The Last of Us: Part II

Τα νομίσματα έχουν δύο όψεις.

Τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτα με αμφιλεγόμενες κυκλοφορίες και η Sony έχει ήδη μία πρόσφατη στο ενεργητικό της με το Death Stranding. Το The Last of Us, που ήρθε στη δύση του PS3, είχε ένα πολύ καλό ξεκίνημα το 2013. Το The Last of Us: Part II έρχεται (παρομοίως) στη δύση του PS4 και γίνεται επίσης στόχος αμφιλεγόμενης κριτικής. Βέβαια η καλύτερη κριτική γίνεται μόνο αν τερματίσετε ένα παιχνίδι, διότι όπως έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, “gamers του καναπέ” είναι όλοι, μέχρι να πιάσουν στα χέρια τους ένα παιχνίδι και να αλλάξουν άποψη.

Στο αρχικό The Last of Us ζήσαμε μια περιπέτεια με τον 52άρη Joel και την 14χρονη Ellie, σε έναν post-apocalyptic κόσμο και συγκεκριμένα στην Αμερική, όπου ο ιός cordycepts μεταλάσσει τους ανθρώπους και τους μετατρέπει σε ένα είδος ζόμπι. Πλέον, στο sequel, βρισκόμαστε πέντε χρόνια μετά όπου τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα. Βέβαια αυτό που θα ακολουθήσει θα σας κάνει να αναθεωρήσετε.

Μία σύγχρονη αμαζόνα
Η Ellie έχει ωριμάσει και πλέον στα 19 της δεν είναι το άβγαλτο κοριτσάκι. Ως πρωταγωνίστρια του sequel, έχει γίνει μια δυνατή πολεμίστρια κι αυτό θα το διαπιστώσετε και στην πράξη. Στο The Last of Us: Part II υπάρχουν πολλές αναφορές στα γεγονότα του πρώτου μέρους, αλλά ακόμα κι αν δεν το έχετε παίξει, οι αναφορές αυτές θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε ακριβώς τι έχει συμβεί. Με απλά λόγια, αν σκοπεύετε να παίξετε το αρχικό παιχνίδι και δεν θέλετε να δείτε spoilers, τότε καλύτερα πρώτα παίξτε το και μετά πηγαίντε και αποκτήστε το Part II.

Ο Joel και η Ellie συνδέονται μεταξύ τους με μια σχέση συμπάθειας, η οποία ωστόσο άνθισε υπό παράδοξες συνθήκες –εν μέσω πανδημίας- και ομολογουμένως με όχι και τόσο στιβαρά θεμέλια. Ο Joel λόγω ηλικίας θέλει να έχει τον ρόλο του δασκάλου και οι δυο τους έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, περνούν διαφωνίες, αμήχανες στιγμές, αλλά εν τέλει στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Στο νέο κεφάλαιο της σειράς, η Naughty Dog βάζει πολλούς χαρακτήρες στο σενάριο, οι οποίοι είναι έντονες προσωπικότητες, ακριβώς όπως και οι δύο αγαπητοί πρωταγωνιστές. Έτσι, δεν έχουμε μόλις δύο ήρωες να ξεχωρίζουν, όπως παλιά, αλλά πολύ περισσότερους και άρα γίνεται εύστοχα εναλλαγή σκηνικών ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον σας αμείωτο.

Η ατελείωτη εναλλαγή σκηνικών βοηθάει ώστε να διατηρείστε πάντοτε σε εγρήγορση. Οι φόβοι, η αγωνία, η ελπίδα και το θάρρος είναι μόνο μερικά από τα συναισθήματα τα οποία θα διακατέχουν την παρέα των ηρώων σας. Κάποιες φορές παλεύουν χωρίς να ξέρουν αν θα βγάλουν τη μέρα. Σεναριακά ο Druckmann έγραψε ένα σχεδόν αριστούργημα και το “σχεδόν” το λέω με πόνο καρδιάς για δύο λόγους. Πρώτον διότι το σενάριο κάνει “κοιλιά” σε κάποια σημεία, εκεί όπου ο χαρακτήρας σας προχωράει αργά, εξερευνά τον χώρο, καμιά φορά πιάνει την κουβέντα για ένα θέμα κι εκεί το πράγμα ξεφεύγει από την κυρίως δράση και δεν εξυπηρετεί τον ρόλο ενός Action Horror.

Ο δεύτερος λόγος είναι η woke ατζέντα που προσπαθεί να περάσει η Naughty Dog και που έρχεται σε συνέχεια της ατζέντας του politically correct, του φεμινισμού, του inclusivity και της προώθησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Από την μία ο κάθε σεναριογράφος μπορεί να γράψει ότι γουστάρει και δεν θα μας δώσει λογαριασμό. Από την άλλη τα games και οι ταινίες δεν γίνεται να ασκούν πολιτική, αυτή ασκείται μέσα στα κοινοβούλια. Αν την ασκούν, έστω και διακριτικά, τότε αυτή δικαιολογείται απόλυτα να γίνει αντικείμενο κριτικής. Στην προκειμένη περίπτωση, η Naughty Dog δεν μας βγάζει φόρα παρτίδα την πολιτική της ατζέντα και δεν επηρεάζει τόσο το σενάριο στο βαθμό που θα πρέπει να ανησυχείτε όσοι ψάχνεστε εδώ και κανένα μήνα στο Internet. Ωστόσο, περνάει υποσυνείδητα και διακριτικά τα μηνύματά της, με το παρουσιαστικό κάποιων χαρακτήρων, με τις ερωτικές σχέσεις, με τις ιστορίες που αφηγείται. Άλλες φορές το κάνει σωστά και άλλες λάθος. Το θέμα είναι ότι γίνεται “διακριτικά επιτηδευμένα” για να χρησιμοποιήσω την σωστή φράση.

Το stealth είναι το κλειδί
Ας περάσουμε στα του gameplay. Ο κόσμος του The Last of Us: Part II έχει τους γνώριμους από το πρώτο μέρος μεταλλαγμένους. Οι clickers είναι οι πιο επικίνδυνοι (στο ύψος σας) και μπορούν να σας σκοτώσουν ακαριαία με ένα δάγκωμα αν δεν έχετε μαζί σας λεπίδα, οι bloaters είναι απειλητικοί από τους μεγαλόσωμους, ενώ υπάρχουν και κάνα δυο νέα είδη μεταλλαγμένων εχθρών διαφόρων μεγεθών. Η ποικιλία και στους ανθρώπινους εχθρούς έχει αυξηθεί, όπως και τα όπλα και ο τρόπος συνεννόησης τους. Η συνολική όμως γκάμα εχθρών θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη.

Η πλοήγησή σας στο χάρτη γίνεται με μετάβαση από το σημείο Α στο σημείο Β κάθε φορά, ανάλογα με την αποστολή που έχετε. Όπως και στο πρώτο μέρος, έτσι και εδώ, υπάρχουν στενά περάσματα στα οποία περνάτε με πλάγια βήματα, σκύβετε ή σκαρφαλώνετε. Τις περισσότερες φορές οι πόρτες είναι κλειδωμένες και θα πρέπει να σκεφτείτε εναλλακτικούς τρόπους να μπείτε σε κτίρια, όπως για παράδειγμα χρησιμοποιώντας σκάλες, σκοινιά, σπάζοντας τζάμια ή σέρνοντας κιβώτια για να σκαρφαλώσετε πάνω τους. Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι οι αποστολές σας είναι τις περισσότερες φορές οι ίδιες, κοινώς να ψάξετε κάθε φορά να βρείτε κάποιον που βρίσκεται σε ένα απομακρυσμένο κτίριο. Αυτό από μόνο του είναι ένα από τα μειονεκτήματα καθώς δηλώνει εμφανώς έλλειψη ποικιλίας.

Το παιχνίδι διατηρεί τον ίδιο χειρισμό με το πρώτο μέρος και την ίδια λογική ως προς το σύστημα μάχης και την περισυλλογή των resources. Ουσιαστικά η Naughty Dog πήρε τον έτοιμο κώδικα που είχε και έχτισε πάνω σε αυτόν. Στόχος σας είναι για άλλη μια φορά να συλλέγετε resources που θα βρίσκετε μπροστά σας, να κάνετε craft αντικείμενα και να σκοτώνετε τους εχθρούς σας με την λιγότερη δυνατή χρήση πυρομαχικών ώστε να μην ξεμείνετε. Στις περισσότερες μάχες υπάρχει και η δυνατότητα αποφυγής, δηλαδή απλά βρίσκετε την πόρτα από την οποία πρέπει να φύγετε και αν μέσα σε λίγα δεύτερα δεν σας αγγίξει κάποιος εχθρός τότε αποφεύγετε την μάχη και συνεχίζετε.

Το stealth είναι η καλύτερη μέθοδος μάχης. Πετώντας μπουκάλια και τούβλα αποσπάτε την προσοχή των εχθρών και είτε ξεφεύγετε, είτε κάνετε πισώπλατα kills. Αν και η μέθοδος αυτή απαιτεί trial and error, γιατί θα πεθάνετε πολλές φορές, εντούτοις λειτουργεί πάντοτε υπέρ σας, μιας και το A.I. των εχθρών έχει μείνει αυτούσιο σε σχέση με το πρώτο μέρος! Δυστυχώς οι εχθροί σας έχουν εμβέλεια γύρω στα 30 μέτρα, αν την ώρα που τους πολεμάτε κρυφτείτε για πολύ ώρα μετά από λίγο ψάχνουν να σας βρουν, ενώ οι μάχες στα γρασίδια είναι τόσο εύκολες, σαν να κλέβεις καραμέλα από πεντάχρονο (ενώ κοιμάται κιόλας). Απλά σκοτώνετε κάποιον εχθρό μπροστά στα μάτια του εχθρού σας και μετά αν πάει να σας πυροβολήσει, ε ρίχνετε ένα μακροβούτι στα γρασίδια πιο πέρα, κρύβεστε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα οι εχθροί…σας χάνουν. Λες και το γρασίδι δεν κινείται μαζί μου για να δουν που βρίσκομαι. Αυτό που ξεχωρίζει στο A.I. είναι τα σκυλιά, τα οποία σας μυρίζουν κι αν κινηθείτε αργά με stealth σας βρίσκουν κι έτσι εκτίθεστε. Συν τις άλλοις ορμάνε και για να σας δαγκώσουν. Τα σκυλιά αποδεικνύονται πολύ πιο έξυπνα από τους ανθρώπους και δυστυχώς επειδή μυρίζουν καλά σχεδόν σε όλα τα σημεία θα αναγκαστείτε να τα σκοτώσετε για να προχωρήσετε παρακάτω.

Στις μάχες θα είστε πότε με την ηρωίδα σας και πότε με παρέα. Αν έχετε παρέα τότε τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα καθώς ναι μεν δύσκολα αλλά και οι συμπολεμιστές σας παίρνουν kills, ανάλογα με το επίπεδο του καθενός. Οι πιο αδύναμοι τουλάχιστον ακινητοποιούν τον εχθρό για να μπορέσετε να τον αποτελειώσετε. Οι εχθροί σας αργούν να σας καταλάβουν και να πυροβολήσουν κι αυτό σας δίνει το ελεύθερο να κινηθείτε με crouch ή prone και να τους καθαρίσετε με stealth kill, ενώ μπορείτε και να γραπώσετε έναν ενώ απειλείτε έναν άλλο με το πιστόλι σας. Στο Hard επίπεδο όπου έπαιξα, τα resources είναι λιγότερα από το Normal, αλλά το crafting του medkit και οι προμήθειες medkit βρίσκονται εύκολα, συνεπώς θυσιάζω περισσότερο το να τρώω damage από σφαίρες και να πηγαίνω με stealth ή melee, παρά να χαλάω τις σφαίρες μου. Αφήστε δε που κρατώντας το R1 βλέπετε που βρίσκονται οι αντίπαλοι γύρω σας, άρα τα έχετε όλα έτοιμα στο πιάτο (σ.σ. γι’ αυτό και το τερμάτισα στο Hard και δεν το μετάνιωσα). 

Ανά διαστήματα υπάρχουν και quick-time events, είτε με την ανούσια μορφή του να προχωρήσετε παρακάτω, είτε όταν σας επιτίθεται κάποιος μεταλλαγμένος εχθρός. Οι clickers σκοτώνονται αν έχετε εύκαιρα μαχαίρια, αλλιώς πεθαίνετε ακαριαία. Όταν σας πλησιάζει ένας εχθρός, είτε απλός, είτε boss, θα αναγκαστείτε σε κάποιες περιπτώσεις να spamάρετε το τετράγωνο ή στις melee μάχες να πατήσετε το L1 ακόμα και δύο φορές συνεχόμενα ούτως ώστε να αποφύγετε ένα χτύπημα και να χτυπήσετε μετά. Με όλους τους human εχθρούς απλά τους απωθείτε και συνεχίζετε.

Επίσης υπάρχουν και ελάχιστα bosses. Εκεί οι μάχες θα είναι επικές, είτε με όπλα, είτε σώμα με σώμα. Η συμπεριφορά τους είναι περίπου προκαθορισμένη και προβλέψιμη, απλά απαιτείται ταχύτητα και σωστό timing. Πέρα από τα bosses θα συναντήσετε και χρησιμοποιήσετε βάρκες, τζιπ, αλλά και άλογα. Η χρησιμότητα των ζώων είναι μια ευχάριστη προσθήκη, είτε όταν τα καβαλάς, είτε (σε άλλες περιπτώσεις) όταν παίζεις μαζί τους. Γενικά οι συγγραφείς της Naughty Dog προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας δημιουργήσουν σκαμπανεβάσματα στο συναισθηματικό τομέα. Υπάρχουν επίσης και μάχες εν κινήσει τις οποίες θα δείτε στην πράξη.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και (απειροελάχιστοι) γρίφοι, περίπου 3-4, στους οποίους η λύση βρίσκεται ως συνήθως γύρω σας. Αρκεί να παρατηρήσετε τα ελάχιστα αντικείμενα στο χώρο και να τα αξιοποιήσετε. Μπορεί να χρειαστεί για παράδειγμα να βρείτε το σωστό πέρασμα για να δέσετε ένα σκοινί ή να πρέπει να σπρώξετε ένα αντικείμενο και να τρέξετε να ανοίξετε μια πύλη για να το περάσετε από μέσα. Δεν απαιτούν πολύ σκέψη και θα σας “παιδέψουν” ευχάριστα. Παράλληλα, μπορείτε να παίξετε και κιθάρα χρησιμοποιώντας το analog stick και το touchpad, ενώ αν εξασκηθείτε αρκετά, θα καταφέρετε να βγάλετε μέχρι και ολόκληρα...τραγούδια, με την χρήση του DualShock 4. Η κιθάρα αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού και συμβάλει στο συναίσθημα, παρότι εμφανίζεται ελάχιστες φορές.

Οπλοστάσιο και crafting
Σε συνέχεια των ήδη γνωστών όπλων που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος, το The Last of Us: Part II έχει την ίδια γκάμα, δηλαδή πιστόλια, rifle, shotgun και ακόμη περισσότερα τα οποία αποκτάτε στην πορεία και δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο στο gameplay. Τα όπλα βρίσκονται διάσπαρτα, όπως και οι ζώνες που σας αυξάνουν την χωρητικότητα, ώστε να έχετε άμεση πρόσβαση σε περισσότερα όπλα μέσω του d-pad χωρίς να κάνετε πλοηγήσεις στα μενού του και να χαλάτε άσκοπα χρόνο. Το crafting σας επιτρέπει να δημιουργήσετε τα προαναφερθέντα medkits, αλλά και σφαίρες για σιγαστήρα πιστολιού, ειδικές σφαίρες όπλων, αλλά και βόμβες, νάρκες κ.α.

Οι ανατροπές στο σενάριο του The Last of Us: Part II θυμίζουν κάτι από Hollywood.

Τα skills στο παιχνίδι είναι δεκάδες , χωρίζονται σε πέντε κατηγορίες και αναβαθμίζονται όποια στιγμή το επιλέξετε, καθώς στην πορεία βρίσκετε τα skill points ως resources (συμβολίζονται με χαπάκια). Πρόκειται για τις κατηγορίες Survival (πιο γρήγορη κίνηση stealth, ταχύτερο φτιάξιμο medkit, μεγαλύτερη μπάρα health), Construction (αναβαθμίζετε melee όπλα, φτιάχνετε όπλα πιο γρήγορα, καλύτερα medkits και βόμβες), Stealth (εντοπίζετε εχθρούς, κινείστε καλύτερα πρηνηδόν, πιο αθόρυβα kills), η τεταρτη κατηγορία έχει να κάνει με την ακρίβεια στόχευσης στα όπλα και η πέμπτη με τα εκρηκτικά που κατασκευαζετε. Οι νέες κατηγορίες των skills ξεκλειδώνονται όταν βρίσκετε βιβλία.

Υπάρχουν επίσης και τα modifications, που αφορούν αποκλειστικά και μόνο όπλα. Για αυτές τις αναβαθμίσεις βρίσκετε βίδες σκορπισμένες στο χάρτη. Τα workbenches είναι πάγκοι με εργαλεία σε συγκεκριμένα σημεία, στους οποίους αναβαθμίζετε τα όπλα σας σε στατιστικά πως ταχυβολία, σταθερότητα, ανάκρουση, χωρητικότητα, damage κ.ο.κ. Ότι είχαμε δηλαδή και στο πρώτο The Last of Us, μόνο που εδώ υπάρχουν περισσότερες επιλογές και λεπτομερή animations για κάθε αναβάθμισή σας. Μπορείτε να βάλετε μέχρι και σκόπευτρο για να χτυπάτε head shots, να τελειώνετε μία κι έξω και να εξοικονομείτε σφαίρες. Αυτό που έχει φάση είναι ότι ενώ αναβάθμιζα τα όπλα μου, ξαφνικά μου την έπεσε πισώπλατα ένας ληστής και με τρόμαξε, ενώ ακολούθησε συμπλοκή στην οποία εξόντωσα τρία άτομα. Γενικά τα jump scares είναι γνωστή τακτική των σεναριογράφων και αποτελούν το αλατοπίπερο στη σειρά. Θα σας πετάγονται μεταλλαγμένοι μέσα από τοίχους, οι clickers σας σκοτώνουν ακαριαία ενώ είστε σε stealth, τα bosses είναι τρομακτικά στην όψη και θα σας κυνηγούν, ενώ αν αποφύγετε μάχες θα πρέπει να ανοίξετε την εκάστοτε επόμενη πόρτα έχοντας τον φόβο του ότι μπορεί να σας δαγκώσουν ή να σας πυροβολήσουν ενώ το κάνετε. Σε όλα αυτά συνυπολογίστε τον απειροελάχιστο φωτισμός όπου θα έχετε μόνο ένα φακό και αντιλαμβάνεστε για τι τρόμο μιλάμε.

Πέρα από τα modifications, την επανεμφάνισή τους κάνουν και τα χρηματοκιβώτια, τα οποία έχουν πολύ καλό loot, όπως όπλα, σφαίρες, χάπια για upgrades κ.ο.κ. Οι κωδικοί βρίσκονται συνήθως λίγα μέτρα κοντά σε κάθε χρηματοκιβώτιο, οπότε θα πρέπει απλά να παρατηρήσετε το περιβάλλον γύρω σας, κάποιες φορές με μία και κάποιες άλλες με δύο σημειώσεις που δίνουν hint για τον εξαψήφιο κωδικό. Αν τύχει και δεν βρείτε τον κωδικό, τότε μπορείτε μέσω headset να ακούσετε το κλικ του χρηματοκιβωτίου και να το σταματήσετε στον αριθμό που πρέπει ώστε να ανακαλύψετε τον κωδικό από μόνοι σας.

Το balancing και το damage των όπλων είναι σωστό, είτε χωρίς, είτε με τα modifications. Έχουν την κατάλληλη κάθε φορά ανάκρουση, το σωστό damage ανάλογα με το που στοχεύετε και φυσικά το να πετύχετε headshot δεν είναι εύκολο, λόγω του σωστού συστήματος στόχευσης και της κίνησης των εχθρών. Οι εχθροί σας αντίστοιχα έχουν καλό σημάδι και προσπαθούν να σας πλαγιοκοπήσουν. Απλά πάρα πολύ σπάνια χρησιμοποιούν βόμβες. Οι φορές αυτές μετριούνται στα δάκτυλα, κάτι που κάνει επίσης την μάχη παιχνιδάκι για όποιον ξέρει τα βασικά των Shooters. 

Περιπετειώδης εξέλιξη
Η διαφορά που κάνει το νέο The Last of Us να ξεχωρίζει είναι η μεγάλη διάρκειά του, κάτι που δεν διαφημίστηκε ιδιαίτερα από την Naughty Dog. Είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με το πρώτο μέρος. Το save μου κατέγραψε 27 ώρες καθαρό gameplay και έπαιζα στο Hard, δηλαδή το τέταρτο από τα πέντε επίπεδα δυσκολίας είναι η αλήθεια. Αν θα το παίξετε στο Normal τότε υπολογίστε κάτι λιγότερο από αυτό. Συν τις άλλοις, όταν τερματίσετε το παιχνίδι ξεκλειδώνεται και το New Game+. Ούτως ή άλλως, σε ένα playthrough δεν μπορείτε να ξεκλειδώσετε όλα τα skills, συνεπώς υπάρχει ένα υποτυπώδες replayability αν σας αρέσει να φτιάχνετε διαφορετικό build. Επίσης, τα cutscenes είναι άφθονα. Περίπου ένα 10-15% της παραπάνω διάρκειας αποτελείται από cutscenes.

Ένα level πιο πάνω
Το ότι το The Last of Us: Part II εμφανίζεται στη δύση της όγδοης γενιάς, όπως αντίστοιχα ο προκάτοχός του εμφανίστηκε στη δύση της έβδομης, δεν θα πρέπει να σας ανησυχεί ιδιαίτερα. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων από την πλευρά της Naughty Dog και των facial expressions, είναι αριστουργηματικός, τόσο στα cinematics, όσο και μέσα στη δράση. Στα animations υπάρχει καλή ποιότητα με εξαίρεση ελάχιστα λαθάκια που έχουν να κάνουν με το collision. Το highlight και το αγαπημένο μου σημείο είναι όταν γίνεται η προσθήκη ενός mod στα όπλα και το βλέπουμε επιτόπου στο workbench. Η όλη κίνηση της ηρωίδας με το εκάστοτε όπλο φαίνεται πολύ επαγγελματικά φτιαγμένη, άσχετο με το αν ορισμένα attachments θα ήθελαν διαφορετικό οπτικό αποτέλεσμα. Τα οπτικά εφέ εκρήξεων είναι πανδαισία. Ίσως ο πιο αδύναμος τομέας των γραφικών έχει να κάνει με τον σχεδιασμό στο περιβάλλον που έχει υποστεί downscale. Παρόλα αυτά το loading είναι μεγάλο στο πρώτο φόρτωμα ενός save, αλλά αναπαίσθητο στην πορεία.

Το αποκορύφωμα της δουλειάς των artists της Naughty Dog είναι τα φοβερά οπτικά εφέ, ειδικά στο splatter. Όταν ένας μεταλλαγμένος εχθρός σας ορμήξει, τότε όπως και στο πρώτο The Last of Us θα προσπαθήσει να σας βγάλει τα…εσώψυχά σας! Αντίστοιχα οι άνθρωποι μπορεί να σας ανοίξουν το κεφάλι στα δύο με melee όπλα. Υπάρχουν επίσης ανατριχιαστικές σκηνές αίματος που σίγουρα θα σας αγγίξουν. Το νέο The Last of Us είναι ο ορισμός του 18+ και έχει άφθονες ακατάλληλες σκηνές και σκοτωμούς για…γερά νεύρα. Σε βαθμό που σοκάρει όσο κανένα άλλο. Σε απειροελάχιστα σημεία του παιχνιδιού μας έτυχαν κι ορισμένα bugs, εξαιτίας των οποίων βλέπαμε μέσα από τα γραφικά (texture popups) ή σε σπανιότερες περιπτώσεις χανόμασταν μέσα σε αυτά. Τα bugs αυτά είναι ελάχιστα κι ευτυχώς δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα την συνολική εμπειρία.

Στο voice acting έχουμε την τύχει να συναντάμε εξαιρετικούς ηθοποιούς. Τόσο η Ashley Johnson που υποδύεται την Ellie, όσο και ο Troy Baker στο ρόλο του Joel, αλλά, η Shannon Woodward ως Dina και ο Jeffrey Pierce ως Tommy, έχουν εξαιρετικές ερμηνείες. Στην ελληνική μετάφραση οι ερμηνείες ξεκινούν κάπως υποτονικά, με τις φωνές να χρειάζονται σήκωμα στο volume. Ο Joel χρειαζόταν πιο μπάσα φωνή και η Ellie πιο λεπτή φωνή. Ωστόσο, όσο προχωράει το παιχνίδι, το voice acting “στρώνει” και οι ηθοποιοί είναι σαν να αφομοιώνονται σιγά-σιγά με το σενάριο. Παίξαμε το μισό playthrough με αγγλικές φωνές και το άλλο μισό με ελληνικές για να κάνουμε την σύγκριση. Η μετάφραση είναι εξαιρετική, αφού αποδίδονται μέχρι και τα μπινελίκια με ακρίβεια ή τα ανέκδοτα προσαρμόζονται στα ελληνικά δεδομένα. Οι ηθοποιοί που έχουν μικρούς ρόλους βρίσκονται κάπως εκτός κλίματος. Τα ηχητικά εφέ παίρνουν άριστα και συντελούν στη δημιουργία μιας κατάλληλης ατμόσφαιρας, αν και η μουσική έχει ξανά σχεδόν ανύπαρκτο ρόλο κι εμφανίζεται ελάχιστες φορές.

Όταν μπεις στο χορό θα πρέπει να χορέψεις
Το The Last of Us: Part II δίνει αυτό που ακριβώς περιμέναμε στον τομέα του gameplay. Στηρίζεται απόλυτα στα θεμέλια του προκατόχου του και χτίζει πάνω σε αυτά, βάζοντας σπουδαίες πινελιές με τα modifications και την νέα γκάμα από skills. Απλά στηρίζεται ξανά στις ίδιες αξίες, δηλαδή την περισσυλογή των resources, το προσεκτικό χτύπημα με stealth kills για την εξοικονόμησή τους κτλ. Αυτό που ουσιαστικά απουσιάζει από το gameplay είναι η ποικιλία δραστηριοτήτων. Θα παρακαλάτε δηλαδή το τόσο μεγάλο σε έκταση σενάριο να είχε λιγότερα περιττά κομμάτια και περισσότερη έντονη δράση.

Από εκεί και πέρα, στον τομέα του σεναρίου, η Naughty Dog μας έδωσε ένα σωστά δομημένο σενάριο που δεν θα αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Θα σας συγκινήσει ίσως περισσότερο από το πρώτο μέρος, θα σας ταξιδέψει και θα σας κάνει να σκεφτείτε διαφορετικά. Από την άλλη, η διαφορετικότητα που θέλει να προβάλει η Naughty Dog πιθανόν και να συζητηθεί. Σημασία έχει ότι το τελικό αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει αν το επιλέξετε και ως ένα ολοκληρωμένο project στο οποίο δόθηκε μεγάλη προσοχή στο περιεχόμενο, θα τιμήσει το 60άρι που θα επενδύσετε σε αυτό.

Θετικά:
- Σενάριο καλογραμμένο και γεμάτο ανατροπές και συγκινήσεις
- Περισσότερες επιλογές σε skills και crafting
- Jump scares και μεγαλύτερο αίσθημα τρόμου
- Άφθονο splatter
- Οι έντονες προσωπικότητες των χαρακτήρων
- Εξαιρετική ποιότητα στα cutscenes
- Μεγαλύτερη ποικιλία όπλων με σωστό balancing
- Προσεγμένο voice acting
- Ρεαλιστικό modification στα όπλα
- Μεγάλη διάρκεια με δυνατότητες replayability

Αρνητικά:
- Ίδιος χειρισμός, σύστημα μάχης και λογική των resources με το πρώτο
- A.I. με προβλήματα στο stealth (εξαιρούνται τα σκυλιά)
- Η επανάληψη των ίδιων ενεργειών (αναβάσεις, stealth kills, διαφυγή και συλλογή resources) χωρίς να υπάρχει διαφοροποίηση στις αποστολές
- Η δράση κάνει “κοιλιά” ανά διαστήματα

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8.5
Σενάριο: 9
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8.8

Μία επική περιπέτεια στην οποία σας καθοδηγεί κυρίως ένας παράγοντας. Το συναίσθημα.

Μάνος Γρυπάρης