Black Mesa

Rise and shine (again), Mister Freeman!

Το Half-Life του 1998 δεν είναι απλά ένα καλό game. Για μένα αποτελεί μια από τις συγκλονιστικότερες gaming εμπειρίες που έχω βιώσει στη ζωή μου και αν θέλετε κάτι πιο αντικειμενικό, είναι σίγουρα ένα από τα πλέον επιδραστικά First-Person Shooters όλων των εποχών. Συνήθως, όταν ακούω για remakes σε τέτοιους τίτλους είμαι λίγο επιφυλακτικός, όχι γιατί αμφιβάλλω για την ενδεχόμενη ποιότητά τους, αλλά γιατί πιστεύω πως μερικά πράγματα καλό είναι να μένουν ανέγγιχτα στο μεγαλείο που τους έχει προσδώσει μεταξύ άλλων και η πάροδος του χρόνου. Στην περίπτωση που θα εξετάσουμε σήμερα όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα free-to-play game που πραγματικά αξίζει να δοκιμάσετε.

Όταν έφτασε επιτέλους στα χέρια μου το Black Mesa μπορώ να πω ότι χάρηκα ιδιαίτερα. Από το Half-Life 2 έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια και η λαχτάρα να πιάσουμε και πάλι το εμβληματικό crowbar του κυρίου Freeman είναι μεγάλη. Όμως από την άλλη μεριά, είχα έναν έντονο προβληματισμό για το κατά πόσον θα λειτουργεί εν έτει 2013 ένα game του 1998 και μάλιστα φοβόμουν μήπως χαλάσει η "μαγική" εικόνα που έχω πλάσει για την δημιουργία της Valve στο μυαλό μου, με την οποία είχα να καταπιαστώ 12 περίπου χρόνια. Ε λοιπόν, σας πληροφορώ ότι μετά από τα πρώτα 10-15 λεπτά στον κόσμο του Black Mesa, το παιχνίδι ξεφτίλισε πραγματικά όλους μου τους προβληματισμούς και μου πέταξε στη μούρη ένα μεγαλοπρεπές "Σκάσε και παίζε!"

Τhe life after Half-Life
Πριν μπούμε όμως στο "ζουμί" της υπόθεσης, να πούμε μερικά στοιχεία για την ανάπτυξη του παιχνιδιού, από ποιους έγινε και πως κατάφερε τελικά να έρθει στις οθόνες μας. Το Black Mesa αποτελεί ένα πλήρες remake του ιστορικού Half-Life, του εμβληματικού πρώτου τίτλου της Valve Corporation, όχι από την ίδια την Αμερικάνικη εταιρεία αλλά από μια ομάδα 40 ανεξάρτητων εθελοντών. Να θυμίσουμε πως η Valve, μετά την κυκλοφορία του Half-Life 2 το 2004, σχεδίασε εκ νέου ορισμένα games της, χρησιμοποιώντας την Source engine για να τα αναβαθμίσει. Ένα εξ αυτών ήταν και το Half-Life: Source, το οποίο όμως πέραν ορισμένων μικρών αλλαγών σε physics και κάποια εφέ, δεν προσέφερε κάτι το τόσο διαφορετικό.

Εκεί όμως που απέτυχε η πανίσχυρη εταιρεία, ήρθε για να θριαμβεύσει η modding κοινότητα. Ο σκοπός του πλήρους επανασχεδιασμού του Half-Life με την μηχανή Source έγινε κοινός σκοπός για δύο ομάδες εθελοντών που εν τέλει ένωσαν τις δυνάμεις τους. Έτσι, μετά από 8 χρόνια αφιλοκερδούς προσπάθειας στηριζόμενη αποκλειστικά στην αγάπη για το τεράστιο αυτό video game και με την αναβάθμιση στην νέα Source engine που περιλαμβανόταν στο The Orange Box του 2007, η Black Mesa Modification Team μας χαρίζει το πρώτο μέρος της μοντέρνας εκδοχής της συγκλονιστικής περιπέτειας του Gordon Freeman.


Απ' ότι φαίνεται, η αφοσίωση των developers και η ποιότητα της δουλειάς τους δεν άφησε ασυγκίνητη ούτε την ίδια την Valve, η οποία τους ανταμείβει με μια ωραιότατη θέση στο Steam για την πώληση της τελικής έκδοσης. Δεν είναι και ασήμαντο επίτευγμα, ειδικά εάν αναλογιστούμε πως μερικά χρόνια πριν η ίδια η Valve είχε ζητήσει από τους modders να αφαιρέσουν την λέξη "Source" από τον αρχικό τίτλο του project "Black Mesa: Source" για να μην υπάρχουν παρανοήσεις σχετικά με τον επίσημο χαρακτήρα του παιχνιδιού. Τώρα, εάν "κέρδισε" ο ανεξάρτητος modder που θα μπορεί να βγάλει πλέον χρήματα από την δουλειά του, ή αν "κέρδισε" η μεγάλη εταιρεία η οποία απορρόφησε και ενσωμάτωσε την δημιουργία αυτή, είναι μια ωραία τροφή για σκέψη!

Subject: Gordon Freeman
Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος που να μην γνωρίζει έστω σε γενικές γραμμές το σενάριο του Half-Life, το οποίο άνοιξε νέους δρόμους για την εποχή του και θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια για developers και σχεδιαστές. Επειδή όμως τα χρόνια περνάνε, καλό είναι να κάνουμε ορισμένες αναδρομές που και που για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι.

Το 1998 λοιπόν ήταν μια εποχή που τα FPS έριχναν το βάρος τους στο ανελέητο (ίσως και ολίγον "ανεγκέφαλο") πιστολίδι και γενικώς στο κομμάτι της ασταμάτητης δράσης, αφήνοντας τις ψαγμένες ιστορίες και την κινηματογραφική αφήγηση για τα Adventures ή για άλλα τέλος πάντων είδη. Σε εκείνους τους αθώους λοιπόν καιρούς, η Valve τόλμησε να κυκλοφορήσει το πιο "έξυπνο" Shooter που είχε δει η ανθρωπότητα μέχρι τότε, δείχνοντάς μας με ποιον τρόπο μπορεί μια sci-fi Aventure-άδικη σχεδόν πλοκή να δέσει αρμονικά με την καταιγιστική δράση ενός ποιοτικού FPS.

Έτσι εγένετο Half-Life! Το εκπληκτικό αυτό παιχνίδι τότε έγινε μια τεράστια επιτυχία, και αυτό κυρίως -κατά την γνώμη μου- γιατί μας έβαλε να ζήσουμε μια φανταστική περιπέτεια χωρίς προηγούμενο σε τέτοιου είδους games αποκλειστικά μέσα από τα μάτια ενός πρωταγωνιστή, με τον οποίο μπόρεσε να ταυτιστεί ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού. Το "έξυπνο" αυτό game απαιτούσε έναν εξίσου "έξυπνο" ήρωα και σε αυτό η Valve έπεσε διάνα. Ο Gordon Freeman δεν ήταν ένας ακόμα macho πεζοναύτης, ούτε ένας εκπαιδευμένος υπέρ-πράκτορας, αλλά ένας ταπεινός διοπτροφόρος θεωρητικός φυσικός με μια cool hazmat στολή και πολλά ...καρύδια όπως αποδείχθηκε, που απλά βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή (ή μήπως το εντελώς αντίθετο;)

Στο βαθύ immersion του τίτλου βοήθησε ο πρωτοποριακός τρόπος που οι developers ξετύλιξαν το εκπληκτικό σενάριο που είχαν στα χέρια τους. Το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος του βιώνεται εξ' ολοκλήρου μέσα από τα μάτια του αμίλητου Gordon και τα κομβικά σημεία της ιστορίας ξετυλίγονται με in-game scripted events πάντα σε προοπτική πρώτου προσώπου, αφαιρώντας πλήρως τα ενδιάμεσα cut-scenes που ήταν στάνταρ στα FPS εκείνης της εποχής.

Θα μπορούσα να συνεχίσω σε αρκετές προτάσεις ακόμα σχετικά με τις καινοτομίες που εισήγαγε το Half-Life, όπως την προσθήκη πολλών puzzles στο gameplay, την αλληλεπίδραση με NPCs που δεν ήταν εχθρικοί ή την απλησίαστη ατμόσφαιρά του, αλλά θα πρέπει να περάσουμε σιγά-σιγά μετά από αυτά -τα απαραίτητα κατά τη γνώμη μου- στοιχεία στο παιχνίδι που μελετάμε στο παρόν review, το Black Mesa!

Λάμδα, όπως Lambda Core
To Black Mesa στην παρούσα φάση περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα μέχρι και το κεφάλαιο "Lambda Core", δηλαδή μέχρι το σημείο που ο Gordon βουτάει στο χωρονομικό ρήγμα και ταξιδεύει στον εξωγήινο κόσμο Xen -κάτι που ισοδυναμεί με περίπου δέκα ώρες gameplay. Το σχεδόν ονειρικό τελικό κομμάτι του παιχνιδιού στην ψυχεδελική διάσταση των πλασμάτων αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία στο εγγύς μέλλον.

Ας πούμε τώρα λίγα λόγια για την υπόθεση. Εσείς αναλαμβάνετε (όπως έχετε καταλάβει) τον ρόλο του Δρ. Gordon Freeman, ο οποίος εργάζεται στις τεράστιες εγκαταστάσεις ερευνών Black Mesa Research Facility στην έρημο του New Mexico. Μέσα από την κλασική εισαγωγή όπου το τρενάκι σας μεταφέρει στον ακριβή εργασιακό σας χώρο, σας δίνεται η ευκαιρία να κάνετε μια γρήγορη ξενάγηση στις εντυπωσιακές και αχανείς εγκαταστάσεις και να πάρετε μια πολύ καλή πρώτη γεύση για την δουλειά που έχει κάνει η Black Mesa Modification Team στην αναβάθμιση του οπτικού τομέα.

Φτάνοντας στο εργαστήριο Anomalous Materials Lab, ο ...καθυστερημένος (αν και επιστήμονας αργεί στην δουλειά!) Freeman σπεύδει να εφοδιαστεί με την Hazardous Environment Suit (ή απλά HEV Suit), γιατί πρόκειται να συμμετάσχει σε ένα εξαιρετικά σημαντικό πείραμα. Οι συνεργάτες σας επιστήμονες και οι securit-άδες της Black Mesa σας μιλάνε, σας χαιρετάνε και σας προτρέπουν να βιαστείτε, βάζοντάς σας για τα καλά στο πετσί του ρόλου, ενώ η επική στιγμή όπου φοράτε την HEV Suit έχει μείνει στις μνήμες μας.

Κάπου εκεί όλοι θα έχετε ...μυριστεί το πιο αναμενόμενο ίσως γεγονός σε ολόκληρη την πλοκή, ότι δηλαδή το πείραμα πρόκειται να "στραβώσει" άσχημα! Πράγματι, ο Φασματογράφος Αντί-Ύλης (Anti-Mass Spectrometer) δεν δέχεται το ασταθές δείγμα που δίνετε για ανάλυση, και όπως σε όλα τα πειράματα κβαντικής φυσικής που αποτυγχάνουν, αυτό οδηγεί σε ένα ξαφνικό καταστροφικό συμβάν ("resonance cascade" ) το οποίο δημιουργεί τεράστιες ζημιές στις εγκαταστάσεις και ανοίγει μία πύλη μεταξύ της Γης και του εξωγαλαξιακού πλανήτη Xen.

Ο Gordon καταφέρνει να επιβιώσει, χάρης και στη στολή του, και κάπου εκεί αρχίζει η περιπέτειά σας, καθώς πρέπει να τον οδηγήσετε στην επιφάνεια για να καλέσετε βοήθεια. Αυτό που θα ανακαλύψετε πολύ σύντομα είναι πως οι εξωγήινοι του πλανήτη Xen κάνουν μια μικρή εισβολή στην Black Mesa, ενώ ο στρατός (συγκεκριμένα η φανταστική μονάδα Hazardous Environment Combat Unit) που κάνει την εμφάνισή του δεν έχει ακριβώς φιλικές διαθέσεις, καθώς οι εντολές του συνοψίζονται στην φράση "ολική εκκαθάριση". Με μοναδική βοήθεια τους άνδρες ασφαλείας και τους επιστήμονες που συναντάτε, είστε τελικά ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σώσει την κατάσταση. Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένας μυστηριώδης κουστουμαρισμένος τύπος που μοιάζει να σας παρακολουθεί ανέγγιχτος από τα υπόλοιπα γεγονότα!

Η σφιχτοδεμένη πλοκή, η τρομερή ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και αυτός ο sci-fi τεχνολογικός κλειστοφοβικός "αέρας" που το διέπει, με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι λειτουργούν άψογα ακόμα και σήμερα. Το Black Mesa αναπαράγει 100% το κλίμα του αυθεντικού game, καθώς είναι φανερό πως το μεράκι των developers πρωτίστως διασφάλισε αυτόν τον τομέα. Τελικά δεν είναι θέμα νοσταλγίας αλλά πραγματικής ποιότητας. Δεν είναι ότι μας έκανε εντύπωση το Half-Life επειδή τα βλέπαμε αυτά για πρώτη φορά. Λίγα FPS από τότε μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να στήσουν μια τόσο συναρπαστική κατάσταση για τον παίκτη και να την αποδώσουν τόσο άμεσα και αποτελεσματικά.

FPS πανδαισία
Το gameplay του Black Mesa παραμένει επίσης πιστό στις ρίζες του, διατηρώντας τον ίδιο πυρήνα. Έχουμε δηλαδή ένα FPS σε ολοκληρωμένο πακέτο, αφού περιλαμβάνει τόσο ορισμένα Platform στοιχεία (κυρίως διάφορα άλματα) όσο και αρκετά puzzles που πρέπει να λύσετε. Φυσικά δεν λείπουν οι καταιγιστικές μάχες και το άφθονο πιστολίδι. Οι εχθροί σας είναι τόσο οι εξωγήινοι που συναντάτε, όσο και οι στρατιώτες από ένα σημείο και ύστερα. Βέβαια οι παραπάνω πολεμάνε και μεταξύ τους, κάτι που μπορείτε να εκμεταλλευτείτε αρκετές φορές. Δεν ξεχνάμε να αναφέρουμε βεβαίως και την HEV Suit σας, η οποία παίζει ουσιαστικά τον ρόλο του armor, απορροφά αρκετό damage και την οποία φορτίζετε στα διάφορα ειδικά σημεία.

Τα πλάσματα από τον Xen έρχονται σε μεγαλύτερη ποικιλία, ξεκινώντας από τα (εικονικά για την σειρά) μικρά και σπαστικά Ηeadcrabs ή τα Barnacles που κολλάνε σαν παγίδες στις οροφές, μέχρι τα ντούκια Alien Grunts και τους τρομερούς υποβρύχιους Ichtyosaurs (μην ...ψαρώνετε, πεθαίνουν εύκολα). Αντίθετα οι στρατιώτες είναι ...στρατιώτες και πάνω-κάτω είναι παρόμοιοι, πράγμα ενδεχομένως αναμενόμενο. Ο επανασχεδιασμός των εχθρών από πλευράς Black Mesa Modification Team είναι υποδειγματικός, καθώς όλα τα μοντέλα είναι πιστά στα πρωτότυπα και δείχνουν σύγχρονα χωρίς να έχουν χάσει τον χαρακτήρα τους στο ελάχιστο.

Εχθροί όπως παλιά
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως η A.I. έμεινε σχεδόν ως είχε, και αυτό γιατί αποδεικνύεται πως ο τομέας αυτός κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Ο κάθε εχθρός έχει την δική του προσέγγιση στη μάχη η οποία είναι σαφώς διακριτή από τις υπόλοιπες, ενώ όλοι τους είναι αρκούντως επιθετικοί για να σας βάλουν δύσκολα. Ειδικά όσο φτάνετε στο τέλος υπάρχουν σημεία που θα σας ...βγάλουν το λάδι εάν δεν είστε προσεκτικοί.

Το gunplay του παιχνιδιού, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι απολαυστικό, είναι ίσως ένας από τους ελάχιστους τομείς που δείχνει κάπως την ηλικία του. Αυτό το λέμε γιατί είναι προφανές πως τα όπλα δεν έχουν την στιβαρότητα και τον "όγκο" που διαθέτουν σε σύγχρονες παραγωγές. Αν ωστόσο εξαιρέσετε το παραπάνω, οι μηχανισμοί shooting λειτουργούν άψογα. Η ένταση που περιμένετε σε ένα τέτοιο game είναι παρούσα, ενώ -πάνω απ' όλα- τα όπλα που βρίσκονται στη διάθεσή σας παρουσιάζουν μια έξυπνη και ευφάνταστη ποικιλία που επηρεάζει και το gameplay.

Τα skins και τα animations των όπλων είναι προϊόντα νέου σχεδιασμού, ενώ έχουν δουλευτεί και ορισμένα χαρακτηριστικά τους όπως το ανανεωμένο ζουμ (με iron sights παρακαλώ!) του .357 Magnum (το οποίο παρεμπιπτόντως έρχεται στην κατοχή σας πιο νωρίς από το αρχικό game). Μόνο παράπονό μας είναι crowbar, που στο original o Gordon το χρησιμοποιούσε πιο ...μανιασμένα. Εδώ η κίνηση που κάνετε για να χτυπήσετε με αυτό είναι πιο απλή και κάπως ξενέρωτη, αν και η αποτελεσματικότητά του είναι η ίδια.

Φέρτε το gravity gun!
Όσον αφορά τα puzzles και τα υπόλοιπα στοιχεία του gameplay, εδώ μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η Black Mesa Modification Team όχι μόνο αναβίωσε την δημιουργία της Valve, αλλά σε μεγάλο βαθμό την βελτίωσε κιόλας! Αυτό οφείλεται στην κύρια διαφορά που έχει το Black Mesa από το Half-Life (εξαιρουμένων των γραφικών φυσικά) που δεν είναι άλλη από τα ανανεωμένα physics. Η χρήση της Source engine προσδίδει πλέον στα αντικείμενα του περιβάλλοντος μια νέα και πιο αληθοφανή υλική διάσταση, καθώς η τότε GoldSrc engine του original τίτλου σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούσε με απλά animations.

Πλέον στο Black Mesa η αλληλεπίδραση με τα αντικείμενα είναι real-time, πιο κοντά στο στυλ του Half-Life 2, κάτι που δημιουργεί ένα πιο φυσικό αποτέλεσμα και δίνει μια πιο αληθοφανή και εν τέλει διασκεδαστική διάσταση σε πολλά σημεία του παιχνιδιού που απαιτούν "λεπτούς" χειρισμούς. Επίσης, αν υπήρχε μια γκρίνια στο αρχικό Half-Life είναι ότι πολλές φορές έπρεπε οι παίκτες να ψάξουν αρκετή ώρα για να βρουν πχ. κάποια πόρτα ή ένα αντικείμενο. Αυτό βέβαια προσωπικά δεν με χάλασε ποτέ, καθώς ενίσχυε το δαιδαλώδες αίσθημα των εγκαταστάσεων.

Ωστόσο, οι developers το φρόντισαν και αυτό, επανασχεδιάζοντας πολλά σημεία στους χάρτες, προσθέτοντας χώρους και αφαιρώντας μέρη που "δεν ήταν λειτουργικά μέσα στο παιχνίδι". Όπως αντιλαμβάνεστε, το Black Mesa τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι είναι ανώτερο από τον εμπνευστή του, όσο τολμηρό κι να ακούγεται κάτι τέτοιο.

Το Black Mesa δεν είναι ένα απλό HD remake, αλλά μια εντυπωσιακή αναβίωση ενός εκ των σημαντικότερων FPS.

"Jump Freeman, jump!"
Ένα πράγμα που σίγουρα στην αρχή θα σας προβληματίσει και μπορεί να σκεφτείτε ότι έπρεπε να εκσυγχρονιστεί-βελτιωθεί, είναι τα άλματα του Gordon. Τα παλιά τα χρόνια λοιπόν, στο πρώτο Half-Life (και στο CS από ένα σημείο και ύστερα αν δεν κάνω λάθος), το απλό πάτημα του Space δεν αρκούσε για να πηδήξετε πάνω από οτιδήποτε ήταν λίγο ψηλότερο από ένα milko. Έτσι, υπήρχε αυτός ο μηχανισμός που σας έδινε μια έξτρα ώθηση με το όνομα crouch jump, δηλαδή άλμα με το space και πολύ γρήγορα σκύψιμο με το ctrl.

Στο Black Mesa λοιπόν, σχεδόν οποιοδήποτε άλμα επιχειρείτε απαιτεί αυτόν τον χειρισμό, κάτι που τελικά είναι και καλό και κακό. Το καλό είναι ότι διαφοροποιεί το game από τα υπόλοιπα ενώ κάθε φορά που θα πρέπει να επιχειρήσετε κάποιο δύσκολο άλμα θα νιώθετε την σημαντικότητά του, καθώς δεν θα καθαρίσετε απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Το κακό είναι πως πρόκειται για έναν ολίγον απαρχαιωμένο μηχανισμό και ελαφρώς "σπασμένο" (πατώντας το ctrl πριν το space μπορεί και να έχετε το ίδιο αποτέλεσμα) που πρακτικά αχρηστεύει το απλό άλμα και απαιτεί μια εξοικείωση. Το ιδανικό θα ήταν να μεγαλώσει κάπως το απλό jump και το crouch jump να επιστρατεύεται στα πραγματικά δύσκολα σημεία, κάνοντας και εμάς να νιώθουμε περισσότερο skilled! Όπως και αν έχει, τελικά είναι κυρίως θέμα συνήθειας και από ένα σημείο και ύστερα δεν θα σας απασχολεί ιδιαίτερα.

Half-Life version 3.1
Ας περάσουμε σιγά-σιγά και στον τομέα των γραφικών, που πιστεύω είναι το καυτό θέμα για ένα game 15ετίας. Το Black Mesa δεν αποτελεί ένα απλό HD remake που προσπαθεί με μερικά νέα textures να μας πείσει ότι είναι καινούριο. Οι developers ουσιαστικά έχουν επανασχεδιάσει ολόκληρο το παιχνίδι, διατηρώντας βεβαίως το πολύ βασικό level design και τα κομβικά σημεία. Με την χρήση της Source engine τα δωμάτια είναι πλέον μεγαλύτερα, οι οροφές πιο ψηλές, υπάρχει πληθώρα νέων περιοχών και άπειρα καινούρια elements στο περιβάλλον, οι εξωτερικοί χώροι είναι εντυπωσιακοί και τεράστιοι και ολόκληρη η Black Mesa μοιάζει πιο αχανής, ατμοσφαιρική και μοναδική από ποτέ.

Ουσιαστικά ξεδιπλώνεται πραγματικά το μεγαλείο ενός μέρους που πάντα θα αποτελεί ένα από τα κορυφαία σκηνικά στον χώρο των FPS (και των video games γενικότερα). Ειδικά όταν βγαίνετε έξω στο ερημικό τοπίο το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σχέση με τον οπτικό τομέα του 1998. Πέραν του τρομερού νέου σχεδιασμού στους χάρτες αξίζει να αναφέρουμε και τα ανανεωμένα επιμέρους τεχνικά χαρακτηριστικά. Τα textures φυσικά είναι όλα δουλεμένα εκ νέου, το bump mapping και οι φωτισμοί δείχνουν σύγχρονα και γενικώς το οπτικό αποτέλεσμα είναι αναβαθμισμένο σε τεράστιο βαθμό.


Βέβαια, τα 8 χρόνια ανάπτυξης φαίνονται και δεν μιλάμε για επίπεδο γραφικών του 2013 αλλά μάλλον του 2008, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό και ίσα-ίσα που αναδεικνύει το πόσο φρέσκο δείχνει ακόμα και σήμερα το γενικότερο σχεδιαστικό όραμα της Valve για το Half-Life. Στα μείον θα βάλουμε κάποια περιστασιακά glitches και ορισμένα "κολλήματα", όπως και το loading που είναι στα πρότυπα του 1998 και σε παλαιότερα μηχανήματα διαρκεί αρκετά. Στο δικό μας νέο PC δεν αντιμετωπίσαμε τέτοιο θέμα.

Ακούγεται καλό
Μέχρι τώρα θα έχετε καταλάβει πως οι developers δεν άφησαν τίποτα στην τύχη και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό και στον ηχητικό τομέα. Απλά θα αναφέρουμε πως υπάρχει νέο voice-acting στους χαρακτήρες το οποίο είναι τόσο πιστό στο πνεύμα και το ύφος του πρωτότυπου, που στην αρχή πίστεψα ότι είναι οι αυθεντικές ηχογραφήσεις επεξεργασμένες. Η δουλειά είναι και εδώ πολύ καλή και προφανώς αναβαθμίζει επίσης τις πολύ μέτριας -με τα τωρινά δεδομένα- ποιότητας ομιλίες του πρώτου Half-Life. Φυσικά υπάρχουν όλα τα εφέ που αγαπήσατε όπως η φωνητική λειτουργία της HEV suit που σας ενημερώνει για την κατάστασή σας , όπως το πάντα ...απειλητικό "user death imminent"!

Όσον αφορά την μουσική, το Black Mesa περιλαμβάνει νέο soundtrack από τον Joel Nielsen. Αυτό είναι κάτι που ίσως ξενίσει τους παλαιότερους που θα περίμεναν να ακούσουν τα θέματα που θυμούνται, αλλά για ακόμη μία φορά δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε το 100% εύστοχο χαρακτήρα των νέων κομματιών, αν και συνθετικά δεν φτάνουν τα παλιά. Εξάλλου, η μουσική στο παιχνίδι "μπαίνει" σε συγκεκριμένα και επιλεγμένα σημεία και η αίσθηση που θα αποκομίσετε σας εγγυούμαστε πως είναι η σωστή.

Παίξτε ξανά Half-Life!
Η Black Mesa Modification Team έβαλε απεριόριστη αγάπη και σεβασμό στην δημιουργία της και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα. Το Black Mesa εν τέλει είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένας απλός φόρος τιμής σε ένα από τα μεγαλύτερα FPS όλων των εποχών. Όντας βασισμένο σε παιχνίδι που κυκλοφόρησε 15 ολόκληρα χρόνια πριν, ουσιαστικά αναβαθμίζει φέρνοντας σε σύγχρονα στάνταρ τον θρυλικό τίτλο της Valve και βάζει τα γυαλιά σε ένα σωρό ΑΑΑ τίτλους και νέες μεγάλες παραγωγές που τελικά μάλλον δεν έχουν πιάσει τόσο πολύ το νόημα του FPS gameplay με αυτόν τον απολαυστικό, πλήρη και πωρωτικό τρόπο. Είτε έχετε παίξει το Half-Life παλαιότερα, είτε όχι, κάντε στον εαυτό σας ένα δώρο αυτά τα Χριστούγεννα κι αφιερώστε χρόνο μαζί του.

Θετικά:
- Εκπληκτική αναβίωση πιστή 100% στο original Half-Life
- Πληρέστεροι, μεγαλύτεροι και πιο εντυπωσιακοί χάρτες
- Περισσότεροι εχθροί
- Βελτιωμένα physics και νέο level design
- Είναι δωρεάν

Αρνητικά:
- Δεν έχει τα αυθεντικά μουσικά themes
- Ο μεγάλος χρόνος ανάπτυξης άφησε τον τεχνικό τομέα λίγο πίσω
- Δυσλειτουργικό άλμα, μικρά glitches και παραπάνω loading σε παλαιότερα συστήματα

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 9
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.4

Όσοι βλέπετε λοστούς και σκέφτεστε τον Gordon Freeman, ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε!

Γρηγόρης Βούλγαρης