Alone in the Dark (2024)

Μία χλιαρή επιστροφή στις ρίζες των Survival Horror.

Η γνωστότερη Horror σειρά στα video games ήταν και πιθανότατα θα παραμείνει το Resident Evil, από το οποίο είδαμε να εμπνέονται άλλες, εξίσου επιτυχημένες, όπως τα Silent Hill και Dead Space. Η σειρά της Capcom όμως, ειδικά η αρχική τριλογία της, εμπνεύστηκε και αυτή με την σειρά της από το τότε πρωτόγνωρο Alone in the Dark, το οποίο θεωρείται και σήμερα ο παππούς των Survival Horror. Το πρώτο Alone in the Dark κυκλοφόρησε το 1992 από την Infogrames και η επιτυχία του οδήγησε σε δύο sequels το 1993 και το 1995. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα reboots της σειράς και...η κατρακύλα.

Το πρώτο reboot της σειράς ήρθε με το Alone in the Dark: The New Nightmare το 2001, το οποίο ήταν το τελευταίο τηε σειράς, όπου ασχολήθηκε η Infogrames και μόνο ως publisher, πριν εξαγοραστεί από την Atari. Στα χέρια της Atari ήρθε και το δεύτερο reboot της σειράς το 2008, το οποίο ήταν αρκετά μέτριο. Την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν και δύο ταινίες βασισμένες στην σειρά, οι οποίες καλύτερα να παραμείνουν ξεχασμένες. Το τελειωτικό χτύπημα για την σειρά όμως, ήταν το απαράδεκτο Alone in the Dark: Illumination του 2015, το οποίο ήταν ένα κακοφτιαγμένο online shooter. Μετά την αποτυχία του Illumination η Atari αποφάσισε να πουλήσει τα δικαιώματα της σειράς, τα οποία αγόρασε η THQ Nordic το 2018 και ανέθεσε στην εταιρεία ανάπτυξης, Pieces Interactive, το τρίτο reboot της σειράς. Το νέο Alone in the Dark ανακοινώθηκε το 2022 και μετά από μερικές αναβολές ήρθε στα χέρια μας τον Μάρτιο του 2024.

Μία σχεδόν κλασσική Horror ιστορία
Το σενάριο αποτελεί remake-reimagine του αρχικού Alone in the Dark του 1992 και διαδραματίζεται και αυτό στην δεκαετία του 1920, στην Louisiana της Αμερικής. Η ιστορία ακολουθεί τον ιδιωτικό ερευνητή Edward Carnby και την Emily Hartwood, οι οποίοι πηγαίνουν στην έπαυλη Decreto για να ερευνήσουν την εξαφάνιση του θείου της Emily, Jeremy Hartwood. Στην αρχή της ιστορίας σας δίνεται η επιλογή να επιλέξετε με ποιον από τους δύο πρωταγωνιστές θα παίξετε, πράγμα που δεν μπορεί να αλλάξει μέχρι το τέλος. Πέρα από ορισμένες περιοχές που εξερευνάτε μόνο με τον έναν ή μόνο με τον άλλο, τα δύο campaigns είναι πανομοιότυπα και όχι τα δύο μισά μίας ολόκληρης ιστορίας ( τύπου Leon A, Claire B από το Resident Evil 2).

Οι διαφορές βρίσκονται κυρίως στις αλληλεπιδράσεις με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Το σενάριο έχει μυστήριο και κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, ενώ αρκετά από τα cutscenes και οι διάλογοι με τους χαρακτήρες θύμισαν αρκετά το στυλ των παλιότερών Silent Hill. Το playthrough κάθε χαρακτήρα μας πήρε γύρω στις 8 ώρες να το ολοκληρώσουμε, δηλαδή γύρω στις 16 συνολικά. Παρόλα αυτά, ένα playthrough είναι αρκετό για να βιώσετε μία ολοκληρωμένη ιστορία.

Καλύτερα να πυροβολούμε, παρά να βαράμε
Στο gameplay ελέγχετε τον Edward ή την Emily από third-person οπτική, όπως γίνεται πλέον στα περισσότερα Survival Horror. Το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας θα το περάσετε μέσα στην έπαυλη, η οποία είναι γεμάτη κλειδωμένες πόρτες και γρίφους. Αναμενόμενα σας περιμένει αρκετό backtracking καθώς για παράδειγμα για να βρείτε το κλειδί μιας πόρτας θα πρέπει μα λύσετε έναν γρίφο και μέσα στην πόρτα που θα ανοίξετε θα βρείτε κλειδί για κάποια άλλη. Οι γρίφοι είναι απλοί αλλά καλοφτιαγμένοι και χρειάζονται λίγη σκέψη αλλά δεν ζορίζουν ιδιαίτερα. Για τους περισσότερους θα βρίσκετε έγγραφα, τα οποία έχουν bold γράμματα σε συγκεκριμένες οδηγείες ή τοποθεσίες. Επιπλέον έχετε στην διάθεσή σας χάρτη ο οποίος τονίζει ποιες πόρτες είναι κλειδωμένες και ποίες όχι, ποια δωμάτια έχετε εξερευνήσει και ολοκληρώσει κλπ.

Σε πολλά σημεία, λόγω της ιστορίας, θα μεταφερθείτε σε κάποιες εντελώς διαφορετικές τοποθεσίες, που αποτελούν ουσιαστικά αναμνήσεις του Hartwood. Στα συγκεκριμένα σημεία είναι που θα αντιμετωπίζετε και εχθρούς. Οι εχθροί είναι διάφορα τερατουργήματα, κάποια ανθρωπόμορφα και κάποια όχι τόσο και σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορείτε να τους προσπεράσετε με stealth, αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους εξουδετερώσετε κρυφά. Το AI τους δεν είναι ιδιάιτερα λαμπρό και δεν θα σας εντοπίσουν εύκολα. Σχεδόν πάντα όμως, λόγω της θέσης τους, θα χρειαστεί να τους αντιμετωπίσετε. Οι περισσότεροι έρχονται για mellee επιθέσεις, κάποιοι άλλοι πετούν σαν τεράστιες νυχτερίδες, ενώ κάποιοι έρχονται και κάτω από το έδαφος. Τα bosses είναι απειροελάχιστα και θα τα συναντήσετε προς το τέλος.

Αρχικά έχετε στην διάθεσή σας ένα περίστροφο και σταδιακά θα αποκτήσετε δίκαννο και ένα αυτόματο Tommy gun. Σφαίρες για τα όπλα βρίσκετε διάσπαρτες και σχετικά σπάνια θα νιώσετε ότι ξεμείνατε (τουλάχιστον στο Normal επίπεδο δυσκολίας). Το ίδιο ισχύει και για τα heals αλλά και κάποια throwable αντικείμενα, όπως τούβλα και molotovs, τα οποία μπορείτε να πετάτε σε εχθρούς. Αυτά ονομάζονται Opportunities διότι αφού τα πιάσετε, η μόνη σας επιλογή είναι να τα πετάξατε και δεν μπορείτε να τα αποθηκεύσετε στο inventory σας ή να τα αφήσετε ξανά κάτω. Ο λόγος ανεξήγητος και σε πολλές περιπτώσεις πήγαιναν χαμένα διότι τα πιάναμε από συνήθεια, ενώ δεν υπήρχαν εχθροί εκείνη τη στιγμή και κάπου έπρεπε να τα πετάξουμε.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση από το Alone in the Dark όμως, είναι το mellee σύστημα μάχης. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να χτυπάτε τους εχθρούς είναι να σπαμάρετε το αντίστοιχο κουμπί (R1 στο PS5) και ο χαρακτήρας απλά κάνει ένα χτύπημα προς τα αριστερά και ένα προς τα δεξιά, σε λούπα. Το πρόβλημα είναι ότι οι εχθροί ναι μεν δέχονται damage, αλλά δεν αντιδρούν με άλλον τρόπο στα χτυπήματα σας, ούτε πέφτουν προς τα πίσω. Έτσι αν σας στριμώξουν κάπου δεν μπορείτε να τους απωθήσετε με κάποιο τρόπο. Τα mellee όπλα, όπως σωλήνες, φτυάρια και τσεκούρια αντέχουν ορισμένα χτυπήματα μέχρι να σπάσουν, αλλά θα βρίσκετε παντού νέα και με αυτά σπάτε και μερικά εύθραυστα εμπόδια. Ευτυχώς στις μάχες, προλαβαίναμε και σκοτώναμε τους περισσότερους εχθρούς με σφαίρες και throwables, πριν μας πλησιάσουν. Να τονίσουμε όμως ότι οι μάχες δεν είναι υπερβολικά πολλές, οπότε δεν προλαβαίνουν να κουράσουν. Επιπλέον τα checkpoints είναι αρκετά συχνά και γενναιόδωρα, οπότε αν χάσετε δεν θα επιστρέψετε πολύ πίσω.

Δεν είναι άσχημο
Τα γραφικά του Alone in the Dark μας άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα. Απ την μία ορισμένα περιβάλλοντα είναι αρκετά όμορφα και έχουν αρκετή λεπτομέρεια, αλλά σε άλλα σημεία το οπτικό αποτέλεσμα δείχνει ξεπερασμένο. Το ίδιο ισχύει και για τον σχεδιασμό των χαρακτήρων, όπου ναι μεν φαίνονται ξεκάθαρα τα πρόσωπα των αναγνωρίσιμων ηθοποιών, αλλά η συνολική λεπτομέρεια πάνω τους είναι ξεπερασμένη. Εντυπωσιακές όμως είναι η εναλλαγές από τον ένα κόσμο στον άλλον που γίνονται τόσο αστραπιαία που κάποιες φορές λειτουργούν και ως jumpscares. Οι φωτισμοί είναι καλοί, αλλά θα λέγαμε υπερβολικά πολλοί, διότι, παρόλο που η λέξη Dark βρίσκεται στον τίτλο του παιχνιδιού, σπάνια θα βρεθείτε σε απόλυτο σκοτάδι. Σε γενικές γραμμές το οπτικό αποτέλεσμα δεν είναι άσχημο, αλλά δεν φτάνει σε καμία περίπτωση άλλα Horror games, όπως τα πρόσφατα Alan Wake 2 και Resident Evil 4.

Μήπως μεγάλο μέρος του budget πήγε στους ηθοποιούς;
Ο ηχητικός τομέας είναι αρκετά προσεγμένος με αρκετούς ambient creepy ήχους, ενώ δημιουργεί και αρκετή ένταση σε περιστάσεις που χρειάζεται, ενώ τα εφέ είναι καλοφτιαγμένα, αλλά δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα κάποιο. Στους ρόλους των πρωταγωνιστών έχουμε τους γνωστούς ηθοποιούς David Harbour (Stanger Things, Gran Turismo) στον ρόλο του Edward και την Jodie Comer (Killing Eve, The Last Duel) στον ρόλο της Emily. Και οι δύο ηθοποιοί κάνουν αρκετά καλή δουλειά και στις δύο ερμηνείες, ειδικά ο Harbour, χωρίς όμως να δίνουν το κάτι παραπάνω που να δικαιολογεί απαραίτητα την παρουσία τους, (πιθανότατα λόγω του σεναρίου).

Δοκιμάστε το αλλά μην ξοδευτείτε
Το reboot του Alone in the Dark είναι σίγουρα καλύτερο από τις πιο πρόσφατες αποτυχίες της συγκεκριμένης σειράς, όμως από τα comebacks που έχουμε δει από Horror σειρές τα τελευταία χρόνια, είναι το πιο αδύναμο. Ο τεχνικός τομέας του είναι πιο πίσω από άλλα παρόμοια games, ενώ γενικώς δεν θα σας τρομάξει πάρα πολύ. Παρόλα αυτά περιέχει αρκετά στοιχεία, όπως εξερεύνηση, μυστήριο και γρίφους που θα αφήσουν, ως ένα σημείο, ικανοποιημένους τους fans του είδους. Η Pieces Interactive φαίνεται ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε με ένα εμφανώς περιορισμένο budget, όμως αν κρατήσει τα ινία της σειράς από εδώ και πέρα, θα πρέπει να κάνει κάποιες βελτιώσεις σε μελλοντικούς τίτλους. Αν είστε fans της σειράς ή γενικώς των Survival Horror, σας προτείνουμε να ρίξετε μία ματιά στο Alone in the Dark, αλλά σίγουρα σε κάποια χαμηλότερη τιμή.

Θετικά:
- Σενάριο που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος
- Καλοφτιαγμένοι γρίφοι που χρειάζονται σκέψη
- Καλές ερμηνείες από καταξιωμένους ηθοποιούς
- Ποικιλία στις τοποθεσίες, και εντυπωσιακός ο τρόπος εναλλαγής τους

Αρνητικά:
- Το mellee σύστημα μάχης
- Ξεπερασμένος τεχνικός τομέας, σε ορισμένα σημεία
- Η παράξενη λογική των throwables
- Αρκετά υψηλή αρχική τιμή

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7.5
Gameplay: 7
Σενάριο: 7
Αντοχή: 6
Γενικά: 7

Επιτέλους η σειρά είδε (σχεδόν) άσπρη μέρα

Ερμής Δερβίσης