Aliens: Colonial Marines

Για την τιμή των marines!

Όλα ξεκίνησαν το 1979 ή για την ακρίβεια μερικούς μήνες νωρίτερα, όταν σιγά-σιγά άρχισε να υλοποιείται η ιδέα ενός…διαστημικού θρίλερ την οποία οραματίστηκαν οι Dan O'Bannon και Ronald Shusett. Ο ίδιος ο O'Bannon δήλωσε τότε: «Ήξερα ότι ήθελα κάνω μια ταινία τρόμου πάνω σε διαστημόπλοιο με ένα μικρό αριθμό αστροναυτών». Τη σκηνοθεσία του όλου εγχειρήματος ανέλαβε ο ανερχόμενος εκείνη τη περίοδο Ridley Scott, πρωταγωνιστικό ρόλο η σχετικά άσημη μέχρι τότε Sigourney Weaver και η ιστορία έγραψε το Alien, μια από τις συγκλονιστικότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου που είδαμε ποτέ που αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. 

Σήμα-κατατεθέν της ταινίας (εκτός από την ηρωίδα Ellen Ripley που έκανε τη διαφορά στον παραδοσιακά «ανδροκρατούμενο» sci-fi χώρο) ήταν αναμφίβολα το εμβληματικό πλέον εξωγήινο Alien, σχεδιασμένο από τον H. R. Giger, το οποίο ήταν έτη φωτός μπροστά από όσα κινηματογραφικά τέρατα είχαμε δει μέχρι τότε. Η επιτυχία της συνταγής ώθησε την 20th Century Fox στην κυκλοφορία τριών sequels και δύο spin-offs (Alien vs. Predator), αλλά και στο Prometheus του 2012, όπου ο Ridley Scott επιστρέφει κατά κάποιο τρόπο στη θεματολογία αυτή. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη από όλα αυτά και η βιομηχανία των video games, καθώς από το 1982 που κυκλοφόρησε το Alien για το Atari 2600 έως και το περσινό Aliens: Infestation για το DS, έχουν φτάσει στα χέρια μας δεκάδες τίτλοι βασισμένοι στις εν λόγω κινηματογραφικές παραγωγές.

Πήρε το χρόνο του
Πλέον το ημερολόγιο βρίσκεται στο 2013 και έρχεται επιτέλους στις οθόνες μας το νέο Aliens: Colonial Marines. Λέμε επιτέλους, διότι το συγκεκριμένο παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία «γεφύρι της Άρτας», με την…οδύσσεια της ανάπτυξής του να διαρκεί περίπου έξι χρόνια! Η πρώτη ανακοίνωση της Sega και της Gearbox έγινε στα τέλη του 2006. Το 2008 μάθαμε ότι η τελική ονομασία θα ήταν Aliens: Colonial Marines και ότι ο τίτλος πρόκειται να βρεθεί σύντομα στα ράφια των καταστημάτων. Το 2010 είχαμε την…προσπέραση από το Aliens vs. Predator (επίσης της Sega) το οποίο τελικά κυκλοφόρησε πρώτο.

Στη συνέχεια ακολούθησαν δύο-τρείς αναβολές στην τελική ημερομηνία και κάπως έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να δούμε ακόμα ένα FPS με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα Aliens. Μετά από τόσο καιρό αναμονής σίγουρα οι απαιτήσεις είναι αυξημένες, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη πως εταιρεία προγραμματισμού είναι η Gearbox Software που μας έχει χαρίσει την σειρά Borderlands, ενώ πίσω από το όλο εγχείρημα βρίσκεται η πάλαι ποτέ κραταιά Sega.


Alien 2,5
Αρχικά ας αναφερθούμε σε ένα από τα πιο «δυνατά» στοιχεία του Aliens: Colonial Marines που δεν είναι άλλο από τη πλήρη ενσωμάτωσή του στον κόσμο των κινηματογραφικών ταινιών. Η ίδια η Gearbox Software έχει δηλώσει πως το δημιούργημά της θεωρείται και επίσημα τμήμα του Alien franchise της 20th Century Fox. Από την εισαγωγή κιόλας, οι μυημένοι του είδους θα αναγνωρίσουν τον δεκανέα Dwayne Hicks, ο οποίος στέλνει σήμα κινδύνου από το USS Sulaco μετά την καταστροφή της αποικίας στον LV-426. Η συνέχεια επιφυλάσσει κι άλλες συγκινήσεις για όσους μεγάλωσαν με τις συγκεκριμένες ταινίες (όπως π.χ. η παρουσία του Bishop), ενώ τα πάντα είναι εναρμονισμένα πλήρως με τον κόσμο που γνωρίσαμε στη μεγάλη οθόνη.

Όπως ίσως καταλάβατε ορισμένοι, τα γεγονότα του Aliens: Colonial Marines τοποθετούνται χρονικά μετά τη δεύτερη ταινία της σειράς, το Aliens του James Cameron και περίπου στην ίδια περίοδο ή λίγο μετά την τρίτη συνέχεια, το Alien 3 (του David Fincher). Στο παιχνίδι παίρνετε το ρόλο του δεκανέα Christopher Winter, ενός πεζοναύτη που ανήκει στην ομάδα διάσωσης που στάλθηκε με το σκάφος USS Sephora για να ερευνήσει το SOS που εξέπεμψε το Sulaco. Η δράση σας μεταφέρει αρχικά στην εξερεύνηση του εν λόγω σκάφους, ενώ στη συνέχεια θα βρεθείτε και στον πλανήτη LV-426 προσπαθώντας να επιβιώσετε από τις ορδές των μανιασμένων Xenomorphs.

Το σενάριο αυτό καθεαυτό δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό και ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία επιβίωσης σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, με κάποιες ανατροπές και αρκετά «πατριωτικά» κλισέ σχετικά με την μαχητικότητα και την συντροφικότητα των marines. Ωστόσο όλα αυτά γίνονται με έναν τεράστιο σεβασμό στην κληρονομιά των ταινιών. Υπάρχουν ένα σωρό αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα από αυτές, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, οι τοποθεσίες είναι σχεδιασμένες με μεγάλη ακρίβεια και προσοχή, υπάρχουν easter eggs και λεπτομέρειες για τους πιο…ψαγμένους και γενικώς το όλο κλίμα και η ατμόσφαιρα είναι «βουτηγμένα» στην μυθολογία του Alien σύμπαντος. Σε αυτόν τον τομέα η δημιουργία της Gearbox Software παίρνει άριστα, αποτελώντας ό,τι πιο κοντινό στο κόσμο των Aliens έχουμε δει, ίσως από τις εποχές του Aliens Vs Predator 2 του 2002.

Kill ‘em all
Πέρα λοιπόν από την ατμόσφαιρα και το γενικό lore που σίγουρα θα ενθουσιάσει πολλούς από εσάς (όπως και εμάς άλλωστε!) τo Aliens: Colonial Marines ουσιαστικά αποτελεί ένα τυπικό FPS και μάλιστα τόσο τυπικό, που το όλο του στήσιμο και ο τρόπος που εξελίσσεται θα σας θυμίσει games από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Στο δικό μας playthrough νιώσαμε πως γυρίσαμε δέκα χρόνια πίσω και παίζαμε το campaign του marine από το Aliens Vs Predator! Το ίδιο ισχύει σε κάποιο βαθμό και για το τεχνικό κομμάτι του τίτλου το οποίο όμως θα αναλύσουμε παρακάτω. Όλο αυτό βέβαια δεν είναι απαραιτήτως κάτι κακό καθώς η λέξη «τυπικό» σημαίνει πως το gameplay διαθέτει όλα αυτά τα στοιχεία που απαιτεί ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές FPS.

Το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο μέρη που εναλλάσσονται μεταξύ τους. Από τη μία έχουμε τις αποστολές εξερεύνησης, στις οποίες αναζητάτε το εκάστοτε checkpoint τριγυρνώντας σε διάφορα (ως επί το πλείστον) σκοτεινά και αρκετά κλειστοφοβικά μέρη. Τα χαρακτηριστικά «μπιπ» του ανιχνευτή κίνησης υπάρχουν και εδώ για να σας «αγχώσουν» και να προσδώσουν την απαραίτητη ένταση, ενώ τα σιχαμένα Aliens δε διστάζουν να πεταχτούν εκεί που δεν το περιμένετε.

Από την άλλη υπάρχουν τα σημεία όπου η ομάδα σας «ταμπουρώνεται» σε κάποια περιοχή ή απλά βρίσκεται σε ένα μέρος όπου έρχεστε αντιμέτωποι με κύματα εχθρών, κυρίως Xenomorphs. Τα σημεία αυτά θυμίζουν τα κλασικά Horde modes και η πλοκή συνεχίζεται όταν τελειώσει η εισβολή και καταφέρετε να μείνετε ζωντανοί. Γενικά η συνταγή είναι αρκετά προβλέψιμη και όπως προαναφέραμε τυπική (για παιχνίδια της περασμένης δεκαετίας), όμως ταυτόχρονα μπορούμε να πούμε πως το «πιστολίδι» είναι «τίμιο» και η δράση στημένη αρκετά σωστά, με μπόλικες στιγμές έντασης.

Aliens, εχθροί και A.Ι.
Οι κύριοι αντίπαλοί σας σε όλο το παιχνίδι είναι προφανώς τα Aliens ή αλλιώς Xenomorphs, τα οποία έρχονται σε τρεις-τέσσερις παραλλαγές, ορισμένες από τις οποίες έχουμε δει και στις ταινίες. Στο δρόμο σας ακόμα θα βρεθούν μισθοφόροι της Weyland-Yutani, της εταιρείας που θέλει να εκμεταλλευτεί τα ευρήματα του πλανήτη LV-426, καθώς και τα μικρά και άκρως εκνευριστικά Facehuggers, τα πρώιμα-Alien-παράσιτα που τυλίγονται στο κεφάλι των θυμάτων τους.

Το A.Ι. των Aliens είναι υποτυπώδες καθώς μιλάμε για πλάσματα με ζωώδη ένστικτα που επιτίθενται χωρίς φόβο και δισταγμό. Μην περιμένετε κάποια λογική συμπεριφορά από αυτά, θα σας «την πέσουν» από οποιοδήποτε σημείο μπορούν χάρις στην ικανότητά τους να περπατούν σε κάθε επιφάνεια. Ειδικά στα σημεία όπου επιτίθενται κατά κύματα, τα Xenomorphs ξεπροβάλλουν από κάθε πλευρά της οθόνης και φυσικά έρχονται κατά πάνω σας χωρίς δεύτερη σκέψη.

Υπό αυτή την έννοια το παιχνίδι τα καταφέρνει μια χαρά, αποδίδοντας την ανελέητη μανία των πλασμάτων. Ωστόσο, η όποια δυσκολία έρχεται κυρίως από τον αριθμό των Aliens που σας επιτίθενται παρά από το πόσο δυνατά είναι, καθώς θα διαπιστώσετε πως μπορείτε να τα σκοτώσετε σχετικά εύκολα, με κάθε μάχη να καταλήγει σε έναν…οργασμό πυροβολισμών. Αυτό θα μπορούσε να είχε προσεχθεί λίγο περισσότερο από τους developers, καθώς αφαιρεί από την αίγλη και τον τρόμο που θα έπρεπε να προκαλούν τα Xenomorphs.

Από εκεί και πέρα οι στρατιώτες της Weyland-Yutani παρουσιάζουν επίσης υποτυπώδες A.Ι. καθώς προσπαθούν απλά να καλυφθούν και να σας πυροβολήσουν, ενώ μερικοί επιχειρούν ενίοτε να κάνουν κάποια απειλητική κίνηση προς το μέρος σας. Δεν έχουμε κάτι το συγκλονιστικό όπως αντιλαμβάνεστε στον συγκεκριμένο τομέα, ενώ συν τις άλλοις στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού συνοδεύεστε από έναν ή παραπάνω marines οι οποίοι ελέγχονται από τη CPU. Παρόλο που βρίσκονται ολίγον…στο κόσμο τους ώρες-ώρες, αποδεικνύονται πολύτιμη βοήθεια στην προσπάθειά σας για επιβίωση.

Όπλα και άλλα
Το οπλοστάσιο του Aliens: Colonial Marines αποτελεί ένα από τα προσεγμένα σημεία του gameplay. Εδώ συναντάμε όλα τα κλασικά όπλα που γνωρίζετε από τη σειρά και φυσικά από άλλα Shooters, όπως πιστόλι, Pulse Rifle, Shotgun ή RPG ενώ στην πορεία θα συναντήσετε αρκετά βγαλμένα κατευθείαν από τις ταινίες, όπως το Flamethrower της Ripley ή το Shotgun του Hick. Το τελευταίο είναι ακόμα ένα στοιχείο που βοηθά την ατμόσφαιρα και το αίσθημα νοσταλγίας που αποπνέεται.

Να σημειώσουμε το θριαμβευτικό πέρασμα που κάνει και το M56 Smartgun, το «έξυπνο» πολυβόλο που εντοπίζει αυτόματα τους εχθρούς και αποτελεί από τα κορυφαία όπλα που έχουμε δει σε FPS. Ακόμη, θα συναντήσετε αυτόματα Sentry Guns, τα οποία θα μπορείτε να μετακινήσετε και να τοποθετήσετε σε στρατηγικά σημεία, για να υπερασπίσετε τη θέση σας από τις ορδές των αντιπάλων.

Ένα από τα (λίγα ομολογουμένως) «μοντέρνα» στοιχεία που συναντάμε στο Aliens: Colonial Marines είναι η δυνατότητα να κάνετε αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό σας. Όσο παίζετε και ολοκληρώνετε με επιτυχία διάφορα objectives, κερδίζετε πόντους, με τους οποίους μπορείτε στη συνέχεια να ξεκλειδώσετε upgrades για τα όπλα σας, όπως μεγαλύτερο ammo capacity ή καλύτερα sight scopes (iron, reflex κτλ.). Να πούμε βέβαια πως τα collectibles (πχ. το Flamethrower της Ripley) που αναφέραμε προηγουμένως δεν «σηκώνουν» αναβάθμιση, όπως και το Smartgun το οποίο ουσιαστικά δεν ανήκει στον εξοπλισμό σας.

Όλα αυτά έχουν αισθητό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα των όπλων, κάτι το οποίο θα βρείτε ιδιαιτέρως χρήσιμο και στο multiplayer, για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω. Να σημειώσουμε πως μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να «αγοράσετε» και προσθήκες σχετικά με τα skins των χαρακτήρων σας. Κάθε όπλο έχει δική του συμπεριφορά και μοναδικές ιδιότητες και θα ανακαλύψετε πως μπορείτε να κάνετε ουσιαστικές αναβαθμίσεις που επηρεάζουν άμεσα το gameplay. Η αίσθησή τους είναι πολύ σωστή και το gunplay κινείται σε γενικές γραμμές σε πολύ καλά επίπεδα.

Να πούμε εδώ δυο κουβέντες για το χειρισμό, ο οποίος είναι κλασικός για το είδος χωρίς κάτι το αξιοπερίεργο. Το μόνο κακό που εντοπίσαμε είναι μια σχετική δυσκολία στη στόχευση καθώς είτε τα όπλα έχουν υπερβολικό recoil, είτε ο κέρσορας «φεύγει» λίγο παραπάνω. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για πρόβλημα που καθιστά το παιχνίδι unplayable, ωστόσο δεν λείπουν οι στιγμές που θα εκνευριστείτε γιατί θα χάσετε κάπως άδικα.

«I don't know which species is worse, Burke. You don't see them fucking each other over a god damn percentage» (Ellen Ripley)

Κάτι λείπει
Ωραία όλα τα παραπάνω θα πείτε, τι κακό υπάρχει σε αυτό game; Το θέμα λοιπόν είναι ότι ενώ φαινομενικά έχουμε ένα παιχνίδι «βουτηγμένο μέχρι τα μπούνια» στην Alien θεματολογία, κάτι το οποίο αποτελεί από μόνο του μεγάλο προσόν, εν τέλει δεν έχουμε κάτι περισσότερο από ένα κλασικό Shooter. Όλα φαίνονται γνώριμα και μάλιστα σε αρκετά σημεία ξεπερασμένα εν έτη 2013 και παρόλο που το gameplay είναι αρκετά ποιοτικό, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάνω του μετρίου κυρίως λόγω της επιτυχημένης αποτύπωσης του κινηματογραφικού κλίματος.

Σε γενικές γραμμές η τελική εντύπωση είναι πως η Gearbox Software δεν ξεδίπλωσε τις αρετές που προσέφερε η πρώτη ύλη που είχε στα χέρια της για να μας χαρίσει ένα μεγάλο video game. Στο παραπάνω συνυπολογίστε πως το Aliens: Colonial Marines πάσχει από την συνήθη «ασθένεια» των FPS με τα μικρής διάρκειας single-player modes, αφού δε θα σας πάρει πάνω από 8-10 ώρες να το ολοκληρώσετε. Τουλάχιστον το παιχνίδι προσφέρει τη δυνατότητα να παίξετε το campaign σε drop-in/drop-out co-op, τόσο στην ίδια κονσόλα split-screen, όσο και online (με συμμετοχή μέχρι τεσσάρων παικτών), κάτι που αποτελεί αν μη τι άλλο μια ευπρόσδεκτη πάντα προσθήκη που παρατείνει το χρόνο ζωής του παιχνιδιού.

Μια γεύση από Xenomorphs
Το multiplayer του Aliens: Colonial Marines διαθέτει τέσσερα διαφορετικά modes, τα Team Deathmatch, Extermination, Escape και Survival. Αυτό που ξεχωρίζει σίγουρα στο multiplayer είναι η δυνατότητα που σας δίνεται να παίξετε και σαν Xenomorph, παίρνοντας αυτή τη φορά το ρόλο του θηρευτή και μάλιστα σε προοπτική τρίτου προσώπου. Αν και το ρεπερτόριο των κινήσεων σας είναι αρκετά περιορισμένο, ο έλεγχος ενός Alien αποδεικνύεται αρκούντως διασκεδαστικός και αποτελεί μια ευχάριστη προσθήκη. Βέβαια μη νομίζε πως θα είστε σε θέση ισχύος, αφού όπως και στο single-player τα πολυβόλα και οι σφαίρες των marines είναι πολύ πιο ισχυρά από τις ζωώδεις δυνάμεις σας.

Από τα παραπάνω modes ξεχωρίζει το Escape, όπου μια ομάδα από τέσσερις marines προσπαθεί να δραπετεύσει από μια περιοχή των Xenomorphs και να φτάσει στο σημείο extraction. Εδώ μπορεί με καλή συνεργασία μεταξύ των παικτών να ανεβεί ο δείκτης διασκέδασης αρκετά. Σε γενικές γραμμές, παρά ορισμένα μικρά προβλήματα στο gameplay και το matchmaking, το multiplayer «στέκεται» αρκετά καλά και θα σας χαρίσει ορισμένες επιπλέον ώρες ενασχόλησης. Να σημειώσουμε πως και εδώ ανεβαίνετε level όσο παίζετε, με τον marine να συνεχίζει από εκεί που έμεινε στο campaign ενώ ως Alien ξεκινάτε από το πρώτο level.


Πέρασαν τα χρόνια…
Όπως προαναφέραμε το Aliens: Colonial Marines ετοιμάζεται από το 2006 και απ’ ότι φαίνεται ο τεχνικός τομέας έμεινε…κολλημένος στην εποχή εκείνη. Ενώ ο σχεδιασμός των επιπέδων και των χαρακτήρων σέβεται την ιστορία του και αποτυπώνει με μεράκι το κλίμα και το ύφος της Alien μυθολογίας, τα επί μέρους τεχνικά χαρακτηριστικά κινούνται σε αρκετά μέτρια επίπεδα. Ενώ το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο κακό, είναι πασιφανές πως δε συμβαδίζει σε καμία περίπτωση με την εποχή.

Σε τι να πρωτοαναφερθούμε. Στο texture popping , στο συχνό tearing, στα αρκετά χαμηλής λεπτομέρειας textures, στα…πρωτόγονα εφέ (καπνού, φωτιάς, αίματος) ή στο κακό lip-sync; Γενικώς το παιχνίδι δείχνει «γερασμένο» και παλαιότερης τεχνολογίας. Επίσης θα συναντήσετε και αρκετά ανεπίτρεπτα για την εποχή bugs, όπως το να περνάνε χαρακτήρες ο ένας μέσα από τον άλλο ή να κολλάνε Aliens σε τοίχους κλπ. Τα physics είναι επίσης ένα ακόμη μελανό σημείο όπως και τα αρκετά «ρομποτικά» animations, αν και τα τελευταία για κάποιο λόγο προσδίδουν κάτι το απόκοσμο στην κίνηση των Aliens. Όπως και να έχει, μιλάμε για έναν ξεπερασμένο πλέον οπτικό τομέα.

Στον ήχο τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Το κύριο μουσικό θέμα είναι επιβλητικό και άκρως κινηματογραφικό, όπως είναι σε γενικές γραμμές και όλο το soundtrack. Τα εφέ είναι τα κλασικά και στέκονται αξιοπρεπώς, ενώ οι διάλογοι κυμαίνονται σε καλά επίπεδα με τη συμμετοχή γνωστών πρωταγωνιστών από τις ταινίες, όπως πχ. ο Lance Henriksen που υποδύεται τον Bishop, χωρίς ωστόσο κάποια αξιομνημόνευτα αποτελέσματα.

Επίλογος
Το Aliens: Colonial Marines είναι ένα κλασικό FPS που δυστυχώς αποδεικνύεται πως άργησε να βγει στην αγορά. Ενώ η δουλειά που έχει γίνει στον τομέα της πιστότητας με το ύφος των ταινιών δείχνει ότι ασχολήθηκαν άνθρωποι με αγάπη για το αντικείμενο, το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες για ένα μεγάλο video game με πρωταγωνιστές τα Aliens. Εδώ έχουμε να κάνουμε περισσότερο με ένα Shooter της σειράς με ορισμένα καλά στοιχεία και ένα αξιόλογο multiplayer mode. Είναι φανερό πως η δημιουργία της Gearbox Software «ξέμεινε» στο χρόνο όπως και άλλα αντίστοιχα «ταλαιπωρημένα» κατά τη δημιουργία τους games.

Θετικά:
- Πιστό στην ατμόσφαιρα των ταινιών
- Αξιοπρεπές «πιστολίδι»
- Πολλά easter eggs και collectibles για τους fans
- Αξιόλογο multiplayer

Αρνητικά:
- Ξεπερασμένα γραφικά
- Μέτρια AI
- Τα Aliens δεν «αξιοποιούνται»
- Προβλήματα στη στόχευση
- Διάφορα bugs

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7.5
Gameplay: 7
Αντοχή: 6
Γενικά: 6.8

Ένα τυπικό FPS που χάνει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις αρετές του ονόματος που «κουβαλάει».

Γρηγόρης Βούλγαρης