Slain: Back from Hell

Hack n’ Slash, ουίσκι και Heavy Metal δίσκοι.

Σας έχει τύχει ποτέ να δουλεύετε πάνω σε ένα project και επειδή δεν είστε ικανοποιημένοι από τους καρπούς της προσπάθειάς σας, να πετάτε όλη σας την πρόοδο στον κάλαθο των αχρήστων και να ξεκινάτε από την αρχή, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσετε ότι και η επόμενη προσπάθεια δεν είναι η αναμενόμενη, αν και σίγουρα καλύτερη από την αρχική; Κάπως έτσι, μπορεί εν ολίγοιςνα περιγραφεί και η ιστορία του Slain! της Wolf Brew Games, το οποίο ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει στα τέλη του 2015 και τελικά αυτό έγινε στις 24 Μαρτίου 2016 για PC. Η αρνητική υποδοχή από κοινό και κριτικούς, ανάγκασε την εταιρεία να επιδιορθώσει τα κακώς κείμενα, να κάνει μια μικρή αλλαγή στον τίτλο του παιχνιδιού μετονομάζοντας το σε Slain: Back from Hell (όχι τυχαία επιλογή του τίτλου) και να προβεί στην επανέκδοσή του στις 2 Αυγούστου 2016 για PC, PS4, Xbox One, PS Vita και ένα χρόνο αργότερα για το Switch.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το είδος των 2D Platform games, διάγει μια δεύτερη νεότητα, με κυκλοφορίες όπως το Dead Cells και το Blasphemous μεταξύ άλλων. Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων κυκλοφοριών του συγκεκριμένου είδους, είναι το υψηλό επίπεδο δυσκολίας αλλά πάντα με μια αίσθηση ότι κάθε ήττα σας φέρνει πιο κοντά στην συνέχεια και υπερπήδηση των εμποδίων. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι ευδιάκριτο στην περιπέτεια του Bathoryn, και η δυσκολία της είναι χωρίς ιδιαίτερο αντίκρυσμα εν τέλει.

Το κάλεσμα από τον τάφο
Ο Bathoryn (Quorthon, εσύ;), o χαρακτήρας που υποδύεστε, ξυπνά από τον βαθύ και αιώνιο λήθαργό του για να σώσει την ανθρωπότητα από τον διαβολικό Lord Vroll και τις δυνάμεις του κακού, οι οποίες έχουν κυριεύσει κάθε γωνιά της γης. Το ποιος ξυπνάει τον ήρωά μας δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στο σενάριο. Γενικότερα το story είναι προσχηματικό, χωρίς πολλές φιοριτούρες και ξετυλίγεται μέσα από τις σποραδικές συνομιλίες του Bathoryn, κυρίως στην αρχή και στο τέλος του κάθε chapter με διάφορους NPCs. Ένας από αυτούς είναι και ένας γηραιός sorcerer που λειτουργεί σαν προάγγελος αυτών που θα ακολουθήσουν, δίνοντάς σας hints για αυτά που θα αντιμετωπίσετε. Στις στομφώδεις λογομαχίες με τον Lord Vroll πριν από την τελική αναμέτρηση, αχνοφαίνεται και μια παλιότερη γνωριμία μεταξύ των δυο. Θα χρειαστεί να καθαρίσετε έξι περιοχές που βρίθουν από εχθρούς διαφορών ειδών, όπως σκελετοί, καταραμένοι ιππότες, ιπτάμενα κεφάλια, gargoyles, τετράποδα φλεγόμενα ζώα κτλ. Στο τέλος κάθε περιοχής αντιμετωπίζετε και το αντίστοιχο boss, το οποίο οπτικά ομοιάζει με την γενικότερη αισθητική της εκάστοτε πίστας.

Μια τέλεια μέρα για να πεθάνεις
Όπως και σε κάθε παιχνίδι του είδους, έτσι και στο Slain: Back from Hell οι βασικές αρχές του gameplay είναι ίδιες. Από τη μία έχετε το platform στοιχείο και από την άλλη το στοιχείο της μάχης. Το πρώτο είναι αρκετά απλά δοσμένο με τον Bathoryn να χρειάζεται να πηδήξει σε κινούμενες πλατφόρμες πάνω από λίμνες με αίμα (που τον… σκοτώνουν), να πιέσει μοχλούς, να αντιμετωπίσει ορδές εχθρών που θα του κάνουν τη ζωή δύσκολη και να πηδήξει πάνω από εισερχόμενα fireballs, μεταξύ άλλων. Προφανώς το ότι ο ήρωάς μας ήταν τόσο καιρό σε λήθαργο δεν τον κάνει και τόσο ευκίνητο για να περνάει πάντα με επιτυχία τα εμπόδια που του παρουσιάζονται και είναι τουλάχιστον απογοητευτικό το να επιστρέφετε ξανά και ξανά στα ίδια σημεία για λάθη χιλιοστών. Τα checkpoints είναι τοποθετημένα σε άκυρα σημεία και οι καρδιές-potions που γεμίζουν την ενέργειά σας, είναι είδος προς εξαφάνιση. Σε όλη αυτή τη λογική του παιχνιδιού, αν προσμετρήσουμε και το γεγονός ότι ο ψαρομάλλης σπαθοφόρος μας, έχει κληρονομήσει και το γνωστό πατινάρισμα των πρωταγωνιστών του συγκεκριμένου είδους (με πρώτο και βασικό διδάξα τον μυστακοφόρο υδραυλικό), τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.

Το δεύτερο στοιχείο του gameplay, αυτό της μάχης, θέλει τον Bathoryn να κραδαίνει το σπαθί του και με το πάτημα του τετραγώνου στο χειριστήριό σας, να σφάζει τους εχθρούς του. Σας δίνεται και η δυνατότητα για combo, πατώντας το κουμπί της επίθεσης εις τριπλούν, όπως και αυτή του block, η οποία πάντως δεν λειτουργεί με απόλυτη ανταπόκριση και εκτός αυτού χάνετε και λίγη από την πολύτιμη ενέργειά σας ακόμα και αν έχετε επιτύχει την άμυνα. Κάνοντας block την κατάλληλη στιγμή, ο εχθρός σας ακινητοποιείται για μερικά δευτερόλεπτα, δίνοντας σας τη δυνατότητα να του επιφέρετε υψηλότερο damage. Πατώντας το L1, ο ήρωάς μας κάνει ένα πίσω βήμα, εν είδει backward dodge και αυτή είναι και η γενικότερη αντιμετώπιση των μαχών εκ μέρους σας. Επίθεση και dodge δηλαδή, αλληλουχία που θα εκτελείτε συνεχώς, με αποτέλεσμα, γρήγορα να καταντήσει βαρετή και επαναλαμβανόμενη.

Πάνω αριστερά υπάρχουν δυο μπάρες, αυτή της ενέργειας και αυτή του mana, με την δεύτερη ουσιαστικά να σας δίνει τη δυνατότητα είτε να εξαπολύετε fireballs, είτε να δημιουργείτε μια ηλεκτρική εκκένωση επιφέροντας και το αντίστοιχο damage στους εχθρούς που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στην οθόνη. Οι μαγικές δυνάμεις του Bathoryn δίνουν μια έξτρα πινελιά στο gameplay, αλλά γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι είναι αρκετά ισχνές ως προς την βοήθεια που σας προσφέρουν και υπάρχει η περίπτωση να τις ξεχάσετε εντελώς, εμπιστευόμενοι μόνο το πιστό σας σπαθί.

Περί σπαθιών ο λόγος και εκτός από το βασικό χαλύβδινο με το οποίο ξεκινάτε την περιπέτειά σας, αργότερα θα ξεκλειδώσετε και άλλα δυο, ένα του πάγου και ένα της φωτιάς. Κάθε ένα από τα δυο ενισχυμένα, αποσκοπεί και στην χρήση του για συγκεκριμένους εχθρούς, χωρίς όμως να είναι πολύ δυνατότερα από το βασικό. Κρατώντας πατημένο το τετράγωνο για μερικά δευτερόλεπτα, ο Bathoryn εξαπολύει μια δυνατότερη επίθεση, αλλά πρέπει ο συγχρονισμός σας είναι ακριβής γιατί αλλιώς ακυρώνεται το sequence.

Η εταιρεία ανάπτυξης κάνει τα πάντα για να σας κάνει τη ζωή δύσκολη.

Στο Slain: Back from Hell, ακόμα και οι πιο απλοί εχθροί στις αρχικές πίστες θα δοκιμάσουν τις ικανότητές και την υπομονή σας και το δυστύχημα είναι ότι αυτό δεν αλλάζει κατά την πρόοδο σας στους αφιλόξενους κόσμους του παιχνιδιού. Ο Bathoryn μπορεί να έχει το ''φαίνεσθαι'' του badass τύπου που θα πετσοκόψει όποιον βρεθεί στον διάβα του, αλλά στο ''είναι'' απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί τέτοιος. Υπάρχουν στιγμές που φθηνά τεχνάσματα υπό τη μορφή παγίδων, εχθρών που κάνουν respawn από το πουθενά, ή ''περίεργου'' σχεδιασμού της πίστας, σας δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχουν εκεί, απλά και μόνο για να σας κάνουν να πεθάνετε. Αυτό λειτουργεί αρνητικά για το ίδιο το gameplay, την ισορροπία του και κυρίως τη ροή του, η οποία σε παιχνίδια του είδους είναι το άλφα και το ωμέγα. Τα bosses που θα αντιμετωπίσετε έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους βασικούς εχθρούς και αυτό οφείλεται στο ότι οι μάχες με αυτά είναι πιο ισορροπημένες και λογικές. Κάποιες φορές μάλιστα είναι πιο εύκολο να βγάλετε από τη μέση τα bosses του παιχνιδιού, παρά τους επαναλαμβανόμενους εχθρούς-fodders υπό τη μορφή σκελετού. Η ανισορροπία του gameplay περικλείεται συνοπτικά στις αναμετρήσεις σας με τα πακτωμένα στον τοίχο αγάλματα – gargoyles. Οι συγκεκριμένοι εχθροί εκτοξεύουν fireballs, τα οποία μπορείτε να τους τα επιστρέψετε κάνοντας block την κατάλληλη στιγμή. Όσες φορές και αν φάνε κατάμουτρα τη φωτιά που εκτοξεύουν, δεν πρόκειται να διαλυθούν αν δεν πάτε εσείς από κοντά να τα ξεπαστρέψετε με το πιστό σπαθί σας.

Το λυκόφως των θεών
Τα 2D pixel art γραφικά του Hack n’ Slash Platform της Wolf Brew, αποδίδουν πειστικά τη gothic fantasy ατμόσφαιρα των κόσμων που επισκέπτεστε. Οι πίστες είναι γεμάτες με σκουριασμένες πλατφόρμες, σκοτεινά μπουντρούμια και λάκκους με αφθονία αίματος. Οι εχθροί είναι απλοϊκά φτιαγμένοι, αλλά στα bosses έχει δοθεί μεγαλύτερη σημασία στη λεπτομέρεια. Τα backgrounds στις πιο ανοικτές περιοχές έχουν βάθος και σας δίνουν την εντύπωση ενός μεγαλύτερου κόσμου που περιμένει να τον εξερευνήσετε. Η χρωματική παλέτα χρησιμοποιεί όλο το διαθέσιμο κόκκινο για να βάψει τις πίστες και εναλλάσσεται με τόνους του καφέ, του πράσινου και μαύρου εννοείται, εντείνοντας τον ζόφο που σας περιβάλλει. Ο Bathoryn με τη λευκή του χαίτη να ανεμίζει, περιφέρεται ως σημείο αναφοράς, έτοιμος να πεθάνει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο σε κάθε πίστα.

Μέσα στο πανδαιμόνιο
Η ηχητική επένδυση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από metal και μάλιστα την υπογράφει ο Curt Victor Bryant, μέλος των Celtic Frost στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με αρχές δεκαετίας ‘90. Από κλασικό Heavy και Thrash στις πιο έντονες στιγμές των μαχών, σε πιο ατμοσφαιρικά περάσματα όταν τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, αλλά και στο βασικό μενού. Κάθε πίστα έχει και το δικό της μουσικό θέμα, κάνοντας τα συνεχόμενα restarts λίγο πιο ανώδυνα. Δεν υπάρχει voice acting, αφού ο Bathoryn συνομιλεί με τους NPCs και βλέπουμε το διάλογό τους μέσα σε κουτάκια στο πάνω μέρος της οθόνης. Τα ηχητικά εφέ είναι τετριμμένα από τις κλαγγές του σπαθιού του ήρωα μέχρι τις κραυγές του όταν πεθαίνει και συναντά τον Great Horned Metal God.

Επιστροφή στην κόλαση
Οι δημιουργοί του Slain: Back from Hell διατείνονται, ότι σε περίπου έξι ώρες θα έχετε καταφέρει να καθαρίσετε την ανθρωπότητα από τα κάθε λογής βδελύγματα με τα οποία ο Lord Vroll την έχει καταστήσει κολαστήριο. Σε αυτή την χρονική εκτίμηση θα πρέπει να συνυπολογίσετε λίγο παραπάνω λόγω των πολλαπλών και φθηνών θανάτων του Bathoryn. Η διάθεση της εταιρείας για old school προσέγγιση, σκοντάφτει στις παγίδες που η ίδια βάζει και κατακρημνίζεται στο βάραθρο της εξαναγκασμένης δυσκολίας. Fans των συγκεκριμένων games και metalheads μπορούν να σχηματίσουν το devil’s horn προς την μεριά του Bathoryn, κυρίως σε κάποια προσφορά του Slain: Back from Hell.

 Θετικά:
- Γραφικά που αποδίδουν πειστικά την gothic ατμόσφαιρα
- Ταιριαστή μουσική επένδυση από μέλος των Celtic Frost

Αρνητικά:
- Ανούσια υψηλό επίπεδο δυσκολίας
- Εκνευριστικός σχεδιασμός πιστών
- Μηδαμινό replayability
- Ανισόρροπο gameplay
- Προσχηματικό σενάριο

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5 
Ήχος: 7 
Gameplay: 5.5 
Σενάριο: 5 
Αντοχή: 5
Γενικά: 6

Ο Bathoryn σκοντάφτει και πέφτει μέσα στις περισσότερες παγίδες.

Φίλιππος Κανελλόπουλος