Scorn

Περιπέτεια σε έναν εξωγήινο κόσμο φτιαγμένο από σάρκα και οστά.

Το Scorn ξεκίνησε ως προϊόν kickstarter σε μία ομάδα μόλις 20 ατόμων και με την πίστη του community και τη βοήθεια του humble bundle, κατάφερε να ολοκληρωθεί σαν παιχνίδι και να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2022. Δημιουργημένο, λοιπόν, σε Unreal Engine 4, το Scorn είναι ένα σύντομο game, το οποίο αφήνει τους παίκτες του με πολλές απορίες.

Πρόκειται για ένα Survival Horror και έχει επίσης στοιχεία FPS, κάνει τους παίκτες να αισθάνονται αρκετά άβολα θέτοντας μία συγκεκριμένη ατμόσφαιρα η οποία για να είμαστε ειλικρινείς, εάν είσαστε θαυμαστές του horror, είναι ακόμα καλύτερο.

Φρικιαστικές εικόνες σε έναν κόσμο ο οποίος σαπίζει
Ξεκινώντας το game, ο πρωταγωνιστής μας, ένας ανθρωπόμορφος άντρας, ο οποίος είναι αρκετά παραμορφωμένος, ώστε να κάνει τον παίκτη να νιώθει άβολα, αλλά αρκετά “φυσιολογικός” έτσι ώστε να είναι το πιο οικείο αντικείμενο στον κόσμο τριγύρω. Ξεκινάει το ταξίδι του αρκετά ανήμπορος και εξουθενωμένος παρόλο που φαίνεται ότι μόλις άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια του. Έχει από την αρχή έναν απώτερο σκοπό για τον οποίο φαίνεται ότι θα πέθαινε ακόμα και για να φέρει εις πέρας. Κατά τη διάρκεια όλου του ταξιδιού του κάνει τα αδύνατα δυνατά για να φτάσει στο τέλος αλλά παρόλο που δεν επικοινωνεί κάπως μαζί μας για αυτό φαίνεται να είναι αρκετά δειλός. Όλη υπόθεση του παιχνιδιού γυρίζει γύρω από τους πρωταγωνιστές μας και το πώς θα ολοκληρώσουν αυτή την πρόκληση που φαίνεται να έχει βαλθεί σε αυτούς από κάποια ανώτερη δύναμη. Η περιπέτεια που τους περιμένει είναι τόσο άγνωστη σε εμάς όσο και σε αυτούς.

Ο πρωταγωνιστής μας, λοιπόν, ξεκολλάει από μία μάζα η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως μούχλα και σάρκα και ξεκινάει το ταξίδι του προς έναν πύργο φωτός στο βάθος. Στη διαδρομή του προς τα εκεί βλέπει εκατοντάδες πτώματα τα οποία είναι παρόμοια με αυτόν, και εδώ να σημειωθεί ότι είναι επίσης όλα αρσενικά. Μιας και είναι αρκετά αδύναμος, σκοντάφτει μέσα σε μία χαράδρα και έρχεται αντιμέτωπος με το πρώτο παζλ της ιστορίας.

Αφού ολοκλήρωσε το πρώτο παζλ της ιστορίας η οθόνη σκοτεινιάζει και ο παίκτης γεννιέται ως ένας καινούργιος αντίστοιχος πρωταγωνιστής, ο οποίος βγαίνει από ένα αυγό και ξεκινάει το ταξίδι του προς τον ίδιο πύργο, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τον θάνατο του πρώτου μας πρωταγωνιστή.

Οι developers βοηθάνε στο μυστήριο
Το Scorn κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα γίνεται, για να επικοινωνήσει με τον παίκτη αυτό, όμως, είναι δίκοπο μαχαίρι μιας και βοηθάει στο immersion γιατί ο παίκτης είναι όσο χαμένος είναι και ο πρωταγωνιστής μας σε αυτό τον κόσμο. Ταυτόχρονα πολλές φορές ο παίκτης δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς το στόχο του ή ότι κάποιο αντικείμενο δεν είναι αντικείμενο παζλ, αλλά αντικείμενα τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για μία αναμέτρηση.

Puzzle και combat σε έναν κόσμο με άφθονο gore
Όπως προαναφέρθηκε το πρώτο πράγμα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο παίκτης είναι ένα μεγάλο και περίπλοκο παζλ για το οποίο δεν υπάρχει καμία επικοινωνία από το παιχνίδι για τη λύση του. Κατά την διάρκεια αυτού του παζλ ο παίκτης αποκτά το πρώτο του αντικείμενο, το οποίο είναι ένα πιστόνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σαν κλειδί για να προχωρήσει ο παίκτης ή σαν όπλο ενάντια στους πρώτους εχθρούς που αντιμετωπίζει, οι οποίοι είναι κάτι βιομάζες που μοιάζουν με ιπτάμενες πυγολαμπίδες.

Οι γρίφοι γενικά ήταν αρκετά ωραίο κομμάτι του gameplay μιας και πάνω-κάτω πάντα καταλάβαινες τι πρέπει να γίνει. Βέβαια υπήρχε συνέχεια το πρόβλημα του πώς να βρείτε, πώς θα το κάνετε, μιας και τα αντικείμενα τα οποία ήταν χρήσιμα συνέχεια αναμειγνύονταν με τους τοίχους εξαιτίας της μονόχρωμης και σκουρόχρωμης παλέτας και ατμόσφαιρας και τον πολλών αδιεξόδων τα οποία υπήρχαν σε όλο το χάρτη. Αυτό βέβαια κάποιος μπορεί να το δει σαν καλό, γιατί διατηρούσε την ατμόσφαιρα του game. Μία ατμόσφαιρα γεμάτη αίμα και εντόσθια, μιας και σχεδόν τα πάντα στο παιχνίδι είναι φτιαγμένα από κόκκαλα, βιομάζα, σάρκα και μούχλα, δημιουργώντας έτσι αυτή τη μονοτονία στην παλέτα.

Σε αυτό το σημείο να τονιστεί ότι το παιχνίδι γενικά είχε performance issues, παρουσιάστηκαν συχνά frame drops. Το παιχνίδι είχε γενικά πολύ κακό optimization σε σημείο που το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι developers, μιας και, άμα γίνει προσπάθεια να αλλάξεις τα Field of View, εμφανίζεται προειδοποιητικό μήνυμα το οποίο λέει ότι το παιχνίδι δεν τρέχει σωστά, αν αλλαχτούν τα default settings. Τέλος, σχετικά με αυτό κάποια στιγμή το παιχνίδι κράσαρε τελείως και εμφάνισε προειδοποιητικό μήνυμα ότι είχε κατανάλωσει όλη τη μνήμη της κάρτας γραφικών, κάνοντας preload texures…και τα 8GB. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα το οποίο υπήρχε κατά την διάρκεια όλου του παιχνιδιού και ακόμα περισσότερο στην αρχή του.

Το game δεν έχει κάποιο quest system είναι όλο γραμμικό. Αυτό πάει να πει ότι δεν μπορεί ο παίκτης να αλλάξει καθόλου τη σειρά του ή να αναλάβει κάποιο Side Quest ή ακόμα ούτε να συλλέξει κάποιο collectible. Το παιχνίδι κατά κύριο λόγο πετάει τον παίκτη από puzzle room σε puzzle room. Οπότε η σειρά που ακολουθείται είναι η εξής. Ο παίκτης μπαίνει σε ένα καινούργιο επίπεδο, του εμφανίζεται αυτό πρέπει να κάνει στο τέλος, από το οποίο λείπει κάποιος μηχανισμός. Aναζητώντας την περιοχή και σκοτώνοντας εχθρούς μπαίνει πιο βαθιά το ίδιο level και βρίσκει το αντικείμενο. Mετά με μηχανισμούς όπως τροχαλίες μοχλοί και άλλα, μεταφέρει αυτό το αντικείμενο στο δωμάτιο που χρειάζεται για να κάνει πρόοδο. Αυτό παρόλο που είναι επαναλαμβανόμενα διάρκεια όλου του παιχνιδιού λύση κάθε παζλ είναι πολύ ικανοποιητική.

Οι εχθροί αυτού του διεστραμμένου κόσμου, εμφανίζονται κατά κύριο λόγο στον δεύτερο πρωταγωνιστή μας, εάν εξαιρέσουμε τις πυγολαμπίδες οι οποίες κατά κύριο λόγο είναι άκακες. Όταν έρχεται η ώρα λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τον πρώτο μας κανονικό εχθρό, ο δεύτερος πρωταγωνιστής αποκτάει ξανά το πιστόνι, αλλά αυτή τη φορά δεν το αποκτά απλώς παίρνοντάς το από μία θήκη στον τοίχο. Το αποκτά κολλώντας ένα τεράστιο παράσιτο στο σώμα του το οποίο ξεσκίζει τη σάρκα του και βάζει “τα χέρια” του μέσα στα εντόσθια του. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι το συγκεκριμένο παράσιτο είναι ο προηγούμενος πρωταγωνιστής όποιος δεν έχει πεθάνει και απλώς ο ψεκασμός με αυτά τα τοξικά υγρά συν το πέρασμα του χρόνου σε αυτό το ξεκάθαρα τοξικό περιβάλλον τον μετέτρεψαν σε αυτό το παράσιτο. Για αυτό έχει και το πιστόνι συνδεδεμένο πάνω του.

Οι εχθροί γενικά αναμειγνύονται με τον χώρο και είναι δύσκολο να τους καταλάβεις με την πρώτη ματιά. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται ένας εχθρός έχει να κάνει με το μέγεθός του. Οι πιο μικροί εχθροί κατά κύριο λόγο έχουν κάποιο projectile και προσπαθούνε να το ρίξουνε στον πρωταγωνιστή από όσο δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση γίνεται, και κάπως πάντα τον πετυχαίνει. Οι πιο μεγάλοι εχθροί προσπαθούνε να έρθουνε όσο το δυνατόν πιο κοντά γίνεται στον πρωταγωνιστή, με γρήγορες εμβόλιμες κινήσεις. Αυτοί που είναι σε μεσαίο μέγεθος συνδυάζουν τις παραπάνω τεχνικές. Τα boss fight σε αυτό το game, είναι κάτι αντίστοιχο με τα boss fight του Resident Evil, δηλαδή ένας μεγάλος εχθρός με ξεκάθαρα ευαίσθητα σημεία.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, πέρα από το πιστόνι το οποίο είναι για κοντινές αποστάσεις (melee), αποκτάμε και δύο ακόμα όπλα, ένα πιστόλι και ένα shotgun. Το πιστόλι δεν κάνει για μακρινές αποστάσεις και το rate of fire του είναι πολύ αργό. Το shotgunέχει χωρητικότητα τρεις σφαίρες αλλά οι περισσότεροι εχθροί χρειάζονται δύο σφαίρες για να σκοτωθούν, αυτό σημαίνει ότι όποτε αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής δύο ή παραπάνω εχθρούς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο το shotgun για να τους εξολοθρεύσει. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι όλες οι επιλογές για combat σε αυτό το παιχνίδι είναι close range.Οι σφαίρες για τα όπλα βρίσκονται σε charging stations τα οποία βρίσκονται πάνω στον τοίχο.

Οι πρώτες ύλες είναι πολύ σπάνιες και ελάχιστες, οπότε πριν από κάθε βολή πρέπει να σκεφτεί ο παίκτης πολύ καλά, αν χρειάζεται όντως ή αν μπορεί να εξοικονομήσει έστω και μία σφαίρα για τον επόμενο εχθρό. Κάποιες φορές βέβαια αυτό κομμάτι γίνεται κουραστικό ειδικά σε στιγμές που τελειώνουν οι σφαίρες ή πριν την απόκτηση του πιστολιού, μιας και οι αναμετρήσεις με μόνο όπλο το πιστόνι το οποίο έχει μονάχα δύο charges που σας δίνουν δύο κινήσεις: να πλησιάζει ο παίκτης τον εχθρό και να του ρίχνει δύο χτυπήματα και να τρέχει να καλυφθεί μέχρι να ξαναφορτώσει το πιστόνι. Οι εχθροί κατά κύριο λόγο είναι παράσιτα φτιαγμένα από μάζες σάρκας.

Το παιχνίδι παίρνει 6 με 8 ώρες να τερματιστεί σύμφωνα με τους developers. Εγώ το τερμάτισα σε μόλις 4,5 ώρες. Είναι πολύ σημαντικό για αυτό το παιχνίδι να υπάρχει καλή αίσθηση του αποπροσανατολισμού, μιας και σχεδόν κάθε διάδρομος μοιάζει με τον άλλον και, όπως αναφέρθηκε πιο πριν, η χρωματική παλέτα και τα αδιέξοδα δεν βοηθάνε.

Αηδιαστικές λεπτομέρειες σε όλο τον κόσμο
Το Scorn έχει γενικά πάρα πολύ ωραία γραφικά και πάρα πολύ περίπλοκα animations. Το περιβάλλον έχει μία ποικιλομορφία, αλλά κατά βάση μας φέρνει δύο διαφορετικά είδη σχεδιασμού. Από την μία έχουμε ένα υπερβολικά μίζερo υπόγειο φτιαγμένο από υλικά τα οποία φαίνονται ετοιμόρροπα και μουχλιασμένα και πάνω από όλα ζωντανά και αργότερα ένα πιο χρωματιστό περιβάλλον το οποίο φαίνεται σαν να είναι συντηρημένο ίσα-ίσα για να φαίνεται λίγο καλύτερο από το προηγούμενο.

Βέβαια, όλα αυτά ακολουθούν το καθορισμένο ύφος το οποίο έχουνε θέσει οι developers για αυτόν τον μίζερο κόσμο. Από την μία τα animation του χαρακτήρα μας είναι πολύ καλοφτιαγμένα και μοναδικά, από την άλλη οι εχθροί χρησιμοποιούνε πολύ βασικές κινήσεις για να κοιμηθούν στο χώρο. Το user interface του παιχνιδιού αποτελείται από Ελάχιστες ενδείξεις. Εμφανίζεται μόνο όταν κάνει ο πρωταγωνιστής στοχεύει Και δείχνει με ένα γράφημα την ζωή και τις σφαίρες. Εμφανίζεται επίσης στα παζλ ως την εντολή “use” και “direction” δείχνοντας έτσι τι μπορεί ο παίκτης να πράξει στην εκάστοτε στιγμή.

Ησυχία και μοναξιά
Στο Scorn υπάρχει μεγάλη έλλειψη ήχων. Δεν έχει σχεδόν καθόλου voice acting πέρα από τις κραυγές του πρωταγωνιστή μας και τους ανατριχιαστικούς ήχους που κάνουν οι εχθροί (όπως τσιρίδες, κραυγές και έναν περίεργο ήχο γλίτσας που ακούγεται), οι οποίοι μερικές φορές αναμειγνύονταν και με το περιβάλλον.

Ο ηχητικός τομέας συμβάλει στη δημιουργία μιας Horror ατμόσφαιρας. Ένα από τα περίεργα πράγματα της ιστορίας ήταν η επιλογή των ήχων που κάνουν τα όπλα, μιας και σχεδόν τα πάντα σε αυτό τον κόσμο αποτελούνται από όργανα. Ακόμα και οι σφαίρες και το όπλο είναι περίεργο το γεγονός ότι ακούγονται σαν πραγματικά όπλα, δηλαδή οι sound designers όφειλαν να τους δώσουν κάτι το διαφορετικό ως ήχο. Όσον αφορά τη μουσική, είναι τύπου Dark Ambient. Παίζεται πάντα σε χαμηλό volume και χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για να τονίσει ακόμα πιο πολύ την κρύα και απομονωμένη ατμόσφαιρα. Υπάρχουν βέβαια και ελάχιστες εξαιρέσεις όπου η μουσική είναι πολύ δυνατά για να τονίσει την δράση ή την ιστορία.

Ένα άλυτο μυστήριο
Το παιχνίδι, παρόλο που έχει αρκετά προβλήματα στο κομμάτι του gameplay και του performance, έχει ένα καλό. Η ιστορία του είναι πολύ αφηρημένη και αφήνει κάθε παίκτη να τη ζήσει με το δικό του τρόπο και να μεταφράσει αυτόν τον περίεργο και εξωγήινο κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια και τη δικιά του πραγματικότητα. Με άλλα λόγια αφήνει τη φαντασία κάθε παίκτη να καλπάσει ελεύθερα. Τέλος, κάθε παζλ της ιστορίας έχει μία πολύ ικανοποιητική λύση.

Το Scorn αποτελεί ένα Survival Horror που ωστόσο καταφέρνει να ξεχωρίσει σημαντικά από το είδος του. Ο λόγος δεν είναι μόνο η ανατριχιαστική Horror ατμόσφαιρά του, αλλά και το γεγονός ότι συγκεντρώνει πολλά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα Puzzle games. Ταυτόχρονα, έχει ένα Story το οποίο δίνει απόλυτη ελευθερία σε έναν παίκτη με γερό στομάχι.

Θετικά:
- Πολύ ωραίο περιβάλλον
- Εντυπωσιακά γραφικά
- Ελεύθερη ιστορία που μπορεί να μεταφραστεί σύμφωνα με τον εκάστοτε παίκτη
- Ωραία και ικανοποιητικά παζλ

Αρνητικά:
- Frame Drops
- Επαναλαμβανόμενο και εύκολο combat
- Έλλειψη επικοινωνίας με τον παίκτη για τα mechanics του παιχνιδιού

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 6
Gameplay: 7
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 6.8

Splatter και γρίφοι ενώνονται σε ένα εξωγήινο σύμπαν...για γερά νεύρα!

Μιχάλης Τσακίρογλου