Battletoads

Τα αγαπημένα μας βατράχια επιστρέφουν 26 χρόνια μετά.

Πριν από 29 χρόνια, το μακρινό 1991 στο οποίο δεν είχα καν γεννηθεί, ένα Beat ‘em up Platform κέρδισε τις καρδιές όλων, και φυσικά μιλάμε για το Battletoads. Έκανε το ντεμπούτο του στο NES, και άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορες άλλες κονσόλες, όπως το Game Boy, αλλά και σε arcades. Η τελευταία φορά που τα είδαμε ήταν το 1994, όταν η Electronic Arts έφερε το τελευταίο τους game στα arcades.

Βέβαια, τα βατράχια αυτά τα ξαναείδαμε ανεπίσημα το 2015, όταν η εταιρεία ανάπτυξης του Battletoads, Rare Limited, κυκλοφόρησε το Rare Replay. Η εταιρεία γιόρτασε τα 30 της χρόνια, φέρνοντας στο Xbox One μια συλλογή με τα 30 καλύτερα της παιχνίδια. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το Battletoads Arcade, το οποίο μάγεψε τους παίκτες και τους ξύπνησε μπόλικες αναμνήσεις. Κάτι που σίγουρα τράβηξε την προσοχή της Dlala Studios, η οποία συνεργάστηκε με την Rare Limited για να αναπτύξουν το Battletoads για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα.

Τα βατράχια βγαίνουν από τη φούσκα τους
Οι γνωστοί Rash, Pimple και Zitz συνέχιζαν να ζουν τις περιπέτειές τους, και ας τους είχαμε ξεχάσει για 26 ολόκληρα χρόνια. Όλον αυτόν τον καιρό ζούσαν σε ένα fantasy simulation θάλαμο, ο οποίος ήταν γεμάτος "εχθρούς" οι οποίοι εν τέλει δεν υπήρχαν. Εξωγήινα όντα ανακαλύπτουν τον θάλαμο αυτό και ελευθερώνουν τους βατράχους μας, που βρίσκονται σε πλήρη πανικό και σύγχυση. Δεν είναι πλέον οι διαγαλαξιακοί ήρωες που όλος ο κόσμος ήξερε και πρέπει να αντιμετωπίσουν τη νέα τάξη πραγμάτων που επικρατεί. Θα αναγκαστείτε να κάνετε χαμαλοδουλειές ώστε οι ήρωες να μπορέσουν να έχουν λεφτά να επιβιώσουν στη μικρή γκαρσονιέρα τους. Μέχρι που μια μέρα ο Rash, ο τύπος με τα γυαλιά, θα φάει μια διαγαλαξιακή φρίκη που θα τον ωθήσει να αναζητήσει ξανά τον μεγαλύτερο εχθρό της τριάδας, την Dark Queen.

H εταιρεία ανάπτυξης αντιμετωπίζει με χιούμορ το γεγονός ότι ξαναζωντάνεψε ένα video game το οποίο πολλοί είχαν ξεχάσει. Το σενάριο είναι γεμάτο με κάφρικα αστεία και λογοπαίγνια τα οποία συνήθως έχουν να κάνουν με το ότι κανείς δε θυμάται το Battletoads. Ο αυτο-σαρκασμός λένε είναι η καλύτερη μορφή αυτογνωσίας. Αν δεν έχουν να κάνουν με την ανάσταση νεκρών, σίγουρα θα κοροϊδεύουν τα ονόματα των βατράχων που προέρχονται από δερματικές παθήσεις. Πάντως η πλοκή του παιχνιδιού εξελίσσεται όμορφα, καθώς θα δείτε πολλές ανατροπές και συνεργασίες με άτομα που σίγουρα δεν περιμένετε.

Tutorial θέλετε; Ξύλο θα πάρετε!
Με το που αρχίσετε το Battletoads, θα ξεκινήσετε να παίζετε ξύλο. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι εάν δεν έχετε χειριστήριο, καλά θα κάνετε να δανειστείτε ένα για αυτό το video game. Είναι σχεδιασμένο για να το παίζετε με controller, και από τα τρία λεπτά που έπαιξα χωρίς, δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Προσωπικά δε με πείραξε η έλλειψη ενός πιο συγκροτημένου tutorial, είμαι υπέρ του "βλέποντας και κάνοντας" αλλά πολλές φορές οι οδηγίες ήταν λίγο ελλιπείς. Για παράδειγμα, όπως σε κάθε Beat ‘em up, έτσι και στο Battletoads, υπάρχει ένα combo system. Δεν υπάρχει όμως κάποια σαφή οδηγία για το πως να κάνετε κάποια συγκεκριμένα combos. Σίγουρα δεν είναι περίπλοκα, και σίγουρα θα τα μάθετε μόνοι σας μέσα σε 10 λεπτά.

Σε γενικές γραμμές όμως, το combat system δεν είναι τόσο περίπλοκο και μοναδικό όσο αυτό που βγήκε για το NES. Δεν υπάρχουν μοναδικές κινήσεις που μπορείς να κάνεις σε συγκεκριμένες πίστες όπως το "BT Bashing Ball" στην δεύτερη πίστα, όπου αν κρατιόσουν από ένα καλώδιο, ο βάτραχος θα έπαιρνε τη μορφή μιας μπάλας. Τα πράγματα εδώ είναι αρκετά πιο απλά, και τα combos εμφανώς πιο λίγα. Από την άλλη είναι πιο βολικό, αφού ξέρεις τι θα γίνει όταν πατήσεις το Χ ας πούμε, κάτι που ήταν πολυτέλεια για την εκδοσή του NES στην οποία με κάθε αλλαγή πίστας είχαμε και αλλαγή των attacks.

Ουσιαστικά, το Battletoads βασίζεται στον πειραματισμό.
Αν πατήσετε το Υ αφότου έχετε πατήσει πολλές φορές το Χ, το κάθε βατράχι θα πάρει τη δική του ξεχωριστή μορφή, κάνοντας μαζικό damage στην ευρύτερη περιοχή. Προσοχή όμως, αν είστε σε άλλη μορφή μπορείτε ακόμη να φάτε damage, κάτι που θα σπάσει το combo streak σας. Επίσης, μπορείτε να εκτελέσετε combos και στον αέρα για να αποφύγετε το melee damage. Όπως σε όλα τα Beat 'em up με combo system, έτσι και στο Battletoads τα combo σας σπάνε εάν σας χτυπήσει εχθρός ή αν δεν έχετε χτυπήσει κάτι για πολλή ώρα. Κατά τη διάρκεια της μάχης μπορείτε να αλλάζετε διαρκώς βατράχια, κάτι που δίνει combo points από μόνο του, ειδικά με τον Pimple που κάνει AoE damage κάθε φορά που εμφανίζεται στη σκηνή. Ο κάθε βάτραχος έχει και μια ειδίκευση. Ο Pimple, ο δυνατός, είναι καλός για αργές αλλά δυνατές επιθέσεις που καμιά φορά κάνουν stun τους εχθρούς του. Ο Zitz, ο αρχηγός, είναι ο γρήγορος νίντζα της παρέας και έχει πολύ γρήγορο playstyle. Ο Rash, ο γυαλάκιας, είναι η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στους δύο προηγούμενους, και ένα πολύ καλό βατράχι για αρχάριους.

Σαν καλά βατράχια όμως, έχετε και πλήρη έλεγχο με τη γλώσσα σας. Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε για να μεταβείτε στο βάθος μιας πίστας, αλλά και για να διαχειριστείτε τους πολλούς εχθρούς που μπορεί να χρειαστεί να παλέψετε ταυτόχρονα. Φυσικά και δεν λείπουν και οι αγαπημένες μας μύγες από το παιχνίδι. Πάντως δε θα χρειάζεται να κάνετε τάμα στην παναγία για να τις βρείτε όπως στο NES, αλλά αντ'αυτού θα εμφανίζονται μαζικά ενώ δεν τις χρειάζεστε γιατί το σημερινό Battletoads δεν είναι τόσο δύσκολο. Όλα αυτά τα στοιχεία θα τα χρειαστείτε, καθώς κάθε φορά που λήγει μια μάχη παίρνετε μία βαθμολογία, με τη χειρότερη να είναι το D και η καλύτερη το S. Για να μαζέψετε όλα τα collectibles, θα χρειαστεί πολλές φορές να τερματίσετε κάποιο level με Α ή με S. Γι'αυτό και η απώλεια ενός σοβαρού tutorial είναι εκνευριστική. Ειδικά από τη στιγμή που το Beat ‘em up στοιχείο υπάρχει μόνο για το μισό παιχνίδι. Όλο το υπόλοιπο περιεχόμενο αποτελείται από άλλα minigames, κάτι που βλέπαμε σε μια άλλη, παλαιότερη εποχή.

Το πρώτο mini game που θα συναντήσετε αφορά τις χαμαλοδουλειές που αναφέραμε παραπάνω. Και φυσικά, θα είναι χαμαλοδουλειές και για εσάς καθώς θα χρειαστεί να εκτελέσετε κάποιους πολύ απλούς συνδυασμούς με μεγάλη ταχύτητα, όπως για παράδειγμα να πατάτε 2 κουμπιά εναλλασσόμενα. Μετά, έρχεται το mini game στο οποίο οι Battletoads θα κλέψουν 3 μηχανές και θα πρέπει να ξεπεράσουν τα εμπόδια, όπως και στις παλαιότερες εκδόσεις, απλά με πιο ωραία γραφικά και με 3D αίσθηση. Φυσικά δε λείπει το στοιχείο του διαστήματος, καθώς σε κάποια levels θα βρίσκεστε στο διαστημόπλοιο σας το οποίο πρέπει να σώσετε από την απόλυτη καταστροφή. Μπορώ να πω ότι το διαστημόπλοιο ήταν το πιο δύσκολο και περίπλοκο από τα mini games καθώς χρειαζόσουν και τα δύο σου χέρια για να το τερματίσεις. Το πιο βαρετό mini game ήταν αυτό με την Bratty, ένα ον φτιαγμένο από την Dark Queen που πρωταγωνιστεί στις 2D Platform πίστες. Οι πίστες αυτές δεν είχαν καμία ουσιαστική δυσκολία, παρά μόνο εάν θέλει κάποιος να τις τερματίσει γρήγορα ώστε να πάρει τα collectibles. Η όλη ιδέα πίσω από την Bratty ήταν να συνδυάσουν αγαπημένες πίστες από την έκδοση του NES, όπως τα Arctic Caverns και το Rat Race. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε ιδιαίτερη επιτυχία.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η προσέγγιση με τα mini games είναι σωστή ή όχι για την τρέχον κατάσταση της βιομηχανίας. Παλαιότερα, οι εταιρείες ανάπτυξης ανταγωνιζόντουσαν για το ποια θα φτιάξει το καλύτερο video game με τα περισσότερα mini games. Ήταν συνηθισμένο οι κασέτες μας να περιέχουν συλλογές από mini games. Αλλά πλέον, οι εταιρείες ανάπτυξης ανταγωνίζονται για το ποια θα φέρει το καλύτερο game σε κάθε είδος. Έχουμε περάσει γενικότερα στη φάση της εξειδίκευσης. Όπως και να έχει, αν ελπίζετε ότι το Battletoads θα είναι γεμάτο ξύλο, θα σας απογοητεύσει. Τα minigames που προσφέρει δεν είναι εξ’ ολοκλήρου κακά, αλλά υστερούν στην πολυπλοκότητα και την δυσκολία. Πάνε οι καλές παλιές εποχές με τα απίστευτα εμπόδια που έβαζε η Dark Queen. Το Battletoads του 2020 έχει την λογική του replayability, δηλαδή ωθεί τους παίκτες να ξαναπαίξουν ένα level μόνο και μόνο για να πάρουν όλα τα collectibles. Εάν αυτό δεν σας ενδιαφέρει και τόσο, έχετε μπροστά σας ένα game που θα σας απασχολήσει το πολύ τέσσερις ώρες, όσες μου πήρε δηλαδή για να το τερματίσω. Εάν πάλι, θέλετε να τα μαζέψετε όλα, δε νομίζω να σας πάρει πάνω από επτά με οκτώ ώρες.

To Battletoads κυνηγάει το replayability μέσω των collectibles. Αυτά μπορείτε να τα αποκτήσετε με διάφορους τρόπους. Πολλές φορές κρύβονται μέσα σε πίστες, ενώ άλλα θα τα αποκτήσετε τελειώνοντας τη πίστα σε συγκεκριμένο χρόνο, ή με συγκεκριμένους βαθμούς αν μιλάμε για τις πίστες στις οποίες υπάρχουν μάχες. Στο αρχικό μενού σας δίνεται η επιλογή να παίξετε κάποια συγκεκριμένη πίστα, εφόσον την έχετε ολοκληρώσει στο main story. Αυτή η επιλογή λέγεται stage select και μπορείτε να ξαναπαίξετε οποιοδήποτε level, ασχέτως αν έχει collectibles ή όχι. Πέραν από τα collectibles, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να ωθεί τον παίκτη να ξαναπαίξει κάποια πίστα. Επίσης, δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη, ή κάτι να ξεκλειδώσετε όσο παίζετε, πέραν από τα mini games, κάτι που κάνει το Battletoads πολύ μονοδιάστατο.

Όταν ξαναζωντανεύουμε έναν τίτλο, καλό είναι να τον φέρνουμε στα μέτρα της εποχής και όχι να τον κάνουμε ξεπατικωτούρα.

Βγάλτε τα controllers σας και παίξτε με τους φίλους σας
Το ωραίο που έχουν κάνει στο Battletoads είναι ότι ανά πάσα στιγμή μπορείτε να συνδέσετε ένα έξτρα controller και να παίξετε με τους φίλους σας. Μπορεί να μην υποστηρίζει multiplayer, έχει όμως Co-op. Σπάνιο για τα περισσότερα games αυτόν τον καιρό να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα δεν είναι κακό. Ή ίσως το Battletoads είναι τόσο παλιακό που ξέχασε μέχρι και τον κορονοϊό, και υποθέτει ότι έχουμε κάθε μέρα κόσμο σπίτι για να παίξουμε Co-op. Όπως και να έχει, είναι καλοδουλεμένο και διασκεδαστικό. Μέσω του Co-op μπορείτε και να μαζέψετε collectibles τα οποία θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να αποκτήσετε μόνοι.

Ο ρεαλισμός δεν είναι το παν
Ένα πράγμα που με τράβηξε στο Battletoads, είναι ότι δεν κυνήγησε να προσφέρει τέλεια και "ρεαλιστικά" γραφικά. Αντίθετα, έχει animation σε στιλ καρτούν, κάτι που προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και άρτιο και ταυτόχρονα εκπέμπει μια συμπαθητική παιδικότητα. Ούτως η άλλως, μιλάμε για το reboot ενός video game που είχαμε παίξει πριν πάρα πολλά χρόνια, άρα σίγουρα θέλει να σας "χτυπήσει" εκεί που πονάτε. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο θα ταίριαζε στο Battletoads να έχει ρεαλιστικά γραφικά. Μάλλον θα μιλάγαμε για ένα Horror game. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για high-end γραφικά που μπορούν να κάψουν κονσόλες και PC. Το Battletoads κατά τη γνώμη μου κατάφερε να βρει μια αξιοθαύμαστη ισορροπία, καθώς όλο το artwork συμβαδίζει με το στιλ του. Η ροή του animation είναι πολύ όμορφη και δεν ήρθα αντιμέτωπη με κανένα "αστείο" glitch, κάτι που συμβαίνει συχνά σε games που καυχιούνται για τα γραφικά τους. Λίγα και καλά λοιπόν, αυτό αρκεί για πολλά games εκεί έξω.

Οι Beat 'em up πίστες είναι ως επί το πλείστων side-scrolling, δηλαδή είναι δύο διαστάσεων και πηγαίνουν προς τα δεξιά. Ωστόσο περιέχουν κάπως και την αίσθηση του βάθους, καθώς πολλά levels χωρίζονται σε 2 μέρη, στα οποία μπορείτε να πηγαινοέρχεστε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των βατράχων σας. Το background χαρακτηρίζεται από την πολυπλοκότητά του και πολλές φορές μπορεί να κρύβει διαφορά μυστικά, τα οποία είτε είναι πλήρως διακοσμητικά ή σας βοηθάνε έμμεσα να αποκτήσετε κάποιο collectible. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή αν το συγκρίνουμε με το παλιό Battletoads, το οποίο ήταν πλήρως 2D χωρίς καμία αίσθηση του βάθους και δεν είχε τόσο περίπλοκο background.

Παίξτε ξύλο με μεταλιές
Τι καλύτερο από το να παίζεις ένα Beat ‘em up ακούγοντας μεταλιές, κιθάρες, και κλαπατσίμπαλα. Μιλάμε για τα levels που έχουν κάποιες μάχες, καθώς υπάρχουν και μερικά όπου παίζει πιο χαλαρή μουσική. Συνολικά, η μουσική είναι πολύ ξεσηκωτική και ταιριάζει απόλυτα στον χαρακτήρα που έχει το Battletoads. Συν ότι κλασικά γίνεται πιο έντονη κάθε φορά που ξεκινάει καινούργια μάχη ή κάθε φορά που παλεύετε με κάποιο boss. Επίσης, τα ηχητικά εφέ είναι και αυτά πολύ επιμελημένα, καθώς ο κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικούς ήχους για τις κινήσεις του. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για καλή μουσική και καλά ηχητικά εφέ, αλλά τίποτε αξιοσημείωτο. Οι ηθοποιοί από την άλλη έκαναν απίστευτη δουλειά. Ο κάθε χαρακτήρας είχε το δικό του μοναδικό στιλ και τα cutscenes αν και μεγάλα είναι αρκετά ευχάριστα. Κάποιες φορές ένιωθα λες και έβλεπα το νεο hit cartoon του Netflix.

Ας αφήσουμε το παρελθόν και ας κοιτάξουμε το μέλλον
Είναι ωραίο πολλές φορές να νοσταλγούμε games που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί. Αλλά ένα από τα θαύματα της νοσταλγίας είναι ότι κάποια πράγματα ίσως και να μην τα θυμόμαστε τόσο καλά όσο νομίζουμε. Ο λόγος που το παλιό Battletoads έκανε πάταγο δεν ήταν το επικό ξύλο που ρίχναμε. Ήταν η πολυπλοκότητα του κάθε level, αλλά και η μοναδικότητά του. Δεν ένιωθες ότι έπαιζες την ίδια πίστα δύο φορές. Το Battletoads μου άφησε μια ξινίλα, καθώς περίμενα περισσότερο ξύλο και λιγότερες πίστες με παζλ, διαστημόπλοια και τα σχετικά, οι οποίες επαναλαμβάνονταν συνέχεια. Αν ήθελα να παίξω ένα video game με γρίφους, θα κοίταγα έναν τίτλο στο αντίστοιχο είδος. Συν ότι όλες αυτές οι εναλλαγές απλά σου "κόβουν" την όρεξη. Ωραίο το διάλειμμα από το ξύλο, αλλά όχι όταν αυτό το διάλειμμα είναι το μισό παιχνίδι. Μην ξεχνάμε ότι τα mini games αυτά ήταν πανεύκολα, αν εξαιρέσουμε το διαστημόπλοιο. Δεν χρειάζεστε καν να έχετε και τα δύο χέρια στο χειριστήριο, μπορείτε να πίνετε και τον καφέ σας παράλληλα. Το μόνο που μπορούμε να επευφημήσουμε είναι τα όμορφα γραφικά και οι καλοί ηθοποιοί. Οπότε, αγαπητές εταιρείες ανάπτυξης, όταν αποφασίζετε να κάνετε κάποιο reboot, καλύτερα να το φέρνετε στα μέτρα της εποχής ειδικά για όταν μιλάμε για μια τόσο παλιά και αγαπημένη σειρά όπως αυτή των Battletoads. Ας γίνει τουλάχιστον χρήσιμο ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Θετικά:
- Διασκεδαστικό gameplay
- Ωραία γραφικά
- Ξυπνάει παιδικές μας αναμνήσεις
- Καλό στόρυ
- Υπέροχες φωνές

Αρνητικά:
- Ξεπερασμένο level design
- Πολύ λίγες ώρες gameplay
- Πολλά mini games που διακόπτουν τη ροή
- Υπερβολικά πολύ εύκολο σε σύγκριση με το παλιό

Βαθμολογία:
Γραφικα: 8
Ήχος: 7
Gameplay: 5
Σενάριο: 7
Αντοχή: 4
Γενικα : 6.2

Μια εμπειρία κάτω του μετρίου που δεν θα σας κρατήσει για πολύ, αξίζει να το παίξετε μόνο για τη χαρά της νοσταλγίας.

Αλεξάνδρα Αντασκαλίτσιι