Ad Infinitum

Tα πάθη μιας οικογένειας και η φρίκη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα Survival Horror που επικεντρώνεται σε ένα οικογενειακό δράμα που διαδραματίζεται τόσο στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όσο και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Το Ad Infinitum ήταν μια πολλά υποσχόμενη και πρωτοποριακή ιδέα από την γερμανική εταιρία ανάπτυξης Hekate, που πρώτο αποκαλύφθηκε το 2015 με εκδότη την Γαλλική Nacon. Μετά από 9 χρόνια, το έχουμε επίσημα στα χέρια μας και είναι ώρα να εξερευνήσουμε τον κόσμο του, θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας;

Οι επιπτώσεις του πολέμου
Ένας Γερμανός στρατιώτης επιστρέφει στην οικογενειακή του έπαυλη φέρνοντας μαζί τους εφιάλτες που τον μαστίζουν από την εμπειρία του στον πόλεμο. Τα μέλη της οικογένειάς του όμως έχουν τις δικές τους τραγικές ιστορίες και δαίμονες που θα αποκαλυφθούν. Στην αναζήτηση του για την αλήθεια, ξαφνικοί θόρυβοι ή αντικείμενα από το παρελθόν μπορεί να ξεκινήσουν μια επίθεση PTSD, παρασύροντάς τον πίσω στα χαρακώματα. Η ανάγκη για εξιλέωση και να σπάσει αυτόν το καταραμένο κύκλο φόβου και απέχθειας θα τον φέρει ενάντια με τερατόμορφες προσωποποιήσεις όλων των τρόμων που έφερε στη ζωή του και στην οικογένεια του ο πόλεμος, πείνα, μίσος, οργή, απελπισία, διαφθορά και πόνο.

Καλωσήρθατε στο μέτωπο
Ο χειρισμός είναι αρκετά απλός. Προχωράμε με το L3 και στρέφουμε την κάμερα με το R3. Τρέχουμε με το L1 ή πιέζοντας το L3 και σκύβουμε με τον κύκλο. Αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον ή αντικείμενα πατώντας το R2 ή το X. Αν μπορεί να μετακινηθεί κάτι, το σπρώχνουμε σε μια κατεύθυνση με το R3.

Τα κουμπιά L2 και τρίγωνο χρησιμοποιούνται για κάποια εργαλεία που θα βρούμε κατά τη διάρκεια του campaign. Θα βρούμε ένα όπλο στον δρόμο μας αλλά δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Το κάνουμε equip με το τετράγωνο, σημαδεύουμε με το L2 και πυροβολούμε με το R2. Reload γίνεται αυτόματα όταν αδειάσει, αλλά γενικά το βρίσκουμε σπάνια και η υπάρχει απλά για θεματικούς, θα μπορούσε να αφαιρεθεί εντελώς ή να εμφανίζετε μόνο σε μερικά cutscenes χωρίς να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και δεν θα χανόταν κάτι το σημαντικό.

Αντικειμενικά, μειώνει την ποιότητα της εμπειρίας γιατί τα animations και ο χειρισμός του όπλου είναι πρόχειρα φτιαγμένα, με stuttering κατά το reload, bugs και ένα περίεργο field of view. Ιδιαίτερα απογοητευτικό είναι το έντονο clipping του μοντέλου κάθε φορά που πλησιάζετε άλλα αντικείμενα, το όπλο το βρίσκουμε σχεδόν πάντα σε σημαντικές στιγμές, οπότε το να βλέπουμε τα χέρια και όπλο του χαρακτήρα να μπαίνουν σε τοίχους, δέντρα κ.λπ., χαλάει την ατμόσφαιρα μιας διαφορετικά σημαντικής στιγμής. Είναι απλά εντυπωσιακό (για τους λάθος λόγους) που αυτό το πρόβλημα δεν έχει διορθωθεί ακόμα, αφού υπήρχε από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας και το όπλο εμφανίζεται σχεδόν αμέσως στον πρόλογο, αφήνοντας κακή εντύπωση για το υπόλοιπο του campaign (ευτυχώς, όμως, δεν το βρίσκουμε συχνά). Ίσως υπήρχαν σχέδια για πιο ολοκληρωμένα combat system κατά την ανάπτυξη, αλλά αυτό που έμεινε στο τελικό προϊόν είναι εμφανώς ελλιπές.

Πέρα από τα κομμάτια της ιστορίας που θα δούμε να διαδραματίζονται μπροστά μας, ένα τεράστιο μέρος της αποκαλύπτεται μέσα από την αλληλογραφία των χαρακτήρων που θα βρούμε διάσπαρτη στα levels. Αυτό πιθανόν να μην αρέσει σε πολλούς, γιατί διακόπτει το gameplay, αλλά όλα τα γράμματα είναι αρκετά σύντομα και συνοδεύονται από ηχητική ανάγνωση από τον χαρακτήρα που τα έγραψε. Αυτό τα κάνει λιγότερο κουραστικά και πιο ενδιαφέροντα, ενώ συχνά μας δίνουν στοιχεία για να λύσουμε κάποια puzzles.

Η δυσκολία είναι μία και δεν αναμένεται να πολεμήσουμε τους εχθρούς που συναντάμε. Πρέπει κυρίως να τρέξουμε ή να κρυφτούμε. Η αντοχή του χαρακτήρα εξαρτάται από τον εχθρό που τον καταδιώκει· κάποια χτυπήματα μπορεί να τα αντέξει, ενώ άλλα σημαίνουν άμεσο «θάνατο». Γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι το να χάσουμε δεν απεικονίζεται σαν θάνατος. Αντί για game-over, ξυπνάμε στο κοντινότερο κρεβάτι στο σημείο που χάσαμε. Σαν mechanic αυτό λειτουργεί ως τα checkpoints και εντός της ιστορίας είναι σαν να ζει ο πρωταγωνιστής μια λούπα, ξυπνώντας από έναν εφιάλτη σε άλλον, κάτι που ταιριάζει με τον τίτλο "ad infinitum" (επ’ άπειρον)

Το gameplay επικεντρώνεται περισσότερο στα puzzles. Κάθε level από τα 4 chapter έχει 1-3 puzzles που μας βοηθούν να προχωρήσουμε και να ξεκλειδώσουμε περιοχές ή να νικήσουμε τα bosses. Εκτός από μια εξαίρεση, είναι αρκετά απλά και απαιτούν μόνο παρατήρηση ή εύρεση αντικειμένων και οδηγιών για τη λύση τους μέσα στο level.

Οι τελικές αναμετρήσεις με τα bosses είναι το πιο σημαντικό κομμάτι κάθε chapter. Οι επιλογές μας για το πώς θα τα νικήσουμε επηρεάζουν την ιστορία και οδηγούν σε ένα από τα τρία συνολικά τέλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δημιουργικός σχεδιασμός των τεράτων είναι ένα από τα μεγάλα θετικά, καθώς κάθε αντίπαλος αντιπροσωπεύει ένα συναίσθημα ή μια συνθήκη που φέρνει ο πόλεμος με τη συμπεριφορά και την εμφάνισή του.

Ένας πολλά υποσχόμενος τίτλος που όμως ήρθε πολύ αργά και με πολύ λιγότερα από όσα περιμέναμε.

Μόνος στα χαρακώματα
Όλο το περιεχόμενο περιορίζεται στο single-player campaign, χωρίς άλλα modes ή την επιλογή να διαλέξετε από κάποια λίστα chapter μετά τον τερματισμό, κάτι που μειώνει κατά πολύ την αντοχή του παιχνιδιού. Κατά μέσω όρο διαρκεί 7 ώρες, αλλά εγώ το τερμάτισα σε μόλις 5 ώρες στο πρώτο μου playthrough και σε 3 ώρες στο δεύτερο. Αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον να βρείτε όλα τα collectables και όλα τα endings για τα trophies, δεν θα βρείτε κάτι άλλο να σας κρατήσει.

Όχι άσχημο αλλά όχι next-gen
Στο κομμάτι των γραφικών, παρότι δεν είναι άσχημος ο κόσμος, καθώς έχει φτιαχτεί στην Unreal Engine 4, με όμορφα τοπία και πλούσια ατμόσφαιρα, ειδικά σε screenshots. Όταν τα βλέπετε ζωντανά όμως ή από πιο κοντά τις λεπτομερείς ,δεν εντυπωσιάζουν τόσο. Στον πυρήνα του, είναι από το 2015 και αυτό φαίνεται, ειδικά στα animations των χαρακτήρων που είναι πολύ ρομποτικά, με stutter σε ορισμένα visual effects, λίγο αλλά εμφανές pixelation όποτε πηγαίνουμε από τον ένα χώρο στον άλλο και στα πιο ανοιχτά levels βασίζεται αρκετά στην ομίχλη ή το σκοτάδι για να κρύψει τα μοντέλα χαμηλής ανάλυσης και τα κυριολεκτικά άδεια τοπία που υπάρχουν στα σύνορα του κόσμου. Συνολικά, μοιάζει με κάτι που θα βλέπαμε στις αρχές του PS4 και όχι με έναν γηγενή τίτλο για PS5. Λόγω της καλής βαθμολογίας του στο steam ελπίζω έστω κάποια από αυτά τα προβλήματα (όπως και τα θέματα clipping που προαναφέραμε) να έχουν διορθωθεί για το PC.

Ένα όμορφο soundtrack που πνίγετε
Η μουσική και κυρίως ο ήχος θα μπορούσαν να είναι τα πιο δυνατά στοιχεία αν δεν υπήρχαν πολλά μικρά προβλήματα που χαλάνε την εμπειρία και δημιουργούν άβολες στιγμές. Συγκεκριμένα, στις σκηνές καταδίωξης, μου έτυχε τρεις φορές να τελειώνει η μουσική χωρίς έστω μία διακριτική λούπα, αφήνοντάς με να ακούω μόνο τα ουρλιαχτά του εχθρού και τον πρωταγωνιστή να βαριανασαίνει. Το αντίθετο συνέβη στην τελική μάχη, όπου ακουγόταν μόνο η μουσική και σχεδόν όλοι οι άλλοι ήχοι εξαφανίστηκαν, αφαιρώντας από την βαρύτητα της σκηνής και κάνοντας την μάχη κουραστική με όλα τα υπερβολικά κρεσέντο που έκανε η μουσική.

Η απόσβεση και η μίξη του ήχου επίσης έχουν προβλήματα, καθώς πολλές φορές, ακόμα και με τη μουσική στο 50% και τα εφέ και φωνές στο100%, η μουσική υπερκαλύπτει τους άλλους ήχους. Η απόσταση του ήχου είναι εντάξει σε κάποια σημεία, αλλά σε άλλα, κυρίως όταν άλλοι χαρακτήρες μιλάνε, μπορεί να έχω φύγει σε άλλο μέρος του level από την ώρα που ξεκινάνε να μιλάνε και να τους ακούω ακόμα σαν να είναι δίπλα μου. Τα sound effects δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα, χρησιμοποιώντας τα κλασικά stock εφέ εκρήξεων και όπλων που έχετε ακούσει και αλλού.

Για το voice acting, η πραγματική εμπειρία βρίσκεται στις γερμανικές φωνές, καθώς είναι ανώτερης ποιότητας (το οποίο βγάζει νόημα καθώς πρόκειται για μια γερμανική παραγωγή) . Το αγγλικό cast δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά ακούγονται υπερβολικά Βρετανοί, ενώ υποτίθεται πως υποδύονται Γερμανούς. Προσπαθούν να αποδώσουν τα λόγια τους με το απαραίτητο πάθος και ύφος αλλά δεν γίνεται έστω απόπειρα γερμανικής προφοράς και χρησιμοποιούνται ελάχιστες γερμανικές λέξεις στην αγγλική μετάφραση, κάνοντας την εμπειρία λιγότερο αυθεντική.

Το κάναμε, αλλά δεν θα το κάνουμε πάλι
Φτάνοντας στο τέλος, ήρθε μαζί και η απογοήτευση. Τα πολλά χρόνια αναμονής και οι μεγάλες υποσχέσεις της Nacon για έναν κόσμο όπου οι εφιάλτες ζωντανεύουν στα χαρακώματα του «Μεγάλου Πολέμου» δεν δικαιώθηκαν. Αυτό που ήταν πρωτότυπο το 2015, δεν είναι πλέον. Η ιστορία, με τις σημαντικές επιλογές και τον ψυχολογικό τρόμο, κατέληξε να προσφέρει μια πολύ μικρότερη εμπειρία.

Επιπλέον, τα τεχνικά προβλήματα, που υπήρχαν από την κυκλοφορία πριν από 9 μήνες, παρά το τελευταίο patch πριν από 8 μήνες, παραμένουν και αυτό δεν αφήνει την καλύτερη εντύπωση. Το παιχνίδι δεν είναι ούτε τέλειο ούτε κακό, αλλά κάτι μέτριο, που συχνά μπορεί να γίνει αδιάφορο. Ελπίζουμε αυτό να μην εμποδίσει την Hekate από το να προχωρήσει σε κάτι νέο, καθώς πρόκειται για την πρώτη τους δημιουργία. Για τους fans του Horror genre αξίζει η αγορά για να βιώσετε την ιστορία του, μόνο αν το βρείτε σε προσφορά. Αν θέλετε να παίξετε γενικά κάτι σε Survival Horror που να διαδραματίζεται στον Α' ή Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχουν αρκετές άλλες και πολύ καλύτερες επιλογές.

Θετικά:
- Δυνατή ατμόσφαιρα
- Καλή ιστορία
- Πολύ καλό monster design

Αρνητικά:
- Clipping αντικειμένων
- Προβλήματα και έλλειψη ήχων
- Φτωχό gameplay
- μέτρια animations

Βαθμολογία:
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 6
Σενάριο: 8
Αντοχή: 6
Γενικά: 6.2

Παρά την καλή εντύπωση που θα σας αφήσει το σενάριο και ο κόσμος του, το τελικό αποτέλεσμα δυστυχώς απογοητεύει.

Γιάννης Χολίδης