ένα στοιχείο που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η ικανότητά του χαρακτήρα μας να δαμάζει τα άγρια ζώα που τον περιβάλλουν, κάνοντάς τα άξιους συμμάχους κατά τη διάρκεια της μάχης. Άγρια σκυλιά (τα dhole, όπως λέγονται στο παιχνίδι), λύκοι, jaguar, λεοπαρδάλεις, cave lions και αρκούδες. Διάολε, ακόμα και ασβούς μπορείτε να δαμάσετε! Αξίζει και με το παραπάνο τον κόπο να βρείτε και να δαμάσατε όλα τα διαθέσιμα ζωάκια, αν θέλετε το ανάλογο achievement/trophy. Αν δεν είστε τέτοιου είδους hunter, περιμένετε μέχρι να εμφανιστεί το bloodfang sabertooth. Το καλύτερο και αγαπημένο μου pet του παιχνιδιού, μιας και είναι από τα πιο δυνατά και, φυσικά, μπορείτε να το καβαλήσετε και να νιώσετε τον αέρα να μαστιγώνει το πρόσωπό σας όπως τρέχετε ελεύθερα και ανέμελα ανάμεσα σε δέντρα και όμορφα τοπία, πάνω σε ένα BLOODFANG SABERTOOOOOOOOOOOTH!

Επίλογος: Η συλλογή των παιχνιδιών που έχω στην καλύτερη κονσόλα όλων των εποχών (ναι, μιλάω για το Xbox One και ναι, είμαι fanboy) είναι, ακόμα, μικρή, αλλά αποτελείται από υπέροχα διαμάντια, εκ των οποίων το ένα είναι το παιχνίδι που προσπάθησα να σας περιγράψω. Απόλαυσα όλες τις ώρες που πέρασα μαζί του (πάνω από 80, αν θυμάμαι καλά) και το μόνο που με χάλασε ήταν ένα achievement που δεν κατάφερα να πάρω, λόγω ενός αρκετά χαζού bug. Κατά τ' άλλα, το Far Cry Primal είναι ένα αξιόλογο Open-World, Action-RPG παιχνίδι και το προτείνω στους fans της σειράς και του είδους.

Βαθμός: 8,3